Ο ακαταμάχητος Αλέν Ντελόν από την Γαλλία είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο. Κάποιο απλά ξετρελαίνονται από την εμφάνιση του, ενώ άλλοι είναι λάτρεις του υποκριτικού του ταλέντου. Εκτός από το γεγονός πως έχει γίνει είδωλο για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, επίσης είναι ένας πραγματικός φίλος για εκατοντάδες σκυλιά.
Θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας την ιστορία της τεράστιας αγάπης του ηθοποιού για καλύτερο φίλο του ανθρώπου, η οποία θα σας κάνει να τον αγαπήσετε ακόμα περισσότερο.
Στα νιάτα του, ο Αλέν φορούσε συνεχώς στρατιωτικά σακάκια για να ζεσταίνει καλύτερα τα κουτάβια που συναντούσε στον δρόμο του. Σήμερα, ο Γάλλος ηθοποιός ο οποίος είναι 80 ετών συντηρεί πέντε καταφύγια για αδέσποτα σκυλιά και γάτες.
«Στο σπίτι μου ζουν πολλά σκυλιά, επίσης δημιούργησα μόνος μου μια ειδική ράτσα. Τα σκυλιά μου θυμίζουν άρρωστα παιδιά, που η ζωή τα αφήνει να ζήσουν μόλις 10-14 χρόνια».
Ο Ντελόν εδώ και πολλά χρόνια ζει στην Ελβετία και εκεί ασχολείται με τα σκυλιά. Ο ηθοποιός αγωνίζεται ώστε το κάθε σκυλί να έχει τον δικό του δικηγόρο. Σύμφωνα με τον ηθοποιό, τα ζώα έχουν και αυτά το δικαίωμα στην προστασία.
Η αγάπη του ηθοποιού για τα σκυλιά πηγάζει από την παιδική του ηλικία, όταν είχε το το Ντόμπερμαν με το όνομα «Γκάλα». «Μια φορά άρχιζα να του φωνάζω και το χτύπησα. Το σκυλί δεν έκανε τίποτα απλά καθόταν και με κοιτούσε. Εκείνη την στιγμή είδα πως έκλαιγε. Αυτή η εμπειρία μου ήταν ένα πραγματικά καλό μάθημα και από τότε όλα μου τα σκυλιά είναι πάντα χαρούμενα και χαμογελαστά.»
Ο Αλέν Ντελόν είναι μέλος πολλών οργανώσεων προστασία ζώων. Υπό την προστασία του έχει 8 σκυλιά. Έχει επίσης ένα μικρό νεκροταφείο με όλα του τα 45 προηγούμενα σκυλιά. Δίπλα στο νεκροταφείο έχει χτίσει ένα μικρό παρεκκλήσι.
Μετά από πολλές προσπάθειες πήρε την άδεια από το κράτος να θαφτεί σε εκείνο το σημείο μαζί με τα σκυλιά του. Σύμφωνα με τον ηθοποιό αυτή είναι η απόλυτη πολυτέλεια. Ο ίδιος μαζί με την Μπριζίτ Μπαρντό, η οποία είναι γνωστή για την φιλοζωική της δράση, είναι πάντα έτοιμοι να βοηθήσουν και να υπερασπιστούν τα τα ζώα.
Το μετρό της Νέας Υόρκης μπορεί να είναι μια αρκετά παράξενο ακόμη και στα καλύτερα του αλλά όπως μπορείτε να δείτε από αυτές τις ανατριχιαστικό ζωγραφιές φαίνεται πολύ φυσιολογικό όταν συγκριθεί με την εφιαλτική εκδοχή του Ben Rubin.
Ο Rubin είναι ο καλλιτέχνης πίσω από το Subway Doodles μια σελίδα στο Instagram αλλά και στο Facebook με πάνω από 32 χιλιάδες οπαδούς. Το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινή μετακίνηση του από την Park Slope του Μπρούκλιν στο γραφείο του στο Μανχάταν το κάνει ζωγραφίζοντας αλλόκοτα τέρατα δίπλα σε ανυποψίαστους επιβάτες του μετρό.
Ρίξτε μια ματιά σε μερικά από τα αγαπημένα μας παρακάτω. Ποτέ δεν θα κοιμηθείτε στο μετρό ξανά!
