Ένα μανιτάρι ανοίγει, ένα φυτό ανθίζει, ένα έντομο τρώει ένα άλλο και ένα ζώο προσπαθεί να επιβιώσει…
Η μαγεία της φύσης μέσα από την καθημερινότητα των ειδών που ζουν εκεί έξω και δίνουν τη δική τους μάχη της επιβίωσης.
Γνωστά και άγνωστα πλάσματα που ομορφαίνουν τον πλανήτη, τρομάζουν αλλά και εκπλήσσουν απαθανάτισε η κάμερα να βιώνουν την καθημερινότητά τους…
Ένα εξαιρετικό βίντεο μόλις 1,5 λεπτών για τη Γη που αξίζει να δείτε!
Ενα κανάλι, μια πλατιά διώρυγα, με τα σκάφη αγκυροβολημένα αριστερά και δεξιά, τιρκουάζ νερά, βλάστηση ως τα… βότσαλα. Το σκηνικό στη Νέα Ποτίδαια Χαλκιδικής μαγεύει.
Το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής στο σημείο εκείνο, στη Νέα Ποτίδαια, κόβεται στα δύο. Η χερσόνησος της Κασσάνδρας… αποκόβεται από την κυρίως Χαλκιδική και μοιάζει με νησί. Ολα αυτά χάρη σε μια διώρυγα μήκους 1.250 μέτρων και πλάτους 40 μέτρων, γνωστή και ως κανάλι της Ποτίδαιας.
Μια διώρυγα που είναι άγνωστο το πότε ακριβώς ανοίχτηκε. Θεωρείται, βέβαιο, πάντως, ότι υπήρχε πριν από το 1ου αιώνα μ.Χ., με το έργο να ολοκληρώνεται, πιθανότατα, από τον Κάσσανδρο 300 με 400 χρόνια πιο πριν και να παίρνει την τελική του μορφή πρόσφατα, μεταξύ 1935 και 1937.
Η κατασκευή της διώρυγας που ενώνει τον Τορωναίο με τον Θερμαϊκό κόλπο διευκόλυνε τη ναυσιπλοΐα, αλλά και προστάτευε την πόλη. Εξ ου και οι οχυρώσεις κατά μήκος της, το Ιουστινιάνειο Τείχος, από το οποίο σώζονται σήμερα κάποια σήμερα και τα θεμέλια του δυτικού πύργου προς τον Θερμαϊκό που βρέχονται από τη θάλασσα.
Η Νέα Ποτίδαια
Η σημερινή Ποτίδαια αποτελεί όχι μόνο το πέρασμα που οδηγεί στις υπόλοιπες ειδυλλιακές περιοχές της Κασσάνδρας, αλλά και ένα γνωστό θέρετρο διακοπών που συνδυάζει το πράσινο με τα γαλάζιο. Τα πεύκα ακουμπούν τα τιρκουάζ νερά και το τοπίο γοητεύει.
Πεζόδρομοι, χώροι ποδηλασίας, κιόσκια και γεφύρια για ατελείωτες βόλτες, μια παραλία στα ανατολικά μήκους 2 χλμ., ο φάρος απ’ όπου το ηλιοβασίλεμα μοιάζει μοναδικό και έπειτα ατελείωτα μπαρ και κλαμπ, όπου η διασκέδαση κρατά μέχρι τα ξημερώματα…
Το παράξενο ζευγάρι είναι μαζί πάνω από 13 χρόνια
Ο Ousman Jatta, 45 ετών, νυμφεύθηκε την Beryl στην Γκάμπια πριν από περίπου 13 χρόνια και μετακόμισε μαζί της στη Βρετανία, τη χρονιά που εκείνη αρρώστησε το 2006.
Ο αφοσιωμένος σύζυγος, την άφησε σε ένα γεροκομείο προκειμένου να έχει την καλύτερη φροντίδα τον περασμένο Φεβρουάριο, ενώ εκείνος ταξίδεψε μέχρι τη γενέτειρά, την Αφρική για τρεις εβδομάδες.
