Γνωρίζουμε ήδη όλοι, ότι όταν επισκεπτόμαστε μια ξένη χώρα, χρειάζεται να ακολουθήσουμε συγκεκριμένες παραδόσεις και κανόνες.
Σε κάθε περίπτωση, αποφασίσαμε να βρούμε μερικούς απ’ τους κανόνες και τους κοινωνικούς συμβιβασμούς που εφαρμόζονται σε διάφορες χώρες του εξωτερικού, τους οποίους δεν θα έπρεπε να αθετήσετε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Με την βοήθεια της τεχνολογίας έχουμε την ευκαιρία να δούμε τις Μυκήνες όπως πραγματικά ήταν στην αρχαιότητα.
Οι «Πολύχρυσες Μυκήνες», το βασίλειο του μυθικού Αγαμέμνονα, που πρώτος ύμνησε ο Όμηρος στα έπη του, είναι το σημαντικότερο και πλουσιότερο ανακτορικό κέντρο της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην Ελλάδα.
Παρακολουθήστε παρακάτω ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ για τη ακρόπολη των Μυκηνών σε τρισδιάστατη αναπαράσταση.
Το όνομά τους έχει δοθεί σε έναν από τους λαμπρότερους πολιτισμούς της ελληνικής προϊστορίας, το μυκηναϊκό, και οι μύθοι που συνδέονται με την ιστορία τους διαπέρασαν τους αιώνες με τα ομηρικά έπη και τις μεγάλες τραγωδίες της κλασικής εποχής, ενώ ενέπνευσαν και συνεχίζουν να εμπνέουν παγκοσμίως την πνευματική δημιουργία και την τέχνη.
Οι Μυκήνες ιδρύθηκαν ανάμεσα σε δύο ψηλούς κωνικούς λόφους, τον Προφήτη Ηλία (805 μ.) και τη Σάρα (660 μ.), πάνω σε χαμηλό ύψωμα που δέσποζε στην αργολική πεδιάδα και είχε τον έλεγχο των οδικών και θαλάσσιων επικοινωνιών.
Γύρω στο 1700 π.Χ. εμφανίσθηκαν ηγεμονικές και αριστοκρατικές οικογένειες, όπως διαπιστώνεται από τη χρήση μνημειωδών τάφων, πλούσια κτερισμένων και περικλεισμένων σε λίθινο περίβολο, που ονομάσθηκε Ταφικός Κύκλος Β. Η εξέλιξη αυτή συνεχίσθηκε στην αρχή της μυκηναϊκής περιόδου, γύρω στο 1600 π.Χ., οπότε οικοδομήθηκε ένα μεγάλο κεντρικό κτήριο στην κορυφή του λόφου, ένας δεύτερος λίθινος περίβολος, ο Ταφικός Κύκλος Α, καθώς και οι πρώτοι θολωτοί τάφοι. Όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα, οι ηγεμόνες των Μυκηνών ήταν ισχυροί και συμμετείχαν σε ένα πολύπλοκο δίκτυο εμπορικών συναλλαγών με τις χώρες της Μεσογείου.
Το Μέγαρο, η έδρα του ηγεμόνα
Η ανοικοδόμηση των ανακτόρων, που είναι ορατά σήμερα, άρχισε γύρω στο 1350 π.Χ. Τότε ξεκίνησε και η οχύρωση της ακρόπολης, στην οποία διακρίνονται τρεις φάσεις.
Ο πρώτος περίβολος κτίσθηκε με το κυκλώπειο σύστημα επάνω στο βράχο. Εκατό χρόνια αργότερα, η οχύρωση μετακινήθηκε προς τα δυτικά και νότια και κτίσθηκε η Πύλη των Λεόντων, η μνημειακή είσοδος με τον προμαχώνα της.
Το μοναδικό νεκροταφείο εντός των τειχών
τον τειχισμένο χώρο εντάχθηκαν το θρησκευτικό κέντρο και ο Ταφικός Κύκλος Α, που διαμορφώθηκε σε χώρο προγονολατρείας, με την ανύψωση του αρχικού επιπέδου του. Τότε είναι πιθανό ότι οικοδομήθηκε και ο θολωτός τάφος γνωστός ως «θησαυρός του Ατρέα», με τα τεράστια υπέρθυρα και την ψηλή κυψελοειδή θόλο. Γύρω στο 1200 π.Χ. μετά από εκτεταμένη καταστροφή, πιθανόν από σεισμό, κατασκευάσθηκε η επέκταση των τειχών προς τα βορειοανατολικά του λόφου ώστε να ενταχθεί στον τειχισμένο χώρο η υπόγεια κρήνη. Αλλεπάλληλες καταστροφές συνοδευόμενες από πυρκαγιές οδήγησαν στην οριστική εγκατάλειψη του χώρου γύρω στο 1100 π.Χ.
Μετά την κατάρρευση του ανακτορικού συστήματος και τη διάλυση της «Μυκηναϊκής Κοινής», ο λόφος παρέμεινε πενιχρά κατοικημένος ως την κλασική περίοδο.
Τα κυκλώπεια τείχη της μυκηναϊκής ακρόπολης, όμως, παρέμεναν ορατά στο πέρασμα των αιώνων και αποτέλεσαν πόλο έλξης πολλών περιηγητών και αρχαιοφίλων, που δεν δίστασαν να λεηλατήσουν το χώρο κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, επωφλούμενοι από την αδιαφορία και τη φιλαργυρία των Τούρκων. Το 1837, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, οι Μυκήνες τέθηκαν υπό την αιγίδα της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, η οποία μέχρι σήμερα πραγματοποιεί έρευνες στο χώρο.
Μία βίλα στην Πελοπόννησο έχει κλέψει το ενδιαφέρον του διεθνούς Τύπου, με τους λάτρεις της αρχιτεκτονικής να κάνουν διθυραμβικά σχόλια για την κατασκευή της και τις πολυτελείς παροχές της.
Η βίλα Ypsilon είναι κτισμένη σε ένα απόμακρο σημείο κάπου στην Πελοπόννησο, ιδανικό για όσους θέλουν να απολαμβάνουν και βουνό και θάλασσα
Έχοντας έκταση 150 τετραγωνικά μέτρα, το οίκημα σχεδιάστηκε από την εταιρία LASSA με έδρα το Λονδίνο και τις Βρυξέλλες και υπεύθυνους αρχιτέκτονες τον Tεο Σαραντόγλου Λάλι και την Ντόρα Σβέιτζντ.
Με μία πρώτη ματιά, κάποιον καταλαβαίνει πως η βίλα είναι λες και έχει χτιστεί κάτω από την γη μιας και η οροφή της είναι ουσιαστικά συνέχεια του χωμάτινου δρόμου που την περικλείει, ξεγελώντας έτσι στο μάτι.
