Μερικές φορές, βλέπουμε μια φωτογραφία από κάποια άγνωστη τοποθεσία στον κόσμο και μετά βίας μπορούμε να πιστέψουμε ότι υπάρχει στην πραγματικότητα. Δημιουργήσαμε ένα άλμπουμ από αυτά τα μέρη.
Πρόκειται για τοποθεσίες που αν δεν ξέρατε καλύτερα, θα μπορούσε να σκεφθείτε ότι βρίσκονταν σε άλλο πλανήτη. Η φύση ποτέ δεν χάνει την ικανότητά της να εκπλήσσει και να εντυπωσιάζει!
Οι Τρεις Αδερφές, αδρανή ηφαίστεια στο Όρεγκον, ΗΠΑ
Έχεις μια ντουλάπα γεμάτη από ρούχα αλλά δεν βρίσκεις τίποτα να φορέσεις! Σου φαίνονται όλα φτηνιάρικα, passe και τα βαριέσαι…
Συμβαίνει σε όλες μας, αλλά δυστυχώς ζούμε σύμφωνα με ένα συγκεκριμένο προϋπολογισμό, που δεν μας επιτρέπει να τα πετάξουμε και να χτίσουμε μια νέα γκαρνταρόμπα.
Μπορείς να επενδύσεις σε 1-2 κομμάτια γνωστών μάρκων και σχεδιστών, αλλά πόσο συχνά μπορείς να τα φορέσεις; Οπότε καλό και χρήσιμο είναι για όσες, δεν το αντέχουν οικονομικά, να επενδύσουν σε κάποια ακριβά κομμάτια.
Σας αποκαλύπτουμε 7 μυστικά που θα κάνουν το ντύσιμό σας να φαίνεται πιο ακριβό. Δεν υπάρχει κάποια μαγική συνταγή για να γίνει αυτό άλλο από το να ξέρεις να εντοπίζεις τις λεπτομέρειες που το κάνουν να φαίνεται πιο ακριβό από ό,τι είναι, όπως το να επιλέγεις το χρώμα, το ύφασμα του ρούχου ή τα κατάλληλα σανδάλια, που θα του δώσουν μια πινελιά πολυτέλειας.
Ντύσου μονόχρωμα όπως ολόλευκα ή κατάμαυρα: Όχι μόνο επιμηκύνουν τη σιλουέτα σου, αλλά το μονόχρωμο ντύσιμο φαίνεται πάντα ότι έχει συνδυαστεί σκόπιμα και συγκροτημένα.
Το χρώμα που κάνει τα ρούχα να φαίνονται πιο ακριβά: Αυτό είναι το καμηλό! Το ουδέτερο, κλασσικό αυτό χρώμα δίνει την αίσθηση του ακριβού, ανεξάρτητα από την πραγματική αξία του ρούχου. Τόσο στυλιστικά σωστό.
Πρόσθεσε minimal χρυσά αξεσουάρ: τα επιχρυσωμένα αξεσουάρ έχουν κάτι το ιδιαίτερο – είτε πρόκειται για τσάντα ή κοσμήματα – που σε κάνουν να φαίνεσαι σαν να βγήκες από τις σελίδες κάποιου περιοδικού μόδας.
Πρόσθεσε μια λεπτή ζώνη: για να δείξεις ότι ξέρεις τι κάνεις και να δώσεις luxe στην εμφάνισή σου, βάλε μέσα από το παντελόνι σου ή την pencil φούστα σου ένα πουκάμισο και κλείδωσε την μέση σου με μια σικάτη, λεπτή ζώνη.
Φόρεσε τα κομψά σανδάλια σο: ένα ζευγάρι chic & minimal δερμάτινα σανδάλια, αν είναι χειροποίητα, ακόμα καλύτερα, που θα αναβαθμίσουν την εμφάνισή σου.
Σετάρισε τα παπούτσια με την τσάντα σου: όταν έχεις αμφιβολία, το να συνδυάσεις τα αξεσουάρ σου στην ίδια χρωματική παλέτα θα επιβεβαιώσει ότι δεν επιμελήθηκες την εμφάνισή σου τυχαία.
Το LBD – το μικρό μαύρο φόρεμα: αν έχεις να πας σε κάποια εκδήλωση και δεν έχεις λεφτά να αγοράσεις ένα ακριβό φόρεμα, πάντα να επιλέγεις την λύση του little black dress, που φαίνεται εκλεπτυσμένο!
Extratip: Επένδυσε στην ποιότητα του υφάσματος. Ένα λινό ή βαμβακερό ρούχο δίνει την αίσθηση του ακριβού, ενώ το συνθετικό είναι το σήμα κατατεθέν του φτηνού ρούχου.
