Εκατομμύρια χρήστες του Facebook ασχολούνται με αυτή την εικόνα, καθώς πολλοί λένε ότι η συγκεκριμένη εικόνα που μοιάζει με δέντρο απεικονίζονται δέκα πρόσωπα.
Η εικόνα φέρει τον τίτλο “Το δέντρο των εθνικών ηγετών” (National Leaders Tree) και είναι εμφανή πρόσωπα, όπως της Μάργκαρετ Θάτσερ και του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, τα οποια σχηματίζουν ένα δέντρο.
Εσείς, πόσα πρόσωπα βλέπετε;
Είμαι μέρος μιας χαμένης γενιάς.
Πίστευα ότι δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο και
ξέρω ότι μπορεί να σοκάρει αλλά ‘η ευτυχία έρχεται από μέσα μας’
είναι ένα ψέμα, ‘το χρήμα θα σε κάνει ευτυχισμένο’.
Έτσι, σε τριάντα χρόνια θα λέω στα παιδιά μου
δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή μου.
Ο εργοδότης μου θα ξέρει ότι
έχω βάλει τις προτεραιότητές μου σωστά
το να δουλεύεις
είναι πιο σημαντικό από
Οικογένεια
Σας λέω μόνο αυτό:
Μια φορά και έναν καιρό
οι οικογένειες ήταν ενωμένες
αλλά αυτό δεν ισχύει στην εποχή μου
είναι μια γρήγορη εποχή,
ΟΙ εμπειρογνώμονες μου λένε
Σε τριάντα χρόνια από τώρα, θα γιορτάζω τα δέκα χρόνια από το διαζύγιο μου.
Παραδέχομαι ότι ζω σε μια χώρα που δεν την έφτιαξα εγώ.
Στο μέλλον
είναι φυσιολογική η καταστροφή του περιβάλλοντος
δεν θα μπορεί κανείς να πει ότι
για την Γη ενδιαφερόμαστε εγώ και οι όμοιοί μου
Είναι προφανές ότι
η γενιά μου είναι απαθής και σε λήθαργο.
Είναι ανόητο να υποθέτουμε ότι
Υπάρχει ελπίδα.
Και όλα αυτά θα γίνουν αληθινά, εκτός αν μπορούμε να τα αντιστρέψουμε.
’The Lost Generation’, Jonathan Reed
Τώρα διαβάστε το ποίημα ανάποδα αρχίζοντας από το τέλος.
Οι δυο αντίθετες εκδόσεις του ποιήματος συμβολίζουν την τάση μας να βλέπουμε τα πράγματα είτε θετικά είτε αρνητικά. Και η αλήθεια είναι ότι είναι πραγματικά δική σας η επιλογή ποια από τις δυο θα υιοθετήσετε. Πιστεύουμε ξέρετε ποια είναι η καλύτερη!
Μπαίνει μέσα σ ενα ταξί ένα πιτσιρικάς και αφού στρογγυλοέκατσε στο πίσω κάθισμα άρχισε να μονολογεί:
– “Αν ο μπαμπάς μου ήταν ελέφαντας και η μαμά μου ελεφαντίνα, εγώ θα ήμουνα ελεφαντάκι”.
Τον κοιτάζει ο ταξιτζής απο τον καθρέφτη και σκέφτεται ότι θα τα έχει χαμένα ο μικρός.
Ο μικρός συνέχισε:
– “Αν ο μπαμπάς μου ήταν λιοντάρι και η μαμά μου λιονταρίνα, εγώ θα ήμουνα λεονταράκι”.
Ξανακοιτάζει ο ταξιτζής απο τον καθρέφτη και κάνει τον σταυρό του.
Ο μικρός συνεχίζει με το ίδιο τρόπο να μιλάει για όλα τα ζώα του ζωικού βασιλείου.
Μετά από καμιά ώρα τα παίρνει στο κρανίο ο ταξιτζής, σταματά το ταξί, γυρίζει τσαντισμένος προς τον πιτσιρικά και του λέει:
– “Δεν μου λες ρε τσογλανάκι εάν ήταν ο πατέρας σου πούστης και η μητέρα σου πουτάνα εσύ τι θα ήσουν;”
– “Ταξιτζής”, του λέει ο πιτσιρικάς!
Κάποιοι αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα κέικ που παρόμοιο του δεν έχουμε ξαναδεί, σίγουρα ένα κέικ που όταν το γυρνάς και αλλάζει χρώμα είναι κάτι το πραγματικά πρωτότυπο και αξίζει ένα μπράβο στους ζαχαροπλάστες που το έφτιαξαν.
Φυσικά το κέικ δεν έχει κάποιο περίεργο συστατικό, απλά η διαδικασία που έγινε το γλάσο από πάνω το κάνει να αλλάζει χρώματα τα οποία χρώματα φυσικά είναι ζαχαροπλαστικής και τρώγονται. Αλλά ποιος θα τολμούσε να φάει ένα τέτοιο δημιούργημα;
Δείτε το βίντεο
Σεπτέμβρης του 1922. Τελειώνει ο πόλεμος της Ελλάδας με την Τουρκία. Στις 8 Σεπτεμβρίου ο ελληνικός στρατός εγκαταλείπει την πόλη και οι Τούρκοι μπαίνουν στη Σμύρνη.
