Κόβονται με υπουργική απόφαση οι υπερωρίες έως μία ώρα πέρα από το κανονικό ωράριο… Πιο συγκεκριμένα οι εργοδότες απαλλάσσονται από την υποχρέωση να καταχωρούν στην ΕΡΓΑΝΗ την υπερεργασία.

Ειδικότερα στην απόφαση αναφέρεται ότι «από την 29η/11/2021 για λόγους απλούστευσης της διαδικασίας παύει να υφίσταται η υποχρέωση των εργοδοτών να καταχωρούν στο έντυπο Ε8 του Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ την υπερεργασία των εργαζομένων τους που ούτως ή άλλως εντασσόταν και εντάσσεται στο νόμιμο ωράριο. Διατηρείται ωστόσο η υποχρέωση προαναγγελίας των υπερωριών».

Έτσι αν ο εργοδότης θέλει μεταβάλει το 8ωρο σε 9ωρο αφού πλέον δεν απαιτείται να καταβάλει υπερωριακή αμοιβή, για μία ώρα έξτρα απασχόλησης.

Ήδη ο πρώην ειδικός γραμματέας του ΣΕΠΕ Πάνος Κορφιάτης έκανε λόγο για επιστροφή στην πριν του 2018 κατάσταση εξηγώντας ότι «πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δίνεται το ελεύθερο στους εργοδότες να κρατάνε έως και μία ώρα μετά το ωράριο τους τους εργαζόμενους τους χωρίς καμία δυνατότητα ελέγχου, αφού αυτές οι ώρες θα είναι από εδώ και πέρα μαύρες».

Σημειώνει δε ότι, όσο ίσχυε η σχετική υποχρέωση, δηλώνονταν κατά μέσο όρο 1 εκατομμύριο ώρες τον μήνα, που πριν ήταν αδήλωτες και στην πλειοψηφία τους απλήρωτες. «Σήμερα ξαναγυρνάμε σε αυτό το καθεστώς, αυτή την φορά με την κυβέρνηση να δίνει έναν ακόμα τρόπο για την παραβίαση των στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων».

Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η δήλωση της Έφης Αχτσιόγλου τομεάρχη Οικονομικών και πρώην υπουργού Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία καταγγέλλει το υπουργείο Εργασίας για ένα ακόμα δώρο στους εργοδότες λέγοντας ότι «σαν τον κλέφτη και χωρίς ίχνος ντροπής, ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου, ο υπουργός Εργασίας – – καταργεί την υποχρέωση των εργοδοτών να δηλώνουν την υπερεργασία των εργαζομένων τους».

Με την απόφαση Χατζηδάκη όμως δεν δικαιούνται καμία υπερωριακή αμοιβή καμία αποζημίωση εκτός έδρας, καθώς και προσαύξηση νυχτερινής εργασίας ή εργασίας κατά τις Κυριακές και αργίες.

Το καθεστώς αυτό αφορά όσους:

Ασκούν το διευθυντικό δικαίωμα έναντι λοιπών εργαζομένων της επιχείρησης ή

Εκπροσωπούν και δεσμεύουν την επιχείρηση προς τρίτους, ή
Είναι μέλη του διοικητικού συμβουλίου ή αντίστοιχου οργάνου διοίκησης του εργοδότη ή
Είναι μέτοχοι ή εταίροι κατέχοντες άνω του 0,5% των δικαιωμάτων ψήφου του εργοδότη ή
Προΐστανται Διευθύνσεων, Μονάδων ή Τμημάτων ή άλλων αυτοτελών οργανικών της εργοδοτικής επιχείρησης που προσδιορίζονται στο οργανόγραμμά της, εφόσον η εργοδοτική επιχείρηση τους εμπιστεύεται την εποπτεία μέρους της συνεχούς, διακεκομμένης ή έκτακτης, αλλά πάντως ουσιώδους λειτουργίας της και οι εργαζόμενοι αυτοί αμείβονται με συμφωνημένες μηνιαίες αποδοχές που δεν υπολείπονται του εξαπλασίου του εκάστοτε ελάχιστου νομοθετημένου μισθού, ή
Αμείβονται με συμφωνημένες μηνιαίες αποδοχές που δεν υπολείπονται του οκταπλασίου του εκάστοτε ελάχιστου νομοθετημένου μισθού.