Ωστόσο, όταν επέστρεψε, οι κοινωνικοί λειτουργοί του κέντρου φροντίδας, αρνήθηκαν να την παραδώσουν στον σύζυγός της ο οποίος θέλησε να τη πάρει σπίτι. Συντετριμμένος με τα νέα, γράφουν τα βρετανικά μίντια, απείλησε να προβεί σε απεργία πείνας, έξω από το δημαρχείο του Μπρίστολ αν η σύζυγός του, η οποία πάσχει από άνια, δεν επέστρεφε σπίτι μαζί του!
Οι υπεύθυνοι, λέει ότι τώρα συμφώνησαν σε ένα «κατάλληλο σχέδιο φροντίδας» και ενώ η ηλικιωμένη γυναίκα δεν βρίσκεται ακόμα στο σπίτι, ο σύζυγός της καταβάλει κάθε προσπάθεια να πείσει το Συμβούλιο να υποχωρήσει.
«Έχουν χρησιμοποιήσει κάθε δύναμή και στρέφονται εναντίον μου για να κρατήσουν τη σύζυγό μου σε ένα γηροκομείο χωρίς τη θέλησή της και τις επιθυμίες μου», λέει ο 45χρονος, που εργάζεται ως σεκιούριτι σε σούπερ μάρκετ. «Για μένα η Beryl δεν είναι μεγάλη, είναι άνθρωπος ασχέτως αν είναι νέα ή ηλικιωμένη. Είναι η γυναίκα μου. Την αγαπώ…».
Η Beryl, μετά τη σύνταξή της, μετακόμισε στην Γκάμπια πριν από πάνω από 17 χρόνια. Αρχικά, έγινε φίλος με τον Ousman, ωστόσο ο έρωτας τους χτύπησε τη πόρτα… Άρχισαν να βγαίνουν ραντεβού για πάνω από τέσσερα χρόνια, πριν παντρευτούν.
H Liz Clark μπαργούμαν στο επάγγελμα έχει περάσει τα τελευταία δέκα χρόνια ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο με το σκάφος της. Εχει διασχίσει πάνω από 25.000 ναυτικά μίλια και παρά τον κόσμο που γνωρίζει στα ταξίδια της νιώθει μοναξιά.
Η Liz Clark, εργαζόταν ως μπαργούμαν στην γενέτηρά της το Σαν Ντιέγκο, στην Καλιφόρνια όταν ένας καθηγητής τις πρότεινε να χρησιμοποιήσει το σκάφος του για να ζήσει το όνειρό και να γυρίσει όλο τον κόσμο.
«Μετά την αποφοίτησή μου από το πανεπιστήμιο, έτυχε να γνωρίσω έναν συνταξιούχο καθηγητή τον Arent Η Schuyler, ο οποίος έψαχνε κάποιον για να πλεύσει με το σκάφος του και να γυρίσει όλο τον κόσμο», δήλωσε η Liz.
«Ηταν 80 ετών τότε και απλά ήθελε να βοηθήσει κάποιον να πραγματοποιήσει το όνειρό του» πρόσθεσε.
«Στο πανεπιστήμιο είχα μάθει τα πάντα για το πόσο πολύ έχουμε καταστρέψει τον πλανήτη και πως ο τρόπος ζωής μας δεν μας οδηγεί πουθενά» δήλωσε και συμπλήρωσε: «Κοίταξα γύρω μου και είδα ότι κανένας δε κάνει τίποτα για να το διορθώσει αυτό και τότε αποφάσισα ότι δεν θέλω να είμαι μέρος αυτούς του συστήματος πια».
Η Liz που άρπαξε την ευκαιρία, και γύρισε πολλά εξωτικά νησιά και γνώρισε ενδιαφέροντες ανθρώπους.
Οταν σαλπάρει ακολουθεί ένα τρόπο ζωής φιλικό προς το περιβάλλον ενώ παράλληλα απολαμβάνει την περιπέτεια της και δοκιμάζει τις αντοχές και τα όρια της.
