Μια μέρα, όταν πήγαινα πρώτη γυμνασίου, είδα ένα παιδί από την τάξη μου να πηγαίνει με τα πόδια στο σπίτι από το σχολείο. Το όνομά του ήταν Κάιλ. Φαινόταν σαν να κουβαλούσε μαζί του όλα τα βιβλία του. Σκέφτηκα, «Γιατί κάποιος να κουβαλάει μαζί του κάθε μέρα όλα τα βιβλία του; Θα πρέπει να είναι φυτό!»

Είχα προγραμματίσει όμορφα το Σαββατοκύριακο μου. Το Σάββατο το βράδυ θα πήγαινα σε ένα πάρτι και το απόγευμα της Κυριακής θα συναντιόμασταν με τους φίλους μου να παίξουμε ποδόσφαιρο στο γήπεδο.

Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που τέλειωσε επιτέλους άλλη μια δύσκολη εβδομάδα, για αυτό και δεν του έδωσα περισσότερο σημασία. Σήκωσα τους ώμους μου και συνέχισα τον δρόμο μου.

Καθώς περπατούσα, είδα μια ομάδα παιδιών να τρέχουν προς το μέρος του. Τον πλησίασαν, πέταξαν τα βιβλία από τα χέρια του, του έβγαλαν τα γυαλιά του και τον έσπρωξαν με δύναμη. Το αγόρι προσγειώθηκε άσχημα στο χώμα.

Τον κοίταξα και είδα αυτή την τρομερή θλίψη στα μάτια του. Τον λυπήθηκα. Όταν τα αγόρια έφυγαν, τον πλησίασα για να τον βοηθήσω. Σέρνονταν στο χώμα ψάχνοντας τα γυαλιά του. Δεν δυσκολεύτηκα να δω ένα δάκρυ να κυλάει από τα μάτια του.

Τη στιγμή που του έδινα τα γυαλιά του, μου είπε «Αυτοί οι τύποι είναι ηλίθιοι. Δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν στη ζωή τους και ασχολούνται συνέχεια μαζί μου.»

Φόρεσε τα γυαλιά του, με κοίταξε και μου είπε «Σε ευχαριστώ!» Για πρώτη φορά τον είδα να χαμογελάει.

Ήταν ένα από εκείνα τα χαμόγελα που έδειχναν πραγματική ευγνωμοσύνη. Τον βοήθησα να μαζέψει τα βιβλία του, και τον ρώτησα πού έμενε. Όπως αποδείχθηκε, το σπίτι του ήταν πολύ κοντά στο δικό μου, οπότε τον ρώτησα γιατί δεν τον είχα δει ποτέ ξανά στο παρελθόν.

Μου είπε ότι πριν πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο. Δεν είχα κάνει ποτέ παρέα με κάποιον που πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο.

Πήρα από τα χέρια του τα μισά βιβλία του και ξεκινήσαμε να προχωράμε προς τα σπίτια μας. Σε όλη τη διαδρομή δεν σταματήσαμε να μιλάμε. Τελικά ο Κάιλ ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον παιδί και μου άρεσε η παρέα του.

Τον ρώτησα αν ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο τη Κυριακή με μένα και με τους φίλους μου. Δέχτηκε με χαρά. Κάναμε παρέα όλο το Σαββατοκύριακο και όσο περισσότερο τον γνώριζα, τόσο πιο πολύ μου άρεσε να κάνω παρέα μαζί του. Αλλά και οι φίλοι μου είχαν την ίδια άποψη με έμενα.

Τη Δευτέρα το πρωί ήρθε στο σχολείο κουβαλώντας πάλι όλα τα βιβλία του.

Τον σταμάτησα και του είπα χαμογελαστός «Πω πω φίλε, με αυτό που κάνεις κάθε μέρα με τα βιβλία σου, δεν θα αργήσεις να αποκτήσεις μυς σε όλο σου το σώμα» . Εκείνος γέλασε και μου έδωσε να κουβαλήσω τα μισά από τα βιβλία του.

Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών στο σχολείο, ο Κάιλ και εγώ, γίναμε οι καλύτεροι φίλοι. Τελειώνοντας το Λύκειο αρχίσαμε να σκεφτόμαστε το κολέγιο.

Ο Κάιλ ήθελε να πάει στο Georgetown ενώ εγώ σκεφτόμουν πολύ σοβαρά το Duke. Ήξερα ότι τα χιλιόμετρα δεν θα μπορούσαν να σταθούν ποτέ εμπόδιο στη φιλία μας.

Εκείνος ήθελε να γίνει γιατρός και εγώ ήθελα να πάω στη Γυμναστική ακαδημία.

Όταν ήρθε η μέρα της αποφοίτησης ο Κάιλ ήταν αυτός που θα εκφωνούσε τον αποχαιρετιστήριο λόγο της τάξης μας. Τον πείραζα όλη την ώρα για αυτό. Του έλεγα με χαμόγελο πως ήταν φυτό αλλά η αλήθεια ήταν πως χαιρόμουν πολύ με τη επιτυχία του.

