Τώρα που μπαίνει σιγά σιγά μπαίνει ο χειμώνας  τι πιο όμορφες συνθήκες λοιπόν για να προγραμματίσετε μία χειμερινή εκδρομή παρέα με αγαπημένα πρόσωπα; Όσο για τον προορισμό;

Σας έχουμε το κατάλληλο μέρος για μια αξέχαστη διαμονή μέσα στη μαγεία της φύσης, αλλά και τις ανέσεις της πόλης. Τα Γρεβενά περιμένουν να σας υποδεχτούν!

Νομός Γρεβενών, μια ματιά στις Άλπεις

Κομμάτι της οροσειράς της Πίνδου, ο ορεινός νομός Γρεβενών απλώνεται αγέρωχος στη δυτική πλευρά της Μακεδονίας. Ως επί το πλείστον, στο ανάγλυφο του εδάφους του κυριαρχούν  βουνά όπως ο Σμόλικας, η Βασιλίτσα, το Μαυροβούνι και πολλά άλλα, ενώ ανάμεσά τους κυλάει ο μεγαλύτερος ποταμός της Ελλάδας, ο Αλιάκμοναςμε τον παραπόταμό του Βενέτικο.

Στο νομό Γρεβενών θα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε από κοντά το Εθνικό Πάρκο Βόρειας  Πίνδου, μία έκταση μεγάλης φυσικής ομορφιάς που σίγουρα θα σας μαγέψει και θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη σας  για πολύ καιρό.

Ακόμη, στον Εθνικό Δρυμό Βάλια Κάλντα θα έχετε τη δυνατότητα να θαυμάσετε το Αρκουδόδεμα και τις Λίμνες Φλέγγα, η θέα των οποίων σίγουρα θα σας ταξιδέψει στις χειμωνιάτικες Άλπεις.

Λίμνες Φλέγγα

Όσο απίθανο και να ακούγεται, τα Γρεβενά δεν είχαν πάντα το τουριστικό ενδιαφέρον και την επισκεψιμότητα του σήμερα, πάρα την ομορφιά τους  που παραπέμπει σε παραμύθι. Μόλις την τελευταία δεκαετία απέκτησαν μία νέα αναπτυξιακή πορεία η οποία έχει μετατρέψει τον τόπο αυτό σε ιδανικό χειμερινό τουριστικό προορισμό. Για αυτές τις εξελίξεις, σπουδαίο ρόλο έπαιξε η διάνοιξη της Εγνατίας Οδού αλλά και η κατασκευή του χιονοδρομικού κέντρου της Βασιλίτσας.

O παράδεισος των extreme sports

Εξαιτίας της τοποθεσίας τους,  που τους προσφέρει εξαιρετικό φυσικό πλούτο, τα Γρεβενά  μπορούμε να πούμε πως αποτελούν την πρωτεύουσα του εναλλακτικού τουρισμού και των τολμηρών σπορ που φέρνουν τον επισκέπτη σε απόλυτη επικοινωνία με τη φύση. Οι πιο διαδεδομένες δραστηριότητες που σίγουρα αξίζει να δοκιμάσετε είναι η ορειβασία στη Δρακολίμνη του Σμόλικα, η πεζοπορία στη Βάλια Κάλντα και στη Βάλια Κίρνα, το ράφτινγκ στο Βενέτικο ενώ μία υπέροχη εμπειρία αποτελεί  το canyoning στο φαράγγι της Πορτίτσας.

Επιπλέον, τα Γρεβενά είναι γεμάτα με όμορφα, πέτρινα γεφύρια, ορμητικούς καταρράκτες, ιστορικά μοναστήρια και ήρεμα ρυάκια που αξίζει να τα επισκεφτείτε για μία ιδιαίτερη επαφή με το κάλλος της φύσης, που σίγουρα θα σας δημιουργήσει ξεχωριστά συναισθήματα.

Γεφύρι του Αζίζ Αγά

Το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ανοίγει τις πύλες του για το κοινό το Χιονοδρομικό Κέντρο της Βασιλίτσας στα Γρεβενά. Πρόκειται για έναν μαγευτικό χώρο, στην καρδιά της οροσειράς της Πίνδου που αν τύχει και τον επισκεφτείτε, θα σας χαρίσει μοναδικές στιγμές χαράς, αδρεναλίνης αλλά και χαλάρωσης.

Διαθέτοντας περισσότερες από 20 πίστες με αυξανόμενο βαθμό δυσκολίας, οι εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού κέντρου αποτελούν καταφύγιο των τολμηρών αλλά και χώρο συνάντησης για snowboarders. Ένα άλλο στοιχείο που κάνει την τοποθέσια αυτή μαγευτική είναι η ομορφιά του τοπίου που θα σας κόψει την ανάσα αλλά και η ειδυλλιακή διαδρομή που θα σας οδηγήσει στο χιονοδρομικό κέντρο, αποκαλύπτοντάς σας τα μυστικά που κρύβει η αθάνατη φύση της Πίνδου.

