Η Δέσποινα Βανδή παραχώρησε μία συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης, όπου μίλησε για την σχέση που έχει με την κόρητης, Μελίνα, η οποία έχει ξεκινήσει τις σπουδές της στο Λονδίνο.
Συγκεκριμένα η ερμηνεύτρια, που συμμετέχει ως κριτής στο «Just the 2 of us» μίλησε στο περιοδικό «Down Town» και την Νάνσυ Ζαμπέτογλου.
Δέσποινα Βανδή: Πώς περιέγραψε την σχέση με την κόρη της, Μελίνα
Ακολουθεί μέρος της συνέντευξης:
Πιάνεις τον εαυτό σου καθώς μιλάς στην κόρη σου να λέει «άκου με κι εμένα που έχω ζήσει»;
Όχι, δεν το λέω αυτό καθόλου γιατί είμαι της άποψης ότι οι άνθρωποι πρέπει να αποκτούμε τις δικές μας εμπειρίες.
Τι θα πεις αν δεν συμφωνείς σε κάτι με την κόρη σου;
Θα της πω ότι «αυτό που βλέπω με προβληματίζει λίγο επειδή για μένα σημαίνει κάποια πράγματα, αλλά, αν εσύ νιώθεις ότι έτσι θέλεις να το κάνεις, είσαι μεγάλη κοπέλα, να το κάνεις»…
Αλήθεια; Έχεις την ψυχραιμία να το κάνεις όλο αυτό;
Με την ψυχοθεραπεία μετά από δύο χρόνια έχω πολύ! (γέλια)
Κι όταν βλέπεις το λάθος;
Σημασία δεν έχει να το δω εγώ το λάθος, σημασία έχει να το δει εκείνη.
Πώς θα το δει;
Από την εμπειρία. Εγώ δεν έκανα λάθη; Τι σημασία θα είχε αν κάποιος ερχόταν και μου έλεγε αυτό που πας να κάνεις είναι λάθος. Αν εγώ το λάθος μου δεν το βίωνα μέχρι το κόκαλο δεν θα έβαζα μυαλό! (γέλια).
Έτσι αντιμετωπίζεις το λάθος;
Θεωρώ ότι τη ζωή πρέπει να τη χαίρεσαι και να κοιτάς μπροστά, να κοιτάς το φως. Και ότι τα πράγματα γίνονται καλύτερα ή χειρότερα όχι επειδή έτσι τα έφερε η ζωή, αλλά επειδή εσύ έκανες τις σωστές ή τις λάθος επιλογές.
Κοντεύεις να γίνεις life coach. Είσαι έτοιμη για σεμινάρια. (γέλια) Πώς σου φαίνεται που ανεβαίνει το «Γεια» σε μιούζικαλ;
Το έμαθα, το διάβασα και χαίρομαι γι’ αυτό.
Θα πας να το δεις;
Μπορεί και να πάω, ναι. Αν με καλέσουν…
Μπορούσες να το φανταστείς ότι θα γινόταν αυτό;
Ο Φοίβος είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος και είμαι σίγουρη ότι θα έχει σκεφτεί κάτι πολύ ιδιαίτερο και δημιουργικό. Θα έχει ενδιαφέρον.
Εσύ όταν ακούς ένα τραγούδι σου εκείνης της περιόδου σκέφτεσαι και το τι συνέβαινε στη ζωή σου παράλληλα;
Ναι, κάποιες φορές ακούω και τι συνέβαινε στη ζωή μου εκείνη την περίοδο.
Κρυβόσουν;
Αν έκρυβα τη θλίψη μου με ρωτάς; Ναι. Κάπως αλλιώς θα σου το θέσω τώρα, όπως μου έρχεται: Δεν είναι ότι έκρυβα τη θλίψη μου, είναι ότι γέμιζα τη ζωή μου παίρνοντας χαρά από τη δουλειά μου, τα παιδιά μου, τους φίλους μου.
Σοκάρει η νέα καταγγελία για τον αστυνομικό Χρήστο Ζαπανιώτη που σκότωσε την κόρη, τη γυναίκα και την πεθερά του, πριν αυτοκτονήσει.
Συγγενής της άτυχης Ελένης Χερουβίμ, της γιατρού που δολοφονήθηκε από τον άνδρα της μαζί με τη μητέρα της την κόρη της, καταγγέλλει ότι ο 46χρονος αστυνομικός, που ανήκε εδώ και χρόνια στη φρουρά του Κώστα Σημίτη, υποστήριζε ότι, αν ήθελε, μπορούσε να σκοτώσει τον πρώην πρωθυπουργό!
Ο αδερφός της Βάσως Χερουβίμ, της πεθεράς του Χρήστου Ζαπανιώτη, αποκαλύπτει ένα άλλο πρόσωπο του δράση της οικογενειακής τραγωδίας.
Μιλώντας το πρωί της Τρίτης στην πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΙ, ο Μιχάλης Χερουβίμ υποστήριξε όχι μόνο πως ο 46χρονος αστυνομικός ζητούσε συνεχώς χρήματα αλλά και κάτι ακόμα. Πως είχε μανίες καταδίωξης.
Όπως υποστήριξε, ο Ζαπανιώτης έλεγε στη γυναίκα του: «Άμα θέλω, τον σκοτώνω τον κοντό». «Ο κοντός ήταν ο Σημίτης» υποστήριξε ο Μ. Χερουβίμ. «Μου είπε η αδερφή μου πως αν μπορούσε να τον σκοτώσει τον κοντό, θα τον σκότωνε», είπε.
