Η συγγραφέας και κριτής φαγητών, Κάρον Γκριβ, δεν πίστευε στα αυτιά της όταν το πλήρωμα της Jet2 την ενημέρωσε ότι στη πτήση Γλασκόβη- Ηράκλειο, θα είναι η μοναδική επιβάτιδα.
Η… VIP πτήση της Κάρον κράτησε 5 ώρες με τον πιλότο, να της απευθύνει προσωπικά μηνύματα κατά την απογείωση και προσγείωση του αεροπλάνου στο αεροδρόμιο, «Νίκος Καζαντζάκης», όπως γράφει τοFlashnews.gr.
«Όταν πήγα στο αεροδρόμιο της Γλασκώβης δεν περίμενα η πτήση να έχει πολύ κόσμο, καθώς βρισκόμαστε σε μια περίοδο που οι άνθρωποι δεν ταξιδεύουν τόσο πολύ, έχοντας οι περισσότεροι επιστρέψει στις δουλειές τους».
«Φανταστείτε την έκπληξη μου όταν στην πύλη το πλήρωμα με υποδέχτηκε λέγοντας μου “Γεια σας, είστε η μοναδική επιβάτιδα. Σήμερα το αεροπλάνο σας “ανήκει”».
«Έμεινα έκπληκτη» αναφέρει η συγγραφέας η οποία μάλιστα είχε και προσωπική συζήτησή με τον κυβερνήτη και συγκυβερνήτη του αεροπλάνου, που έσπευσαν να την υποδεχτούν.
Μάλιστα, κατά την διάρκεια της πτήσης ο πιλότος ενημέρωνε σε προσωπικό τόνο την ίδια και τις αεροσυνοδούς, που ακριβώς βρίσκονται. Ήταν μια απίστευτη εμπειρία, ανέφερε η Κάρον σχολιάζοντας το περιστατικό, «ήταν μια απίστευτη εμπειρία, ήταν ένα αεροπλάνο μόνο για εμένα».
Τουλάχιστον 18 άνθρωποι σκοτώθηκαν όταν μικρό αεροπλάνο συνετρίβη και τυλίχθηκε στις φλόγες κατά την απογείωσή του σήμερα στην πρωτεύουσα Κατμαντού του Νεπάλ, με τις εικόνες που ήρθαν στη δημοσιότητα από την στιγμή της πτώσης να προκαλούν σοκ. Στο αεροπλάνο επέβαιναν 2 μέλη πληρώματος και 17 τεχνικοί, οι οποίοι μεταφέρονταν στην πόλη Ποκάρα για ελέγχους συντήρησης, διευκρίνισε ο επικεφαλής ασφαλείας αεροδρομίων Αρτζούν Τσαντ Τακούρι.
«Μόνον ο κυβερνήτης διασώθηκε ζωντανός και λαμβάνει φροντίδα σε νοσοκομείο» δήλωσε παράλληλα ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Αεροδρομίου Τριμπουβάν του Κατμαντού Τετζ Μπαχαντούρ Πουντιάλ.
Δείτε το βίντεο:
#Breaking a Saurya Airlines CRJ-200 crashed in Kathmandu Airport (Nepal). Of 19 aboard, 1 survivor (the Captain). Accident occurred on takeoff, jet went down 656 ft/200 m from runway centerline. Jet [Reg. 9N-AME] was on a ferry flight, heading for maintenance, among the victims… pic.twitter.com/AuHuiKWDBe
— Air Safety #OTD by Francisco Cunha (@OnDisasters) July 24, 2024
Η εφημερίδα Kathmandu Post ανέφερε νωρίτερα ότι 5 σοροί είχαν ανασυρθεί από το σημείο του δυστυχήματος. Σε τηλεοπτικά πλάνα που μεταδόθηκαν διακρίνονταν πυροσβέστες που προσπαθούσαν να σβήσουν τη φωτιά και πυκνό μαύρο καπνό να ανεβαίνει στον ουρανό.
Το αεροπλάνο «έπιασε φωτιά αφού εξετράπη της πορείας του στον διάδρομο (απογείωσης) στο αεροδρόμιο του Κατμαντού και συνετρίβη σε έκταση ανατολικά του διαδρόμου», διευκρίνισε ο Τακούρι.
Σύμφωνα με αξιωματούχους, το αεροδρόμιο έκλεισε προσωρινά.
