Κάντε άκρη απλές, παραδοσιακές γαμήλιες τούρτες, απόψε θα σας ξεπεράσουν άλλες τούρτες… πέτρινες. Η νέα τάση στις τούρτες στο εξωτερικό έχουν μια άλλη, εντελώς διαφορετική διάσταση.
Μοιάζουν με πετρώματα, είναι πολύχρωμες και αστράφτουν! Οι περισσότερες είναι καλυμμένες με φαγώσιμους κρυστάλλους.
Δείτε και μόνοι σας και πείτε μας, δεν είναι φοβερές;
Εδώ και λίγες μέρες το βίντεο με την συγκεκριμένη μουσικό πλήκτρων κάνει τον γύρο του κόσμου. Όπως θα δείτε και μόνοι σας η δαιμονισμένη αντίδραση της παίχτρια της ομάδας τυμπάνων και κρουστών Βoston Crusaders και η αίσθηση ικανοποίησης της είναι κάτι που δεν βλέπουμε συχνά σε δημόσιες παρουσίες μουσικών.
Στην υπηρεσία της μουσικής και για να προσφέρει ένα τέλειο μουσικό θέαμα η κοπέλα μεταμορφώνεται σε μια μουσική μάγισσα που μοιάζει δαιμονισμένη, μόλις δείτε τους μορφασμούς στο πρόσωπο της θα καταλάβετε.
Φυσικά το σχόλια των χρηστών του διαδικτύου δίνουν και παίρνουν χαρακτηρίζοντας της πάντα χιουμοριστικά από παιδί του διαβόλου που φέρνει το σκοτάδι πάνω στη γη μέχρι και προτάσεις να γίνει δική της ταινία δράσης στο Χόλιγουντ!
Δείτε την στο βίντεο
Την πρώτη φορά που ένας έφηβος έδωσε ένα σημείωμα αυτοκτονίας στον Robb Nash ήταν πριν από 5 χρόνια.
Ένας διευθυντής τηλεφώνησε σε έναν μουσικό με έδρα του την πόλη Γουίνιπεγκ του Καναδά για να μιλήσει σε ένα σχολείο όπου ένας μαθητής έβαλε πρόσφατα τέλος στη ζωή του.
Το σημείωμα του μαθητή αναφερόταν σε ένα σύμφωνο αυτοκτονίας, έτσι ο μουσικός Robb Nash έφτασε εκεί γνωρίζοντας πως οι έφηβοι στο ακροατήριο θα μπορούσαν να σκέφτονται να αυτοκτονήσουν και οι ίδιοι.
Είναι ένα μέρος στο οποίο είχε βρεθεί και ο ίδιος. Αφού μετά βίας επιβίωσε από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα ως έφηβος, αναγκάστηκε να σταματήσει να ασχολείται με τον αθλητισμό που αγαπούσε πολύ. Ήταν ένα καταστροφικό πλήγμα για τον ίδιο.
«Ήμουν σε ένα πραγματικά σκοτεινό μέρος συναισθηματικά όπου δεν ήθελα να είμαι ζωντανός.» είπε ο Robb Nash.
«Ότι είχες προγραμματίσει στη ζωή σου καταστράφηκε.»
Ο μουσικός μοιράστηκε την ιστορία του με το σχολείο εκείνη τη μέρα, λέγοντας στους μαθητές το πως βυθίστηκε μέσα στις δικές του σκοτεινές σκέψεις.
«Μετά την ομιλία, ένα κορίτσι ήρθε και μου έδωσε το δικό της σημείωμα αυτοκτονίας. Σχεδίαζε να αυτοκτονήσει εκείνο το Σαββατοκύριακο.» είπε ο Nash στο BuzzFeed του Καναδά. «Δεν χρειαζόταν πια το σημείωμά της.»
Τώρα, ο μουσικός έχει μαζέψει 535 σημειώματα αυτοκτονίας μαζί με ξυραφάκια, σφαίρες και αμέτρητες υποσχέσεις από νέους στους οποίους μιλά και σταμάτησαν να αυτό-τραυματίζονται και να κάνουν χρήση ναρκωτικών.
Ο Nash ταξιδεύει σε σχολεία, κέντρα κράτησης και στα Πρώτα Έθνη μιλώντας σε νέους για την ψυχική υγεία, την αυτοκτονία, την κατάχρηση ουσιών, τον εκφοβισμό και την ανακάλυψη της ελπίδας ακόμη και όταν τα πράγματα μοιάζουν ανέλπιδα.