«Ο άξονας των σκεπασμένων στεγών ευθυγραμμίζεται τέλεια με το νησί Σχίζα προς το νότο και ένα χωριό προς τα ανατολικά. Μια άλλη απαίτηση ήταν να σχεδιάσουμε τη διαρρύθμιση που να ενεργοποιεί όλη την περιφέρεια του κτιρίου, αντί να ευνοεί μόνο την πανοραμική θέα στη θάλασσα», δήλωσε ο Lalis στο Dezeen.
Σύμφωνα με Dezeen, οι προσόψεις της βίλας έχουν κλίση προς τα μέσα για να δώσουν στις τρεις αυλές το πλεονέκτημα της σκιάς. Η μια από αυτές έχει πισίνα σε σχήμα ματιού, η άλλη μπορεί να λειτουργήσει ως καθιστικό και η τρίτη έχει χαλίκι στο πάτωμα.
Μάλιστα, καθεμία αυλή είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να προσφέρει στον κάτοικο ξεκούραση και χαλάρωση σε διαφορετικές φάσεις της ημέρας.
Συγκεκριμένα, η δυτική αυλή με την πισίνα είναι σχεδιασμένη για το πρωί και μεσημέρι, η ανατολική είναι καλύτερη για να καθίσει κάποιος το μεσημέρι και η νότια με το χαλίκι για χρήση από αργά το απόγευμα και μετά.
Η βίλα περιλαμβάνει τρία υπνοδωμάτια και μπάνια, τα οποία βρίσκονται στην ανατολική πλευρά, ενώ το μοναδικό design με τους λευκούς τοίχους με τις τρύπες, τα μίνιμαλ καθιστικά και την τζαμαρία σε ημικύκλιο σχήμα είναι μερικοί λόγοι που το κάνουν ακόμη πιο πολυτελές και ιδιαίτερο.
Οι αρχιτέκτονες μάλιστα ανέφεραν πως λόγω της απομακρυσμένης τοποθεσίας της κατοικίας, χρειάστηκε να προκατασκευαστεί ένα μεγάλο μέρος της εξωτερικής κατασκευής. Αυτό βοήθησε και στη μείωση των εξόδων συναρμολόγησης και του χρόνου κατασκευής σε μόλις επτά μήνες.
[lassa-architects] [dezeen] [ief]
Απίστευτο περιστατικό στη Νότια Αφρική. Ο νεαρός επιβιβάστηκε σε ταξί και τότε άρχισε το μαρτύριο του, καθώς όπως κατήγγειλε, τον νάρκωσαν, τον απήγαγαν και τον βίαζαν επί τρεις ημέρες.
Εκτεταμένες έρευνες για τον εντοπισμό και τη σύλληψη τριών γυναικών, οι οποίες, σύμφωνα με καταγγελία, απήγαγαν και βίασαν κατ’ εξακολούθηση έναν 23χρονο, διενεργεί τις τελευταίες μέρες η αστυνομία στη Νότια Αφρική.
Όπως κατήγγειλε το θύμα στις αρχές και γνωστοποίησε η εκπρόσωπος της αστυνομίας της Πρετόρια στο Times Live, ο 23χρονος επιβιβάστηκε στις 19 Μαΐου σε ταξί, στο οποίο ήδη επέβαιναν οι τρεις νεαρές γυναίκες.
Ενώ κινούνταν σε πολυσύχναστη συνοικία της πόλης, το ταξί άλλαξε κατεύθυνση και ο οδηγός του είπε να καθίσει στη θέση του συνοδηγού. Μία από τις γυναίκες του έκανε ένεση με άγνωστη ουσία και αυτός έχασε τις αισθήσεις του.
“Είπε ότι ξύπνησε σε ένα μονό κρεββάτι, σε άγνωστο χώρο και τοποθεσία. Οι γυναίκες ύποπτοι, φέρονται να τον ανάγκασαν να πιει ένα ενεργειακό ποτό, πριν τον βιάσουν επανειλημμένως για τρεις ημέρες”, δήλωσε η εκπρόσωπος της αστυνομίας.
Ο 23χρονος κατέφυγε στις αρχές, στις 22 Μαΐου όταν τον μετέφεραν και τον άφησαν σε περιοχή περίπου 48 χιλιόμετρα μακριά της Πρετόρια. Ήταν “πολύ σοκαρισμένος” και έλαβε ιατρική περίθαλψη, όπως είπε η αστυνομία, τονίζοντας ότι “Λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη όλα τα σεξουαλικά αδικήματα ανεξαρτήτως φύλου”.
Ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης είναι ο Γιώργος Καπουτζίδης: Γράφει, παίζει, παρουσιάζει, αυτοσχεδιάζει, κάνει τον κόσμο να γελά. Έχοντας καταφέρει να απαλλαγεί από το βάρος και το άγχος της επιτυχίας, ονειρεύεται αυτά που θα΄ρθουν.
«Μεγάλωσα στις Σέρρες. Είχα μια πολύ όμορφη παιδική ηλικία, παιχνίδι, ξεγνοιασιά, αλάνες. Χωρίς ιδιαίτερο διάβασμα ήμουν πολύ καλός μαθητής. Θυμάμαι, στην 4η δημοτικού, που μετακομίσαμε για μία χρονιά στην Ξάνθη, γιατί πήρε μετάθεση ο πατέρας μου. Ηταν τραπεζικός και η μητέρα μου δασκάλα. Κι ενώ δεν γνώριζα κανέναν, οι συμμαθητές μου με δέχτηκαν αμέσως κι έκαναν εύκολο κάτι τόσο δύσκολο.
Μικρός έβλεπα τηλεόραση, στίβο, ολυμπιακούς αγώνες και πολλές αμερικανικές κωμωδίες, πράγματα που ήταν για μεγαλύτερους. Παρακολουθώντας εκπαιδεύτηκα στην κωμωδία και έμαθα το τηλεοπτικό σενάριο. Στην εφηβεία μου ήμουν μοναχικός, κι ας ήμουν αρκετά δημοφιλής. Εμενα στο σπίτι και έβλεπα τηλεόραση. Σαν να έχτιζα το μέλλον μου.
Στα δέκα οκτώ μου, ενώ διάβαζα για πανελλαδικές, ονειρευόμουν γράψω μια κωμική σειρά σαν τις «Τρεις Χάριτες» και να παίξω ένα δεύτερο ρόλο, σαν αυτόν που έπαιζε ο Μιχάλης Ρέππας. Και τελικά το έκανα. Οι «Σαββατογεννημένες» ήταν τρεις, κι εγώ έπαιξα έναν μικρό ρόλο.