«Περνώ μόνη μου τον περισσότερο καιρό και εξακολουθώ να ελπίζω ότι θα βρω έναν συνοδοιπόρο για τα ταξίδια μου» δήλωσε στην Daily Mail.
Δεν μπορεί ούτε να περπατήσει, ούτε να πλυθεί, ούτε να ντυθεί. Αυτή είναι η δύσκολη ζωή του Carl Thompson, ο οποίος είναι ο πιο παχύς άνδρας της Μεγάλης Βρετανίας.
Ο Carl, ο οποίος ζυγίζει 412 κιλά, απέσπασε αυτό τον διόλου κολακευτικό τίτλο από τον Paul Mason, ο οποίος κατάφερε από 445 κιλά να φτάσει τα 140.
Μπορεί να καταναλώσει 10.000 θερμίδες καθημερινά, ποσότητα τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτή που πρέπει να καταναλώνει ένας άνδρας στην ηλικία των 32.
Ο Carl παραδέχεται πως ο θάνατος της μητέρας του κόστισε τόσο πολύ που εκείνη την περίοδο μπορούσε να καταναλώνει τα πάντα χωρίς δισταγμό, βάζοντας 190 κιλά από το 2012.
Μην έχοντας τη δυνατότητα να κουνηθεί, δεν έχει βγει από το διαμέρισμά του πάνω από ένα χρόνο και απολαμβάνει την φροντίδα ομάδας εθελοντών.
Τα τελευταία χρόνια έχει εισαχθεί στο νοσοκομείο για καρδιακή προσβολή και σηψαιμία, οι οποίες αντιμετωπίζονται με δραστικές αλλαγές στη διατροφή του.
Πλέον, είναι αποφασισμένος να χάσει κιλά, αν και λέει πως δεν θέλει γαστρική χειρουργική επέμβαση επειδή είναι «πολύ επικίνδυνη».
Οι περισσότεροι γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει κανένα ασφαλές μέρος επάνω στον πλανήτη. Ακόμα και το ίδιο μας το σπίτι έχει αντικείμενα που μπορεί να θεωρηθούν επικίνδυνα για την υγεία μας.
Θα εκπλαγείτε όταν ανακαλύψετε πως συνηθισμένα αντικείμενα, που φαίνονται αθώα, μπορούν να βλάψουν εσάς και τους γύρω σας.
Στρώμα
Ενα συνηθισμένο στρώμα μπορεί να περιέχει εκατομμύρια ακάρεων σκόνης, τα οποία, μαζί με τα περιττώματά τους, μπορούν να εισέλθουν στα πνευμόνια μας και να μας προκαλέσουν μέχρι και κρίσεις άσθματος!
Ασανσέρ και σκάλες
Περίπου 27 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας των ασανσέρ, ενώ ο αριθμός των θανάτων αναβαίνει στους 12.000 όταν λόγος γίνεται για τις σκάλες.
Δαχτυλίδι
Σοκαριστικός είναι ο αριθμός των μικροβίων που ζει κάτω από ένα δαχτυλίδι, καθώς μπορεί να είναι 730 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερος από τον πληθυσμό της Ευρώπης.
Τηλεόραση
Αν ανήκετε στους ανθρώπους που βλέπουν πάνω από 2 ώρες την ημέρα τηλεόραση, προσέξτε γιατί λέγεται πως μειώνει κατά 14 χρόνια το προσδόκιμο ζωής.
Επιπλο γραφείου
Ενα μέσο έπιπλο γραφείου έχει περίπου 400 φορές περισσότερα μικρόβια από το κάθισμα της τουαλέτας.
Ηλεκτρονικός υπολογιστής
Πολλοί υπολογιστές έχουν σκόνη με τοξικές ουσίες, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε νευρολογικά προβλήματα.
Αντικολλητικά σκεύη μαγειρέματος
Ερευνες έχουν αποκαλύψει πως η χρήση αντικολλητικών σκευών μπορεί να αυξήσει τους κινδύνους για αναπνευστικά προβλήματα και καρκίνο.
Κινητά τηλέφωνα
Σύμφωνα με το London School of Hygiene & Tropical Medicine, το 16% των κινητών περιέχουν περιττώματα.