Αρχίζουν πογκρόμ, ληστείες και δολοφονίες, στις οποίες παίρνουν ενεργό μέρος και οι ντόπιοι Μουσουλμάνοι. Στις 13 Σεπτεμβρίου ξεκινά πυρκαγιά, την φωτιά κατευθύνουν προς τις χριστιανικές συνοικίες, φτιάχνοντας διάδρομο με εύφλεκτα υγρά. Στην προσπάθεια να σωθούν από την πύρινη λαίλαπα, οι περισσότεροι Χριστιανοί στοιβάζονται στην προκυμαία. Οι Τούρκοι στρατιώτες περικυκλώνουν την παραλία, αφήνοντας τον κόσμο χωρίς νερό και τροφή. Πολλοί από αυτούς πέθαναν από την πείνα και την δίψα, άλλοι αυτοκτόνησαν, πέφτοντας στη θάλασσα.
Οι φόνοι, οι εμπρησμοί, οι λεηλασίες και οι βανδαλισμοί γίνονταν κάτω από την μύτη των «συμμάχων», που παρακολουθούσαν αδιάφοροι από μακριά τον «συνωστισμό στην αποβάθρα».
Φωτογράφιζαν απαθέστατοι το «show», πετώντας μάλιστα πίσω στην θάλασσα τους απεγνωσμένους που έφταναν ως τα πλοία. Προδομένοι από τους ξένους αλλά -το χειρότερο- και από τους Έλληνες, όσοι τελικά σώθηκαν, το κατάφεραν ύστερα από την ανθρωπιστική παρέμβαση του Αμερικανού Άσα Τζένιγκς που μεσολάβησε και τελικά ύστερα από δύο ημέρες δόθηκε η δυνατότητα σε χιλιάδες πρόσφυγες να βρουν καταφύγιο στα «Πλοία της Συμπόνιας» και να καταλήξουν στην Ελλάδα.
Προπομπός του Τζένιγκς και φωτεινή εξαίρεση της διεθνούς απάθειας μπροστά στο έγκλημα ήταν ένας άγνωστος Ιάπωνας πλοίαρχος που τις ώρες της μεγάλης σφαγής μόνος αυτός και το πλήρωμα του άδειασαν στην θάλασσα το φορτίο τους για να μαζέψουν όσον το δυνατόν περισσότερες κυνηγημένες ψυχές.
Από τις προκυμαίες έφευγαν οι βάρκες γεμάτες με Έλληνες και Αρμένιους πρόσφυγες, κατευθύνονταν προς τα ξένα πλοία, που παρέμεναν για να υπερασπιστούν και να δεχτούν τους συμπατριώτες τους, αλλά δεν είχαν διαταγές να δεχτούν τους ντόπιους για να μην προσβάλουν τους Τούρκους.
Όταν οι βάρκες προσάραζαν στα βρετανικά πολεμικά πλοία και προσπαθούσαν να δέσουν, οι ναύτες έκοβαν τα σκοινιά. Μερικές βάρκες καταποντίστηκαν, τους ανθρώπους τους έριχναν στη θάλασσα και από την προκυμαία άλλοι προτιμούσαν να πνιγούν κι από μόνοι τους. Κάποιοι προσπαθούσαν να ανέβουν στα πλοία αλλά οι Άγγλοι τους έλουζαν με καυτό νερό.
Οι Ιταλοί, που έμειναν στη θάλασσα της Σμύρνης περισσότερο από τους άλλους, δέχονταν στα πλοία όσους κατάφεραν να τους πλησιάσουν. Οι Γάλλοι δέχονταν μόνο όσους μπορούσαν να προφέρουν στα γαλλικά έστω με κακή προφορά «Είμαι Γάλλος, όλα τα χαρτιά μου κάηκαν.»
Σε λίγο τους Αρμένιους καθηγητές περικύκλωσαν πιτσιρίκια και προσπαθούσαν να μάθουν αυτή τη μαγική φράση.
Ο πλοίαρχος του αμερικάνικου αντιτορπιλικού έδιωχνε τα παιδιά, φωνάζοντας: «Μόνο Αμερικάνοι!» Στα πολεμικά πλοία οι ξένοι ναυτικοί παρακολουθούσαν με τα κιάλια τη σφαγή και φωτογράφιζαν. Αργότερα άρχισαν να παίζουν οι μπάντες, στραμμένες προς την προκυμαία. Δεν άντεχαν να ακούνε τον κόσμο να σφάζεται.
Όμως ο Τζένινγκς δεν ήταν από τους ανθρώπους, που θεωρούσε, ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα». Ούτε από εκείνους, που ξεχώριζε τους ανθρώπους σύμφωνα με το θρησκευτικό τους «πιστεύω». Σύμφωνα με μια αρμενική παροιμία, «μέσα στην καρδιά του κάθε ανθρώπου κοιμάται ένα λιοντάρι».
Όταν ο ελληνικός στρατός εγκατέλειψε τη Σμύρνη, είχε οργανώσει την Επιτροπή Σωτηρίας και παρείχε ανθρωπιστική βοήθεια στον πληθυσμό. Μετά από την πυρκαγιά η έλλειψη νερού, καυσίμων και γενικώς – της τάξης ταλαιπωρούσε τον κόσμο, και ο Τζένινγκς πήγε στο τουρκικό στρατόπεδο για να συναντήσει τον Κεμάλ.