Το αεροπλάνο ανήκε στην τοπική αεροπορική εταιρεία Saurya Airlines, σύμφωνα με μέσα ενημέρωσης του Νεπάλ. Αυτή εκτελεί εσωτερικές πτήσεις στο Νεπάλ με δύο Bombardier CRJ-200 περιφερειακά αεροσκάφη, σύμφωνα με τον Flight Radar 24.
Το Νεπάλ έχει επικριθεί για χαμηλά επίπεδα αεροπορικής ασφάλειας, και σχεδόν 350 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί σε συντριβές αεροπλάνων ή ελικοπτέρων στη χώρα αυτή των Ιμαλαΐων από το 2000. Το πιο θανατηφόρο δυστύχημα σημειώθηκε το 1992, όταν Airbus των Pakistan International Airlines συνετρίβη σε λόφο καθώς προσέγγιζε το Κατμαντού, στοιχίζοντας τη ζωή σε 167 ανθρώπους.
Πιο πρόσφατα, τουλάχιστον 72 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη συντριβή αεροπλάνου των αερογραμμών Yeti τον Ιανουάριο του 2023, η οποία αποδόθηκε σε σφάλμα των πιλότων.
Ένα παροπλισμένο αεροπλάνο τύπου Boeing 747 απέκτησε δεύτερη ζωή όταν αποφασίστηκε να μετατραπεί σε ένα ξενοδοχείο 25 δωματίων το οποίο βρίσκεται στο αεροδρόμιο Stockholm-Arlanda.
Κάθε δωμάτιο του «Jumbo Hostel» είναι 6 τετραγωνικά μέτρα και είναι επιπλωμένο με κουκέτες, χώρο αποσκευών κοντά στην οροφή και επίπεδες τηλεοράσεις!
Ένα μεγάλο δημόσιο έργο βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία χρόνια. Θα έπρεπε να έχει παραδοθεί από το 2010, όμως πέντε χρόνια μετά ακόμα οι εργασίες συνεχίζονται. Στοιχίζει στους φορολογούμενους 16 εκατ. ευρώ τον μήνα. Στην κατασκευή του συμμετέχουν κορυφαίες γερμανικές εταιρείες, όπως η Siemens και η Bosch.
Η περιγραφή αυτή θα μπορούσε να αφορά ένα εργοτάξιο κάπου στην Ελλάδα, όμως βρίσκεται στην καρδιά της Γερμανίας.
Πρόκειται για το νέο διεθνές αεροδρόμιο του Βερολίνου, που τα γερμανικά ΜΜΕ χαρακτηρίζουν «το εργοτάξιο του τρόμου».
Το έργο, κόστους 6,8 δις ευρώ, είχε προγραμματιστεί να παραδοθεί το 2010. Κατασκευαστικά λάθη και διοικητικές αδυναμίες όμως έχουν οδηγήσει στην κατάρριψη κάθε χρονοδιαγράμματος, με κάθε μήνα καθυστέρησης να κοστίζει στον Γερμανό φορολογούμενο 16 εκατ. ευρώ.
Όλα άρχισαν όταν το νέο Airbus A380 κατέκτησε τους αιθέρες, γεγονός που οδήγησε στην απόφαση να καθυστερήσει η παράδοση του έργου προκειμένου να επεκταθεί.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών, ζητήθηκε από μηχανικούς και αρχιτέκτονες να επανασχεδιάσουν το αεροδρόμιο και να επανακατασκευάσουν τοίχους, εξόδους, φώτα κινδύνου, συστήματα εξαερισμού, παράθυρα, ανελκυστήρες και σκάλες.
Το αεροδρόμιο επεκτάθηκε από τα 200.000 στις 350.000 τετραγωνικά μέτρα. Οι εργασίες κατανεμήθηκαν σε 7 κατασκευαστές και εκατοντάδες υπεργολάβους.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν το σύστημα πυρασφάλειας. Η ομάδα των μηχανικών ανήκε στην Siemens και την Bosch. Πρότειναν ένα σύστημα που περιελάμβανε 3.000 πόρτες πυρασφάλειας, 65.000 εκτοξευτές αφρού, χιλιάδες ανιχνευτές καπνού, έναν λαβύρινθο από κανάλια για τη διοχέτευση του καπνού και περίπου 100 χλμ καλώδια.
