Σίγουρα σε κάποια φάση έχετε υπάρξει τόσο κουρασμένοι ή βαριεστημένοι, που καταφύγατε στον… έξυπνο και τεμπέλικο τρόπο. Όλοι το παθαίνουμε κάποια στιγμή.
Αυτοί οι άνθρωποι όμως το τερμάτισαν! Πραγματικά, η βαρεμάρα των ατόμων που θα δείτε στις φωτογραφίες που ακολουθούν έχει αγγίξει άλλα επίπεδα! Φυσικά μπορείτε και να πάρετε ιδέες, αν είστε και εσείς τεμπέλες και τεμπέληδες!
Δείτε τις φωτογραφίες!
Ένα σπασμένο CD δε χρησιμεύει σε κανέναν. Εκτός και αν είσαι ο Σιν Έιβερι, αφού ενώ οι περισσότεροι από εμάς θα πετούσαμε τα “άχρηστα” CD μας, εκείνος θα τα μετέτρεπε σε κάποιο εντυπωσιακό άγαλμα ζώου.
Ο γεννημένος στη Νότια Αφρική και κάτοικος της Αυστραλίας, καλλιτέχνης, δημιουργεί τα έργα του κολλώντας σπασμένα CD σε συρμάτινο πλαίσιο, δίνοντας τη μορφή διάφορων ζώων και όπως θα δείτε στις φωτογραφίες που ακολουθούν με το ιριδίζον ζωικό βασίλειό του, δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στα είδη που μπορεί να δημιουργήσει.
“Τα γλυπτά μου κατασκευάζονται από ανακυκλωμένα υλικά, όπως παλιά CD, σκληρούς δίσκους υπολογιστών, κλπ. Έτσι, κατατάσσω τη δουλειά μου στη ‘βιώσιμη τέχνη’. Είναι πολύ διασκεδαστική η κατασκευή τους, όμως απαιτείται πολύς χρόνος για να ετοιμαστούν. Οπότε δε μπορώ να φτιάξω πολλά”, λέει ο καλλιτέχνης.
Δείτε μερικά από τα υπέροχά του έργα.
Το να φέρνει κανείς ένα κατοικίδιο στο σπίτι, δεν είναι πάντα μια εύκολη απόφαση, ειδικά όταν δε συμφωνεί ένα μέλος της οικογένειας. Ναι, σε σένα μιλάμε πατέρα! Πάντως, τα κουταβάκια που ακολουθούν, κατάφεραν να κλέψουν τις καρδιές των διστακτικών αφεντικών τους και μάλιστα πολύ σύντομα.
Όσοι ισχυρίζονται πως δε συμπαθούν τους σκύλους, θα σας δώσουν ένα σωρό λόγους για την απέχθειά τους. Όμως μερικές φορές, το μόνο που χρειάζονται είναι το κατάλληλο τετράποδο. Αυτό ακριβώς συνέβη και στους μπαμπάδες που ακολουθούν.
Μπορεί να διαφωνούσαν με τη ράτσα ή το μέγεθος ή απλά να επέμεναν να μην έχουν πολλά κατοικίδια στο σπίτι, όμως καθένας από αυτούς ερωτεύθηκαν τελικά την απρόσμενη τριχωτή συντροφιά τους.
Δείτε μερικούς μπαμπάδες που δεν άντεξαν και τελικά λάτρεψαν τα σκυλάκια που δεν ήθελαν με τίποτα να βάλουν στο σπίτι τους.
#1 “Και ο πατέρας μου έλεγε πως δεν ήθελε σκύλο”
#2 “Ο πατέρας μου ήταν αρχικά ενάντια του να πάρουμε σκύλο… νομίζω άλλαξε γνώμη”
#3 “Ο πατέρας μου, που δε θέλει να έχει καμία σχέσει με το σκυλί”
#4 “Ο πατέρας μου γκρίνιαζε συνεχώς για το ότι δεν ήθελε σκύλο. Τους βρήκα να κοιμούνται έτσι.”
#5 “Ο πατέρας μου δεν ήθελε να πάρουμε σκύλο στην αρχή. Βρήκα αυτή τη φωτογραφία στο δωμάτιό του.”
#6 “Αφότου ο πατέρας μου μας είπε να μην αφήνουμε τον σκύλο να αναβαίνει στον καναπέ”
#7 “ο πατέρας μου πραγματικά δεν ήθελε σκύλο. Τώρα τους πετυχαίνω έτσι.”
#8 “Ο πατέρας μου έλεγε πως δε θέλει ούτε iPad, ούτε σκύλο”
#9 “Ο πατέρας μου ήταν πάντα ενάντια του να έχουμε κατοικίδια στο σπίτι. Έφερα τον μικρό αυτόν, περιμένοντας καυγάδες.”
#10 “Στην αρχή έλεγε πως δεν ήθελε σκύλο. Μετά πως δεν ήθελε δεύτερο σκύλο. Ό,τι πεις, πατέρα.”
#11 “Αν πάρεις σκύλο, είναι δική σου ευθύνη. Εγώ δε θέλω μπελάδες. Ό,τι πεις, πατέρα.”
#12 “Ο πατέρας μου δεν ήθελε σκύλο. Τώρα είναι κολλητοί.”
#13 “Και έλεγε πως δε θέλει σκύλο”
#14 “‘Μα δε θέλω καν σκύλο’. Ό,τι πεις πατέρα.”
#15 “Ο πατέρας μου δεν παραδεχόταν ποτέ πόσο αγαπά τον γέρικό μας σκύλο. Όμως βρήκαμε αυτή τη φωτογραφία στο κινητό του. Δε χρειάζεται πια να παραδεχτεί κάτι.”
#16 “Όταν ο πατέρας μου έλεγε πως δε θέλει σκύλο”
#17 “Στον πατέρα μου δεν άρεσε η ιδέα να πάρουμε σκύλο. 15 χρόνια αργότερα, είναι κολλητοί και πραγματικά αχώριστοι.”
#18 “Και ο πατέρας μου έλεγε πως δεν του αρέσει ο σκύλος”
#19 “Δε μου ταιριάζουν οι σκύλοι”
#20 “Δε θέλω σκύλο”
#21 “Ο πατέρας μου επιμένει πως δεν του αρέσουν οι σκύλοι”
#22 “Ο πατέρας μου δεν ενθουσιάστηκε με την ιδέα. Κρίμα που το κουτάβι τον ερωτεύθηκε.”
#23 “Ο πατέρας μου προσπαθεί να μας πείσει πως δεν του αρέσουν οι σκύλοι μας. Κατεβαίνω και βλέπω αυτό.”
#24 “Ο πατέρας μου πάντα μας λέει πως μισεί τους σκύλους, όμως κάθε φορά που τον βλέπω, τον πετυχαίνω σε αξιολάτρευτες στιγμές με τα εγγόνια του.”
#25 “Και να σκεφτείτε πως δεν ήθελε σκύλο”
#26 “Όταν επέστρεψα στο πατρικό μου, ο πατέρας μου έλεγε πως δεν ήθελε τον σκύλο μου, επειδή ήταν ακατάστατος και θα μπορούσε να καταστρέψει το σπίτι. Τώρα είναι κολλητοί.”
#27 “Ο πατέρας μου δεν ήθελε τον αναθεματισμένο σκύλο”
#28 “Στην αρχή, ο πατέρας μου δεν ήθελε σκύλο. Δεν του πήρε πολύ.”
#29 “Στο κάτω κάτω, ο πατέρας μου ήταν εκείνος που δεν ήθελε να πάρω έναν ακόμη σκύλο”
#30 “Ο πατέρας μου πάντα έλεγε πως δεν ήθελε μικρόσωμο σκύλο. Μόλις τον έκανε μπάνιο και λατρεύει τη ζωή του”
#31 “Και αυτός είναι ο πατέρας μου… ο άνθρωπος που δεν ήθελε σκύλο”
#32 “Ο πατέρας μου δεν ήθελε σκύλο, όμως τώρα του συμπεριφέρεται σαν μωρό. Του χαϊδεύει την πλάτη μέχρι να κοιμηθεί.”
#33 “Ο πατέρας μου δεν ήθελε σκύλο, όμως νανουρίζει την Χάρλεϊ εδώ και μισή ώρα”
#34 “Ο πατέρας μου δεν ήθελε σκύλο”
#35 “Σε όσους ήξεραν πως ο πατέρας μου δεν τα θέλει τα σκυλιά. Εδώ τον βλέπετε να παίζει.”
#36 “Ο πατέρας μου είναι γελοίος. Παριστάνει πως δεν του αρέσουν οι σκύλοι.”
#37 “Ο πατέρας μου ορκιζόταν πως δε θέλει σχέσεις με τον σκύλο. Χτες αντίκρισα αυτό.”
#38 “Όταν ο πατέρας σου λέει πως δε θέλει τους σκύλους, επειδή μυρίζουν και η μητέρα σου στέλνει αυτό”
#39 “Ο πατέρας μου λέει πως δε θέλει τους σκύλους. Ό,τι πεις μπαμπά.”
#40 “Αφότου αναγκάστηκε να κάνει ευθανασία στον 14χρονο σκύλο του, ο πατέρας μου δίσταζε να πάρει κάποιον άλλον. Νομίζω πως χρειάζονταν ο ένας τον άλλον.”
Πολλές φορές τα μάτια μας μας κάνουν να βλέπουμε πράγματα που δεν ισχύουν και αυτή είναι λογικό διότι η όραση μας δεν είναι τέλεια και τείνει να ξεγελάει τον εγκέφαλο μας.
Σε αυτό το τεστ θα δούμε μερικά παραδείγματα που ξεγελούν τα μάτι αλλά και το μυαλό που καλείστε να επιλέξτε την σωστή απάντηση.
[imgur]
Η φροντίδα ενός σκύλου δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά δεν υπάρχει καλύτερη επιβράβευση από το χαρούμενο βλέμμα του αγαπημένου μας φίλου.
Βέβαια, ακόμα και οι καλύτεροι ιδιοκτήτες σκύλων μπορούν να κάνουν πολλά λάθη κατά την εκπαίδευση και την φροντίδα των σκυλιών τους.
Ευτυχώς, όμως, ο δεσμός που αναπτύσσουμε με τα σκυλιά μας είναι τόσο δυνατός που μπορεί να αντέξει μερικά λάθη.
Ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζουμε ποια είναι αυτά τα λάθη, που πολλές φορές μπορεί να βάλουν σε μεγάλο κίνδυνο τον σκύλο μας , για να τα αποφεύγουμε.
Δείτε παρακάτω 10 πράγματα που δεν πρέπει να κάνετε ποτέ στον σκύλο σας.
1. Να αφήνετε το σκυλί σας μόνο του στο αυτοκίνητο.
Οποιαδήποτε στιγμή και αν αφήσετε τον σκύλο σας μόνο του στα αυτοκίνητο, βάζετε σε κίνδυνο την ζωή του. Αν δεν μπορείτε να πάρετε τον σκύλο μαζί σας όπου και αν πάτε, τότε είναι καλύτερο να τον αφήσετε στο σπίτι.
2. Δείχνετε τρυφερότητα σε λάθος στιγμές.
Ο σκύλος σας δεν θα μάθει ποτέ τι είναι σωστό και τι λάθος, αν του δείχνετε τρεφερότητα ακόμα και όταν κάνει λάθος. Ναι, τα ματάκια των σκύλων που νιώθουν ενοχές είναι αξιολάτρευτα, αλλά και πάλι ο σκύλος σας θα πρέπει να ξέρει τι είναι σωστό και λάθος.
3. Υπερβολικό τάϊσμα.
Οι μικρές λιχουδιές είναι ιδανικές ως ένα είδος επιβράβευσης, αλλά αν το παρακάνετε μπορεί να βάλετε την ζωή τους σε κίνδυνο.
4. Αμελείτε τα δόντια τους.
Τα σκυλιά πρέπει να πλένουν τα δόντια τους καθημερινά. Πολλά σκυλιά υποφέρουν από ασθένειες των δοντιών οι οποίες δεν ανακαλύπτονται ποτέ και μένουν αθεράπευτες. Ο κτηνίατρος πρέπει να εξετάζει τα δόντια του σκύλου τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο.
5. Χρησιμοποιείτε λάθος κολάρο.
Κάθε ράτσα σκύλου έχει το δικό της κολάρο. Τα σκυλιά με μικρή μουσούδα μπορεί να τραυματιστούν σοβαρά από ένα κολάρο που πάει μόνο γύρω από λαιμό. Συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας πριν αγοράσετε κολάρο.
6. Αφήνετε τον σκύλο σας να σας οδηγεί.
Αν αφήνετε τον σκύλο σας να οδηγεί, όταν τον βγάζετε βόλτα υπάρχει ο κίνδυνος να πέσει πάνω σε κάποιο αυτοκίνητο ή να επιδείξει κάποια άλλη ανάρμοστη συμπεριφορά.
7. Παραμελείτε να τα στειρώσετε.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Στα καταφύγια σκύλων γίνονται κάθε χρόνο πολλές ευθανασίες σκύλων εξαιτίας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.
8. Μοιράζεστε μαζί του επικίνδυνο φαγητό.
Το να μοιράζεστε το φαγητό σας με τον σκύλο σας είναι μια πολύ γλυκιά πράξη, αλλά προσέξτε να μην είναι σοκολάτα ή κρέας με κόκκαλο ή οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να βάλει την υγεία του σε κίνδυνο.
9. Χτυπάτε τον σκύλο σας.
Ακόμα και το χτύπημα με μια εφημερίδα μπορεί να καταστρέψει το δέσιμο που έχετε με τον σκύλο σας. Το να χτυπάτε τον σκύλο σας με οποιονδήποτε τρόπο ως κάποια μορφή τιμωρίας θα μειώσει την αυτοπεποίθηση του σκύλου σας.
10. Χρησιμοποιείτε το κλουβί ως τιμωρία.
Δεν θέλετε ο σκύλος να συνδέσει το κλουβί με ένα είδος τιμωρίας, αλλά με ένα μέρος που του προσφέρει ασφάλεια.
Κάθε επάγγελμα έχει τα δικά του μυστικά και οι εργαζόμενοι σε αεροπορικές εταιρίες δεν αποτελούν εξαίρεση. Κάποιοι από αυτούς μοιράστηκαν με ευχαρίστηση κάποια μυστικά και λεπτομέρειες της δουλειάς τους στα κοινωνικά δίκτυα.
Δείτε παρακάτω 12 μυστικά εργαζομένων σε αεροπορικές εταιρίες που οι επιβάτες δεν γνωρίζουν.
Δεν επισκευάζονται όλες οι μικρές βλάβες αμέσως
Σίγουρα, δεν θα αφήσουν να απογειωθεί ένα αεροπλάνο που δεν είναι ασφαλές. Στην πραγματικότητα, ο κατάλογος των πραγμάτων που πρέπει να ελεγχθούν πριν την πτήση είναι τεράστιος. Ωστόσο, υπάρχουν μικρές βλάβες που δεν επηρεάζουν την ασφάλεια του αεροπλάνου και μπορούν να αντιμετωπιστούν αργότερα για να μην καθυστερήσει η πτήση.
Γιατί υπάρχουν χειρολαβές στην πόρτα μέσα στο αεροπλάνο
Προορίζονται για τους αεροσυνοδούς σε περίπτωση πανικού εν ώρα πτήσης. Όταν ένας αεροσυνοδός προετοιμάζει την έξοδο κινδύνου, οι πανικοβλημένοι άνθρωποι μπορεί να τους σπρώξουν και να τους ρίξουν κάτω. Οι χειρολαβές βοηθούν τους αεροσυνοδούς να παραμείνουν όρθιοι.
Ο πιλότος και ο συγκυβερνήτης τρώνε διαφορετικό φαγητό
Αν ο ένας από τους δυο δηλητηριαστεί και δεν μπορεί να πετάξει το αεροπλάνο, θα αντικατασταθεί από τον άλλον. Βέβαια, αυτό δεν ισχύει σε όλες τις αεροπορικές.
Οι κλειδαριές δεν προστατεύουν τις αποσκευές από το να ανοιχτούν
Η κλειδαριά στο φερμουάρ της βαλίτσας είναι άχρηστη, γιατί μπορεί να ανοιχθεί εύκολα με ένα μολύβι ή στυλό. Αυτό συμβαίνει περιστασιακά και καταστρέφει το φερμουάρ.
Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος απαγόρευσης καπνίσματος εν ώρα πτήσης
Υπάρχει η κοινή πεποίθηση, ότι η απαγόρευση του καπνίσματος συνδέεται με προφανείς λόγους όπως ο κίνδυνος της φωτιάς και το παθητικό κάπνισμα. Βέβαια, αυτό είναι λίγο αμφίβολο, γιατί παλαιότερα επιτρεπόταν το κάπνισμα και δεν υπήρχε καμία πυρκαγιά. Στην πραγματικότητα, ο λόγος πίσω από την απαγόρευση της φωτιάς είναι οικονομικός. Ο αέρας στο αεροσκάφος φιλτράρετε συνεχώς και ο καπνός φθείρει τον εξοπλισμό πιο γρήγορα.
Οι 7 πιο συνηθισμένοι λόγοι που χάνονται οι αποσκευές
Γιατί οι επιβάτες πρέπει να απενεργοποιούν τα κινητά τους
Είναι μύθος, ότι το κινητό μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές στο αεροπλάνο. Βέβαια, σίγουρα μπορεί να προκαλέσει παρεμβολές στο ραδιοφωνικό σήμα κάτι που μπορεί να κάνει τους πιλότους να μην ακούσουν σημαντικές πληροφορίες. Παρόλα αυτά μερικές φορές ακόμα και το πλήρωμα της καμπίνας αγνοεί αυτόν τον κανόνα.
Οι υπάλληλοι των αεροπορικών και οι κοντινοί συγγενείς τους έχουν μειωμένες τιμές στα αεροπορικά εισιτήρια.
Πολλές αεροπορικές παρέχουν στους υπαλλήλους τους πολύ φθηνά ή ακόμα και δωρεάν αεροπορικά εισιτήρια για τους συζύγους και τα παιδιά τους. Γενικά, όταν ένας υπάλληλος αγοράζει εισιτήριο πληρώνει μόνο τους φόρους και τα τέλη, ενώ η πτήση είναι δωρεάν.
Η πόρτα της τουαλέτας μπορεί να ανοίξει εύκολα από έξω
Υπάρχει ένας ειδικός διακόπτης στην πόρτα κρυμμένος κάτω από το “Απαγορεύεται το κάπνισμα” ή την ένδειξη “Τουαλέτα.” Αυτό γίνεται για να μην παραβιάζεται η ιδιωτικότητα των επιβατών, αλλά και για να αποφεύγεται το σπάσιμο της πόρτας σε περίπτωσης ανάγκης.
Τα μπράτσα στα καθίσματα διαδρόμου και παραθύρου μπορούν να σηκωθούν
Πολλοί επιβάτες εκνευρίζονται με τα μπράτσα στις θέσεις των παραθύρων και του διαδρόμου που είναι στερεωμένα. Δεν είναι έτσι ακριβώς: για να τα σηκώσετε, πατήστε ένα μικρό κουμπί που είναι κρυμμένο κοντά στην βάση του μπράτσου. Ωστόσο, να είστε προετοιμασμένοι να σας πουν οι αεροσυνοδοί να τα βάλετε στην αρχική τους θέση.
Πότε είναι καλύτερα να κλείσουμε εισιτήρια
Υπάρχει η πεποίθηση, ότι όσο πιο νωρίς αγοράσουμε τα εισιτήρια τόσο πιο φθηνά θα τα βρούμε. Αυτό δεν είναι ακριβώς αλήθεια, γιατί τα φθηνά εισιτήρια αγοράζονται πρώτα και δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Ωστόσο, τις Τρίτες, τις Τετάρτες και τα Σάββατα τα εισιτήρια είναι πραγματικά πιο φθηνά από το συνηθισμένο.
Να είστε ευγενικοί και δεν θα το μετανιώσετε
Οι αεροσυνοδοί εξομολογούνται, ότι όσο πιο ευγενικοί είστε μαζί τους τόσο πιο πρόθυμοι θα είναι να κάνουν πράγματα για εσάς. Σας ενοχλεί ο διπλανός σας; Αν εξηγήσετε ήρεμα την κατάσταση, έχετε πάρα πολλές πιθανότητες να σας αλλάξουν την θέση. Από την άλλη μεριά, όσοι προκαλούν φασαρίες με το ζόρι θα λάβουν το ελάχιστο από όσο δικαιούνται.
[elledecor.com] [Reddit]
Αν δεν έχετε επισκεφθεί ακόμη την υπέροχη χώρα της Ισλανδίας, μάλλον δε θα γνωρίζετε κάποια βασικά κομμάτια της καθημερινότητας των κατοίκων της και κάποια από τα μυστικά της. Γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ!
Στη λίστα που ακολουθεί, θα δείτε μερικά πράγματα που πολλοί δε γνωρίζουμε για τη χώρα αυτή.
#1 Το πιο δημοφιλές φαγητό είναι τα… χοτ ντογκ και πωλούνται σχεδόν παντού. Τα βρίσκεις στα πρατήρια καυσίμων, τις στάσεις στους δρόμους και τα εστιατόρια.
#2 Σύμφωνα με μία έρευνα του 1998, η πλειοψηφία των Ισλανδών πιστεύει στα ξωτικά.
Σύμφωνα με την αναφορά ενός κατοίκου: “Τα ξωτικά μπορούν να διαφέρουν πολύ στο μέγεθός τους. Ξεκινούν από μερικά εκατοστά και φτάνουν 3 μέτρα σε ύψος. Μπορεί να μένουν σε σπίτια, μερικές φορές σε πολλούς ορόφους, και αν τα αφήσεις σε ησυχία, δε θα σε ενοχλήσουν καθόλου”.
Πηγή: The Atlantic
#3 Οι ανάγκες για θέρμανση και ηλεκτρική ενέργεια καλύπτονται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από υδροηλεκτρική ενέργεια και γεωθερμικά αποθέματα νερού.
#4 Η Ισλανδία έχει το δικό της μουσείο με θέμα τα… πέη, το “Icelandic Phallological Museum“.
#5 Τα κλαμπ που προσφέρουν στριπτίζ απαγορεύονται από το 2010.
#6 Στο Ρέικιαβικ απαγορευόταν να είναι κανείς ιδιοκτήτης σκύλων, όμως έγινε μερική άρση της απαγόρευσης αυτής το 1984. Καταργήθηκε το 2006.
#7 Δεν υπάρχουν κουνούπια στην Ισλανδία.
#8 Το χάκαρλ ή αλλιώς… σάπιος καρχαρίας, είναι εθνικός της μεζές.
#9 Στην Ισλανδία υπάρχουν αναλογικά οι περισσότεροι συγγραφείς του κόσμου.
#10 Η πρωτεύουσά της, το Ρέικιαβικ, είναι η βορειότερη πόλη όλων των κρατών.
#11 Τα βρέφη παίρνουν τον υπνάκο τους στο κρύο, για να συνηθίσουν τις χαμηλές θερμοκρασίες.
#12 Κατά κύριο λόγο, οι κάτοικοι δεν έχουν τα συνηθισμένα σε εμάς επώνυμα.
Οι περισσότεροι Ισλανδοί χρησιμοποιούν ως επίθετο το συνδυασμό του ονόματος των πατέρων τους και τις καταλήξεις -dóttir (κόρη) ή -son (γιος).
Πηγή: The Guardian
#13 Απαγορευόταν η κατανάλωση μπύρας μέχρι το 1989.
Εκείνη την εποχή, η απαγόρευση (όπως η απαγόρευση των τσιγάρων) φαινόταν πολύ προοδευτική.
Πηγή: BBC
#14 Έχει τη μεγαλύτερη αναλογία ανθρώπων-πισίνων.
#15 Δεν έχει μόνιμο στρατό.
#16 Το κλίμα της δεν είναι στην πραγματικότητα όσο ψυχρό θεωρούν πολλοί. Ο μέσος όρος της θερμοκρασίας τον χειμώνα, είναι 2 βαθμοί Κελσίου.
#17 Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση για την παγκόσμια ευτυχία (δημοσιεύθηκε από τον ΟΗΕ), η Ισλανδία είναι η τρίτη πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου.
Η Ντομινίκ από την Μεγάλη Βρετανία είναι μητέρα δυο κοριτσιών της 10χρονης Αμέλια και της 3χρονης Πένι και ασχολείται ενεργά με το Instagram.
“Άφησα την δουλειά μου σε τράπεζα το 2015 για να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Είναι καταπληκτικό και δεν έχω μετανιώσει στιγμή την απόφασή μου. Κατά καιρούς αισθάνθηκα μοναξιά. Το Instagram μου έδωσε μια μικρή διέξοδο ανάμεσα στο να αλλάζω πάνες και να πηγαίνω τα παιδιά στο σχολείο”, δήλωσε η ίδια.
Η Ντομινίκ διαχειρίζεται το μπλογκ της και τον λογαριασμό της στο Instagram, δημοσιεύοντας δικές της φωτογραφίες και των παιδιών της που ντύνει με τα ίδια ρούχα. “Οι #allthatisthree φωτογραφίες βγήκαν κατά λάθος. Ένα πρωί φόρεσα τυχαία την ίδια ριγέ μπλούζα με την Πένι και μετά βγήκε η Αμέλια φορώντας ένα αντίστοιχο μπλουζάκι. Γελάσαμε και αργότερα εκείνη την μέρα που προσπαθούσα να βρω μια ιδέα για να βγάλω φωτογραφία σκεφτήκαμε να μοιραστούμε αυτό το αστείο με τον κόσμο.”
Το να εργάζεσαι από το σπίτι και να είσαι μητέρα έχει τις δικές του προκλήσεις, αλλά αξίζει τον κόπο γιατί η Ντομινίκ μπορεί να είναι περήφανη για τις κόρες της που μεγαλώνοντας θα γίνουν δυνατές και ανεξάρτητες. “Το καλύτερο μέρος του να είσαι μητέρα είναι να βλέπεις τα παιδιά σου να μεγαλώνουν και να γίνονται έξυπνες, αστείες και τρελές νεαρές κυρίες. Με εκπλήσσουν κάθε μέρα και με κάνουν περήφανη. Μάλλον, κάτι κάνω σωστά!”
Σε ένα σακάκι με 2 κουμπιά, πρέπει να κουμπώνετε το πάνω κουμπί και ποτέ το δεύτερο.
Ανεξάρτητα από το σακάκι που έχετε, ποτέ δεν πρέπει να κουμπώνετε το τελευταίο κουμπί.
Για το γιλέκο υπάρχει ο αντίστοιχος κανόνας: πάντα να αφήνετε το τελευταίο κουμπί ανοιχτό.
Είναι ευαγγέλιο της μόδας για τους άντρες (οι γυναίκες επιτρέπεται να κουμπώνουν το τελευταίο κουμπί). Οι σχεδιαστές των αντρικών κουστουμιών συχνά προσαρμόζουν τα σακάκια και τα γιλέκα, για να φαίνονται πιο κολακευτικά όταν το κάτω μέρος είναι ξεκούμπωτο.
Βέβαια, είναι λίγο παράξενο. Γιατί να υπάρχει ένα κουμπί, αν δεν πρόκειται να το χρησιμοποιήσετε; Από πού προέρχεται αυτή η παράδοση;
Η απάντηση μας πηγαίνει πίσω στο χρόνο, σε έναν πολύ παχύ βασιλιά: τον βασιλιά Εδουάρδο τον Ζ’. Η ιστορία του Βασιλιά Εδουάρδου, που βασίλεψε από το 1906 έως το 1910, συχνά απορρίπτεται ως μύθος, αλλά είναι απόλυτα αληθινός.
Όπως λένε τα περιοδικά και τα μπλογκ μόδας, υπάρχει μια ιστορία που λέει ότι ο Βασιλιάς Εδουάρδος Ζ’, όταν ήταν πρίγκιπας της Ουαλίας και τα κουστούμια ήταν πολύ της μόδας, είχε παχύνει τόσο πολύ, που δε μπορούσε να φορέσει πια το γιλέκο του. Έτσι, σταμάτησε να κουμπώνει το τελευταίο κουμπί, για να νιώθει πιο άνετα.
Από σεβασμό προς το πρόσωπό του, το βρετανικό δικαστήριο και μετά όλοι οι υπόλοιποι στη Βρετανία, σταμάτησαν να κουμπώνουν το κάτω κουμπί.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βασιλιάς Εδουάρδος καθόρισε τον κανόνα του να μην κουμπώνουμε το κάτω κουμπί στα σακάκια και τα γιλέκα για 2 πολύ διαφορετικούς λόγους.
Τα σακάκια μένουν ξεκούμπωτα στο κάτω μέρος, γιατί αντικαθιστούν τα σακάκια ιππασίας.
Η ιστορία της “Θεωρίας του Εδουάρδου” ειπώθηκε από τον Σερ Χάρτνι Έιμις, έναν Άγγλο σχεδιαστή μόδας που έντυνε τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ πάνω από 4 δεκαετίες.
Σε μια διάλεξη που έδωσε το 1992 στο “Η αριστοκρατική κοινωνία για την ενθάρρυνση των τεχνών, των παραγωγών και του εμπορίου”, κατέγραψε την ιστορία του αγγλικού κουστουμιού από το 1670 μέχρι τις μέρες του. Το μονόπετο κουστούμι του σήμερα, παρουσιάστηκε το 1906 και αναφέρεται ως “κουστούμι σαλονιού”.
Είχε 3 κουμπιά και ήταν λίγο διαφορετικό από το σημερινό. Προοριζόταν για καθημερινές και άνετες εμφανίσεις και είχε ένα χαλαρό κόψιμο, ώστε να φαίνεται καλύτερο όταν ο αναβάτης κρατούσε τα ηνία του αλόγου.
Το “κουστούμι σαλονιού” στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από τα παραδοσιακά παλτά ιππασίας. Το τρίτο κουμπί του παλτού ιππασίας βρισκόταν χαμηλά στη μέση, για να το ξεκουμπώνουν και να πέφτει πιο σωστά το σακάκι.
Ο Εδουάρδος Ζ’ έκρινε ότι και το πάνω κουμπί έπρεπε να ξεκουμπωθεί, γιατί φαινόταν συνηθισμένο και έτσι έμεινε μόνο το μεσαίο κουμπί, για να ασφαλίζει το παλτό.
Όταν τα σακάκια σαλονιού έγιναν δημοφιλή στην καθημερινή μόδα, ο Εδουάρδος Ζ’ κράτησε το τελευταίο κουμπί ξεκούμπωτο, για να αποτίσει φόρο τιμής στα παλτό που αντικατέστησαν.
Τα γιλέκα ήταν ξεκούμπωτα στο κάτω μέρος, επειδή ο Εδουάρδος Ζ’ ήταν παχύς.
Ο Εδουάρδος Ζ’ είχε μια “θρυλική” όρεξη, σύμφωνα με το Λεξικό της Οξφόρδης.
“Έτρωγε ένα πλήρες γεύμα στο πρωινό, το μεσημεριανό, το τσάι και το βραδινό. Δεν έπινε πολύ, αλλά κάπνιζε 20 τσιγάρα ημερησίως και 12 τεράστια πούρα”, αναφέρει το λεξικό.
Επίσης, ο Εδουάρδος έδινε μεγάλη προσοχή και στην αντρική μόδα.
“Ο Εδουάρδος άφηνε ξεκούμπωτο το τελευταίο κουμπί του γιλέκου του, επειδή ήταν παχύς. Του φαινόταν πολύ βολικό και όλοι τον αντέγραψαν. Τα γιλέκα τώρα σχεδιάζονται έτσι ώστε να μην κουμπώνεται το τελευταίο κουμπί”, απάντησε ο Έιμις σε ερώτηση που του τέθηκε.
Σήμερα, τα σακάκια έχουν συνήθως 2 κουμπιά.
Τα σακάκια με 3 κουμπιά είναι επίσης συνηθισμένα, αλλά τα τελευταία 40 χρόνια η τάση της μόδας στρέφεται περισσότερο προς τα σακάκια με 2 κουμπιά.
Σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες που μελετούν την λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου αυτός χωρίζεται σε δύο ημισφαίρια τα οποία όμως επικοινωνούν διαρκώς μεταξύ τους: το αριστερό ημισφαίριο των γνώσεων και της λογικής και το δεξιό ημισφαίριο των συναισθημάτων, της φαντασίας και της δημιουργικότητας.
Εμείς οι άνθρωποι έχουμε συνηθίσει να δίνουμε άλλο όνομα στο δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για συναισθήματά μας: το ονομάζουμε «καρδιά». Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως τελικά εκπαιδεύουμε τα παιδιά ξεχνώντας ότι έχουν και «καρδιά» που διψάει όχι για γνώσεις και πληροφορίες αλλά για συναισθήματα;
Κακά τα ψέματα, το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει μια τέτοια στοχοθεσία ώστε να προσφέρει στα παιδιά σχεδόν αποκλειστικά ακαδημαϊκή παιδεία. Δηλαδή έχει σκοπό τη μετάδοση πληροφοριών και γνώσεων -ομολογουμένως σημαντικών- στα παιδιά. Αυτή είναι φανερή φύση της εκπαίδευσης. Τι γίνεται όμως με την αθέατη φύση της, τα συναισθήματα;
Προφανώς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η μάθηση δεν λαμβάνει χώρα ανεξάρτητα από τα συναισθήματα του παιδιού. Το συναίσθημα είναι το σήμα που εκτοξεύεται προς και από τον ανθρώπινο εγκέφαλο συμπαρασύροντας μαζί του την προσδεμένη σε αυτό γνώση ή την πληροφορία. Όμως το κείμενο αυτό δεν έχει σκοπό να ασχοληθεί με την αξία των συναισθημάτων στην γνωστική εκπαιδευτική διαδικασία αλλά με αυτή καθαυτή την εκπαίδευση της συναισθηματικής ικανότητας των παιδιών ή ,όπως αλλιώς συνηθίζεται να ονομάζεται, με τη συναισθηματική νοημοσύνη τους. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η συναισθηματική νοημοσύνη μπορεί να διδαχθεί;
Είναι το σχολείο ο κατάλληλος χώρος για να καλλιεργηθούν τα συναισθήματα των παιδιών;
Η βελτίωση της συναισθηματικής ικανότητας των παιδιών δεν φαίνεται να κατέχει περίοπτη θέση στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Σχεδόν αγνοείται και αυτό είναι εντυπωσιακό αν σκεφτούμε ότι ο ρόλος του σχολείου δεν είναι μόνο να παρέχει γνώσεις αλλά να διαμορφώσει συμπεριφορές, να κοινωνικοποιήσει και να προσφέρει ολιστική ωριμότητα στα παιδιά. Ας αναρωτηθούμε π.χ τι μπορεί να φανεί πιο χρήσιμο στη ζωή ενός ενήλικα : το να ξέρει να λύνει δύσκολα μαθηματικά προβλήματα, να εκφράζει ένα φυσικό νόμο ή να μπορεί να ελέγχει το θυμό του, τις παρορμήσεις του, να είναι κοινωνικός και να μπορεί να κερδίζει την εμπιστοσύνη των άλλων;
Το μεγάλο λοιπόν ερώτημα δεν είναι η αξία των συναισθηματικών δεξιοτήτων αφού αυτή θεωρείται δεδομένη αλλά το κατά πόσο αυτές μπορούν να καλλιεργηθούν και κατά πόσο ο κατάλληλος χώρος για να γίνει κάτι τέτοιο είναι το σχολείο; Η απάντηση είναι ότι όχι μόνο οι συναισθηματικές δεξιότητες μπορούν να καλλιεργηθούν αλλά και ότι ,ειδικά στις μέρες μας, επιβάλλεται ο κυριότερος χώρος στο οποίο θα λάβει χώρα κάτι τέτοιο να είναι το σχολείο. Μην ξεχνάμε ότι η συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού συμβαίνει κυρίως κατά τη διάρκεια της παιδικής και της εφηβικής του ηλικίας που διαμορφώνεται η προσωπικότητα δηλαδή τα χρόνια που του παρέχεται πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επίσης να μην παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι τα παιδιά και οι έφηβοι περνούν πολύ μεγάλο μέρος της ημέρας στο σχολείο. Οι βαθμοί ενός μαθητή μπορεί να μας πληροφορούν για την νοητική ανάπτυξή του αλλά δεν μας δίνουν κανέναν στοιχείο για την συναισθηματική του ανάπτυξη. Όμως ένας ψυχικά υγιής άνθρωπος έχει σε ισορροπία την νοητική ανάπτυξη με την συναισθηματική.
Η έννοια της συναισθηματικής νοημοσύνης (EQ)
Το 1995 ο πολύ γνωστός ψυχολόγος και συγγραφέας Daniel Goleman θεμελίωσε την έννοια της συναισθηματικής νοημοσύνης EQ ( Emotional Quotient). Μέχρι τότε κυριαρχούσε η έννοια της λογικής νοημοσύνης IQ (Intelligence Quotient).
Η συναισθηματική νοημοσύνη EQ αναφέρεται στην ικανότητα του ατόμου να κατανοεί τα συναισθήματα, τόσο τα δικά του όσο και των άλλων, και να τα χειρίζεται αποτελεσματικά. Το EQ είναι ο πιο ποιοτικός δείκτης των σχέσεων με τους άλλους. Επίσης το EQ είναι επίκτητο και καλλιεργείται καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής ενός ατόμου , κυρίως βέβαια, όπως είπαμε και παραπάνω, κατά την παιδική και εφηβική ηλικία.
Η λογική νοημοσύνη IQ αναφέρεται μόνο στο γνωστικές και αριθμητικές ικανότητες του ατόμου. Είναι προκαθορισμένη από τη γέννηση του ατόμου και η εξέλιξή της φτάνει μέχρι κάποια ηλικία αλλά μετά σταματά. Το IQ δεν επηρεάζει σχεδόν καθόλου τις σχέσεις με τους άλλους.
Πόσες φορές αλήθεια δεν έχουμε συναντήσει ιδιαίτερα ευφυείς ανθρώπους ( με υψηλό IQ), οι οποίοι όμως δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά στις διαπροσωπικές τους σχέσεις; Και πόσες ακόμα φορές δεν έχουμε συναντήσει ανθρώπους όχι ιδιαίτερα ευφυείς ( με μέτριο IQ), οι οποίοι όμως τα καταφέρνουν μια χαρά στην προσωπική αλλά και στην επαγγελματική τους ζωή; Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ εύστοχο αυτό που κάνει ο σοφός λαός που διαχωρίζει το «έξυπνος» από το «ξύπνιος» και πιστεύω ότι δείχνει καθαρά τη διαφορά του ατόμου με υψηλό IQ από το άτομο με υψηλό EQ .
Χαρακτηριστικά ατόμου με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη (EQ)
Ο αυτοέλεγχος και η αυτοπειθαρχία. Η διαχείριση των παρορμήσεων. Η εύκολη προσαρμογή στις αλλαγές. Η απόδοση κάτω από συνθήκες πίεσης και άγχους. Η κατανόηση των συναισθημάτων του. Η κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων (ενσυναίσθηση). Η αισιοδοξία. Η αυτοπεποίθηση. Οι αυξημένες επικοινωνιακές ικανότητες. Το να κερδίζει την εμπιστοσύνη των άλλων. Η αποδοχή της κριτικής από τους άλλους (ως μέσου ανατροφοδότησης για την δική του βελτίωση). Η ικανότητα να ασκεί εποικοδομητική κριτική σε άλλους χωρίς να γίνεται επικριτικός. Η ικανότητα διαφωνίας χωρίς να προκαλεί ένταση στους άλλους. Η ανάληψη πρωτοβουλιών. Η καλλιέργεια σχέσεων. Η ανάπτυξη κινήτρων για επίτευξη στόχων.
Η ικανότητα επιρροής και ηγεσίας. Η αντίσταση σε προκαταλήψεις. Η αποφασιστικότητα. Η υπομονή και η επιμονή. Η ικανότητά του να εμπνέει τους άλλους. Η πειθώ. Η ικανότητα να συνεργάζεται χωρίς να ανταγωνίζεται . Η ικανότητα συμμετοχής σε ομαδικές εργασίες. Η διατήρηση της ψυχραιμίας σε στιγμές κρίσεων. Η ικανότητα χαλιναγώγησης της ανυπομονησίας. Η υψηλή ικανότητα συγκέντρωσης. Η αποδοχή της ήττας και της αποτυχίας. Η ικανότητα να ακούει πριν μιλήσει. Η αποδοχή των αδυναμιών του. Το αυξημένο ήθος. Η μεγάλη εργατικότητα.
Για ποιους λόγους το σχολείο δεν καλλιεργεί επαρκώς τις συναισθηματικές δεξιότητες;
Ας πάρουμε ξανά τους μαθητές. Φυσικά είναι πολύ μικροί ακόμα για να έχουν αποκτήσει σε ικανοποιητικό βαθμό τα παραπάνω χαρακτηριστικά των ατόμων με υψηλό EQ. Το ερώτημα όμως είναι αν στα σχολεία γίνεται προσπάθεια καλλιέργειας αυτών των χαρακτηριστικών; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά, όχι. Αυτό οφείλεται σε διάφορους λόγους:
1) ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΒΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ
Καταρχάς τα αναλυτικά προγράμματα είναι γνωσιοκεντρικά, δεν αναφέρονται σχεδόν καθόλου στην καλλιέργεια του συναισθηματικού κόσμου των παιδιών. Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η υποβάθμιση που έχουν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα οι εικαστικές τέχνες, ο χορός , το θέατρο, η κίνηση, η μουσική, η άθληση. Αυτά θεωρούνται δευτερεύουσας αξίας σε σχέση με τα ακαδημαϊκά μαθήματα (γλώσσα, μαθηματικά ,φυσική, αρχαία, ιστορία…), κάτι που προβληματίζει καθώς αναμφισβήτητα αποτελούν πλούσιες «θρεπτικές ουσίες» ανάπτυξης της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα επίσης είναι το μάθημα βιωματικών δράσεων ΣΚΖ ( Σχολική και Κοινωνική Ζωή) που διδασκόταν στη Α’ Γυμνασίου και που ήταν προσανατολισμένο στην διερεύνηση και καλλιέργεια των συναισθημάτων. Από το 2016-2017 το μάθημα αυτό θεωρήθηκε περιττό και ουσιαστικά καταργήθηκε μαζί με όλα τα υπόλοιπα μαθήματα βιωματικών δράσεων του Γυμνασίου( έξι συνολικά στον αριθμό). Σε μια λογική συμψηφισμού των εντυπώσεων στη θέση όλων των βιωματικών δράσεων που καταργήθηκαν και που διδάσκονταν μέσα το διδακτικό ωράριο καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους , βάλαμε τη πολυδιαφημισμένη «θεματική εβδομάδα». Αντί δηλαδή να εμπλουτίσουμε το Γυμνάσιο δίνοντας στη διδασκαλία βιωματικό προσανατολισμό που θα είχε σαν σκοπό να εκμεταλλευτεί τη δύναμη των συναισθημάτων στη μάθηση, κάνουμε πρόχειρα σχεδιασμένα και αποσπασματικά βιωματικά αφιερώματα «μιας εβδομάδας» ή «μιας ημέρας».
2) Ο ΦΟΒΟΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΣΕ ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΑ ΝΕΡΑ ΚΑΙ Η ΠΙΕΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Οι εκπαιδευτικοί φοβούνται -όχι αδικαιολόγητα – να περιπλανηθούν σε αχαρτογράφητα νερά και να δαπανήσουν ωφέλιμο διδακτικό χρόνο για την καλλιέργεια των συναισθηματικών δεξιοτήτων ξεφεύγοντας από τα γνώριμα μονοπάτια της διδασκαλία τους. Φυσικά ο δισταγμός τους αυτός ενισχύεται από το γεγονός ότι είναι υποχρεωμένοι να βγάλουν τόσο μεγάλη ύλη μαθήματος που τους κάνει να στρεσάρονται καταλήγοντας «ότι δεν έχουν καιρό για χάσιμο». Αυτό που ίσως δεν έχουν σκεφτεί είναι ότι δεν χρειάζεται να αφιερώνουν ειδικές συνεδρίες (ομιλίες) καλλιέργειας συναισθηματικών δεξιοτήτων αλλά ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει κατά τη διάρκεια του μαθήματος, ως μέρος του μαθήματος κάθε φορά που παρουσιάζεται μια ευκαιρία.
Επί παραδείγματι αν κατά τη διάρκεια του μαθήματος δημιουργηθεί κάποια ένταση μεταξύ των μαθητών (γεγονός πολύ συνηθισμένο) τότε ο εκπαιδευτικός συνήθως προσπαθεί να εξαφανίσει άμεσα την ένταση παίρνοντας κάποια περιστασιακά πειθαρχικά μέτρα ( επίπληξη, ωριαία αποβολή, στέλνει τους μαθητές στο γραφείο του διευθυντή). Έτσι όμως χάνεται μια μεγάλη ευκαιρία να καλλιεργηθούν οι συναισθηματικές δεξιότητες των μαθητών.
Σίγουρα θα ήταν προτιμότερο να αρχίσει μια συζήτηση μικρής διάρκειας σχετικά με την ένταση που προκλήθηκε που θα έχει σαν σκοπό να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές μόνοι τους το λάθος τους, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να τους βοηθήσει να καλλιεργήσουν ένα από τα πιο πολύτιμα χαρακτηριστικά συναισθηματικής νοημοσύνης : τον αυτοέλεγχο. Θα μου πείτε ότι «έτσι όμως χάθηκε λίγο μάθημα». Τότε θα σας απαντήσω «ναι, αλλά πιθανόν να κερδίσαμε κάποιους μαθητές». Υπάρχει όμως και ένα δευτερογενές κέρδος με τέτοια αντιμετώπιση του παραπάνω συμβάντος : είναι πολύ πιθανόν να παρατηρήσουμε σιγά σιγά την ελάττωση της συχνότητας εμφάνισης παρόμοιων εντάσεων στην τάξη.
Ας ξεκινήσουμε από απλά πράγματα που φαίνεται ότι η πλειονότητα των μαθητών μας δεν έχει σχεδόν καθόλου καλλιεργήσει. Επί παραδείγματι: ας τους βοηθήσουμε να μάθουν να ακούνε πριν μιλήσουν, να μην έχουν ανυπομονησία , να μην ανταγωνίζονται τόσο πολύ μεταξύ τους, να αντέχουν να μην είναι το επίκεντρο της προσοχής, να επιχειρηματολογούν σωστά όταν εκφράζουν άποψη, να είναι ομαδικοί , να σέβονται την διαφορετικότητα, να αντέχουν την αποτυχία, να καταλάβουν την αξία των ανθρώπινων σχέσεων, να είναι υπεύθυνα για τις πράξεις τους, να μπαίνουν στη θέση του άλλου προσπαθώντας να καταλάβουν πως νιώθει, να σταθμίζουν τις συνέπειες των πράξεων τους πριν προβούν σε αυτές, να μάθουν να νοιάζονται και να μοιράζονται.
Οι εκπαιδευτικοί ας μην ξεχνούν ότι πέρα από τον διδακτικό ρόλο έχουν και παιδαγωγικό. Και ο παιδαγωγικός ρόλος πραγματώνεται με καταλύτη τις προσωπικές σχέσεις με τους μαθητές. Όταν δηλαδή οι μαθητές νιώσουν τέτοια εμπιστοσύνη απέναντι στους εκπαιδευτικούς τους ώστε να «ανοιχθούν» και να μιλήσουν για τις αγωνίες και τα όνειρά τους και το κυριότερο όταν νιώθουν ελεύθερα να δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό και όχι μόνο εκείνο τον εαυτό που θεωρούν ότι περιμένει ο εκπαιδευτικούς από εκείνους για να τους ανταμείψει με καλή βαθμολογία. Μόνο με τέτοιες σχέσεις εμπιστοσύνης μπορούν οι μαθητές να αναπτύξουν τον ανθρωπισμό τους και την ανθρωπιά τους. Αλλιώς παραμένουν εγκλωβισμένοι μέσα στο εγωκεντρικό και ατομικιστικό τους «κουκούλι».
Έχουμε συνειδητοποιήσει την αξία των συναισθημάτων;
Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Μάλλον έχουμε υποτιμήσει τελείως ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει και δεξιό ημισφαίριο που αναπτύσσεται μόνο από συναισθήματα και καθόλου από γνώσεις. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι μόνο όταν οι συναισθηματικές εμπειρίες επαναλαμβάνονται συνεχώς ο εγκέφαλός μας τις μετατρέπει σε νευρωνικές αντιδράσεις οπλίζοντας τον άνθρωπο με τις δεξιότητες εκείνες που είναι αναγκαίες για να αντιμετωπίσει κάθε πρόβλημα στη ζωή του.
Αν αυτό το είχαμε συνειδητοποιήσει τότε ίσως να μην είχαμε σήμερα τόσους πολλούς ανθρώπους που χειρίζονται εντελώς άστοχα και λανθασμένα την προσωπική και την επαγγελματική τους ζωή ή ανθρώπους που είναι συναισθηματικά ανώριμοι αλλά και τόσους πολλούς ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα. Τελικά ίσως να μην είναι τόσο παράδοξο το γεγονός ότι ανάμεσα σε αυτούς τους συναισθηματικά ανεπαρκείς ανθρώπους υπάρχουν πολλοί ευφυείς με υψηλό IQ.
Ίσως τα αδιέξοδα των ανθρώπων να ήταν πολύ λιγότερα αν είχαμε καλλιεργήσει το δεξιό εγκεφαλικό ημισφαίριο, ξέρετε αυτό που το λέμε αλλιώς και «καρδιά». Τότε το μόνο σίγουρο θα ήταν ότι θα επιλέγαμε να κάναμε πολλά περισσότερα πράγματα «με την καρδιά μας», παρά αναγκαστικά. Και αυτό, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι το μυστικό της ψυχικής πληρότητας και ισορροπίας.
Δημήτρης Τσιριγώτης. Φυσικός
[alfavita]