Οι Τούρκοι έδωσαν στον πάστορα επτά ημέρες για να φυγαδέψει από την πόλη τον κόσμο, εκτός τους άνδρες 17-45 ετών, τους οποίους τους περίμεναν τα στρατόπεδα εργασίας προκειμένου να εργασθούν για να επανορθώσουν τις ζημιές που έγιναν από την ελληνική εκστρατεία.
Να πως καταγράφει τα σχετικά γεγονότα ο εγγονός του Ασα Τζένιγκς , Roger:
«Αφού έγινε η συμφωνία με τον Κεμάλ ο Asa ζήτησε και έλαβε μια βάρκα με πηδαλιούχο από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ. Πρώτον, πήγε στο γαλλικό εμπορικό πλοίο Pierre Loti. Το πλοίο είχε άφθονο χώρο για να μεταφέρει τους πρόσφυγες για την ασφάλεια τους σε ένα κοντινό ελληνικό νησί. Ο Γάλλος καπετάνιος δεν ήθελε να εμπλακεί, και απέπλευσε με ένα άδειο πλοίο, ενώ χιλιάδες ικέτευαν να διασωθούν. Μακρύτερα στο λιμάνι ήταν ένα ιταλικό πλοίο, η Κωνσταντινούπολη. Ο Ιταλός καπετάνιος του πλοίου συμφώνησε να αναλάβει 2000 άτομα, αλλά πρώτα έπρεπε να λάβει ένα ποσό. O Asa, το θεώρησε ρεαλιστικό και πλήρωσε το τίμημα- δωροδοκία και επιβιβάσθηκαν τα 2000 άτομα. Στη συνέχεια ο Ιταλός καπετάνιος απαίτησε αύξηση. Όταν του μίλησε ο Jennings, εκείνος του είπε ότι οι Έλληνες μπορεί να μην αφήσουν τους πρόσφυγες να αποβιβασθούν. Ο Asa απάντησε ότι θα πήγαινε μαζί στο ταξίδι προς το λιμάνι της Μυτιλήνης και θα αναλάβει την ευθύνη για την αποβίβαση.
Όταν το πλοίο έφθασε στην Μυτιλήνη ο Asa Κ. Jennings είδε με έκπληξη Έλληνες στρατιώτες παντού και τα πλοία να βρίσκονται αγκυροβολημένα. Δεν υπήρχαν προβλήματα να βγουν οι πρόσφυγες από το πλοίο και Asa πήγε στο ελληνικό αρχηγείο του Στρατού. Επανειλημμένα ζήτησε από τον Έλληνα στρατηγό Φράγκου πλοία για την απομάκρυνση των προσφύγων από τη Σμύρνη.
Οι Τούρκοι είχαν εγγυηθεί την ασφαλή διέλευση, καθώς και το Ναυτικό των ΗΠΑ είχε υποσχεθεί προστασία των ελληνικών εμπορικών πλοίων. Ο Στρατηγός επανειλημμένα αρνήθηκε να θέσει στην διάθεση του τα πλοία και ο Asa ήταν πολύ απογοητευμένος με τον στρατηγό Φράγκου, έναν Έλληνα ο οποίος ήταν απρόθυμος να σώσει 300.000 από τους συμπατριώτες του.
Ωστόσο, ο Jennings δεν γνώριζε εκείνη την ώρα ότι ο στρατηγός ήταν μέρος μιας ομάδας Ελλήνων αξιωματικών που σχεδίαζαν πραξικόπημα εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης. Οι αξιωματούχοι χρειάζονταν τα πλοία και τους στρατιώτες για να κερδίσουν την εξουσία και ήταν πιο σημαντικό γι “αυτούς από τις ζωές τόσων ανθρώπων.
Καθώς ο Asa, εξαγριωμένος, βγήκε από μια νωρίς το πρωί συνάντηση με τον στρατηγό είδε ένα θωρηκτό να μπαίνει στο λιμάνι. Ο Asa Jennings επιβιβάστηκε στο ελληνικό θωρηκτό Κιλκίς.
Ο καπετάνιος του, Θεοφανίδης, ήταν πολύ πρόθυμος να βοηθήσει παρά το γεγονός ότι ο ανώτερος στρατιωτικός είχε απορρίψει τον Asa. Ο Asa στη συνέχεια προχώρησε σε μια σειρά από μηνύματα προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό, τα οποία ο καπετάνιος Θεοφανίδης μετάφραζε στα ελληνικά. Τα μηνύματα εστάλησαν από την αίθουσα ραδιοφώνου (ασυρμάτου) ως κωδικοποιημένα μηνύματα για ασφάλεια.
Στην αρχή η απάντηση ήταν ότι ο πρωθυπουργός κοιμόταν. Ο Asa ζήτησε ο πρωθυπουργός να ξυπνήσει. Στη συνέχεια, ο πρωθυπουργός ήθελε μια συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Αγγελιοφόροι έπρεπε να σταλούν σε όλη την Αθήνα για να αφυπνίσουν τους υπουργούς να παραστούν στη συνεδρίαση.