Στη ζωή μου ακολούθησα αυτό που με έκανε χαρούμενο, αλλά ως καλός μαθητής έπρεπε να περάσω στο Πανεπιστήμιο και μπήκα στη Νομική Θεσσαλονίκης. Οταν έφτασα στο αμήν, κι ενώ μου είχαν μείνει έξι μαθήματα, τα παράτησα. Δεν με νοιάζει που δεν τελείωσα, αλλά θα ήθελα να έχω πάρει πτυχίο. Εφυγα τη σωστή στιγμή. Ηδη από το τρίτο έτος ήμουν στη θεατρική ομάδα και κάναμε παραστάσεις. Οταν κατέβηκα στην Αθήνα, για να πάω στη δραματική, άρχισα να σκέφτομαι ότι πρέπει να γράψω. Ηθελα να γίνω ηθοποιός, αλλά ήξερα ότι όσο περισσότερα εφόδια είχα, τόσο το καλύτερο. Το γράψιμο ή καλύτερα η ενορχήστρωση μιας δουλειάς ήταν εκείνο που με ενδιέφερε περισσότερο. Τώρα πια είμαι σίγουρος. Ο κολλητός μου μού έλεγε ότι το ταλέντο μου είναι να μαζεύω κόσμο και να του λέω ιστορίες.
Δεν με ώθησε κάτι συγκεκριμένο. Απλώς το πήρα απόφαση. Πριν τις «Σαββατογεννημένες» σκάρωνα πράγματα, τα άφηνα στη μέση, γιατί έβλεπα τις αδυναμίες τους. Και στον στρατό έγραφα. Την πρώτη κωμωδία, την γράψαμε με έναν φίλο μου, λεγόταν «Οι πρώτοι». Ο Τάκης Ζαχαράτος, που είχα δουλέψει μαζί του σε ένα σόου, πήρε το κείμενο, το έδωσε στη Μαρία Καβογιάννη και μαζί το πήγαμε στο ΑΤΑ. Τους άρεσε αλλά ήταν ακριβή παραγωγή κι έτσι δεν έγινε.
Εμαθα να γράφω σενάρια παρατηρώντας σειρές, σβήνοντας και γράφοντας, με το δικό μου κριτήριο. Εχω ένα εσωτερικό κριτήριο που λειτουργεί καλά, αν και καμιά φορά, με λογοκρίνει βάναυσα.
Τη χρονιά που έδωσα στο Mega τις «Σαββατογεννημένες», ήμουν ο μοναδικός πρωτοεμφανιζόμενος ανάμεσα στα 30-35 σίριαλ.
Ηταν πιο κλειστό το κύκλωμα. Μετά το «Παρά 5», νομίζω ότι έδωσα στα κανάλια το έναυσμα να ψάξουν καινούργιους ανθρώπους.
Στις «Σαββατογεννημένες» έβαλα τον Σάββα να κερδίζει λαχείο, γιατί όταν πήγαινα πρώτη λυκείου, ο μπαμπάς μου κέρδισε τον πρώτο αριθμό του Εθνικού Λαχείου. Συμπτωματικά ήταν η γιορτή του πατέρα μου, του Αγίου Δημητρίου, κι ερχόταν κόσμος σπίτι για ευχές. Σε μια μικρή πόλη, μαθεύτηκε αμέσως.
Με το λαχείο, ένοιωσα τον φθόνο κάποιων. Ενας φίλος μου μού έκοψε την καλημέρα. Οταν συμβαίνει κάτι μεγάλο, όλοι σε κατηγορούν ότι άλλαξες. Στην ουσία εκείνοι είναι που αλλάζουν απέναντί σου. Δεν λέω ότι φταίνε, λέω απλώς ότι δεν ξέρουν πως να το χειριστούν. Είδα βέβαια και ανθρώπους που χάρηκαν μαζί μας.
Οι γονείς μου μένουν πάντα στις Σέρρες. Κι εγώ επιστρέφω συχνά. Την περίοδο του «Παρά 5» δεν ήταν εύκολο να κυκλοφορώ εκεί. Εχω εισπράξει την αγάπη και την εκτίμηση από την πόλη μου. Τώρα έχει ησυχάσει η κατάσταση. Χαίρομαι, γιατί μ΄αρέσει να πηγαίνω στις Σέρρες και να ηρεμώ. Είμαι διακριτικός άνθρωπος και χρειάζομαι ησυχία στη ζωή μου. Την εποχή του «Παρά 5» ήταν μεγάλος ο θόρυβος.
Η επιτυχία στην αρχή με ενθουσιάζει. Μετά μου δημιουργεί φόβο, κρατήματα, με κάνει να αυτολογοκρίνομαι. Τώρα πια έχω απαλλαχθεί από τον φόβο και τις ευθύνες της επιτυχίας, την υποχρέωση της επόμενης, κυρίως απέναντι στο κοινό αλλά και στον Τύπο. Δεν θέλω να προσβάλω ούτε την νοημοσύνη ούτε την εμπιστοσύνη των τηλεθεατών. Τώρα μπορώ να προχωρήσω. Θα γράψω όταν το θελήσει η καρδιά μου. Κι αν δεν πάει καλά, δεν πήγε.
Η «Εθνική Ελλάδος» με βοήθησε να τα ξεπεράσω όλα αυτά. Πρόθεσή μου δεν ήταν να χωρίσω τους ήρωες σε καλούς και κακούς. Ηθελα απλώς να πω ότι πρέπει να παίρνουμε θέση στα πράγματα. Κι ίσως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε γιατί σε πολλά πράγματα δεν πήραμε θέση, τα αφήσαμε άλυτα: Ρατσισμός, αναπηρία, φασισμός, ομοφυλοφιλία.
Εχουμε ταμπού. Σκέφτομαι πως για να μην έχουν λυθεί όλα αυτά τα θέματα, μάλλον υπάρχει ένας άλλος κόσμος απέναντι, που δεν μας αφήνει. Αν δεν τα πιστεύουμε είναι γιατί δεν μας το έμαθαν. Φυσικά βοηθάει όταν μια κυβέρνηση ανοίξει τα θέματα στην κοινωνία, αλλά κυρίως πρέπει εμείς να ανοίξουμε τις κεραίες μας.
Το σύμφωνο συμβίωσης η κυβέρνηση το έφερε με μεγάλη δυσκολία. Ηταν απογοητευτικό το πόσο δύσκολα έγινε. Ευτυχώς βέβαια, αλλά δεν μπορώ να πω ότι άνοιξε η συζήτηση. Περιμένω όχι μόνον από μια αριστερή κυβέρνηση αλλά από κάθε κυβέρνηση μεγαλύτερη ευαισθησία στα κοινωνικά θέματα.
Στο θέμα της υιοθεσίας για μένα έχει σημασία οι γονείς να αντιλαμβάνονται την ευθύνη της υιοθεσίας. Τίποτε άλλο. Πριν εξετάσουμε αν ο γονιός είναι ή δεν είναι ομοφυλόφιλος, πρέπει να εξετάσουμε αν είναι υπεύθυνος.
Στην «Εθνική Ελλάδος», συνειδητά, ήθελα να δείξω πώς είναι ένας ομοφυλόφιλος. Ελειπε από την ελληνική τηλεόραση ένας άνθρωπο που δεν κουβαλά ούτε το πολύ χαρούμενο και παρδαλό, ούτε την ενοχή, το κρυφό, ένα βάρος. Οι άνθρωποι είναι ίσοι και είναι αυτό που θέλουν να είναι. Αυτό πρεσβεύω κι έτσι ζω τη ζωή μου.
Σε ένα μεγάλο ταξίδι μου στην Ευρώπη, θυμάμαι ήμουν στο ξενοδοχείο στο Ντουμπρόβνικ, όταν κατέβηκε στην πισίνα ένα ζευγάρι. Η γυναίκα με τον άνδρα της σε αναπηρικό καρότσι. Επιναν την μπύρα τους, γελούσαν, ήταν ευτυχισμένοι. Αυτή η εικόνα μου άνοιξε τα μάτια.
Ρατσιστικές τάσεις έχουν, σε μειοψηφία, όλες οι κοινωνίες. Μόνον που αυτές παίρνουν θέση απέναντι στο θέμα. Εμείς είμαστε πιο χαλαροί και την αφήνουμε να εκφράζεται. Προσωπικά, μετά από πολλή δουλειά, έχω φτιάξει ένα περιβάλλον, με τους δικούς μου ανθρώπους, και δεν θα μπορούσα να έχω ρατσιστές κοντά μου.
Οι φίλοι μου είναι εντός και εκτός δουλειάς. Στο «Παρά 5», πράγματι, φτιάχτηκε ένα παρεϊστικο κλίμα. Ημασταν όλη μέρα μαζί. Τελικά δεν κράτησα με όλους. Με τον Αργύρη και την Αγγελική ήμαστε φίλοι από πριν και συνεχίζουμε. Τους αγαπώ και μ΄ αγαπάνε πολύ. Η Σμαράγδα ήταν ο άνθρωπος που αγάπησα πιο πολύ μέσα στη σειρά και την αγαπώ πάντα. Δεν έχουμε κοινή καθημερινότητα, αλλά έχουμε δυνατά συναισθήματα.
Με την Ελισάβετ έχουμε μια απόσταση. Εχω όμορφες αναμνήσεις, έχουμε γελάσει μαζί τόσο πολύ, αλλά το τελευταίο διάστημα έχουμε μια απόσταση. Κι αυτό έγινε γιατί δεν ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες. Από το να έχουμε προστριβές, είναι καλύτερα να κρατήσουμε τα ωραία.
Δεν θα γινόμουν ποτέ πολιτικός. Θα δυσαρεστούσα πολύ κόσμο. Αυτά που πρεσβεύω δεν νομίζω ότι θα τα δεχόταν η πλειοψηφία του κόσμου.
Από όλη την παρέα του «Παρά 5», από όλους αυτούς τους τριάντα-σαράντα ανθρώπους, οι περισσότεροι έδειξαν με συγκινητικό τρόπο την ευγνωμοσύνη τους για όλο αυτό που ζήσαμε. Οπως η συγχωρεμένη η «γιαγιά» μου, η Ειρήνη Κουμαριανού, μου έδωσε απίστευτη αγάπη.
Είναι ωραίο να προσφέρεις, όπως είναι ωραίο να ξέρεις ότι έχεις αλλάξει τη ζωή κάποιου προς το καλύτερο. Κάποιες φορές ήταν τόσο πολύ, που ερχόμουν σε δύσκολη θέση. Δεν μπορούν όλοι να εκφράσουν με τον ίδιο τρόπο την ευγνωμοσύνη τους. Ισως γιατί μπορεί να νοιώθουν ότι εκφράζοντάς την, μειώνουν τον εαυτό τους. Ισως έχουν μεγάλο εγώ…
Από το «Παρά 5» κρατάω τόσα πολλά, τα γέλια, κάποιες δύσκολες στιγμές. Θυμάμαι μια φορά, σε ένα γύρισμα στο ξενοδοχείο που ο Αργύρης από την κούραση δεν μπορούσε να πει τα λόγια του και κατέληξε να κλαίει πάνω από ένα πιάτο σούπας.
Για δύο χρόνια όλο αυτό ήταν η ζωή μου, οι άνθρωποί μου, η καθημερινότητά μου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν θα ήθελα να ξαναγίνει έτσι. Προτιμώ να περνάμε καλά στα γυρίσματα, χωρίς την ψευδαίσθηση ή την αυταπάτη ότι αυτό είναι η οικογένειά μου. Γιατί μπορεί και να μην είναι.
Δεν θα γινόμουν ποτέ πολιτικός. Θα δυσαρεστούσα πολύ κόσμο. Αυτά που πρεσβεύω δεν νομίζω ότι θα τα δεχόταν η πλειοψηφία του κόσμου. Και δεν θα τους έκανα κανένα χατήρι.
Μεγάλωσα πια και σκέφτομαι το μέλλον μου. Εχω το όραμά μου. Χαίρομαι που έριξα τους ρυθμούς μου, που έπαιξα στο θέατρο και έκανα παιχνίδια στην τηλεόραση. Δεν νομίζω ότι μπορώ να βρίσκω κάθε βδομάδα και μία ιδέα. Στο πλάνο μου, εκτός από παρουσίαση, δεν έχω πολλή τηλεόραση -κι εκείνη έχει πληγεί κι εγώ είπα όσα είχα να πω. Από εδώ και πέρα θα ήθελα να μιλήσω με σινεμά ή θέατρο. Να συνεχίσω να ταξιδεύω και να μπορώ να αλλάζω τις ζωές των ανθρώπων προς το καλύτερο.
[bovary] [Φωτογραφίες – Πάνος Μάλλιαρης]
Κόπηκε η εκπομπή του στην ΕΡΤ έπειτα από τη δημόσια διαπόμπευση και τη δωδεκάμηνη διαγραφή του από την ΕΣΗΕΑ επειδή έπαιξε σε τηλεοπτική διαφήμιση – Τι απαντά ο δημοσιογράφος στους συνδικαλιστές της Ένωσης Συντακτών.
Την σφοδρή του αντίδραση στην απόφαση του Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ για διαγραφή 12 μηνών αλλά και στην δημοσιοποίηση της καταδικαστικής απόφασης αν και δεν επιτρεπόταν, εξέφρασε με επιστολή του που δόθηκε στην δημοσιότητα ο δημοσιογράφος Μιχάλης Κεφαλογιάννης.
Στην επιστολή η οποία τιτλοφορείται «Πως τα όργανα της ΕΣΗΕΑ “βοήθησαν” εμένα και τους συνεργάτες μου να χάσουμε τη δουλειά μας», ο δημοσιογράφος παραθέτει τα όσα συνέβησαν και τα οποία οδήγησαν όχι μόνο σε προσωρινή διαγραφή του από το σωματείο αλλά και σε δημόσια διαπόμπευσή του όπως και σε διακοπή συνεργασίας του με την ΕΡΤ.
Για όλους αυτούς τους λόγους αποφάσισε να δώσει στην δημοσιότητα όλα τα στοιχεία και το ιστορικό της υπόθεσης το οποίο ξεκινά με την συμμετοχή του σε διαφημιστικό σποτ το οποίο γυρίστηκε πριν την συνεργασία του με την δημόσια τηλεόραση και φτάνει μέχρι σήμερα όπου βρίσκεται ενώπιον του Πειθαρχικού Οργάνου και έχοντας χάσει την θέση εργασίας του.
Αναλυτικά, η επιστολή αναφέρει τα εξής:
«Με απόφαση σας, οι τρεις συνταξιούχοι, μέλη του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ, με διαγράψατε για 12 μήνες από την Ένωση για συμμετοχή μου σε τηλεοπτική διαφήμιση.
Παρότι “οι καταδικαστικές πρωτοβάθμιες αποφάσεις που υπόκεινται σε έφεση δεν αναρτώνται», όπως αναφέρει ο κανονισμός, εσείς επιμείνατε ότι υπάρχει λόγος άμεσης ανάρτησης της απόφασης πριν αυτή τελεσιδικίσει, “προς ενημέρωση ευρύτερου αριθμού προσώπων” προσομοιάζοντας με, με….δακτυλοδεικτούμενο εγκληματία.
Η δημοσιοποίηση της απόφασης- διαπόμπευσης, είχε ως άμεσησυνέπεια τη στοχοποίηση μου.
Είναι τυχαίο ότι τις αμέσως επόμενες ημέρες, χάσαμε τη δουλειά μας στην ΕΡΤ εγώ και άλλοι τρεις συνάδελφοι; Πρόκειται για μέλη της ΕΣΗΕΑ και είναι οι Δ.Τζούβελη, Δ.Πασσά και Κ.Φωτίαδου που δεν έχουν άλλη επαγγελματική απασχόληση.
Η ΕΡΤ πριν αναρτήσετε την εμπαθή ανακοίνωση σας στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΣΗΕΑ μας είχε ζήτησει να προτείνουμε επαναλήψεις της εκπομπής, οι οποίες θα διαρκούσαν μια εβδομάδα, απαραίτητο διάστημα για να υπογραφεί η ανανέωση της σύμβασης για ακόμη 40 επεισόδια. Μετά την ανάρτηση σας, και τα δημοσιεύματα που ακολούθησαν, η ΕΡΤ μας ενημέρωσε ότι δεν θα υπάρξει ανανέωση- παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις εδώ και 2 μήνες-και ζήτησε λίστα επαναλήψεων μέχρι και τον Ιούλιο.
Είναι ξεκάθαρο, πως η δημοσιοποίηση της απόφασης αυτής και η πρωτοφανής φρασεολογία που χρησιμοποιήθηκε, συνέβαλε καθοριστικά στην εξέλιξη αυτή, καθώς ουδέποτε η ΕΡΤ είχε θέσει θέμα διακοπής της εκπομπής ” Η Ζωή μου η υγεία μου”.Το αντίθετο μάλιστα, καθώς τη θεωρούσε άκρως επιτυχημένη. Δυστυχώς, οι πράξεις σας δεν πλήττουν μόνο εμένα που αναλαμβάνω το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί, αλλά και άλλους 3 συναδέλφους που μέσα σε ένα χρόνο είναι ξανά αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας.
Κόψατε και ράψατε το απολογητικό μου υπόμνημα, αφαιρώντας σκοπίμως από τη δημοσιοποίηση του στοιχεία, τα οποία οφείλατε να λάβετε υπόψη σας, όπως αναφορές στα διεθνή και ελληνικά βραβεία της εκπομπής, η οποία κλείνει σχεδόν 20 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στην ελληνική τηλεόραση.
Κατά καιρούς έχετε διαγράψει επιτυχημένους συναδέλφους, στηριζόμενοι σε έναν κανονισμό που έχει ξεπεραστεί από την σημερινή πραγματικότητα και τη ίδια τη ζωή, καθώς γράφτηκε πριν από 40 χρόνια και πλέον δεν αντιμετωπίζει τα ουσιαστικά προβλήματα του κλάδου.
Καθημερινά, δημοσιογράφοι διαφημίζουν διάφορα προϊόντα για να επιβιώσουν οι εκπομπές τους, τα κανάλια τους, τα ραδιόφωνα τους, οι εφημερίδες τους, οι ιστοσελίδες τους και εντέλει οι ίδιοι σε ανοιχτές και όχι κλειστές επιχειρήσεις ή μήπως δεν είναι επιχειρήσεις τα ΜΜΕ; Αυτοί δεν τηρούν τη δεοντολογία; Θα τους διαγράψετε όλους;
Γιατί η ποινή σε ανάλογες υποθέσεις με τη δική μου, ήταν μόνο 6 μήνες ή μηδενική; Γιατί για κάποιους δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ με άμεσο ή έμμεσο τρόπο;Δύο μέτρα και δύο σταθμά, κύριοι “συνάδελφοι”;
Αναρωτιέμαι, αν το δάνειο του σπιτιού σας ήταν στο κόκκινο , είχατε χρέη στην εφορία, ήσασταν απλήρωτοι για μήνες από το Μega- παρότι έπρεπε να πληρώσετε το φόρο -και δεχόσασταν μια αντίστοιχη πρόταση για διαφήμιση, τι θα απαντούσατε ;Όχι με το ….Ν(αι) κεφαλαίο;Ίσως σε εποχές παχιών αγελάδων, θα μπορούσατε να με κατηγορήσετε για απληστία. Αλλά σήμερα που όλοι προσπαθούν να φέρουν σε πέρας τις δυσβάστακτες υποχρεώσεις τους προς το κράτος και τις τράπεζες, το μόνο που δείχνει η στάση σας είναι εμμονή, φθόνο και προκατάληψη.
Μιχάλης Κεφαλογιάννης
[iefimerida] [protothema]
Οι «επιδρομές» Αλβανών στα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας και της Ηπείρου για την παράνομη συλλογή αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών είναι μια νέα μάστιγα που απειλεί την ελληνική χλωρίδα.
Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα όχι μόνο γιατί έχουν αφανίσει τις πλαγιές από τσάι του βουνού, ρίγανη, θυμάρι, πρίμουλα και γεντιανή, αλλά και γιατί μαζεύουν αδιακρίτως όλα τα φυτά που βρίσκουν, θέτοντας σε κίνδυνο και τη δημόσια υγεία.
Αλβανοί κάθε ηλικίας και φύλου μαζεύουν σε τσουβάλια αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά από τα βουνά της Ηπείρου και τον Γράμμο, ενώ την ίδια ώρα Αθίγγανοι έχουν «ρημάξει» τις βουνοπλαγιές των Σερρών, του Κιλκίς και της Πέλλας, πουλώντας την… παράνομη πραμάτεια τους στις λαϊκές αγορές της Βόρειας Ελλάδας.
«Εξοπλισμένοι» με μεγάλα μαχαίρια και τσουβάλια, οι Αλβανοί ξεριζώνουν τα φυτά και τα μεταφέρουν με μουλάρια και γαϊδούρια στη γειτονική χώρα ή τα δίνουν σε συνεργούς τους, οι οποίοι τα διαθέτουν στην εγχώρια αγορά.
Και τα βουνά της Κρήτης έχουν «αδειάσει» από αρωματικά φυτά, τα οποία επιτήδειοι πουλούν έναντι υψηλού τιμήματος. Στις Μαδάρες (φωτό), στα Σφακιά συλλέγεται παράνομα το κρητικό τσάι του βουνού, μαλοτήρα.
«Τα περισσότερα κρούσματα καταγράφονται στον Γράμμο, που έχει πάμπολλα αφύλακτα σημεία, ενώ στην Ηπειρο οι συνεχείς περιπολίες αστυνομικών και συνοριοφυλάκων είναι αποτρεπτικός παράγοντας. Επίσης στον Γράμμο υπάρχει μεγαλύτερος αριθμός σπάνιων αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών και αυτό το γνωρίζουν πλέον οι ”συλλέκτες”. Είναι εύκολη η πρόσβαση από τους Αλβανούς στον Γράμμο, κάποια χωριά είναι μόλις 15 λεπτά με τα πόδια και μπαινοβγαίνουν πολύ άνετα», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης, Γιώργος Σφήκας.
Ο Χρήστος Τόσκος, μέλος της Εταιρείας Προστασίας Περιβάλλοντος Καστοριάς, έχει απαθανατίσει αλλοδαπούς να μαζεύουν φυτά στον Γράμμο και να τα μεταφέρουν μέσα σε τσουβάλια, με μουλάρια.
Συλλήψεις
Στις αρχές της εβδομάδας συνοριοφύλακες του τμήματος Κρυσταλλοπηγής Φλώρινας συνέλαβαν σε δασική περιοχή του Γράμμου δύο Αλβανούς 20 και 22 χρόνων που είχαν μαζέψει παράνομα 16 κιλά τσάι του βουνού, ενώ απανωτά κάθε χρόνο τέτοια εποχή υπάρχουν παρόμοια περιστατικά.
Ο Χρήστος Τόσκος, μέλος της Εταιρείας Προστασίας Περιβάλλοντος Καστοριάς, καταγγέλλει ότι «Αλβανοί εισέρχονται παράνομα στην περιοχή του Γράμμου και ξεριζώνουν προστατευόμενα είδη αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών και τα πουλούν σε γερμανικές φαρμακοβιομηχανίες στη χώρα τους, για ένα μεροκάματο».
Ο κ. Τόσκος ανεβαίνει συχνά στο βουνό και έχει απαθανατίσει με τη φωτογραφική του μηχανή αλλοδαπούς να μαζεύουν φυτά και να τα μεταφέρουν μέσα σε τσουβάλια, με μουλάρια. «Αραγε θα αντιδράσει κάποιος, επιτέλους, για να σταματήσει αυτή η ανεξέλεγκτη καταστροφή ή θα αφήσουμε αυτό το περήφανο βουνό να καταστρέφεται;», αναρωτιέται.
Πρόσφατη έρευνα επιστημόνων που καταγράφουν τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά έδειξε ότι πολλά είδη έχουν εξαφανιστεί ή περιοριστεί δραματικά από τα ελληνικά βουνά. Ειδικά για τον Γράμμο, όπως μας λέει η ερευνήτρια του τμήματος Βιολογίας, του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, Πηνελόπη Δεληπέτρου, «η γεντιανή δεν υπάρχει πια». Η γεντιανή είναι ένα ψηλό φυτό, φτάνει σε ύψος έως και 1,50 μέτρο και ονομάζεται από την αρχαιότητα «ρίζα του Κένταυρου». Η ρίζα του χρησιμοποιείται ως βοηθητικό της πέψης και διεγερτικό της χολής. «Οσοι το συλλέγουν χρησιμοποιούν τη ρίζα, η οποία όμως είναι αναπαραγωγικό όργανο και έτσι ο πληθυσμός του φυτού σταδιακά μειώνεται και εξαφανίζεται», αναφέρει η κ. Δεληπέτρου. Στα βουνά της Ηπείρου η κατάσταση τείνει επίσης να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, παρότι αστυνομικές πηγές υποστηρίζουν ότι «οι συνεχείς περιπολίες αποδίδουν περισσότερες συλλήψεις».
Λήψη μέτρων
Τη λήψη μέτρων για την προστασία της χλωρίδας, αλλά και της υγείας των καταναλωτών και την παράλληλη πάταξη του παράνομου εμπορίου, επισημαίνουν τα μέλη της Ενωσης Αρωματικών και Φαρμακευτικών Φυτών Ελλάδας.
«Γινόμαστε πολύ συχνά αποδέκτες καταγγελιών για τη δράση οργανωμένων ομάδων, οι οποίες περνούν τα ελληνοαλβανικά σύνορα και ξεριζώνουν μεγάλες ποσότητες αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών τα οποία διαθέτουν και στην ελληνική αγορά! Πρέπει να γνωρίζουμε όλοι μας ότι η συλλογή άγριων βοτάνων είναι παράνομη σε όλη την ελληνική επικράτεια και επιτρέπεται μόνο με ειδική άδεια από το τοπικό δασαρχείο και μόνο ορισμένη ποσότητα για κάθε είδος», μας λέει ο πρόεδρος της Ενωσης, Μιχάλης Παπαδόπουλος.
[ethnos]
Οι λεβέντες μας οι Έλληνες ναυτικοί που ταξιδεύουν σε όλες τις θάλασσες του κόσμου δαμάζοντας και παλεύοντας με τα άγρια κύματα και βλέποντας τα δόντια της άγριας φύσης.
Το βίντεο που θα παρακολουθήσετε θα δείτε ένα Ελληνικό πλοίο εν μέσω σφοδρής κακοκαιρίας στον Ατλαντικό ωκεανό να πλέει με προορισμό τη Νέα Υόρκη.
Δείτε το βίντεο
Σε επίσημη ανακοίνωση για το που θα πάει του 50% της περιουσίας του μετά θάνατο προχώρησε σήμερα ο Sr. Στέλιος Χατζηιωάννου.
Ο Sir Στέλιος Χατζηιωάννου, ιδρυτής της easyJet, του ομίλου easyGroup και του Stelios Philanthropic Foundation, γίνεται σήμερα μέλος της διεθνούς πρωτοβουλίας «Giving Pledge» και δεσμεύεται, μέσω της διαθήκης του, να διαθέσει τη μισή του περιουσία στους φιλανθρωπικούς σκοπούς του Ιδρύματός του.
Η πρωτοβουλία «Giving Pledge» ξεκίνησε στην Αμερική το 2010 από τους Bill και Melinda Gates και τον Warren Buffett και αποτελεί μία διεθνή προσπάθεια να αντιμετωπιστούν τα πιο έντονα κοινωνικά προβλήματα, μέσω της ευαισθητοποίησης εύπορων ατόμων και οικογενειών που δεσμεύονται δημόσια ότι θα διαθέσουν, είτε κατά τη διάρκεια της ζωής τους, είτε μέσω της διαθήκης τους, πάνω από το μισό της περιουσίας τους σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.
«Έχω αποφασίσει να γνωστοποιήσω τα σχέδια μου, με τη βοήθεια του Giving Pledge, για δύο σκοπούς: αφενός αυτή η γνωστοποίηση θα διατηρήσει το Φιλανθρωπικό μου Ίδρυμα και τα μελλοντικά του μέλη, σε μια πειθαρχημένη στάση, συνεχίζοντας την προσφορά του Ιδρύματος για πολλές γενιές στο μέλλον. Και αφετέρου, ελπίζω μέσω της δημοσιοποίησης της δικής μου πρωτοβουλίας, να εμπνεύσω και άλλους Έλληνες ή Κύπριους ώστε να αφιερωθούν στη φιλανθρωπική δράση. Πρέπει να παραδεχθώ ότι ο Bill Gates αποτέλεσε για εμένα πηγή έμπνευσης όταν με κάλεσε προσωπικά, πριν από την ανακοίνωση της συμμετοχής μου στο Giving Pledge και ελπίζω να μπορέσω να συνεργαστώ τόσο με τον ίδιο όσο και με άλλα μέλη αυτής της ομάδας, για να προσφέρουμε στο θεσμό ακόμα μεγαλύτερη διεθνή προβολή στο μέλλον» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Στέλιος Χατζηιωάννου.
Ο Sir Στέλιος Χατζηιωάννου, ο οποίος κατοικεί στο Μονακό, είναι ο μόνος συμμετέχοντας στην ομάδα από την Κύπρο. Μαζί με το Στέλιο Χατζηιωάννου, 14 συνολικά επιχειρηματίες έγιναν μέλη του «Giving Pledge» το 2017. Η διεθνής αυτή πρωτοβουλία ξεκίνησε στην Αμερική με 20 άτομα και σήμερα αριθμεί 168 μέλη, ηλικίας από 31 έως 93 ετών που εκπροσωπούν 21 χώρες από όλο τον πλανήτη: Αμερική, Αυστραλία, Βραζιλία, Γερμανία, Ινδία, Ινδονησία, Ισραήλ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κίνα, Κύπρος, Μαλαισία, Μεγ. Βρετανία, Μονακό, Νορβηγία, Νότια Αφρική, Ουκρανία, Ρωσία, Σαουδική Αραβία, Σλοβενία, Τανζανία και Τουρκία.
Η επιστολή του Σερ Στέλιου Χατζηιωάννου:
Προς τα μέλη του Giving Pledge,
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι δεν είμαι σίγουρος πως είμαι άξιο μέλος αυτής της ομάδας που αποτελείται από τόσο μοναδικούς ανθρώπους. Θεωρώ πως έχω σταθεί πολύ τυχερός, τουλάχιστον δύο φορές στη ζωή μου. Κληρονόμησα μία περιουσία από τον πατέρα μου, έναν αυτοδημιούργητο Ελληνο-Κύπριο επιχειρηματία στο χώρο της ναυτιλίας και στη συνέχεια στάθηκα τόσο τυχερός και βρέθηκα στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή, για να ξεκινήσω μία επιχείρηση η οποία πήγε πολύ πιο καλά από ό,τι θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Η επιχείρηση αυτή βέβαια, όταν συγκρίνεται με τις επιχειρήσεις που έχουν δημιουργήσει τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας αυτής, δεν μπορεί να θεωρηθεί και κάτι σπουδαίο. Παρόλα αυτά, θεωρώ τον εαυτό μου διπλά τυχερό, καθώς το 1995 (όταν ήμουν 28 χρονών) δημιούργησα την easyJet, μια επιτυχημένη, πανευρωπαϊκή πλέον εταιρεία αερογραμμών χαμηλού κόστους με έδρα το Λονδίνο ενώ στη συνέχεια απέκτησα μία σταθερή ροή εισοδήματος, εισπράττοντας ουσιαστικά δικαιώματα από τα brand της οικογένειας easy (www.easy.com). Είχα πραγματικά, τουλάχιστον 2 φορές στη ζωή μου, την επιλογή να μη δουλεύω για να ζήσω. Ο κόσμος είναι γεμάτος από άπραγους, πλούσιους νέους που ζουν τη ζωή τους χωρίς ποτέ να κάνουν κάτι καλό για τον κόσμο.
Είμαι πλέον 50 ετών και εξακολουθώ να εργάζομαι για να ζήσω (για την ακρίβεια, περίπου 60 ώρες την εβδομάδα). Όταν ωστόσο συμπλήρωσα τα 40, ξεκίνησα την προσπάθεια για να «αποπληρώσω» το χρέος μου στην κοινωνία. Πιστεύω πως αυτό το χρέος το έχουν όλοι όσοι είναι εύποροι οικονομικά, καθώς η περιουσία τους οφείλεται κυρίως στους πελάτες που επιλέγουν τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες τους. Μου πήρε άλλα 10 χρόνια παράλληλης «σκέψης» και «πράξης» που σχετίζεται με τη φιλανθρωπία, για να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι μόνο αν κάποιος προσφέρει πάνω από το μισό της προσωπικής του περιουσίας σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, μπορεί ουσιαστικά να εξισορροπήσει τις ανάγκες οικογένειας και φίλων, έναντι άλλων καλών σκοπών.
Επέλεξα να ιδρύσω το Φιλανθρωπικό μου Ίδρυμα (www.stelios.org) υπό αγγλική νομοθεσία, εκεί όπου και δημιουργήθηκε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας μου, και σε αυτό το Ίδρυμα δεσμεύθηκα να διαθέσω τη μισή μου περιουσία με στόχο να λειτουργήσει ως ένα αέναο όχημα της κληρονομιάς μου που είναι να προσφέρω για πάντα στο κοινωνικό σύνολο. Επιπρόσθετα, συνεχίζω κάθε χρόνο να διαθέτω ένα σημαντικό μέρος του ετήσιου εισοδήματος μου για καλούς σκοπούς και να αφιερώνω το ένα τρίτο των 60 ωρών που εργάζομαι κάθε εβδομάδα, στη διαχείριση αυτών των φιλανθρωπικών προγραμμάτων.