Το 80% και πλέον των Ρώσων θεωρεί ότι είναι σωστό οι μαθητές στα σχολεία να φορούν σχολική στολή. Τις διαθέσεις αυτές κατέγραψε δημοσκόπηση που πραγματοποίησε το Εθνικό Κέντρο Μελέτης Κοινής Γνώμης (VICIOM).

«Τα τελευταία πέντε χρόνια αυξήθηκε αισθητά το ποσοστό των Ρώσων που υποστηρίζουν την άποψη ότι οι μαθητές των σχολείων πρέπει να φορούν στολή, αφού το ποσοστό, από το 66% που ήταν το 2013 έφθασε στο 82% το 2018» αναφέρεται στην έρευνα.

Το 36% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι με την ενιαία σχολική στολή θα εξασφαλισθεί η κοινωνική ισότητα μεταξύ των μαθητών, ενώ το 31% εκτιμούν ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο οι μαθητές θα είναι πιο πειθαρχημένοι.

Ωστόσο το 15% των Ρώσων τάσσεται κατά της πρότασης να επανέλθει η σχολική στολή στα σχολεία.

Το 32% των ερωτηθέντων πάντως υποστήριξε ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο κόστος της στολής, ενώ 19% θεωρούν ότι τα παιδιά φορώντας την στολή θα χάσουν το προσωπικό τους στιλ. Το 17% τάχθηκε υπέρ του να ντύνονται όπως θέλουν οι μαθητές, ενώ το 11% δήλωσαν ότι η στολή δεν έχει νόημα.

Εκτός των άλλων 65% των Ρώσων πιστεύουν ότι και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν τον δικό τους ενδυματολογικό κώδικα. Στις ηλικίες 25-34 ετών το ποσοστό αυτό είναι ακόμη μεγαλύτερο καθώς φθάνει το 77% ενώ άτομα μεγαλύτερης ηλικίας δεν συμφωνούν σε ποσοστό 57% με την εισαγωγή ενδυματολογικού κώδικα για τους εκπαιδευτικούς

Η δημοσκόπηση πραγματοποιήθηκε στις 27 Αυγούστου του 2018 σε δείγμα 1600 ατόμων ηλικίας 18 ετών και άνω με την μέθοδο της τηλεφωνικής συνέντευξης.

[newsit] [protothema]

Ονειρο θερινής νυκτός είναι η απόκτηση στέγης, ειδικά για τους σημερινούς 30άρηδες, οι οποίοι δυσκολεύονται ακόμα και να αφήσουν τη γονεϊκή τους εστία. Σε σύγκριση με πριν από μία 20ετία, ο βαθμός δυσκολίας εύρεσης κατοικίας έχει αυξηθεί ραγδαία, με τα ποσοστά ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα να έχουν μειωθεί κατακόρυφα από το 2005.

Χαμηλοί μισθοί, ανασφάλεια, κρίσεις και ανατιμήσεις είναι από τους βασικούς παράγοντες που μετατράπηκε σε αστικό μύθο το ότι οι Ελληνες κυνηγούν το όνειρο της ιδιοκατοίκησης. Από την κρίση του 2009 ξεκίνησε μια στροφή προς το ενοίκιο, ενώ οι νέοι επιλέγουν να φιλοξενούνται στους γονείς τους εξαιτίας της εκτόξευσης των τιμών των ενοικίων.

Πρωτιά στα φέσια

Τα υψηλότερα ποσοστά, σύμφωνα με τη μελέτη της Eurostat, κόστους στέγασης παρατηρήθηκαν στην Ελλάδα (32,4%), τη Δανία (21,9%) και την Ολλανδία (15,3%), ενώ στις αγροτικές περιοχές ήταν τα υψηλότερα στην Ελλάδα (22%), τη Βουλγαρία (13,3%) και τη Ρουμανία (10,8%). Οι καθυστερήσεις σε λογαριασμούς στεγαστικών δανείων, ενοικίων ή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας είναι μια άλλη ένδειξη ότι το κόστος στέγασης μπορεί να είναι πολύ υψηλό.