Το ξέρατε ότι υπάρχει καταρράκτης στην Αθήνα; Ότι στο κέντρο της πόλης θα βρείτε ένα café κρυμμένο… σε σπηλιά; Ότι ένα μαγαζάκι μας μεταφέρει από του Ψυρρή στον κόσμο των παραμυθιών και ένα μπαράκι μας υποδέχεται σε μια πλατεία παλιάς πόλης της Ευρώπης… στο Χαϊδάρι; Κι όμως, η Αθήνα είναι γεμάτη εκπλήξεις, κι εμείς ανακαλύπτουμε έξι από τις πιο ιδιαίτερες.
Η σπηλιά του Νταβέλη
Όχι απλά ιδιαίτερο, άλλα άκρως μυστήριο και αλλόκοτο, αυτό είναι το πιο διαβόητο σημείο της Πεντέλης, γεμάτο θρύλους: Η σπηλιά του Νταβέλη ανακαλύφθηκε την δεκαετία του 1930 και έκτοτε γίνεται λόγος για ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα στην περιοχή, έντονες μυρωδιές, ανεμοστρόβιλους, ανεξήγητα σημάδια στα τοιχώματα, μέχρι και φαντάσματα, ιπτάμενα αντικείμενα, φήμες για υπόγειες στοές με παράξενες διακλαδώσεις και απόρρητα πειράματα του ΝΑΤΟ.
Οι θρύλοι έγιναν ακόμη πιο έντονοι όταν διαπιστώθηκε ότι στην αρχαιότητα αποτελούσε ιερό του Πάνα, αργότερα μέρος σατανιστικών συναντήσεων, καθώς και ότι εδώ κρυβόταν ο περίφημος λήσταρχος Νταβέλης, που ο αστικός μύθος θέλει να έχει αφήσει εδώ τον θησαυρό του.
Η πλατεία Τράιμπερ
Δεν είναι μόνο το όνομά της παράξενο – αν αναρωτιέστε, οφείλεται στον Έρικ Τράιμπερ, γερμανό φιλέλληνα γιατρό που συμμετείχε στην Επανάσταση του ΄21. Η πλατεία Τράιμπερ βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, μεταξύ Ομόνοιας, Μεταξουργείου και Βικτώριας, και πέρα από το πανέμορφο νεοκλασικό της βίλας Τράιμπερ, έχει το δικό της «βαλκανικό» μυστικό. Εδώ θα βρείτε ένα μαγαζάκι, με την επιγραφή Bedrock απ’ έξω, ένα sui generis βουλγαρικό café bar που απλώνει πέτρινα τραπεζάκια ανάμεσα σε βράχια και σταλακτίτες, σαν να βρίσκεστε στην… σπηλιά των Flintstones.
Ακόμη πιο έντονο το καλτ στοιχείο κάνουν διακοσμητικά όπως προβειές, λούτρινα αρκουδάκια και βελέντζες στα χτιστά καναπεδάκια, καθώς και τα καθαρόαιμα… βουλγάρικα beat και τσιφτετέλια με τα οποία θα συνοδεύσετε (με την ίδια ευκολία) τον καφέ σας ή… το ουισκάκι σας.
Ο καταρράκτης Ντράφι
Κι όμως, έχει και η Αθήνα τον δικό της καταρράκτη, λιγότερο από μία ώρα από το κέντρο της. Θα τον βρείτε εδώ, βόρεια της Παλλήνης και θα αντικρίσετε τα νερά του να πέφτουν σε μία μικρή λιμνούλα, σε ένα τοπίο κατάλληλο και για πικνίκ, όσο ακόμα ο καιρός το επιτρέπει. Θυμηθείτε μόνο, να μην αφήσετε σκουπίδια σε ένα τόσο ευαίσθητο φυσικό περιβάλλον και να το αφήσετε… όπως το βρήκατε.
Το Little Kook στου Ψυρρή
Η τάση των παραμυθένιων café έφτασε και στο κέντρο της Αθήνας. Το Little Kook βρίσκεται στην άκρη ενός ούτως ή άλλως ιδιαίτερου πεζόδρομου της πόλης, αυτόν της οδού Πιττάκη με τα πρωτότυπα φωτιστικά κατά μήκος του, και πρωτοτυπεί στήνοντας ένα σκηνικό πέρα από κάθε φαντασία, το οποίο ανανεώνεται ανά περίοδο.
Αυτή την περίοδο για παράδειγμα, η διακόσμησή του έχει θέμα Halloween, που φτάνει φέτος νωρίς στα καλαίσθητα σαλονάκια του. Αν είστε φαν των Χριστουγέννων, επισκεφθείτε το μικρό δωματιάκι του πάνω ορόφου, όπου η διακόσμηση είναι μονίμως… δεκεμβριάτικη. Και φυσικά, μην αμελήσετε να δοκιμάσετε από τον κατάλογο των κολασμένων γλυκών του ή από τις ιδιαίτερες ζεστές σοκολάτες του.
