Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2025
Blog Σελίδα 14168

«Μαμά θα είσαι εδώ ή θα φύγεις;» Δύσκολες ώρες για την Εύα Καϊλή, οι εφιάλτες που βασανίζουν ακόμη την κόρη της

0

Η Εύα Καϊλή, η οποία παραμένει στις Βρυξέλλες, μετά την αποφυλάκισή της, έκανε την πρώτη δημόσια εμφάνισή της στο Στρασβούργο.

Η Εύα Καϊλή στην πρώτη δημόσια εμφάνιση μετά την αποφυλάκιση

Ειδικότερα, η Ευρωβουλευτής, που κατηγορήθηκε για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και προφυλακίστηκε για αρκετούς μήνες, συναντήθηκε με τη δημοσιογράφο Αλεξία Τασούλη, η οποία δημοσίευσε και τις φωτογραφίες της, στις οποίες φορούσε ένα blue navy παντελόνι και τοπ με ιδιαίτερα μανίκια.

Οι εφιάλτες της κόρης της Εύας Καϊλή παραμένουν

Ο δικηγόρος της, Μιχάλης Δημητρακόπουλος, μιλώντας στην εκπομπή “Super Κατερίνα”, υπογράμμισε “τώρα που είναι ελεύθερη, δεν έχει περιορισμούς, θα μπορούσε αν ήθελε να ήταν και στην Ελλάδα το καλοκαίρι. Έχει τη δυνατότητα να έχει την επικοινωνία που η ανθρώπινη φύση επιβάλλει ανάμεσα στη μάνα και τον πατέρα και το παιδί. Οι σχέσεις με την κόρη της είναι εξαιρετικές, βέβαια οι εφιάλτες της περιόδου που δεν μπορούσε να βλέπει τη μητέρα της δεν έχουν ακόμη φύγει. Το πρωί που ξυπνάει την ρωτάει “μαμά θα είσαι εδώ ή θα φύγεις;”. Μίλησα με την κα Καϊλή χθες το βράδυ, μου είπε ότι μίλησε με τη συνάδερφό σας. Η ίδια συλλέγει στοιχεία. Όλα τα χρήματα που βρέθηκαν σπίτι της θα βρει αποδείξεις ότι αυτά δεν είχαν καμιά σχέση μαζί της”.




Εύα Καϊλή πρώτη δημόσια εμφάνιση

208

«Μαμά έλα»: Η συγκλονιστική εξομολόγηση που εξηγεί γιατί δεν θα πάψουμε ποτέ να τη ζητάμε

0

Τριακόσια εξήντα πέντε χιλιόμετρα μακριά μένει η μαμά. Τρεις και μισή ώρες με γρήγορο τρένο, τέσσερις ώρες μακριά με το αργό ΚΤΕΛ.  Μένει τριάντα τρία χρόνια μακριά μου. Από τότε που με άφησε στο φοιτητικό διαμέρισμα, με τον χώρο τακτοποιημένο, με ένα λουλουδάτο πάπλωμα στο κρεβάτι, με το ψυγείο γεμάτο και μου είπε: « Τώρα μεγάλωσες, θα είσαι μόνη». Μια αγκαλιά μόνο και μετά έφυγε. Ούτε συγκινήσεις, ούτε περιττά μυξιάσματα.

Εκείνη έμενε στο πατρικό, σταθερά, και εμείς τα παιδιά πηγαινοερχόμασταν πάνω στον χάρτη, σαν πινέζες που τις βάζει και τις βγάζει το χέρι της τύχης. Πότε Θεσσαλονίκη, πότε σε χωριά, πότε σε νησιά, πότε στο εξωτερικό, πότε στην Αθήνα. Χαλαρές κλωστές μας έδεναν με το δικό της καρφί, το ακούνητο, που ήταν στυλωμένο στην πατρίδα. Περνούσαν και μήνες χωρίς να τη δούμε, δεν μας έλειπε, δεν της λείπαμε, άμα έχεις γεμίσει αγάπες όταν πρέπει δεν σου χρειάζονται επαναφορτίσεις.  Σκόρπια τηλεφωνήματα μας έκανε, «μόνο για να δω αν είστε καλά», μας έστελνε δέματα με μαγειρευτά, με σοκολατάκια αμυγδάλου, με αποξηραμένα δαμάσκηνα, με φιστίκια Αιγίνης. Και πάντα ένα σημείωμα στόλιζε τα καλούδια, λιτό- γιατί ανέκαθεν βαριόταν τις πολυλογίες, και τις προφορικές και τις γραπτές: « Σας αγαπώ, η μαμά.»

Μετά ήρθαν νέα γεγονότα, αρραβώνες, γάμοι, γέννες, εγγόνια και το ακούνητο καρφί της έγινε έλασμα, μας έφτανε όπου κι αν ήμασταν. «Μαμά, έλα, έχω επιλόχειο, μαμά, έλα, καυγαδίσαμε, μαμά, έλα, το μωρό δεν κοιμάται ποτέ.» Ερχόταν για να μας μεταγγίσει. Βλέπαμε τα άσπρα της μαλλιά από το θυροτηλέφωνο και, πριν πατήσει το πόδι της στο σπίτι, όλοι οι πόνοι μαλάκωναν και οι έχθρες γινόταν συμμαχίες. Έμενε μέχρι να ισιάσουν τα πράγματα, μέχρι να επουλωθούν οι πληγές, μέχρι να κοιμηθούν τα μωρά, μέχρι να ξεκουραστούν οι ψυχές και τα κορμιά μας. Μετά πάλι έφευγε, αφήνοντας την κουζίνα γυαλισμένη, το ψυγείο ξέχειλο από φαγητό, τις οικογένειες μονταρισμένες. Πάντα έφευγε χωρίς συγκινήσεις, είναι το στιλ της: Μια αγκαλιά και έξω από την πόρτα.

