Είμαι η Νάνσυ και είμαι αριστερόχειρας. Και είμαι- ορισμένες φορές- καλά. Γιατί ορισμένες; Γιατί ζω σε ένα κόσμο που τα περισσότερα ΟΛΑ τα αντικείμενα είναι φτιαγμένα για δεξιόχειρες όπως και η πλειοψηφία των ανθρώπων που με έχουν διδάξει χειρωνακτικές εργασίες, με αποτέλεσμα να μπερδεύομαι ΦΟΒΕΡΑ.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αφορμή αυτού του post ήταν ένα ψαλίδι, το οποίο δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω σωστά από τότε που πήγαινα νηπιαγωγείο. Αν είσαι αριστερόχειρας καταλαβαίνεις για τι πράγμα μιλάω.
Αν πάλι ανήκεις στη κατηγορία των “νορμάλ” μπορεί να κοροϊδέψεις αυτό το φαινομενικά first world problem μου, ωστόσο εγώ οφείλω για κάθε έναν αριστερόχειρα που υπάρχει εκεί έξω να καταγράψω τα καθημερινά μας βάσανα.
1. Δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις σωστά το ψαλίδι. Η κοφτερή πλευρά του βρίσκεται αντίθετα από αυτή που μπορείς να το κρατήσεις, πράγμα που σημαίνει ότι: α) κόβεις σαν δεξιόχειρας- ή τουλάχιστον προσπαθείς- και καταλήγεις να τραυματίζεσαι και να καταστρέφεις αυτό που κόβεις.
β) Αν το κρατήσεις με το αριστερό για να καταφέρεις να κόψεις θα πρέπει να στριμώξεις τα δάχτυλα σου στη μικρή τρυπούλα. Good luck with that.
2. Δεν μπορείς να γράψεις όταν ο διπλανός σου είναι δεξιόχειρας. Έχοντας περάσει πολλά χρόνια στα θρανία θυμάμαι να σκουντάω ΜΟΝΙΜΩΣ με το χέρι του διπλανού μου, γιατί προφανώς και θα ήταν δεξιόχειρας. Στα 17 εκπαιδευτικά χρόνια μου είχα μόλις μία φορά διπλανό αριστερόχειρα και δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά μου. (Γεια σου Στάθη, δεν σε ξεχνώ να ξέρεις).
3. Στο ίδιο κόνσεπτ δεν μπορείς να φας όταν ο διπλανός σου είναι δεξιόχειρας. Αν έχεις στριμωχτεί σε οικογενειακό τραπέζι την παραμονή της πρωτοχρονιάς γνωρίζεις πολύ καλά πόσο περιορισμένο χώρο έχεις για να φας σαν άνθρωπος. Ε, σκέψου τώρα πως είναι όταν η ξαδέρφη σου, που είναι δεξιόχειρας, επιμένει να κόβει το κρέας με τον αγκώνα της σηκωμένο στον αέρα. ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΡΑ;
4. Δεν μπορείς να γράψεις σωστά στην πρώτη σελίδα του σπιράλ. Ακόμη και τώρα εκνευρίζομαι με αυτά τα τετράδια. Για να καταφέρεις να κρατήσεις σημειώσεις από την αρχή της σελίδας έπρεπε να κάνεις ακροβατικά με το χέρι ή να ξεκινήσεις να γράφεις από τη μέση της.
5. Γιατί μπορείς στα ντοσιέ; Αχ, τα ντοσιέ. Ακομη θυμάμαι τότε που έγραφα τα “σκέφτομαι και γράφω” στο δημοτικό και έκανα χάλια γράμματα κάθε φορά που έφτανα στα κλιπ του ντοσιέ.
5. Θρανία σε αμφιθέατρα. Ξέρεις ποια λέω, αυτά με το μικρό τραπεζάκι που βολεύουν ΜΟΝΟ δεξιόχειρες. Μόνο μίσος απύθμενο για αυτά.
6. Οι μουτζούρες στο χέρι. Αυτό που γράφεις έκθεση με στυλό τύπου μαρκαδοράκι και όταν τελειώνεις το χέρι σου μοιάζει σαν μελανιασμένο; Αυτό. Προφανώς το ίδιο ισχύει και όταν χρησιμοποιείς μολύβι.