Η πρωτεύουσα των μανιταριών

Αν ταξιδέψετε στα Γρεβενά, μην παραλείψετε να επισκευτείτε το Μουσείο των Μανιταριών, το οποίο βρίσκεται στην περιοχή της Λάβδας. Το Νοέμβριο του 2007 τα Γρεβενά ανακυρήχθηκαν και επίσημα «Πόλη των Μανιταριών»  δίνοντάς τους ένα παραπάνω πλεονέκτημα ως μία περιοχή που αξίζει να γνωρίσετε από κοντά.

Το μουσείο ιδρύθηκε με φαντασία και μεράκι από τους κατοίκους της Λάβδας και στεγάζεται σε ένα όμορφο πέτρινο, παραδοσιακό κτίριο. Φιλοξενεί όλα τα είδη μανιταριών της περιοχής  τα οποία εκτίθενται στον φυσικό τους χώρο. Μία επίσκεψη στο μουσείο σίγουρα θα σας μείνει αξέχαστη αφού θα έχετε την ευκαιρία να ανακαλύψετε την ιστορία πολλών αγαπημένων μανιταριών και να μάθετε πολλά πράγματα για αυτά τα τόσο ιδιαίτερα πλάσματα της φύσης.

Η ξενάγηση συνοδεύεται από πλούσια βιβλιογραφία και οπτικοακουστικό υλικό που θα σας κάνει να αιστανθείτε σαν ένα μικρό ξωτικό ή νεράιδα του δάσους, ανάμεσα σε τόσα πολλά μανιτάρια.

Αν λοιπόν αναζητάτε έναν όμορφο, χειμερινό προορισμό για να οργανώσετε την εκδρομή σας, μόλις σας δώσαμε τη λύση. Χωρίς να το σκεφτείτε καθόλου, επισκεφτείτε την όμορφη πόλη των Γρεβενών και χαθείτε στην απεραντοσύνη της φύσης που θα αντικρύσετε γύρω σας. Χωρίς κανένα ενδοιασμό, θα βιώσετε μία από τις πιο υπέροχες εμπειρίες της ζωής σας.

Δείτε το βίντεο

Στην ορεινή Αχαΐα, στους πρόποδες του Χελμού, βρίσκεται το ανυπέρβλητης ομορφιάς σπήλαιο των Λιμνών. Η πρώτη αίθουσα της σπηλιάς ήταν γνωστή από την αρχαιότητα. Στα «Αρκαδικά» ο Παυσανίας αναφέρεται στον μύθο των Προιτιδών, των θυγατέρων του βασιλιά της Τύρινθος Προίτου.
Σύμφωνα με τα γραφόμενα η Λυσίππη, η Ιφινόη και η Ιφιάνασσα κυριεύτηκαν από μανία, τιμωρημένες από την Ήρα επειδή καυχήθηκαν ότι ήταν ομορφότερες από αυτήν ή, κατά μία άλλη εκδοχή, από τον Διόνυσο γιατί περιφρόνησαν τη λατρεία του. Νομίζοντας πως ήταν δαμάλες, χλεύαζαν τους άντρες και παρακινούσαν τις γυναίκες να σκοτώνουν τα παιδιά τους.
Ο βασιλιάς τότε, για να σώσει τις κόρες του, ζήτησε τη βοήθεια του μάντη Μελάμποδα και εκείνος, έπειτα από πολυήμερη αναζήτηση στις πλαγιές του Χελμού, εντόπισε την Ιφιάνασσα και τη Λυσίππη, τις οποίες και θεράπευσε μέσα στο σπήλαιο των Λιμνών, όπου εν τω μεταξύ είχε πεθάνει από τις κακουχίες η Ιφινόη.
Οι ανασκαφές στην πρώτη αίθουσα της σπηλιάς έδειξαν ότι κατοικήθηκε ήδη από τη Νεολιθική εποχή.
Τα οστά από ελάφια, καμήλες και ιπποπόταμους που βρέθηκαν φανερώνουν ότι χρησίμευε ως πηγή νερού για τα ζώα στις περιόδους ανομβρίας.
Ένα κάθετο φυσικό τοίχωμα ύψους 9 μέτρων εμπόδιζε τους επισκέπτες να διεισδύσουν περαιτέρω στη σπηλιά, που έκρυβε έναν μοναδικό φυσικό θησαυρό.
Ήταν 13 κλιμακωτές λίμνες, που σχηματίσθηκαν στην παλαιά κοίτη ενός υπόγειου ποταμού, που αποστράγγιζε το υπερκείμενο οροπέδιο του Απανώκαμπου.
Ο συσχετισμός προκύπτει από τις μεγάλες ποσότητες νερού που εκβάλλουν από το σπήλαιο όταν πλημμυρίσει το οροπέδιο. Αυτό συνέβη το 1922 και το 1940. Περίπου δύο χλμ. από τη φυσική είσοδο, μια σειρά από λιθωματικές λεκάνες σηματοδοτεί το τέλος του σπηλαίου

Τα νερά της σπηλιάς τώρα προέρχονται από μια μικρή πηγή που γεμίζει σταδιακά τις δεκατρείς λίμνες, που χωρίζονται μεταξύ τους από φυσικά φράγματα.
Οι λιθωματικές αυτές λεκάνες, που στη σπηλαιολογική ορολογία ονομάζονται «γκουρ», καλύπτονται από μεγάλους κρυστάλλους ασβεστίτη. Αυτοί ανανεώνονται κάθε χρόνο με την απόθεση νέων στρωμάτων ανθρακικού ασβεστίτη.