Τα “τpελά” και παράξενα επιστημoνικά πειράματα αρέσουν σε όλους, μικρoύς και μεγάλους, και οι προβολές που έχουν τα βίντεο αυτής της κατηγορίας το επιβεβαιώνουν. Καθίστε αναπαυτικά γιατί ακολουθεί μια 5λεπτη συλλογή από διασκεδαστικά και άκρως ενδιαφέρoντα πειpάματα!
Η συγκεκριμένη κούνια ονομάζεται «Over the Edge» και βρίσκεται στο Άμστερνταμ. Πρόκειται για μια νέα ατραξιόν που τοποθετήθηκε στο πρώην κτήριο της Shell σε ύψος 100 μέτρων και εγκαινιάστηκε στα τέλη Αυγούστου.
Οι τολμηροί επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν από ψηλά το ιστορικό κέντρο του Άμστερνταμ, την περιοχή των Κόκκινων Φαναριών και το φημισμένο λιμάνι της Ολλανδικής πρωτεύουσας.
Ένας άνθρωπος ή μία οικογένεια αποφασίζει να πάρει σκύλο για διάφορους λόγους. Μερικοί χρειάζονται μια παρέα, έναν φίλο και κάποιοι άλλοι χρειάζονται έναν πιστό φύλακα να προστατεύει τους ίδιους αλλά και τις περιουσίες τους.
Οι σκύλοι που θα δούμε παρακάτω μπορεί να μην είναι και οι καλύτεροι φύλακες όμως σίγουρα είναι φάτσες που δεν μπορεί να αντισταθεί κανείς!
Τι μετατρέπει έναν άνθρωπο σε ιδιοφυία ή τον κάνει ξεχωριστό; Είναι απλά τα γονίδια ή υπάρχει ένας άλλος πιο περίπλοκος μηχανισμός που λειτουργεί; Υπάρχουν άνθρωποι-θύματα ατυχημάτων τα οποία άλλαξαν μια για πάντα τη ζωή τους.
Κανείς από αυτούς δεν πίστεψε ότι οι εγκεφαλικές βλάβες θα «φώτιζαν» με τρόπο διαφορετικό κάθε πτυχή της ζωής τους, φέρνοντας στην επιφάνεια ικανότητες που δεν ήξεραν ότι είχαν.
Ας δούμε τις ενδιαφέρουσες ιστορίες τους…
Jim Carollo
Στην τρυφερή ηλικία των 14 ετών η ζωή του Jim Carollo σημαδεύτηκε από ένα τραγικό γεγονός. Η μητέρα του και ένας φίλος του σκοτώθηκαν σε τροχαίο και ο ίδιος έπεσε σε κώμα. Οι εγκεφαλικές βλάβες που υπέστη ήταν τόσο σοβαρές που οι γιατροί θεωρούσαν απίθανη την επιβίωσή του. Εκείνος τους διέψευσε και επέζησε. Μετά από έξι εβδομάδες ξύπνησε από το κώμα και άρχισε τη μακρά και επίπονη προσπάθεια της αποθεραπείας του.
Σύντομα επέστρεψε στη σχολική αίθουσα και τότε συνειδητοποίησε ότι δεν θα ήταν πια ο ίδιος άνθρωπος που ήταν πριν το δυστύχημα. Ποτέ δεν του άρεσαν τα μαθηματικά και τώρα έλυνε τις ασκήσεις χωρίς πολύ προσπάθεια. Πέρναγε με ιδιαίτερη ευκολία τα τεστ των μαθηματικών και μπορούσε να αποστηθίσει έως και 200 δεκαδικά ψηφία της μαθηματικής σταθεράς π ≈ 3,14159 μέσα σε μία μέρα! «Συνεχώς έκανα προσθέσεις και αφαιρέσεις, όπου και αν βρισκόμουν, είτε ήμουν μέσα στην τάξη, είτε διάβαζα, είτε έτρεχα» είχε πει.
Orlando Serrell
Ο Orlando Serrell έχει το σύνδρομο του Σαβάντ, φέρει δηλαδή μια σοβαρή αναπτυξιακή και διανοητική αναπηρία σε συνδυασμό με μια εξαιρετική διανοητική ικανότητα σε ένα συγκεκριμένο πεδίο. Οι ικανότητες αυτών των ανθρώπων περιλαμβάνουν εντυπωσιακούς άθλους αποστήθισης, υπολογισμού αριθμητικής ή και ασυνήθιστες δυνατότητες στην τέχνη και τη μουσική. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και ο Orlando.
To 1979 ενώ έπαιζε χτυπήθηκε από μια μπάλα του μπέιζμπολ. Ζαλίστηκε, έπεσε στο έδαφος αλλά αμέσως συνήλθε και συνέχισε το παιχνίδι με τους φίλους του. Τότε δεν είχε αντιληφθεί ότι η ζωή του θα άλλαζε μια για πάντα.
Οι πονοκέφαλοι έγιναν ανυπόφοροι και ο 10χρονος τότε Orlando υπέμενε την καθημερινότητα μέσα σε διαρκείς και μεγάλης έντασης πόνους. Και ξαφνικά οι πονοκέφαλοι σταμάτησαν και εκείνος απέκτησε φωτογραφική μνήμη, μπορούσε να αποστηθίσει και να θυμηθεί τα πάντα. Αν κάποιος του έλεγε μια ημερομηνία, εκείνος έβρισκε αμέσως και πάντα σωστά ποια μέρα έπεφτε, θυμόταν ακόμα και τι καιρό έκανε με κάθε λεπτομέρεια. Σήμερα ο 37χρονος Orlando βοηθάει τους επιστήμονες να καταλάβουν πώς μια εγκεφαλική βλάβη μπορεί να οδηγήσει στην ανθρώπινη ευφυΐα.
Heather Thompson
Το Μάρτιο του 2011 η Heather Thompson χτύπησε στην πόρτα του πορτ μπαγκάζ την ώρα που ξεφόρτωνε τα ψώνια και από εκείνη τη μέρα είδε τη ζωή της να αλλάζει 360 μοίρες. Και μπορεί ο γιατρός να της είπε ότι είχε υποστεί ένα μικρό εγκεφαλικό τραυματισμό, τίποτα το σπουδαίο, αλλά εκείνη δεν ένιωσε ποτέ ίδια.
Τα φώτα ήταν πάντα πολύ δυνατά, τα χρώματα πολύ έντονα. Άρχισε να κλειδώνεται σε σκοτεινά δωμάτια για να ηρεμεί και να μπορεί να αντιμετωπίσει την υπερδιέγερση, εγκατέλειψε την οικογένειά της και τη διευθυντική της θέση. Κοιμόταν τις περισσότερες ώρες της μέρας και η πιο απλή δουλειά την εξόντωνε.
Από την κόλαση που ζούσε την έβγαλε ένας γείτονάς της που της έφερε πινέλα και χρώματα για να ζωγραφίσει και να ηρεμήσει. Και ενώ η Heather στην αρχή δίστασε έδωσε στον εαυτό της μια ευκαιρία και από τότε δεν σταμάτησε να ζωγραφίζει. Χώρισε, άλλαξε τόπο κατοικίας, αγόρασε μια κατσίκα και έγινε ζωγράφος! «Είναι σαν τα χέρια μου να έχουν το δικό τους μυαλό. Το ατύχημά μου ήταν ευλογία, βοήθησε το μυαλό μου να γιατρευτεί» είχε πει.
Anthony Cicoria
Ο ορθοπεδικό χειρούργος Anthony Cicoria δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι το χτύπημα του κεραυνού την ώρα που μιλούσε σε ένα καρτοτηλέφωνο θα τον μεταμόρφωνε ως άνθρωπο. «Όταν συνήλθα ο πόνος ήταν ανυπόφορος, αν και το μόνο που είχα υποστεί ήταν ένα μικρό έγκαυμα στο πρόσωπο και τον αστράγαλό μου. Τις επόμενες μέρες το μυαλό μου ήταν λίγο μπερδεμένο, δεν μπορούσα να θυμηθώ ονόματα. Αλλά σύντομα όλα έγιναν όπως πριν» λέει.
Και ξαφνικά μια νέα αγάπη κυρίευσε τη ζωή του. Ο Anthony ένιωθε μια ακατάληπτη επιθυμία να ακούει πιάνο και να παίζει. Όπως εξηγεί, το συγκεκριμένο μουσικό όργανο αρχικά το μισούσε, αν και είχε κάνει κάποια μαθήματα ως παιδί. Ο ήχος του πιάνου ήταν συνεχώς μέσα στο κεφάλι του, ακόμα και στα όνειρά του. «Ήταν λες και κάποιος έπαιζε ένα δίσκο μέσα στο μυαλό μου» λέει. Έτσι άρχισε μαθήματα πιάνου και τελικά κατάφερε να συνθέσει το πρώτο του κομμάτι που το ονόμασε συμβολικά «Η σονάτα του κεραυνού».
Ο νευρολόγος Oliver Sacks, που μελέτησε την περίπτωσή του, υποστηρίζει ότι η ξαφνική αλλαγή στη συμπεριφορά του και η νέα του αγάπη, η μουσική και το πιάνο, ήταν μάλλον αποτέλεσμα μιας προσωρινής κρίσης στο μετωπιαίο λοβό, την οποία προκάλεσε ο κεραυνός. Ο λοβός ελέγχει τη συνείδηση που έχουμε για τις πράξεις μας, την κρίση μας για ό,τι συμβαίνει στις καθημερινές μας δραστηριότητες, τις συναισθηματικές μας αντιδράσεις, τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε, καθώς και τη γνώση του νοήματος των λέξεων που επιλέγουμε.
Franco Magnani
Ο καλλιτέχνης της μνήμης», έτσι αποκαλούν τον Franco Magnani, τον ιταλό πρόσφυγα που έζησε το 1960 στο Σαν Φρανσίσκο. Ο Franco αρρώστησε εκείνη τη δεκαετία με υψηλό πυρετό και παραλήρημα. Και ενώ υπέφερε ονειρευόταν. Στα όνειρά του γύρναγε στα παιδικά του χρόνια στο Ποντίτο της Ιταλίας και όταν ξυπνούσε είχε μία πολύ ισχυρή επιθυμία: να ζωγραφίσει αυτό που είχε ονειρευτεί.
Η ικανότητά του ήταν μοναδική καθώς μπορούσε να αποδίδει στις ζωγραφιές του κάθε λεπτομέρεια της μνήμης του, κάθε ανάμνηση από το χωριό του, που ήταν αποθηκευμένη στο μυαλό του για πολλές δεκαετίες. Φαίνεται ότι ο πυρετός -που σήμερα πιστεύεται ότι ήταν επιληπτική κρίση- είχε ενεργοποιήσει μια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου του που τον βοηθούσε να ανακαλεί με λεπτομέρειες τις μνήμες του.
Leigh Erceg
Η 66χρονη σήμερα Leigh Erceg δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτα πριν το 2009, όταν έπεσε στο ράντσο που έμενε. Τώρα όμως έχει μετατραπεί σε μια ιδιοφυή καλλιτέχνη, ποιήτρια και μαθηματικό. Μπορεί να «δει» ήχους και να «ακούσει» χρώματα όταν ακούει μουσική.
Και αυτή, όπως και ο Orlando Serrell, πάσχει από το «σύνδρομο του σοφού» αλλά και από «συναισθησία». Συναισθησία ονομάζεται η νευρολογική ανάμιξη των αισθήσεων. Ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζεται από συναισθησία είναι δυνατό, για παράδειγμα, να «ακούει» τις οσμές, να «βλέπει» τους ήχους και να «μυρίζει» τους ήχους.
Μετά την πτώση της οι γιατροί της είχαν πει ότι δεν θα περπατήσει ποτέ ξανά και θα έπασχε από αμνησία. Ακόμα και σήμερα δεν θυμάται, δεν αναγνωρίζει καν την ίδια της τη μητέρα. Ούτε νιώθει. Έχει μάθει να γελάει σε κάθε κοινωνική περίσταση χωρίς στην ουσία να καταλαβαίνει γιατί. Το σπίτι της είναι γεμάτο μαθηματικές εξισώσεις, ποιήματα και έργα τέχνης.
«Στους περισσότερους ανθρώπους αν τους πεις να ζωγραφίσουν ένα σπίτι ή ένα αυτοκίνητο θα ξεκινήσουν από το περίγραμμα του σχεδίου και μετά θα φτιάξουν τις πόρτες, τα παράθυρα και τις ρόδες. Αν ζητήσεις το ίδιο από την Leigh θα ξεκινήσει από τις λεπτομέρειες» λέει στο Nightline o Dr.Brogaard
Jon Sarkin
Για τις τρεις πρώτες δεκαετίες της ζωής του ο Jon Sarkin ήταν ένας φυσιολογικός άνθρωπος σε ένα φυσιολογικό κόσμο. Είχε σύζυγο, παιδί και μια καριέρα που άνθιζε ως χειροπρακτικός. Του άρεσε να παίζει γκολφ στον ελεύθερο χρόνο του και να ασχολείται με το Χρηματιστήριο. Μέχρι που μια μέρα κόντεψε να πεθάνει.
Κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού γκολφ το 1988 ο Jon έπαθε εγκεφαλικό. Ένιωσε έναν ανυπόφορο πόνο και άκουσε ένα βουητό στα αυτιά του. Η καρδιά του σταμάτησε δύο φορές και πολλές περιοχές του εγκεφάλου έμειναν χωρίς οξυγόνο. Η ζημιά αφορούσε το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου και συγκεκριμένα την παρεγκεφαλίδα, που παίζει σημαντικό ρόλο στο συντονισμό των κινήσεων. Μετά το χειρουργείο ο εγκέφαλός του πρήστηκε και αιμορραγούσε και όταν ξύπνησε ήταν ένας άλλος άνθρωπος, ένας ζωγράφος.
Αυτά που ξεκίνησαν σαν σουρεαλιστικά όνειρα πήραν στο χαρτί τη μορφή τέχνης, με αποτέλεσμα αρκετά από τα έργα του Sarkin να εκτίθενται πλέον σε πολλές γκαλερί σε όλο τον κόσμο. Τη ζωή του μετέφερε στο βιβλίο «Shadows bright as glass» η συγγραφέας Amy Ellis Nutt.
Derek Amato
Το 2006 ένας εφιάλτης έγινε πραγματικότητα για τον Derek Amato. Κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής συγκέντρωσης βουτάει στην πισίνα για να πιάσει την μπάλα και καταλήγει με το κεφάλι στον ρηχό πάτο με αποτέλεσμα να υποστεί εγκεφαλική διάσειση. Το χτύπημα είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει ένα μεγάλο μέρος της ακοής του, να έχει χρόνιους πονοκεφάλους και αμνησία. Τον μετέτρεψε όμως σε μια ιδιοφυΐα στη μουσική.
«Ήμουν στο σπίτι ενός φίλου όταν είδα ένα μουσικό πληκτρολόγιο. Ένιωθα να με έλκει ενώ μίλαγα με το φίλο μου. Το πλησίασα και άρχισα να παίζω. Και μετά θυμάμαι να νιώθω ότι τρελαίνομαι. Δεν είχα ξαναπαίξει. Τώρα το μυαλό μου φτιάχνει μουσική χωρίς καν να το σκεφτώ. Το ατύχημα άλλαξε το ποιος είμαι. Κάποιες φορές αυτό δεν είναι καλό. Αποκτώ υπερευαισθησία στον ήχο και το φως. Αλλά τώρα είμαι πιο ενστικτώδης σαν άνθρωπος και με μεγαλύτερη κατανόηση» λέει.
Αυτό είναι το «Atlas Survival Shelter» της ομώνυμης εταιρείας. Στην ουσία είναι ένα υπόγειο σπίτι που περιέχει όλα όσα μπορεί να χρειαστεί μια οικογένεια για να ζήσει, ενώ μπορεί επίσης να τοποθετηθεί έτσι ώστε η κεντρική είσοδός του να γίνεται μέσα από το κανονικό σπίτι. Το κόστος της κατασκευής αυτής ξεκινάει από 50.000 δολάρια και προσαρμόζεται ανάλογα με το μέγεθος.
Σε ένα γυμναστήριο υπάρχουν πολλά όργανα γυμναστικής που το καθένα γυμνάζει και κάτι συγκεκριμένο πάνω στο σώμα μας. Το πιο βασικό πράγμα όμως είναι να ξέρεις να τα χρησιμοποιείς, να γίνονται οι ασκήσεις με τον σωστό τρόπο αλλιώς μπορεί να τραυματιστείς.
Στο βίντεο που θα δείτε, η κοπέλα χρησιμοποιεί τελείως λάθος το συγκεκριμένο όργανο γυμναστικής όμως κανείς δεν της το λέει… Απλά κάθονται και την παρακολουθούν για προσωπικούς λόγους…
Τα τελευταία 24ωρα ο Lazarus, ένας δύσμοιρος σκύλος, έχει γίνει “αστέρι” στο Facebook, αφού η διάσωσή του συγκίνησε χιλιάδες άτομα.
