Φρίκη προκαλεί το παρακάτω περιστατικό σε όλη την Ελλάδα. Η κοπέλα που έπεσε “θύμα” του ιερέα θα κινηθεί νομικά κατά του. Δεν μπορεί να δεχτεί τη χυδαία, αναίτια επίθεση.
Τι συνέβη
Ένα απίστευτο περιστατικό έλαβε χώρα χθες 11 Αυγούστου 2023 σε πλοίο της γραμμής που εκτελούσε δρομολόγιο Ραφήνας, Τήνου, Μυκόνου.
Ηλικιωμένος Ρασοφόρος που έφερε μοναχικό σχήμα, ευρισκόμενος έξω στο κατάστρωμα πλοίου προσέγγισε παρέα κοριτσιών ηλικίας από 21 έως 27 και απρόκλητα ξεκίνησε να επιτίθεται με χυδαίες εκφράσεις εναντίον τους.
Ιδιαιτέρως μία 23χρονη κοπέλα την προπηλάκισε πολύ άσχημα λεκτικά με εκφράσεις όπως ΄΄Δεν ντρέπεσαι, που πας έτσι ξέκ….λο, πως σε αφήνει η μάνα σου και ο πατέρας σου, αυτοσεβασμό δεν έχεις, αξιοπρέπεια δεν έχεις, αν σε είχα εγώ κόρη θα σε είχα κλειδώσει σπίτι΄΄.
Η 23χρονη κοπέλα, φοιτήτρια φαρμακευτικής αρχικά σοκαρίστηκε ενώ στη συνέχεια προσπάθησε να απομακρυνθεί με την παρέα της στο μέσα σαλόνι του πλοίου.
Στο συμβάν μπροστά ήταν η δικηγόρος Νατάσα Κότσαρη και τα 2 παιδιά της, σύζυγος του εκδότη του ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE Ανδρέα Καραγιάννη η οποία βοήθησε την κοπέλα, ζήτησε τα στοιχεία του ρασοφόρου για να κατατεθεί επίσημη καταγγελία εναντίον του, ενώ ο κατά δήλωσίν του Μοναχός επιτέθηκε και κατά της κυρίας Κότσαρη μπροστά στα παιδιά της με αγοραίες εκφράσεις. Στη συνέχεια παρενέβησαν επιβάτες που απείλησαν τον μοναχό πως θα φέρουν υπεύθυνο του πλοίου και εκείνος αποχώρησε.
Κλείνοντας, η υπόθεση θα πάρει μεγάλες διαστάσεις. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κρίνουμε και να προσβάλλουμε κανέναν. Αναμένουμε τις εξελίξεις.
Η Βίκυ Σταυροπούλου παραχώρησε μία εξομολογητική και εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη την Τετάρτη 14/6 στην εκπομπή Πάμε Δανάη με την ηθοποιό να απαντάει ανoιχτά για την υπόθεση του συνάδελφου της, Αλέξη Γεωργούλη.
Οι δύο τους είναι γνωστό, πως έχουν εξαιρετικές σχέσεις με τη συνεργασία τους στο Είσαι το ταίρι μου να έχει σημαδέψει το κοινό αλλά και τους ίδιους τόσα χρόνια μετά το τέλος της σειράς.
Η Σταυροπούλου με αντικειμενικά κριτήρια απάντησε για το Γεωργούλη και την υπόθεση, που εξετάζεται από τις Βέλγικες Αρχές κάνοντας σε κάθε περίπτωση σαφές, πως είναι με τη μεριά των θυμάτων.
Οι δηλώσεις της Βίκυς Σταυροπούλου για τον Αλέξη Σταυροπούλου
«Αρχικά εννοείται θεωρώ περιττό να πω ότι είμαστε με τα θύματα, όμως επειδή ο Αλέξης Γεωργούλης ψαγαπώ πολύ και ποτέ στις εκφάνσεις της ζωής μας δεν μου άφησε καμία ρωγμή μιας επιθετικότητας ή άλλου τύπου βίας. Πήρα ένα ταξί και μου είπε: «Μα που ξέρεις εσύ τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του;». Μα φυσικά και δεν ξέρω. Η δικαιοσύνη έχει τον τελευταίο λόγο αλλά δεν μου είναι καθόλου εύκολο», είπε η Βίκυ Σταυροπούλου.