Ο Μιχάλης Χερουβίμ έφτασε στην Αθήνα από τη Νάξο τις προηγούμενες μέρες. «Αν έμενα εδώ, θα με σκότωνε κι εμένα», είπε. Υποστήριξε ότι ο 46χρονος αστυνομικός ζητούσε συνεχώς λεφτά από τη σύζυγό του.Και υποστήριξε ότι ο δράστης δεν συμπαθούσε τον ίδιο γιατί του είχε ζητήσει να έρθει να πάρει την αδερφή του (σ.σ. την πεθερά του αστυνομικού) και εκείνος είχε αρνηθεί. «Δεν με γούσταρε γιατί δεν ήρθα να πάρω την αδερφή μου από το σπίτι τους. Ήθελε το υπόλοιπο σπίτι».
Μιάμιση ώρα μετά τη δολοφονία των μελών της οικογένειάς του αυτοκτόνησε ο αστυνομικός, Χρήστος Ζαμπαντιώτης, ο οποίος χθες τα ξημερώματα σκότωσε τη γυναίκα, την πεθερά και την κόρη του μέσα στο σπίτι τους στους Αγίους Αναργύρους.
Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή ο αστυνομικός -ο οποίος βρισκόταν από το 1996 με απόσπαση στην προσωπική φρουρά του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη- πέθανε μιάμιση ώρα μετά την τελευταία δολοφονία, γεγονός που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην ήταν διατεθειμένος να προχωρήσει στην αυτοκτονία.
Eνα από τα βασικά σενάρια που εξετάζει η Ελληνική Αστυνομία ως προς το κίνητρο που όπλισε τον αστυνομικό είναι οι οικογενειακές διαφορές, καθώς πληροφορίες αναφέρουν πως οι εντάσεις του θύτη με την πεθερά -που αφορούσαν το διαμέρισμα που διέμενε η τελευταία- ήταν ένα καθημερινό φαινόμενο. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως ο αστυνομικός φέρεται να επιθυμούσε να φύγει η μητέρα της γυναίκας του από το συγκεκριμένο σπίτι, προκειμένου να γίνει ιατρείο για τη σύζυγό του, η οποία ήταν γιατρός.
Ο αυτόχειρας πέθανε αρκετή ώρα μετά, γεγονός που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην ήταν διατεθειμένος να αυτοκτονήσει
Οι αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας εξετάζουν ακόμη και το ενδεχόμενο να ήθελε να του γράψει άλλο ακίνητο. Οσον αφορά το λόγο που αποφάσισε να δολοφονήσει τη σύζυγό του, εκτιμάται πως ενδεχομένως η σύζυγός του να του ζήτησε διαζύγιο ή ακόμη και να φύγει από το σπίτι, γεγονός που φέρεται να προκάλεσε την έκρηξή του, που οδήγησε στην τραγωδία.
Οπως εκτιμάται, ο αστυνομικός έριξε δύο εκφοβιστικές βολές και μετά πυροβόλησε τη γυναίκα του τρεις φορές στο στήθος. Εν συνεχεία, σύμφωνα πάντα με τις πρώτες εκτιμήσεις, φαίνεται πως κυνήγησε την πεθερά του την οποία σκότωσε με δύο σφαίρες στο σαλόνι, ενώ αποφάσισε να γράψει την τελευταία πράξη της τραγωδίας στο δωμάτιο της 3,5 ετών κόρης του, την οποία δολοφόνησε με μία σφαίρα. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν πως προχώρησε στη συγκεκριμένη πράξη έπειτα από αρκετή ώρα, γονατίζοντας στο δωμάτιο της κόρης του για να δώσει τέλος στη ζωή του με μία σφαίρα στο σαγόνι του.
Αστυνομικές πηγές αναφέρουν πως ο 42χρονος άνδρας δεν είχε δείξει πως τον απασχολούσε κάτι ακόμη και την Κυριακή που ήταν με τον πρώην πρωθυπουργό. Το 2011 ήταν η τελευταία φορά που είχε περάσει τεστ καταλληλότητας, όπως έγινε γνωστό από την Ελληνική Αστυνομία.
Μαρτυρίες
«Σκαρφάλωσα από το πλάι, στη σκάλα την εξωτερική, και είδα μέσα ότι ήταν ανοιχτή η κεντρική πόρτα και είδα την κοπέλα μέσα, οπότε τους φώναξα να σπάσουν την πόρτα», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο εξάδελφος της άτυχης γυναίκας που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ. «Η μητέρα με την κόρη στο σαλόνι, το μωρό στο κρεβάτι της κρεβατοκάμαρας το μεγάλο και ο πατέρας γονατισμένος μπροστά», πρόσθεσε χαρακτηριστικά. «Κάποιος εξάδελφος της κοπέλας κοίταξε από το φεγγίτη και τους είδε ξαπλωμένους μέσα. Και αποφάσισαν να σπάσουν την πόρτα για να μπουν μέσα. Και τους βρήκαν ξαπλωμένους κάτω. Είπαμε να μην πειράξουμε τίποτα. Φώναξαν την Αστυνομία. Χθες το βράδυ άκουσαν κάποια συμπλοκή. Κάποια γυναίκα άκουσε και κάποιους πυροβολισμούς αλλά είναι πολύ μεγάλη σε ηλικία από ό,τι μου είπαν», ανέφερε σχετικά με την υπόθεση ένας αυτόπτης μάρτυρας.
Δήλωση Σημίτη
Τη συντριβή του για την οικογενειακή τραγωδία εξέφρασε ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης.
«Πρόκειται για μια ανείπωτη οικογενειακή τραγωδία. Ο Χρήστος Ζαπαντιώτης ήταν εξαίρετος επαγγελματίας και άριστος στη δουλειά του σε όλα τα χρόνια που υπηρέτησε στην προσωπική μου ασφάλεια. Είμαι συντετριμμένος για το τραγικό γεγονός. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στις δύο οικογένειες», δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός.