Οι αιτίες θανάτου χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτή των φυσικών και σε αυτή των μη φυσικών αιτιών.
Στην δεύτερη κατηγορία, ωστόσο, δεν περιλαμβάνονται μόνο δυστυχήματα και δολοφονίες αλλά και παράξενοι τρόποι.
Αυτόματοι πωλητές, λούνα πάρκ, μυρμήγκια ακόμα και χοτ ντογκ συγκαταλέγονται στη λίστα με τα πιο απρόσμενα αίτια θανάτου, ακόμα και αν δεν είναι τόσο συνηθισμένα.
Λούνα παρκ
Μια βόλτα στο λούνα παρκ ίσως δεν είναι όσο αθώα φαίνεται. Μπορεί τα περισσότερα παιχνίδια να δείχνουν ασφαλή, αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Το τρενάκι ευθύνεται για τον θάνατο περίπου 6 ανθρώπων τον χρόνο.
Αυτόματοι πωλητές
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι αυτόματοι πωλητές «τρώνε» τα λεφτά των πελατών τους. Τότε εκείνοι νευριάζουν και αρχίζουν να χτυπούν το μηχάνημα, το οποίο «αντεπιτίθεται» και πέφτει πάνω τους. Κάθε χρόνο 13 άνθρωποι πεθαίνουν εξαιτίας των αυτόματων πολιτών.
Μυρμήγκια
Μικρά και εργατικά τα μυρμήγκια μαζεύουν σιγά σιγά τις προμήθειες τους για τον χειμώνα και κανείς δεν τα ακουμπά γιατί φαίνονται τόσο άκακα. Δεν είναι όμως! Περίπου 30 άνθρωποι κάθε χρόνο πεθαίνουν από τσίμπημα μυρμήγκια.
Χοτ ντογκ
Ψωμάκι, λουκάνικο, μουστάρδα και κέτσαπ. Τίποτα από αυτά δεν προμηνύει πως τα χοτ ντογκ ευθύνονται για τον πνιγμό του 17% των ανθρώπων που πέθαναν καθώς μάσαγαν την τροφή τους. Το νοστιμότατο junk food προκαλεί 70 θανάτους κάθε χρόνο.
Μπανιέρα
Καλύτερα να πείτε όχι στις μπανιέρες και να προτιμήσετε το ντουζ. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει ανθρώπους να πεθαίνουν εξαιτίας πτώσης στη μπανιέρα. Κάθε χρόνο 340 άνθρωποι πεθαίνουν εξαιτίας της μπανιέρας τους.
Υπνος
Μπορεί να περιμένετε πως και πως να πέσετε στο κρεβάτι σας και να κοιμηθείτε μετά από μια δύσκολη ημέρα. Θα περιμένατε ποτέ πως τουλάχιστον 450 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο καθώς πέφτουν στο κρεβάτι.
Ετήσια γιορτή, με παγκόσμιο χαρακτήρα των ανθρώπων της μισθωτής εργασίας. Με συγκεντρώσεις και πορείες, η εργατική τάξη βρίσκει την ευκαιρία να προβάλει τα κοινωνικά και οικονομικά της επιτεύγματα και να καθορίσει το διεκδικητικό της πλαίσιο για το μέλλον. Η Πρωτομαγιά είναι απεργία και όχι αργία, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές χώρες του κόσμου.
Η Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή, καθιερώθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς (Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου 1886, που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Κατέληξε σε αιματοχυσία λίγες μέρες αργότερα, με την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της εργοδοσίας.
Τα γεγονότα του Σικάγου
Τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων την 1η Μαΐου 1886 για το οκτάωρο, ωθούμενα από τις επιτυχημένες διεκδικήσεις των καναδών συντρόφων τους. Την περίοδο εκείνη το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας στις ΗΠΑ ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προσωπικό τους κατά το δοκούν, ακόμη και τις Κυριακές.