Όσο περισσότερο αγγίζει τις ζωές χιλιάδων μαθητών, αυτό έχει αντίκτυπο και στον ίδιο επίσης. Ο Nash έχει κάνει τατουάζ στο δεξί του χέρι, 120 υπογραφές από τα σημειώματα αυτοκτονίας που έχει λάβει.
«Είναι τόσο συγκινητικό για μένα να σκέφτομαι, αυτά τα παιδιά πιστεύουν πως είμαι ένα μεγάλο μέρος της ζωής και της ιστορίας τους.» είπε ο ίδιος. Αυτά τα τατουάζ δείχνουν πως και εκείνα τα παιδιά είναι μέρος της δικής του ζωής.
Τα τατουάζ έχουν γίνει ένα μέρος του μηνύματός του στα παιδιά, μια υπενθύμιση πως δεν είναι μόνα.
«Δείχνω το χέρι μου και λέω: Κοιτάξτε το χέρι μου. Αυτά τα παιδιά είχαν τις ίδιες σκέψεις όπως εσείς και είναι ακόμη εδώ.»
Δύο φορές τώρα, οι μαθητές στα σχολεία που επισκέπτεται ξανά βρήκαν τα ονόματα τους στο χέρι του.
Δεν κρατά όλα τα σημειώματα αυτοκτονίας που λαμβάνει. Μερικά από αυτά τα δίνει σε συμβούλους για να βεβαιωθεί πως οι μαθητές θα έχουν την υποστήριξη που χρειάζονται και μετά φεύγει.
«Μεταφέρουν τα σημειώματα μαζί τους και περιμένουν για κάτι να τους ωθήσει στα άκρα ή να τους πει πως πρόκειται να είναι εντάξει» λέει ο ίδιος.
«Θέλω να πω την ιστορία μου οπότε οι άνθρωποι να μην πεθάνουν πριν αποφασίσουν πως θέλουν αν ζήσουν.»
Το φαγητό είναι πηγή χαράς. Βέβαια, το είδος του φαγητού που μας κάνει περισσότερο ευτυχισμένους είναι το ανθυγιεινό φαγητό, το οποίο όμως δεν μας κάνει και πολύ καλό, ειδικά αν το τρώμε συχνά.
Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν πολλοί και δημιουργικοί τρόποι για να μπορέσουμε να φάμε υγιεινά πράγματα. Μια μητέρα είχε την καλύτερη ιδέα για να κάνει τον γιο της να φάει υγιεινά: έφτιαξε τα αγαπημένα καρτούν του γιου της με υγιεινά φαγητά. Όπως θα δείτε παρακάτω, είναι αρκετά δύσκολο να αντισταθούμε σε αυτά τα φαγητά.
#1 Ο Νικ Ουάλιντ από την Ζουτοπία. Αρνί με πουρέ γλυκοπατάτας και σπανάκι.
#2 Μπελγουέδερ από την Ζουτοπία. Κομμένο σνίτσελ με πουρέ πατάτας και λαχανικά.
#3 Ο Καρλ από το “Ψηλά στον ουρανό” με κοτόπουλο, πουρέ και καρότα.
#4 Ο Μαντ Χάτερ από την “Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων” με πατάτες, πράσα, μελιτζάνες και καρότα.
#5 Ο Μάρτι από την “Μαδαγασκάρη.”
#6 Ο Φλας από την “Ζουτοπία.” Νούντλς με σολωμό.
#7 Νέμο, Ντόρις και Σκουίρτ.
#8 Kουνγκ Φου Πάντα σε σούσι.
#9 Η Έλσα από το “Φρόζεν.”
#10 Η Ούρσουλα από την “Μικρή Γοργόνα.”
#11 Το τέρας από την “Πεντάμορφη και το Τέρας.”
#12 Ο Πλούτο.
#13 Ο κύριος Όττερτον από την “Ζουτοπία.”
#14 Η Άριελ από την “Μικρή Γοργόνα.”
#15 Ο Πινόκιο με κοτόπουλο με πουρέ πατάτας, ρύζι και λαχανικά.
#16 Ο Άλεξ το λιοντάρι από την “Μαδαγασκάρη.”
#17 Ο Μπομπ Σφουγγαράκης σε βάφλα.
#18 Ο Τίγρης από τον Γουίνι το αρκουδάκι.
#19 Τα Μίνιον.
#20 Ο Μάικ 3D.
#21 Η γαζέλα από την “Ζουτοπία.”
