Τι πιο αθώο και ευχάριστο από τις παιδικές – ή έστω τις εφηβικές – ταινίες, σωστά; Είναι γεμάτες χρώμα, γέλιο και ιστορίες που διδάσκουν στα παιδιά την αγάπη, τον αλληλοσεβασμό και την φιλία.

Δεν είναι όμως μόνο οι μικρές ηλικίες που τις απολαμβάνουν. Οι ταινίες αυτές, ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχουν αποκτήσει ένα φανατικό ενήλικο κοινό που τις βλέπει με μανία, γελάει μαζί τους και – γιατί όχι – ταυτίζεται με τους χαρακτήρες. Για να το καταφέρουν αυτό, οι δημιουργοί τους έπρεπε να σκεφτούν έξυπνα. Και έτσι βρήκαν τον τρόπο να απευθυνθούν στους ενήλικες με μηνύματα … πονηpά, αλλά τόσο εντέχνως κρυμμένα που καμιά παιδική ηλικία ευτυχώς δεν καταστράφηκε.

Πρόκειται πάντως για μια τεχνική γνωστή και αγαπημένη. Μερικές φορές έχει όντως αθώο σκοπό, όπως αυτά τα «δωράκια» που έκρυψε η Pixar στις ταινίες της. Άλλες φορές ωστόσο, το μήνυμα είναι αρκετά πιο πονηpό, όπως αυτές τις 5 περιπτώσεις που η Disney ήταν πραγματικά άτακτη.

Δεν είναι όμως μόνο αυτά που βλέπουμε, αλλά και αυτά που ακούμε! Το Unilad ξεχώρισε 7 κρυμμένα αστεία που όλοι έχουμε ακούσει σε αυτές τις ταινίες, αλλά ίσως να μην καταλάβαμε με την πρώτη. Αυτό είτε επειδή ήμασταν πολύ μικροί τότε για να τα «πιάσουμε» ή επειδή απλώς δεν προσέχαμε και τόσο.

Για «ακούστε» λοιπόν:

Ο Αλαντίν και η Σπηλιά των Ληστών

Όταν το μέρος που γίνεται ο γάμος του Αλαντίν και της Τζασμίν αρχίζει να τρέμει, το τζίνι λέει: «Νόμιζα ότι η γη θα άρχιζε να τρέμει μόνο μετά τον μήνα του μέλιτος.» Πονηρό τζίνι!

Toy Story 2

Αφού μιλάει με την Τζέσι, ο Μπαζ ενθουσιάζεται πολύ… Πάρα πολύ! Τόσο πολύ που τα φτερά του … πετάγονται.

Lightning McQueen

Όταν ο Lightning McQueen συναντά τους μεγαλύτερους φαν του, την Μία και την Τία, και οι δύο «αναβοσβήνουν» τα μπροστινά τους φώτα σε αυτόν.

«Μου αρέσει να είμαι εγώ…», λέει αμέσως μετά.

Clueless

Η Άμπερ λέει σε μία σκηνή: «Η πλαστική χειρουργός μου δεν θέλει να κάνω οποιαδήποτε δραστηριότητα όπου… μπάλες θα πετάνε στην μύτη μου.»

Και η Ντιόνε απαντά: «Λοιπόν, πάει η κοινωνική σου ζωή.»

Shrek

Αφού δει το «τεράστιο» κάστρο, ο Σρεκ λέει: «Πιστεύεις ότι προσπαθεί να αναπληρώσει κάτι;» Κάτι που… δεν είναι εξίσου μεγάλο, συμπληρώνουμε εμείς!

The Santa Clause

Όταν ο Σκοτ Κάλβιν αρχίζει να πετάει στον αέρα, ο γιος του Τσάρλι, του λέει: «Ουάου, μπαμπά! Πετάς!» Και εκείνος απαντά: «Είναι οκ, το έχω συνηθίσει. Έζησα τη δεκαετία του ’60.»

Αυτή την ταινία την είχα δει με τον δικό μου μπαμπά και όχι, δεν είχα καταλάβει καθόλου αυτό το αστείο τότε!

Justice League

Ο Flash λέει στο Hawkgirl ότι είναι ο γρηγορότερος άνθρωπος στη γη. Και εκείνη απαντά: «Αυτό ίσως εξηγεί γιατί δεν μπορείς να βγεις ραντεβού.» Άουτς!

via

Από τη στιγμή που πηγαίνουμε στην Α΄ Δημοτικού ο προορισμός μας είναι και μοναδικός. Οι Πανελλήνιες.

Σε όλη τη διάρκεια των σχολικών μας χρόνων ο σκοπός είναι αυτός. Ένας σκοπός που για να τον πετύχεις χρειάζεσαι αρκετή δουλειά. Όταν είσαι στο Γυμνάσιο ξεκινάς σιγά-σιγά να αποφασίζεις τι σου αρέσει περισσότερο. Και όταν πια φτάσεις στο Λύκειο υποτίθεται πως πρέπει να είσαι κατασταλαγμένος με το τι θέλεις να ακολουθήσεις γιατί στη Β΄ Λυκείου πρέπει να πάρεις κατεύθυνση.