Στην απεργία πήραν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ. Την Πρωτομαγιά του 1886 έγινε στο Σικάγο η πιο μαχητική πορεία, με τη συμμετοχή 90.000 ανθρώπων. Στην κεφαλή της πορείας ήταν ο αναρχοσυνδικαλιστής Άλμπερτ Πάρσονς, η γυναίκα του Λούσι και τα επτά παιδιά τους.
Το πρώτο αίμα χύθηκε δύο ημέρες αργότερα έξω από το εργοστάσιο ΜακΚόρμικ στο Σικάγο. Απεργοσπάστες προσπάθησαν να διασπάσουν τον απεργιακό κλοιό και ακολούθησε συμπλοκή. Η Αστυνομία και οι μπράβοι της επιχείρησης επενέβησαν δυναμικά. Σκότωσαν τέσσερις απεργούς και τραυμάτισε πολλούς, προκαλώντας οργή στην εργατική τάξη της πόλης.
Την επομένη αποφασίστηκε συλλαλητήριο καταδίκης της αστυνομικής βίας στην Πλατεία Χεϊμάρκετ, με πρωτοστατούντες τους αναρχικούς. Η συγκέντρωση ήταν πολυπληθής και ειρηνική. Το κακό, όμως, δεν άργησε να γίνει. Οι αστυνομικές δυνάμεις πήραν εντολή να διαλύσουν δια της βίας τη συγκέντρωση και τότε από το πλήθος των απωθούμενων διαδηλωτών ρίφθηκε μια χειροβομβίδα προς το μέρος τους, η οποία εξερράγη, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό και τραυματίζοντας δεκάδες. Η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά βούληση κατά των συγκεντρωμένων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον τέσσερις διαδηλωτές και να τραυματιστεί απροσδιόριστος αριθμός, ενώ έξι αστυνομικοί έχασαν τη ζωή τους από πυρά (φίλια ή των διαδηλωτών παραμένει ανεξακρίβωτο), ανεβάζοντας τον αριθμό τους σε επτά.
Για τη βομβιστική επίθεση, που προκάλεσε τον θάνατο του αστυνομικού, κατηγορήθηκαν οι αναρχοσυνδικαλιστές Άουγκουστ Σπις, Γκέοργκ Έγκελ, Άντολφ Φίσερ, Λούις Λινγκ, Μίκαελ Σβαμπ, Σάμουελ Φίλντεν, Όσκαρ Νίμπι και Άλμπερτ Πάρσονς, που ήταν από τους οργανωτές της διαδήλωσης. Όλοι, εκτός του Πάρσονς και του Φίλντεν, ήταν γερμανοί μετανάστες. Η δίκη των οκτώ ξεκίνησε στις 21 Ιουνίου 1886. Ο εισαγγελέας Τζούλιους Γκρίνελ ζήτησε τη θανατική ποινή και για τους οκτώ κατηγορουμένους, χωρίς να προσκομίσει κανένα στοιχείο που να τους συνδέει με τη βομβιστική επίθεση. Απλώς, είπε ότι οι κατηγορούμενοι ενθάρρυναν με τους λόγους τους τον άγνωστο βομβιστή να πραγματοποιήσει την αποτρόπαια πράξη του, γι’ αυτό κρίνονται ένοχοι συνωμοσίας.
Από την πλευρά της, η υπεράσπιση έκανε λόγο για προβοκάτσια και συνέδεσε τη βομβιστική επίθεση με το διαβόητο πρακτορείο ντετέκτιβ «Πίνκερτον», που συχνά χρησιμοποιούσαν οι εργοδότες ως απεργοσπαστικό μηχανισμό. Οι ένορκοι εξέδωσαν την ετυμηγορία τους στις 20 Αυγούστου 1886 κι έκριναν ενόχους και τους οκτώ κατηγορούμενους. Οι Σπις, Έγκελ, Φίσερ, Λινγκ, Σβαμπ, Φίλντεν και Πάρσονς καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ ο Νίμπι σε κάθειρξη 15 ετών. Μετά την εξάντληση και του τελευταίου ενδίκου μέσου, ο κυβερνήτης της Πολιτείας του Ιλινόις, Ρίτσαρντ Όγκλεσμπι, μετέτρεψε σε ισόβια τις θανατικές ποινές των Σβαμπ και Φίλντεν, ενώ ο Λιγκ αυτοκτόνησε στο κελί του. Έτσι, στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Σπις, Πάρσονς, Φίσερ και Έγκελ οδηγήθηκαν στην αγχόνη, τραγουδώντας τη «Μασσαλιώτιδα». Η δίκη των οκτώ θεωρείται από διαπρεπείς αμερικανούς νομικούς ως μία από τις σοβαρότερες υποθέσεις κακοδικίας στην ιστορία των ΗΠΑ.
