Πηγαίνετε στο Google Maps και πληκτρολογήστε Guelta d’Archei, Σαχάρα. Το αποτέλεσμα που θα πάρετε είναι μια μικρή κουκκίδα στη μέση της ερήμου που μοιάζει αρκετά βαρετή από τόσο ψηλά.

Αλλά αυτή η κουκκίδα είναι το σημείο στο οποίο συμβαίνει κάτι πολύ εντυπωσιακό και θα το ανακαλύψετε αν κάνετε ζουμ και δείτε το σημείο από πολύ πιο κοντά.

Το Guelta d’Archei είναι μια διάσημη όαση στην καρδιά της ερήμου Σαχάρα. Είναι μια φυσική λίμνη που για πολλούς αιώνες φροντίζει να ξεδιψάσουν ζώα και άνθρωποι που περνούν από το σημείο. Μοιάζει με μια κηλίδα στη μέση της ερήμου Σαχάρα. Αλλά το σημείο είναι πάρα πολύ όμορφο αν το δείτε από κοντά!

Αυτή είναι η όαση όπως φαίνεται από ψηλά στο Google Maps. Ας πλησιάσουμε όμως λίγο περισσότερο..

Μοιάζει με μια λίμνη. Τι είναι όμως αυτά γύρω της;

Λίγο πιο κοντά και ανακαλύπτουμε ότι πρόκειται για καμήλες! Εκατοντάδες καμήλες!

Το μέρος μοιάζει με επίγειο παράδεισο!

Το παράξενο είναι ότι οι περισσότερες από τις καμήλες ζουν μόνιμα σε αυτό το σημείο. Αλλά δεν ζουν εδώ μόνο καμήλες. Στα νερά της λίμνης υπάρχουν πολλά άλλα είδη με γνωστότερο είδος τους κροκόδειλους του Νείλου.

Οι κροκόδειλοι τρέφονται με ψάρια, τα οποία με τα σειρά τους ζουν τρώγοντας περιττώματα από τις καμήλες.

Αυτή η όαση βρίσκεται στο Οροπέδιο Ennedi κρυμμένη πίσω από ένα φαράγγι, στο βόρειο-ανατολικό Τσαντ.

Όσες από τις καμήλες δεν ζουν μόνιμα δίπλα στη λίμνη, θα ξαποστάσουν για λίγο και θα συνεχίζουν ξανά τον δρόμο τους.

Πηγή: dinfo.gr

Μια πολύ ξεχωριστή γυναίκα που ζει στον Άγιο Χριστόφορο μάλλον θα έπρεπε να πάρει το βραβείο για τη Μητέρα της Χρονιάς. Κάθε μέρα, κάνει κάτι εντελώς απίστευτο για το γιο της.

Η Μαρλίν Κόνορ, που ζει σε μια απομονωμένη αγροτική περιοχή, μεταφέρει τον παράλυτο 20χρονο γιο της Ντεβρόν Κόνορ κάθε μέρα στο πανεπιστήμιο. Όχι με το αυτοκίνητο. Δεν έχει αυτοκίνητο. Αλλά ούτε και με αναπηρικό καροτσάκι. Δεν υπάρχει δρόμος που να οδηγεί στη περιοχή που βρίσκεται το πανεπιστήμιο. Μόνο δύσβατα μονοπάτια.

Η ηρωική μητέρα παίρνει στην πλάτη τον γιο της και τον μεταφέρει κάθε μέρα, με βροχή και κρύο, στο Κλάρενς Φίτζροι Μπράιαντ Κόλετζ που βρίσκεται στην πρωτεύουσα Μπασσετέρε.

Ο Ντεβρόν γεννήθηκε με ένα σοβαρό εκ γενετής ελάττωμα. Τα πόδια του όσο και να μεγαλώνει δεν αναπτύσσονται, οπότε δεν μπορεί να περπατήσει. Για να πάει οπουδήποτε θα πρέπει να μεταφερθεί ή να χρησιμοποιήσει κάποιο άλλο μέσο μεταφοράς.

Το πρόβλημα είναι ότι η μαμά με τον γιο της ζουν σε με απομακρυσμένη αγροτική περιοχή στην οποία δεν υπάρχουν δρόμοι αλλά μόνο μονοπάτια.

Η ίδια λέει ότι θα ήθελε να μετακομίσει σε κάποιο σπίτι ποιο κοντά στο πανεπιστήμιο ή δίπλα σε κάποια στάση λεωφορείου. Αλλά δεν έχει αρκετά χρήματα για να το κάνει.

Δεν το μετανιώνει όμως ούτε για μια στιγμή. Λέει ότι το κάνει για τον γιο της. Ως μητέρα, βάζει τις ανάγκες του και τις επιθυμίες του πάνω από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Ακόμη και αν αυτές οι ανάγκες του την αναγκάζουν να κάνει κάτι τόσο ακραίο. Η μητέρα της χρονιάς!

dinfo.gr

Για τον παράδεισο έχουμε ακούσει… πολλά. Ολοι τον πλάθουν στο μυαλό τους ως ένα μέρος απλά ειδυλλιακό. Διάφανα νερά και πολύ πράσινο. Κάτι σαν το σύμπλεγμα των νησιών Φερνάντο ντε Νορόνια δηλαδή. 

Και μπορεί νησιά που να πληρούν αυτά τα δύο κριτήρια να υπάρχουν πολλά, ωστόσο το συγκεκριμένο έχει κάτι που το κάνει μοναδικό. Είναι το τοπίο, είναι το γεγονός ότι υπάρχει όριο επισκεπτών. Το Φερνάντο ντε Νορόνια βρίσκεται ανοιχτά της Βραζιλίας, σε απόσταση περίπου 220 μιλίων από τις ακτές της. Αποτελεί εθνικό θαλάσσιο πάρκο και τα νερά του, αλλά και τα δάση του, είναι παρθένα.

Το κολύμπι στις ακτές του υπόσχεται εκπλήξεις, αφού αν κάποιος κάνει τη βουτιά του σε μία από αυτές, είναι πολύ πιθανό να βρεθεί δίπλα σε κάποιο… δελφίνι ή να κολυμπάει πλάι πλάι με αστακούς και χελώνες. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι αποτελούν έναν ξεχωριστό παράδεισο για όσους λατρεύουν τις καταδύσεις, ενώ τα κύματα που δημιουργούνται όταν φυσάει είναι το όνειρο κάθε σέρφερ.

Τα νησιά Φερνάντο ντε Νορόνια αποτελούν ουσιαστικά τις κορυφές μιας μεγάλης υποβρύχιας οροσειράς, ηφαιστειακής προέλευσης, και γι’ αυτόν τον λόγο προστατεύονται από την UNESCO. Eίναι χαρακτηριστικό ότι ο οργανισμός περιγράφει τις παραλίες του ως άψογες και σχεδόν ερημικές. Καθόλου τυχαίο δεν είναι άλλωστε το γεγονός ότι υπάρχει και όριο επισκεπτών. Μόνο 400 άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να βρίσκονται ταυτοχρόνως στο νησί.

Μια ιδιαίτερη γωνιά του νησιού είναι η φυσική πισίνα που δημιουργείται ανάμεσα σε δύο βράχους στο Πράγια ντο Ατάλια, η Σάνκο Μπέι, η οποία είναι προσβάσιμη μόνο από πάνω. Οποιος θέλει να την επισκεφθεί θα πρέπει να κατέβει πολλά σκαλιά…

iefimerida