16 χρονών παιδιά, που ακόμα δεν έχουμε καν αποφασίσει ποιο είναι το αγαπημένο μας φαγητό, πρέπει να αποφασίσουμε με τι θα ασχοληθούμε στη ζωή μας. Καλούμαστε στα 17-18 να πάρουμε αποφάσεις για το τι θα είναι αυτό που θα κάνουμε στη ζωή μας, θα μας αρέσει και θα το κάνουμε για τουλάχιστον 30 χρόνια.

Και αφού έχουμε κατεύθυνση και φτάσουμε στη Γ΄ Λυκείου αρχίζει ένας πραγματικός Γολγοθάς. Και όταν περάσει όλο αυτό και το δεις αποστασιοποιημένος/η από τα πράγματα, αντιλαμβάνεσαι πως οι Πανελλήνιες είναι μία από χειρότερες εμπειρίες της ζωής μας. Γιατί;

1. Γιατί διαβάζουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ

2. Όταν δε διαβάζουμε στο σπίτι ξημεροβραδιαζόμαστε στα φροντιστήρια που από κάποια στιγμή και μετά γίνονται δεύτερο σπίτι μας

3. Γιατί είμαστε μπερδεμένοι με όλες αυτές τις σχολές που υπάρχουν και κάθε μέρα μαθαίνουμε και από μια καινούργια

4. Γιατί έχουμε κόψει σχεδόν όλες τις δραστηριότητες που κάναμε πριν για να αφοσιωθούμε στο διάβασμα

5. Γιατί όταν συναντάμε κάποιον μας ρωτάει “Πώς πάει το διάβασμα” λες κι εμείς όλη μέρα θέλουμε να έχουμε να έχουμε το μυαλό μας στα αρχαία και τα μαθηματικά

6. Γιατί δεν ξέρουμε σε ποια σχολή θέλουμε να μπούμε

7. Ή γιατί ξέρουμε και σκεφτόμαστε πως στο καλό θα μαζέψουμε όλα αυτά τα μόρια που χρειάζονται

8. Γιατί ακόμα και με τους φίλους μας όταν μιλάμε στο τηλέφωνο λύνουμε ασκήσεις

9. Γιατί καμιά φορά την ώρα των διαλειμμάτων στο σχολείο, διαβάζουμε ή λύνουμε ασκήσεις για το φροντιστήριο που δεν προλάβαμε να κάνουμε

10. Γιατί ξυπνάμε στις 7 το πρωί και κοιμόμαστε στις 2 το βράδυ από το διάβασμα

11. Γιατί αυτές οι δύο εβδομάδες που διαρκούν οι Πανελλήνιες σου φαίνονται αιώνας

12. Γιατί έξω από το σχολείο είναι μαζεμένοι όλοι οι γονείς (που είναι περισσότερο από εμάς αγχωμένοι) σα να πηγαίνουμε πρώτη μέρα στο σχολείο.

13. Γιατί όταν ανεβαίνεις τα σκαλιά του σχολείου για να πας να γράψεις νιώθεις και λίγο σαν πρόβατο που το πάνε για σφαγή

14. Και γιατί όταν βγαίνεις περιμένουν όλοι να τους πεις τι έχεις γράψει κι εσύ φοβάσαι να ακούσεις πως ίσως έχεις κάνει λάθος

15. Γιατί όλοι ξέρουν πότε ανεβοκατεβαίνουν τα μόρια και ποτέ δεν πέφτουν μέσα

16. Γιατί όταν βγαίνουν, επιτέλους, τα μόρια και έχεις αποτύχει κλαις ασταμάτητα και νιώθεις άχρηστος

17. Γιατί όταν σκέφτεσαι πως πρέπει να ξαναδώσεις Πανελλήνιες σε πιάνει κρύος ιδρώτας

18. Γιατί στενοχωριέσαι που (πιστεύεις) απογοήτευσες γονείς, συγγενείς και φίλους  που δεν πέρασες εκεί που ήθελες

19. Γιατί ζηλεύεις που οι κολλητοί σου πέρασαν εκεί που ήθελαν κι εσύ όχι

20. Γιατί δεν ξέρεις καν ποιες σχολές πρέπει να δηλώσεις όταν κάνεις μηχανογραφικό και αφήνεσαι στα χέρια των καθηγητών του φροντιστηρίου

Αλλά…

+++ Όταν καταφέρεις και περάσεις εκεί που θέλεις νιώθεις πιο χαρούμενος κι ευτυχισμένος από ποτέ!

+++ Σου κάνουν όλοι, όλα τα χατίρια!

από την Αλεξάνδρα Καϊμένου του neopolis.gr