Ο συγκεκριμένος σκύλος ζούσε για 7 χρόνια παρατημένος και εγκλωβισμένος σε έναν αχυρώνα, όπου οι πρώην ιδιοκτήτες του του έδιναν μόνο ελάχιστη τροφή και λίγο νερό. Κάποια στιγμή οι πρώην ιδιοκτήτες χρειάστηκε να λείψουν και ζήτησαν από ένα νεαρό ζευγάρι να εφοδιάζει με λίγη τροφή τον σκύλο.
Το ζευγάρι όταν είδε το χάλι του σκύλου ήρθε σε επαφή με άλλους φιλόζωους και τελικά ήρθαν σε επαφή με το Big Fluffy Dog Rescue των ΗΠΑ και χάρη στη συλλογική προσπάθεια πολλών, ο Lazarus απομακρύνθηκε από τα αφεντικά του που τον παραμελούσαν .
O σκύλος που ζούσε σε άθλιες συνθήκες σε αγρόκτημα στις ΗΠΑ, είχε τόσο μεγάλο, μακρύ και ακούρευτο τρίχωμα που πλέον δεν μπορούσε να κινηθεί, τα πόδια του είχαν ατροφήσει, ήταν υποσιτισμένος και αφυδατωμένος και είχε αρχίσει να εμφανίζει έλκη στο δέρμα του.
Πλέον, όμως είναι κοντοκουρεμένος (και αγνώριστος!) και υγιής και αναζητά νέο σπίτι με χιλιάδες υποψήφιους να έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον ειδικά αφού η ιστορία του έγινε viral στο Facebook και προβλήθηκε και από τα αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα το τελευταίο 24ωρο.
Όλα τα παιδιά προκαλούν αναστάτωση κατά καιρούς, αλλά ακόμα και αν βάψουν το χαλί του σαλονιού μπλε, η αναστάτωση αυτή είναι τόσο χαριτωμένη. Είναι απλά ο τρόπος τους να εξερευνήσουν τον κόσμο, χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες.
Δείτε παρακάτω 22 παιδικές φωτογραφίες, που κάνουν την ζωή μας λιγότερο βαρετή.
Μετά την έμπνευση έρχεται ο ύπνος.
Απλά έβγαλα λίγο έξω τα πιάτα. Σιγά το πράγμα!
Είναι θαυμαστής του ρεύματος του ιμπρεσιονισμού.
Μου είναι λίγο μεγάλο, αλλά ποιος νοιάζεται;
Δεν θα με βρουν ποτέ εδώ.
Μπαμπά, περίμενε να δεις πως ζωγράφισα το δωμάτιό σου.
Το πρώτο ταττουάζ.
Γυναικοκατακτητής!
Όταν ψάχνεις κάτι, πρέπει να κάνεις πολύ καλή δουλειά.
Μπάτμαν. Η αρχή!
Έχει πιο ωραία γεύση έτσι.
Το πρωινό του δεν ξεκινάει με καφέ.
Απλά, έψαχνα για κοτοπουλάκια.
Αν μου αρέσει εδώ, εδώ θα μείνω!
Μαμά, θέλουμε να παίξουμε 5 λεπτά ακόμη.
Ας κάνουμε ένα πάρτι με αφρό.
Μαμά, καλύτερα να μην σφουγγαρίσεις το σπίτι σήμερα.
Λες να το καταλάβουν; Μάλλον, ναι!
Είναι όλα πεντανόστιμα. Πίστεψέ με!
Τα έπλυνα όλα. Φέρε μου τα επόμενα!
Τα ψώνια είναι το καλύτερό μου.
Μπορώ να σου εξηγήσω τι έγινε, αλλά δεν θα με πιστέψεις.
Η κόρη ήθελε να ζωγραφίσει μια καμηλοπάρδαλη. Τα κατάφερε!
Στα νιάτα του, ο Αλέν φορούσε συνεχώς στρατιωτικά σακάκια για να ζεσταίνει καλύτερα τα κουτάβια που συναντούσε στον δρόμο του. Σήμερα, ο Γάλλος ηθοποιός ο οποίος είναι 80 ετών συντηρεί πέντε καταφύγια για αδέσποτα σκυλιά και γάτες.