Ωστόσο, οι δοκιμές αποκάλυψαν καίριες αστοχίες στο σύστημα, με δυσλειτουργικούς συναγερμούς, λάθος τοποθετημένες καλωδιώσεις και επικίνδυνα σχεδιασμένους αγωγούς καπνού.
Η αποτυχία παράδοσης του έργου εντός της προθεσμίας αποτέλεσε την αρχή ενός κύκλου αλληλοκατηγοριών, με τους εκπροσώπους των Bosch και Siemens να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι οι εταιρείες τους δεν φέρουν καμία ευθύνη.
Για να μην ξεφύγει από κάθε έλεγχο η κατάσταση, ο διευθύνων σύμβουλος της κοινοπραξίας που κατασκεύαζε το έργο προσπάθησε να υποβαθμίσει την επικινδυνότητα των εγκαταστάσεων, ενώ σύστησε μια ειδική επιτροπή για να μελετήσει το πρόβλημα και να προτείνει μια λύση, έτσι ώστε το αεροδρόμιο να παραδοθεί εντός της προθεσμίας.
Τον Μάρτιο του 2012 η επιτροπή πρότεινε μια… ρηξικέλευθη λύση: 800 χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι θα βρίσκονταν σε μόνιμη βάση σε κομβικά σημεία του αεροδρομίου, και αν τυχόν κάποιος μύριζε φωτιά θα… τηλεφωνούσε στην πυροσβεστική και θα οδηγούσε τους επιβάτες στις εξόδους διαφυγής!
Τον Απρίλιο του 2012 τα ΜΜΕ καλωσόρισαν το, έστω και καθυστερημένο, άνοιγμα του αεροδρομίου. Σε μία αστραφτερή τελετή, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ έκοψε την κορδέλα.
Ωστόσο, μόλις απομακρύνθηκαν οι κάμερες, η Πυροσβεστική αρνήθηκε να δώσει άδεια λειτουργίας, όταν άκουσε για τους «ανθρώπινους ανιχνευτές καπνού».
Ως αποτέλεσμα, ο μέχρι τότε διευθύνων σύμβουλος της κοινοπραξίας αποπέμφθηκε και στη θέση του τοποθετήθηκε ο πρώην ΔΣ των γερμανικών σιδηροδρόμων και της Air Berlin.
Η παράδοση του αεροδρομίου συνέχισε να υπερβαίνει το ένα χρονικό όριο μετά το άλλο, και πλέον υπολογίζεται ότι δεν πρόκειται να ανοίξει πριν το 2018 – 2019, με κόστος τριπλάσιο του προϋπολογισθέντος.
Ο Πάνος Μουζουράκης και η Μαριλού Κόζαρη, παντρεύτηκαν το απόγευμα του Σαββάτου στην Αίγινα. Εκεί ήταν πολλοί αγαπημένοι φίλοι και συνεργάτες του τραγουδιστή. Ο γάμος έγινε στην Αίγινα με το ζευγάρι να λάμπει από ευτυχία.
Η ιδιαίτερη εμφάνιση της
Στο νησί βρέθηκαν μεταξύ άλλων ο Κωστής Μαραβέγιας με την Τόνια Σωτηροπούλου, αλλά και η Έλενα Παπαρίζου με την οποία συνεργάζονται στο talent show, The Voice.
Μάλιστα η διάσημη τραγουδίστρια συνοδευόταν από τον σύζυγό της, Ανδρέα Καψάλη.
Για την εμφάνισή της η τραγουδίστρια επέλεξε ένα αέρινο φόρεμα με εντυπωσιακό μπούστο με black and white prints. Ολοκλήρωσε το σύνολο με μαύρα ψηλοτάκουνα πέδιλα.
Όλοι εμείς οι νεοέλληνες θα τιμήσουμε την εξέγερση των προγόνων μας εναντίον των Οθωμανών κατακτητών το 1821.
Θα ακουστούν, όπως πάντα διθυραμβικά λόγια, για τους ήρωες – αγωνιστές του 1821. Για όλους αυτούς του ανθρώπους που έδωσαν τα πάντα για να υπάρχει η σημερινή ελεύθερη πατρίδα. Ποιο ήταν όμως… το ευχαριστώ εκ μέρους της τότε ελληνικής πολιτείας προς αυτούς; Σπάνια σκύβουμε σε αυτή τη όχι και τόσο ευχάριστη πλευρά!