Το άλσος Συγγρού
Μία έκταση με περιποιημένα περιβόλια πνιγμένα στα πεύκα, στην καρδιά των βορείων προαστίων, δεν ενδείκνυται μόνο για ποδηλατάδες, τρέξιμο και όμορφες βόλτες για όλη την οικογένεια. Μας επιφυλάσσει και μια ιδιαίτερη έκπληξη: Τη μοναδική εν Ελλάδι (νεο)γοτθική ορθόδοξη εκκλησία, ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτόνημα (ποιου άλλου;) του Ερνέστου Τσίλλερ, κρυμμένο πίσω από τις φυλλωσιές του άλσους. Εξερευνήστε το από την ανατολή ως τη δύση του ήλιου, οπότε και το άλσος είναι ανοιχτό στο κοινό – μάθετε περισσότερα εδώ.
Ηρώων Πολυτεχνείου 76 (πεζόδρομος), Δάσος Χαϊδαρίου, Χαϊδάρι, τηλ: 2105823221
Κι όμως, στο Χαϊδάρι προσγειώθηκε πρόσφατα μία… κουκλίστικη ευρωπαϊκή παλιά πόλη. Εδώ, το café bar του Foinikas Square, έχει διαμορφωθεί σαν πλατείας μεσαιωνικής πόλης της Γηραιάς Ηπείρου, με πολύχρωμες προσόψεις κτιρίων, φανάρια και υπερηψωμένους καναπέδες στους οποίους απολαμβάνουμε καφέδες αλλά και κοκτέιλ τα βράδια. Προσοχή: Ο χώρος παραμένει κλειστός όταν ο καιρός είναι βροχερός.
Ο Πύργος της Θήρας
Βρίσκεται κοντά στην πλατεία Αμερικής, μια ανάσα από την Πατησίων και είναι ένα από τα ελάχιστα γοτθικά κτίσματα της περιοχής, χτισμένο μάλιστα μια εποχή, στις αρχές του 20ου αιώνα, που το μόνο που υπήρχε εκεί ήταν χωράφια.
Χτίστηκε από την οικογένεια Τυπάλδου και την στέγασε μέχρι που αποφάσισαν πως ένα τέτοιο κτίριο με πολλές σκάλες, πολεμίστρες και ψηλά ταβάνια δεν είναι τόσο βολικό για να μένεις. Είναι όμως εξαιρετικά ενδιαφέρον σα μνημείο, αλλά και σαν χώρος τέχνης, σκέφτηκε η σημερινή του ιδιοκτήτρια, που φιλοδοξεί να ξανασυστήσει τον Πύργο στο 54 της οδού Θήρας μέσα από εκδηλώσεις. Μάθετε περισσότερα εδώ.
Σταθμός Ρουφ, λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως, τηλ: 2105298922
Μία αποβάθρα σιδηροδρομικού σταθμού. Ανθισμένες πικροδάφνες ανάμεσα στα τραπεζάκια. Φωτισμένα βαγόνια του Όριαν Εξπρές, κουκέτες… μπαρ και ατμοσφαιρικοί χώροι που παραπέμπουν σε μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, οι οποίοι ενδείκνυνται για ρομαντικά ραντεβουδάκια και βραδιές γεμάτες τέχνη.
Το Τρένο στο Ρουφ είναι χάρμα οφθαλμών και το φθινόπωρο, ένας χώρος ιδιαίτερος και ταξιδιάρικος, στον οποίο δοκιμάζουμε και υπέροχα κοκτέιλ, όπως το Train Within με τζίν, βατόμουρο, τζίντζερ, λικέρ πορτοκάλι (στα 8€).
O ταλαντούχος Gonzalo Garcia Calvo μπορεί να είναι μουσικός στη Μαδρίτη, αλλά αυτο δεν είναι το μόνο ταλέντο του, φτιάχνει και πανέμορφα ζωάκια οριγκάμι.
Συνήθως χρησιμοποιεί 1 φύλο χαρτί για κάθε του δημιουργία, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως δεν έχουν υπάρξει φορές που έχει χρησιμοποιήσει περισσότερα. Όσο για το πόσο τέλειες είναι οι δημιουργίες του, απλά δες τις φωτογραφίες που ακολουθούν και θα καταλάβεις.
Το χαρτί που χρησιμοποιείται για το οριγκάμι μπορεί να είναι οποιοδήποτε τετράγωνο χαρτί. Υπάρχουν όμως και ειδικά χαρτιά, τα οποία είναι πιο ανθεκτικά, αφού δεν σκίζονται και έτσι παίρνουν πιο εύκολα την επιθυμητή φόρμα.
Εκεί που όλα είναι φτιαγμένα από πάγο, τόνοι κρυστάλλινου πάγου, λαξευμένοι στο χέρι. Θα σε ντύσουν με γάντια και κάπα, θα σε οδηγήσουν στο χολ προσαρμογής ώστε η θερμοκρασία του σώματός να πέσει στους 6 βαθμούς Κελσίου και τότε η πόρτα για το ice bar θ΄ ανοίξει!