Ο λόγος που ταξίδεψε πρόσφατα από τις Βρυξέλλες στην Ελλάδα ο Γεωργούλης
Όσο αναμένονται οι εξελίξεις της άρσης, έγινε γνωστό μέσα από το Πρωινό και έναν πολύ καλό φίλο του Γεωργούλη, πως ο ίδιος ταξίδεψε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Λάρισα με σκοπό να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα.
Τελευταία φορά που επικοινωνήσατε με τον κύριο Γεωργούλη πότε ήταν;
Ήταν πριν τρεις μέρες, στις εκλογές, τώρα. Απ’ ότι μου είπε θα ψήφιζε.
Με αεροπλάνο ήρθε;
Με αεροπλάνο, ναι.
Σας είχε ενημερώσει ότι θα κατέβαινε Ελλάδα;
Όχι, δεν με ενημερώνει. Γιατί; Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Με πήρε τηλέφωνο, «Έρχομαι από το σπίτι»…καθίσαμε επί ένα δίωρο διάβαζε τη μικρή μου κόρη, που πάει Πέμπτη Δημοτικού και δεν τα πάει πολύ καλά στα μαθηματικά. Πάει Πέμπτη Δημοτικού, δεν καταλάβαινε κάτι και της εξηγούσε επί δύο ώρες, της εξηγούσε τους όρους.
Μετά κάναμε την γυμναστική μας, όλα καλά. Εννοείται, ότι δε συμβαίνει κάτι σε εμάς και όλοι οι φίλοι… είναι… δεν κάνουν κάτι διαφορετικό. Ό,τι κάναμε και πριν κάνουμε και τώρα. Βγήκαμε έξω και περπατήσαμε στο πεζοδρόμιο επί δύο χιλιόμετρα, είναι μεγάλος ο δρόμος, περνάει πολύς κόσμος, δεν κρυβόταν ο Αλέξης από κάτι.
«Βρισιές, ξύλο, άγριο σεξ… πού να φανταστείς ποιος συμμετέχει» – Νέες αποκαλύψεις για το σπίτι του τρόμου του αστυνομικού της Βουλής
«Εγώ το κορίτσι το ξέρω από το Δημοτικό. Καλή μαθήτρια ήταν, διάβαζε, πέρασε Αστυνομία», δήλωσε στον τηλεοπτικό σταθμό Star φίλη της 35χρονης αστυνομικού, ο σύζυγος της οποίας, επίσης αστυνομικός που υπηρετούσε στη Βουλή, κατηγορείται ότι κακοποιούσε σεξουαλικά την ίδια και τα ανήλικα παιδιά τους.
Η 35χρονη ήθελε να ακολουθήσει τα χνάρια των αστυνομικών γονιών της, να φροντίζει για την προστασία και την ασφάλεια των πολιτών, όμως, σύμφωνα με ρεπορτάζ του τηλεοπτικού σταθμού ήταν αστυνομικός μόνο… στα χαρτιά, καθώς από το 2009 οπότε μπήκε στο Σώμα, έπαιρνε συνεχώς άδειες.
Αμέσως μόλις αποφοίτησε από τη σχολή τοποθετήθηκε στις περιπολίες, αλλά έμεινε έγκυος. Από το 2010 έως και το 2012 φέρνει στη ζωή τρία παιδιά.
Το 2013 τοποθετήθηκε στο ΑΤ Συντάγματος και το 2014 στη ΓΑΔΑ. Εκεί «ανήκει τυπικά μέχρι σήμερα. Στο γραφείο, όπως λένε, δεν την ξέρουν ούτε φατσικά, αφού ακολούθησαν άλλες δύο εγκυμοσύνες, μια νοσηλεία σε ψυχιατρικό ίδρυμα και η έκτη εγκυμοσύνη».
Γειτόνισσα για την 35χρονη αστυνομικό
«Τόσα χρόνια εδώ στη γειτονιά δεν την είχαμε δει με στολή αστυνομικού, γιατί λογικό είναι, εφόσον ήταν έγκυος συνέχεια η κοπέλα. Μια με τις άδειες, μια με τις εγκυμοσύνες, λογικό ήταν να μην τη δούμε ποτέ με στολή αστυνομικού», ανέφερε γειτόνισσα και πρόσθεσε:
«Μια γειτόνισσα, που έχει μετακομίσει, μας έλεγε ότι άκουγε συνέχεια αυτούς τους διαπληκτισμούς, τις φωνές. Και ότι συνεχώς ακούγανε σεξ. Πού να φανταστείς ποιος συμμετέχει… Είχε πει για άγριο σεξ, αλλά πού να φανταστεί ότι δεν ήταν μόνο με τον σύζυγο… Ότι γίνονται καθημερινά αυτά τα πράγματα. Βρισιές, ξύλο, σεξ… Τρέλα… Τρέλα!».