7. Υπάρχει ΠΑΝΤΑ ένας συγγενής/ δάσκαλος που θα σε πει ζερβοκουτάλο.
8. Όπως επίσης υπάρχει πάντα αυτός ο συγγενής που θα σε μαλώσει που γράφεις με το “κακό” χέρι και θα σε πιέσει να γράψεις με το δεξί #truestory. Ναι, γιατί προφανώς αν δεν γράφεις με το χέρι που κάνεις το σταυρό σου θεωρείσαι αύτοματα μέλος σατανιστικής ομάδας.
9. Διδάσκεσαι αν όχι όλες- τις περισσότερες χειρωνακτικές εργασίες από δεξιόχειρα ΑΡΑ καταλήγεις μπλεγμένη.
Παράδειγμα Νο1: Χρησιμοποιώ το mouse ως δεξιόχειρας γιατί στο σχολείο μου κανείς δεν θεώρησε λογικό να μου μάθει να το χρησιμοποιώ με το κυρίως χέρι μου.
Παράδειγμα Νο2: Πλέκω ως δεξιόχειρας γιατί η θεία μου (γεια σου θεία) που μου έδειξε τον τρόπο είναι δεξιόχειρας. Όταν μάλιστα πήγα να δω βίντεο στο youtube με την σωστή για εμένα τεχνική μπερδεύτηκα και τα παράτησα.
10. Τα μολύβια μας είχαν πάντα ειδικό σφουγγαράκι. Γιατί για κάποιο λόγο πιέζουμε περισσότερο το μολύβι όταν γράφουμε και αποκτάμε ένα μικρό κάλο στο μεσαίο ή στο παράμεσο δάχτυλο.
11. Όταν λες ότι είσαι αριστερόχειρας σε κοιτάνε όλοι με απορία και περιμένουν να τους αποδείξεις πόσο πιο έξυπνος/ η είσαι. Επίσης σε ρωτάνε αν είσαι όντως καλλιτεχνική ψυχή. ΚΑΘΕ. ΦΟΡΑ.
12. Δεν μπορείς να ρυθμίσεις άνετα την ώρα στο ρολόι σου. Το ρολόι ως γνωστόν το φοράς στο αντίθετο χέρι. Όταν λοιπόν φοράς το ρολόι στο δεξί χέρι δεν μπορείς να ρυθμίσεις την ώρα χωρίς να στραμπουλήξεις το χέρι σου γιατί αυτά τα μικρά αυτά πραγματάκια που γυρνάς (πώς τα λένε άραγε;) είναι από τη μέσα μεριά.
13. Τα στυλό στις τράπεζες και στα γκισέ. Το μήκος της αλυσίδας που κρατάει ένα στυλό στη βάση του είναι τόσο όσο βολεύει έναν δεξιόχειρα. Οι υπόλοιποι πρέπει να έχουμε δικό μας στυλό αν δεν θέλουμε να μας σπάσουν τα νεύρα.
14. Το φερμουάρ στα παντελόνια. Μπορεί να μην το έχεις προσέξει ωστόσο το ανεβάζεις αναγκαστικά ως δεξιόχειρας καθώς το ύφασμα που το καλύπτει δεν σου επιτρέπει να το ανεβάζεις με το αριστερό σου χέρι.
Βέβαια το να είσαι αριστερόχειρας έχει και τα θετικά του.
1. Όταν χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις μαχαιροπίρουνο δεν μοιάζεις σαν να τα χρησιμοποιείς πρώτη φορά. Σόρι, δεξιόχειρες αλλά είστε πολύ αστείοι όταν προσπαθείτε να κόψετε κρέας. (χιχιχιχι)
2. Έχεις τεράστιο πλεονέκτημα ως αθλητής. Μερικοί από τους πιο διασημους και επιτυχημένους αθλητές είναι αριστερόχειρες/ αριστεροπόδαροι. Ξεχνιούνται οι εκτελέσεις κόρνερ του Τσιάρτα; Όχι βέβαια.