Μπορεί η Γαλλία να έχει «βυθιστεί» στην πολιτική κρίση και ο Εμανουέλ Μακρόν να διανύει μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της προεδρικής του θητείας, ωστόσο οι γάλλοι πολίτες βρίσκουν πάντα τον τρόπο να διατηρούν το χιούμορ τους.
Οι διαδηλώσεις και οι πορείες στη χώρα είναι πολλές και χθες (18/3) ήταν η τρίτη συνεχόμενη νύχτα επεισοδίων στο Παρίσι, με αφορμή το συνταξιοδοτικό.
Μεταξύ των ανθρώπων που διαδήλωναν ήταν και μία γυναίκα που ξεχώρισε για το χιούμορ της.
Κρατούσε στα χέρια της πλακάτ που έγραφε: «Αν θέλαμε να μας γ@μ#σε! η κυβέρνηση, θα ψηφίζαμε τον Μπραντ Πιτ».
18 ημέρες έχουν περάσει από την τραγική Τρίτη στα Τέμπη, με απολογισμό 57 νεκρούς, αρκετούς τραυματίες σωματικά, ενώ και ο πόνος για τους επιζήσαντες αλλά και τους συγγενείς των θυμάτων παραμένει δυσβάσταχτος. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε μέτρα στήριξης τα οποία προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις. Ενώ και η Hellenic Train από την πλευρά της ανακοίνωσε αποζημιώσεις προς τις οικογένειες των 57 νεκρών. Ο πατέρας του 26χρονου Δημήτρη Ασλανίδη που έχασε τη ζωή του στο μοιραίο δυστύχημα θέλησε να τοποθετηθεί τόσο για την Hellenic Train και την αποζημίωσή της όσο και για τα μέτρα στήριξης από την κυβέρνηση.
Ξεσπάει ο πατέρας του 26χρονου Δημήτρη Ασλανίδη
Ο πατέρας του 26χρονου Δημήτρη Ασλανίδη, Παύλος, ξέσπασε σε συνέντευξη που παραχώρησε στην τηλεόραση του Mega
«Εμένα η συνείδησή μου και η αξιοπρέπειά μου, και του παιδιού μου δεν εξαγοράζονται. Πως τόσο γρήγορα βγάλανε την τιμή και κοστολόγησαν την ανθρώπινη αξία. Αυτό ήταν πολύ κυνικό. Δεν το συζητάω ότι δεν μας ενδιαφέρουν τα λεφτά τους. Λεφτά από δολοφόνους δεν θέλουμε εμείς. Εγώ θέλω ποινικές ευθύνες. Ποιοι είναι; Αυτοί οι μαφιόζοι οι Ιταλοί; Ο ΟΣΕ; Οι υπουργοί; Να πάει όσο πιο ψηλά γίνεται, να μπει κάποιος φυλακή επιτέλους. Μπας και σώσουμε τους επόμενους. Ό,τι ποσό και να βγάζανε, οι άνθρωποι είναι κυνικοί και εγκληματίες»
Ενώ στην συνέχεια και κάτω από συναισθηματική φόρτιση ανέφερε «Τα παιδιά τους θα τα κοστολογούσαν αν ήταν στη θέση μας; Αν ήταν τα δικά τους παιδιά; Αν ήταν παιδιά πολιτικών θα τα κοστολογούσαν; Ποια κυβέρνηση; Αυτός ο κινούμενος θίασος; Που δείχνει ο ένας με το δάχτυλο στον άλλον μαζί με την αντιπολίτευση; Έχω εξουσιοδοτήσει τον δικηγόρο μου κ. Ανδρέα Θεοδωρόπουλο, την άλλη βδομάδα θα πάει στη Λάρισα να καταθέσει μήνυση σε όλους τους υπουργούς Συγκοινωνιών που ήταν τα τελευταία 17 χρόνια, που έφαγαν 11,5 δις να δούμε πού πήγαν αυτά τα λεφτά. Και αυτό δεν έπρεπε καν να γίνεται, να μπαίνουμε εμείς σε τέτοιες διαδικασίες»
Ο πατέρας του 26χρονου Δημήτρη Ασλανίδη απαντάει για το εάν δέχθηκε κάποιο τηλεφώνημα
Ενώ ο Παύλος Ασλανίδης μίλησε και για το εάν δέχτηκε κάποιο τηλεφώνημα από τους αρμοδίους: «Όχι βέβαια. Τίποτα δεν ισχύει. Εγώ έχασα τον πατέρα μου 4 μέρες πριν χάσω τον Δημήτρη. Τώρα πήγαμε στο χωριό στο Παρανέστι (Δράμας), έκλαιγε μέχρι και αυτός που ήρθε να κάνει τους τάφους, που έχει θάψει χιλιάδες κόσμο».
«Δεν ξέρετε σε ποια χώρα ζούμε; Εδώ πάνω από τα φέρετρα των παιδιών κάνουν γκάλοπ. Δεν τους ενδιαφέρει. Η καρέκλα να μην φύγουν από εκεί μέσα. Δεν ήμουν ποτέ πολιτικοποιημένο άτομο δεν ανήκω πουθενά. Βγαίνω ως αξιοπρεπής Έλληνας και απαιτώ την αξιοπρέπειά τους».
Ο πατέρας του 26χρονου Δημήτρη για το “ανθρώπινο λάθος”
Ενώ σχολίασε και τους ισχυρισμούς περί ανθρωπίνου λάθος του σταθμάρχη «Όχι βέβαια, ποιο ανθρώπινο λάθος; Ανθρώπινο λάθος είναι όλοι αυτοί που πήγαν και ψήφισαν όλους αυτούς που είναι αυτή τη στιγμή στη Βουλή. Γιατί δεν έχουν την αξιοπρέπεια και τιμή να παραιτηθούν όλοι από εκεί μέσα. Γιατί είναι όλοι συνένοχοι έτσι; Κάποιοι είναι δολοφόνοι και κάποιοι είναι και συνένοχοι».