Σε ποιους άραγε απευθύνεται αυτός ο πρόλογος; Η απάντηση είναι απλή. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που μέσα σε μία νύκτα έγιναν ηγέτες της Επανάστασης του ’21, θυσιάζοντας την ζωή τους και τις περιουσίες τους για την ελευθερία της πατρίδας και δυστυχώς δεν έτυχαν ανάλογης μεταχείρισης από το ελληνικό κράτος.
Μπορεί αυτοί να έδωσαν ό,τι είχαν για την επανάσταση, αλλά πολύ γρήγορα αγνοήθηκαν από την ελεύθερη Ελλάδα.
Διαβάστε αυτήν την ενδιαφέρουσα έρευνα και διαπιστώστε μόνοι σας πόσο αχάριστος μπορεί να είναι ένας λαός στους ανθρώπους που έδωσαν κυριολεκτικά το αίμα τους και την ζωή τους για την πατρίδα τους.
Είπαμε. Η Ιστορία διδάσκει.
Αναλυτικός κατάλογος αγωνιστών που αγνοήθηκαν από την ελεύθερη Ελλάδα!
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: καταδικάστηκε μια φορά σε φυλάκιση το 1825 από τον Μαυροκορδάτο και την παρέα του και μια σε θάνατο (1833)
από την αντιβασιλεία του Όθωνα που τελικά μετατράπηκε σε ισόβια, για στάση εναντίον του βασιλέως και κλείστηκε στη γνωστή ποντικότρυπα-φυλακή του Ναυπλίου. Αποφυλακίστηκε με εντολή του Όθωνα λίγους μήνες αργότερα και τελικά πέθανε στις 4 Φλεβάρη 1843.
Γεώργιος Καραϊσκάκης
Στις 2 Απρίλη 1824 οδηγήθηκε σε δίκη από τον «πατριώτη» Μαυροκορδάτο, καταδικάσθηκε σε θάνατοπου μετατράπηκε
από τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε πλήρη στρατιωτική καθαίρεση και λίγους μήνες αργότερα επανήλθε στα αξιώματά του.
Δολοφονήθηκε ανήμερα της γιορτής του 23 Απρίλη 1827 στη Μάχη του Φαλήρου, μάλλον από τσιράκια του Μαυροκορδάτου, καθώς επέστρεφε στο ελληνικό στρατόπεδο μετά το τέλος της μάχης.
Οδυσσέας Ανδρούτσος
Δολοφονήθηκε από πρωτοπαλίκαρα του Μαυροκορδάτου στις φυλακές της Ακρόπολης στις 5 Ιουνίου 1825.
Ο γενναίος πολεμιστής λόγω της έντονης προσωπικότητάς του ήρθε σε σύγκρουση με σημαντικούς πολιτικούς της εποχής, γεγονός που οδήγησε σε συνεχείς προσπάθειες για την εξόντωσή του. Κατηγορήθηκε για συνεργασία με τον εχθρό, φυλακίστηκε και τελικώς δολοφονήθηκε με βάναυσο τρόπο. Οι δολοφόνοι του πέταξαν το σώμα του από την Ακρόπολη και εμφάνισαν την υπόθεση ως απόπειρα δραπέτευσης.
Αθανάσιος Διάκος
Συνελήφθη αιχμάλωτος από τον Ομέρ Βρυώνη στη Μάχη της Αλαμάνας στις 24 Απρίλη 1821 και μετά την άρνησή του να προσκυνήσει τους Πασάδες κάηκε ζωντανός αφού πρώτα οι Τουρκαλβανοί τον σούβλισαν επί 4 ώρες.
Αδελφοί Υψηλάντη
Αλέξανδρος – Μετά την ήττα του στο Δραγατσάνι (7 Ιουνίου 1821) ο Υψηλάντης παραδόθηκε στους Αυστριακούς, φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1827. Η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε έκτοτε να βοηθήσει το επαναστατημένο έθνος.
Δύο μήνες μετά την αποφυλάκισή του στις 31 Ιανουαρίου 1828 πέθανε στη Βιέννη μέσα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και μιζέριας.
Η τελευταία του επιθυμία ήταν η καρδιά του να απομακρυνθεί από το σώμα του και να σταλεί στην Ελλάδα.
Δημήτριος – παρά τις πάμπολλες διώξεις εναντίον του κατάφερε να επιβιώσει.