3. Έρευνες λένε ότι είμαστε πιο ευφυείς. Αυτό συμβαίνει γιατί οι περισσότεροι χρησιμοποιούμε και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου, καθώς αναγκαζόμαστε να λειτουργούμε ΚΑΙ ως δεξιόχειρες.
4. Μπορούμε να κάνουμε περισσότερα πράγματα ταυτόχρονα. Ερευνητές έχουν βρει ότι η επικοινωνία που υπάρχει μεταξύ αριστερού και δεξιού ημισφαιρίου είναι συχνότερη από ότι σε έναν δεξιόχειρα.
5. Ορισμένοι αριστερόχειρες έχει παρατηρηθεί ότι έχουν καλύτερη μνήμη όπως επίσης ότι είναι καλύτεροι στα video games.
6. Οι αριστερόχειρες είναι πιο οπτικοί τύποι και *όντως* έχουν καλλιτεχνικές τάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Leonardo Da Vinci, ο Pablo Picaso, ο Michelangelo και ο Rembrandt.
Τόπος εξορίας, ξερονήσι που δεν έχει τίποτα να κάνεις, άγονες εκτάσεις γεμάτες στρατόπεδα. Είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που την ακολουθούν για χρόνια.
Όσοι όμως κλείσουν τα αυτιά τους και ανοίξουν τα μάτια τους, θα δουν ομορφιές που δεν έχουν ξαναδεί πουθενά αλλού.
Κι αυτό γιατί η Λήμνος δεν μοιάζει με κανένα νησί της Ελλάδας. Στην έκτασή της μοιάζει να φιλοξενούνται η Ευρώπη, η Ασία και η Αφρική μαζί.
Απέραντες παραλίες, κοχύλια, αστερίες και πρασινογάλαζα, πεντακάθαρα νερά. Μικροί λόφοι σπαρμένοι με σιτάρι, κριθάρι, αμπέλια και κηπευτικά.
Νησίδες με λεπτή άμμο, καθαρόαιμο αφρικάνικο τοπίο, ηφαιστειογενή τοπία σπάνιας ομορφιάς, παραδοσιακά χωριά που μοιάζουν με πίνακα ζωγραφικής, λιμνοθάλασσες με χιλιάδες φλαμίνγκο και βυζαντινά ερείπια με ελάφια.
Γλυκόπιοτο κρασί, παραδοσιακοί οικισμοί, ομηρικές σπηλιές, ιαματικά νερά, αρχαιολογικοί θησαυροί, τοπικές γιορτές και πανηγύρια, όχι ως αξιοθέατα, αλλά ως ζωντανή πραγματικότητα.
Όσο περπατάς, τόσο εκπλήσσεσαι και συνεχίζεις μέχρι την επόμενη εικόνα που θα σου κόψει την ανάσα.
Πρώτη η Μύρινα θα σε αναγκάσει να καταναλώσεις πολύ χώρο στη φωτογραφική σου μηχανή.
Στεφανωμένη με το μεγαλύτερο σε έκταση οχυρό του Αιγαίου, η πρωτεύουσα της Λήμνου μοιάζει με σκηνικό άλλης εποχής: χαμηλά σπίτια, αρχοντικά, ψαροκάικα που απαγκιάζουν στο βενετσιάνικο λιμάνι, δυο αμμουδεροί γιαλοί απλωμένοι στα πόδια της, άνθρωποι που σε “βομβαρδίζουν” με καλημέρες μόλις ανεβάζουν ρολά στα μαγαζάκια στο λιθόστρωτο της αγοράς.
Αφού χαθείς οικειοθελώς στα δαιδαλώδη καλντερίμια που διατρέχουν όλη την πόλη, με τα καφενεδάκια και τα νεοκλασικά με τις φροντισμένες αυλές, θα ανηφορίσεις στο παλιό βυζαντινό κάστρο του 13ου αιώνα που στέκει επιβλητικό από πάνω της.
