Ένας Ολλανδός καλλιτέχνης, ο Daan Roosegaarde, δημιούργησε ένα όμορφο και πρωτότυπο μονοπάτι για ποδήλατα, που όταν φωτίζεται τη νύχτα, μοιάζει με τον διάσημο πίνακα «Έναστρη νύχτα» του Βαν Γκονγκ!

Το μήκους ενός χιλιομέτρου μονοπάτι, δημιουργήθηκε με τη χρήση υλικών που φωσφορίζουν στο σκοτάδι και λαμπτήρων LED που συσσωρεύουν ηλιακή ενέργεια.

Βρίσκεται στην Brabant, την ολλανδική κομητεία όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Βαν Γκογκ.

Δείτε το βίντεο:

Ο γιατρός του το αποκάλεσε «καρκίνο». Εκείνος το ονομάζει «δοκιμασία». Μια δοκιμασία που έπρεπε να ξεπεράσει. Και τα κατάφερε..

Τι και αν η κατάστασή του έμοιαζε απελπιστική. Εκείνος βρήκε τα ψυχικά αποθέματα να ορθώσει το ανάστημα του και να κερδίσει τη μάχη με τον «ανίκητο». Η ιστορία του θα σας οδηγήσει να αναθεωρήσετε πολλά πράγματα για τη ζωή σας. Διαβάστε τη, όπως ακριβώς την περιγράφει ο ίδιος:

«Αυτή είναι η φωτογραφία μου όπως ήμουν πριν από δύο χρόνια. Εκείνη τη μέρα ήμουν πολύ καταβεβλημένος επειδή βγήκα από μια χειρουργική επέμβαση που διήρκεσε 6 ολόκληρες ώρες.

Θα με ρωτήσετε τώρα γιατί έκανα τη χειρουργική επέμβαση.. Τον Οκτώβριο του 2010 είχα διαγνωστεί με τρίτου σταδίου καρκίνο των όρχεων.

Έκανα πέντε χειρουργικές επεμβάσεις και τρεις μήνες χημειοθεραπεία. Τη τελευταία μου χημειοθεραπεία την έκανα στις 31 Δεκεμβρίου.

Στην συγκεκριμένη χειρουργική επέμβαση, έπρεπε να μου αφαιρέσουν δύο όγκους που βρίσκονταν ανάμεσα στη σπονδυλική μου στήλη και στα δύο κύρια αιμοφόρα αγγεία του σώματος μου. Μόνο ένας χειρουργός σε όλη τη χώρα ήταν πρόθυμος να με εγχειρήσει λόγω της εξαιρετικά δύσκολης θέσης που βρίσκονταν οι όγκοι. Αυτή ήταν η στιγμή που ήμουν 100% απαλλαγμένος από τον καρκίνο!!

Αυτό είναι απλά ένα επιφανειακό τραύμα. Η τομή που έπρεπε να μου κάνουν. Αυτό το καφέ αυτοκόλλητο είναι για να διοχετεύονται τα φάρμακα απευθείας στη κοιλιά μου. Δεν ξέρω ακριβώς πως γίνεται αλλά βοηθάει στο να μην πονάω όποτε.. ζήτω!

Δυστυχώς δεν ήμουν σε θέση να φάω για τρεις ημέρες. Μπορούσα μόνο να βάλω στο στόμα μου κομμάτια πάγου και να κάνω γαργάρες με νερό … Χάλια.

Αυτή είναι η εκπληκτική, η φοβερή γυναίκα μου και τα παιδιά μου, που έμειναν μαζί μου και με βοήθησαν να κρατήσω θετική στάση κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας και των χειρουργικών επεμβάσεων. Δεν ξέρω τι θα είχα κάνει χωρίς αυτούς!

Η όμορφη γυναίκα και εγώ, σήμερα, δύο χρόνια χωρίς καρκίνο!

Ήθελα απλώς να μοιραστώ την ιστορία μου και να πω στους ανθρώπους να παραμείνουν αισιόδοξοι και να μην τα παρατήσουν ποτέ. Έστω και αν όλες οι πιθανότητες μοιάζουν να είναι εναντίον τους.»

Στο χωριό Πατόκ, στην Αλβανία, κάποιος χωρικός έπιασε ένα λύκο και τον έκλεισε σε ένα κλουβί.

Για να ταίσει το άγριο ζώο, αποφάσισε να του δώσει ένα γέρικο γαϊδουράκι, που δεν είχε πια δυνάμεις για να κάνει τις δουλειές που έκανε παλιά.

Όταν μετά από ώρα ο χωρικός πήγε στο κλουβί για να δει αν τέλειωσε ο λύκος το γεύμα του, είδε κάτι απίστευτο!

Αντί ο άγριος λύκος να καταβροχθίζει το γαϊδουράκι, κάθονταν μαζί του σαν δυο πολύ καλά φιλαράκια!