Εκεί που όλα είναι φτιαγμένα από πάγο, τόνοι κρυστάλλινου πάγου, λαξευμένοι στο χέρι, τέλεια σμιλεμένου μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Οι τοίχοι, τα καθίσματα, η μπάρα, τα ποτήρια, όλη η αστραφτερή πολυτέλεια και η μουσική δυνατή, κι ο κεφάτος ice barman δεν προλαβαίνει να βάζει τα παγωμένα ποτά!
Κι όλα αυτά στην πιο θερμόαιμη περιοχή της Ρόδου, τη Λίνδο, στο ice bar του Μιχάλη Διάκουλα, με τον εντυπωσιακό φωτισμό, πάνω σε ένα παγωμένο σχέδιο του Ροδίτη αρχιτέκτονα Αντώνη Γιαννικουρή, που υλοποιήθηκε από Καναδούς καλλιτέχνες. Όσοι καταφέρουν να μείνουν μέχρι το τέλος θα φύγουν χαμογελαστοί, παγωμένοι και dizzy, έχοντας χορέψει, κι έχοντας γίνει παρέα έστω για 25 με 30 λεπτά.
Είσαστε οι μοναδικοί στην Ελλάδα και παλιότερα ήσασταν το πιο μεγάλο bar στην Ευρώπη!
Όταν ανοίξαμε, το 2011 ήμασταν το μεγαλύτερο ice bar στην Ευρώπη, τώρα είμαστε μέσα στα δύο-τρία μεγαλύτερα, και το μοναδικό στην Ελλάδα. Πώς σκεφτήκατε να δημιουργήσετε ένα τέτοιο πρωτοποριακό bar, κι όχι απλά ένα ακόμα bar;
Η σύζυγός μου η Κλερ που είναι Αγγλίδα, κάνοντας ένα ταξίδι έξη μηνών το οποίο ξεκίνησε από την Αγία Πετρούπολη και κατέληξε στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας, είδε πολλά και ένα απ΄ αυτά που της έκαναν εντύπωση ήταν το ice bar στο Σύδνεϋ. Την επόμενη χρονιά πήγαμε μαζί διακοπές στην Ταϋλάνδη και είδαμε ένα bar στο Κόσα Μούι. Έτσι ξεκίνησε το ενδιαφέρον μας. Σκεφτήκαμε ότι αφού υπάρχει στην Ταϋλάνδη, σ΄ ένα ζεστό μέρος δηλαδή γιατί όχι και στη Ρόδο.
Ποιοι σας το έφτιαξαν;
Οι ίδιοι που έφτιαξαν κι αυτό του Ντουμπάι, της Μαδρίτης, της Ταϋλάνδης και συγκεκριμένα έφτιαξαν ice bar σε 27 διαφορετικές χώρες. Οι περισσότερες δουλειές τους ωστόσο είναι στον Καναδά και στην Αμερική όπως στο Λας Βέγκας και άλλες τέτοιες περιοχές. Στην Ελλάδα φαντάζομαι δεν υπήρχε κανείς που να ξέρει!
Ψάχνοντας στην Ελλάδα βρήκαμε γλύπτες πάγου οι οποίοι όμως δεν είχαν την παραγωγή πάγου για να μας καλύψουν και γι αυτό απευθυνθήκαμε σε έμπειρους του Καναδά. Τρελή ιδέα, δεν διστάσατε κάποια στιγμή;
Ήταν μεγάλο το ρίσκο! Πέσαμε πάνω σε απεργίες στο λιμάνι του Πειραιά και δεν ξέραμε αν θα έρθει ο πάγος σαν πάγος στη Ρόδο ή θα έχει λιώσει μέχρι να ΄ρθει… Δεν υπήρχε και η τεχνογνωσία. Χάσαμε την πρώτη σεζόν γιατί ο πάγος ήρθε τελικά 16 Αυγούστου αντί για το Μάιο και βέβαια- πρέπει να το πω αυτό- είμαστε το μοναδικό ice bar στον κόσμο με άδεια για ice bar, μια άδεια που μας πήρε ένα εξάμηνο για να εκδώσουμε αφού στην Ελλάδα δεν ήξεραν οι υπηρεσίες τι χρειάζεται ενώ υπάρχουν και οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις.
Στη Λίνδο πως το δέχτηκαν, αν και είναι πολύ μπροστά όλη η περιοχή, θα πρέπει να υπήρξε ένα ξάφνιασμα κι εκεί!
Όταν θέλησα να νοικιάσω το χώρο υπήρχε μια επιφύλαξη, ακόμα και στην κοινωνία της Λίνδου όπου ακούσαμε διάφορα από το ότι είναι ακριβό το μαγαζί- ενώ είναι το φθηνότερο στην Ευρώπη με 12 ευρώ την είσοδο μαζί με το ποτό και την στολή- μέχρι ότι θα λιώσει ο πάγος και θα πλημμυρίσει η Λίνδος. Τελικά μια καλή ιδέα είναι που χρειάζεται;
Καλό τάιμινγκ χρειάζεται. Καλή ιδέα και καλό τάιμινγκ.