Ασύλληπτη τραγωδία και ο κόσμος δεν μπορεί να πιστέψει τι έχει συμβεί.
Το ναυάγιο που έριξε τη χώρα σε πένθος
Οι νεκροί, σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση, ανέρχονται σε 78, ενώ εκατοντάδες άλλοι αγνοούνται. Υπάρχουν φόβοι ότι στο πλοίο επέβαιναν πάνω από 500 μετανάστες και στα αμπάρια του υπήρχαν γυναίκες και παιδιά! Ακολουθεί ένα συγκινητικό μήνυμα στο facebook που εκφράζει και τη σκέψη αρκετών από εμάς.
Αν ήταν ο γιος σου
Αν ήταν ο γιος σου
θα γέμιζες την θάλασσα
με όλα τα πλοία του κόσμου.
Θα ήθελες όλοι μαζί, μυριάδες,
να γινόμασταν μια γέφυρα
να περπατήσει πάνω μας
και να περάσει απέναντι.
Αν ήταν ο γιος σου
δεν θα τον άφηνες μόνο του ποτέ.
Θα σκίαζες προσεκτικά το πρόσωπό του
να μην το κάψει ο ήλιος.
Θα τον τύλιγες στην αγκαλιά σου
να μη μουσκέψει από την αλμύρα της θάλασσας.
Αν ήταν ο γιος σου,
θα βούταγες στα κύματα,
θα τα βαζες με τον ψαρά που δεν σας
ανεβάζει στη βάρκα του.
Θα φώναζες για βοήθεια,
θα χτυπούσες τις πόρτες της εξουσίας
για να αξιώσεις τη ζωή του.
Αν ήταν ο γιος σου,
σήμερα θα ήσουν βυθισμένος στο πένθος,
θα ‘φτανες να μισήσεις τον κόσμο,
για τα δεμένα πλοία στα λιμάνια,
για αυτούς που σας κρατούν μακριά,
και για κείνους που σε λίγο,
θα καλύψουν τα ουρλιαχτά με θαλασσινό νερό.
Αν ήταν ο γιος σου,
θα τους έλεγες απάνθρωπους, δειλούς,
θα τους έφτυνες.
Θα έπρεπε τότε να βρουν τρόπο να σε σταματήσουν, να σε κρατήσουν, να σε αποκλείσουν
γιατί η ανεξέλεγκτη οργή σου θα σε έκανε
να τους πάρεις μαζί σου στο βυθό της ίδιας θάλασσας.
Αλλά μείνε ήσυχος, στο ζεστό σου σπιτάκι
δεν είναι ο γιος σου… δεν είναι ο γιος σου…
Μπορείς να κοιμηθείς ήσυχα
και πάνω από όλα ασφαλής.
Δεν είναι ο γιος σου.
Είναι απλώς ένα παιδί της χαμένης ανθρωπιάς,
ένα παιδί της βρόμικης ανθρωπότητας, που δεν κάνει θόρυβο.
Οι απαντήσεις τους θα σας κάνουν να σκεφτείτε σοβαρά τη ζωή σας.
Ζούμε σε μια εποχή γεμάτη στρες και άγχος: Σχεδόν οι μισές γυναίκες αναφέρουν ότι νιώθουν «μετρίως ή ιδιαιτέρως αγχωμένες» σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη Μ. Βρετανία, ενώ το 40% από αυτές δήλωσαν ότι είναι έτοιμες να καταρρεύσουν.
Βασισμένη στην έρευνα αυτή, βρετανική εταιρία καλλυντικών ζήτησε από ηλικιωμένες γυναίκες να μιλήσουν στην κάμερα και να πουν τι συμβουλές θα έδιναν στους νεότερους εαυτούς τους. Οι απαντήσεις τους θα σας κάνουν να σκεφτείτε σοβαρά τη ζωή σας.
Με κοινές, λίγο έως πολύ, απαντήσεις, οι γυναίκες αυτές συμβουλεύουν να χαλαρώσουμε και να αφήσουμε τον εαυτό μας να δραπετεύει όσο πιο συχνά γίνεται από τις διαρκείς πιέσεις.
Να κάνουμε συχνά διαλείμματα από το χάος που ζούμε, ώστε να μη χάνουμε τις μικρές αλλά σημαντικές στιγμές. Να περνάμε, δηλαδή, περισσότερο χρόνο «ζώντας» και «κάνοντας».
Δείτε το βίντεο (ακολουθεί μετάφραση):
Αν ήμουν νέα γυναίκα τώρα, δεν ξέρω πώς θα τα κατάφερνα.
Με όλα αυτά που έχετε σήμερα, τις ευκαιρίες, την τεχνολογία, θα πίστευα ότι ζείτε σε έναν κόσμο χαράς.
Φοβάμαι, όμως, ότι ζείτε σε έναν κόσμο πίεσης.
Πίεση να είσαι η τέλεια μαμά, η τέλεια σύζυγος, η τέλεια φίλη. Πίεση να είσαι επιτυχημένη, αφεντικό, αρχηγός.
Αν είχα χρόνο ξανά δεν θα έφτιαχνα λίστες με αυτά που πρέπει να κάνω, παρά με αυτά που δεν πρέπει να κάνω.
Θα έδινα χρόνο στον εαυτό μου να παραδοθεί στα πράγματα που τώρα καταλαβαίνω ότι είναι περισσότερο σημαντικά. Και τι δεν θα έδινα για εκείνα τα ατελείωτα βραδινά φιλιά, αντί να γκρινιάζω ότι πρέπει να σηκωθώ νωρίς το πρωί. Και τι δεν θα έδινα για να έχω ακόμα μερικά δευτερόλεπτα, να αγκαλιάσω τα μωρά μου, πριν μεγαλώσουν τόσο που να είναι αδύνατο να τα κρατήσω.