#22 Ο Μίκυ, ο Γκούφι και ο Πλούτο.
#23 Ο Μάικλ Τζάκσον με μαύρα νούντλς.
#24 Ο κεραυνός Μακουίν, ο Γκίντο, ο Λουίτζι και ο Μάτερ από τα “Αυτοκίνητα.”
#25 Ο Τσαρλς ο Κλόουν από το Toy Story 3.
#26 O Κέρμιτ ο βάτραχος.
#27 Ο Χάνκ από το “Ψάχνοντας την Ντόρι.”
#28 Ο Γκούφι.
#29 Ο Ντόναλντ, ο Ντέιλ και ο Μάικ Τσουμ Τσουμ.
#30 Η Έσι από το Toy Story.
#31 O Χάμστερ από την “Ζουτοπία.”
Έχετε περιπλανηθεί ποτέ σε ένα δωμάτιο παρατηρώντας την κατευναστική ποιότητα χώρου;
Έχετε βρεθεί ποτέ σε ένα μέρος όπου ο αέρας μοιάζει να σας χαλαρώνει και να απομακρύνει όλο το άγχος από το σώμα σας;
Μπορεί κάλλιστα να έχετε βιώσει τα εκπληκτικά αποτελέσματα των ταπεινών φύλλων δάφνης.
Αυτό το ισχυρό μικρό φυτό βρίσκεται συχνά στην μεσογειακή κουζίνα αλλά οι χρήσεις του δεν σταματούν εκεί.
Ενώ τα φύλλα δάφνης συχνά συνδέονται με τη μαγειρική, έχουν μακρά ιστορία σε άλλους τρόπους χρήσης. Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τα φύλλα δάφνης για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Μπορείτε να δείτε ακόμη την λατρεία για τις δυνάμεις τους μέσω της τέχνης που άφησαν πίσω.
Γνωρίζουμε ακριβώς πόσο δίκαιο είχαν οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι. Τα φύλλα δάφνης έχουν μια αποδεδειγμένα κατευναστική επίδραση, που μπορεί να λειτουργήσει ως αντι-φλεγμονώδες παράγοντας και να βοηθήσει στην πρόληψη επιληπτικών κρίσεων. Τα φύλλα περιέχουν αιθέρια έλαια όπως ο ευκάλυπτος, που μπορούν να ελευθερώσουν το αναπνευστικό σας σύστημα και να σας βοηθήσουν να χαλαρώσετε.
Επιπλέον, τα φύλλα δάφνης μπορούν να μειώσουν την αϋπνία, το άγχος και τη χοληστερόλη. Μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη ρύθμιση του σακχάρου και της αρτηριακής πίεσης.
Φυσικά, όλα αυτά τα πλεονεκτήματα δεν μειώνουν το πόσο νόστιμη είναι η γεύση της δάφνης όταν προστίθεται στα φαγητά. Απλά θυμηθείτε πάντα να βγάζετε τα φύλλα από το φαγητό πριν το φάτε για να μην καταπιείτε κανένα κατά λάθος.
Τα χαλαρωτικά αποτελέσματα των φύλλων δάφνης μπορούν να γίνουν αισθητά σε μόλις 10 λεπτά. Όλα όσα πρέπει να κάνετε είναι να κάψετε μερικά φύλλα στο σπίτι σας.
Σιγουρευτείτε πάντα πως θα τα κάψετε σε ένα ασφαλές δοχείο και μακριά από οτιδήποτε εύφλεκτο. Χρησιμοποιήστε τα φύλλα που έχουν στεγνώσει εντελώς για καλύτερο αποτέλεσμα μιας και αυτά καίγονται πιο εύκολα.
Σε απλές στιγμές, θα πρέπει να βιώσετε τη δύναμη των φύλλων της δάφνης καθώς η μυρωδιά γεμίζει το δωμάτιο. Ετοιμαστείτε να απαλλαγείτε από το στρες όπως έκαναν οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι.
Οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε με τις ταινίες της Ντίσνεϊ. Οι ταινίες αυτές έχουν μια ειδική θέση στην καρδιά μας, όχι μόνο επειδή ήταν συγκινητικές, αλλά επειδή μας δίδαξαν κάποια πολύ χρήσιμα μαθήματα για την ζωή: να ακολουθούμε τα όνειρά μας, να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας, να θυμόμαστε από που ξεκινήσαμε, να αγαπάμε την οικογένειά μας και να πιστεύουμε στον εαυτό μας.