Όταν σηκώθηκε για να ξεκινήσει τον λόγο του, τον κοίταξα περήφανος. Αυτό το παιδί βρήκε πραγματικά τον εαυτό του κατά τη διάρκεια του γυμνασίου. Όλα τα παιδιά τον αγαπούσαν. Ακόμη και τα κορίτσια.

Στέκονταν εκεί όρθιος μπροστά σε όλους και έμοιαζε δυνατός, ανίκητος και πολύ όμορφος. Του πήγαιναν τα γυαλιά του. Η αλήθεια είναι ότι τα δυο τελευταία χρόνια έβγαινε περισσότερα ραντεβού από έμενα. Εντάξει, ίσως για αυτό να τον ζήλευα. Λιγάκι!

Όταν ξεκίνησε να μιλάει μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν νευρικός. Κόμπιαζε. Σηκώθηκα όρθιος και του χαμογέλασα για να του δώσω κουράγιο. Με κοίταξε και μου ψιθύρισε χαμογελαστός «Σε ευχαριστώ φίλε» .

Καθάρισε το λαιμό του και άρχισε.

«Σήμερα θα πρέπει να ευχαριστήσετε πραγματικά όλους όσους σας βοηθήσαν να τα καταφέρετε όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια. Τους γονείς σας, τους καθηγητές σας, τα αδέλφια σας ακόμη και τους οδηγούς των σχολικών λεωφορείων. Αλλά περισσότερο από όλους θα πρέπει να ευχαριστήσετε τους φίλους σας. Είμαι εδώ για να πω σε όλους σας, ότι το να είσαι φίλος με κάποιον είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να του χαρίσεις.

Θα σας πω μια ιστορία..»

Σήκωσα το βλέμμα μου και τον κοίταξα με έκπληξη την ώρα που διηγούνταν σε όλους εκείνη την ιστορία της πρώτης μέρας που συναντηθήκαμε.

Έμεινα με ανοιχτό το στόμα όταν τον άκουσα να λέει ότι είχε προγραμματίσει να αυτοκτονήσει εκείνο το Σαββατοκύριακο.

Μίλησε για το πώς είχε καθαρίσει ντουλάπι του, για να μην το κάνει η μαμά του αργότερα και για το πως μετέφερε όλα τα πράγματα του σπίτι του. Σταμάτησε για λίγο και με κοίταξε χαμογελαστός.

«Ευτυχώς, σώθηκα. Ο φίλος μου με έσωσε από το να κάνω κάτι πολύ άσχημο για μένα και την οικογένεια μου.»

Όλοι τον άκουγαν με κομμένη την ανάσα την ώρα που αυτό το όμορφο, δημοφιλές αγόρι άνοιγε την ψυχή του. Γύρισα και είδα τη μαμά και τον μπαμπά του. Με κοίταζαν χαμογελώντας με ευγνωμοσύνη. Μέχρι τότε δεν είχα καταλάβει πόσο σημαντικό ήταν αυτό που είχα κάνει εκείνο το μεσημέρι της Παρασκευής.

Ποτέ μην υποτιμάτε τη δύναμη των πράξεων σας. Με μια μικρή χειρονομία, μπορείτε να αλλάξετε τη ζωή ενός ανθρώπου. Προς το καλό ή προς το κακό. Με κάποιο, μαγικό τρόπο μας οι ζωές μας μπλέκονται και επηρεάζουν τις ζωές άλλων συνανθρώπων μας. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε αυτοί που θα σηκώσουν κάποιον άγνωστο από το χώμα και όχι αυτοί που θα τον ρίξουν σε αυτό..

Μοιραστείτε αυτή την ιστορία με τους φίλους σας. Βοηθήστε να διαδοθεί ένα όμορφο μήνυμα.

Ένας παππούς, ο οποίος απεβίωσε, άφησε σαν δώρο στα 5 εγγόνια του μια λίστα με συμβουλές για την ζωή τους.

Διαβάστε τα σοφά του λόγια… 

1. Κάθε ένας από εσάς είναι ένα θαυμάσιο δώρο του Θεού, τόσο για την οικογένειά σας όσο και σε όλο τον κόσμο. Να το θυμάστε πάντα, ειδικά όταν οι ψυχροί άνεμοι της αμφιβολίας και της αποθάρρυνσης πέσουν στη ζωή σας.

2. Να μην φοβάστε.. όταν πρόκειται να ζείτε τη ζωή σας πλήρως. Να ζήσετε τα όνειρά σας, δεν έχει σημασία πόσο δύσκολα ή «διαφορετικά» μπορεί να φαίνονται στους άλλους . Πάρα πολλοί άνθρωποι δεν κάνουν ό, τι θέλουν, λόγω του ό, τι φαντάζονται τι μπορούν να σκεφτούν ή να πουν οι άλλοι. Πάρτε ρίσκα, κάντε λάθη.

