Της Στεύης Τσούτση.

Είσαι καιρό μόνη σου. Το έχεις πάρει απόφαση πως όσο το κυνηγάς δε σου κάθεται με τίποτα κι έχεις επικεντρώσει την προσοχή σου σε κάτι άλλο. Επαγγελματικά, φιλικές συναναστροφές, δημιουργικότητα, οτιδήποτε σε ευχαριστεί και σε κάνει να ξεχνιέσαι.

Να ξεχνάς, πως στο γάμο της κολλητής σου θα πρέπει να πας ασυνόδευτη, εκεί που όλες οι υπόλοιπες φίλες θα είναι με συζύγους, τέκνα κι αρραβωνιαστικούς.
Να ξεχνάς, πως το κρεβάτι σου παραμένει πεισματικά αδειανό από τη μία πλευρά κι όσο κι αν τεντώνεσαι για να καλύψεις το κενό, το μέσα σου κενό παραμένει.
Να ξεχνάς, πως πλέον οι έξοδοί σου εξαρτώνται από παιδικά πάρτι, οικογενειακά τραπέζια, συζυγικά καθήκοντα και λοιπές υποχρεώσεις των δεσμευμένων φίλων σου.
Εσύ παραμένεις πεισματικά μόνη.
Η αιώνια θεία που καλομαθαίνει τα ανίψια, η καλή νονά που κάνει babysitting και φυσικά η μες την κατανόηση free φίλη που δεν παρεξηγεί όταν το τηλέφωνο κάνει να χτυπήσει μια βδομάδα και η έξοδος περιορίζεται σε ακτίνα βολής από το σπίτι και φυσικά με περιορισμένο ωράριο. Παράσταση απογευματινή.
Η σκληρή πραγματικότητα είναι πως μετά το κατώφλι των τριάντα, οι περισσότεροι προχωρούν ένα βήμα παραπέρα. Εσένα πάλι, σ’ έδεσαν στο κατώφλι κι αδυνατείς να κάνεις βήμα. Δεν είναι ότι δε θέλεις. Πετάς τη σκούφια σου γι’ αυτό το παραπέρα. Απλά δεν έχει τύχει.
Αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, πέρα από την τύχη, δε βοήθησες και συ καθόλου. Αντιθέτως μάλιστα.
Οι άνθρωποι είμαστε παράξενα όντα. Όταν μάλιστα ανήκουμε στο γυναικείο φύλο τα πράγματα δεν καλυτερεύουν. Το αντίθετο. Φταίει που η σκέψη μας είναι γονιδιακά περίπλοκη, μάλλον.
Ενώ μέσα στο κεφάλι μας τα έχουμε όλα ιδανικά τοποθετημένα και ταξινομημένα, όταν έρθει η ώρα να τα εφαρμόσουμε στην πράξη, τα κάνουμε θάλασσα.
Μπαίνοντας λοιπόν στο σκληρό δίσκο του κεφαλιού σου, στο αρχείο «Ιδανικός σύντροφος» θα βρούμε γραμμένα: Γοητευτικός –όχι απαραίτητα όμορφος-, τρυφερός, με κατανόηση, κάποιο επίπεδο και κουλτούρα, καλή συμπεριφορά, ευαίσθητος, ρομαντικός, τίμιος, πιστός, με καλούς τρόπους. Μακρύς ο κατάλογος κι όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο έρχονται να προστεθούν κι άλλα προαπαιτούμενα.

Δε θα γίνω η απαισιόδοξη της παρέας λέγοντας πως αυτό το άτομο που περιγράφεις δεν υπάρχει. Αλλά θα ρωτήσω το άλλο το κομβικό: Πόσοι τέτοιοι άνδρες πέρασαν από τη ζωή σου και τους απέρριψες;

Στατιστικά μιλώντας, θα πω πως πέρασαν τουλάχιστον τρεις.
Άνδρες τρυφεροί, ρομαντικοί, που σε κοιτούσαν στα μάτια κι εσύ τους απέρριψες. Για να επιλέξεις τον άντρα το βαρύ, τον πρόστυχο που λέει ο λαός. Εκείνον που σε έτρεχε κάνοντάς σε κουρέλι. Εκείνον που ξεχνούσε τα ραντεβού σας, να σε πάρει τηλέφωνο, να σου πει καλημέρα. Εκείνον που σε είχε στη μόνιμη ανασφάλεια. Κι εσύ γούσταρες με χίλια. Όταν υπήρχε αυτός στο οπτικό σου πεδίο, όλα τα’ άλλα έσβηναν.
Καψούρα το λένε μάτια μου και οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Ξεχνάς και λογική και θέλω και πρέπει. Θέλεις αυτόν κι ας υπάρχει άλλος στο πεδίο σου που πιάνει σχεδόν όλα σου τα κριτήρια. Άλλος που με ένα απλό σου νεύμα, θα γινόταν χίλια κομμάτια. Να σε φροντίσει, να σε περιθάλψει, να σε στηρίξει, να σε αγαπήσει.
Νταλκάς βαρύς, για τα μάτια σου μόνο. Μάτια που τα έχεις στραμμένα αλλού.
Κι όταν ο άλλος, ο βαρύς ο σερνικός την κάνει με ελαφρά, γιατί αυτή είναι η φύση του, εσύ θα απομείνεις μόνη. Γιατί κάπου στην πορεία, ο ιδανικός θα έχει βαρεθεί την απόρριψη και θα έχει παρατήσει κάθε προσπάθεια. Τότε θα αναγνωρίσεις την αξία του και θα τον νοσταλγήσεις. Κι ίσως, αν έχεις τα κότσια, να τον διεκδικήσεις. Αλλά υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο, να είναι πολύ αργά.
Μόνη λοιπόν. Με το στραβό το κεφάλι σου που δεν ξέρει τι θέλει, να φταίει κι όχι η τύχη. Μια χαρά απλόχερη στάθηκε μαζί σου, μόνο που εσύ δεν μπορούσες να κρίνεις σωστά. Κι έπρεπε να χάσεις, για να διαπιστώσεις τη βαθύτερη αλήθεια της ζωής. Απόλυτα εγωιστική μα αληθινή:
Μένουμε κοντά σε εκείνον που μας αγαπά και που έχει όλα τα προσόντα να τον αγαπήσουμε κι εμείς.
Ίσως χωρίς το κεραυνοβόλο των παραμυθιών και των ρομαντικών ταινιών που αγαπάμε. Αλλά βαθιά, τρυφερά και συνειδητά.
Συνειδητοποίησε το και την επόμενη φορά που θα βρεθείς σε δίλλημα, πριν αποφασίσεις τι θέλεις, να θυμάσαι γιατί είσαι μόνη, ενώ δε θέλεις να είσαι.
Γιατί οι άσχημες καψούρες, μάτια μου, δε γίνονται ποτέ υγιείς σχέσεις.

διαφορετικό