Δείτε παρακάτω 30 φράσεις από ταινίες της Ντίσνεϊ, που μπορούν να μας οδηγήσουν στον σωστό δρόμο στην ζωή μας.
Σταχτοπούτα
Ο Βασιλιάς των λιονταριών
Ποκαχόντας
Μουλάν
Ντάμπο, το ελεφαντάκι
Μπάμπι, το ελαφάκι
Πινόκιο
Ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Νοιάζονται και αγαπούν με τον ίδιο τρόπο, που αγαπούν και οι άνθρωποι. Τα σκυλιά είναι έμπιστα και τα ένστικτά τους είναι πολύ ισχυρά.
Η 3χρονη Καρίνα Τσικίτοβα χάθηκε μέσα στο δάσος μαζί με το σκυλάκι της. Η μικρή έπαιζε μαζί με τον σκύλο της στο δάσος, αλλά όταν κατάλαβε, ότι είχε απομακρυνθεί πολύ δεν μπορούσε να βρει τον δρόμο του γυρισμού.
Αγνοούνταν για 11 μέρες, κατά την διάρκεια των οποίων ο μικρός σκύλος της την βοήθησε να επιβιώσει, μένοντας μαζί της όλη την ώρα. Ο σκύλος την προστάτεψε από τους λύκους και τις αρκούδες στα δάση της Σιβηρίας.
Η Καρίνα Τσικίτοβα, 3 ετών, είχε χαθεί στα δάση της Σιβηρίας για 11 μέρες.
Χρησιμοποιήθηκε εξελιγμένος εξοπλισμός για τον εντοπισμό της, αλλά δεν μπορούσαν να την βρουν πουθενά.
Η κυβέρνηση βοήθησε στον εντοπισμό της Καρίνα με χρήση ραντάρ και εναέριας παρακολούθησης, αλλά δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα.
Όταν ο σκύλος διαισθάνθηκε, ότι η Καρίνα δεν ήταν καλά, προσπάθησε να βρει τον δρόμο για το χωριό για να ζητήσει βοήθεια.
Η οικογένεια της Καρίνα ήταν πολύ ανήσυχη και όταν είδαν τον σκύλο να επιστρέφει στο χωριό χωρίς την Καρίνα ανησύχησαν ακόμη περισσότερο. Ένιωσαν, ότι οι ελπίδες να την βρουν λιγόστεψαν σημαντικά. Μόλις, ο σκύλος πήγε στο χωριό και τον είδαν, έτρεξε πίσω στο δάσος σαν τους έλεγε να τον ακολουθήσουν. Τον ακολούθησαν με την ελπίδα να βρουν την μικρή Καρίνα.
Χάρη στον σκύλο, οι χωρικοί και οι στρατιώτες βρήκαν την μικρή κοπέλα, που ήταν πολύ βρώμικη, αφού κρυβόταν στα χορτάρια.
Στρατιώτες, συγχωριανοί και η οικογένεια της Καρίνα ετοιμάζονται να πάνε να την ψάξουν.
Ευτυχώς, η Καρίνα είναι καλά και θα αναρρώσει πολύ σύντομα.
Δεν έχει κανέναν τραύμα ή σπασμένα κόκαλα. Βέβαια, είχα πολλά τσιμπήματα από κουνούπια και το σώμα της ήταν αφυδατωμένο.
Αν και πολύ μικρή θυμόταν τι έκανε εκείνη και το κουτάβι τη για να επιβιώσουν στο δάσος. Σύμφωνα με την ίδια, έπιναν νερό από το ποτάμι και έτρωγαν μούρα για να επιβιώσουν.
Η Καρίνα βρέθηκε μετά από 11 μέρες εξονυχιστικής έρευνας.
Screenshot via YouTubeΟ σκύλος της την έσωσε από το κρύο, τα άγρια ζώα και στο τέλος μπόρεσε να φέρει βοήθεια.
Η ηρωικός σκύλος της Καρίνα.
Το βίντεο δείχνει το πως βρήκαν τελικά την Καρίνα και πόσο δύσκολη ήταν η έρευνα.
Δείτε το βίντεο παρακάτω:
Η καλή όραση και η ικανότητα της συγκέντρωσης είναι δυο από τα στοιχεία που χρειάζονται για να βρείτε όλα τα κρυφά αντικείμενα στις φωτογραφίες που ακολουθούν.