Και τι δεν θα έδινα για 5 ακόμα λεπτά στην πίστα, όσο ακόμα τα πόδια μου με κρατούσαν.
Και αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε τη μάχη μας για ισότητα.
Η γενιά μου ήταν αυτή που έκαιγε τα σουτιέν!
Αλλά δεν είχαμε ποτέ βρεθεί σε κίνδυνο υπερκόπωσης.
Όχι, αυτό είναι απλά για εσένα, ως οντότητα. Να μια σημαντική λέξη: οντότητα. Να είσαι.
Να είσαι χαμένη στη στιγμή, να είσαι σε ειρήνη με τον κόσμο, να είσαι πιο καλή με τον εαυτό σου, να είσαι πιο καλή με τους άλλους. Να μπορείς να αφήσεις κάποια πράγματα πίσω σου και να είσαι περήφανη που το έκανες.
Πιστέψτε με, αν ήμουν νέα γυναίκα σήμερα, θα αφιέρωνα περισσότερο χρόνο στο να είμαι, όχι στο να κάνω.
Xρειαστηκε να πάρω την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής μου όταν διαπίστωσα ότι ο άνθρωπος που επέλεξα να ζήσω μαζί του και να μεγαλώσω μαζί του τα παιδιά μου ποτέ του δεν τα αγάπησε …. συνεπώς δεν αγάπησε και εμένα .
Εκεί γύρω στα 18 γνώρισα τον πρώτο μου σύζυγο , πλέον εκ του ασφαλούς μπορώ να πω πως η σχέση αυτή η οποία κράτησε αρκετά χρόνια ήταν απλά μια εφηβική αντίδραση και ο λόγος ύπαρξης της ήταν καθαρά για να αποκτήσω τα δυο μου παιδιά με έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν ένας νάρκισσος με ότι απορρέει από αυτό .
Χωρίζοντας ήρθε στην ζωή μου ο δεύτερος μου σύζυγος ,ένας άνθρωπος που φάνταζε απόλυτα διαφορετικός από τον πατέρα των παιδιών μου. Χαμογελαστός ,φιλότιμος ,πράος, υποστηρικτικός, ήρθε σε σύγκρουση με την οικογένεια του διότι βλέπετε δεν ήθελαν την διαζευγμένη με τα δυο μικρά παιδιά …. θεωρώντας ότι επιδίωκα να τον απομυζήσω οικονομικά.
Η Σύγκρουση αυτή σε συνδυασμό με μια κακοδιαχείριση (να πω ?) στην επαγγελματική του δραστηριότητα του δημιούργησαν αρκετά οικονομικά προβλήματα και δικαστικές περιπέτειες ετών και έτσι έμεινε στον δρόμο. Χωρίς σπίτι ,αυτοκίνητο, μηχανάκι, τίποτα
Υπήρχαν άνθρωποι που ισχυριζόταν ότι τους είχε εξαπατήσει ανάμεσα σε αυτούς και οι ίδιοι οι γονείς του .. δεν πίστευα όμως κανέναν όντας πεπεισμένη ότι είναι αδύνατον αυτός ο … τέλειος άντρας να έχει υποπέσει σε τέτοιες πράξεις.
Στο πρόσωπο του έβλεπα έναν αναπληρωματικό μπαμπά … έναν τέλειο σύζυγο … μια ευτυχισμένη οικογένεια .. χωρίς να υπολογίζω ότι μια ευτυχία που στηρίζεται στην δυστυχία άλλων ανθρώπων έχει πήλινα πόδια ,οι άλλοι άνθρωποι είναι όλοι εκείνοι οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι τους είχε εξαπατήσει προκειμένου να έχει οικονομικό όφελος.
Τον υποστήριξα ηθικά και οικονομικά διότι ήταν απλά η οικογένεια μου, στερώντας χρόνο και χρήμα από τα ίδια μου τα παιδιά και κάπου παρακάτω φρόντισα να αποκατασταθούν οι σχέσεις του με τους γονείς του διότι το θεώρησα ηθικό μου καθήκον.
Σιγά σιγά άρχισε η ζωή μας να φτιάχνει ,τουλάχιστον αυτό ήθελα να πιστεύω , χωρίς όλα αυτά τα χρόνια να του ζητήσω το παραμικρό … δεν ήθελα να τον φέρω σε δύσκολη θέση , άρχισε η ζωή του να αποκαθίσταται και τότε η συμπεριφορά του άλλαξε και μάλιστα σε μια χρονική περίοδο που πλέον είχα ανάγκη την ηθική του στήριξη , απεβίωσε ο μπαμπάς μου και η οικονομική κρίση έπληξε και την επαγγελματική μου δραστηριότητα.
Μιλούσε σε καθημερινή βάση πολύ άσχημα στον γιο μου και δεν ήταν λίγες οι φορές που τον είχε χτυπήσει. Με την κόρη μου τα πήγαινε καλύτερα ,όμως και εκείνη την είχε χτυπήσει.
Και όλα αυτά ενώ δεν παρέλειπε να μου τονίζει πως ποτέ δεν ήθελε οικογένεια και ότι δεν ήταν ευτυχισμένος με την ζωή που είχαμε , εξαιτίας της παρουσίας των παιδιών μου ,δυο παιδιά τα όποια αποζητούσαν την προσοχή του και την στοργή του. Μου υπενθύμιζε διαρκώς ότι εάν ήθελε παιδιά θα είχε κάνει δικά του ενώ παράλληλα θεωρούσε πως εγώ δεν θα ήμουν ικανή να μεγαλώσω δικά του παιδιά , πια εγώ που στήριζα ολομόναχη την οικογένεια μας με τον βιολογικό πατέρα των παιδιών μου εξαφανισμένο.
