Το σχέδιο της νορβηγικής κυβέρνησης για τη σταδιακή κατάργηση των εκτροφείων αλεπούς και μινκ έως το 2025, καταθορύβησε τους παραγωγούς και κατενθουσίασε τους ακτιβιστές των δικαιωμάτων των ζώων. Είναι μια ένδειξη ότι η γούνα είναι πλέον εκτός μόδας, ακόμη και σε μια χώρα που κάποτε ήταν η πρώτη παραγωγός γούνας αλεπούς παγκοσμίως.
Η κυβέρνηση μειοψηφίας της συντηρητικής πρωθυπουργού Έρνα Σόλμπεργκ, στην οποία μετέχει και το λαϊκιστικό και αντιμεταναστευτικό Κόμμα της Προόδου, δέχτηκε να κλείσουν οι φάρμες εκτροφής αλεπούς και μινκ που παράγουν περίπου ένα εκατομμύριο γούνες ετησίως, στο πλαίσιο της συμφωνίας την Κυριακή με τον νέο εταίρο της, το μικρό κεντροδεξιό κόμμα Liberal, που τάσσεται κατά του εμπορίου της γούνας.
Με την ένταξη του τρίτου εταίρου στους κόλπους της, η κυβέρνηση θα υιοθετήσει ένα πιο οικολογικό πρόγραμμα με την προστασία των φυσικών περιοχών τις οποίες ορέγεται η πετρελαϊκή βιομηχανία.
«Έχουμε συγκλονιστεί βαθιά», δήλωσε η Γκούρι Βόρμνταλ της Νορβηγικής Ένωσης εκτροφέων γουνοφόρων ζώων, προσθέτοντας ότι υπάρχουν περίπου 200 εκτροφεία στη χώρα που τηρούν αυστηρούς κανόνες για την καλή διαβίωση των ζώων και απασχολούν 400 εργαζόμενους, με ετήσιο κύκλο εργασιών μεταξύ 350 εκ. και 500 εκ. κορωνών Νορβηγίας (44 – 63 εκ. δολάρια).
Η οργάνωση υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων Noah χαιρέτισε την απόφαση ως μια αλλαγή στην ξεπερασμένη και απάνθρωπη επιχείρηση της γούνας μετά και τη συρρικνούμενη ζήτηση από ευαισθητοποιημένους καταναλωτές μόδας.
«Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι», δήλωσε η επικεφαλής της οργάνωσης, κτηνίατρος Σίρι Μάρτινσεν, προσθέτοντας ότι το σχέδιο εξασφαλίζει την υποστήριξη της πλειοψηφίας του κοινοβουλίου.
Η εκτροφή της αλεπούς για τη γούνα της κορυφώθηκε στη Νορβηγία το 1939, μόλις πριν από τον Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η σκανδιναβική χώρα ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός παγκοσμίως με σχεδόν 20.000 φάρμες, σύμφωνα με κυβερνητική έκθεση.
Το 2013, αντίθετα, η Νορβηγία παρήγαγε περίπου το 3% των 7,3 εκατομμυρίων γουνών αλεπούς παγκοσμίως σε μια αγορά όπου κυριαρχεί η Κίνα με ποσοστό 69% και ακολουθεί η Φινλανδία. Την ίδια χρονιά η Νορβηγία παρήγαγε το 1% της παγκόσμιας παραγωγής μινκ που ήταν 72,6 εκατομμύρια γούνες, σε μια αγορά όπου επικρατεί πάλι η Κίνα.
«Η εκτροφή γουνοφόρων ζώων δεν είναι ιδιαίτερα προσοδοφόρα επιχείρηση στη Νορβηγία. Δεν θα πλήξει σοβαρά τη νορβηγική οικονομία το σταδιακό κλείσιμο των επιχειρήσεων αυτών», δήλωσε ο Σβέινουνγκ Φιόσε, ειδικός αναλυτής της Menon Business Economics.
Η Humane Society International, οργάνωση που μάχεται κατά του εμπορίου γούνας, δήλωσε ότι η Νορβηγία είναι η 14η ευρωπαϊκή χώρα που καταργεί σταδιακά το εμπόριο αυτό, «ελευθερώνοντας ζώα τα οποία διαφορετικά θα περνούσαν τη ζωή τους στοιβαγμένα μέσα σε κλουβιά».
Πέρυσι, ο ιταλικός οίκος μόδας Gucci ανακοίνωσε ότι σταματά να χρησιμοποιεί γούνα στα ρούχα του, ακολουθώντας το παράδειγμα ολοένα και περισσότερων οίκων μόδας που αναζητούν εναλλακτικά υλικά μετά την πίεση των οργανώσεων για τα δικαιώματα των ζώων και την αλλαγή των προτιμήσεων των καταναλωτών.