Σε γιορτές, σε διακοπές πηγαίναμε εμείς στο πατρικό, κουνούσαμε τις πινέζες στο χάρτη για να τη φτάσουμε. Και όσο μεγαλώναμε, τόσο πιο συχνά πηγαίναμε να στηριχτούμε στο καρφί της, που φαινόταν πάντα τόσο σίγουρα καρφωμένο στον τοίχο, αήττητο, και έτοιμο να σηκώσει κάθε βάρος. Φέρναμε και τα παιδιά και τους άντρες και τα μπαγκάζια μας και τις έγνοιες μας για τα ξεφορτώσουμε όλα πάνω της. Τριβόμασταν σαν γάτες γύρω της, να αρπάξουμε τη ζεστασιά της.

Τη βρίσκαμε όλο και πιο εύθραυστη, όλο και πιο μεγάλη, όλο και πιο γιαγιά αντί μαμά, και ο πανικός μας τύλιγε: « Τι θα γινόταν αν……;»  Φεύγαμε, μια αγκαλιά και έξω από την πόρτα, δεν μας έλειπε, δεν της λείπαμε στα ενδιάμεσα, οι καλοί αιμοδότες δεν αφήνουν ελλείμματα.

Πριν λίγο καιρό της τηλεφώνησα: «Μαμά, αρρώστησα» και, πριν κλείσω το ακουστικό, είδα τα μαλλιά της στην οθόνη του θυροτηλέφωνου, άσπρα, αχτένιστα, ορθωμένα από την αγωνία. Μπήκε και το σπίτι γέμισε φως και νιάτα, είχε περίεργα νεανική όψη, πάντα γεννούσε αντοχές όταν η ανάγκη το απαιτούσε. Έπιασε το χέρι μου για δύο μήνες, χωρίς συγκινήσεις και κλάματα, δεν είναι του στιλ της αυτά. Έστησε το σκηνικό της. Τρυφερό, γλυκό, χουχουλιάρικο και ταυτόχρονα συμπαγές, ένα κουκούλι απαλό με τσόφλι σκληρό απέξω- δεν ξέρω πως τα καταφέρνει…

Κρεμαστήκαμε πέντε άτομα από πάνω της, περιμέναμε την ενορχήστρωση, περιμέναμε τον λοχία να βάλει τάξη στον πληγωμένο λόχο. Τη βλέπαμε να κινείται, αργά και ταυτόχρονα γρήγορα, να προλαβαίνει τα πάντα χωρίς ποτέ να βιάζεται, να τρέχει χωρίς καν να κουνιούνται τα πόδια της. Τα εγγόνια ξελογιάστηκαν ξανά, εγώ κρατούσα την ουρά της και την ακολουθούσα, σαν ζαλισμένο παπί που πατάει μόνο στα βήματα της μάνας του. Ούτε συγκινήσεις, ούτε μυξιασμένα κλάματα. Η τηλεόραση στο φουλ, η κουζίνα στο φουλ, φαγητά που μοσχομύριζαν και υπόσχονταν πως όλα θα πάνε καλά, γλυκά που ξέπλεναν την πίκρα μου, πλύσιμο και σιδέρωμα που σήκωναν μοσχομύριστους ατμούς, τραγούδια και νανουρίσματα στα παιδιά, πριν κοιμηθούν, κι ας μην είναι πια μωρά:

«Θάλασσα πλατιά, σε αγαπώ γιατί μου μοιάζεις….».

Φορούσε δύο μήνες την ίδια πλεκτή ζακέτα, πάνω από τα κοντομάνικά της, και πότε την έσφιγγε πάνω της κοκέτικα και θηλυκά ( « Ψυχρούλα κάνει…») και πότε την έριχνε σαν κάπα στους ώμους, φτυστή ο Αστραπόγιαννος. Την κοιτούσα. Καθόταν ήρεμη και στιβαρή, έπινε με μικρές γουλιές τον τούρκικο, δεν την ένοιαζε η ώρα που περνούσε στα ρολόγια, πάντα έδειχνε εμπιστοσύνη στη ζωή, πάντα περίμενε, σαν τη Σκάρλετ, την επόμενη λαμπρή μέρα.

Με έκανε καλά και έφυγε, αυτή τη φορά ο αποχωρισμός ήταν πιο δύσκολος, γερνάμε και οι δυο και αλλάζουμε το στιλ μας. Υπήρξαν κλάματα και ατέλειωτες αγκαλιές, πολλές, βαριές συγκινήσεις.

Αλλά και πάλι είπε: « Τώρα θα είσαι μόνη σου, πρόσεχε, λοιπόν, τον εαυτό σου».

Την κατάπιε το ταξί, εξαφανίστηκε, έμεινε πίσω η ζακέτα της άδεια.

Πηγή: Γιώτα Στεφάνου “Η Ζακέτα” 

«Μαμά δεν θα φύγεις πάλι ταξίδι»: Συγκινεί η αποκάλυψη για την Εύα Καϊλή

0

Ο Μιχάλης Δημητρακόπουλος μιλάει για τη νέα καθημερινότητα της Εύας Καϊλή μετά την αποφυλάκισή της με ηλεκτρονικό βραχιολάκι.