Αδιαφορούσε παντελώς για οτιδήποτε με απασχολούσε στην δουλειά και στο σπίτι μας, αδιαφορούσε για τα έξοδα μας ήταν απών στα πάντα ενώ πλέον μπορούσε να μας στηρίξει δεν ήθελε όμως .
Βίωνα την απόλυτη μοναξιά και την απόλυτη απογοήτευση και το χειρότερο ήταν ότι έφερα την ευθύνη για όσα βίωναν τα παιδιά μου. Δεν είχα την δύναμη να φύγω όμως από αυτόν τον γάμο διότι πίστευα ότι μέσα του υπήρχε κάτι καλό … δεν μπορούσα να αποδεχτώ ότι για άλλη μια φορά είχα κάνει μια λάθος επιλογή ,με αποτέλεσμα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να προσπαθώ να τον πείσω ότι θέλει οικογένεια μαζί μου …. Αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος όπως μεγάλο λάθος ήταν που δεν χώρισα την πρώτη φορά που σήκωσε χέρι στον γιό μου ,ένα παιδί ζωηρό αρκετά ,το οποίο μετά από την απόρριψη που είχε βιώσει από τον βιολογικό του πατέρα χρειαζόταν όσο τίποτα άλλο την αγάπη του και το πατρικό πρότυπο.
Ηταν στιγμές που ‘ένιωθα ότι ο πρώην σύζυγος μου έβγαζε μια ζήλια απέναντι στον γιό μου, άλλες φορές πάλι προσπαθώντας να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα «βάπτιζα » την άσχημη συμπεριφορά του – ενδιαφέρον.
Μετά από μια σειρά γεγονότων και με την σύμφωνη γνώμη των παιδιών χώρισα από αυτόν τον άνθρωπο και το κεφάλαιο της σχέσης αυτής έκλεισε ενώ λίγες μέρες πριν την μετακόμιση μας και ενώ είχαμε πλέον χωρίσει, βιαιοπράγησε και εναντίον μου για ασήμαντο λόγο μπροστά στα παιδιά ,η τελευταία φορά που τον είδα ήταν τότε … που με είχε ρίξει κάτω και με κλωτσούσε στο κεφάλι ,εάν δεν ήταν τα παιδιά μαζί μου πιστεύω ότι θα με είχε σκοτώσει .
Καμία γυναίκα δεν διαλύει το σπίτι της χωρίς να υπάρξει σημαντικό λόγος και αυτό είναι κάτι που ελάχιστοι μπορούν να αντιληφθούν. Πάντα αυτό που ήθελα ήταν μια οικογένεια μια μεγάλη ,αγαπημένη οικογένεια … η Αχίλλειος πτέρνα μου ? Ίσως
Τον χωρισμό αυτόν η κόρη μου τον βίωσε όπως ακριβώς βιώνουν ένα διαζύγιο όλα τα παιδιά διότι αυτόν τον άνθρωπο τον αγαπούσε σαν πατέρα της εκείνος όμως επέλεξε να αποστασιοποιηθεί από το παιδί και ναι υπάρχουν στιγμές που της λείπει πολύ παρ όλη την άσχημη συμπεριφορά του και όχι δεν πάσχει από το σύνδρομο της Στοκχόλμης απλά μέσα στην ψυχή της έχει κρατήσει τις όμορφες στιγμές .
Αφού πλέον είχαμε χωρίσει με πλησίασε μια γυναίκα, μεγαλύτερη σε ηλικία από εκείνον, μέσο f.b ισχυριζόμενη ότι διατηρούσε σχέση μαζί του για μεγάλο χρονικό διάστημα ,λέγοντας μου ότι την είχε στείλει στο νοσοκομείο ,ότι είναι υποκριτής κλπ. Όταν του το είπα, το επιχείρημα του αρχικά ήταν ότι πρόκειται για μια ψυχικά άρρωστη γυναίκα … στην συνεχεία με κατηγόρησε ότι η όλη ιστορία ήταν κατασκευασμένη από εμένα….
Η αλλαγή στην συμπεριφορά του τα τελευταία χρόνια θα μπορούσε να δικαιολογηθεί από μια εξωσυζυγική σχέση όμως …. τελικά τι νόημα έχει ? Έγραψα εν περιληψη το πώς ο δεύτερος γάμος μου έφτασε στο τέλος του …. έχοντας πλέον αντιληφθεί ότι όλοι όσοι είμαστε γονείς φέρουμε την απόλυτη ευθύνη για κάθε άνθρωπο που βάζουμε στην ζωή μας .
Η Διαφορά ανάμεσα σε εμάς που είμαστε γονείς και σε κάποιον που δεν είναι ,βρίσκεται στο ότι εκείνος ενδέχεται να ενδιαφέρεται για το προσωπικό του όφελος ενώ εμείς δεν έχουμε αυτή την «πολυτέλεια» ,πάνω από όλα και από όλους βρίσκονται τα παιδιά μας. Δεν έχει καμία σημασία τι πιστεύει ο κόσμος η τι θέλει να πιστέψει για εμάς και για ότι μας έχει συμβεί διότι πολύ απλά δεν έχει φορέσει τα παπούτσια μας.
Γνωρίζω πως μετά από δυο διαζύγια ο κόσμος είναι επιφυλακτικός απέναντι μου όσων αφορά την ηθική μου υπόσταση … επαγγελματικά δεν μπορεί κανείς να πει τίποτα διότι είμαι αρκετά επιτυχημένη σε αυτόν τον τομέα.