Παρά το γεγονός ότι οι τιμές και τα ενοίκια των κατοικιών αυξήθηκαν κατά την περίοδο 2010-2021, το ποσοστό των ατόμων που καθυστερούν στεγαστικά δάνεια, ενοίκια ή λογαριασμούς κοινής ωφέλειας στην ΕΕ μειώθηκε από 12,4% το 2010 σε 9,1% το 2021. Τα ποσοστά μειώθηκαν σε 20 κράτη – μέλη, αυξήθηκαν σε πέντε.

Μένουν με γονείς

Από τα μεγαλύτερα ποσοστά νέων ανθρώπων ηλικίας 18-34 που μένουν μαζί με τους γονείς τους καταγράφονται στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ενώ επτά στους δέκα νέους 25-34 ετών δεν εγκαταλείπουν το πατρικό τους. Από το 2014, το ποσοστό για τις ηλικίες 18-34 φτάνει το 66,7% το 2017 και το 69,4% το 2019, από 58,4% το 2008.

Σε αστικό μύθο φαίνεται να έχει εξελιχθεί το ότι οι Ελληνες διαθέτουν ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά ιδιοκατοίκησης καθώς πρόσφατα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι τα τελευταία 17 χρόνια το ποσοστό της ιδιοκατοίκησης έχει πέσει στο 73,3% για το 2021, έναντι 84,6% το 2005, έχοντας απολέσει 11,3%. Μόνο από το 2019 ως το 2021 το ποσοστό ιδιοκατοίκησης μειώθηκε 2,1%.

Στην ΕΕ, το 2021, το 70% του πληθυσμού ζούσε σε δικό του σπίτι, ενώ το υπόλοιπο 30% σε ενοικιαζόμενες κατοικίες. Τα υψηλότερα ποσοστά ιδιοκτησίας παρατηρήθηκαν στη Ρουμανία (95% του πληθυσμού ζούσαν σε δικό τους σπίτι), τη Σλοβακία (92%, στοιχεία 2020), την Ουγγαρία (92%) και την Κροατία (91%). Σε όλα τα κράτη – μέλη, εκτός από τη Γερμανία, η ιδιοκτησία ήταν πιο συνηθισμένη. Στη Γερμανία, η ενοικίαση ήταν ελαφρώς πιο συνηθισμένη, με λίγο περισσότερο από το 50% του πληθυσμού να είναι ενοικιαστές. Ακολούθησαν η Αυστρία (46%) και η Δανία (41%).

Χαμηλοί μισθοί

Οι αιτίες που οι Ελληνες σταμάτησαν να αγοράζουν το δικό τους «κεραμίδι» και από ιδιοκτήτες έγιναν ενοικιαστές είναι αρκετές, με την ιδιοκατοίκηση να μειώνεται την εποχή της οικονομικής κρίσης. Εκείνη την περίοδο ξεκίνησαν οι πλειστηριασμοί κατοικιών, ενώ αρκετοί ιδιοκτήτες με μεγάλο τραπεζικό δανεισμό προτίμησαν να εκποιήσουν τα ακίνητά τους προκειμένου να εξοφλήσουν τα χρέη.

Ο γολγοθάς στην απόκτηση σπιτιού αποτυπώνεται στα στοιχεία της πιο πρόσφατης έκθεσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Οι νέοι του ευρωπαϊκού Νότου φεύγουν από το σπίτι των γονιών τους σε μεγαλύτερες ηλικίες σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες. Στη γενιά του ’40, το 75% των 35άρηδων αποκτούσε το δικό του σπίτι, ποσοστό το οποίο έπεσε στο 50% για τη γενιά του ’60 και κάτω του 50% για τη γενιά του ’80.

Τα τελευταία 20 χρόνια (1998-2019), ο βασικός μισθός έμεινε σταθερός, τη στιγμή που οι αξίες των διαμερισμάτων αυξήθηκαν κοντά στο 60%. Στη σημερινή συγκυρία, ο μέσος νέος του ευρωπαϊκού Νότου έρχεται αντιμέτωπος με υψηλές τιμές ακινήτων και την εκτόξευση του κόστους διαβίωσης λόγω του πληθωρισμού. Παράλληλα οι αυξήσεις των επιτοκίων αποθαρρύνουν τους νέους να αγοράσουν ακίνητο μέσω τραπεζικού δανεισμού.

Πηγή: in.gr

Για πρώτη φορά οι Ευρωπαίοι πολίτες στην πλειονότητά τους πιστεύουν ότι η φωνή τους ακούγεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ ο αριθμός όσων έχουν θετική εικόνα για την Ε.Ε. σημείωσε αύξηση σε σχέση με πέρυσι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα του Ευρωβαρόμετρου. Αντιθέτως, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε χθες, στην Ελλάδα το 79% θεωρεί ότι δεν ακούγεται η φωνή του στην Ε.Ε. και το 70% των ερωτηθέντων απαντά ότι τείνει να μην εμπιστεύεται την Ευρωπαϊκή Ενωση, με αποτέλεσμα η χώρα να εμφανίζει μακράν το μεγαλύτερο ποσοστό δυσπιστίας.

Ακόμα και στη Βρετανία το 53% δηλώνει ότι τείνει να μην εμπιστεύεται την Ε.Ε. Στην Ελλάδα μόνο το 26% τείνει να εμπιστεύεται την Ε.Ε., ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στη Βρετανία είναι το 31% και στην Τσεχία το 32%. Πάντως, το συνολικό ποσοστό σε όλες τις χώρες όσων θεωρούν ότι δεν ακούγονται εντός της Ε.Ε. παραμένει υψηλό, στο 47%.

Το 43% των Ευρωπαίων έχει θετική εικόνα για την Ε.Ε. (αύξηση τρεις ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με την άνοιξη του 2018) – το υψηλότερο ποσοστό που έχει σημειωθεί μετά το φθινόπωρο του 2009. Και πάλι η Ελλάδα κρατάει τα σκήπτρα στον αντιευρωπαϊσμό, καθώς 35% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι έχουν αρνητική εικόνα για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Πάνω από το ένα τρίτο όσων απάντησαν έχει ουδέτερη εικόνα για την Ε.Ε. (36%, πτώση κατά μία μονάδα σε σύγκριση με την άνοιξη του 2018), ενώ ένα πέμπτο έχει αρνητική εικόνα (20%) και 1% δεν έχει άποψη.

Συνολικά, η εμπιστοσύνη στην Ε.Ε. είναι σταθερή σε ποσοστό 42% και παραμένει στο υψηλότερο επίπεδό της από το φθινόπωρο του 2010 και εξακολουθεί να είναι μεγαλύτερη από την εμπιστοσύνη στις εθνικές κυβερνήσεις ή στα κοινοβούλια. Η εμπιστοσύνη είναι ιδιαίτερα υψηλή στη Λιθουανία (65%), στη Δανία (60%) και στη Σουηδία (59%).

Η μετανάστευση παραμένει η κυριότερη ανησυχία σε επίπεδο Ε.Ε., αφού το 40% (αύξηση κατά δύο μονάδες από την άνοιξη του 2018) την αναφέρει ως την κυριότερη πηγή ανησυχίας. Η τρομοκρατία με ποσοστό 20% παραμένει η δεύτερη σημαντικότερη πηγή ανησυχίας.

Στην τρίτη θέση βρίσκονται τα δημόσια οικονομικά των κρατών-μελών (19%). Αξίζει να σημειωθεί ότι για τους Ελληνες τα οικονομικά βρίσκονται στη δεύτερη θέση και ακολουθεί η ανησυχία για τη θέση της χώρας.

Ο άντρας κουβαλητής – η γυναίκα στο σπίτι. Ποιοι στηρίζουν αυτό το στερεότυπο ακόμη στην Ευρώπη και οι απαντήσεις (όχι και τόσο) έκπληξη των Ελλήνων

Όταν η συζήτηση έρχεται σε θέματα ισότητας των δύο φύλων στην Ελλάδα το “μένουμε Ευρώπη” τρίζει συθέμελα καθώς οι απαντήσεις που έδωσαν οι συμπολίτες μας σε πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου βρίσκονται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτές των κατοίκων της υπόλοιπης Δυτικής Ευρώπης.

Συγκεκριμένα οι Έλληνες όταν κλήθηκαν να απαντήσουν αν συμφωνούν ή διαφωνούν με την θέση ότι ο πιο σημαντικός ρόλος για μία γυναίκα είναι να φροντίζει το σπίτι της και την οικογένεια, σε ποσοστό 69% συμφώνησαν. Είναι μακράν το μεγαλύτερο ποσοστό ανάμεσα σε χώρες της πάλαι ποτέ δυτικής Ευρώπης καθώς σχεδόν όλες τους βρίσκονται κάτω από τον μέσο όρο ο οποίος είναι στο 44%.

Όταν η συζήτηση έρχεται σε θέματα ισότητας των δύο φύλων στην Ελλάδα το “μένουμε Ευρώπη” τρίζει συθέμελα καθώς οι απαντήσεις που έδωσαν οι συμπολίτες μας σε πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου βρίσκονται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτές των κατοίκων της υπόλοιπης Δυτικής Ευρώπης.

Συγκεκριμένα οι Έλληνες όταν κλήθηκαν να απαντήσουν αν συμφωνούν ή διαφωνούν με την θέση ότι ο πιο σημαντικός ρόλος για μία γυναίκα είναι να φροντίζει το σπίτι της και την οικογένεια, σε ποσοστό 69% συμφώνησαν. Είναι μακράν το μεγαλύτερο ποσοστό ανάμεσα σε χώρες της πάλαι ποτέ δυτικής Ευρώπης καθώς σχεδόν όλες τους βρίσκονται κάτω από τον μέσο όρο ο οποίος είναι στο 44%.

Πάνω από την Ελλάδα βρίσκονται μόνο χώρες του ανατολικού μπλοκ με πρώτη την γειτονική Βουλγαρία όπου οι θετικές απαντήσεις που θέλουν την γυναίκα στο σπίτι και την οικογένεια φθάνουν το 81%. Το πλέον εντυπωσιακό τόσο στην χώρα μας όσο και σε αυτές που μας ξεπερνούν σε φαλλοκρατικές αντιλήψεις είναι τις απαντήσεις αυτές τις δίνουν και γυναίκες. Η φράση, “Σουηδία γίναμε” που κοροϊδευτικά συμβολίζει την χαλαρότητα των ηθών βρίσκει ταιριάζει στην περίσταση καθώς μόλις το 11% των κατοίκων της σκανδιναβικής χώρας που συμμετείχε στην έρευνα συμφωνεί με την περιοριστική θέση της γυναίκας.

Ο άντρας ο κουβαλητής

Στον αντίποδα και στο αντρικό στερεότυπο όπου “Ο πιο σημαντικός ρόλος ενός άνδρα είναι να βγάζει λεφτά” πάλι οι Έλληνες στηρίξαμε την άποψη σε ποσοστό 65% όταν ο μέσος όρος της Ευρώπης βρίσκεται στο 43%. Στα άκρα πάλι η Βουλγαρία (81%) και η Σουηδία (10%).

Όπως φαίνεται και στον πιο κάτω χάρτη των στερεοτύπων σχετικά με θέματα ισότητας η Ελλάδα σκοράρει ιδαίτερα ψηλά (σ.σ. όσο πιο έντονο το χρώμα τόσο πιο πολύ οι κάτοικοι της στηρίζουν τα στερεότυπα).

– Κεντρικός χάρτης από Jo Di Graphics με στοιχεία απο το ειδικό Ευρωβαρόμετρο 465 για την ισότητα των δύο φύλων στην Ευρώπη