Πολλές από αυτές τις φωτογραφίες τις έχουμε δει ανά καιρούς ως ξεχωριστά κουίζ που κέρδισαν τις εντυπώσεις των χρηστών του διαδικτύου και έκαναν μεγάλη απήχηση.
Δείτε καλά τις φωτογραφίες και γράψετε στα σχόλια πόσες βρήκατε με επιτυχία και δεν κοιτάξατε την λύση.
Ένα νέο μουσείο αφιερωμένο στις προηγμένες τεχνολογικές εφευρέσεις των αρχαίων Ελλήνων και πιο συγκεκριμένα στο πολύτιμο έργο του επιστήμονα Αρχιμήδη, λειτουργεί στην Αρχαία Ολυμπία και εντυπωσιάζει παρουσιάζοντας την τεχνολογική πρωτοπορία των προγόνων μας.
Πρόκειται για πενήντα απίστευτες εφευρέσεις της αρχαίας Ελλάδας που έχουν πλήρως ανακατασκευαστεί και καλύπτουν μια περίοδο από το 2000 π.Χ. μέχρι το τέλος του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Ανάμεσά τους είναι η «Βίδα» του Αρχιμήδη , το «Ρομπότ-Υπηρέτης» του Φίλωνα, το «Αυτόματο Θέατρο» του Ήρωνος, αρχαίες πολεμικές μηχανές και φυσικά ο «υπολογιστής των Αντικυθήρων».
Δείτε τις πέντε πιο εντυπωσιακές εφευρέσεις που φιλοξενούνται στην έκθεση και τις ιστορίες τους.
Το «Ρομπότ – Υπηρέτης» του Φίλωνα
Φίλων ο «Βυζάντιος», επίσης γνωστός ως «Φίλων ο Μηχανικός». Υπήρξε σπουδαίος μαθηματικός και μηχανικός, ο οποίος έζησε κατά το δεύτερο μισό του του 3ου αιώνα π.Χ. Ανάμεσα στις πολλές εφευρέσεις του, ήταν ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ, που εκτελούσε χρέη υπηρέτη.
Το ρομπότ κρατούσε μια κανάτα κρασιού στο δεξί του χέρι προκειμένου ο επισκέπτης να τοποθετεί ένα κύπελλο στην παλάμη του αριστερού του χεριού με αποτέλεσμα να χύνεται το κρασί και στη συνέχεια το νερό αν ήταν επιθυμητό.
Το ρομπότ ήταν αποτέλεσμα μιας πολύπλοκης κατασκευής από δεξαμενές, σωλήνες, σωλήνες αέρα και στριφογυριστών ελατηρίων τα οποία αλληλεπιδρούν με τις αλλαγές του βάρους και την πίεση του αέρα. Το αποτέλεσμα αυτού του περίπλοκου σχεδίου ήταν το «Ρομπότ – Υπηρέτης» του Φίλωνα.
Η «Βίδα ή Κοχλίας » του Αρχιμήδη.
Αρχιμήδης ο Συρακούσιος (287 π.Χ – 212 π.Χ). Αρχαίος Έλληνας μαθηματικός, φυσικός, μηχανικός, εφευρέτης και αστρονόμος. Παρά το γεγονός ότι ελάχιστες λεπτομέρειες της ζωής του έγιναν γνωστές, ο ίδιος θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες στην αρχαιότητα. Ένα μεγάλο μέρος του έργου του Αρχιμήδη στη Μηχανική, προέκυψε από την εκπλήρωση των αναγκών της προσωπικής του κατοικίας στις Συρακούσες.
Ο βασιλιάς Ιέρων ο Β΄ή τυραννικός ανέθεσε στον Αρχιμήδη να σχεδιάσει ένα πλοίο τεραστίων διαστάσεων γνωστό ως «Συρακουσία». Ο βασιλιάς ήθελε να το χρησιμοποιήσει για τη μεταφορά τουλάχιστον 600 ατόμων, σε πολυτελή ταξίδια, μεταφέροντας εφόδια αλλά και ως πολεμικό ναυτικό πλοίο.
Στο «Συρακουσία» υπήρχε ακόμα γυμναστήριο και ένας ναός αφιερωμένος στη θεά Αφροδίτη. Δεδομένου ότι σε ένα τέτοιο πλοίο θα εισέρρεαν σημαντικές ποσότητες νερού, η «βίδα» ή «κοχλίας» του Αρχιμήδη θα βοηθούσε στην απορρόφηση των υδάτων.