Ειδικότερα, ο δικηγόρος της Εύας Καϊλή, μιλώντας στον ANT1 σημείωσε πως «ήταν επιλογή της να μην είναι στο ίδιο σπίτι με τον σύντροφό της Φραντζέσκο Τζότζι και μάλιστα ο ανακριτής στις διατάξεις που έβγαλε, έκρινε πως δεν πρέπει να συγκατοικούν. Ήταν επιθυμία της, το λέω. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει διάρρηξη των σχέσεών τους, σας λέω μόνο ένα γεγονός. Απαγορεύεται να βγαίνουν από τα διαμερίσματά τους, αλλά μιλούν στο τηλέφωνο μόνο για το παιδί τους, δεν συζητούν τίποτα άλλο».

Αναφορικά με τη δίχρονη κόρη της, ο κ. Δημητρακόπουλος παρέθεσε μερικά από τα λόγια του παιδιού στη μητέρα του.

«Με συγκίνησε όταν μου είπε η Εύα ότι όταν κοιμούνται αγκαλιά με την κόρη της, το μικρό αυτό κοριτσάκι την πιάνει από τον λαιμό και της λέει “μαμά, δεν θα φύγεις πάλι ταξίδι ε;”, γιατί της είχαν πει ότι η μαμά της ήταν σε ταξίδι. Όταν η Εύα Καϊλή της απαντά, ότι “αύριο θα είμαστε πάλι μαζί”. Είναι στιγμές ανθρώπινες και αυτό το διάστημα προσπαθεί να ανακτήσει τη σχέση με το παιδί της», ανέφερε συγκεκριμένα.




«Μαμά δεν θα γίνω παρανυφάκι;» με ρώτησε η κόρη μου όταν ο άντρας μου με παράτησε μια ώρα πριν το γάμο

0

Έχασα τον πρώτο μου σύζυγο απο καρκίνο ενώ ήμουν έγκυος στην κόρη μας.

Δεν έζησε το παιδι μας δεν το χαρηκε. Μία που κάναμε τον πρώτο υπερηχο στον γιατρό και μία που απο ένα τυχαίο γεγονος, έναν πονο στο γονατο, μάθαμε ότι έχει λευχαιμία.

Λέγαμε θα το ξεπεράσουμε θα τα καταφέρει αλλά σε 4 μήνες έφυγε πριν καν προλάβει να δει έστω το προσωπάκι του παιδιου μας, πριν καν το παρει αγκαλιά.

Μεγάλωσα το παιδί μου στο πατρικό μου αναγκαστικά διότι δεν ειχα που να παω και καμία άλλη βοηθεια πλην των γονιών μου.

Το περιβάλλον αυστηρό σε σημείο να νιώθω ξανά έφηβη που οι γονείς μου, μου έκαναν έλεγχο που θα πάω και τί θα κάνω.

Έκανα υπομονή να μεγαλώσει το παιδί και όταν έγινε 7 και βρηκα μια καλύτερη δουλειά πηγα σε δικό μου σπιτι με πολεμο βέβαια γιατί οι γονείς μου δεν το δέχονταν καθώς θεωρούσαν ότι ήθελα να φύγω για να κάνω τη ζωή μου.

Ποια ζωή να κάνεις με 12 ωρες δουλεια και αλλες τοσες δουλειες στο σπιτι μονη και 750 ευρω μισθο, αυτοι ξερουν!

Μετά απο ένα μήνα γνώρισα τον άνθρωπο με τον οποιο σκέφτηκα να κάνω οικογένεια ξανά.

Είχα διάφορους κατά καιρούς αλλά πάντα μακριά από τη μικρή. Αυτή τη φορά όμως έβλεπα σε αυτόν τον άνθρωπο κάτι άλλο.

Γνωριστήκαμε ένα βράδυ που έπεφτε συνέχεια ο γενικός. Ο ηλεκτρολόγος που θα ερχόταν έστειλε τον βοηθό του και έτσι έγινε το μοιραίο.

Ερωτεύτηκα παράφορα, πίστευα και αυτός το ίδιο. Αγαπούσε το παιδί σαν να ήταν παιδί του και ο ίδιος είχε ζητήσει να τη γνωρίσει και γενικά ελεγε οτι ήθελε κάτι σοβαρό.

Η μικρή τον λάτρευε. Πίστευα ότι η ζωή μου χαμογελούσε ξανά όταν μου ζητησε να παντρευτούμε και ειδικά οταν η συγκατοίκησή μας ήταν ό,τι πιο όμορφο εχω ζήσει.

Τί γέλια, τί τραγούδια, τί εκδρομές και εκπλήξεις. Μεγάλες εκπλήξεις. Μία από αυτές και το τηλέφωνήμά του την ώρα που ντυμένη νύφη, με έβαφε η μακιγιέζ και εκείνος στην άλλή γραμμή μου έλεγε “Συγγνώμη δεν θα έρθω στην εκκλησία, δεν μπορώ”.

Νόμιζα μου έκανε πλάκα ότι ήταν κάποιο αστείο λόγω της ημέρας. Μόνο οταν έστειλα τον γαμπρό μου και είδε οτι μισή ώρα μετα δεν είχε έρθει στην εκκλησια, κατάλαβα ότι το εννοούσε.