Ο Asa είχε μια επταήμερη προθεσμία και βρισκόταν αντιμέτωπος με κυβερνητικούς αξιωματούχους που δεν συμμερίζονταν την αίσθηση του επείγοντος. Τέλος, ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, απάντησαν λέγοντας ότι δεν θα μπορούσαν τα πλοία να πάνε στη Σμύρνη. Φοβόντουσαν ότι οι Τούρκοι θα έπιαναν τα πλοία και θα εισέβαλαν στην συνέχεια στα ελληνικά νησιά.
Ύστερα από αυτό ο Asa έστειλε τελεσίγραφο. Εάν τα πλοία δεν διατίθεντο για τη διάσωση των Ελλήνων και άλλων στη Σμύρνη, το επόμενο μήνυμα του Asa δεν θα ήταν σε κώδικα. Το μήνυμα θα στέλνονταν ανοιχτά έτσι ώστε όλος ο κόσμος να μάθει ότι η ελληνική κυβέρνηση επέτρεψε στους Τούρκους να σκοτώσουν 300.000 Έλληνες πολίτες. Ο εκβιασμός λειτούργησε. Όλα τα πλοία στην περιοχή τέθηκαν υπό τον έλεγχο του Asa, καθιστώντας τον προσωπικά υπεύθυνο για κάθε πλοίο που θα χανόταν.
Οι καπετάνιοι των εμπορικών πλοίων ενημερώθηκαν ότι η ελληνική κυβέρνηση είχε επιτάξει τα πλοία τους και άρχισαν να σηκώνουν άγκυρες για την Σμύρνη. Οι καπετάνιοι φοβόντουσαν να μπούνε σε τουρκικό λιμάνι.
Κάποιοι είπαν ότι τα πλοία τους είχαν μηχανικά προβλήματα και δεν θα είναι σε θέση να κάνουν το ταξίδι. Ο καπετάνιος Θεοφανίδης διέταξε τους καπετάνιους των εμπορικών πλοίων να συναντηθούν μαζί του για να μιλήσουν στο θωρηκτό Κιλκίς.
Εκεί ενημέρωσε τους καπετάνιους ότι θα αντιμετωπίσουν στρατοδικείο εάν τα πλοία τους δεν ήταν έτοιμα να φύγουν τα μεσάνυχτα. Μετά από αυτό όλα τα πλοία έπλεαν τα μεσάνυχτα με τον Asa στο πρώτο πλοίο».
«Όλα τα πλοία στο Αιγαίο τίθενται στη διάθεσή σας για την απομάκρυνση των προσφύγων της Σμύρνης».
Οι Τούρκοι τελικά του έδωσαν παράταση μέχρι και 11 ημέρες και έτσι κατάφερε με τα πλοία να σώσει πάνω από 350.000 άτομα. Ταυτόχρονα έφταναν εκκλήσεις για βοήθεια και από άλλα λιμάνια και η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να αυξήσει τον αριθμό των πλοίων σε 55.
Ένας άγνωστος, ένα παιδί για τα θελήματα στην Χριστιανική Ένωση, ο πιο ασυνήθιστος «ναύαρχος» στην ιστορία, ο 44χρονος Αμερικανός Άσα Τζένινγκς (1877-1933), καμπούρης με 1.60 μπόι, μεθοδιστής πάστορας, έγινε διοικητής όλου του ελληνικού στόλου. Κάνοντας δυο δρομολόγια, ο Τζένινγκς φυγάδεψε 58.000 άτομα. Τα πλοία του αμερικανικού και αγγλικού στόλου άρχισαν επίσης να μεταφέρουν κόσμο, και προς τα τέλη του Οκτώβρη την Τουρκία εγκατέλειψαν 200.000 άνθρωποι.
Μέχρι το Δεκέμβριο 500.000 άνθρωποι είχαν σωθεί. Ο Πατριάρχης της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας ανέφερε ότι 1.250.000 άνθρωποι απομακρύνθηκαν με ασφάλεια μέχρι η επιχείρηση διάσωσης να ολοκληρωθεί..
Η ελληνική κυβέρνηση αναγνωρίζοντας ότι ο Asa Κ. Jennings απέκτησε το σεβασμό, τη φιλία και την εμπιστοσύνη του Μουσταφά Κεμάλ και της τουρκικής κυβέρνησης, τον διόρισε ως διπλωμάτη με αποστολή τον επαναπατρισμό των αιχμαλώτων πολέμου στη Συνθήκη της Λωζάννης.
Για την υπηρεσία του στην Ελλάδα, στον Asa Jennings Κ. απονεμήθηκε το υψηλότερο στρατιωτικό παράσημο στην Ελλάδα, το Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας και η υψηλότερη πολιτική διάκριση. Αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία που ένα άτομο έλαβε τις υψηλότερες στρατιωτικές και μη στρατιωτικές διακρίσεις ταυτόχρονα.
Ο Άσα Τζένινγκς πέθανε το 1933. Λίγοι στην Ελλάδα και την Τουρκία γνωρίζουν το όνομά του. Και δεν υπάρχει ούτε ένα μνημείο, αφιερωμένο στον άνθρωπο, που έσωσε πάνω από το 15% του πληθυσμού της Ελλάδας.
