Περιπλανιέται σε μια ενδιάμεση κατάσταση άλλοτε τόλμης και άλλοτε φόβου. Φυλλομετρά τα συν και τα πλην των εικόνων που δεν ενσαρκώνει. Ορέγεται το θριαμβευτικό περιεχόμενο ενός έρωτα ελεύθερου.

Και λένε πως κάθε φορά που η φαντασία κερδίζει την πραγματικότητα, ένας πόθος θρηνεί τον σπασμό που δεν έζησε.

Λένε… πως στις μέρες μας ο έρωτας των σωμάτων περνά κρίση καθώς εύκολα αποκτιέται, εύκολα εξαντλείται και είναι φτωχός αισθησιακά.

Και λένε πως ο φόβος της πραγματικής κορύφωσης των συναισθημάτων τη στιγμή της έκστασης είναι τόσο μεγάλος που τα σώματα καταλήγουν να δημιουργούν μεγάλη αταξία για ένα τόσο δα μικρό, ολιγόλεπτο αποτέλεσμα.

Λένε… πως μια πραγματική γυναίκα μπορεί να στείλει έναν άντρα στα όρια της επιθυμίας χωρίς καθυστέρηση. Χωρίς να τον προετοιμάσει για τη στιγμή, χωρίς να τον αφήνει να ωριμάσει. Έρχεται ξαφνικά, απρόβλεπτα, ακόμη και πρόωρα ή άκαιρα και όλα όσα εκείνος γνώριζε χάνονται ακαριαία.

Και λένε πως όταν ένας άντρα δοκιμάσει αυτή την επιθυμία, μένει για πάντα πιστός. Όχι σε εκείνη, όχι στην καρδιά, ούτε το σώμα. Μένει πιστός στη λεηλασία των συναισθημάτων που του έκλεψαν την ικανότητα να μένει ψύχραιμος όποτε εκείνη εμφανίζεται.

Λένε… πως τα σώματα διακατέχονται από μια θολή ανησυχία, κυριεύονται από μια δυνητική απουσία και βασανίζονται ψάχνοντας τον Υπέρτατο Σπασμό.

Και λένε πως κάθε φορά που τα σώματα δίνουν χωρίς να δίνονται, η καρδιά συσπάται από πόνο γιατί ξέρει πως κανένα άγριο μεθύσι δεν μπορεί να συγκλονίσει αν δεν περιέχει όλους τους χυμούς του έρωτα.

Λένε… πως όσο οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν να συγκλονίζονται από μικρές εξάρσεις, αδιόρατες λεπτομέρειες και ελάχιστες μετατοπίσεις, οι συγκινήσεις τους θα είναι πάντα ιεραρχημένες και υποδειγματικές και ποτέ πολύπλοκα λατρεμένες και αξέχαστες.

Και λένε πως όταν οι άνθρωποι καταλάβουν πως ο μόνος δυνατός νόμος του έρωτα είναι η εξαίρεση, η ανείπωτη ακρότητα, η αύρα του αόρατου πειρασμού που ακόμη δεν δοκίμασαν, τότε και μόνο τότε θα έρθουν πιο κοντά στην πιθανότητα να ξεδιψάσουν την επιθυμία τους δίπλα σε πραγματικά σώματα αντί να προσποιούνται πως την χορταίνουν σε άυλα φαντάσματα.

Λένε… πως η χυδαιότητα σήμερα δεν είναι τα γυμνά σώματα αλλά η απουσία νοήματος και η άσκοπη επίδειξης τους. Πως όσο κι αν η εικόνα υπόσχεται έναν κατακλυσμό ακολασίας και συντριβής, καταλήγει τελικά να προτείνει απολαύσεις τετριμμένες και πολυφορεμένες.

Και λένε πως όταν οι εραστές πάψουν να θαυμάζουν μόνο την εικόνα και αναζητήσουν την μητρόπολη του έρωτα μακριά από τον θεατό κόσμο, θα κατορθώσουν να υποτάξουν τον αναμφίβολα ευρύτερο αθέατο.

Λένε… πως το σύγχρονο φλερτ δεν στηρίζεται στο ρεαλισμό, πως δεν είναι προσκολλημένο στην πραγματικότητα. Υπόσχεται τη μεταφορά σ’ έναν κόσμο μαγικό και μακάριο, όπου όλα -ακόμη και το σεξ- είναι εύκολα.

Και λένε πως όταν οι άνθρωποι πάψουν να καταπίνουν μαγικά φίλτρα που νομίζουν πως μετατρέπουν τη θέληση σε ικανότητα, τότε και μόνο τόσο θα ζήσουν πραγματικά τις επιθυμίες τους.

Λένε… πως πολλοί ικανοποιούν τα ένστικτά τους με αναμνήσεις περιπετειών που δεν έζησαν ή περιπτώσεων που παραιτήθηκαν. Πως ο φόβος της απόρριψης ή της γελιοποίησης τους στέλνει ακόμη πιο βαθιά στη μοναξιά τους.

Και λένε πως τα βράδια της ανείπωτης αλήθειας τους οι ανύπαρκτες στιγμές τους κυκλώνουν και μοιρολογούν τους πόθους που θανατώθηκαν στο βωμό της ψευδαίσθησης μιας κάποιας ασφάλειας.

Κι αν όλα τα παραπάνω είναι φήμες που κάποιοι διαδίδουν για τον έρωτα, η αλήθεια συνεχίζει να είναι μία και μάλιστα απόλυτη.

Όσο κι αν επιτακτικά ζητούν οι άνθρωποι το γκρέμισμα των οχυρών τους, τη λεηλασία των κάστρων τους, την ανατροπή της συναισθηματικής, σωματικής ή διαστροφικής φυλακής τους, τη δόνηση του κόσμου τους, τον παροξυσμό των αισθήσεων τους, τίποτα από όλα αυτά δεν μπορούν να το πραγματοποιήσουν μόνοι τους.

Πρέπει να βγουν εκεί έξω και να αναζητήσουν τη μουσική εκείνη που θα μάθει στα σώματα τους να χορεύουν εκστατικά στον ρυθμό του Άλλου.

Να ταλαντευτούν ανάμεσα στο ναι και το όχι, να μπουν στη δίνη, να τυφλωθούν ή να μεθύσουν από έρωτα. Τον έρωτα εκείνον που απελευθερώνει το πνεύμα, πνευματοποιεί το σώμα και ερωτοτροπεί με την καρδιά. Τον έρωτα τον καθόλου εύκολο αλλά σίγουρα καθολικά ελεύθερο.

Κείμενο: Ιωάννα Γκανέτσα

Πηγή: thessalonikiartsandculture.gr