Η συσκευή περιείχε έναν περιστρεφόμενο κοχλία ο οποίος γυρνούσε χειροκίνητα , σε σχήμα λεπίδας μέσα σε έναν κύλινδρο. Η συγκεκριμένη συσκευή χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα για την άντληση υγρών και στερεών σε μορφή κόκκων όπως ο άνθρακας και το σιτάρι.
Το περιστρεφόμενο «Αυτόματο Θέατρο» του Ήρωνα.
Ήρων ο Αλεξανδρεύς (10-70 μ.Χ.). Ήταν Έλληνας μαθηματικός και μηχανικός, ο οποίος θεωρείται από τους μεγαλύτερους πειραματιστές της αρχαιότητας. Μια από τις πιο καλλιτεχνικές του δημιουργίες ήταν ένα «αυτόματο θέατρο», η οποία θεωρείται η πρώτη «ρομποτική».
Μέσα από τη συγκεκριμένη συσκευή παρουσίασε το έργο «Ναύπλιος», μια τραγική ιστορία που διαδραματίζεται την περίοδο μετά τον Τρωικό πόλεμο.
Το «αυτόματο θέατρο» ήταν μια κατασκευή που έφτανε το 1,5 μέτρο ύψος που έμοιαζε με ναό, διακοσμημένο με αγαλματίδια θεοτήτων και κινούταν βάσει μιας επιτυχημένης αλληλουχίας κινητήριων συστημάτων από σχοινιά και κόμπους που λειτουργούσαν με έναν περιστρεφόμενο οδοντωτό τροχό.
Το «Νύχι» ή «Σιδερένιο Χέρι» του Αρχιμήδη.
Το «Νύχι» του Αρχιμήδη είναι ένα όπλο που λέγεται ότι είχε σχεδιαστεί για να υπερασπιστεί την πόλη των Συρακουσών. Επίσης γνωστό ως «Σιδερένιο Χέρι» αποτελείται από τον βραχίονα ενός γερανού που καταλήγει σε έναν μεταλλικό γάντζο.
Σε κάθε επίθεση γινόταν ταλάντευση του βραχίονα προς τα επάνω με αποτέλεσμα την εκτόπιση του πλοίου έξω από το νερό .
Πίνακας με το «Νύχι» του Αρχιμήδη από τον Giulio Parigi που έπειτα ονομάστηκε το «Σιδερένιο Χέρι» κυριολεκτικά.
Υπήρξαν σύγχρονα πειράματα για τον χρηστικό σκοπό της συσκευής, μέχρι το 2005 που η το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ «Superweapons of the Ancient World» κατασκεύασε μια εκδοχή της και κατέληξε ότι επρόκειτο για μια λειτουργική συσκευή.
Οι «Φλεγόμενοι Καθρέφτες» του Αρχιμήδη.
Τον 2ο αιώνα μ.Χ ο αρχαίος Λουκιανός γράφει ότι κατά την διάρκεια της πολιορκίας των Συρακουσών, ο Αρχιμήδης κατέστρεψε τα εχθρικά πλοία με την φωτιά. Αιώνες αργότερα ο Ανθέμιος ο Τραλλιανός αναφέρει το φλεγόμενο γυαλί ως όπλο του Αρχιμήδη.
Η συσκευή, που είναι γνωστή και ως οι «Ακτίνες Φωτός» του Αρχιμήδη χρησιμοποιήθηκε για να συγκεντρώσει το ηλιακό φως στα επερχόμενα πλοία, με αποτέλεσμα αυτά να παίρνουν φωτιά. Ύστερα από μεγάλη αμφισβήτηση έχει καταγραφεί πως η συγκεκριμένη εφεύρεση έχει κατασκευαστεί από γυαλισμένες μπρούντζινες ή χάλκινες ασπίδες, οι οποίες λειτουργούσαν ως καθρέφτες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ώστε να συγκεντρώσουν το ηλιακό φως στα πλοία.
Ένα τεστ της ακτίνας φωτός του Αρχιμήδη έγινε το 1973 από τον Έλληνα επιστήμονα Ιωάννη Σακκά. Το πείραμα έλαβε χώρα στη ναυτική βάση του Σκαραμαγκά έξω από την Αθήνα.
Για αυτή τη περίπτωση χρησιμοποιήθηκαν 70 καθρέπτες, ο καθένας με χάλκινη επίστρωση και μέγεθος περίπου στα 1,5 επί 1m. Οι καθρέπτες στράφηκαν σε ένα ομοίωμα από κόντρα πλακέ ενός Ρωμαϊκού πολεμικού πλοίου, το οποίο βρισκόταν σε απόσταση κοντά στα 50m.