Στο πρόσωπο του Άσα Τζένιγκς, το γλυκό πρόσωπο ενός ασθενικού άντρα, βλέπουμε το υπέροχο της ανθρώπινης φύσης που μας εμπνέει.
Πηγή: spnx.gr
Αν η μόνη γυμναστική που έχετε κάνει κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων είναι να ανοίγετε την πόρτα του ψυγείου σας ή να χτυπάτε τον εαυτό σας γιατί είναι τεμπέλης, ήρθε η ώρα να πάρετε τη μεγάλη απόφαση. Έμπεροι άνθρωποι πάνω στην απώλειας βάρους και προσωπικοί προπονητές θα σας βοηθήσουν με τις συμβουλές τους για το πώς να ξεκινήσετε την άσκηση και πάλι μετά από μια μεγάλη περίοδο ακινησίας.
Εστίασε σε ό,τι σου αρέσει πάνω σου τώρα
Οι άνθρωποι συχνά εστιάζουν στους στόχους, το γυμναστήριο, το συγκεκριμένου μεγέθους φόρεμα, το βάρος ή κάποιο αθλητικό επίτευγμα χωρίς να εκτιμούν τα σώματά τους όπως είναι τώρα, λέει ο Jonny Straws, πιστοποιημένος προσωπικός γυμναστής από την Καλιφόρνια. Αντί να ξεκινούν τη φυσική σας κατάσταση και το ταξίδι για την υγεία, παθαίνουν εμμονή για τις λεγόμενες «προβληματικές περιοχές». Γράψτε μια λίστα που περιλαμβάνει τουλάχιστον “Πέντε πράγματα που μου αρέσει για τον εαυτό μου αυτή τη στιγμή” προτείνει. “Είναι σημαντικό οι άνθρωποι να αγαπούν τον εαυτό τους τώρα για αυτό που είναι και όχι για το τι θέλουν να γίνει, καθώς μερικές φορές ακόμα και αν επιτύχουν το στόχο τους, εξακολουθούν να μην εκτιμούν τον εαυτό τους όταν βρίσκονται στη γραμμή του τερματισμού τους”.
Βγάλε καμία σέλφι
Προκειμένου να παρακολουθείτε με ακρίβεια την πρόοδο σας, είναι χρήσιμο να εντοπισθεί το σημείο εκκίνησης και στη συνέχεια να ορίσετε το στόχο σας. Ο Straws προτείνει να γράφετε σε χαρτί τις μετρήσεις από το σώμα σας και να βγάζετε μερικές φωτογραφίες, έτσι θα είστε σε θέση να δείτε πόσο μακριά έχετε φτάσει. Βάλτε ένα αθλητικό σουτιέν και σορτς (ή ένα μαγιό ή ό, τι αισθάνεστε άνετα), στη συνέχεια βγάλτε ένα βίντεο με το τηλέφωνο σας, ώστε να έχετε σε βίντεο όλες τις γωνίες του σώματός σας. Κάντε το κάθε δύο έως τέσσερις εβδομάδες για να παρακολουθείτε την πρόοδό σας, λέει. Ίσως επίσης να θέλετε να χρησιμοποιήσετε μια μεζούρα για μετρήσεις κομμάτι στους δικέφαλους μυς, τη μέση, τους γοφούς, στήθος και τις περιοχές των μηρών σας, ώστε να μπορείτε να δείτε αν χάνετε εκατοστά, ακόμα και για εβδομάδες, όταν φαίνεται ότι η ζυγαριά δεν κινείται.
Ξεκινήστε αργά
Μην τρελαίνεστε απότομα… “Οι άνθρωποι θέλουν να πάνε από κει που ήταν πριν χρόνια ή να φτάσουν κάπου μη ρεαλιστικά, σε λίγο χρονικό διάστημα», λέει η Liz Josefsberg, πρώην στέλεχος του Weight Watchers. Tην πρώτη εβδομάδα ξεκινήστε χαλαρά και με προσοχή. Να ξέρετε ότι κάθε είδους κίνηση είναι καλή κίνηση. Δευσμετείτε να κάνετε 10 λεπτά ενός βίντεο ή περπάτημα τρεις ημέρες την εβδομάδα. “Αυτό θα σας βοηθήσει να καθορίσετε συμπεριφορές και να δημιουργήσει τη συνήθεια που θέλετε να έχετε στη θέση του», λέει.
Κάντε μία αλλαγή κάθε φορά
Την Κυριακή το βράδυ, δεσμεύσαι να πάρεις ρούχα γυμναστικής, για δευτέρα βάζεις το ξυπνητήρι νωρίτερα για να κάνεις και πρωινή γυμναστική. “Ρυθμίστε τον πήχη σας αρκετά χαμηλά, με νέες και μικρές τροποποιήσεις στη συμπεριφορά, ώστε να κάνετε αλλαγές που θα διαρκέσουν”, λέει ο Josefsberg. Για αρχή κόψτε τους κουραμπιέδες.
Προγραμματίστε
Μια πρωινή ρουτίνα είναι πολύ σημαντικό για να αποκτήσετε νέες και υγιεινές συνήθειες. Απαιτείται αφοσίωση και επιμονή. Να μερικά τρικς! Φτιάξτε τον καφέ σας το πρωί και μόλις ξυπνήσετε φτιάξτε το πρωινό σας και προετοιμάστε το μεσημεριανό σας για τη δουλειά. Έχετε προετοιμασμένα τα ρούχα της γυμναστικής, ώστε να τα βλέπετε και να μην ξεχνιέστε. Κάντε ένα πλάνο της εβδομάδας, με τις υποχρεώσεις σας και τον ελεύθερό σας χρόνο ώστε να γεμίζετε εκεί που πρέπει με γυμναστική.