Πριν από κάποια χρόνια, όταν ο προφυλακισμένος σήμερα αστυνομικός μπήκε στην εντατική με λοίμωξη του αναπνευστικού, η 35χρονη βρήκε το θάρρος να ανοιχτεί σε δύο φίλους.
Όταν ο κατηγορούμενος έμαθε πως η σύζυγός του αποκάλυψε ότι τρώει ξύλο και αυτή και τα παιδιά, τότε άρχισαν οι απειλές:
«Έγινε ο κακός χαμός… Ο κατηγορούμενος τότε ξεκίνησε τις απειλές, ότι αν τον καταγγείλουν εκείνη και τα παιδιά θα τους βγάλει τρελούς και, με τους γνωστούς που έχει, θα πάνε φυλακή και εκείνοι μαζί του», είπε φίλη του κατηγορούμενου αστυνομικού στο Star.
Ο 81χρονος από τα Νέα Φλογητά Χαλκιδικής, οδηγήθηκε σε έξωση σήμερα 4/5, καθώς έχασε το σπίτι του σε πλειστηριασμό.
Όπως αναφέρει το xalkidikipolitiki.gr, δικαστικός επιμελητής, παρουσία αστυνομικής δύναμης και με τη συνδρομή κλειδαρά άλλαξαν κλειδαριές στην οικία που περνά στα χέρια αλλοδαπού νέου ιδιοκτήτη.
«Αυτό είναι το σπίτι μου, το φτιάχνω από τότε που ήμουν 29 χρονών. Είμαι ανάπηρος με σοβαρά προβλήματα υγείας και δεν έχω πουθενά να πάω. Πώς να φύγω και πού να πάω», επανέλαβε πολλές φορές ο ηλικιωμένος που βρέθηκε σε απόγνωση το πρωί βλέποντας ότι χάνει την περιουσία του.
Ο 81χρονος έχει κινητικά προβλήματα
Η ιστορία του ηλικιωμένου ανάπηρου, που έχει χάσει το ένα του πόδι και κινείται πλέον με αναπηρικό αμαξίδιο, έχει κάνει τον γύρo του διαδικτύου και όχι μόνο.
Το σπίτι βγήκε σε πλειστηριασμό καθώς ο ίδιος ήταν εγγυητής σε δάνειο του γιου του που δεν αποπληρώθηκε εξ’ ολοκλήρου.
Από τις 150.000 ευρώ, είχε μείνει το ποσό των 50.000 ευρώ μέχρι που το δάνειο πέρασε στα χέρια των εταιρειών που τα πήραν από την τράπεζα.
Το σπίτι βγήκε σε πλειστηριασμό τον Δεκέμβριο του 2022.
Δραστικές αλλαγές στο πώς αντιμετωπίζει η πολιτεία τα αυτιστικά παιδιά ζητά μέσω συγκλονιστικής ανάρτησής της στη σελίδα της στο Facebook μια Ελληνίδα μητέρα.
Με βουρκωμένα τα μάτια, η μητέρα διηγείται σχεδόν καθημερινά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μέσα από αναρτήσεις στη σελίδα “Η ζωή μου με τον Γιάννη” που δείχνουν την ωμή πραγματικότητα της καθημερινότητας που βιώνει με το αυτιστικό παιδί της στην Ελλάδα.
Μεταξύ άλλων, η μητέρα ζητά να σταματήσει η γραφειοκρατία και να δημιουργηθούν δομές που θα εξασφαλίζουν την φροντίδα των αυτιστικών παιδιών μετά την ηλικία των 18 ετών.
Αναλυτικά, το μήνυμα της μητέρας και το σπαρακτικό βίντεο, το οποίο μέσα σε λίγα 24ωρα απέκτησε εκατοντάδες χιλιάδες προβολές και έγινε viral:
«Η πραγματική εικόνα του αυτισμού!
Το ξέρω ότι πολλοί θα πέσουν να με φάνε αλλά αυτή είναι η αληθινή εικόνα.
Είμαστε σε απόγνωση όλοι οι γονείς αυτιστικών παιδιών τις περισσότερες μέρες.