Ένα ατέλειωτο οχυρωματικό ζιγκ ζαγκ τριών χιλιομέτρων, ενισχυμένο με 14 πύργους, 150 κανόνια και, κάποτε, βαθιά τάφρο για την απώθηση των πολιορκητών. Κυρίαρχοι του κάστρου δεν είναι πλέον Ενετοί και Οθωμανοί αλλά δεκάδες ελάφια που συχνά κατηφορίζουν ως τις αυλές των σπιτιών της Μύρινας.
Όποια ώρα και να το επισκεφτείς, θα βιώσεις μια μοναδική εμπειρία: νωρίς το πρωί, μυρωδιές Ελλάδας με θυμάρι και άγρια ρίγανη, ξεφυτρώνουν από παντού, λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα τα πάντα βάφονται άλλοτε μοβ, άλλοτε πορτοκαλί και χρυσά και το βράδυ, το φωταγωγημένο κάστρο μοιάζει να αιωρείται από τον ουρανό.
Πέρα από την πρωτεύουσα, βρίσκονται περισσότεροι από σαράντα οικισμοί κρυμμένοι στην ενδοχώρα αλλά και ψαροχώρια, εκεί που σκάει το κύμα. Με πέτρινα αρχοντικά, λιτά αγροτόσπιτα, χρωματιστά παράθυρα και κατακόκκινες στέγες. Με πλατείες, μπακάλικα και γραφικά καφενεδάκια.
Με ανεμόμυλους, πιθάρια χωμένα μέσα στη γη, μεγαλοπρεπείς εκκλησίες και οθωμανικές κρήνες. Από τα πιο όμορφα χωριά είναι ο Κοντιάς, ο παραδοσιακός οικισμός με τα προσεκτικά ανακαινισμένα σπίτια και τη μοναδική Πινακοθήκη του νησιού.
Πλακόστρωτα δρομάκια, δεκάδες πέτρινα σπίτια με χρωματιστά παραθυρόφυλλα, από τα ομορφότερα δείγματα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της Λήμνου, περίτεχνα νεοκλασικά με μαρμάρινα φουρούσια, περιβόλια με πορτοκαλιές και λεμονιές, ένα παλιό ποτοποιείο, ένα εργαστήριο λεμονάδων του 1954, μπακάλικα, καφενεία, γραφικές ταβέρνες και οι πέντε ανεμόμυλοι που στέκουν στην είσοδό του χωριού συνθέτουν το μοναδικό σκηνικό του χωριού.
Όσες φωτογραφίες και να βγάλεις, δύσκολα θα αποτυπώσεις στο ακέραιο τη φυσική ομορφιά της Λήμνου. Μόνο σου σύμμαχος τα μάτια και το μυαλό που θα πασχίζει να κρατήσει για πάντα τις εικόνες.
Αρχικά, είναι τα αμέτρητα ροζ φλαμίνγκο που βρίσκουν καταφύγιο στην Αλυκή. Ο Υγρότοπος Χορταρόλιμνης – Αλυκής είναι ένα σύμπλεγμα τριών λιμνών, η Χορταρόλιμνη, η Ασπρόλιμνη και η Αλυκή, που αποτελούν ενδιάμεσο σταθμό ανάπαυσης και τόπο διαχείμασης για πολλά είδη μεταναστευτικών πουλιών. Ερωδιοί, νησιώτικες πέρδικες, κατάλευκοι κύκνοι, ασιατικά είδη πάπιας και φυσικά οι απόλυτοι πρωταγωνιστές, τα περίπου 5.000 ροζ φλαμίνγκο που έχουν καταγραφεί εκεί.
Η επόμενη έκπληξη κρύβεται στα βόρεια του νησιού, στις πλαγιές των λόφων του χωριού Κατάλακκος.
Οι Παχιές Αμμουδιές ή κατά τους ντόπιους, Παχιές Άμδες, είναι αμμοθίνες, λόφοι από λεπτή άμμο και λίγα σκόρπια φρύγανα που μεταφέρουν τη γοητεία της ερήμου στο βόρειο Αιγαίο.
Απλώνονται σε μια έκταση περίπου 70 στρεμμάτων στην περιοχή Γομάτι, και δημιουργούν ένα εντυπωσιακό τοπίο, μοναδικό για την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη.