Διορίστηκε τελικά στην Ελεύθερη Ελλάδα αρχιστράτηγος των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων και πέθανε στο Ναύπλιο τον Αύγουστο του 1832 χωρίς περιουσία…
Μαντώ Μαυρογένους
Απεβίωσε στην Πάρο από την πείνα και την εξαθλίωση και έχοντας δαπανήσει όλη της την περιουσία στον αγώνα – περίπου 500.000 γρόσια!
Αυτή η ευγενική και ρομαντική ηρωίδα του αγώνα, που έδωσε τα πάντα για την επανάσταση και βίωσε ένα θυελλώδη έρωτα με τον Δημήτριο Υψηλάντη στα πεδία των μαχών, ο οποίος όμως έληξε άδοξα βυθίζοντας την ίδια στην κατάθλιψη.
Η μεγάλη ηρωίδα αναγκάστηκε να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της πάμπτωχη, ξεχασμένη και παραγκωνισμένη από την ίδια της την οικογένεια.
Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα
Δολοφονήθηκε μέσα στο ίδιο της το σπίτι στις Σπέτσες στις 22 Μαΐου 1825 από Σπετσιώτες «πατριώτες» καθώς προσέβαλε την τιμή τους κι ενώ η Ελλάδα σπαράσσονταν από τον εμφύλιο!!! Η Μπουμπουλίνα, η μεγάλη καπετάνισσα, έδωσε την περιουσία της για τον αγώνα, και θρήνησε ένα γιο στην επανάσταση.
Θύμα και αυτή του εμφυλίου πολέμου αποσύρθηκε στις Σπέτσες, όπου έπεσε θύμα δολοφονίας από την οικογένεια της γυναίκας που ερωτεύτηκε ο γιός της.
Η ελληνική πολιτεία έκλεισε την υπόθεση και δεν αναζήτησε καν τους δράστες.
Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς
Για τις υπηρεσίες του στον αγώνα το 1839 το κράτος του Όθωνα τον συνέλαβε με την κατηγορία της συνωμοσίας και τον βασάνισε φριχτά έως ότου έχασε το φως του! Έτσι τυφλός, πεινασμένος, άστεγοςκαι ξεχασμένος από όλους θα πεθάνει από το κρύο και την πείνα το χειμώνα του 1849 χωρίς να δεχθεί ΠΟΤΕ να λάβει κανένα βοήθημα από το κράτος…
Ιωάννης Μακρυγιάννης
Μετά το τέλος της επανάστασης άρχισε να γράφει τα Απομνημονεύματά του, τα οποία αποτελούν δείγμα της δημώδους γλώσσας στην νεοελληνική γραμματεία. Ήρθε σε αντίθεση με τους οπαδούς του Καποδίστρια, και αργότερα με τον Όθωνα.
Έλαβε μέρος στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου. Το 1852 καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία ότι σχεδίαζε τη δολοφονία του Όθωνα, αλλά το 1854 αφέθηκε ελεύθερος. Το 1864 ονομάστηκε αντιστράτηγος και πέθανε λίγο μετά στο μόνο πράγμα που του απέμεινε, το σπίτι του κάτω από την Ακρόπολη.
Κόμης Ιωάννης Καποδίστριας
Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας από την Κέρκυρα, Υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας όταν ξέσπασε η επανάσταση.
Το 1827 η εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας του αναθέτει το αξίωμα του κυβερνήτη. Αφού πούλησε την τεράστια περιουσία του διέθεσε όλα τα χρήματα για την ανόρθωση της Ελλάδας (περίπου 5.000.000 ρούβλια).
ΑΡΝΗΘΗΚΕ να λάβει μισθό από το δημόσιο ταμείο και προτίμησε μια λιτή ζωή και χωρίς προκλήσεις, δείχνοντας ιδιαίτερη φροντίδα στις χήρες, τα ορφανά και τους αγωνιστές της Επανάστασης.
Στις 27 Σεπτέμβρη 1831 δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο από τον αδελφό και το γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη καθώς «τόλμησε» να τα βάλει με τα μεγάλα τζάκια.
Αντώνης Οικονόμου
ο άνθρωπος που ξεσήκωσε το λαό της Ύδρας το Μάρτη του ‘ 21. Δολοφονήθηκε από Υδραίους φονιάδες στις 16 Δεκέμβρη του 1821 με εντολή των Υδραίων προκρίτων γιατί τους «χάλαγε τη σούπα»…
Παναγιώτης Καρατζάς
Ο τσαγκάρης από την Πάτρα που… πρόλαβε τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, κήρυξε την Επανάσταση στην Πάτρα και ξεσήκωσε τον λαό της παίρνοντας φαλάγγι τους Τούρκους. Δολοφονήθηκε στις 4 Σεπτέμβρη 1821 από το ρουφιάνο «συμπολίτη» του Θάνο Κουμανιώτη στη Μονή Ομπλού έξω από την Πάτρα ύστερα από άνωθεν εντολή.