Τις υπόλοιπες απλά ζούμε όπως μπορούμε.
Πρέπει να αλλάξει κάτι. Τι θα τα κάνουμε αυτά τα παιδιά όταν πεθάνουμε; Που θα πάνε;
Δεν θέλω υποσχέσεις πριν από τις εκλογές.
Θέλω πραγματικές αλλαγές.
Θέλω να σταματήσει η γραφειοκρατία για εμάς.
Θέλω ένα γ@μημένο νούμερο που μ´αυτό ο κάθε Γιάννης να έχει:
– Επίδομα αναπηρίας
– Απαλλαγή από στρατό
– Έκπτωση στα ΜΜΜ
Θέλω να γίνουν δομές για ενήλικες αυτιστικούς. Που να μένουν εκεί μετά τα 18.
Τα θέλω αυτά και θα συνεχίσω αυτή τη σελίδα μέχρι ν´αλλάξει αυτή η χώρα απέναντι στους αυτιστικούς».
Ο στιχουργός και συγγραφέας Οδυσσέας Ιωάννου ασκεί σκληρή κριτική στους ηγέτες της Αριστεράς, μιλώντας για «μια απουσία που έκανε περισσότερο θόρυβο από χίλιες παρουσίες»
Με ένα συγκινητικό αλλά και αιχμηρό κείμενο, ο στιχουργός, συγγραφέας και αρθρογράφος Οδυσσέας Ιωάννου απηύθυνε δριμεία κριτική στους ηγέτες των κομμάτων της Αριστεράς, με αφορμή την απουσία τους από την κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου.
Με τίτλο «Πού ήσουνα χθες Αριστερά μου;», ο Ιωάννου σημείωσε ότι η τελετή δεν ήταν «η κηδεία κανενός “δεξιού” Σαββόπουλου», αλλά «ο αποχαιρετισμός σε μία Ελλάδα που κάποτε έπιασε απάτητες κορυφές στην τέχνη της». «Αποχαιρετισμός στην καλή εκδοχή του εαυτού μας», όπως έγραψε χαρακτηριστικά.
Ο δημιουργός παρατήρησε ότι «τόσο θόρυβο δεν έχει κάνει ξανά μία απουσία», σχολιάζοντας πως η επίσημη Αριστερά δεν έδωσε το “παρών”. «Πώς γίνεται να είσαι απών από την τρυφερότητα; Από την παρηγοριά;» διερωτάται, προσθέτοντας ότι δεν έπρεπε να λείψουν οι θεσμικοί εκπρόσωποι της.
Απευθυνόμενος απευθείας στους πολιτικούς της Αριστεράς, ο Ιωάννου αναρωτιέται: «Τι φοβηθήκατε; Μήπως η παρουσία σας νομιμοποιήσει κάποια ιδεολογία ή μια κυβερνητική φιέστα; Δεν λείψατε χθες από την κηδεία του Σαββόπουλου. Λείψατε από τις ζωές σας. Από τις ζωές μας. Πάλι. Ξανά. Κρίμα».
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
«Πού ήσουνα χθες Αριστερά μου;
Προσπαθώ εδώ και χρόνια να μην γράφω θυμωμένος. Να περιμένω. Όταν γράφεις θυμωμένος γίνεσαι φανατικός και, το χειρότερο, γίνεσαι άδικος με τους ανθρώπους. Προσπάθησα πολύ να μην γράψω αυτό το κείμενο.
Χθες, δεν ήταν η κηδεία κανενός «δεξιού» Σαββόπουλου. Κανενός υποστηρικτή του Μητσοτάκη. Χθες ήταν ο αποχαιρετισμός σε μία Ελλάδα που κάποτε έπιασε απάτητες κορυφές στην τέχνη της. Αποχαιρετισμός στην καλή εκδοχή του εαυτού μας. Αποχαιρετισμός στην τρυφερότητα. Ήταν η κηδεία ενός ανθρώπου που κάποτε παρηγόρησε.
Και η επίσημη Αριστερά απούσα. Τόσο θόρυβο δεν έχει κάνει ξανά μία απουσία. Τουλάχιστον εγώ δεν θυμάμαι.