Τους δίνετε λοιπόν τη στολή και τα γάντια. Πώς αλλάζει σιγά-σιγά η θερμοκρασία για τον οργανισμό;
Η στολή είναι ισοθερμική κάπα. Έρχεται κάποιος ο οποίος μπαίνει στον προθάλαμο που είναι στους + 6 βαθμούς Κελσίου ώστε να αλλάξει θερμοκρασία το σώμα του. Φέρνει ας πούμε 40 βαθμούς μαζί του και κατεβαίνει στους 6 βαθμούς ώστε να προφυλαχτεί και ο οργανισμός του και το μαγαζί.
Ο πάγος τι διάρκεια ζωής έχει, είναι πάντα ο ίδιος;
Φέτος αλλάξαμε τον πάγο μας, κι αλλάξαμε και όλο το ντεκόρ. Σε άλλα μέρη όπως στη Ρώμη, στο Λονδίνο, που τα bar αυτά έχουν μεγάλη επισκεψιμότητα ο πάγος αλλάζει κάθε ένα –δύο χρόνια, ενώ εμείς λόγω μικρότερης επισκεψιμότητας κρατήσαμε τον πάγο τέσσερα χρόνια.
Και όλα μέσα είναι από πάγο!
Τα ποτήρια, τα καθίσματα, τα μπαρ, έχουμε ομοιώματα από πολικές αρκούδες, από πιγκουίνους, αλλά και το εκκλησάκι του Αγίου Παύλου. Και βέβαια dj o οποίος αλλάζει πολύ συχνά, εναλλάσσεται με άλλους… Πόση ώρα μένουν στο μπαρ οι πελάτες του;
Από είκοσι έως τριάντα λεπτά, με τις κάπες και τα γάντια, βγάζουν τις φωτογραφίες τους μόνοι τους με τα κινητά τους, δεν τους τις πουλάμε εμείς όπως γίνεται σε άλλα μέρη του κόσμου, πίνουν τα ποτά που επιλέγουν από τη μεγάλη γκάμα ποτών που έχουμε…
Πόσο κόσμο μπορεί να έχετε μέσα την ίδια στιγμή;
Μπορούμε να έχουμε μέσα μέχρι 60 άτομα, κι αυτό για την ασφάλεια των πελατών και του μαγαζιού. Θα ήθελα να πω εδώ ότι είναι καλύτερα ο κόσμος αντί να έρχεται Σάββατο βράδυ, ας πούμε να έρχεται άλλες ώρες αφού είμαστε ανοιχτά από τις 10 το πρωί για να βγάλει τις φωτογραφίες του και να το ευχαριστηθεί περισσότερο, μέχρι τις τρεις τα ξημερώματα το άλλο πρωί. Θα πρέπει να ξοδέψατε πολλά λεφτά!
Είναι «βαριά» επένδυση και η συντήρησή του είναι αρκετά δαπανηρή. Εμείς τη ΔΕΗ την έχουμε κάνει συνέταιρο. Είναι πολλά τα λειτουργικά έξοδα, έχουμε τη θερμοκρασία στους – 6 βαθμούς όλο το χρόνο. Οι αντιδράσεις όσων μπαίνουν ποιες είναι, δεν κρυώνουν;
Επιφωνήματα… άλλοι κρυώνουν πολύ, το πιο παράξενο που μας έχουν πει είναι «είμαστε μόνοι μας, μπορείτε να ανεβάσετε λίγο τη θερμοκρασία;»..
Παίρνουμε μεγάλες ελιές, απείραχτες και μαζεμένες με το χέρι, τις χαρακώνουμε γύρω-γύρω με καλάμι κοφτερό και τις βάζουμε σε αγγείο καινούριο απίσσωτο. Από επάνω ρίχνουμε αλάτι καλά τριμμένο και αφού λιώσει το αλάτι τις βάζουμε σε άλλο αγγείο γεμάτο μέλι, έτσι που το μέλι να βγαίνει από πάνω από τις ελιές.
Αν δεν έχουμε μέλι τις βάζουμε κατά τον ίδιο τρόπο σε πετιμέζι μέσα στο οποίο έχουμε ανακατέψει και φύλλα κιτριάς. Μερικοί βάζουν μέσα και σπόρο από μάραθο και πιπέρικαι σπόρο από σέλινο και άνηθο και έτσι γίνονται έκτακτες οι ελιές. Υπάρχουν όμως πολλοί που δεν τον ξέρουν τον τρόπο της κατασκευής των.