Όταν οι καθρέπτες σημάδεψαν με ακρίβεια το πλοίο, αυτό έπιασε φωτιά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Το πλοίο από κόντρα πλακέ ήταν επιστρωμένο με βαφή πίσσας, η οποία μπορεί να βοήθησε στην ανάφλεξη. Η επίστρωση με βαφή πίσσας ήταν κοινότοπη στα πλοία την κλασσική εποχή.
Πηγές: Kostas Kotsanas, MXT
Στη θέση ενός αστέγου για δέκα λεπτά μπήκε, ο Νικήτας Κανάκης, πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου. Κι όμως αυτά τα μόλις δέκα λεπτά έγιναν αιώνας.
Η ανάρτηση του Νικήτα Κανάκη στο facebook:
Είχα να τον δώ κάμποσο καιρό. Κατά καιρούς περνούσε από τη δουλειά να μου πει μια καλημέρα. Πάνε τώρα δυό χρόνια που είχαμε γνωριστεί στον υπνωτήριο των αστέγων. Βρήκε καταφύγιο κάποια κρύα βράδια για λίγο. Προτιμούσε όπως έλεγε την ησυχία και την μοναξιά. Τον είχα βοηθήσει να βρει μια παλιά υπόγεια αποθήκη. Του αρκούσε. Μάθαινα πως περνούσε από το πολυιατρείο κατά καιρούς για φάρμακα. Ποτέ του δεν ζήτησε τίποτα παραπάνω. Ούτε τον άκουσα να γκρινιάξει για τίποτα
Ήξερα πως πουλούσε μικροπράγματα στο δρόμο. Ούτε μια μέρα δεν είχε μείνει που να μην βγει με την πραμάτεια του. Γύρω στα εξήντα αν και έδειχνε μεγαλύτερος. Ζόρικο πράγμα ο δρόμος.
Κουβεντιάζαμε κάμποσο καπνίζοντας παρέα. Είχε μια φυσική παλαιομοδίτικη ευγένεια και ένα χιούμορ με αυτοσαρκασμό. Δεν έδειχνε να έχει καμιά σχέση με τον κόσμο του δρόμου και ας είχε μείνει καιρό έξω.
Είχα καταφέρει να μάθω πολύ λίγα πράγματα για τη ζωή του. Ήταν φανερό πως απέφευγε να μιλήσει για τα περασμένα. Ποιος ξέρει? Καμιά φορά οι αναμνήσεις είναι σαν τα πολύτιμα κοσμήματα που θές να τα κρατάς από τα αδιάκριτο μάτια του κόσμου. Δεν είχα ρωτήσει ποτέ περισσότερα. Τι σημασία είχε άλλωστε? Και ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω. Ούτε παπάς ούτε δικαστής. Αν κάποιος παραπέφτει απλά απλώνεις το χέρι .
Τον συνάντησα τυχαία σήμερα χαμηλά στο κέντρο της Αθήνας προς το μοναστηράκι. Τον αναγνώρισα πριν με δει. Κοντοστάθηκα λίγο πριν του μιλήσω. Με αναγνώρισε αμέσως και έδειξε να χαίρεται πολύ. Έριξα μια κρυφή ματιά στο εμπόρευμα. Στημένο πάνω σε ένα χαρτόκουτο, λίγα στυλό, μολύβια, αναπτήρες, πλαστικές θήκες για διπλώματα. Λίγα πράγματα. Πολύ λίγα. Πολύ πιο λίγα από την άλλη φορά που τον είχα δει. Θα τραβάει ζόρια σκέφτηκα. Κατάλαβε το βλέμμα μου αστραπιαία. Χαμογελώντας πικρά μου είπε « δύσκολη εποχές για τις επιχειρήσεις. Έλλειψη ρευστότητας, τα capital control…” Γέλασα και έφυγε η αμηχανία.
«Να κεράσω καφέ. Πρώτη φορά και στο μαγαζί. Εδώ δίπλα θα πεταχτώ δυό λεπτά θα κάνω…». Δεν είπα όχι αν και ήξερα ότι θα τον δυσκόλευε. Οι άνθρωποι στον δρόμο έχουν την δική τους, έστω και πληγωμένη, αξιοπρέπεια. Και το να σε κεράσουν είναι είναι η δική τους μικρή νίκη. Αν θέλεις να σε σέβονται πρέπει να τους σέβεσαι.