Πηρα πισω πολλές φορές, είχα πάθει πανικό, 50 άτομα στο δωμάτιο δεν έβλεπα κανέναν μπροστά μου.

Μόνο η μικρή ήρθε κάποια στιγμή στο δωμάτιο ενώ ξεντυνόμουν μέσα στα κλάμματα, μη μπορωντας να καταλάβω τί είχε συμβει, και με ρώτησε “Μαμά δεν θα γίνω παρανυφάκι;” .

Την πήρα ντυμένη παρανυφάκι όπως ήταν και την πηγα στο λουνα παρκ. Πηγαμε απογευμα και γυρισαμε νυχτα, χάλασα 200 ευρώ στα παιχνίδια, η μικρή το ευχαριστήθηκε με την καρδιά της εγώ δεν ήξερα κυριολεκτικά τί έκανα νόμιζα ζούσα σε όνειρο. Το τηλέφωνό του εννοείται απενεργοποιημένο.

Δεν ήρθε ποτέ να πάρει τα πράγματά του. Δεν τον ξαναείδα δεν τον ξανάκουσα, έκλεισε το προφίλ του στο fb δεν μπορούσα να τον βρω πουθενά. Κάποια στιγμή βρήκα το τηλέφωνο των γονιών του καλεσα εκει μου ειπαν δεν γνωριζαν που ήταν. Αλήθεια ψέματα δεν ξερω.

Ξεκίνησα να πηγαίνω σε ψυχίατρο, έπαιρνα αγωγή για να μπορώ να γίνω λειτουργική και να εξηγήσω στο παιδί.

8 μήνες μετά στο προφίλ κοινής φίλης είδα φωτογραφίες του γάμου του με…την πρώην κοπελα του. Φορούσε το γαμπριάτικο κοστούμι που είχε διαλέξει για τον γάμο μας.

Έπεσα να πεθάνω. Για την κοροιδία σε έναν άνθρωπο που είχε κατα-ταλαιπωρηθει στη ζωή του και όμως είχε βρει τη δύναμη να αγαπήσει ξανά και να του δώσει κάθε ευτυχία και κάθε καλό.

Δεν τον πειραξα και δεν τον έβλαψα σε τίποτα ούτε εγώ ουτε φυσικά το κοριτσάκι μου.

Έχουν περάσει δύο χρόνια απο τότε. Παρά τις συνεδρίες στον ψυχολόγο δεν μπορώ να εμπιστευτώ ούτε τη σκιά μου.

Σπιτι δουλειά και μόνη εγώ με το παιδι, ουτε φίλες δεν κανω πια, αρνουμαι.

Διαβάζω πλέον για δεύτερες ευκαιρίες και γελάω πικρά.

Περσεφόνη

 

Η εξομολόγηση αυτή είναι 100% αληθινή και δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα singleparent.gr

«Μαμά δεν θα αργήσω»: Μαύρισε ο ουρανός στο Αγρίνιο στην κηδεία του 14χρονου Γαβριήλ – Η μοιραία βόλτα με το ποδήλατο

0

Θλίψη έχει προκαλέσει στην τοπική κοινωνία του Αγρινίου, ο τραγικός θάνατος του 14χρονου Γαβριήλ μετά από θανάσιμο τραυματισμό από ποδήλατο.

Τραγικές φιγούρες οι γονείς του αγοριού που έχασαν τόσο αναπάντεχα το μοναχοπαίδι τους. «Μαμά δεν θα αργήσω» είπε ο Γαβριήλ στη μητέρα του όταν έφυγε με το ποδήλατό του για να κάνει βόλτα μαζί με τον ξάδερφό του. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την τραγωδία που θα ακολουθούσε.

Το χρονικό του συμβάν

Το έδαφος στο σημείο όπου κινούνταν ο 14χρονος με το ποδήλατό του ήταν δύσβατο και κατηφορικό, με αποτέλεσμα το παιδί να πέσει και να χτυπήσει το κεφάλι του σε βράχο.

Σοκαρισμένος ο ξάδερφός του, άρχισε να καλεί σε βοήθεια. «Βγήκα ξυπόλητη έξω, έλεγα τι έγινε το παιδί. Ήρθε η μάνα, έμαθε το μαντάτο και ήρθε αυτού για να πάρει να δει, τι να δει, μετά πέρασε το ασθενοφόρο και το πήρανε» δήλωσε αυτόπτης μάρτυρας στο Live News.




Στο σημείο έσπευσε ασθενοφόρο που παρέλαβε τον 14χρονο και τον μετέφερε στο νοσοκομείο Αγρινίου. Παρά τις προσπάθειες το γιατρών, ο μικρός άφησε την τελευταία του πνοή.

«Κρίμα στον πατέρα και στη μάνα, ένα παιδάκι είχαν από την ξενιτιά να το μεγαλώσουν να το σπουδάσουν εδώ, ήξεραν τι θα τους βρουν;» αναφέρουν φίλοι της οικογένειας που εργαζόταν σκληρά στα χωράφια για να μην λείψει τίποτα στον άγγελό τους.

«Καλό παράδεισο αγαπημένε μας»

Σε ανάρτησή του ο πρόεδρος της κοινότητας Κυψέλης, Στράτος Ηλιάδης αποχαιρετά τον 14χρονο:

«Η τοπική κοινότητα Κυψέλης και όλη η περιοχή θρηνεί τον άδικο χαμό του μικρού Γαβριήλ, ενός παιδιού υποδείγματος που γεννήθηκε και μεγάλωσε μαζί μας και που μια στιγμή ανεμελιάς μετατράπηκε σε οδυνηρό τέλος για την ζωή του και τα όνειρα του βυθίζοντας στον πόνο, τους δικούς του και όλους εμάς!