Κατασκευή ελιών με οξύμελι (ξιδόμελο)
Διαλέγουμε ελιές μικρούλες, τις καλλίτερες, δηλαδή μαύρες και εντελώς απείραχτες μαζί με το κλαδί τους, τις πλένουμε με κρύο νερό και τις στεγνώνουμε επάνω σε καλαμωτή. Έπειτα τις βάνουμε σε σκαφίδι και χύνουμε επάνω λάδι και αλάτι, 320 δραμ. στις 7 οκάδες ελιές, και τις ανακατεύουμε σιγά με το χέρι για να μη σπάσουνε. Κατόπιν τις βάνουμε σε αγγεία και χύνουμε μέσα οξύμελι τόσο που να βγαίνει επάνω από τις ελιές. Το αγγείο το βουλώνομε με κλαδιά από μάραθο.
Κατασκευή ελιών με μούστο
Μαζεύουμε άσπρες ελιές και της μουσκεύουμε 6 ήμερες σε θαλασσινό νερό. Έπειτα τις βάζουμε σε αγγείο και χύνουμε από πάνω φρέσκο μούστο, έτσι όμως που να μην παραγεμιστεί και χυθεί ο μούστος όταν βράση. Αφού βράσει ο μούστος βουλώνουμε το αγγείο και αλείφουμε γύρω-γύρω το κούπωμα. Άλλοι όμως βάζουν πρώτα μέσα στο αγγείο μια χούφτα αλάτι, χύνουν κατόπιν το μούστο και έπειτα τις ελιές και όταν βράσει ο μούστος βουλώνουν το αγγείο.
Του Διδύμου.
Κατασκευή ελιών με τσίπουρα
Βάζουμε σε αγγείο τσίπουρα νωπά προτού στραγγίσουν και μαζί βάνουμε και τις ελιές μια στρώση ελιές, μια τσίπουρα. Κατόπιν βουλώνουμε το αγγείο και το αλείφουμε γύρω-γύρω.
Οι τσακιστές ελιές
Μαζεύουμε τις γερότερες ελιές πριν παρδαλίσουν, τις τσακίζουμε επάνω σε ξύλο και τις βάζουμε σε ζεστό νερό. Έπειτα τις βγάζουμε, τις στραγγίζουμε και τις αδειάζουμε σε καλάθι και από επάνω ρίχνουμε αλάτι χοντρό κοπανισμένο.
Την άλλη μέρα γεμίζουμε το αγγείο που έχουμε για να φυλάξουμε τις ελιές κι’ από πάνω ρίχνουμε μια χούφτα αλάτι και το βουλώνουμε το αγγείο με κλαδιά από μάραθο, έπειτα χύνουν μέσα μούστο καλής ποιότητος και βουλώνουμε το αγγείο.
Οι κολυμβητές ελιές
Μαζεύουμε μεστές ελιές όταν αρχίζουν να παρδαλίζουν μαζί με το κλαδί τους. Προσέχουμε δε να μη τις βάζουμε σε μεγαλύτερο δοχείο και σπάσουν στη μεταφορά. Έπειτα τις πλένουμε με κρύο νερό λίγες-λίγες και τις στεγνώνουμε επάνω σε κοφίνια στον ίσκιο μια μέρα και τις αναποδογυρίζουμε σιγά-σιγά για να στεγνώσουν καλά.
Στο αγγείο που πρόκειται να φυλάξουμε τις ελιές βάνουμε πρώτα στο πάτο μια χούφτα αλάτι κοπανισμένο και κατόπιν τη δεύτερη άλμη 10 οκάδες και μισή, ανακατωμένη με 240 δράμια ξίδι κι’ από 16 οκάδες ελιές και αφού γεμίσει το αγγείο ανακατεύουμε τις ελιές. Η άλμη πρέπει να βγαίνει από τις ελιές. Το αγγείο το βουλώνουμε με μάραθο και το αλείφουμε γύρω-γύρω.
Η άλμη πρέπει να μπαίνει πριν απ’ τις ελιές στο αγγείο για να μη σπάζουν. Άλλοι μαζεύουν τις ελιές μαζί με τα τρυφερά των κλαδιά, τις βάζουν μέσα σε θαλασσινό νερό και τις αφήνουν 5 η 6 ήμερες. Έπειτα τις βγάζουν, τις βάζουν μαζί με την άλμη σε δοχείο και το βουλώνουν καλά. Οι κολυμπητές ελιές γίνονται πριν από τη χειμερινή τροπή.
Είναι αλήθεια πως η επαφή του σκύλου με τα παιδιά θέλει προσοχή. Ακόμα και αν γνωρίζει ο ένας τον άλλον καιρό, στην συναναστροφή τους θα πρέπει να είναι μπροστά κάποιος ενήλικας.
Επίσης επιστήμονες διαπιστώνουν ότι τα μωρά στη Φινλανδία που ζούσαν σε σπίτι με σκύλο, και σε μικρότερο βαθμό με γάτα, πέρασαν πολύ λιγότερες εβδομάδες με λοιμώξεις στο αυτί, βήχα ή ρινική καταρροή.
Όμως η πρώτη επαφή του μωρού σας με το κατοικίδιο χρειάζεται λίγη προσοχή. Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν πως καλό θα είναι πριν φέρετε το μωρό στο σπίτι, να δώσετε στο ζωάκι σας να μυρίσει ένα φορμάκι ή μία κουβερτούλα του για να εξοικειωθεί με τη μυρωδιά του.
Ο Αυτισμός είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, καθώς και από περιορισμένη, επαναλαμβανόμενη και στερεότυπη συμπεριφορά.
Ο αυτισμός προς το παρόν δε θεραπεύεται και είναι μια ισόβια κατάσταση. Η επιστημονική έρευνα σήμερα εστιάζει στη δημιουργία ανταγωνιστών των ενδορφινών, σε μία προσπάθεια να μειωθεί το πλεόνασμα που εμφανίζεται στα αυτιστικά παιδιά.
Το ίδρυμα Orange España σε συνεργασία με τον Ισπανό καλλιτέχνη Miguel Gallardo παρουσιάζουν την Ακαδημία των Ειδικών, μια μικρού μήκους animation ταινία η οποία δείχνει με έναν απλό και ευχάριστο τρόπο τα ιδιαίτερα ταλέντα τα οποία πολλά παιδιά με αυτισμό έχουν και τα οποία δεν είναι πάντοτε κατανοητά σε όσους δεν τα γνωρίζουν.
«Έχουμε ψηλότερα κτίρια αλλά χαμηλότερη αυτοπεποίθηση, φαρδύτερους αυτοκινητόδρομους αλλά στενότερες απόψεις, ξοδεύουμε περισσότερα αλλά έχουμε λιγότερα, αγοράζουμε περισσότερα αλλά απολαμβάνουμε λιγότερα.
Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες, περισσότερες ανέσεις και λιγότερο χρόνο. Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερη λογική, περισσότερες γνώσεις αλλά λιγότερη κρίση.
Περισσότερους εμπειρογνώμονες και ακόμη περισσότερα προβλήματα. Έχουμε περισσότερες συσκευές, αλλά παίρνουμε μικρότερη ικανοποίηση, περισσότερα φάρμακα αλλά λιγότερη υγεία, παίρνουμε περισσότερες βιταμίνες αλλά βλέπουμε λιγότερα αποτελέσματα.
Πίνουμε πολύ, καπνίζουμε πολύ, ξοδεύουμε πολύ, γελάμε λίγο, οδηγούμε γρήγορα, θυμώνουμε γρήγορα, μένουμε ξύπνιοι ως αργά, σηκωνόμαστε κουρασμένοι, διαβάζουμε πολύ σπάνια, παρακολουθούμε πολύ τηλεόραση και προσευχόμαστε σπάνια.
Έχουμε πολλαπλασιάσει τα υπάρχοντά μας αλλά μειώσαμε τις αξίες μας, πετάμε με αεροπλάνα για να φτάσουμε κάπου γρήγορα να κάνουμε λιγότερα και να επιστρέψουμε νωρίτερα. Υπογράφουμε περισσότερες συμβάσεις για να λάβουμε λιγότερα κέρδη.
Μιλάμε πάρα πολύ, αγαπάμε πολύ σπάνια και λέμε ψέματα πολύ συχνά. Έχουμε μάθει να βγάζουμε τα προς το ζην, αλλά όχι να ζούμε. Έχουμε προσθέσει χρόνια στην ζωή, όχι ζωή στα χρόνια.
Έχουμε πάει στο φεγγάρι και έχουμε γυρίσει αλλά δεν διασχίζουμε τον δρόμο μέχρι απέναντι να γνωρίσουμε τον καινούριο μας γείτονα. Έχουμε κατακτήσει το διάστημα, αλλά όχι τον εσωτερικό μας κόσμο.
Έχουμε κάνει μεγαλύτερα πράγματα, αλλά όχι καλύτερα τα πράγματα. Προσπαθούμε να καθαρίσουμε την ατμόσφαιρα έχοντας δηλητηριασμένη την ψυχή μας, έχουμε διασπάσει το άτομο, αλλά όχι τις προκαταλήψεις μας.
Γράφουμε περισσότερο, αλλά μαθαίνουμε λιγότερο, προγραμματίζουμε περισσότερα, αλλά επιτυγχάνουμε λιγότερα.
Μάθαμε να βιαζόμαστε, αλλά όχι να περιμένουμε, έχουμε περισσότερα όπλα, αλλά λιγότερο ειρήνη, υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερα ήθη, περισσότερα πάρτι, αλλά λιγότερη διασκέδαση, περισσότερα τρόφιμα, αλλά λιγότερους χορτάτους, περισσότερο γνωστούς, αλλά λιγότερους φίλους, περισσότερη προσπάθεια, αλλά μικρότερη επιτυχία.