Αφού ολοκλήρωσε το πρώτο εκκλησάκι ο Άγιος Γερμανός αναζήτησε στο δάσος ένα ξύλο κατάλληλο για να εικονίσει τη Θεοτόκο, ως ένδειξη ευχαριστίας. Όταν το επεξεργάστηκε και το ετοίμασε ξαφνικά το ξύλο ράγισε και ο άγιος λυπήθηκε και σκέφτηκε να το αφήσει. Τότε ένα «φοινικούν», υπέρλαμπρο δηλαδή, κοκκινωπό φως έλουσε το σχισμένο ξύλο και φάνηκε η Παναγία μας μαζί με το Χριστό και μια φωνή ακούστηκε να του λέει: «Παιδί μου ήλπισε, εγώ είμαι εδώ» και τη στιγμή εκείνη εντυπώθηκε η Παναγία πάνω στο ξύλο. Αυτό το φως έδωσε και το όνομα στην αχειροποίητο εικόνα (εικών – φοίνισσα).
Δεύτερος κτίτορας θεωρείται ο Άγιος Διονύσιος ο Α΄ (15ο αιώνα), ο οποίος παραιτήθηκε από τη θέση του Οικουμενικού Πατριάρχη και έγινε ηγούμενος της μονής δίνοντας της τη μεγαλύτερη λαμπρότητα.
Κατά την Τουρκοκρατία, η συμβολή της Ιεράς Μονής στη διατήρηση της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού υπήρξε ανεκτίμητη. Η δράση των μοναχών στην ευρύτερη περιοχή προκάλεσε την οργή των Τούρκων, οι οποίοι θανάτωσαν το 1507 και τους 172 μοναχούς. Το μνημείο τους βρίσκεται προ της μονής.
Το 1798, μετά την πρώτη του Πατριαρχία, έμεινε ως εξόριστος στη μονή ο μετέπειτα Εθνομάρτυρας και άγιος Γρηγόριος Ε΄.
Το 1917 οι Βούλγαροι άρπαξαν τα περισσότερα κειμήλια και τα μετέφεραν στη Βουλγαρία, όπου φυλάσσονται μέχρι σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Σόφιας.
Κατά την περίοδο εκείνη των επιθέσεων και αρπαγών των Βουλγάρων, ένας αξιωματικός τους επιχείρησε να συλήσει την Εικόνα της Παναγίας, αλλά τινάχθηκε πίσω και εξέπνευσε, ενώ η μπότα και το πιστόλι του αποτυπώθηκαν στις μαρμάρινες πλάκες του δαπέδου για να ενθυμίζουν πάντοτε το θαύμα. Ακόμα και σήμερα στο μαρμάρινο δάπεδο του Ναού φαίνονται αυτά τα σημεία.
Το 1943 οι Βούλγαροι, στην Κατοχή, εκδίωξαν πάλι τους μοναχούς, έβαλαν φωτιά και κάηκε όλο το μοναστήρι εκτός από το ναό. Η Ιερά Μονή Εικοσιφοίνισσας αφέθηκε έρημη μέχρι την επαναλειτουργία της ως γυναικείου μοναστηριού το 1967. Σήμερα στη μονή ζουν περίπου 25 μοναχές.
Το επιβλητικό τετράγωνο (20 Χ 20 μέτρα) Καθολικό των Εισοδίων της Θεοτόκου διαθέτει όμορφο τέμπλο, ενώ το Ιερό Βήμα σώζεται από τον 11ο αιώνα. Στο ξυλόγλυπτο επίχρυσο τέμπλο του Καθολικού βρίσκεται η αχειροποίητος και θαυματουργή Ιερά Εικόνα.
Εκτός από το ναό, το μοναστήρι επίσης περιλαμβάνει ξενώνες (τρία κτίρια με 200 κρεβάτια), τα κελλιά των μοναζουσών, Τράπεζα, αρχονταρίκι, μουσείο, τα παρεκκλήσια της Αγίας Βαρβάρας (με Αγίασμα) και της Ζωοδόχου Πηγής, εργαστήρια κεντητικής και αγιογραφίας κ.α. Αξιοθαύμαστα είναι και τα δύο μικρά κυπαρίσσια που εδώ και πολλά χρόνια ζουν θαυματουργικά στη στέγη του ναού (στη βάση του μικρού τρούλου).
Η Ιερά Μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας εορτάζει στις 15 Αυγούστου στη μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 14 Σεπτεμβρίου στη μνήμη του τιμίου Σταυρού και στις 21 Νοεμβρίου στη μνήμη των Εισοδίων της Θεοτόκου.