Οι αυξομειώσεις της στάθμης του νερού στις λίμνες δίνουν στο σπήλαιο διαφορετική όψη κάθε εποχή.

Τον χειμώνα, που το σπήλαιο πλημμυρίζει, κυριαρχεί το βαθυγάλαζο χρώμα του νερού, ενώ το καλοκαίρι που τα νερά χαμηλώνουν αρχίζουν να εμφανίζονται οι κρύσταλλοι στα τοιχώματα των λιμνών, οι οποίοι αποκαλύπτονται εντελώς το φθινόπωρο, που για τη σπηλιά είναι η πιο στεγνή περίοδος.

Ίσως περισσότερο να ταίριαζε το όνομα «σπήλαιο των εποχών» σε αυτήν τη μοναδική σπηλιά. Η ταχύτητα της κρυσταλλογένεσης εδώ είναι απίστευτη: στο τμήμα ανάμεσα στη 12η και την 13η λίμνη, όπου βρίσκεται η πηγή του νερού, πέτρες που πέφτουν από την οροφή καλύπτονται με κρυστάλλους μέσα σε έναν χρόνο.
Ανάμεσα στην όγδοη και την ένατη λίμνη κρέμονται από την οροφή μεγάλοι σταλακτίτες με πτυχές, που μοιάζουν φτιαγμένες από λευκό ύφασμα. Εδώ είναι και το στενότερο σημείο της σπηλιάς, αφού δύο όμορφοι λιθωματικοί σχηματισμοί αφήνουν μόνο ένα στενό πέρασμα μισού μέτρου ανάμεσά τους.

Στο επάνω τμήμα τους υπάρχουν υπέροχοι κρυστάλλινοι σχηματισμοί που αναπτύχθηκαν σε μικρές εσοχές. Τα νερά της δέκατης λίμνης έχουν ανοικτό γαλάζιο χρώμα, που οφείλεται στη μορφολογία των κρυστάλλων του πυθμένα.
Σε γενικές γραμμές, σε κάθε λίμνη και σε κάθε εποχή το γαλάζιο χρώμα του νερού των λιμνών ποικίλλει. Η 13η λίμνη, που βρίσκεται 5 μέτρα χαμηλότερα από τη 12η, το φθινόπωρο στεγνώνει εντελώς, ενώ την άνοιξη που πλημμυρίζει τα νερά πνίγουν εντελώς το πέρασμα που οδηγεί στα βάθη της σπηλιάς και, εάν δεν θέλουμε να καταδυθούμε, πρέπει να περάσουμε από ένα απίστευτο στενό άνοιγμα, που με δυσκολία επιτρέπει να περάσει το σώμα.
Μετά τη 13η λίμνη η μορφολογία της σπηλιάς αλλάζει. Μεγάλοι ογκόλιθοι καλύπτουν το δάπεδο και ο λιθωματικός διάκοσμος απουσιάζει εντελώς.
Η πρόσβαση δυσκολεύει, για να προχωρήσουμε πρέπει να σκαρφαλώσουμε επάνω σε κάθε ογκόλιθο και να ξανακατέβουμε, αφού έχουμε προχωρήσει για λίγα μόνο μέτρα.

Ωστόσο αξίζει τον κόπο, αφού όταν φθάσουμε κοντά στο τέλος του σπηλαίου, ένα μοναδικό θέαμα παρουσιάζεται μπροστά μας: τα τελευταία 100 μέτρα, που είναι ανηφορικά, καλύπτονται από κατάλευκες λιθωματικές λεκάνες γεμάτες με γαλανό νερό.
Έχουν σχηματιστεί επάνω σε μια κατολίσθηση η οποία έχει κλείσει σε αυτό το σημείο το σπήλαιο. Η συνέχεια της σπηλιάς είναι προφανής, αφού από μία οπή στο τελευταίο σημείο έρχεται αέρας, όμως η πρόσβαση είναι αδύνατη.
Το σπήλαιο των λιμνών έχει αξιοποιηθεί τουριστικά με τη διάνοιξη γαλαρίας και την κατασκευή διαδρόμων στις τρεις πρώτες λίμνες.
Ωστόσο, για να το δει κάποιος στο σύνολό του, θα πρέπει να κολυμπήσει στα κρύα νερά, να σκαρφαλώσει σε κάθετα εμπόδια και να περάσει από στενωσιές, κάτι δύσκολο μεν, που πάντως αξίζει τον κόπο.

Παρακολουθήστε το βίντεο: