Ήρθε γι’ αυτή την κουβέντα «περί ζωής» και για τις ζωές των δικών του που χάθηκαν μέσα σ΄ ένα χρόνο, έτσι ξαφνικά, φορώντας τη μπλούζα του μικρού του αδελφού που πέθανε πρώτος, χωρίς να το περιμένει κανείς. Είναι γκρίζα η μπλούζα που φοράει και πάνω δεσπόζει ο αντίχειρας που δείχνει πως όλα είναι εντάξει! Πώς να πάει το μυαλό του ανθρώπου ότι φοράει τη μπλούζα του αδελφού του που έχασε πρώτο; Και μετά τη μητέρα του, κι ύστερα το μεγάλο του αδελφό, κι όλα έγιναν το 2015 μέχρι το 2016. Κι εκείνος είναι όρθιος και δυνατός και τρέχει να διεκπεραιώσει, μέσα σε έναν κυκεώνα γραφειοκρατικό, εκκρεμείς υποθέσεις που προκάλεσε ο θάνατός τους!

Δεν είχε ανάγκη να μιλήσει δημοσίως ο Γιάννης Παπαγεωργίου, «αν δεν ήσουν εσύ δε θα το κανα» μου είπε… Μα πρέπει να μιλήσει, γιατί η στάση του είναι  φώτα πορείας, για εμάς τους υπόλοιπους.

Ο Γιάννης Παπαγεωργίου, ο δυνατός καθηγητής του Λυκείου της Καπνοβιομηχανίας της Ρόδου, που δεν το άφησε για να διδάξει στο Πανεπιστήμιο, ο τόσο κύριος και τόσο ωραίος  που δεν τον τσάκισαν οι καταστροφές, είναι πια ένας αθλητής με επιδόσεις, και δύναμη να συνεχίζει του δίνει η ψυχή του και η γυμναστική!

Είστε καθηγητής σε Λύκειο. Από τους πολύ δυνατούς, λένε ότι είστε! Και λένε ότι σας αγαπούν και οι  μαθητές!

Είμαι στο 3ο Λύκειο, στην Καπνοβιομηχανία. Διδάσκω Έκθεση και Ιστορία. Τη Λογοτεχνία δε νιώθω ότι μπορώ να τη διδάξω. Την Ιστορία μπορώ γιατί εκεί ειδικεύτηκα και την Έκθεση γιατί σου δίνει τη δυνατότητα να βγεις έξω από το στενό πλαίσιο του τυπικού μαθήματος. Διδάσκω και στις τρεις τάξεις του Λυκείου και χαίρομαι που διδάσκω στο σχολείο που ήμουν κι εγώ μαθητής. Είμαι συνάδελφος, με καθηγητές που ήμουν μαθητής τους!

Καλός μαθητής τους! Τελειώσατε το  Πάντειο στο Τμήμα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, δημοσιογράφος δηλαδή, τελειώσατε το Ιστορικό Αθήνας στη Φιλοσοφική. Κι έχετε κάνει και διδακτορικό! Πώς και δε μεταπηδήσατε στο πανεπιστήμιο;

Γιατί μπαίνω μέσα στην τάξη και νιώθω όμορφα. Προτίμησα να μείνω στο σχολείο και να μη μεταταχθώ στο Πανεπιστήμιο, γιατί η τάξη μου, μου δίνει ζωή, τα παιδιά μου δίνουν ζωή. Το διδακτορικό μου είναι στη διδαχτική της ιστορίας. Εργάστηκα στο πανεπιστήμιο Αιγαίου για ένα χρόνο και ένα χρόνο δίδαξα στην Α.Σ.ΠΑΙ.ΤΕ. Αλλά οι μαθητές είναι χαρά για μένα.

Γι αυτό θέλετε να παραμένετε κοντά τους, τη χαρά αναζητάτε;

Όπως μου βγαίνει ενεργώ, δεν το τυποποιώ, δεν το περνάω από τη λογική επεξεργασία. Εκτός σχολείου είμαι ο συνεργάτης τους, ο φίλος, κάνουμε κοινές δράσεις, κάνουμε αναδασώσεις ας πούμε και συχνά κάνουμε γυμναστική μαζί, παίζουμε μπάσκετ…

Εσείς δεν τους βάλατε να παίξουν σαρβάιβορ, νομίζω!

Όχι, δεν το θέλω, δε μου άρεσε. Δημιουργούσε μία ψεύτικη εικόνα, μία εικόνα μακριά από τη ζωή. Θα μπορούσα να το δω θετικά μόνο ως ένα κοινωνικό εργαστήριο, ένα κοινωνικό πείραμα. Αν και με κάποια υπερβολή, μου θυμίζει την ερμηνεία της Hanah Arendt, για το ναζισμό και για το πώς ο μέσος άνθρωπος, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, μπορεί να αλλοτριωθεί και να λειτουργήσει με τρόπο μη αναμενόμενο. Έτσι και σ΄ αυτό το τηλεπαιχνίδι, φανερώνεται η διαβρωτική δύναμη της εξουσίας. Αν κάποιος το δει μ΄ αυτή τη δεύτερη ανάγνωση τότε, ναι, είναι ένα εργαλείο.

Αυτές οι “ειδικές συνθήκες ζωής” ήρθαν και στη δική σας ζωή και μάλιστα με βίαιο τρόπο. Και τότε εσείς αντί να βγάλετε κακά ένστικτα, τη θλίψη σας την κάνατε ζωή,  ασχοληθήκατε με τη γυμναστική!

Ναι, η γυμναστική είναι μια διέξοδος, μία εκτόνωση, άλλωστε διεγείρει τις ενδορφίνες, τις ορμόνες της ευτυχίας. Πάντοτε γυμναζόμουν. Παλιότερα, έπαιζα μπάσκετ όπως και τώρα, αλλά πλέον ασχολούμαι τακτικά με τη χειμερινή κολύμβηση και εντατικά με το crossfit. H κολύμβηση το χειμώνα, μακριά από την όχληση του τουρισμού, της πλαστικής ξαπλώστρας και της μυρωδιάς του αντηλιακού, προσφέρει απίστευτη γαλήνη. Παραπέμπει, για εμένα τουλάχιστον στην ασφάλεια του αμνιακού υγρού στην κοιλιά της μαμάς. Από την άλλη, το crossfit, μου προσφέρει την ένταση που ψάχνω.

Ψάχνετε ένταση,  εσείς που βρεθήκατε για καιρό μέσα στην καταιγίδα που σας χτύπησε αλύπητα! Μέσα σ΄ ένα χρόνο χάσατε το μικρό σας αδελφό, τη μητέρα σας και το μεγάλο σας αδελφό. Και δεν τρελαθήκατε!

Η ιστορία ξεκίνησε 13 χρόνια πριν. Ο θάνατος του μικρού μου αδελφού όμως  που χάθηκε πρώτος ήταν εντελώς ξαφνικός.  Από το 2015 και μέσα σ΄ ένα χρόνο τους έχασα και τους τρεις. Απλά πιστεύω ότι είμαστε πιο δυνατοί απ΄ όσο νομίζουμε, κι όπως έχει πει κι ο Νίτσε «ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό»… Το άγχος του θανάτου είναι παρών, αλλά η επιθυμία για τη ζωή είναι ακόμα πιο δυνατή.

Σε ώρες απελπισίας τι είπατε;

Οι πρώτοι μήνες της κάθε φοράς, είναι η φάση της άρνησης. Αρνείσαι να το δεχτείς, αρνείσαι να το συνειδητοποιήσεις. Αργότερα έρχεται η συνειδητοποίηση, αλλά πρέπει να εργαστείς πάνω στο πένθος σου, να μάθεις να ζεις μαζί του, χωρίς να το κουκουλώνεις ούτε να το εξορίζεις γιατί διαφορετικά οδηγείσαι σ΄ ένα μόνιμο θρήνο.

Τι άνθρωπος γίνατε μετά;

Πιο ελεύθερος, πιο αυθεντικός, ακολουθώντας λίγο τη λογική ότι «μια ζωή έχουμε, για πολλά πράγματα δεν θα έχουμε δεύτερες ευκαιρίες». Να θέλεις να ζεις την κάθε στιγμή, σαν να μην υπάρχει αύριο.

Πώς πρέπει να βιώνει κανείς το πένθος; Μόνο εσείς ξέρετε να πείτε!

Πρέπει να το αντικρίζεις ως μία πραγματικότητα, να μάθεις να συμβιώνεις μαζί του, κρατώντας δυνατές αναμνήσεις ως συντροφιά. Εξακολουθείς και ζεις με τα πρόσωπα που χάνεις μέσα από τους φίλους, τους συγγενείς και τα πράγματά τους. Τα μνημονικά τους ίχνη είναι παρόντα και ζωντανά. Όσο εσύ το επιδιώκεις, η θύμησή τους είναι καθημερινή.

Λαμβάνετε μέρος σε αγώνες, είστε συνεχώς με παιδιά, έτσι λοιπόν κυνηγάτε εσείς τη ζωή!

Είναι το άγχος του θανάτου που σε κάνει να κυνηγάς τη ζωή. Αυτό είναι η κινητήρια δύναμη.  Ναι, δεν παραιτούμαι. Όσο κι αν σκοντάφτω, εξακολουθώ και σηκώνομαι με μεγαλύτερο πείσμα απ΄ ότι στο παρελθόν.

Τι θα λέγατε σε κάποιον που έχει υποστεί την απώλεια;

Ότι θα ανακαλύψει δυνάμεις που δεν πίστευε πως έχει. Ότι θα βρει στήριγμα σε φίλους. Κυρίως να ζει την κάθε στιγμή. Και να μάθει να ζει με την ανάμνησή του, με πρόσωπα που μπορεί να μην υφίστανται ως βιολογικές υπάρξεις, αλλά έχουν ζωή  στη μνήμη του. Μου φαινόταν αδιανόητο όταν άκουγα από άλλους ανθρώπους  για την απώλεια κοντινών τους ανθρώπων. Αντλούμε όμως δύναμη,κι από κει που δεν το περιμένουμε.

Πού τη βρίσκετε εσείς τη δική σας, να δείχνετε τόσο καλά, να φοράτε αυτή τη μπλούζα του μικρού σας αδελφού, με το σήμα που λέει πως «όλα είναι εντάξει»…!

Είναι η λαχτάρα για ζωή. Ως στατιστική, αυτό που συνέβη στην οικογένειά μου, θα φόβιζε τον καθένα. Νιώθεις ότι είσαι στο μάτι του κυκλώνα. Πρέπει όμως να κοιτάξεις τη ζωή κατάματα και να την κυνηγήσεις. Χωρίς παραιτήσεις και μεμψιμοιρίες.

[rodiaki]

Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης αναφέρονται εδώ και μήνες στο φετινό «θαύμα» του ελληνικού τουρισμού με τη χώρα μας υποδέχεται σε μια σεζόν τον αριθμό ρεκόρ των 30.000.000 τουριστών- βάσει πάντα των κρατήσεων που έχουν γίνει και των εκτιμήσεων των μεγάλων τουριστικών γραφείων. Ήδη από τον Μάρτιο γινόταν λόγος για αύξηση κατά 40% των κρατήσεων σύμφωνα με το μεγάλο τουριστικό πρακτορείο Thomas Cook.

Μόνο δε οι Γερμανοί τουρίστες που αναμένεται να έχουν επισκεφθεί τη χώρα μας μέχρι το τέλος της τουριστικής περιόδου υπολογίζονται σε 3εκατ ενώ οι προκρατήσεις Ρώσων τουριστών πολλαπλασιάστηκαν ακόμη και κατά τέσσερις φορές. Οι λόγοι πολλοί, αλλά πρωτίστως η ασφάλεια που προσφέρει η Ελλάδα συγκριτικά με τις παραδοσιακά ανταγωνιστικές της, στον τουριστικό τομέα, χώρες όπως η Τουρκία, η Αίγυπτος και γενικότερα οι χώρες του Μαγκρεμπ.

Η ελληνική κυβέρνηση φυσικά ποντάρει στα έσοδα από τον τουρισμό, τόσο για την είσοδο χρημάτων στο κρατικό ταμείο όσο και για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας ενώ παράλληλα κατά την τουριστική σεζόν σημειώνεται και μια σημαντική μείωση της ανεργίας αφού πολλοί είναι αυτοί που εργάζονται ως εποχικό προσωπικό σε τουριστικές επιχειρήσεις και έτσι τα ποσοστά απασχόλησης είναι αυξημένα.

Ποιες είναι όμως οι συνθήκες εργασίας αυτών που απασχολούνται σε τουριστικές επιχειρήσεις και εν τέλει κατά πόσο επωφελούνται από αυτή την αναμενόμενη σημαντική αύξηση της τουριστικής κίνησης, πέραν του ότι για κάποιους μήνες έχουν δουλειά;

Σε αυτή την συχνά αθέατη για τουρίστες και πολυσυζητημένη αλλά ποτέ ουσιαστικά πραγματικότητα που βιώνουν για μήνες οι εργαζόμενοι σε τουριστικές επιχειρήσεις, αναφέρεται ρεπορτάζ του γερμανικού τηλεοπτικού σταθμού ARD.

Με το θέμα ασχολήθηκε η εκπομπή Europa Magazin, σε ένα ρεπορτάζ με τον τίτλο «Ελλάδα: Σύγχρονοι σκλάβοι» και γίνεται εκτενής αναφορά στις συχνά κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας και στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες καλούνται αν ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους. «30 εκατομ. τουρίστες περιμένει φέτος η Ελλάδα… Με την αύξηση του τουριστικού κύματος δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος, η λιγότερο φωτεινή» αναφέρεται στο εισαγωγικό σχόλιο της εκπομπής σύμφωνα με την Deutsche Welle.

Για να ανακαλύψει αυτήν την άλλη πλευρά η ρεπόρτερ Έλεν Τραπ ταξίδεψε στη Σαντορίνη, ρώτησε εργαζόμενους και κατέγραψε τα όσα της είπαν και όσα η ίδια είδε. «Για τους μεν είναι παράδεισος, για τους άλλους, τους εργαζόμενους στον τουρισμό είναι κόλαση, οι χειρότεροι μήνες του χρόνου, 7 μήνες χωρίς διακοπή, πολλές φορές ούτε μια ημέρα».

Η δημοσιογράφος συνάντησε στη ρεσεψιόν ενός ξενοδοχείου μια κοπέλα από την Αθήνα, η οποία για 6 ημέρες εργασίας την εβδομάδα, πληρώνεται 1.000 ευρώ. «Είναι σούπερ» σχολιάζει η ρεπόρτερ, «όμως τα προηγούμενα χρόνια η κοπέλα ήταν μια από τις σύγχρονες σκλάβες του νησιού, κέρδιζε λιγότερο από 1.000 ευρώ, με απλήρωτες υπερωρίες, ενώ ορισμένες εργαζόμενες δεν ήταν καν ασφαλισμένες.

ardmediathek

Υπάρχουν πολλές αλλά σιωπούν από φόβο μη χάσουν τη δουλειά τους». Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν, όπως αναφέρει η δημοσιογράφος, και οι εξαιρέσεις όπως ξενοδοχεία που απασχολούν προσωπικό υψηλών προδιαγραφών, το οποίο και πληρώνουν ικανοποιητικά.

Ο κανόνας όμως;

Το ρεπορτάζ προβλήθηκε την Κυριακή και για την Πέμπτη 20 Ιουλίου έχει προκηρυχθεί 24ωρη πανελλαδική απεργία από την Ομοσπονδία Επισιτισμού – Τουρισμού καθώς «παρά τη συνεχή μεγέθυνση και τα ρεκόρ επισκεψιμότητας και εσόδων η εργοδοτική ασυδοσία έχει επιφέρει απορρύθμιση και χειραγώγηση των εργασιακών σχέσεων, μισθολογική ανισότητα, με συνεχή και βίαιη αποειδίκευση των κλαδικών ειδικοτήτων σε όρους εργασίας και αποδοχές ανειδίκευτου εργάτη, αλλά και γενικευμένη ανασφάλεια από την επιβολή ενός νέου εργασιακού μοντέλου χαμηλού εργασιακού κόστους, σε συνδυασμό με ευελιξία και περιορισμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα».

Για όσους δε αμφισβητούν τα προβλήματα που υπάρχουν στον συγκεκριμένο τομέα, αρκεί μια ματιά και στα στοιχεία που έρχονται από τους ελέγχους της Οικονομικής Αστυνομίας σε τουριστικέ επιχειρήσεις δημοφιλών τουριστικών προορισμών όπου 1 στις 2 επιχειρήσεις που ελέγχθηκαν (σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και το 100%) παραβιάζει όχι μόνο τη φορολογική αλλά και την ασφαλιστική νομοθεσία και μάλιστα σε σημαντικό βαθμό.

[ardmediathek] [huffpost] [Deutsche Welle]

[iefimerida] [facebook]

Ο εφοριακός στην Κρήτη που έλυνε μανιωδώς σταυρόλεξα (φωτό), ενώ μπροστά από τον γκισέ περίμενε ουρά είκοσι ατόμων, ετοιμάζεται για απόσπαση στην… Ακαδημία Εφοριακών

Μετά τον σάλο που προκλήθηκε από τη δημοσίευση της επίμαχης φωτογραφίας στη «Νέα Κρήτη», με τον «μερακλή» υπάλληλο της ΔΟΥ Ηρακλείου να περνάει την ώρα του με ένα σταυρόλεξο δίχως να νοιάζεται για τον κόσμο που περίμενε να εξυπηρετηθεί, υπάρχει νέα απίστευτη εξέλιξη στην υπόθεση.

Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, το Υπηρεσιακό Συμβούλιο με απόφαση της περασμένης Τετάρτης έκανε ομόφωνα δεκτό το αίτημα του υπαλλήλου, το οποίο είχε κάνει πριν από καιρό, και τον αποσπά στην υπό σύσταση Ακαδημία Εφοριακών, όπου μάλλον θα διδάξει «πώς να λύνετε σκανδιναβικά»!

Πάντως, μετά τη δημοσίευση της φωτογραφίας με το σταυρόλεξο, υπήρξε παρέμβαση του γ.γ. της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων Γιώργου Πιτσιλή, ο οποίος, σύμφωνα με τη «Νέα Κρήτη», εξερράγη όταν έμαθε για την απόσπασή του στη Φορολογική – Τελωνειακή Ακαδημία.

Ο ίδιος φέρεται ότι είπε μόλις το πληροφορήθηκε: «Θα τον αποσπάσουν για να διδάσκει τη σωστή λύση σταυρόλεξου; Τέτοια χατίρια δεν πρέπει να γίνονται».

[neakriti]

Εναν ομολογουμένως διαφορετικό γάμο έκανε ο γνωστός ηθοποιός, που τα τελευταία χρόνια έχει αποσυρθεί από την μικρή οθόνη και ασχολείται με τη μελισσοκομία.

Γάμος με έμπνευση από τους γαλαζοαίματους για τον Γιώργο Σεϊταρίδη και την αγαπημένη του Ολγα Θανασιά. Το ζευγάρι παντρεύτηκε το περασμένο Σάββατο στο Πήλιο όπου ζουν μόνιμα.

Πριν από λίγα χρόνια, ο γνωστός ηθοποιός πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει την Αθήνα και να χτίσει ξανά τη ζωή του στο Πήλιο ασχολούμενος με τα μελίσσια. Εκεί βρήκε και την προσωπική ευτυχία στο πλευρό της Όλγας Θανασιά.

Το ζευγάρι είναι μαζί δύο χρόνια ενώ την Όλγα την γνωρίσαμε μέσα από την ταινία του Νίκου Ζερβού «Λύσσα Κακιά» όπου συμμετείχε.

Το μυστήριο έγινε σε στενό οικογενειακό κύκλο με λίγους φίλους στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνας Κισσού.

Οπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, ο γαμπρός δεν φόρεσε σακάκι και τα παπούτσια του ήταν ένα ζευγάρι κόκκινα all star, όμως δεν ήταν μια απλή τελετή αφού το ζευγάρι αντί για στέφανα φόρεσε στο κεφάλι του… βασιλικές κορώνες.

[magazinomou] [toc]

– Ένταση έξω από τον Άρειο Πάγο μετά από την απόφαση του δικαστηρίου που στέλνει στην φυλακή την Ηριάννα
– Άγνωστοι πέταξαν πέτρες, μπουκάλια και έβαλαν φωτιές σε κάδους
– “Ο Τσοχατζόπουλος είναι έξω, όλοι είναι έξω και βάζετε μέσα δυο παιδιά” φώναζαν οι παρευρισκόμενοι στο δικαστήριο
– Έκλεισε η κάθοδος της λεωφόρου Αλεξάνδρας
– Όχι από το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών της Αθήνας με 3 – 2
– «Είχα βεβαιότητα για την αθώωσή μου, ήξερα ποια είναι η αλήθεια, και ξαφνικά όλα χάθηκαν. Αισθάνθηκα προσβεβλημένη», δήλωσε η ίδια
– Σφοδρές αντιδράσεις στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του δικαστηρίου – Ξέσπασαν σε κλάματα οι δικοί της άνθρωποι