Δεν έχω την πολυτέλεια να ασχοληθώ με το τι λένε οι άλλοι για μένα ……….. επιλέγω να ζήσω την δική μου ζωή και όχι την δική τους και όποιος αγαπάει εμένα ,αγαπάει και τα παιδιά μου .
Για το ελληνικό χρέος μίλησε Γερμανός καθηγητής Ιστορίας-Οικονομίας στο Spiegel σε σκληρή γλώσσα για τη Γερμανία. Ο Γερμανός καθηγητής της Ιστορίας της Οικονομίας Albrecht Ritschl (LSE) τα λέει έξω από τα δόντια για το ελληνικό χρέος στο έξαλλα ανθελληνικό Spiegel, ο δημοσιογράφος του οποίου δεν πιστεύει στα αυτιά του.
Spiegel: Κύριε Ritschl, η Γερμανική κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία στο θέμα της Ελλάδας, στη λογική «λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε ό,τι σας λέμε». Κρίνετε δίκαιη αυτή τη συμπεριφορά;
Ritschl: Όχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη. Η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και το ρόλο του «Δασκάλου της Ευρώπης» η Γερμανία τα χρωστάει… στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον Α΄ αλλά και τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμά τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό το ξεχνούν όλοι.
Spiegel: Θα μας πείτε τι ακριβώς συνέβη τότε;
Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι το 1929 αποκλειστικά με δανεικά. Μάλιστα για τις αποζημιώσεις του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Επρόκειτο για μια «δανειακή Πυραμίδα», η οποία κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ ήταν τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο οι ΗΠΑ φρόντισαν να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία. Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία. Στην ουσία πάνω σε αυτό στηρίχθηκε το περίφημο γερμανικό μεταπολεμικό θαύμα! Παράλληλα όμως, τα θύματα της γερμανικής κατοχής όπως οι Έλληνες, ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση.
Spiegel: Πόσο μεγάλα ήταν τότε τα ποσά από τις γερμανικές χρεοκοπίες;
Ritschl: Με βάση την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, αναλογικά τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του ‘30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Αν τα συγκρίνουμε λοιπόν με τα ελληνικά χρέη, τότε, πιστέψτε, με τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και ίσως της νεότερης οικονομικής ιστορίας.
Spiegel: Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;
Ritschl : Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστον τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του ‘30, ανακουφίστηκε η Γερμανία από τις ΗΠΑ με το γνωστό πλέον haircut, σαν να μετατρέπεις ένα afro look σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της. Στο ίδιο διάστημα όμως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να σηκώσουν κεφάλι από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.
Spiegel: Είστε βέβαιος;
Ritschl: Φυσικά! Ήταν όταν ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των δύο Γερμανιών, θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμανία όμως πλήρωσε ελαχιστότατες αποζημιώσεις μετά το 1990, ούτε τα αναγκαστικά δάνεια που είχε συνάψει, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα. Μην κρυβόμαστε! Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, ο δεύτερος μάλιστα ήταν πόλεμος αφανισμού και εξολόθρευσης. Στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμά τους εν μέρει ή και καθολικά για αποζημιώσεις. Το περίφημο «γερμανικό θαύμα» συντελέστηκε πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων. Αυτό δεν το ξεχνούν οι Έλληνες.
Spiegel: Αυτή τη στιγμή συζητιέται η διάσωση της Ελλάδας μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ελεγχόμενης αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;
Ritschl: Βεβαίως! Ακόμη κι αν ένα κράτος δεν είναι εντελώς ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Όπως και στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του ’50. Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Άρα είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένη. Επιτέλους θα πρέπει να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν.
Spiegel: Ναι, αλλά το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.
Ritschl: Νομίζω πως έτσι θα πρέπει να γίνει. Έχουμε υπάρξει στο παρελθόν υπερβολικά ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι ανθελληνικές θέσεις που προβάλλουν τα γερμανικά ΜΜΕ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις. Οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά την εχθρική στάση των γερμανικών ΜΜΕ. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις! Αν αρχίσει η Ελλάδα και αν ποτέ αναγκαστεί η Γερμανία να πληρώσει, τότε θα μας τα πάρουν όλα.
Spiegel: Τι προτείνετε δηλαδή να κάνουμε στο θέμα της Ελλάδας;
Ritschl: Θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες και να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς συνεχίζουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, ίσως κάποιοι μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς. Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια δείχνουν τη λύση: πρέπει τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους! Ξέρω πως αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό και είναι απαραίτητο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Δυστυχώς, η λύση αυτή είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι τελικά θα πρέπει να πληρώσουμε. Μόνο έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.
«Δεν πιστεύω πως οι ηθοποιοί του ’60 ήταν καλύτεροι από εμάς»
Ο καταξιωμένος ηθοποιός σε πρόσφατη συνέντευξή του αναφέρθηκε στους σταρ του ελληνικού κινηματογράφου.
Με κάποιους εξ αυτών συνεργάστηκε και με άλλες απέκτησε φιλικές σχέσεις. Πώς ήταν να βρίσκεται δίπλα σε αυτά τα «ιερά τέρατα»; Ο Σπύρος Μπιμπίλας έκανε μια εκ βαθέων εξομολόγηση στο περιοδικό «Λοιπόν».