Πώς γίνεται να είσαι απών από την τρυφερότητα; Από την παρηγοριά; Πώς το κάνεις αυτό; Και κυρίως, σε ποιον νομίζεις πως το κάνεις; Ποιον τιμωρείς; Του τα είπαμε όλοι του Σαββόπουλου όταν διαφωνήσαμε στις πολιτικές του τοποθετήσεις. Τα είπαμε, τελείωσε. Και δεν μετανιώνουμε.
Χθες όμως δεν ήταν μία τέτοια μέρα. Ήταν μία υπέροχη, ηλιόλουστη μέρα, που μας έδωσε μία ευκαιρία να φανούμε, όχι μεγαλόψυχοι, (δεν μας το ζήτησε κανένας) αλλά συνεπείς με το αίσθημά μας.
Όχι για όλους, συμφωνώ. Όχι για όσους έχουν δει τις ζωές τους να τσακίζονται από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και δεν είχαν καμία όρεξη να συμμετέχουν, βλέποντας την αποκαρδιωτική εικόνα με τους εκπροσώπους της πλέον αμοραλιστικής Κυβέρνησης των τελευταίων δεκαετιών να έχουν πιάσει πρώτο στασίδι στην Μητρόπολη. Το ακούω εκείνο το «συγγνώμη που δεν έχουμε πάρει τόσο σοβαρά τα τραγούδια όσο εσείς, και δεν τα θεωρούμε κάτι σημαντικότερο από τις ζωές μας που κάθε μέρα βρίσκουν τοίχο.
Συγγνώμη που για τον λόγο αυτό δεν έχουμε καρδιά να πενθήσουμε κάποιον που πήρε το μέρος τους τα τελευταία χρόνια.». Έχουν δίκιο, δεν υπάρχει «αισθάνεστε λάθος». Και ναι, τα τραγούδια δεν είναι σημαντικότερα. Είμαι μαζί τους, εκατό τοις εκατό.
Όχι για όσους, κυρίως νεότερους, λένε «Νισάφι πια, μας έχετε πλακώσει με το βάρος των μύθων σας και δεν μπορούμε να πάρουμε ανάσα. Σταματήστε να καθαγιάζετε και να εξιδανικεύετε το παρελθόν και την δική σας Ιστορία. Εμάς οι δικοί σας μύθοι δεν μας λένε τίποτα, έχουμε κάθε δικαίωμα να μην τους πενθήσουμε». Μαζί σας. Αλήθεια, μαζί σας με τα χίλια! Βέβαια παρά το γεγονός πως δεν είναι κοινή μας Ιστορία, είναι Ιστορία, μην αποκόβεστε από την Ιστορία, σεβαστείτε την, αμφισβητήστε μας όλους, φτιάξτε την δική σας. Αλλά οκ, μαζί σας.
Όχι για όσους δεν ακολουθούν κάποιο πρωτόκολλο πένθους, κάποια κανονικότητα φορεμένη. Δεν τους αρέσουν οι μπάντες και οι επίσημοι, τον αποχαιρετήσαν με ένα κρασάκι σπίτι και βάζοντας ένα cd του να παίζει.
Εγώ αναφέρομαι στους εκπροσώπους της θεσμικής Αριστεράς. Δεν έπρεπε να λείπετε. Τι φοβηθήκατε; Μήπως η παρουσία σας, νομιμοποιήσει κάποια ιδεολογία ή μία κυβερνητική φιέστα; Δεν λείψατε χθες από την κηδεία του Σαββόπουλου. Λείψατε από τις ζωές σας. Από τις ζωές μας. Πάλι. Ξανά. Κρίμα.
Μας τελειώνουν οι λέξεις. Μας τελειώνουν τα όνειρα. Έρχεται σκοτάδι από παντού. Μη γίνεστε μέρος του.
Κάποια από τα σχόλια που υποστηρίζουν (όχι αδίκως βέβαια) πως οι θεσμικοί ηγέτες δεν εκπροσωπούν τον εαυτό τους αλλά ανθρώπους και ιδεολογίες και ορθώς δεν παρέστησαν γιατί έτσι θα “επικύρωναν” τους υποστηρικτές μίας άθλιας πολιτικής, μού γέννησαν μία απορία. Αν πεθάνει ο Πρωθυπουργός θα πάνε ή όχι; Φυσικά και θα πάνε, το γνωρίζουμε. Με την παρουσία τους θα επικυρώσουν την πολιτική του ή εκεί δεν μας ενοχλεί που θα αναγκαστούν από το “συστημικό” πρωτόκολλο του θεσμικού τους ρόλου;».