3. Ο καθένας στον κόσμο είναι απλώς ένα συνηθισμένο άτομο. Μερικοί άνθρωποι μπορούν να φορούν φανταχτερά καπέλα ή να έχουν μεγάλους τίτλους ή (προσωρινά) να έχουν δύναμη και να θέλουν να νομίζουν ότι είναι πάνω από τους υπόλοιπους. Μην τους πιστεύετε. Έχουν τις ίδιες αμφιβολίες ,φόβους, ελπίδες, τρώνε, πίνουν, και κοιμούνται όπως όλοι οι άλλοι. Να αμφισβητείτε πάνα τις αρχές, αλλά να είστε προσεκτικοί σχετικά με τον τρόπο που το κάνετε.

4. Κάντε μια Λίστα Ζωής με όλα εκείνα τα πράγματα που θέλετε να κάνετε: ταξίδια σε άλλα μέρη; Μία νέα δεξιότητα; Μία νέα γλώσσα; Να συναντήσετε το άλλο σας μισό; Κάντε τη λίστα μεγάλη και κάντε κάποια πράγματα από αυτή κάθε χρόνο. Μην πείτε “θα το κάνω αύριο” (ή τον επόμενο μήνα ή τον επόμενο χρόνο). Αυτός είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να μην κάνετε κάτι. Δεν υπάρχει αύριο, και δεν υπάρχει “σωστή” ώρα για να ξεκινήσει κάτι, εκτός από τώρα.

5. Εξασκήστε την ιρλανδική παροιμία: Moi an Olge agus tiocfaidh sí “Δόξασε το παιδί και αυτό θα ανθίσει.”

6. Να είστε ευγενικοί και να “βγαίνετε” έξω από το δρόμο σας για να βοηθήσετε ανθρώπους – ιδιαίτερα τους αδύνατους, τους δειλούς, και τα παιδιά.

7. Μην ενταχθείτε στο στρατό ή οποιαδήποτε οργάνωση που εκπαιδεύει κόσμο να σκοτώσει. Ο πόλεμος είναι κακός. Όλοι οι πόλεμοι ξεκίνησαν από γέροντες που αναγκάζουν ή ξεγελούν τους νέους άνδρες για να μισούν και να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Οι γέροι επιβιώνουν, και όπως ακριβώς ξεκίνησαν τον πόλεμο με το στυλό και το χαρτί, θα τον τελειώσουν με τον ίδιο τρόπο. Έτσι, πολλοί καλοί και αθώοι άνθρωποι πεθαίνουν. Αν οι πόλεμοι είναι τόσο καλοί και ευγενικοί, γιατί δεν είναι αυτοί οι ηγέτες που αρχίζουν πολέμους εκεί να αγωνίζονται;

8. Διαβάστε βιβλία, όσα μπορείτε. Είναι μια θαυμάσια πηγή απόλαυσης σοφίας και έμπνευση. Δεν χρειάζονται μπαταρίες και μπορούν να πάνε παντού.

9. Να είστε ειλικρινείς.

10. Ταξιδέψτε: πάντα, αλλά ειδικά όταν είστε νέοι. Μην περιμένετε μέχρι να έχετε “αρκετά” χρήματα ή έως ότου όλα είναι “σωστά” Αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Πάρτε το διαβατήριό σας σήμερα.

11. Διαλέξτε το επάγγελμά σας , επειδή σας αρέσει να το κάνετε. Σίγουρα, θα υπάρχουν κάποια άσχημα γι ‘αυτό, αλλά μια εργασία πρέπει να είναι χαρά. Προσέξτε να μην πιάσετε μια δουλειά για τα χρήματα και μόνο – θα ακρωτηριάσουν την ψυχή σας.

12. Μην φωνάζετε. Ποτέ δεν λειτουργεί, και πονάει τόσο τον εαυτό σας και τους άλλους. Κάθε φορά που έχω φώναξει, έχω αποτύχει.

13. Πάντα να κρατάτε τις υποσχέσεις σας στα παιδιά. Μην πείτε “θα δούμε” όταν εννοείτε “όχι”. Τα παιδιά περιμένουν την αλήθεια. Δώστε την σε αυτά με αγάπη και καλοσύνη.

14. Ποτέ μην πείτε σε κανέναν πως τον αγαπάτε όταν δεν το κάνετε.

15. Ζήστε σε αρμονία με τη φύση: να πάτε έξω σε δάση , βουνά , θάλασσα, έρημο. Είναι σημαντικό για την ψυχή σας.

16. Επισκεφθείτε την Ιρλανδία. Είναι το μέρος όπου γεννήθηκε η ψυχή της οικογένειάς μας – ειδικά η Δυτική: Roscommon , Clare και Kerry.

17. Αγκαλιάστε τους ανθρώπους που αγαπάτε. Πείτε τους πόσα σημαίνουν σε σας τώρα. Μην περιμένετε μέχρι να είναι πολύ αργά.

18. Να είστε ευγνώμονες. Υπάρχει μια ιρλανδική παροιμία που λέει: “Αυτή είναι μια ημέρα στη ζωή μα , και δεν θα έρθει ξανά” Ζήστε κάθε μέρα με αυτό κατά νου.”