Ξεπεράστε το φόβο του γυμναστηρίου
Το γυμναστήριο μπορεί να είναι ένα εκφοβιστικό μέρος για πολλούς από εμάς, και αν είστε υπέρβαροι, παχύσαρκοι, ή απλά άπειροι ίσως να φοβάστε ότι οι άνθρωποι κοιτάζουν επίμονα ή σας κρίνει. “Τις περισσότερες φορές, ο καθένας στο γυμναστήριο εστιάζει στον εαυτό τους, ακόμη και ο ισχυρότερος, το πιο ελκυστικό πρόσωπο που θα συναντήσετε”, λέει. Ξεκινήστε με όργανα όπως ο διάδρομος και το ελειπτικό, για να χτίσουν το επίπεδο άνεσης σας, ή κάντε κάποια βάρη σε μια ήσυχη περιοχή του γυμναστηρίου ή ένα άδειο στούντιο. Θα μπορούσατε επίσης να ζητήσει από τους προσωπικούς γυμναστές στο γυμναστήριο για βοήθεια που έχει συσταθεί για ορισμένο εξοπλισμό και για να βεβαιωθείτε ότι το χρησιμοποιείτε σωστά.
Προετοιμαστείτε για την αποτυχία
“Ο καθένας αποτυγχάνει. Είναι μέρος της εμπειρίας και θα πρέπει να το περιμένουμε. Αλλά η διαφορά μεταξύ της αποτυχίας σε μια ρουτίνα διατροφής ή φυσικής κατάστασης και την επιτυχία είναι ότι έχετε σηκώσει τον εαυτό σας από την πτώση και συνεχίζετε”, λέει. Όπως ακριβώς θα κάνατε αν ήσασταν αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα στο χώρο εργασίας, να εντοπίσετε το πρόβλημα και να αναλάβετε δράση, ώστε να μην επαναληφθεί.
Μην παθαίνετε ψύχωση με τη ζυγαριά
«Θα ήθελα να προτείνω να σταματήσετε να ταυτίζετε τους όρους «απώλεια βάρους» και «άσκηση», λέει ο Josefsberg. Η άσκηση προσφέρει οφέλη υγείας που δεν σχετίζονται με την απώλεια βάρους. “Νομίζω ότι μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία όταν σκέφτεστε ότι άσκηση ίσον απώλεια βάρους, ειδικά όταν ξεκινάτε από ο 0,” λέει ο Josefsberg. Κοιτάξτε τον καθρέφτη σας, όχι μόνο τη ζυγαριά. Τσεκάρετε την αντοχή σας και ακούστε το σώμα σας.
Βρείτε μια άσκηση που να σας αρέσει
Δεν απολαμβάνουν όλοι τα ίδια. Άλλοι λατρεύουν το τρέξιμο, άλλοι το μισούν. Πειραματιστείτε και δοκιμάστε διάφορα είδη γυμναστικής, ώστε να καταλήξετε σε κάποιο που θα σας αρέσει και θα το υιοθετήσετε.
Δημιουργήστε συνήθειες
Ακούγεται περίεργο, αλλά το 75% της επιτυχίας είναι η συνήθεια. Η σωστή διατροφή θα σας γίνει συνήθεια σιγά σιγά, η γυμναστική θα γίνει ρουτίνα και δεν θα μπορείτε να σκεφτείτε καν τι γινόταν πριν!
Κάντε το για τον εαυτό σας!
Αν ξεκινάτε το ταξίδι μόνο και μόνο για να ικανοποιήσετε κάποιον άλλο, φίλο ή σύντροφο, και δεν το κάνετε γιατί οι ίδιοι το θέλετε, τότε καλύτερα να μην το ξεκινήσετε, αφού είναι σίγουρο ότι θα αποτύχετε.
Το καλό με τις περιστάσεις που συμβαίνουν μία-δύο φορές το χρόνο είναι ότι έχεις άφθονο καιρό να σκεφτείς πώς θα τις περάσεις. Θυμάμαι ακόμη περιγραφές από την καταγραφή εσώψυχων, δικών μου ανθρώπων γύρω από «ρεβεγιόν» που άφησαν εποχή. Τι είναι πια αυτό το ρεβεγιόν; Μια δανεική λέξη για να περιγράφεις το καθιερωμένο γλέντι, σε κάποιο κέντρο διασκέδασης ή σε κάποιο σπίτι, αναμένοντας τη μέρα των Χριστουγέννων ή της Πρωτοχρονιάς.
Είναι βλέπεις βασικό το πώς ξεκινάς και το πώς τελειώνεις μια σημαντική περίοδο, όπως είναι η πρώτη μέρα του χρόνου και η τελευταία. Μπορεί να έχεις ξεχάσει τι έφαγες χτες ή το πόσο λυπήθηκες για κάτι προχτές, όμως στάνταρ θυμάσαι πώς άρχισε η χρονιά που μόλις πέρασε. Ή το πώς τελείωσε. Η επιλεκτικότητα της μνήμης μας είναι τόσο γελοία μερικές φορές! Είναι σαν να έχεις φωτογραφίες μπροστά σου από ένα συμβάν και να μπορείς να δεις τα πάντα μέσα από λίγα πίξελ.