Στεκόμαστε δίπλα στην οικογένεια του σε αυτές τις δύσκολες ώρες.

ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ»

stigmiotypo othonis 2023 04 27 210814

«Μαμά άμα σου πω την αλήθεια, θα με αγαπάς ακόμα;» Συγκλονίζουν τα νέα στοιχεία για τον βıασμό του 5χρονου στην Αλεξανδρούπολη

0

«Μαμά άμα σου πω την αλήθεια, θα με αγαπάς ακόμα;». Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του 5χρονου, που έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από δύο συμμαθητές του, σε νηπιαγωγείο της Αλεξανδρούπολης.

Συγκλονισμένη η μητέρα του παιδιού μίλησε στο enikos.gr για όσα της είπε το παιδί της. «Το πρωί ήταν καλά και το μεσημέρι, ήταν σαν άρρωστος. Δεν έτρωγε, δεν μιλούσε, δεν έλεγε τίποτα. Μόνο με κοιτούσε μέσα στα μάτια», ανέφερε.




Αδυνατώντας να αντιληφθεί όσα συνέβησαν, ο 5χρονος πήγε στο δωμάτιό του για να κοιμηθεί, και ξύπνησε το απόγευμα.

«Όταν ξύπνησε, μου είπε ότι θέλει να πάει τουαλέτα. Ήταν πάρα πολύ φοβισμένος και τρομαγμένος. Σε κάποια φάση, όσο στεκόταν όρθιος, είπε “μαμά πονάει” (σ.σ. αναφερόμενος στην επίμαχη περιοχή). Τρελάθηκα, γιατί δεν μου έλεγε κάτι παραπάνω. Με τον άντρα μου αναρωτιόμασταν τι έγινε στο νηπιαγωγείο. Έπειτα από πολλές προσπάθειες, που τον ρωτούσαμε συνεχώς εάν τον πείραξε κάποιος ή αν έγινε κάτι άλλο στο σχολείο, ο μικρός με ρώτησε “μαμά άμα σου πω την αλήθεια, θα με αγαπάς ακόμα;” και εγώ προσπάθησα να τον ηρεμήσω και του απάντησα “ναι εννοείται”. Και τότε μας αποκάλυψε τι συνέβη».




Ο 5χρονος προσπάθησε να εξηγήσει με κάθε λεπτομέρεια στους γονείς του, τα όσα φέρεται να βίωσε στα χέρια των μικρών συμμαθητών του, σε χώρο του νηπιαγωγείου, χωρίς να αντιληφθεί κανένας τίποτα.

«Ο μικρός μας είπε: “Όταν βγήκαμε για διάλειμμα, ήρθαν δύο παιδιά και με πήραν μέσα στην τάξη. Πρώτα με χτύπησαν, με έσπρωξαν δυνατά και εγώ έπεσα κάτω. Τότε μου κατέβασαν το παντελόνι μου….».

«Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που άκουγα και μέχρι και τώρα δεν μπορώ να τα δεχτώ. Αφού μας τα είπε, πήγαμε με τον άνδρα μου να βρούμε τους γονείς των άλλων δύο παιδιών που μας είπε ότι τον κακοποίησαν. Όταν τους αντίκρισα, τους ρώτησα τι έκαναν τα παιδιά τους στο δικό μου, και μου απαντούσαν “δεν κάνουν τα δικά μας παιδιά τέτοια πράγματα”. Τους λέω “φώναξε το παιδί να ρωτήσουμε τι έγινε”, και τότε εκείνο μου απάντησε “ναι το έκανα μαζί με τον ξάδελφό μου”, αλλά η μητέρα συνέχισε να το αρνείται και του είπε να σταματήσει να μιλάει, και να πει ότι δεν έκανε κάτι».

Σε κατάσταση σοκ, η οικογένεια του 5χρονου, κατευθύνθηκε προς το νοσοκομείο της περιοχής, προκειμένου να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις στο παιδί τους. «Οι γιατροί παρατήρησαν και εξέτασαν την επίμαχη περιοχή, και κάλεσαν την αστυνομία. Εξετάστηκε και από ιατροδικαστή. Έχουμε δώσει καταθέσεις και τώρα ακολουθούμε τις οδηγίες που μας δίνουν».

Ελεύθεροι οι συλληφθέντες

Οι γονείς των δύο 5χρονων αγοριών, που καταγγέλθηκαν για τον βιασμό του συμμαθητή τους, οδηγήθηκαν σήμερα ενώπιον του εισαγγελέα με την κατηγορία της παραμέλησης εποπτείας ανηλίκου, και αφέθηκαν ελεύθεροι. 

«Τους αντικρίσαμε για δεύτερη φορά, και μας κοίταζαν λες και ήθελαν να μας σκοτώσουν, επειδή τους καταγγείλαμε. Είμαστε σε χάλια κατάσταση, και εμείς, και το παιδί μας, αλλά και τα 3 αδελφάκια του. Φοβάμαι να τα στείλω στο σχολείο», είπε η μητέρα.




Με απόφαση του εισαγγελέα, οι συλληφθέντες, γονείς και εκπαιδευτικοί, αφέθηκαν ελεύθεροι και θα παρουσιαστούν στη δικάσιμο που έχει οριστεί για τις 11 το πρωί της Δευτέρας.

Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν είναι για τις μεν δύο νηπιαγωγούς η παραμέληση εποπτείας ανηλίκων και έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο, ενώ για τους γονείς η παραμέληση εποπτείας ανηλίκων.

«Μαλώνουμε με όσους αγαπάμε πιο πολύ»

0

Τσακωμοί κι εντάσεις, φιλιά κι αγκαλιές. Τσιρίδες και σπάσιμο αντικειμένων, αγάπες και λουλούδια. Λόγια αγανάκτησης κι όρκοι παντοτινοί.  Οι μεν κα οι δε των ανθρωπίνων σχέσεων στα καλύτερά τους.

Εξάλλου, αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα όπως λέει κι ο θυμόσοφος λαός μας, κι οι τσακωμοί είναι το αλατοπίπερο μιας σχέσης, είτε μιλάμε για ερωτικές σχέσεις είτε όχι.

Αναφερόμαστε βέβαια, στη μερίδα των ανθρώπων που βιώνουν τις προσωπικές τους σχέσεις έντονα κι ακραία, είτε λόγω μεσογειακού ταπεραμέντου είτε λόγω εκρηκτικής προσωπικότητας. Όλα αυτά τα ακραία συναισθήματα όμως, μας δημιουργούνται ως επί το πλείστον με ανθρώπους πολύ κοντινούς μας.

Μαλώνουμε με τους ανθρώπους που αγαπάμε πιο πολύ επειδή σ’ αυτούς μπορούμε να πούμε την αλήθεια για το πώς νιώθουμε και να εκφράσουμε ακριβώς τι μας αρέσει και τι όχι, τι μας εκνευρίζει και τι θέλουμε ν’ αλλάξει στην καθημερινότητά μας. Γιατί έχουμε το θάρρος να υποστηρίξουμε θερμά την άποψή μας, να επιχειρηματολογήσουμε, να διαφωνήσουμε και να συγκρουστούμε. Να αντιδράσουμε τέλος πάντων.

Γιατί δε διαλέγουμε τον εύκολο δρόμο, εκείνον της αδιαφορίας, αλλά προτιμάμε τη διαδρομή μετ’ εμποδίων, ώστε να απολαύσουμε στο τέλος την καλύτερη θέα.

Δε θα υποστούμε νευρικό κλονισμό, για παράδειγμα, μπροστά σε κάποιον που η γνωριμία μας μετράει μέρες, ούτε θα προβούμε σε εξευτελιστικά ειλικρινείς εξομολογήσεις στο αφεντικό μας σχετικά με ‘κείνες τις εκνευριστικές συνήθειές του, που διεγείρουν επικίνδυνα τα νευρικά μας κύτταρα. Το πολύ-πολύ να πιούμε μια βαλεριάνα και να ρίξουμε το φταίξιμο στον 7ο καφέ της ημέρας.

Αντίθετα, πόσες φορές παρεξηγούμαστε, κατσουφιάζουμε κι εκσφενδονίζουμε διάφορα κοσμητικά επίθετα στον άνθρωπό μας; Πόσες φορές έχουμε κοπανήσει βροντερά πόρτες καταφεύγοντας σε βαρύγδουπες δηλώσεις περί τέλους, εγωισμού και δε συμμαζεύεται; Πόσες φορές έχουμε άραγε πληγώσει οικογένεια και φίλους κολλητούς με υστερίες, φωνές κι ανυπόστατες κατηγορίες;

Όσα λέμε στους ανθρώπους που αγαπάμε ενώ βρισκόμαστε σε κατάσταση εμπόλεμης ζώνης ακούγονται αδιανόητα σκληρά όταν ξεθωριάσει η επήρεια του θυμού. Η αλήθεια όμως πάντα πονάει κι όταν λογομαχούμε έντονα, εκτός από τα ντεσιμπέλ, ανεβάζουμε και τα επίπεδα ειλικρίνειας.

Όταν όμως ο καβγάς καταλαγιάσει, όταν πέσουν οι συγγνώμες στο τραπέζι και λυθούν οι παρεξηγήσεις, τότε ερχόμαστε πιο κοντά. Τότε είναι η ώρα του πολυσυζητημένου σεξ συμφιλίωσης, που όσο καλό κι αν το περιμένουμε, ξεπερνάει κάθε φορά τις προσδοκίες.

Τότε είναι η ώρα να χωθούμε στην αγκαλιά τη μητρική, την αδερφική ή τη φιλική και να κλάψουμε τους καταρράκτες του Νιαγάρα. Όταν ξεπερνάμε τις διαφορές που μας χωρίζουν, τότε δενόμαστε ακόμα παραπάνω κι η σχέση εισχωρεί πιο βαθιά.

Στη ζωή μας αποζητάμε το τέλειο, γ’ αυτό κι απ’ τους δικούς μας ανθρώπους δε δεχόμαστε εκπτώσεις. Θέτουμε υψηλά τον πήχη κι απαιτούμε μονίμως παραπάνω. Στην τελική εκεί μας παίρνει να σηκώσουμε ανάστημα μεγαλύτερο κι απ’ το μπόι μας.

Εκεί θα ξεσπάσουμε και μάλιστα με το χειρότερο τρόπο γιατί κατά βάθος ξέρουμε πως εκείνοι θα μας συγχωρέσουν. Ξέρουμε πως οι τσακωμοί μας είναι σαν τις καλοκαιρινές μπόρες, σύντομοι και δυνατοί, αλλά το τέλος τους σημαίνει την εμφάνιση του ουράνιου τόξου.

