Το όνομα του αστυνομικού Φωτεινού Παγιαύλα είχε κάνει το 2016 τον γύρο του κόσμου, καθώς μία φωτογραφία του με προσφυγόπουλα σε σχολείο είχε γίνει viral, αφού είχα αναδημοσιευτεί από ελληνικά και ξένα ΜΜΕ προκαλώντας συγκίνηση.
Την περίοδο που σε κάποια σχολεία οι γονείς αντιδρούσαν στην παρουσία παιδιών προσφύγων -φοβούμενοι ότι φέρουν σοβαρές ασθένειες- εκείνος ανάρτησε τη φωτογραφία που παίζει με προσφυγόπουλα και έγραψε: «υπάρχει θέμα μετάδοσης αγάπης, γέλιου, κεφιού, ανθρωπιάς».
Αυτή τη φορά, το όνομά του έρχεται ξανά στη δημοσιότητα καθώς ο διαδικτυακός του πόλεμος με μία λιμενικό, την Κατερίνα Πλακίδα, έφτασε στη Δικαιοσύνη. Η λιμενικός έχει κάνει πολλές αναρτήσεις με χαρακτηρισμούς και υπονοούμενα εις βάρος του αστυνομικού.
Οι ευαισθησίες του κ. Παγιαύλα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την προστασία των μειονοτήτων φαίνεται πως δεν βρίσκουν σύμφωνη την λιμενικό, η οποία σε πρόσφατη ανάρτηση αναφέρει πως ο αστυνομικός συχνάζει σε γκέι μπαρ εξαιτίας παλαιότερης συμμετοχής του στο Athens Pride. Με δική του ανάρτηση, εκείνος τη χαρακτηρίζει «τρανσφοβική» και εκείνη του έκανε μήνυση.
Ο κ.αστυνομικός Παγιαύλας υπηρετεί στην Υποδιεύθυνση Τροχαίας Αθηνών και το καλοκαίρι του 2016 συμμετείχε στο Athens Pride ως μέλος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών, καταγγέλλοντας με αυτόν τον τρόπο ότι «τα τελευταία χρόνια η άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα καθίσταται επικίνδυνη».
Η ανάρτηση της λιμενικού:
Η ανάρτηση του αστυνομικού:
H κυρία Πλακίδα προσκόμισε στη μήνυσή της φωτοαντίγραφα των σχολίων από το Facebook και προσωπικές συνομιλίες με τον αστυνομικό.
Πηγή πληροφοριών: protothema.gr
[enikos]
Αφού ολοκλήρωσε το πρώτο εκκλησάκι ο Άγιος Γερμανός αναζήτησε στο δάσος ένα ξύλο κατάλληλο για να εικονίσει τη Θεοτόκο, ως ένδειξη ευχαριστίας. Όταν το επεξεργάστηκε και το ετοίμασε ξαφνικά το ξύλο ράγισε και ο άγιος λυπήθηκε και σκέφτηκε να το αφήσει. Τότε ένα «φοινικούν», υπέρλαμπρο δηλαδή, κοκκινωπό φως έλουσε το σχισμένο ξύλο και φάνηκε η Παναγία μας μαζί με το Χριστό και μια φωνή ακούστηκε να του λέει: «Παιδί μου ήλπισε, εγώ είμαι εδώ» και τη στιγμή εκείνη εντυπώθηκε η Παναγία πάνω στο ξύλο. Αυτό το φως έδωσε και το όνομα στην αχειροποίητο εικόνα (εικών – φοίνισσα).
Δεύτερος κτίτορας θεωρείται ο Άγιος Διονύσιος ο Α΄ (15ο αιώνα), ο οποίος παραιτήθηκε από τη θέση του Οικουμενικού Πατριάρχη και έγινε ηγούμενος της μονής δίνοντας της τη μεγαλύτερη λαμπρότητα.
Κατά την Τουρκοκρατία, η συμβολή της Ιεράς Μονής στη διατήρηση της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού υπήρξε ανεκτίμητη. Η δράση των μοναχών στην ευρύτερη περιοχή προκάλεσε την οργή των Τούρκων, οι οποίοι θανάτωσαν το 1507 και τους 172 μοναχούς. Το μνημείο τους βρίσκεται προ της μονής.
Το 1798, μετά την πρώτη του Πατριαρχία, έμεινε ως εξόριστος στη μονή ο μετέπειτα Εθνομάρτυρας και άγιος Γρηγόριος Ε΄.
Το 1917 οι Βούλγαροι άρπαξαν τα περισσότερα κειμήλια και τα μετέφεραν στη Βουλγαρία, όπου φυλάσσονται μέχρι σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Σόφιας.
Κατά την περίοδο εκείνη των επιθέσεων και αρπαγών των Βουλγάρων, ένας αξιωματικός τους επιχείρησε να συλήσει την Εικόνα της Παναγίας, αλλά τινάχθηκε πίσω και εξέπνευσε, ενώ η μπότα και το πιστόλι του αποτυπώθηκαν στις μαρμάρινες πλάκες του δαπέδου για να ενθυμίζουν πάντοτε το θαύμα. Ακόμα και σήμερα στο μαρμάρινο δάπεδο του Ναού φαίνονται αυτά τα σημεία.
Το 1943 οι Βούλγαροι, στην Κατοχή, εκδίωξαν πάλι τους μοναχούς, έβαλαν φωτιά και κάηκε όλο το μοναστήρι εκτός από το ναό. Η Ιερά Μονή Εικοσιφοίνισσας αφέθηκε έρημη μέχρι την επαναλειτουργία της ως γυναικείου μοναστηριού το 1967. Σήμερα στη μονή ζουν περίπου 25 μοναχές.
Το επιβλητικό τετράγωνο (20 Χ 20 μέτρα) Καθολικό των Εισοδίων της Θεοτόκου διαθέτει όμορφο τέμπλο, ενώ το Ιερό Βήμα σώζεται από τον 11ο αιώνα. Στο ξυλόγλυπτο επίχρυσο τέμπλο του Καθολικού βρίσκεται η αχειροποίητος και θαυματουργή Ιερά Εικόνα.
Εκτός από το ναό, το μοναστήρι επίσης περιλαμβάνει ξενώνες (τρία κτίρια με 200 κρεβάτια), τα κελλιά των μοναζουσών, Τράπεζα, αρχονταρίκι, μουσείο, τα παρεκκλήσια της Αγίας Βαρβάρας (με Αγίασμα) και της Ζωοδόχου Πηγής, εργαστήρια κεντητικής και αγιογραφίας κ.α. Αξιοθαύμαστα είναι και τα δύο μικρά κυπαρίσσια που εδώ και πολλά χρόνια ζουν θαυματουργικά στη στέγη του ναού (στη βάση του μικρού τρούλου).
Η Ιερά Μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας εορτάζει στις 15 Αυγούστου στη μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 14 Σεπτεμβρίου στη μνήμη του τιμίου Σταυρού και στις 21 Νοεμβρίου στη μνήμη των Εισοδίων της Θεοτόκου.
[