«Μόνο αν δεν πειράζει μπορείς να κάτσεις λίγο με τα πράγματα μέχρι να έρθω» Ξεπέρασα την αμηχανία και την ντροπή του κάνοντας πλάκα. «Έγινε, ότι πουλήσω όμως μισά-μισά»
Πάντα πίστευα πως για να καταλάβεις κάτι πρέπει να το ζήσεις. Στρώθηκα στο πεζούλι πίσω από το χαρτόκουτο.
Τα δέκα λεπτά που έκανε μου φάνηκαν αιώνας. Τρόμαξα , δεν το κρύβω. Οι περαστικοί από εκεί χαμηλά στο ύψος των ποδιών τους δείχνουν ένας κόσμος εχθρικός άγριος αφιλόξενος. Κατάλαβα τι σημαίνει αόρατος άνθρωπος. Να περνάν να σε κοιτάν και να μην σε βλέπουν. Σαν να μην υπάρχεις.
Σαν τρέιλερ πέρασαν από το μυαλό σκηνές από ένα φανταστικό προσεχώς. Αν τα πράγματα στράβωναν και μένα στη ζωή πως θα επιβίωνα. Τι κάνεις όταν οι δρόμοι αδειάζουν και εσύ μένεις πίσω μόνος σου? Πως άραγε περνάει η νύχτα αν δεν έχεις κάπου να κρυφτείς? Και τι μπορεί να ελπίζεις.
Χάρηκα που γύρισε. Με είδε συννεφιασμένο. Προσπάθησε αμήχανα να δικαιολογηθεί που άργησε. Φοβήθηκε μάλλον πως τσαντίστηκα που με άφησε μόνο του. Που να ήξερε…
‘Έστριψε τσιγάρο και μου δώσε. Έκανα λίγο πιο κει και καθίσαμε μαζί στο πεζούλι πίσω από το χαρτόκουτο. Τα Σάββατα που κατεβαίνω μόνος μου για βιβλία ελάχιστα με απασχολεί πως δείχνω. Έτσι και αλλιώς εμείς οι χοντροί το καλοκαίρι έχουμε τα μαύρα μας τα χάλια. Τώρα που το σκέφτομαι ταίριαζα στον ρόλο μια χαρά. Ιδρωμένος αξούριστος κακοσουλούπωτος και απεριποίητος με ένα παλιοτζίν αθλητικά μπλουζάκι ξεχειλωμένο και μια παλιόσακα στο ώμο. Ντεμέκ. «Παπαδόπουλος και υιός. Εισαγωγαί…» του είπα και βάλαμε τα γέλια. Χαλάρωσα.
Όπως καθόμασταν πέρασε ένας κυριούλης που έσερνε ένα πιτσιρικά, εμφανώς βαριεστημένο. Μας έριξε μια περιφρονητική ματιά και είπε στον μικρό.
«Τα βλέπεις που στα λέω. Αυτά γίνονται αν δεν ακούς τον πατέρα σου και δε διαβάζεις. Έτσι θα καταντήσεις…»
Ο φίλος μου γύρισε πολύ σοβαρά και με κοίταξε. « Για σένα το είπε…» Ξεκαρδιστήκαμε και οι δύο. Ένα γέλιο λυτρωτικό.
Σηκώθηκα να φύγω. « Ρε συ, ξέμεινα από αναπτήρες στο σπίτι. Που να τρέχω στα περίπτερα. Θα αγοράσω από σένα. Και κοίτα μην με φορτώσεις ψιλά. Έχει τρυπήσει και η τσέπη…». Δούλευε στο δρόμο δεν ήταν ζητιάνος. Ήταν η σειρά μου να ανταποδώσω. Κατάλαβε και δε διαμαρτυρήθηκα. Μου έβαλε τους αναπτήρες σε ένα νάιλον σακουλάκι. «Α, και ένα μολύβι. Προσφορά της επιχείρησης στην εκλεκτή πελατεία της…» Σφίξαμε τα χέρια πριν απομακρυνθώ.
Τώρα που τα ξανασκέφτομαι στην ησυχία –και την ασφάλεια- του κήπου μου και τα μοιράζομαι μαζί σας θυμήθηκα έτσι χωρίς λόγο ένα στίχο του Αργύρη Χιόνη
«…Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. Από κάτω της υπάρχουν πέτρες πού ονειρεύονται κήπους…»
Καλό ξημέρωμα…
Η ανάρτηση: