Τον περασμένο Ιούλιο ένα κουταβάκι βρέθηκε δεμένο μέσα σε μια πλαστική σακούλα σκουπιδιών στην Τρανσυλβανία, Ρουμανία. Όταν άνοιξαν την σακούλα είδαν, ότι το κουταβάκι είχε ένα σπασμένο πόδι και τσιμπούρια. Επίσης, ήταν αφυδατωμένο, πεινασμένο και είχε ένα σοβαρό τραύμα στο κεφάλι. “Πιστεύεται, ότι το κουταβάκι είχε έναν σοβαρό τραυματισμό σε μια προσπάθεια να δώσει τέλος στην ζωή του”, ανέφερε η Έλεν Τέιλορ.
Ο σκύλος μεταφέρθηκε στο Κέντρο Φροντίδας Ζώων στην Τρανσυλβανία, όπου του παρείχαν την ιατρική φροντίδα που χρειαζόταν. Οι γιατροί πρώτα ασχολήθηκαν με το οίδημα στον εγκέφαλό της και μετά της έβγαλαν τα τσιμπούρια. Ονόμασαν το σκυλί Anora, που σημαίνει φως.
Τελικά, η σκυλίτσα μεταφέρθηκε στην Αγγλία όπου υιοθετήθηκε από την οικογένεια της Έλεν. Πρόσφατα, υποβλήθηκε σε επέμβαση για το πόδι της και τώρα αναρρώνει.
Τον περασμένο Ιούλιο ένα κουταβάκι βρέθηκε δεμένο μέσα σε μια πλαστική σακούλα σκουπιδιών στην Τρανσυλβανία, Ρουμανία.
Όταν άνοιξαν την σακούλα είδαν, ότι η σκυλίτσα είχε ένα σπασμένο πόδι και τσιμπούρια που έτρωγαν το δέρμα της.
Επίσης, η σκυλίτσα ήταν πεινασμένη, αφυδατωμένη και είχε ένα σοβαρό τραύμα στο κεφάλι.
“Πιστεύουμε, ότι το τραύμα προέρχεται από ένα σοβαρό δάγκωμα σε μια προσπάθεια να βάλει τέλος στην ζωή της.”
Ο σκύλος μεταφέρθηκε στο Κέντρο Φροντίδας Ζώων στην Τρανσυλβανία, όπου του παρείχαν την ιατρική φροντίδα που χρειαζόταν.
Οι γιατροί ασχολήθηκαν πρώτα με το τραύμα στο κεφάλι της και μετά της αφαίρεσαν τα τσιμπούρια.
Ο σκύλος υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο εξαιτίας του τραύματος, αλλά ευτυχώς μπόρεσε να επανέλθει.
Ονόμασαν τον σκύλο Anora, που σημαίνει φως, για να τιμήσουν την θέλησή της να επιβιώσει.
Τελικά, μεταφέρθηκε στην Αγγλία όπου υιοθετήθηκε από μια οικογένεια γεμάτη αγάπη.
Πρόσφατα, η Anora έκανε μια εγχείριση στο πόδι της και τώρα αναρρώνει.
Από ένα σκυλί που δεν μπορούσε να περπατήσει και ήταν ένα βήμα πριν τον θάνατο…
…μεταμορφώθηκε σε ένα υγιή σκύλο με ιδιοκτήτες που την αγαπούν και ανυπομονούν να τρέξουν μαζί της.
Η Διώρυγα της Κορίνθου υπήρξε ένα κατασκευαστικό όνειρο – πρόκληση που κράτησε 2.300 χρόνια. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η «Άφνειος Κόρινθος» αναδείχθηκε από την αρχαιότητα σε σπουδαίο ναυτικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο.
Η δυσκολία στη μεταφορά των εμπορευμάτων δια ξηράς ώθησε τον Τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο να κατασκευάσει τον περίφημο δίολκο, ένα πλακόστρωτο διάδρομο, «ντυμένο» με ξύλα, πάνω στον οποίο γλιστρούσαν τα πλοία της εποχής αλειμμένα με λίπος για να περάσουν τον Ισθμό από τη μια ακτή στην άλλη. Τα πανάκριβα τέλη (διόδια) που καταβάλλονταν στην Κόρινθο ήταν και το πιο σημαντικό έσοδο της πόλης.
Η αρχαία Δίολκος
Από μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων προκύπτει ότι ο Περίανδρος ήταν ο πρώτος που σκέφθηκε και τη διάνοιξη του Ισθμού, γύρω στο 602 π.Χ. Γρήγορα, όμως, εγκατέλειψε το σχέδιο του, από το φόβο ότι θα προκαλούσε την οργή των Θεών, έπειτα από το χρησμό της Πυθίας που έλεγε: «Ισθμόν δε μη πυργούτε μήδ’ ορύσσετε. Ζευς γαρ έθηκε νήσον η κ’ εβούλετο».
Το πιθανότερο είναι ότι ο χρησμός προκλήθηκε από τους ιερείς των διαφόρων ναών, που φοβήθηκαν ότι διανοίγοντας τον Ισθμό θα έχαναν τα πλούσια δώρα και αφιερώματα των εμπόρων, που δεν θα είχαν πια λόγο να μένουν στην Κόρινθο.
Ο βασικός, όμως, λόγος που ανάγκασε τον Περίανδρο να εγκαταλείψει το σχέδιό του δεν ήταν η θεϊκή οργή αυτή καθαυτή, αλλά οι τεράστιες τεχνικές δυσκολίες εκτέλεσης του έργου και τα οικονομικά συμφέροντα της Κορίνθου, που επιθυμούσε να διατηρήσει την προνομιούχο θέση της ως «κλειδούχος» του διαμετακομιστικού εμπορίου της Μεσογείου.
Άλλωστε, η συνέχιση του «περάσματος» των πλοίων δια της «διόλκου» δεν παρουσίαζε ιδιαίτερα προβλήματα στην Κόρινθο, διότι τα τότε πλοία ήταν μικρών διαστάσεων (τριήρεις) και η μυϊκή δύναμη των δούλων και των ζώων ήταν επαρκής για το σκοπό αυτό.
Τρεις αιώνες αργότερα, το 307 π.Χ., ο Δημήτριος ο Πολιορκητής επιχείρησε να θέσει σ’ εφαρμογή το ίδιο σχέδιο, αλλά εγκατέλειψε την ιδέα, όταν οι Αιγύπτιοι Μηχανικοί που έφερε γι’ αυτό το σκοπό τον διαβεβαίωσαν ότι η διαφορά της στάθμης του Κορινθιακού από τον Σαρωνικό ήταν τέτοια που με την τομή του Ισθμού τα νερά του Κορινθιακού που θα χύνονταν στον Σαρωνικό θα τον πλημμύριζαν, με συνέπεια την καταπόντιση της Αίγινας και των γειτονικών νησιών και ακτών.
Κατά τη ρωμαϊκή εποχή, ο Ιούλιος Καίσαρ το 44 π.Χ. και ο Καλιγούλας το 37 π.Χ. έκαναν ανάλογα σχέδια, τα οποία όμως εγκαταλείφθηκαν για πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους. Στα σχέδια αυτά βασίσθηκε ο Νέρωνας, όταν αποφάσισε το 66 μ.Χ. να πραγματοποιήσει το έργο. Οι εργασίες άρχισαν το 67 μ.Χ. και από τις δυο άκρες (Κορινθιακό – Σαρωνικό), και χρησιμοποιήθηκαν τότε χιλιάδες εργάτες. Την έναρξη των εργασιών έκανε ο ίδιος ο αυτοκράτορας, στις 28 Νοεμβρίου, δίδοντας το πρώτο χτύπημα στη γη του Ισθμού με χρυσή αξίνα.
Οι εργασίες εκσκαφής είχαν προχωρήσει σε μήκος 3.300 μ., σταμάτησαν όμως, όταν ο Νέρωνας αναγκάστηκε να γυρίσει στη Ρώμη για να αντιμετωπίσει την εξέγερση του στρατηγού Γάλβα. Τελικά, με το θάνατο του Νέρωνα -που συνέβη λίγο μετά την επιστροφή του- το έργο εγκαταλείφθηκε. Το πόσο σοβαρή και μελετημένη ήταν η προσπάθειά του αποδεικνύεται κι από το γεγονός ότι κατά την οριστική διάνοιξη της διώρυγας, στους νεότερους χρόνους, βρέθηκαν 26 δοκιμαστικά πηγάδια βάθους 10 μέτρων το καθένα και διάφοροι τάφροι της εποχής του.
Έργο του Λεωνίδα Χαικάλη “Άποψις Εργοταξίου” με θέμα τη διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου
Ο επόμενος που επιχείρησε να διανοίξει τη διώρυγα ήταν ο Ηρώδης ο Αττικός, αλλά οι προσπάθειες του σταμάτησαν σχεδόν αμέσως, όπως και αυτές των Βυζαντινών που ακολούθησαν. Αιώνες αργότερα, οι Ενετοί προσπάθησαν να διανοίξουν τον ισθμό ξεκινώντας, αυτή τη φορά, τις εκσκαφές από τον Κορινθιακό. Οι μεγάλες, όμως, δυσκολίες που συνάντησαν οδήγησαν και πάλι στη διακοπή των εργασιών.
Το τέλος της οθωμανικής κυριαρχίας βρήκε την Ελλάδα στο κατώφλι της βιομηχανικής εποχής. Οι συνθήκες ήταν πιο ευνοϊκές και ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, προβλέποντας τη μεγάλη σημασία που θα είχε γενικότερα για την ανάπτυξη της χώρας η κατασκευή της διώρυγας, ανέθεσε τη σχετική μελέτη σε ειδικό μηχανικό.
Το κονδύλι, όμως, των 40 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων που κρίθηκε αναγκαίο σύμφωνα με τον προϋπολογισμό δαπάνης για την εκτέλεση του έργου, δεν μπορούσε να εξευρεθεί από τη διεθνή χρηματαγορά, πολύ περισσότερο δε να διατεθεί από τον ελληνικό προϋπολογισμό. Έτσι, η προσπάθεια του κυβερνήτη εγκαταλείφθηκε.
Με τη Βιομηχανική Επανάσταση του 19ου αιώνα, η τεχνολογική εξέλιξη επέτρεψε την υλοποίηση της πανάρχαιας ιδέας διόρυξης του Ισθμού. Η πραγματοποίηση του έργου κρίθηκε αναγκαία από τη μελέτη των συνθηκών του διεθνούς εμπορίου και της ναυτιλίας στη Μεσόγειο. Έτσι, άρχισε η προσπάθεια εξεύρεσης κεφαλαίων από τη διεθνή χρηματαγορά.
Η δια του Ισθμού οδός παρείχε δυο σημαντικά πλεονεκτήματα στη διεθνή ναυτιλία και κατ’ επέκταση στο διεθνές εμπόριο: Ασφάλεια και Οικονομία. Η παράκαμψη των επικίνδυνων ακρωτηρίων Κάβο Μαλέα και Κάβο Ματαπά δεν θα μείωνε μόνο τους κινδύνους από ναυτικά ατυχήματα, αλλά και το κόστος μεταφοράς (ασφάλιστρα, καύσιμα, χρόνος).
Μετά τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ, η Κυβέρνηση Ζαΐμη έλαβε την απόφαση τομής του Ισθμού και το Νοέμβριο του 1869 ψήφισε το νόμο της «περί διορύξεως του Ισθμού της Κορίνθου». Με το νόμο αυτό είχε δικαίωμα να παραχωρήσει σε εταιρεία ή ιδιώτη το προνόμιο κατασκευής και εκμετάλλευσης της Διώρυγας. Το ελληνικό δημόσιο κατακύρωσε το έργο το 1881 στον στρατηγό Στέφανο Τύρρ, μαζί με το προνόμιο εκμετάλλευσης της διώρυγας για 99 χρόνια.
Οι εργασίες διάνοιξης ξεκίνησαν στις 23 Απριλίου 1882. Η μελέτη του έργου έγινε από τον Ούγγρο Β. Gerfer, αρχιμηχανικό της διώρυγας Φραγκίσκου στην Ουγγαρία, και ελέγχθηκε από τον μηχανικό Daujats, αρχιμηχανικό της διώρυγας του Σουέζ. Για την τελική κατάληξη έγιναν μελέτες τριών χαράξεων.
Ως η πιο σωστή και οικονομική, προκρίθηκε η χάραξη που είχε εφαρμόσει ο Νέρωνας. Υστερα, όμως, από 8 χρόνια, η εταιρεία αυτή διέκοψε τις εργασίες της -εξαιτίας της εξάντλησης όλων των κεφαλαίων της- και τελικά διαλύθηκε.
Τη συνέχιση του έργου ανέλαβε ελληνική εταιρεία με την επωνυμία «Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου» υπό τον Ανδρέα Συγγρό, που ανέθεσε την εκτέλεση των εργασιών στην εργοληπτική εταιρεία του Α. Μάτσα, η οποία και αποπεράτωσε το έργο.
Αυτό το οικονομικό τόλμημα, αυτός ο τεχνικός άθλος, με τη χρησιμοποίηση 2.500 εργατών και των τελειότερων μηχανικών μέσων της εποχής, ολοκληρώθηκε μετά 11 χρόνια. Τα εγκαίνια έγιναν με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια στις 25 Ιουλίου 1893, από το πρωθυπουργό Σωτήριο Σωτηρόπουλο.
Η διώρυγα κόβει σε ευθεία γραμμή τον Ισθμό της Κορίνθου σε μήκος 6.346 μ. Το πλάτος της στην επιφάνεια της θάλασσας είναι 24,6 μ. και στο βυθό της 21,3 μ., ενώ το βάθος της κυμαίνεται μεταξύ 7,50 έως 8 μ. Ο συνολικός όγκος των χωμάτων που εξορύχτηκαν για την κατασκευή της έφθασε τα 12 εκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Η γεωλογική σύσταση των πρανών της Διώρυγας είναι ανομοιόμορφη, με ποικιλία γεωλογικής συστάσεως εδαφών. Μία ιδιομορφία, που κατά καιρούς είχε ως συνέπεια την κατάπτωση μεγάλων χωμάτινων όγκων και κατά συνέπεια το κλείσιμο του καναλιού. Συνολικά, από την έναρξη λειτουργίας της έως το 1940, η Διώρυγα παρέμεινε κλειστή για διάστημα τεσσάρων χρόνων.
Μεγάλη διακοπή της λειτουργίας της έγινε και το 1944, όταν οι Γερμανοί, κατά την αποχώρησή τους, ανατίναξαν τα πρανή, προκαλώντας την κατάπτωση 60.000 κυβικών μέτρων χωμάτων. Οι εργασίες εκφράξεως διήρκεσαν πέντε χρόνια (1944-1949).
Σήμερα, η Διώρυγα της Κορίνθου αποτελεί διεθνή κόμβο θαλάσσιων συγκοινωνιών και εξυπηρετεί περί τα 12.000 πλοία ετησίως, όλων των εθνικοτήτων.
Αυτό το χρυσόψαρο δεν είναι ένα απλό ψάρι, αφού ελέγχει ένα ρομποτικό ενυδρείο με τις κινήσεις του. Κάθε φορά που αλλάζει τη θέση του σε σχέση με το κέντρο του ενυδρείου, το ίδιο κάνει και ένα ρομπότ (σε ταχύτητα και κατεύθυνση), επιτρέποντας στο κατοικίδιο να κινείται στο χώρο.
Η εφεύρεση αυτή δημιουργήθηκε από μια ομάδα φίλων για το “Build18”, ένα ετήσιο φεστιβάλ μηχανικής, που διοργανώνεται από το Πανεπιστήμιο Κάρνετζι Μέλον. Εκείνοι λένε πως κατασκεύασαν το ρομπότ μέσα σε 3 μέρες, όμως σκοπεύουν να δημιουργήσουν μια βελτιωμένη έκδοση, με καλύτερο εξοπλισμό που θα τους παραχωρήσει η Ίντελ.
Ψάρια που ελέγχουν ρομπότ… Τι μπορεί να πάει στραβά, ε;
Αυτό το χρυσόψαρο δεν είναι ένα απλό ψάρι, αφού ελέγχει ένα ρομποτικό ενυδρείο με τις κινήσεις του.
Κάθε φορά που αλλάζει τη θέση του σε σχέση με το κέντρο του ενυδρείου, το ίδιο κάνει και ένα ρομπότ (σε ταχύτητα και κατεύθυνση).
Με περίπου 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους να ζουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη μας, είναι ασφαλές να λέμε πως κάπου υπάρχει ένας τουλάχιστον σωσίας μας. Είναι κάτι που έχουμε ξαναδεί, όμως το να κυκλοφορεί εκεί έξω ένας άνθρωπος ίδιος με εμάς, δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στους καθημερινούς ανθρώπους.
Ναι, έχουν και οι διάσημοι τους σωσίες τους. Η λίστα που ακολουθεί, μας αποδεικνύει πως ούτε οι πλούσιοι και διάσημοι άνθρωποι έχουν ανοσία στους σωσίες. Για παράδειγμα, ο Λεονάρτο ντι Κάπριο έχει δύο Ρώσους αδερφούς, αλλά και έναν Σουηδό και ο Νίκολας Κέιτζ έναν δίδυμο Ινδό.
Ο Τόμας Ρομέιν είναι ένας Γάλλος καλλιτέχνης που ζει στο Τόκιο. Έχει εργαστεί σε διάφορες σειρές anime, όπως το Symphogear, το Space Dandy, το Aria και το Basquash, αλλά η καλύτερη δουλειά του είναι η δουλειά που κάνει στο Εργαστήριο Σχεδίου Πατέρα και γιων. Έτσι, ονομάζει μια σειρά από tweets που παρουσιάζει τα σχέδια που κάνει με τα παιδιά του.
Μαζί σκέφτονται όλες τις παράξενες και υπέροχες δημιουργίες και στην συνέχεια εκείνος προσθέτει την καλλιτεχνική υφή του και μετατρέπει τα σχέδια σε τρομερούς χαρακτήρες anime. Από εξωγήινους μέχρι και σάιμποργκς και ιππότες δεν υπάρχει κανένα όριο στο τι μπορεί να δημιουργήσει το αχτύπητο δίδυμο πατέρα- γιου!
Στιμ πανκ γιατρός
Τέρας- κύκλωπας
Μαγικός ιππότης
Σάιμποργκ
Τι θα δημιουργήσουν ο Τόμας και ο γιος του στην συνέχεια;
Το να ταξιδεύει κανείς στη θάλασσα, είναι κάτι το μαγευτικό. Στην περίπτωση όμως που το κάνεις με το ιδιωτικό σου γιοτ, η εμπειρία αυτή είναι ακόμη πιο όμορφη, άνετη και πολυτελής!
Ακόμη και εμείς που δεν είμαστε δισεκατομμυριούχοι, ξέρουμε πώς να χαλαρώνουμε και σας προσκαλούμε να ρίξετε μια ματιά μαζί μας.
Το μεγαλύτερο ιστιοπλοϊκό σκάφος ανήκει στο Ρώσο δισεκατομμυριούχο Αντρέι Μελνιτσένκο. Η ονομασία του προέρχεται από το πρώτο γράμμα του ονόματος του ιδιοκτήτη, αλλά και της συζύγου του, Αλεξάντρα (είναι η κυρία της φωτογραφίας). Κοστίζει πάνω από 300 εκατομμύρια δολάρια και σχεδιαστής του είναι ο Φίλιπ Σταρκ. Το μήκος του είναι 120 μέτρα (σχεδόν ίσο με ένα γήπεδο ποδοσφαίρου κολλημένο με ένα γήπεδο μπάσκετ). Διαθέτει 3 πισίνες, με τη μία να έχει γυάλινη βάση, που είναι ταυτόχρονα και ταβάνι της ντίσκο στο επόμενο πάτωμα.
Το υψηλής ταχύτητας αυτό γιοτ, μοιάζει με ένα πειρατικό πλοίο του 18ου αιώνα. Ωστόσο, περιέχει “έξυπνο” εξοπλισμό και έτσι, μπορεί να έχει για οδηγό ένα μόνο πρόσωπο. Όταν περιπλανιέται στη θάλασσα, οι επισκέπτες έχουν μια υπέροχη θέα κάτω από τα πανιά. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι ψυχαγωγίας: θαλάσσιο σκι, βόλτα με σκάφη και σκούτερ και βραδινές προβολές ταινιών στο κατάστρωμα, με τη συντροφιά πάντα υπέροχων κοκτέιλ. Ο θησαυρός αυτός κοστίζει μόλις 400.000 δολάρια τη βδομάδα.
Ένα Μονακό που είναι πάντα μαζί μας. Το γιοτ αυτό είναι μόνο ένα πρότζεκτ και αν κάποιος πλούσιος άνθρωπος αποφασίσει να το κατασκευάσει, θα είναι το τελειότερο γιοτ που έχει υπάρξει ποτέ! Το μόνο που χρειάζεται είναι 1,1 δισεκατομμύριο δολάρια. Το μέγα γιοτ συνδυάζει τα αξιοθέατα του Μονακό, από το διάσημο Μόντε Κάρλο μέχρι την πίστα αγώνων της Φόρμουλα 1.
Το 2013 ήταν το μεγαλύτερο γιοτ, με μήκος 180 μέτρα. Φήμες λένε πως ο ιδιοκτήτης του είναι ο Καλίφα μπιν Ζάγκεντ, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Διαθέτει ελικόπτερο, αλλά και υποβρύχια, 500 υπαλλήλους και καύσιμα που φτάνουν για τον γύρο του κόσμου, χωρίς να σταματήσει σε κάποιο λιμάνι. Παρεμπιπτόντως, ο πρόεδρος είναι γνωστός για την αύξηση των μισθών όλων των πολιτών κατά 100%, με την εκλογή του.
Ένα πανέμορφο γιοτ, που μοιάζει με ένα γρήγορο και γεμάτο χάρη, θαλάσσιο ζώο. Σχεδιάστηκε από τη Ζάρα Χαντίντ και αποτελεί ένα πρωτοποριακό σκάφος, που θα κάνει όλους τους δισεκατομμυριούχους και αστέρες του Χόλιγουντ να πεθάνουν απ’ τη ζήλια τους.
Αυτό το γιοτ δεν είναι το ακριβότερο, αφού κοστίζει μόλις 350 εκατομμύρια δολάρια, όμως είναι σίγουρα ένα από τα ομορφότερα. Είναι διακοσμημένο με μωσαϊκό, πολυτελή έπιπλα και έργα τέχνης. Ανήκει στον σεΐχη Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ Αλ Μακτούμ, τον εμίρη του Ντουμπάι και τον πρωθυπουργό των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Συνήθως είναι αγκυροβολημένο στο τεχνητό νησί Λόγκο, που μοιάζει με φοίνικα και ανήκει και αυτό στο σεΐχη Μοχάμεντ.
Σε σύγκριση με άλλα γιοτ είναι αρκετά μικρό, αφού έχει μήκος μόλις 80 μέτρα. Όμως οι καμπίνες του είναι υπερπολυτελείς και διαθέτει κινηματογράφο, γυμναστήριο, σπα και το κυριότερο… μια πισίνα στο κατάστρωμα. Τον χειμώνα ή στα πολύ κρύα μέρη, καλύπτεται από έναν διαφανή θόλο και ο ιδιοκτήτης μπορεί να κάνει πάρτι ντίσκο τα βράδια.
Είναι ένα από τα πιο πολυτελή και ακριβά γιοτ του κόσμου. Στοιχίζει 1,2 δισεκατομμύριο δολάρια και ανήκει στον Ρόμαν Αμπράμοβιτς, που ξέρει πολύ καλά πώς να ταξιδεύει με πολυτέλεια και στιλ. Το μέγα γιοτ διαθέτει αίθουσα συναυλιών, κινηματογράφο, κελάρι κρασιού και δύο πισίνες, μία από τις οποίες μετατρέπεται σε πίστα χορού. Ακόμη, υπάρχουν 2 ελικόπτερα, 4 σκάφη, 20 σκούτερ και ένα υποβρύχιο χωρητικότητας 12 ατόμων.
Απευθύνεται σε όσους έχουν κάποιο μικρό νησάκι στις τροπικές περιοχές, όμως δεν τους αρκεί. Είναι ένα μικρό τροπικό χωριό, με σπιτάκια και φοίνικες. Η καμπίνα του ιδιοκτήτη βρίσκεται σε ένα ηφαίστειο, που εκτινάσσει έναν καταρράκτη στην πισίνα. Οι φιλοξενούμενοι μπορούν να μείνουν σε μικρές καλύβες στο κατάστρωμα. Προς το παρόν, είναι μόνο ένα πρότζεκτ και περιμένει την επένδυση κάποιου δισεκατομμυριούχου για την κατασκευή του.
Ένα φουτουριστικό μέγα γιοτ, που ανήκει στον δισεκατομμυριούχο Μιχαήλ Προκορόβ. Είναι διακοσμημένο με τόσο γούστο και πολυτέλεια, που η λέξη “ζήλια” δεν είναι αρκετή για να περιγράψει αυτό που νιώθουμε. Απλά κοιτάξτε τον πανέμορφο κεχριμπαρένιο νιπτήρα του! Το 2010 κέρδισε το βραβείο καλύτερου σχεδιασμού γιοτ.
Η Ιαπωνία είναι μια απίστευτη χώρα. Αυτό που μας εκπλήσσει περισσότερο στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου είναι ότι παράγει γρήγορα πολλά υπέροχα και χρήσιμα πράγματα. Δεν μπορούμε παρά να θαυμάσουμε όλη αυτή την ομορφιά και το μεγαλείο της Ιαπωνικής κουλτούρας και ανυπομονούμε να δούμε αυτά τα επιτεύγματα να χρησιμοποιούνται σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Δείτε παρακάτω 16 πράγματα από την Ιαπωνία που πρέπει να αρχίσουν να χρησιμοποιούνται άμεσα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Κάθε σταθμός έχει έναν συνδυασμό αριθμών και γραμμάτων για να βοηθήσει τους τουρίστες να περιηγηθούν εύκολα μέσα στην πόλη ακόμα και με ελάχιστη γνώση Ιαπωνικών.
3. Αποστολή και παραλαβή δεμάτων κατευθείαν στο κατάστημα
Τα κουτιά με δωρεάν ομπρέλες υπάρχουν σε κάθε στάση λεωφορείου και δρόμου στην Ιαπωνία. Ο καθένας μπορεί να πάρει μια ομπρέλα όταν βρέχει και μετά να την αφήσει σε ένα οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο κουτί.
Για να λυθεί το πρόβλημα των πολλών ποδηλάτων οι Αρχές της πόλης έφτιαξαν ένα υπόγειο σύστημα στάθμευσης ποδηλάτων. Η κατασκευή από μόνη της μοιάζει με ασανσέρ. Απλά πληρώνετε για την υπηρεσία, τοποθετείτε το ποδήλατο στον διάδρομο και περιμένετε να ανοίξουν οι πόρτες. Το αυτόματο σύστημα θα φροντίσει για τα υπόλοιπα.
Αυτό το σπρέι βοηθάει τους Ιάπωνες να δροσιστούν κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. Επίσης, κυκλοφορεί και σε μορφή τζελ που η επίδραση της δροσιάς διαρκεί πολλές ώρες και σε αφρό που έχει την αίσθηση της σόδας όταν απλώνεται στο δέρμα.
Όλα ξεκίνησαν πριν από μια βδομάδα στον γάμο του καλύτερου μου φίλου. Ετοίμαζα τον λόγο, που θα εκφωνούσα στον γάμο και λόγω του υπερβολικού μου άγχους δεν μπορούσα να κοιμηθώ, όσο και αν προσπαθούσα.
Μετά από 3 μέρες χωρίς καθόλου ξεκούραση, ρώτησα την μητέρα της νύφης να μου πει τι να κάνω, αφού ασχολούνταν με τον διαλογισμό. Μου είπε, ότι έχει την ιδανική λύση στο πρόβλημά μου. Το κόλπο που μου πρότεινε όχι μόνο με βοήθησε να αντιμετωπίσω το πρόβλημά μου, αλλά μου άλλαξε την ζωή.
Ονομάζεται μέθοδος «4-7-8»
Δείτε τι πρέπει να κάνετε:
Αναπνεύστε ήρεμα μέσω της μύτης για 4 δευτερόλεπτα.
Κρατήστε την αναπνοή σας για 7 δευτερόλεπτα.
Εκπνεύστε αργά μέσω του στόματος για δευτερόλεπτα.
Είναι τόσο απλό. Μπορεί να ακούγεται τρελό, αλλά πραγματικά έχει αποτέλεσμα.
Πως λειτουργεί:
Στην αρχή νόμιζα, ότι μου έκανε πλάκα. Ωστόσο, προς έκπληξη μου ξύπνησα το επόμενο πρωί, συνειδητοποιώντας, ότι πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό κοιμήθηκα ένα ολόκληρο οχτάωρο.
Όταν είμαστε αγχωμένοι ή πιεσμένοι, αυξάνεται η ποσότητα της αδρεναλίνης στο αίμα μας και η αναπνοή γίνεται πιο γρήγορη και πιο ελαφριά. Αυτή η άσκηση αναπνοής λειτουργεί σαν ηρεμιστικό. Επιβραδύνει την ταχύτητα της αναπνοής, καθώς και τους χτύπους της καρδιάς, ώστε να μπορέσουμε να ηρεμήσουμε. Είναι απλή φυσιολογία.
Η ίδια άσκηση βοηθάει και στην ηρεμία του μυαλού, γιατί μας κάνει να επικεντρωθούμε απόλυτα στην αναπνοή μας.
Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε, αλλά εκείνη την στιγμή το κεντρικό νευρικό μας σύστημα μειώνει σταδιακά την δραστηριότητά του και τα συναισθήματα του άγχους εξαφανίζονται. Ο οποιοσδήποτε νευρολόγος μπορεί να το επιβεβαιώσει αυτό.
Το αποτέλεσμα είναι, ότι όλο το σώμα σας θα χαλαρώσει. Η μέθοδος αυτή αναλύθηκε από τον γιατρό του Χάρβαρντ, Andrew Weil, και βρήκε ότι ήταν διαδεδομένη στους Ινδούς γιόγκι για πολλούς αιώνες.
Την χρησιμοποιούσαν για να κάνουν διαλογισμό, οπότε μπορούμε να πούμε, ότι είναι μια απόλυτα ασφαλής μέθοδος.
Πως μπορεί να σας χρησιμεύσει;
Μπορώ να σας πω ένα πράγμα με σιγουριά: αν αυτή η άσκηση έχει τα ίδια αποτελέσματα σε εσάς όπως και σε έμενα, θα σας βοηθήσει να κοιμηθείτε πιο εύκολα, πιο γρήγορα και πιο ποιοτικά.
Αν για παράδειγμα, ξυπνάτε συχνά τα βράδια, τότε θα βοηθήσει απίστευτα. Το ίδιο ισχύει και αν έχετε πολύ άγχος πριν από ένα σημαντικό διαγωνισμό ή ένα σημαντικό γεγονός. Η μέθοδος «4-7-8» υπόσχεται να σας χαρίσει την ξεκούραση που έχετε ανάγκη.
Από εκείνη την βδομάδα πριν από τον γάμο, χρησιμοποιώ αυτή την μέθοδο κάθε βράδυ και κάθε φορά που σηκώνομαι το πρωί μένω έκπληκτος με το πόσο καλά λειτουργεί!
Η Τζόρτζια Γκαλάσι με καρτερικότητα περίμενε να την εντοπίσουν τα σωστικά συνεργεία ώστε να την απεγκλωβίσουν και είναι η μια από τους εννέα ανθρώπους που διασώθηκαν από τα ιταλικά συνεργεία
Με πάγο και χιόνι κατάφερε να σβήσει τη δίψα της και να επιβιώσει η Τζόρτζια Γκαλάσι οποία για 58 ώρες βρισκόταν παγιδευμένη στα χιόνια που καταπλάκωσαν το ξενοδοχείο Ριγκοπιάνο στην κεντρική Ιταλία μετά από τη σφοδρή χιονοστιβάδα.
Η 22χρονη γυναίκα με καρτερικότητα περίμενε να την εντοπίσουν τα σωστικά συνεργεία ώστε να την απεγκλωβίσουν και είναι η μια από τους εννέα ανθρώπους που διασώθηκαν από τα ιταλικά συνεργεία. Έχουν ανασυρθεί έξι νεκροί και οι αγνοούμενοι είναι είκοσι τρεις.
Εν τω μεταξύ, ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Μεγάλων Κινδύνων της Ιταλίας, Σέρτζιο Μπερτολούτσι, σε συνέντευξή του στην δημόσια τηλεόραση της Rai τόνισε ότι «πάνω από το σημείο ρήγματος που έχει επανενεργοποιηθεί, στο Καμποτόστο της κεντρικής Ιταλίας, βρίσκεται μεγάλο φράγμα», προσθέτοντας ότι σε περίπτωση νέων δονήσεων, πρέπει να ειδοποιηθούν άμεσα οι κάτοικοι της γύρω περιοχής.
Ο κίνδυνος, ουσιαστικά, είναι ότι όλες οι κατοικημένες περιοχές οι οποίες βρίσκονται δίπλα και κάτω από το φράγμα, αν σημειωθεί μεγάλος σεισμός, μπορεί να υποστούν ανυπολόγιστες ζημιές εξαιτίας της υψηλότατης ταχύτητας, του μένους των υδάτων.
«Αν διαπιστωθεί η αύξηση του κινδύνου, πρέπει να πληροφορηθεί άμεσα και με διαφάνεια ο πληθυσμός της περιοχής», είπε χαρακτηριστικά ο Μπερτολούτσι, εννοώντας ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην απομάκρυνση των κατοίκων.
Παράλληλα, η Επιτροπή Μεγάλων Κινδύνων της Ιταλίας σε ανακοινωθέν της αναφέρει ότι υπάρχει πιθανότητα να σημειωθούν, στην κεντρική Ιταλία, νέες σεισμικές δονήσεις, το μέγεθος των οποίων θα μπορούσε να φτάσει και μέχρι τους επτά βαθμούς.
Σύμφωνα με την επιτροπή, πρέπει να τεθεί υπό διαρκή παρακολούθηση η κατάσταση των σχολικών και δημοσίων κτηρίων, όπως και των φραγμάτων. Από τις 18 Ιανουαρίου μέχρι και σήμερα, κάθε εικοσιτετράωρο καταγράφονται, συνολικά, πάνω από πεντακόσιες δονήσεις στην κεντρική Ιταλία.
Στη λίστα των αγνοουμένων προστέθηκε σήμερα Κυριακή και ένας εργαζόμενος του ξενοδοχείου, με καταγωγή από την Αφρική. Παρά τις αδιάκοπες, ακούραστες επιχειρήσεις τους, οι άνδρες και οι γυναίκες της Πολιτικής Προστασίας και της Πυροσβεστικής, το τελευταίο εικοσιτετράωρο δεν μπόρεσαν να εντοπισθούν και να ανασυρθούν άλλοι επιζώντες.
Οι πιθανότητες, με την πάροδο των ωρών, διαρκώς μειώνονται, αλλά ο επικεφαλής των σωστικών συνεργείων των πυροσβεστών, Λούκα Βέρνα, θεωρεί πως οι ελπίδες να βρεθούν επιζώντες δεν έχουν ακόμη σβήσει εντελώς, διότι πολλοί εσωτερικοί χώροι του ξενοδοχείου δεν έχουν καταρρεύσει και μέσα σε αυτούς θα μπορούσαν να έχουν βρει καταφύγιο κάποιοι από τους αγνοούμενους.
Το βάρος της χιονοστιβάδας και της κατολίσθησης που καταπλάκωσε μεγάλος μέρος του ξενοδοχείου, σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς, τέλος, αντιστοιχούσε σε εκείνο τεσσάρων χιλιάδων φορτηγών γεμάτων εμπόρευμα, και η ταχύτητα του χιονιού, των δέντρων και του πετρώματος που έπληξαν το ξενοδοχείο κυμάνθηκε από πενήντα μέχρι και εκατό χιλιόμετρα την ώρα.
Η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη εννοιολογική γλώσσα της γης, δηλαδή η μόνη γλώσσα στην οποίαν το σημαίνον (όνομα) εμπεριέχει απολύτως και άνευ παρερμηνείας το σημαινόμενον (νόημα).
Το ότι δίδονται σήμερα δια κάθε λέξιν της Ελληνικής καθομιλουμένης διάφορες ερμηνείες, αυτό είναι απόδειξις της απώλειας της σοφίας, η οποία ενυπάρχει στη γλώσσα μας, από τους σημερινούς χρήστες αυτής, δηλαδή από εμάς τους σημερινούς Έλληνες.
Όμως, σχετικά με το θέμα αυτό, υπάρχει ένας πραγματικός θησαυρός της Ελληνικής Γραμματείας, τον οποίον θα πρέπει όλοι οι Έλληνες να τον μελετήσουν. Είναι ο Πλατωνικός διάλογος «ΚΡΑΤΥΛΟΣ», ο οποίος αναφέρεται ακριβώς στην ιστορία, φιλοσοφία και ετυμολογία των ονομάτων της Ελληνικής γλώσσας.
Ειδικά όσοι διακατέχονται από τον ετυμολογικόν της γλώσσας μας οίστρον, θα πρέπει απαραιτήτως να αναγνώσουν προσεκτικά τον εν λόγω διάλογο.
Περί του ονόματος «άνθρωπος», δίδεται από τον Σωκράτη στον «ΚΡΑΤΥΛΟ» η ακόλουθος ετυμολογική ερμηνεία (την παραθέτω εδώ σε μετάφρασι):
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Νομίζω ότι και το όνομα των ανθρώπων, μία από αυτές τις αλλοιώσεις υπέστη, καθώς και αυτό έγινε όνομα, ενώ πριν ήταν έκφρασις. Με την αφαίρεσιν του γράμματος Άλφα και με την μεταβολήν του τόνου της λήγουσας από οξύτερο σε βαρύτερο.
ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ: Τι εννοείς;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ιδού τι εννοώ: Το όνομα «άνθρωπος» σημαίνει ότι τα μεν άλλα ζώα τίποτε από όσα βλέπουν δε μελετούν, δε συλλογίζονται και δεν αναθρούν… τίποτε ήτοι δεν παρατηρούν με προσοχή… ο δε άνθρωπος άπαξ και δεί κάτι – άπαξ δηλαδή και «όπωπε» κάτι – και αναθρεί και συλλογίζεται ό,τι όπωπε.
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι ο άνθρωπος σωστά ονομάστηκε «άνθρωπος», διότι είναι το μοναδικό ζώον, το οποίον «αναθρεί ά όπωπε», παρατηρεί δηλαδή με μεγάλη προσοχή ό,τι έχει δει.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο σοφότερος των ανθρώπων Σωκράτης, μεταφέροντας μέσα από τον συγκεκριμένον διάλογον την πανάρχαια γνώσιν της Ελληνικής ονοματοθετήσεως διά την συγκεκριμένην λέξιν, δίδει την πληροφορίαν ότι η λέξις «άνθρωπος» στην πρωτογένεσιν της ήταν περιφραστικός επιθετικός προσδιορισμός του όντος, το οποίον διέφερε από τα ζώα βασικά ως προς τον τρόπον με τον οποίον χρησιμοποιούσε τον νουν του και ως προς τις διανοητικές του ικανότητες.
Έτσι ο περιφραστικός επιθετικός προσδιορισμός «αναθρών ά όπωπε», συνεπτύχθη μονολεκτικά σε «ανάθρωπος», και εν συνεχεία με την αφαίρεση του γράμματος «α» μεταξύ των φθόγγων «ν» και «θ» και της μεταφοράς του τόνου στην πρώτην συλλαβήν της λέξεως, διεμορφώθη η λέξις «άνθρωπος»!
Εδώ θα πρέπει να τονισθή ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία χαρακτηρίζει τον άνθρωπο σύμφωνα με τις διανοητικές του ικανότητες.
Όλες οι άλλες λατινογενείς διάλεκτοι, χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο μόνον με την υλικήν του υπόστασιν, την χοϊκήν, την χωμάτινη (homo, human, home, κ.λ.π.).
Να είναι άραγε τυχαίον αυτό, διότι και ο ορισμός αυτός από Ελληνικήν λέξιν έχει ληφθή, ή μήπως η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία αναδεικνύει την προτεραιότητα στην οποίαν πρέπει να επικεντρώνεται η προσοχή του ανθρώπου;
Έργο του Λεωνίδα Χαικάλη “Άποψις Εργοταξίου” με θέμα τη διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου
Το βάρος της χιονοστιβάδας και της κατολίσθησης που καταπλάκωσε μεγάλος μέρος του ξενοδοχείου, σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς, τέλος, αντιστοιχούσε σε εκείνο τεσσάρων χιλιάδων φορτηγών γεμάτων εμπόρευμα, και η ταχύτητα του χιονιού, των δέντρων και του πετρώματος που έπληξαν το ξενοδοχείο κυμάνθηκε από πενήντα μέχρι και εκατό χιλιόμετρα την ώρα.