Έχουν ανθίσει οι αμυγδαλιές, είναι η εποχή τους τώρα. Θυμάσαι όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι και με ‘παιρνες από το χέρι να πάμε να τις δούμε; Σαν να ‘χουν τη μορφή σου τα δέντρα αυτά, γιαγιά.
Θυμάσαι που σ’ έτρεχα στα πάρκα να κάνουμε κούνια κι εσύ παρόλο που πονούσαν τα πόδια σου, δε μου πες όχι ποτέ; Χατίρι δε μου χάλασες.
Ή τα απογεύματα που βλέπαμε Λάμψη και παίζαμε χαρτιά κι εγώ δήθεν σ’ έκλεβα; Το φλιτζάνι με τον ελληνικό καφέ που γυρνούσαμε κι εσύ μετά διάβαζες το μέλλον; Τα κουλουράκια κανέλας τα θυμάσαι, γιαγιά;
Κι ύστερα θυμάσαι τη μέρα που έφυγες; Γιατί εγώ τη θυμάμαι, γιαγιά. Μπορεί να μην έκλαψα πολύ εκείνη την μέρα, έκλαψα όμως όλες τις υπόλοιπες. Δε σε χόρτασα. Ούτε την αγκαλιά σου ούτε τα χάδια σου και τις συμβουλές σου. Ήθελα λίγο χρόνο ακόμα. Λίγες στιγμές ακόμα. Δυο λόγια παραπάνω.
Πέρασα στο πανεπιστήμιο γιαγιά, το ξέρεις; Θα γίνω δασκάλα, όπως στο ‘λεγα από μικρή. Μένω στην πόλη σου τώρα και φτιάχνω τις δικές μου ιστορίες, που όμως δεν είσαι εδώ ν’ ακούσεις. Βρήκα την πρώτη μου δουλειά. Στρώνω τη ζωή μου. Νοικοκυρεύομαι σιγά-σιγά. Όλα καλά εκτός του ότι λείπεις. Μου λείπεις και μάλιστα πολύ.
Ερωτεύτηκα, γιαγιά. Θέλω να σου τον γνωρίσω. Θα ξετρελαθείς. Θέλω να μου πεις πώς σου φαίνεται, αν φαίνεται στα μάτια του ότι μ’ αγαπάει. Θέλω να κλάψω στην αγκαλιά σου, γιαγιά.
Σήμερα παντρεύομαι, πού είσαι γιαγιά; Πώς δείχνω με αυτό το άσπρο φόρεμα, ποιος θα μου μαζέψει τις τιράντες, γιαγιά; Διάλεξα τ’ αγαπημένα σου κουφέτα, αυτά με το αμύγδαλο. Θα σου φυλάξω μερικά. Σου κράτησα μια θέση μπροστά-μπροστά να με καμαρώσεις.
Μεγαλώνω, γιαγιά! Κι εσύ δεν είσαι εδώ για να το δεις. Δεν μπορείς να το ζήσεις μαζί μου. Να μου σφίξεις το χέρι, να με πάρεις μια αγκαλιά από εκείνες τις δικές σου που τα γεμίζουν όλα. Τώρα πια μόνο φωτογραφίες έχω από σένα. Κι αναμνήσεις γλυκές και τρυφερές, που μαλακώνουν κάπως το κενό σου.
Από τη μέρα που έφυγες, γιαγιά, όλες οι ηλικιωμένες γυναίκες έχουν το πρόσωπό σου. Και μου ‘ρχεται να βάλω τα κλάματα. Ζηλεύω όλα εκείνα τα παιδιά που έχουν δυο ροζιασμένα χέρια να τα χαϊδεύουν. Που έχουν μια γιαγιά να τους πει παραμύθια, να τους φτιάξει το αγαπημένο τους φαγητό και να τους μαλώσει για το ξεσκισμένο τζιν που φοράνε. Τα ζηλεύω πολύ, γιαγιά.
Από τη μέρα που έφυγες όλα τα αμύγδαλα είναι πικρά και το τραπέζι τα Χριστούγεννα άδειο. Κι αν έμενες γιαγιά, αν ήσουν ακόμα εδώ, δε θα ζήταγα πολλά. Μόνο να συνεχίσω να μεγαλώνω μαζί σου και να σ’ ακούω να με φωνάζεις «κοκόνα» σου. Γιατί πονάει η απουσία σου, πολύ.