Χτίζουμε γρηγορότερους υπολογιστές να κατέχουν περισσότερες πληροφορίες, για να παράγουν περισσότερα αντίγραφα, αλλά έχουμε λιγότερη επικοινωνία, οδηγούμε μικρότερα αυτοκίνητα που έχουν μεγαλύτερα προβλήματα, κατασκευάζουμε μεγαλύτερα εργοστάσια που παράγουν λιγότερο. Έχουμε γίνει πολύ σε ποσότητα, αλλά υστερούμε σε ποιότητα.
Έχουμε μπερδέψει την αξία με την τιμή
Στις μέρες μας οι άνθρωποι γνωρίζουν την τιμή όλων και την αξία κανενός.
Αυτή είναι η εποχή της ταχυφαγείας και της αργής πέψης. Ψηλοί άνδρες με κοντούς χαρακτήρες, υψηλά κέρδη αλλά ρηχές σχέσεις.
Αυτή είναι η εποχή της ‘παγκόσμιας ειρήνης’ αλλά και του εγχώριου πολέμου, περισσότερο ελεύθερο χρόνο αλλά λιγότερο διασκεδαστικό, υψηλότερα ταχυδρομικά τέλη αλλά πιο αργές υπηρεσίες, περισσότερα είδη τροφίμων, αλλά λιγότερη υγιεινή διατροφή.
Αυτή είναι η εποχή των δύο εισοδημάτων αλλά και των περισσότερων διαζυγίων. Αυτή είναι η εποχή των αστραφτερών σπιτιών, αλλά των διαλυμένων.
Αυτή είναι η εποχή των γρήγορων ταξιδιών, των πάνων μιας χρήσης, της τροφής από κουτιά, των σχέσεων μιας βραδιάς, των υπέρβαρων σωμάτων και των χαπιών που κάνουν τα πάντα, μπορούν να σε ευθυμήσουν, να σε ηρεμήσουν ή να σε σκοτώσουν. Αυτή είναι η εποχή που υπάρχει πολύ πράμα στην βιτρίνα και τίποτα στην αποθήκη.
Γιατί επιλέγουμε να ζούμε έτσι;
Αγοράζουμε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε
με λεφτά που δεν έχουμε
για να εντυπωσιάσουμε ανθρώπους που δεν συμπαθούμε.
Η αλλαγή ξεκινά με το καθένα. Είμαστε ατομικά υπεύθυνοι για τις πράξεις και την συμπεριφορά μας. Τι είδους κόσμο φτιάχνουμε με τον τρόπο που επιλέγουμε να ζούμε την ζωή μας;
Ψύλλος είναι ο τίτλος μια χειρόγραφης εφημεριδούλας, που εκδίδει και συντάσσει ένας δωδεκάχρονος μαθητής, σ’ ένα απομονωμένο χωριό της ορεινής Ολυμπίας. ο Ηλίας Σεϊτανίδης.
«Ψύλλος» είναι όμως κι ο ίδιος ο μικρός Ηλίας, γιατί είναι τόσο πολύ ταυτισμένος με την εφημερίδα του, ώστε κανείς πια να μην τον φωνάζει με το πραγματικό του όνομα.
Κι όπως γράφει ο ίδιος σ’ ένα φύλλο της εφημερίδας του, «ο Ψύλλος είναι ένα όνειρο, τα ταξίδια που θέλω να κάνω, είναι το σπάσιμο των συνόρων του μικρού χωριού μου, είναι τα φτερά που με βοηθούν να πετάξω μακριά…».
Θα σε ντύσουν με γάντια και κάπα, θα σε οδηγήσουν στο χολ προσαρμογής ώστε η θερμοκρασία του σώματός να πέσει στους 6 βαθμούς Κελσίου και τότε η πόρτα για το ice bar θ΄ ανοίξει!
Οι τοίχοι, τα καθίσματα, η μπάρα, τα ποτήρια, όλη η αστραφτερή πολυτέλεια και η μουσική δυνατή, κι ο κεφάτος ice barman δεν προλαβαίνει να βάζει τα παγωμένα ποτά!
Όσοι καταφέρουν να μείνουν μέχρι το τέλος θα φύγουν χαμογελαστοί, παγωμένοι και dizzy, έχοντας χορέψει, κι έχοντας γίνει παρέα έστω για 25 με 30 λεπτά.
Πώς σκεφτήκατε να δημιουργήσετε ένα τέτοιο πρωτοποριακό bar, κι όχι απλά ένα ακόμα bar;
Στην Ελλάδα φαντάζομαι δεν υπήρχε κανείς που να ξέρει!
Τρελή ιδέα, δεν διστάσατε κάποια στιγμή;
Τελικά μια καλή ιδέα είναι που χρειάζεται;
Πόση ώρα μένουν στο μπαρ οι πελάτες του;
Θα πρέπει να ξοδέψατε πολλά λεφτά!
Οι αντιδράσεις όσων μπαίνουν ποιες είναι, δεν κρυώνουν;