Παρακολουθήστε επίσης το πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ από την «Μηχανή του Χρόνου» του Χρήστου Βασιλόπουλου με τίτλο «Το άδοξο τέλος των ηρώων του 1821» και με ημερομηνία 25-11-2011
Αυτό το μοτέρ ήταν made in Greece. Ο τρόπος για να μπει λουκέτο όμως ήταν ακόμα πιο… ελληνικός
Τα προϊόντα που κατασκεύαζε τις παλαιότερες δεκαετίες η Ελλάδα, είτε στο βιοτεχνικό, είτε στο βιομηχανικό χώρο δεν είχαν σε μια ευρεία γκάμα να ζηλέψουν τίποτα από τα αντίστοιχα του εξωτερικού.
Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα ήταν και ανώτερα σε ποιότητα. Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι οι ντιζελοκινητήρες της πάλαι ποτέ θρυλικής επιχείρησης «Μαλκότση». Ακόμα και πολλά χρόνια μετά υπάρχουν ακόμα τέτοιοι κινητήρες εν ζωή, κυρίως σε τρακτέρ, αλλά και σε καΐκια, αντλίες, όπου απευθύνονταν τα προϊόντα της εταιρίας.
Στον αγροτικό κόσμο το όνομα «Μαλκότση» είναι συνυφασμένο με τη φράση «σκυλί», δηλαδή την ποιότητα κατασκευής και αντοχής στο χρόνο. Έχουν περάσει περισσότερα από 60 χρόνια που η εταιρία τροφοδότησε για τελευταία φορά την ελληνική ύπαιθρο κι όμως στα χωράφια μας κυκλοφορούν ακόμα τέτοιες μηχανές.
Ο Σωκράτης Μαλκότσης είναι ιστορικά ο σημαντικότερος Έλληνας κατασκευαστής μηχανών. Αποφοίτησε το 1919 από το ΕΜΠ ως μηχανολόγος μηχανικός και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο της Λιέγης ένα χρόνο αργότερα. Έμεινε στο Βέλγιο, συγκεκριμένα στην Αμβέρσα, για να εργαστεί από το 1921 έως το ’24 στην εγκατάσταση κέντρων αυτόματης τηλεφωνίας και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα άνοιξε τεχνικό γραφείο.
Στο χώρο των μηχανικών κατασκευών μπήκε το 1934, ιδρύοντας στην Πειραιά την «Τέχνικα Σ. Μαλκότσης Α.Ε. Γενικών και Τεχνικών Επιχειρήσεων», με κύριο μέτοχο την Τράπεζα Χίου. Κατά την περίοδο του πολέμου, το μηχανουργείο του Μαλκότση κατασκεύαζε βλήματα για το Βασιλικό Ναυτικό, σε συνεργασία με το Ελληνικό Πυριτιδοποιείο και το Καλυκοποιείο του Μποδοσάκη. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η εταιρία αναπτύσσεται ραγδαία και γίνεται μία από τις πιο δυναμικές της Ελλάδας. Στην παραγωγή της τίθενται από εξαρτήματα για το σιδηροδρομικό δίκτυο, μέχρι μηχανουργικά δράπανα, ποτιστικές μηχανές και τελικά ένα ολοκληρωμένο ελληνικό τρακτέρ.
Made in Greece: Το άδοξο τέλος του πρώτου ελληνικού τρακτέρ με την αθάνατη μηχανή
Ο προορισμός χρήσης των προϊόντων της επιχείρησης διευρυνόταν διαρκώς. Με χαμηλό κόστος κάλυπτε τις ανάγκες των αγροτικών αρδευτικών αντλιοστασίων, αλλά και την κίνηση των πολλών μικρών αλιευτικών σκαφών, τις βιοτεχνικές και άλλες συναφείς εφαρμογές με χαμηλό κόστος. Οι μηχανές Malkotsis βρήκαν τη χρήση σε ποικίλες βιομηχανικές εφαρμογές, ενώ τα πρότυπα μηχανών βαρκών έγιναν θρυλικά για την αξιοπιστία τους
Σε περίπου μια δεκαετία παρήχθησαν 30.000 κινητήρες 7 και 15 ΗΡ. Το εργοστάσιο του Μαλκότση εξελίχθηκε σε «σχολείο» μηχανολογικής εκπαίδευσης. Εργάσθηκαν σε αυτό εν δυνάμει καθηγητές του ΕΜΠ και άλλοι επιστήμονες που συμμετείχαν στα έργα των αντλιοστασίων της λίμνης Υλίκης για την υδροδότηση της Αθήνας.