Υπάρχουν συνεργασίες που δεν θα σβήσετε όσα χρόνια και να περάσουν;
Έχω κάνει πολύ σημαντικές συνεργασίες με «μεγάλους» ανθρώπους του χώρου που έγιναν και φίλοι μου. Έχω παίξει πλάι στον Θανάση Βέγγο, που ήταν το ίνδαλμά μου, στη Μάρθα Καραγιάννη, στη Μαίρη Χρονοπούλου. Όλους αυτούς τους έβλεπα από μικρό παιδί και τους θαύμαζα και δεν πίστευα ποτέ ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου θα συνεργαζόμουν μαζί τους… Ότι θα ήταν η οικογένειά μου και ότι μέχρι και σήμερα ακόμα θα κάναμε παρέα. Είναι τεράστια η συγκίνησή μου. Και εννοείται πως αυτές οι σχέσεις ούτε ξεχνιούνται, ούτε σβήνονται ποτέ.
Πιστεύετε ότι τότε οι ηθοποιοί ήταν άλλης κοπής από τους σημερινούς;
Έχω αναθεωρήσει πού σχετικά με αυτή την άποψη. Παλαιότερα στα μάτια μου όλοι αυτοί οι άνθρωποι του ’60 ήταν μυθικοί. Τώρα όμως έχω καταλάβει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, γιατί αυτό που τους έκανε να γίνουν σταρ στην Ελλάδα, ήταν η συγκυρία. Το γκλάμουρ της εποχής, της μεταπολεμικής, βοήθησε στο να αναδειχτούν αυτοί οι ηθοποιοί τόσο πολύ. Τώρα η εποχή δυστυχώς δεν ευνοεί για κάτι τέτοιο. Υπάρχουν πάρα πολλοί ταλαντούχοι ηθοποιοί, που όμως λόγω καταστάσεων και της εποχής και όχι εξαιτίας έλλειψης ταλέντου ή λιγότερης δουλειάς, δεν θα αποκτήσουν ποτέ τη λάμψη των παλιών. Ας πούμε αν η Εβελίνα Παπούλια ζούσε τότε, θα ήταν η αντίστοιχη Μάρθα Καραγιάννη. Δεν πιστεύω πως οι ηθοποιοί του ’60 ήταν καλύτεροι από εμάς.
«Αν η γιαγιά μου είχε κάτι να κρέμεται, θα τη λέγανε Αργύρη» – Η περίεργη αντίδραση του Γιώργου Τσαλίκη σε ερώτηση δημοσιογράφου
Σύντομες δηλώσεις στην κάμερα της εκπομπής «I Love Σου Κου» έκανε ο Γιώργος Τσαλίκης και μίλησε για τα επαγγελματικά του σχέδια.
«Μετά από δύο χρόνια με τον κορωνοϊό, η επαφή με τον κόσμο μου έλειψε όσο πολλές φορές μου λείπει και η ίδια μου η οικογένεια. Οπότε έχω δύο οικογένειες: τη σπιτίσια και τον κόσμο. Εμείς οι τραγουδιστές είμαστε γεννημένοι για αυτό», ανέφερε αρχικά ο Γιώργος Τσαλίκης.
Σε μία πιθανή πρόταση να συμμετάσχει ως κριτής στο Voice ο τραγουδιστής απαντά: «Δε μου έχει γίνει ποτέ νύξη για το Voice, ούτε κάποια πρόταση, τώρα μιλάμε για υποθετικά πράγματα. Δε θα ήμουν αρνητικός σε ένα μουσικό talent show, κάθε χρόνο συζητάω διάφορα πράγματα, αλλά δεν είναι ποτέ προτεραιότητά μου η τηλεόραση. Είναι η μουσική.
Κι εγώ είμαι τραγουδιστής και έχω αναλάβει τον ρόλο του παρουσιαστή στο παρελθόν. Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ. Όλοι κρινόμαστε από το αποτέλεσμα. Όλα τα υπόλοιπα “γιατί οι ηθοποιοί;”, “γιατί οι τραγουδιστές;”… όποιος κάνει σωστά τη δουλειά, παιδιά, αυτός θα την πάρει», σχολιάζει ο Γιώργος Τσαλίκης.
Δείτε το βίντεο
Για το ζήτημα που προέκυψε πριν 3 χρόνια με την παρουσίαση του Big Brother ανάμεσα στον ίδιο και στον ΣΚΑΪ, και μία ενδεχόμενη νέα συνεργασία με τον σταθμό, ο τραγουδιστής παραδέχεται: «Μετά το θέμα με το Big Brother, δεν είμαι πιο επιλεκτικός, γιατί πάντα ήμουν επιλεκτικός. Είμαι πιο προσεκτικός απλά. Τώρα μιλάμε για αν η γιαγιά μου είχε αυτό, θα τη λέγανε Αργύρη. Μην κάνουμε τέτοιες υποθετικές ερωτήσεις. Ξαφνικά αν έβλεπα τη γιαγιά μου με κάτι να κρέμεται… θα δω πώς θα μου ‘ρθει το ξάφνιασμα».
Τέλος, σε ερώτηση για την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και το θέμα με τον στίχο στο τραγούδι «Άδωνις», ο Γιώργος Τσαλίκης σχολιάζει χαρακτηριστικά: «Έτσι γούσταρε, έτσι ένιωσε, έτσι έκανε. Οι άνθρωποι πρέπει να είμαστε ελεύθεροι. Εγώ στον “Άδωνι” λέω: μια χοντρή νευρικιά. Εκείνη ένιωσε έτσι, γούστο της και καπέλο της».
![Σοκ από το φονικό στους Αγίους Αναργύρους - Αστυνομικός σκότωσε την οικογένεια και αυτοκτόνησε [βίντεο]](https://www.tilestwra.com/wp-content/uploads/2017/12/agioi-anargiroi-foniko-500.jpg)
![Μαρτυρία για το έγκλημα στους Αγίους Αναργύρους: «Το μωρό ήταν νεκρό στο κρεβάτι» [βίντεο]](https://www.tilestwra.com/wp-content/uploads/2017/12/astynomikos-dolofonia-agioi-anargiroi-500.jpg)