Ίσως όμως να τους ζορίζουμε, και σίγουρα ξέρουμε πως γινόμαστε κουραστικοί. Ίσως πρέπει να κάνουμε πού και πού ένα βήμα πίσω, να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να αποφανθούμε αν αξίζει για χάρη ενός εγωισμού να αναλωνόμαστε σε τέτοιες ψυχοφθόρες συγκρούσεις.

Εξάλλου αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο αυστηροί κριτές μας, εκφράζουν την άποψή τους χωρίς να τη φιλτράρουν πρώτα. Μας απαριθμούν τα λάθη μας ξεκάθαρα και ντόμπρα και το ίδιο κάνουμε κι εμείς γι’ αυτούς.

Είναι αυτοί που τολμούν να σηκώσουν μπροστά μας έναν καθρέφτη. Αν θα κοιτάξουμε ευθεία μπροστά ή αν θα φοβηθούμε να αντιμετωπίσουμε το είδωλό μας γυμνό από κάθε προστατευτική ασπίδα, είναι καθαρά δική μας επιλογή. Αν όντως κοιτάξουμε, θα αντιδράσουμε αρχικά, άσχετα απ’ το τελικό αποτέλεσμα. Κι είναι αυτή η επιλογή που κάνει τη διαφορά.

Ελευθερία Ευαγγελοπούλου για το pillowfights.gr

 

«Μάλλον δεν είσαι σε αυτή την εκπομπή» – Εκνευρίστηκε ο Λιάγκας και την είπε στην Σκορδά

0

Η συζήτηση για την διαθήκη που άφησε ο Γιώργος Τράγκας, είχε φουντώσει για τα καλά στο Πρωινό.

Όταν η Φαίη Σκορδά θέλησε να θέσει ένα ερώτημα, για το οποίο είχε μιλήσει ο Γιώργος Λιάγκας λίγα λεπτά νωρίτερα, ακολούθησε μια στιχομυθία κάπως… άβολη.

Μετά από την απορία που εξέφρασε η Φαίη Σκορδά, ο Γιώργος Λιάγκας γύρισε προς το μέρος της και την ρώτησε: «Μάλλον δεν είσαι σε αυτή την εκπομπή. Δεν είσαι σε αυτή την εκπομπή. Δεν είσαι σε αυτή την εκπομπή, είπα κάτι πριν». Ο διάλογος εξελίχθηκε ως εξής:

«Μαλλιά κουβάρια» νύφη & πεθερός στο Βόλο: Έγιναν θέαμα στη μέση του δρόμου και τώρα θα της δώσει 500€ αποζημίωση

0

Ένα πρωτοφανές περιστατικό είχε συμβεί στο κέντρο του Βόλου, μπροστά στα μάτια έκπληκτων περαστικών, τον περασμένο Ιανουάριο. Ένας 84χρονος είχε επιτεθεί στην νύφη του, την χτύπησε και την άρπαξε από τα μαλλιά.

Πεθερός και νύφη έφτασαν στα άκρα και κατέληξαν στα δικαστήρια. Τα οικονομικά δημιουργούσαν συνεχείς προστριβές το τελευταίο διάστημα, με την κατάσταση να ξεφεύγει σε μια από τις τελευταίες συναντήσεις τους. Ο 84χρονος βρέθηκε στο εδώλιο κατηγορούμενος για την επίθεση στη γυναίκα του παιδιού του και καταδικάστηκε. Ο Βόλος παρακολουθεί την αυλαία στην υπόθεση, με όλους όσοι γνωρίζουν την οικογένεια να προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν όλα εκείνα που δεν γνώριζαν και έμελλε να μάθουν με τον πιο αναπάντεχο τρόπο.

Σύμφωνα με τον taxydromo.gr. το περιστατικό διαδραματίστηκε στις 31 Ιανουαρίου του 2023 το πρωί στο κέντρο του Βόλου, στην οδό Δημητριάδος, μπροστά στα μάτια έκπληκτων περαστικών. Ένας 84χρονος επιτέθηκε στη νύφη του, την χτύπησε και την άρπαξε από τα μαλλιά. Την Παρασκευή 28 Απριλίου «κάθισε» στο εδώλιο του κατηγορουμένου και τελικά θα «πληρώσει την νύφη» με 500 ευρώ, όσο σχεδόν και το ποσό της σύνταξής του, για ελαφρά σωματική βλάβη.

Μεγάλη η περιουσία της οικογένειας, αλλά ο ίδιος όπως είπε τη μεταβίβασε όλη στον γιό του και ζει με τα 600 ευρώ της σύνταξης που λαμβάνει. Ο λόγος που επιτέθηκε στην νύφη του ήταν οι οικονομικές διαφορές και ειδικότερα, η αξιοποίηση ενός καταστήματος σε κτίριο στο κέντρο της πόλης.

Το κτίριο μαζί με τα καταστήματα ανήκαν στον 84χρονο και όλα τα περιουσιακά στοιχεία τα έγραψε στα παιδιά του. Μόλις θα έβγαινε στην σύνταξη είχε δεσμευτεί πως το ένα κατάστημα, στο οποίο ο ίδιος στέγαζε την επιχείρησή του, θα το αναλάμβανε η νύφη του, πράγμα που δεν έγινε ποτέ.