Πολύ σύντομα, το νέο εξαπλώθηκε σε όλο το χωριό. Όλοι πια γνώριζαν και συζητούσαν για τους δυο αταίριαστους φίλους, το λύκο και το γάιδαρο που ζούσαν, έτρωγαν και κοιμούνταν μαζί.

Το νέο δεν άργησε να ξεφύγει από τα όρια της μικρής κοινωνίας του χωριού και να φτάσει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης της γειτονικής χώρας. Η ιστορία μεταδόθηκε ακόμη και από την αλβανική τηλεόραση!

Όλη αυτή η δημοσιότητα μόνο κακό δεν έκανε στα δυο ζώα. Το κοινό συγκινήθηκε και στη συνέχεια ευαισθητοποιήθηκε από την όμορφη ιστορία. Πάνω από 12.000 άνθρωποι υπέγραψαν μια αίτηση με την οποία ζητούσαν από την κυβέρνηση της Αλβανίας να επέμβει ώστε να αφεθούν τα δυο ζώα ελεύθερα.

Μετά από τρομερές πιέσεις, ο λύκος και ο γάιδαρος αφέθηκαν τελικά να ζήσουν ελεύθεροι.

Ο γάιδαρος από τότε πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του ελεύθερος σε πράσινους βοσκότοπους και ο λύκος, που και που, περνάει για να τον δει.

Μια φιλία που δίνει μαθήματα στους ανθρώπους. Αφού αυτά τα τόσο διαφορετικά ζώα μπορούν, εμείς γιατί όχι;

Ένα ζευγάρι από τη Μινεάπολις αποφάσισε να πάει για μερικές μέρες στη ζεστή Φλόριντα κατά τη διάρκεια ενός ιδιαίτερα παγωμένου χειμώνα. Είχαν σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια τα πάντα για το ταξίδι τους.

Για τη διαμονή τους εκεί, είχαν κλείσει το ίδιο ξενοδοχείο, όπου είχαν περάσει πριν από 20 χρόνια τον μήνα του μέλιτος. Επειδή όμως εργάζονταν και οι δυο, τους ήταν δύσκολο να φύγουν μαζί την ίδια μέρα. Έτσι ο σύζυγος πήρε το αεροπλάνο για τη Φλόριντα την Παρασκευή ενώ η σύζυγος του θα ταξίδευε για να τον συναντήσει την αμέσως επόμενη μέρα.

Την Παρασκευή ο σύζυγος μπήκε στο αεροπλάνο, έφτασε στη Φλόριντα και πήρε ταξί μέχρι το ξενοδοχείο. Ανεβαίνοντας στο δωμάτιο ανακάλυψε με έκπληξη ότι, σε αντίθεση με την προηγούμενη φορά που το είχαν επισκεφτεί, υπήρχε ένας υπολογιστής πάνω στο γραφείο ο οποίος είχε και Ίντερνετ. Έτσι, αποφάσισε να στείλει ένα e-mail στη γυναίκα του για να της πει ότι έφτασε. Το έγραψε αλλά όταν πληκτρολόγησε την ηλεκτρονική της διεύθυνση, κατά λάθος ξέχασε να γράψει ένα γράμμα. Έτσι, χωρίς να το αντιληφθεί, έστειλε το email του σε λάθος διεύθυνση!

Εν τω μεταξύ, κάπου στο Χιούστον, μια χήρα είχε μόλις επιστρέψει σπίτι από την κηδεία του άντρα της. Ο σύζυγος της ήταν υπουργός και είχε πεθάνει έπειτα από ένα σοβαρό καρδιακό επεισόδιο. Η χήρα αποφάσισε να κοιτάξει τα email της για να απαντήσει στα μηνύματα συμπαράστασης των συγγενών και των φίλων της.

Μόλις διάβασε το πρώτο μήνυμα άρχισε να ουρλιάζει και λιποθύμησε. Ό γιος της, που βρίσκονταν στο διπλανό δωμάτιο, άκουσε τις φωνές της και αμέσως έτρεξε να δει τι συμβαίνει. Βρήκε τη μητέρα του στο πάτωμα και προσπάθησε να τη συνεφέρει. Όταν τελικά τα κατάφερε, είδε τη μητέρα του να του δείχνει με τρόμο την οθόνη του υπολογιστή της. Σηκώθηκε όρθιος, πήγε στον υπολογιστή και άρχισε να διαβάζει:

Προς: Την αγαπημένη μου γυναίκα
Ημερομηνία: Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2005

Θέμα: Έφτασα!

Αγαπημένη μου:

Ξέρω ότι θα εκπλαγείς μόλις λάβεις αυτό το email. Τώρα έχουν και υπολογιστές εδώ, και έτσι μπορείς να στέλνεις μηνύματα στους αγαπημένους σου.

Πριν από λίγο έφτασα και έκανα check-in. Όλα είναι έτοιμα για την αυριανή σου άφιξη. Ανυπομονώ να έρθεις για να σε δω! Ελπίζω το ταξίδι σου να είναι τόσο ήρεμο όσο ήταν και το δικό μου.

Υ.Γ. Κάνει τρομερή ζέστη εδώ πέρα!!