Το αποκορύφωμα της επιτυχίας ήρθε με τη μηχανή ΕΜ (ή αλλιώς «Έλσα Μαλκότση»), ονομασία από τα αρχικά του ονόματος της κόρης του. Ο μονοκύλινδρος, κατακόρυφος, υδρόψυκτος πετρελαιοκινητήρας, ισχύος 10-12 ίππων, είναι ο «αθάνατος» της ελληνικής βιομηχανίας, καθώς σε αρκετές περιοχές της χώρας εξακολουθεί να λειτουργεί παραγωγικά ως σήμερα.
Made in Greece: Το άδοξο τέλος του πρώτου ελληνικού τρακτέρ με την αθάνατη μηχανή
Ακολούθησε η τελειοποίηση του ομώνυμου τρακτέρ, που σχεδιάστηκε σε συνεργασία με μια βρετανική συμβουλευτική εταιρία. Λόγω χρηματοδοτικών και άλλων προβλημάτων όμως, όπως η πλήρης έλλειψη κρατικής υποστήριξης (βλέπε γραφειοκρατία), το νέο τρακτέρ παράχθηκε μόνο για μερικά έτη και δεν μπήκε ποτέ σε γραμμή μαζικής παραγωγής.
Η επόμενη τρικλοποδιά του κράτους ήταν και η χαριστική βολή. Ο Μαλκότσης έπεσε ουσιαστικά θύμα οικονομικού σαμποτάζ. Όταν το κράτος του ζήτησε να ανταποκριθεί σε μια μεγάλη παραγγελία 1.000 μηχανών για στρατιωτικά οχήματα προς την ΕΛΒΟ, αναγκάστηκε να προσφύγει σε δανεισμό από την Εθνική Τράπεζα. Ο Μαλκότσης παρέδωσε τις μηχανές, όμως το κράτος δεν τον πλήρωσε. Δεν δεχόταν ούτε συμψηφισμό με την Εθνική Τράπεζα, η οποία ζητούσε να τηρούνται κανονικά οι όροι του δανείου. Σε μια ελληνική πρωτοτυπία λουκέτου επιχείρησης αυτό που ακολούθησε ήταν η κατάσχεση!
Όταν η εταιρία έκλεισε ήταν ένα Κολοσσός για την εποχή με 3.000 εργαζομένους. Οι «αθάνατες» μηχανές της είχαν ως αποτέλεσμα να βγει μέχρι και η φήμη ότι αυτός ήταν ο λόγος χρεοκοπίας (από τη στιγμή που δεν υπήρχε ανάγκη για αντικατάστασή τους), φυσικά όμως δεν επρόκειτο περί αυτού.
Το τέλος της μεγαλύτερης βιομηχανίας μηχανών βαρέως τύπου που γνώρισε η Ελλάδα, σηματοδοτεί ουσιαστικά την έναρξη του σχεδίου καταστροφής του εθνικού κορμού της οικονομίας.
Δεν έχουν προηγούμενο οι εικόνες που έρχονται από την Πάτρα και δείχνουν απίστευτες εικόνες συνωστισμού με τον έναν να βρίσκεται πάνω στον άλλο.
Οι Πατρινοί φαίνεται πως βγήκαν για να γιορτάσουν το καρναβάλι την ώρα που ο κορονοϊός κάνει πάρτι σε όλη τη χώρα.
Στην περιοχή του Κάστρου στην Πάτρα λίγο πριν τις εννέα το βράδυ ο συνωστισμός ήταν μεγάλος όπως μεταδίδει το thebest.gr.