Ο ίδιος αν και συνταξιοδοτήθηκε, παρέμεινε μέσα στο κατάστημα, το οποίο σπανίως ωστόσο ανοίγει, ενώ ο γιός του με την σύζυγό του αποφάσισαν να το εκμεταλλευτούν. Ο γιός του εξουσιοδότησε την γυναίκα του για όλες τις αναγκαίες κινήσεις και στις 31 Ιανουαρίου η 53χρονη περίμενε στις 08.30 το πρωί τον πεθερό της έξω από την πόρτα του καταστήματος, όπου του ζήτησε τα κλειδιά.

Ο υπερήλικας εκνευρίστηκε και ακολούθησαν σκηνές απείρου κάλλους. Η μια κουβέντα έφερε την άλλη και ξέσπασε μεγάλος καυγάς, με θεατές περαστικούς και πελάτες της διπλανής τράπεζας.

Ο 84χρονος συνελήφθη μετά από μήνυση της νύφης του, η οποία τον κατηγόρησε πως την άρπαξε από τα μαλλιά και της έσκισε το μπουφάν την ώρα που τη χτυπούσε. Ο υπερήλικας οδηγήθηκε χθες σε δίκη, ενώ η μάρτυρας κατηγορίας δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο.

Ο 84χρονος δεν ζει με τα παιδιά του, αλλά μόνος του. Όπως είπε στους δικαστές φροντίζει ο ίδιος τον εαυτό του.

Φωτογραφία Αρχείου

«Μαλένα, Ίριδα και Τζωρτζίνα πάλεψαν για να ζήσουν»: Τι λέει ιατροδικαστής για τις παράξενες θέσεις που βρήκαν τα παιδιά

0

Οι παράξενες θέσεις που βρέθηκαν Μαλένα, Ίριδα και Τζωρτζίνα στο κρεβάτι πριν πεθάνουν ίσως δείχνουν ότι προηγήθηκε πάλη.

Μαλένα, Ίριδα και Τζωρτζίνα βρέθηκαν από γιατρούς και συγγενείς σε παράξενες θέσεις, άπνοες στο κρεβάτι τους, κάτι που γεννά πολλά ερωτήματα πολλαπλασιάζοντας τις υποψίες για τη συμμετοχή της Ρούλας Πισπιρίγκου στον θάνατό τους, δείχνοντας ότι προηγήθηκε πάλη πριν τον θάνατό τους.

Συγκεκριμένα, τόσο στον θάνατο της Ίριδας τον Μάρτη του 2021 όσο και στην ανακοπή της Τζωρτζίνας τον Απρίλη του 2021 και τον θάνατο της Μαλένας τον Απρίλη του 2019 υπάρχουν καταθέσεις πως τα κοριτσάκια βρέθηκαν χωρίς πνοή να έχουν αλλάξει θέση στο κρεβάτι τους από τη στιγμή που η μητέρα τους τα είχε αφήσει για να ειδοποιήσει τους γιατρούς ή να για να πάει για ύπνο.

Ειδικότερα, η Ίριδα ήταν αρχικά ξαπλωμένη κατά μήκος του στρώματος με το κεφάλι της πάνω στο μαξιλάρι και σκεπασμένη, για να βρεθεί στις 10.30 το πρωί στην κούνια του κάθετα στο στρώμα και ξεσκέπαστο. Τα μάτια της Ίριδας ήταν μισάνοιχτα, ενώ το μαξιλάρι ακουμπούσε το δεξί της χέρι.

Όσο για την 3,5 ετών Μαλένα, το κοριτσάκι ήταν αρχικά ξαπλωμένο ανάσκελα παρουσία της μητέρας της με πανάκι στα πόδια της. Όταν μπήκαν οι γιατροί βρήκαν το παιδί σε πλάγια θέση, ενώ είχε ξαναπάρει το πανάκι στα χέρια της και τα χείλη της ήταν μπλε.

Η Τζωρτζίνα ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι με κεφάλι στο μαξιλάρι και βρέθηκε ωχρή και χωρίς σφυγμό. Τελικά, βρέθηκε στη μέση του κρεβατιού, σε πλάγια θέση και χωρίς το ρινικό οξυγόνο, ενώ χωρίς ένδειξη ήταν και το παλμικό οξύμετρο.

Μιλώντας για όλα αυτά στην εκπομπή “Live News”, ο ιατροδικαστής Δημήτρης Γαλεντέρης τόνισε πως αυτή η αλλαγή στάση στα τρία παιδιά δείχνει ότι του θανάτου τους προηγήθηκε κάποια πάλη, μια αντιπαλότητα θύματος και θύτη και η τροποποίηση στάσης και θέσης είναι αναμενόμενη.

“Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η αναφορά περί ασυνήθιστης θέσης των παιδιών. Αν το λάβουμε υπόψιν μας σαν δεδομένο τότε μπορούμε να συνδυάσουμε και να πούμε ότι προηγήθηκε κάποια πάλη ή κινητικότητα και  έρχεται σαν ένα μικρό κομμάτι που συμπληρώνει το παζλ. Δεν μπορεί το σώμα να μείνει ακίνητο, υπάρχει μία πάλη, μία αντιπαλότητα θύματος και θύτη και η τροποποίηση στάσης και θέσης είναι αναμενόμενο σε αυτές τις περιπτώσεις” ανέφερε ο ιατροδικαστής Γαλεντερης.

Δείτε το βίντεο: