Με νέο μήνυμά τους στο Facebook, oι Αnonymous Greece απειλούν με νέες κυβερνοεπιθέσεις την Τράπεζα της Ελλάδος. “Να μας φοβάστε” γράφουν στο ίδιο μήνυμα οι Anonymous και προσθέτουν: “Γιατί ποτέ δεν ξέρετε πότε θα καταρρεύσει όλο το σύστημά σας και μετά να δούμε τι θα έχετε να πείτε”.

Χθες, οι Anonymous είχαν αναρτήσει στο διαδίκτυο αρχεία της Τράπεζας της Ελλάδος τα οποία είχαν υποκλέψει. Ωστόσο, η Τράπεζα της Ελλάδος με χθεσινοβραδινή της ανακοίνωση υποστήριξε ότι τα συγκεκριμένα αρχεία ήταν δημόσια και προσβάσιμα από όλους στο διαδίκτυο.

Στην κάμερα του Happy Day μίλησε η Ελένη Φιλίνη και μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην ηλικία της, τονίζοντας ότι τα δημοσιεύματα την αναφέρουν ως 63χρονη ενώ στην πραγματικότητα είναι αρκετά χρόνια μικρότερη…

«Γράφουνε ότι θέλουν, δεν πειράζει… Δεν είμαι 63 χρονών, είμαι μικρότερη… Η ηλικία μου είναι κάποια χρόνια μικρότερη… Πριν είκοσι χρόνια είχαν πει «Η Φιλίνη δε θα είναι εξήντα;» Είμαι εκατό χρονών και είμαι μια χαρά!» είπε χαρακτηριστικά.

Δείτε το σχετικό απόσπασμα στο παρακάτω βίντεο

[pontiki] [reporter]

Όσο η Βενεζουέλα βυθίζεται στην οικονομική και πολιτική κρίση τόσο ανεβαίνουν τα επίπεδα της πείνας των πολιτών.

Πολλές είναι μάλιστα οι οικογένειες που αναγκάζονται σε επαιτεία για να εξασφαλίσουν τροφή σε μια χώρα που στο παρελθόν υπήρξε η πλουσιότερη της Νότιας Αμερικής.

Σε ρεπορτάζ του καναλιού παρουσιάζεται μια καθολική εκκλησία στο Καράκας η οποία παρέχει συσσίτιο καθημερινά σε 100 παιδιά. “Κάθε μέρα έρχονται όλο και πιο πολλά παιδιά. Δεν υπάρχει καμία ντροπή στο σημείο που έχουμε φτάσει”, λέει η υπεύθυνη της κουζίνας.

“Οι άνθρωποι προτιμούν να έρθουν να ζητιανέψουν ένα πιάτο φαγητό για τα παιδιά τους παρά να τα αφήσουν νηστικά”. Σε αρκετά από αυτά μάλιστα δίνονται συμπληρώματα αν διαπιστωθεί ότι είναι σοβαρά υποσιτισμένα.

“Κάποιες φορές η σύζυγος μου και εγώ δεν τρώμε για να ταΐσουμε τα παιδιά μας”, δήλωσε ένας πατέρας στο κανάλι.

Δείτε το βίντεο

Η παρατεταμένη κρίση στη χώρα που συνοδεύεται από έλλειψη τροφίμων έχει παρατηρηθεί ότι προκάλεσε την αύξηση της βρεφικής θνησιμότητας στο 35% και της μητρικής στο 65% τον τελευταίο χρόνο. Η δε αναιμία είναι ανεξέλεγκτη.

Η χώρα μαστίζεται από τον οξύ υποσιστιμό που ορίζεται από τους ειδικούς ως η ταχεία μείωση της λήψης τροφής με αποτέλεσμα να μην αναπτύσσεται ομαλά το σώμα λόγω ανεπαρκούς πρόσληψης θρεπτικών συστατικών γεγονός που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή ενός παιδιού.

Η κυβέρνηση μοιάζει ανήμπορη να σταματήσει την επισιτιστική κρίση που οδηγεί δεκάδες πολίτες σε γειτονικές χώρες ενώ κάποιοι τυχεροί κατάφεραν να εξασφαλίσουν κάποια μικρή βοήθεια, ο αριθμός των θανάτων από υποσιτισμό αυξάνεται ραγδαία.

[aljazeera] [real]

Αβάσταχτος φαντάζει ο πόνος, για την απώλεια της μικρής Ευαγγελίας που έχασε τη μάχη με την νόσο και έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Κυριακής. Το κορίτσι που έπασχε από τον επιθηλιακό όγκο Wilms και εκφράστηκε η ανάγκη να βρεθούν τα χρήματα για να πάει για θεραπεία στο Λονδίνο, κατάφερε να κινητοποιήσει και να ενώσει όλη την τοπική κοινωνία των Χανίων αλλά και το πανελλήνιο.

Η ευαισθητοποίηση όλων και τα χαμόγελα αισιοδοξίας με την πραγματοποίηση του ταξιδιού στο Λονδίνο, μετατράπηκαν σε δάκρυα και θλίψη για το άδικο τέλος στην ιστορία της μικρής Ευαγγελίας, που παρά τον πόνο και την εξασθένηση από την αρρώστια, πάντα χαμογελούσε.

Τα σπαρακτικά λόγια που γίνονται γνωστά από τον οικογενειακό κύκλο της μικρής δεν αφήνουν κανένα ασυγκίνητο, αναφέροντας συνεχώς το ειλικρινές: «οι λέξεις δεν φτάνουν»:

Έρχονται στιγμές στην ζωή ενός ανθρώπου,που η έλευση μιας αθώας ψυχής δίνει νοημα στην ύπαρξη μας, και λέξεις όπως ανιδιοτελής αγάπη,στοργή και τρυφερότητα δεν φτάνουν να περιγράψουν τα συναισθήματα αυτά,ακόμα και αν το άπειρο πολλαπλασιαστεί με την αιωνιότητα,γιατί απλά οι λέξεις δεν φτάνουν….

Παρ’όλα αυτά,καιροί και περιστάσεις φέρνουν έτσι τα πράγματα,που αυτα τα μεγέθη έρχεται να τα αντικαταστήσει ο πόνος η θλίψη,η οργή και ενα τεραστιο ΓΙΑΤΙ;
Αλλά και πάλι οι λέξεις δεν φτάνουν…
Τέτοια η καρδιά μου,που θα έλεγε και ο Καζαντζάκης.

Ωστόσο η πίστη στον Θεό,και η βεβαιωμένη προσδοκία για όλα όσα έχει υποσχεθεί Αυτός,μας δίνουν παρηγοριά και ελπίδα!
…επειδή έρχεται η ώρα,κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία,θα ακούσουν τη φωνή Του και θα βγουν! (Ιωάννης5:28,29)
Η ανάσταση του Ιησού είναι η εγγύηση,και αυτές οι μέρες δεν αργούν….

Εις το επανιδείν λοιπόν Βαγγελιτσα μου ευχομαι από εδω και στο εξής τα επόμενα δάκρυα,να είναι δάκρυα χαράς!

Θα σε αγαπώ για ΠΑΝΤΑ!

Η οικογενεια

Η αδελφή της μητέρας της μικρής, με δύναμη ψυχής και παρά την οδύνη των στιγμών, προσδοκά, όπως αναφέρει, να βρεθούν ξανά:

Κουραστηκες μικρη μου κι αποκοιμηθηκες…τωρα δεν πονας ποια!
Ξεκουρασου μεχρι να βρεθουμε ξανα…
Αυτη η μερα δεν αργει
Θα ξαναδω το ομορφο προσωπακι σου με αυτη την ελιτσα κατω απο το ματι…
Θα ξανακουσω την ομορφη μπασα φωνουλα σου….
Εκεινη την ημερα και παλι θα κλαιω….με δακρυα χαρας αγαπημενη μου.
Θα μπορεις να χοροπηδας σαν αγριμακι πλεον» γιατι ο πονος δεν θα υπαρχει ποια…τα παλια εχουν παρελθει»
Θα σε περιμενω…
Υποσχομαι να ειμαι εκει!!

Από το πρωί της Δευτέρας η πόλη έχει βυθιστεί στο πένθος, δεκάδες είναι τα συλλυπητήρια μηνύματα που δημοσιοποιούνται από διάφορους φορείς, οργανώσεις, επιχειρήσεις αλλά και απλούς πολίτες.

Μάλιστα μετά την ποδοσφαιρική ομάδα του Πλατανιά (δείτε ΕΔΩ), η σελίδα του Χαμόγελου του Παιδιού έκανε την εξής ανάρτηση:

[zarpanews]

Ναταλία Τσαλίκη – Ένα άνευ προηγουμένου ξέσπασμα έκανε η Ναταλία Τσαλίκη μέσω του λογαριασμού της στο Facebook.

Η ηθοποιός μαζί με τον Γιάννη Μπέζο, τον Πέτρο Φιλιππίδη, τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης Λυσιστράτη έκαναν περιοδεία σε όλη σχεδόν την Ελλάδα.

Το ξέσπασμά της, όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω, αφορά την κατάσταση που βρίσκονται τα θέατρα στην ελληνική επικράτεια.

«Θέλω να πω κάποια πράγματα από την πρόσφατη εμπειρία μου της καλοκαιρινής μας περιοδείας. Σχεδόν νοιώθω υποχρεωμένη να τα πω. Θα ξαναγίνουν περιοδείες στην ελληνική περιφέρεια, θα ξαναπάμε, εμείς, άλλοι καλλιτέχνες, και καλό είναι να μην ξεχνιούνται κάποια πράγματα με τα πρώτα φθινοπωρινά σύννεφα. Τα θέατρα, στην πλειοψηφία τους, είναι από μέτρια, έως απαράδεκτα. Τα θέατρα. Που υποδέχονται τους καλλιτέχνες, δεν προσφέρουν σωστές υπηρεσίες. Δεν κάνουν τη δουλειά τους εν ολίγοις. Επτά στα δέκα θέατρα, σχεδόν αδιαφορούν για τις συνθήκες μέσα στις οποίες καλείται ο ηθοποιός να ετοιμαστεί για την παράσταση.

Τα ”καμαρίνια” είναι ανύπαρκτα. Καρέκλες από ελάχιστες έως καμία, καθρέφτες που μοιραζόμασταν 4-5 από έναν, τουαλέτες της συμφοράς, σαπούνι ούτε για δείγμα, ακόμη και ανυπαρξία …..νερού. Ναι, σε ”αρχαίο” θέατρο της Πελοποννήσου, δεν υπήρχε νερό να πλυθούμε! Σε άλλο γνωστό, μεγάλο θέατρο, είχαμε την επίσκεψη από ”δείγματα” ποντικών [!] πάνω στους πάγκους που θα βαφόμασταν.

Τα δε…” δείγματα”, μας..  ξαναεπισκέφθηκαν μετά την παράσταση, και αφού είχαμε προηγουμένως μόνοι μας καθαρίσει και απολυμάνει τους πάγκους για να μπορέσουμε να βαφτούμε! Το ότι οι καλλιτέχνες έρχονται για 4 ώρες και μετά δεν τους ξαναβλέπουμε, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους απαξιώνουμε και να μη φροντίζουμε να έχουν τα στοιχειώδη. Δεν είπα να γίνουν όλα σαν το υπέροχο θέατρο των Δελφών, αλλά τουλάχιστον να τηρούν τους στοιχειώδεις κανόνες καθαριότητος και υγιεινής. Το Θέατρο είναι πολιτισμός. Όχι μόνο στα λόγια. Όχι μόνο στο ”φαίνεσθαι”. Αλλά στην πράξη».