Και να ‘σαι εδώ, λοιπόν, παραμονή πρωτοχρονιάς του χρόνου μόλις τελείωσε. Ένας χρόνος πριν. Σε «έψησαν» να κάνεις κι εσύ επιτέλους ρεβεγιόν με παρέα μεγάλη στο σπίτι ενός φίλου φίλης. Και την ώρα που έλεγες το «ναι» ζοριζόσουν και τώρα που ετοιμάζεσαι. Δε βαριέσαι, μουρμουράς. Ας κοινωνικοποιηθείς και λιγάκι βρε αδελφέ! Κι έτσι βρίσκεσαι φτιασιδωμένος και με μόνιμο χαμόγελο διαφήμισης οδοντόκρεμας, να τριγυρνάς με το ποτό σου μέσα σ’ ένα ξένο σπίτι με πλήθος τριγύρω που διαφημίζει τη δική του οδοντόκρεμα.
Σε σφίγγουν τα ρούχα, σε «χτύπησαν» και τα παπούτσια, όλα σε ψιλοενοχλούν, φυσάς και ξεφυσάς κι απλά ανανεώνεις το ποτό σου κάθε είκοσι λεπτά. Ωραίο το περιβάλλον, δεν αντιλέγεις, μα πολύ βαβούρα! Η κολλητή σου κάπου έχει χαθεί μέσα στο πλήθος μα ενίοτε ξεπροβάλει από κάποιο πηγαδάκι να σου υψώνει το ποτήρι στέλνοντας παρηγορητικές εβίβες. Της χαμογελάς κι εσύ ενώ της ψιθυρίζεις «άμα σε ξανακούσω τρύπα μου τη μύτη!». Εκείνη μάλλον διαβάζει στα χείλη σου «γιούχου! Πόσο τέλεια όλα!». Δεν εξηγείται αλλιώς, μάλλον γι’ αυτό σου ξανασηκώνει το ποτήρι της με μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Δεν έχει νόημα η γκρίνια, σκέφτεσαι και της ξαναστέλνεις εβίβες.
Και κάπως έτσι άρχισε η χρονιά που πέρασε. Η αντίστροφη μέτρηση σε βρήκε να κρύβεσαι στο μπαλκόνι για να στρίψεις τσιγάρο. Τους χαζεύεις όλους από το τζάμι να έχουν πάρει θέση αντίστροφης μέτρησης. Τρία, δύο, ένα! Και μετά οι ντουντούκες που ακούς στα γήπεδα και φουλ οδοντόκρεμες πάνω σε χαμόγελα κι ευχές και φιλιά αγνώστων με τις γνωστές γλυκανάλατες ευχές. Ή εσύ παρα-σοβάρεψες ή έγινες αλλεργική στο προσποιητό που φορέθηκε τόσο απόψε σαν ακριβό άρωμα. Κάτι θα τρέχει με σένα, σκέφτεσαι, δεν μπορεί!
Ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε και σήμερα γελάς που το θυμάσαι. Απόψε πάλι παραμονή και πάλι αναρωτιέσαι πώς θα την περάσεις. Ή, μάλλον, δεν αναρωτιέσαι. Έχεις μια γλυκιά διάθεση, λίγο νοσταλγική. Περιφέρεσαι στο σπίτι μ’ ένα ποτήρι κόκκινο κρασί απ’ το μπουκάλι που αγόρασες γι’ απόψε. Χαζεύεις και τη ντουλάπα σου και χαμηλά βλέπεις εκείνες τις γόβες που φόρεσες πέρυσι να σου κλείνουν το μάτι. «Όχι, μανάρια μου, απόψε δε θα γίνει το δικό σας!». Κλείνεις την πόρτα της ντουλάπας κι ετοιμάζεσαι για το ρεβεγιόν που ένα χρόνο ήθελες. Εκείνο που είχες λαχταρήσει ένα χρόνο πριν, έξω από εκείνη τη τζαμαρία.
Έστειλες δυο-τρία ευχητήρια μηνύματα και τέλος και το κινητό απόψε. Απενεργοποίηση. Αύριο μεσημέρι θα είναι όλα εκεί. Οι αγαπημένοι φίλοι και τα ζεστά χαμόγελά τους. Ή οι λίγοι συγγενείς που ξεχώρισες και κράτησες με τα χρόνια. Μα απόψε θα τελειώσει η χρονιά με εκείνο το φίλο που στάθηκε βράχος δίπλα σου. Σε όλα. Του χρωστάς μια πριβέ εορταστική ατμόσφαιρα. Μια τετ α τετ συζήτηση για ό,τι πέρασε και ό,τι θα φροντίσεις να έρθει. Του χρωστάς και λίγα μπράβο και κανένα χτύπημα στην πλάτη.
Χνουδωτές κάλτσες, το ψηλό αγαπημένο σου ποτήρι του κρασιού και το εορταστικό μπουκάλι στο τραπεζάκι του σαλονιού, δίπλα στο dvd που είχες ξεχωρίσει για απόψε. Τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν ομορφαίνουν το σκοτάδι και το κρασί σου ζεσταίνει τα μέσα σου όλα. Μα ποιος είπε ότι είναι μοναξιά το να περνάς μόνος κάποιες στιγμές; Μοναξιά είναι η ένταξη στην προσποίηση του «εθίμου». Εκείνου που σε θέλει να περιφέρεσαι άσκοπα ανάμεσα σε κοινότυπες ευχές και χαμόγελα που δεν σε αφορούν. Εκείνου που δεν σου επιτρέπει ούτε για ένα λεπτό να αναλογιστείς πώς ήταν αυτό που πέρασε και πώς θέλεις να είναι αυτό που θα έρθει.
Και οι ευχές! Πόσο σου τη δίνουν αυτές οι τυποποιημένες ευχές! Δε λέω. Κάτι πρέπει να πουν οι άνθρωποι. Πρέπει! Αυτή τη λέξη θέλησες απόψε να αποφύγεις. Από αύριο ας πάμε πάλι στα πρέπει, μα απόψε είναι η νύχτα σου! Εσένα και του πιο πιστού σου φίλου. Σοκολατάκια, κόκκινο κρασί, ζεστές πιτζάμες, η μουσική του Hans Zimmer από την αγαπημένη σου ταινία. The Holiday. Και να η πρώτη σου ευχή. Να κάνουμε επιτέλους διακοπές φέτος. Διακοπές από την ατολμία! Να εργαστούμε με υπερωρίες στην αγάπη και να κάνουμε διακοπές στη θλίψη. Να αφήσουμε χώρο και χρόνο να μας μάθουν. Να δοκιμάσουμε αυτό που φοβόμαστε.
Σαν να σ’ ακούω να μονολογείς χαρούμενη. «Αυτά σου εύχομαι εαυτέ μου. Εβίβα. Καλή μας χρονιά!»
Ο Γούντι Άλεν γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1935 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Γράφει και σκηνοθετεί τις ταινίες του ενώ έχει ενσαρκώσει διάφορους ρόλους σε πολλές από αυτές, καλούμενος “διοπτροφόρος ηθοποιός”.
Ο Άλεν αποδίδει μεγάλο μέρος της έμπνευσής του στη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, τον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο και κυρίως στην πόλη της Νέας Υόρκης, όπου γεννήθηκε και έχει περάσει όλη του τη ζωή.
Στην πραγματικότητα, η κινηματογραφική του περσόνα αποτελεί την ενσάρκωση ενός Εβραίου διανοούμενου της Νέας Υόρκης: νευρωτικός και εγωκεντρικός, κοσμοπολίτης και ταυτόχρονα ανασφαλής, με αυτοσαρκαστική αίσθηση χιούμορ. Έχει ύψος 1,65 μέτρα και βάρος 57 κιλά.
Όντας μικρόσωμος, με αφρόντιστα μαλλιά, μεγάλη μύτη, τετράγωνα γυαλιά σε συνδυασμό με τα μπεζ, φαρδιά ρούχα που συνηθίζει να φοράει, δημιουργούν το κάπως «χαζό» ύφος του.
Ας διαβάσουμε όμως μερικές ατάκες του που έχει πει στο παρελθόν.
Οι μέρες των γιορτών είναι μέρες που αφηνόμαστε και πολλές φορές πίνουμε λίγο παραπάνω. Τι γίνεται όμως με τα παιδιά και τους εφήβους που έχουν συνεχώς πρόσβαση σε αλκοολούχα ποτά και διάφορα άλλα;
Σκεφτείτε όλα αυτά τα λικεράκια που βγάζει η μητέρα σας στις γιορτές…
Ένα φανταστικό βίντεο πιάνει ακριβώς τη στιγμή που μια μάνα βλέπει την έφηβη κόρη της να κατεβάζει ένα σφηνάκι σαν επαγγελματίας! Η έκφραση είναι όλα τα λεφτά και έχει γίνει viral.
Τι μπορεί να περνάει από το μυαλό της μάνας εκείνη τη στιγμή; “Τι έκανα λάθος θεέ μου με αυτό το παιδί;” Ε εντάξει, δεν έκανε και κάτι κακό η κόρη…
Οι αντιδράσεις των παιδιών όταν δοκιμάζουν διάφορα πράγματα για πρώτη φορά μπορεί να καταλήξει είτε σε μεγάλη αποτυχία είτε σε μεγάλη επιτυχία. Πρώτη φορά που γεύεσαι κουνουπίδι για παράδειγμα….
Ή φασολάκια!
Το ίδιο σκέφτηκαν και οι γονείς αυτού του μπέμπη δίνοντάς του το πρώτο κομμάτι μπέικον! Η τραγανή λιχουδιά εξέπληξε τόσο πολύ το μωρό που εκείνο άρχισε να τρελαίνεται και να φωνάζει “ΜΠΕΙΚΟΝ!” πολλές φορές!
That first time you try bacon ? Tyler Beach#bacon #funnybaby #foodie #treatyoselfJukin Media Verified (Original)* For licensing / permission to use: Contact – licensing(at)jukinmediadotcom
Posted by Melissa Beach on Friday, December 25, 2015