Έχω κάνει εκτενή έρευνα και έχω μελετήσει τον τρόπο με τον οποίο διαφορετικοί επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν θέματα «χρέους προς την κοινωνία», τον τελευταίο αιώνα. Διαθέτεις την όποια δωρεά με μια συνολική προσφορά ή σταδιακά, σε βάθος χρόνου; Εστιάζεις σε ένα μόνο σκοπό ή διαφοροποιείς τις δεσμεύσεις σου; Περιορίζεσαι στον τόπο σου (όπου κι αν είναι αυτός) ή βοηθάς αυτούς που έχουν περισσότερο ανάγκη, σε όλο τον κόσμο; Προσφέρεις το κεφάλαιο που διαθέτεις σε μια σειρά ετών και στη συνέχεια ολοκληρώνεις την προσφορά σου ή προσφέρεις μόνο το όποιο εισόδημα ή μέρους αυτού ετησίως, για να συνεχιστεί η προσφορά σου για πάντα; Με ποιον τρόπο δημιουργείς ένα πλάνο που θα εξασφαλίσει ότι τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου που θα σε διαδεχθούν στο μέλλον, θα παραμείνουν πιστά στο όραμα του βασικού ιδρυτή και ευεργέτη; Και τελικά, κρατάς τη φιλανθρωπική σου δράση κρυφή ή συμμετέχεις στο «Giving Pledge»;
Λίγα λόγια για τις επιλογές στα προσωπικά μου διλήμματα, σε ότι αφορά στα παραπάνω: Έχω αποφασίσει να διαθέτω ένα ποσοστό του ετήσιου εισοδήματος μου κάθε χρόνο, για να στηρίζω μια σειρά από διαφορετικούς φιλανθρωπικούς σκοπούς. Η δράση μας εστιάζει στις χώρες που έχω ζήσει και εργαστεί (Μ. Βρετανία, Ελλάδα, Κύπρος και Μονακό), με το δεδομένο ότι κανένας φιλανθρωπικός σκοπός δε θα λαμβάνει ποσό μεγαλύτερο από το ένα τέταρτο του ετήσιου προϋπολογισμού. Οι δράσεις ποικίλουν, από την πρωτοβουλία «Φαγητό από καρδιάς» στην Ελλάδα (πρόγραμμα στήριξης όσων έχουν ανάγκη καθημερινά, με ένα συσκευασμένο σνακ), στην επιβράβευση της δικοινοτικής επαγγελματικής συνεργασίας στο διχοτομημένο νησί της Κύπρου, με στόχο την προάσπιση και ενίσχυση μακροχρόνιας ειρήνης, ανάμεσα στις κοινότητες Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων. Από την άλλη πλευρά, η διάθεση υποτροφιών σε ευφυείς νέους για να σπουδάσουν στα πανεπιστήμια όπου φοίτησα και εγώ (το London School of Economics και το City University) ή απλά η ετήσια έκδοση επιταγής στη WWF ή στον Ερυθρό Σταυρό. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι κάνεις δεν έχει το μονοπώλιο στις καλές ιδέες που υποστηρίζουν φιλανθρωπικούς σκοπούς και τα προβλήματα στον κόσμο μας δεν θα τελειώσουν ποτέ. Για αυτό θα πρέπει, όσο μπορούμε, να συνεχίσουμε να προσφέρουμε τη βοήθεια μας για πάντα…
Έχοντας κάνει τις προσωπικές μου επιλογές, όπως αναφέρω και παραπάνω, έχω αποφασίσει να γνωστοποιήσω τα σχέδια μου, με τη βοήθεια του Giving Pledge, γιατί πιστεύω ότι η διαφάνεια που παρέχει η δημοσιοποίηση και ο έλεγχος που θα προκύψει, θα επιτύχουν δύο σκοπούς: Καταρχήν, θα διατηρήσουν το Φιλανθρωπικό μου Ίδρυμα και τα μελλοντικά του μέλη, σε μια πειθαρχημένη στάση, συνεχίζοντας την προσφορά του Ιδρύματος για πολλές γενιές στο μέλλον. Και δεύτερον γιατί, στο πιο άμεσο μέλλον, ελπίζω μέσω της δημοσιοποίησης της δικής μου πρωτοβουλίας, να εμπνεύσω και άλλους και ίσως περισσότερο αυτούς που είναι πιο κοντά στο δικό μου κόσμο ώστε να αφιερωθούν στη φιλανθρωπική δράση. Πρέπει να παραδεχθώ ότι ο Bill Gates αποτέλεσε για εμένα πηγή έμπνευσης όταν με κάλεσε προσωπικά πριν από την ανακοίνωση της συμμετοχής μου στο Giving Pledge και ελπίζω να μπορέσω να συνεργαστώ τόσο με τον ίδιο και με άλλα μέλη αυτής της ομάδας, για να προσφέρουμε στο θεσμό ακόμα μεγαλύτερη διεθνή προβολή στο μέλλον.
Με εκτίμηση
Sir Στέλιος Χατζηιωάννου
Φανταστείτε, ότι όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη ζούσαν σε ένα τεράστιο κτίριο και κάποιοι ειδικοί πράκτορες φρόντιζαν να επιβάλουν την τάξη. Οι νόμοι που ισχύουν στο κτίριο δηλώνουν, ότι η οποιαδήποτε πράξη αυτών των πρακτόρων γίνεται για να διασφαλίζεται η ασφάλεια των κατοίκων. Αλλά έρχεται μια στιγμή που συνειδητοποιείτε, ότι αυτοί οι πράκτορες παρακολουθούν τα πάντα. Ελέγχουν τις συνομιλίες σας, τις ενέργειές σας, την τοποθεσία σας και αυτά που λέτε. Καταλαβαίνετε τι εννοούμε;
Η Propublica αποφάσισε να κάνει μια έρευνα για να ανακαλύψει πόσες πολλές πληροφορίες γνωρίζουν τα κοινωνικά δίκτυα για τους χρήστες τους.
Δείτε τα αποτελέσματα παρακάτω:
Να τι θυμάται το Facebook:
Αν διαβάζοντας αυτό το άρθρο, θέλετε να διαγράψετε οποιονδήποτε λογαριασμό σας από τα κοινωνικά δίκτυα, πρέπει να ξέρετε, ότι ούτε αυτό το βήμα θα κάνει τα προσωπικά σας δεδομένα να εξαφανιστούν από τις βάσεις δεδομένων τους. Βασικά, θα μείνουν εκεί για πάντα!
Το θέμα είναι, ότι δεν χρειάζεται να φύγετε από το κτίριο που ζει όλη η υπόλοιπη ανθρωπότητα. Απλά, πρέπει να μάθετε να συμπεριφέρεστε λίγο πιο προσεχτικά.