Θυμάσαι εκείνη τη μέρα στο νοσοκομείο που ήρθα και σου είπα πως είσαι η καλύτερη γιαγιά του κόσμου; Ε, ακόμα είσαι. Και θα ‘σαι για πάντα. Και σου χρωστάω το μεγαλύτερο «ευχαριστώ» που πλημμύρισες με τόση αγάπη τα παιδικά μου χρόνια κι έδωσες στη λέξη «γιαγιά» το πιο γλυκό νόημα. Και μαζί μ’ όλα αυτά σου χρωστάω και το πιο μεγάλο «σ’ αγαπώ» κι ας λείπεις. Εγώ σε κουβαλάω πάντα μέσα μου, γιαγιά.
Σε όλα τα εγγόνια που δε χόρτασαν τις γιαγιάδες τους.
Συγγενείς κρατούσαν την άτυχη μητέρα για να μην καταρρεύσει – Κλήθηκε για αναγνώριση DNA της κόρης της που επέβαινε στο μοιραίο τρένο.
Σκηνές αρχαίας τραγωδίας διαδραματίζονται στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, όπου συγγενείς των θυμάτων από το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, καλούνται να αναγνωρίσουν τις σορούς των δικών τους ανθρώπων. Με δεδομένο ότι οι περισσότεροι νεκροί είναι νέοι, την ταυτοποίηση την κάνουν ως επί το πλείστον οι ίδιοι οι γονείς τους.
Ορισμένοι δεν αντέχουν και ξεσπούν, όπως αυτή η μάνα που -όπως φαίνεται στο παρακάτω βίντεο- κλήθηκε για αναγνώριση DNA για την κόρη της που επέβαινε στη μοιραία αμαξοστοιχία.
Η γυναίκα φώναζε “πού είναι το κορίτσι μου;”, ενώ συγγενείς της κρατούσαν για να μην καταρρεύσει.
Υπενθυμίζεται ότι πολλά είναι τα πτώματα που δεν μπορούν να αναγνωριστούν καθώς είναι είτε απανθρακωμένα είτε διαμελισμένα, επομένως η ταυτοποίηση γίνεται μέσω δειγμάτων DNA.
Βουβός πόνος
Η ατμόσφαιρα στο Γενικό Νοσοκομείο της Λάρισας είναι βαριά, καθώς συγγενείς των θυμάτων της αμαξοστοιχίας βρίσκονται μέχρι αυτή την ώρα στο σημείο και προχωρούν στην ταυτοποίηση των σορών. Το κλίμα που επικρατεί είναι βουβό και αρκετοί άνθρωποι είναι σε απόγνωση.
Οι συγγενείς των θυμάτων λαμβάνουν την ανάλογη ψυχολογική υποστήριξη από ειδική ομάδα, ενώ δεν είναι λίγοι που ακόμη αναζητούν τους δικούς τους ανθρώπους, οι οποίοι παραμένουν αγνοούμενοι.
Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση, 36 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, ωστόσο σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από την Πυροσβεστική, υπάρχουν ακόμη δύο άτομα που έχουν εντοπιστεί χωρίς τις αισθήσεις τους αλλά δεν έχουν ανασυρθεί ακόμη από τα σωστικά συνεργεία, ενώ έχουν εντοπιστεί ακόμα δυο σοροί.
Δυστυχώς, θεωρείται βέβαιο ότι ο αριθμός των νεκρών θα αυξηθεί κι άλλο, ενώ 72 άνθρωποι έχουν τραυματιστεί, εκ των οποίων έξι νοσηλεύονται σε ΜΕΘ. Ανάμεσα στους τραυματίες είναι και ένα κοριτσάκι 6,5 μηνών που νοσηλεύεται στη χειρουργική του ΠΓΝΛ.
Τριήμερο πένθος
Σύμφωνα με κοινή απόφαση των υπουργών Εσωτερικών Μάκη Βορίδη και Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα, η κηδεία των θυμάτων θα πραγματοποιηθεί δημοσία δαπάνη.
Παράλληλα, με απόφαση Βορίδη, από την 1η Μαρτίου έως την 3η Μαρτίου οι σημαίες σε όλα τα δημόσια κτίρια της χώρας θα κυματίζουν μεσίστιες ενώ αναστέλλεται και κάθε δημόσια εορταστική εκδήλωση, σε εφαρμογή της κήρυξης από τον πρωθυπουργό τριήμερου εθνικού πένθους για τα θύματα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος.