Στις 26 Ιουνίου 1893 ο κυβερνήτης του Ιλινόις, Τζον Πίτερ Άλτγκελντ παραδέχθηκε ότι και οι οκτώ καταδικασθέντες ήταν αθώοι και κατηγόρησε τις αρχές του Σικάγου ότι άφησαν ανεξέλεγκτους τους ανθρώπους του «Πίνκερτον». Ως μια ύστατη πράξη δικαίωσης έδωσε χάρη στους φυλακισμένους Φίλντεν, Νίμπε και Σβαμπ. Αυτό ήταν και το πολιτικό του τέλος. Αργότερα, ο επικεφαλής της αστυνομίας του Σικάγου, που έδωσε την εντολή για τη διάλυση της συγκέντρωσης, καταδικάσθηκε για διαφθορά. Μέχρι σήμερα παραμένει ανεξακρίβωτο ποιος ήταν ο δράστης της βομβιστικής επίθεσης.
Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα
Στη χώρα μας, ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε το 1893, στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη. Η 1η Μαΐου ήταν Σάββατο και εργάσιμη. Έτσι, επελέγη η Κυριακή 2 Μαΐου, για να έχει η γιορτή μαζικό χαρακτήρα.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Σοσιαλιστής», που εξέδιδε ο Καλλέργης, στις 5 το απόγευμα της Κυριακής συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο πάνω από 2.000 σοσιαλιστές και εργαζόμενοι. Η «Εφημερίς» τους υπολόγισε μόνο σε 200 και σημείωνε σε άρθρο της: «Οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εργάται, ευπρεπώς κατά το πλείστον ενδεδυμένοι, με ερυθράς κονκάρδας επί της κομβιοδόχης, και πολύ ήσυχοι άνθρωποι. Αυτοί είναι οι πρώτοι σοσιαλισταί εν Ελλάδι, και συνήλθον χθες εις το πρώτον αυτών εν Αθήναις συλλαλητήριον».
Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα το οποίο είχε ως εξής:
«Συνελθόντες σήμερον την 2 Μαΐου, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. εν τω Αρχαίω Σταδίω, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» και υπό μισθόν πάσχοντες εψηφίσαμεν:
Α) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ’ όλην την ημέραν, και οι πολίται ν’ αναπαύωνται.
Β) Οι εργάται να εργάζωνται 8 ώρας την ημέραν.
Γ) Ν’ απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.
Δ) Το συμβούλιον του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» να επιδώση το ψήφισμα εις την Βουλήν.»
Το ψήφισμα επεδόθη, τελικά, στον Πρόεδρο της Βουλής την 1η Δεκεμβρίου 1893 από τον Σταύρο Καλλέργη. Ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής ανήλθε στη συνέχεια στο δημοσιογραφικό θεωρείο και περίμενε με ανυπομονησία από τον Πρόεδρο της Βουλής να το εκφωνήσει. Αυτός κωλυσιεργούσε και «ησχολείτο εις την ανάγνωσιν ετέρων αναφορών προερχομένων εκ διαφόρων προσώπων και πραγματευομένων κατά το μάλλον και ήττον περί ανέμων και υδάτων», όπως έγραψε στον «Σοσιαλιστή».