Νεαροί διασκεδάζουν ανενόχλητοι στην καρναβαλική και κατά τα άλλα «κατακόκκινη» λόγω κρουσμάτων πόλη. Οι νεαροί έχουν τύμπανα και παίζουν αυτοσχέδια μουσική ενώ συνεχώς προσέρχονται και άλλα άτομα. Κίνηση επικρατεί και στις σκάλες της Αγίου Νικολάου αλλά ο κύριος όγκος όσων διασκεδάζουν είναι στην περιοχή του Κάστρου. Η αστυνομία προς το παρόν είναι απούσα.
Πρόκειται για εικόνες που παραπέμπουν σε ημέρες καρναβαλιού προ καραντίνας, με νεολαίους όλων των ηλικιών δίχως μάσκα με ένα ποτό στο χέρι (προφανώς από κατάστημα take away της περιοχής) να περιφέρονται διασκεδάζοντας και παίζοντας με καπνογόνα και πυροτεχνήματα, σαν να βρίσκονται στο τέλος της παρέλασης. Εικόνες επίσης, που είναι προφανώς τραβηγμένες μετά την έναρξη της απαγόρευσης της κυκλοφορίας.
Ο συνωστισμός συνεχίζεται και τα μέτρα για τον κορονοϊό πάνε… περίπατο
Μεγάλος συνωστισμός επικράτησε και την Κυριακή το απόγευμα στην πλατεία Βικτωρίας, όπου εκατοντάδες πρόσφυγες-μετανάστες συγκεντρώθηκαν για μια ακόμα φορά μη έχοντας πού αλλού να πάνε.
Είναι προφανές ότι η απογευματινή έξοδος-βόλτα είναι μια ανάγκη, ωστόσο, εξίσου προφανές είναι ότι με τον κορονοϊό να δείχνει τα δόντια του, τέτοιες «συγκεντρώσεις», με ελάχιστα άτομα να φοράνε μάσκες -από όποιoν κι αν γίνονται- ελλοχεύουν κινδύνους, πρώτα και κύρια για τους ίδιους τους συμμετέχοντες…
Άνοιξε για πρώτη φορά για το κοινό, μετά από ένα τεράστιο έργο αποκατάστασης αξίας 368 εκατομμυρίων ευρώ, το εκπληκτικό «χωριουδάκι» – αγρόκτημα που ζούσε η Μαρία Αντουανέτα στο Château de Versailles.
Το Hameau de la Reine, που κατασκευάστηκε πριν από πάνω από δύο αιώνες, το 1783, βρίσκεται δύο χιλιόμετρα μακριά από το κύριο κάστρο στην βορειοκεντρική Γαλλία και χρησίμευσε ως καταφύγιο για τη βασίλισσα.
Το συγκεκριμένο μέρος είχε σχεδιαστεί σύμφωνα με τα δικά της πρότυπα για ένα αγρόκτημα της υπαίθρου και το χρησιμοποιούσε για να διασκεδάζει τους καλεσμένους της, να μαθαίνει στα παιδιά της βασιλικής οικογένειας τη ζωή στη φύση και τα ζώα και μάλιστα να ντύνεται κατάλληλα και να υποδύεται ρόλους όταν βαριόταν τη ζωή στο παλάτι.
Η νεαρή βασίλισσα φέρεται να ντυνόταν ως βοσκός ή γαλακτοπαραγωγός και να συμμετέχει ενεργά, σαν αγρότισσα, σε αυτό. Και παρόλο που τς άρεσε να προσποιείται την αγρότισσα, τόσο το μέρος όσο και τα ζώα διατηρήθηκαν σε πολύ καλή κατάσταση από τους πολλούς υπηρέτες της.
Όταν όμως, η συμπεριφορά της αυτή έφτασε στα αυτιά των πιστών της, δεν έγινε δεκτή και με μεγάλη χαρά και ερμηνεύτηκε από πολλούς ως γελοιοποίηση του αγροτικού τρόπου ζωής.
Η Μαρία Αντουανέτα αν και ήταν δημοφιλής κατά τις πρώτες ημέρες της βασιλείας της, η δημοτικότητά της έπεσε σύντομα και έγινε σύμβολο των υπερβολών της μοναρχίας.
Όσο για τον ονειρεμένο της παράδεισο, χρειάστηκαν 3 χρόνια για την κατασκευή του ενώ η αποκατάστασή του ήταν μέρος ενός έργου αξίας 368 εκατομμυρίων ευρώ προκειμένου να επιστρέψει στην παλιά του δόξα.
Τώρα, έχει ανοίξει τις πύλες του για το κοινό και αναμένεται να καλωσορίσει περίπου 7 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο.