Ο Καλλέργης διαμαρτυρήθηκε μεγαλοφώνως και με εντολή του Προέδρου συνελήφθη για διατάραξη της συνεδρίασης. Οι στρατιώτες της φρουράς, αφού τον κτύπησαν με τα κοντάκια των όπλων τους, τον μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα, όπου παρέμεινε επί διήμερο. Στις 9 Δεκεμβρίου 1983 δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ημερών, τις οποίες εξέτισε στις φυλακές του Παλαιού Στρατώνα. Με τον περιπετειώδη αυτό τρόπο έληξε και τυπικά ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα.
sansimera.gr
Ο γρήγορος τρόπος ζωής εξαντλεί κάθε έναν από εσάς εντελώς, και οι ρυτίδες στο πρόσωπό σας δείχνουν πόσο πραγματικά κουρασμένοι είστε. Έχουμε την τέλεια λύση για εσάς – μια σπιτική αντιρυτιδική μάσκα προσώπου .
Η επίδρασή της είναι σχεδόν ίση με την επίδραση που θα έχετε μετά από μια θεραπεία botox.
Για την προετοιμασία αυτής της μάσκας θα πρέπει να έχετε μια κουταλιά της σούπας καλαμποκάλευρο, φρέσκο χυμό καρότου (περίπου 5 κουταλιές της σούπας) και μια κουταλιά της σούπας sour cream.
Προετοιμασία:
Πρώτα, αναμιγνύουμε μια κουταλιά της σούπας καλαμποκάλευρο και λίγο νερό (περίπου 1/2 ποτήρι).
Βράζουμε 400 ml νερό και το αφήνουμε να κρυώσει για λίγο, αλλά όχι εντελώς.
Προσθέτουμε το καλαμποκάλευρο και μαγειρεύουμε σε χαμηλή φωτιά μέχρι το μείγμα να γίνεται πιο παχύ.
Στο τέλος, αφού κρυώσει, προσθέτουμε λίγο φρέσκο χυμό καρότου και την sour cream.
Ανακατεύουμε καλά και απλώνουμε τη μάσκα σε καθαρό πρόσωπο.
Την αφήνουμε για 25-30 λεπτά.
Ξεπλένουμε καλά με χλιαρό νερό και εφαρμόζουμε την αγαπημένη μας κρέμα προσώπου.
Κρατήστε το υπόλοιπο της μάσκας στο ψυγείο. Για καλύτερα αποτελέσματα θα πρέπει να γίνει επανάληψη της διαδικασίας για τρεις ημέρες στη σειρά.
Αφαιρεί τόσο την κούραση όσο και τις ρυτίδες από το πρόσωπό σας και το δέρμα σας είναι πιο σταθερό, ελαστικό και μαλακό.
Αυτή η σπιτική μάσκα ενυδατώνει το δέρμα στο πρόσωπό σας και παρέχει σχεδόν το ίδιο αποτέλεσμα με το botox.
Πηγή: healthyfoodhouse
Επιμέλεια Κειμένου: dorieas
Παρά το γεγονός ότι τα ανθρώπινα όντα έχουν μια τάση να καταστρέφουν τον πλανήτη στο όνομα της ανάπτυξης των υποδομών μας πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε αρκετά καλοί όσο αφορά τα έργα του πολιτικού μηχανικού.
Στις Κάτω Χώρες υπάρχουν αρκετές σήραγγες αυτοκινητοδρόμων κάτω από το επίπεδο της θάλασσας που περνάνε μέσα από το νερό. Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι και το Υδραγωγείου Veluwemeer που συνδέει τη χώρα με το Flevopolder , γνωστό και ως το μεγαλύτερο τεχνητό νησί στον κόσμο.
Το υδραγωγείο έχει 25 μέτρα μήκος και 19 μέτρα πλάτος. Έχει βάθος 3 μέτρα το οποίο επιτρέπει εύκολα μικρά σκάφη αναψυχής να περνούν πάνω από το τούνελ. Περίπου 28.000 οχήματα περνάνε κάθε μέρα και δεν υπάρχει ακόμη μια διάβαση πεζών εξοπλισμένη για το κοινό για να απολαύσει τη θέα.
amusingplanet/perierga