Τα κοριτσάκια από το δημοτικό κιόλας μαθαίνουμε να κρύβουμε το σώμα μας για να μην προκαλέσει τ αγόρια. Μαθαίνουμε ότι είναι ντροπή να έχουμε βυζάκια, να αναπτυσσόμαστε, να έχουμε περίοδο.
*γράφει η SISSY FRAGHO – 2020mag.gr
Όταν είσαι κοριτσάκι πρέπει να είσαι σεμνό και να προσεχείς την τιμή σου, το λουλουδάκι σου, γιατί τ’ αγόρια έχουν το κακό στο μυαλό τους και δε λέει κανείς να βγάλει το κακό από τα αγόρια, αλλά είναι προφανώς ευκολότερο να “φυτεύει” το κακό και στα κορίτσια.
Η κοινωνία βρίσκει προτιμότερο το να πονηρέψει και ν’ αγριέψει τα κορίτσια, απ’ το να εκπαιδεύσει τ’ αγόρια.
Η κοινωνία από τη νηπιακή ηλικία μαθαίνει στα κορίτσια, τι δεν μπορούν να κάνουν λόγων των ορμών των αγοριών. Ποτέ δε σκέφτηκε τι μπορεί να κάνει για να μάθει στα αγόρια ότι στο σώμα ενός ανθρώπου δικαίωμα έχει ΜΟΝΟ το ίδιο το άτομο.
Αντί να μαθαίνει η κοινωνία κουνγκ φου στα κορίτσια, θα έπρεπε να μάθει στ’ αγόρια τη λέξη αυτοδιάθεση και συναίνεση.
Έχει γεμίσει η κοινωνία επίδοξους ή ήδη βιαστές, βιαστές της μιας φοράς ή κατ’ εξακολούθηση, κακοποιητές και γυναικοκτόνους. Άνθρωποι γύρω μας φαινομενικά κανονικοί. Όλες έχουμε, όχι μια, πολλές ιστορίες, αλλά τις λέμε στα κρυφά γιατί θα μπλέξουμε αν μιλήσουμε.
Αντί να μάθεις στην κόρη σου ότι τ’ αγόρια είναι κακά αλλά τι να κάνουμε, boys will be boys, φρόντισε να μάθεις στο κορίτσι ότι όταν λέει όχι, είναι όχι και οτιδήποτε μετά από αυτό το όχι δεν έχει αξία και καμία δικαιολογία για παραβίαση αυτού.
Μάθε της να μην ντρέπεται για το σώμα της αλλά για την κοινωνία που έχει γεμίσει με «καλά παιδιά» που έχουν πολύ κακές προθέσεις, μάθε της ότι δε θα γίνει τίποτα «μπλε» αν πει «όχι δε θέλω». Πες της ότι είναι οκ να μετάνιωσε στη μέση του ραντεβού και αν την πιέσουν δωσ’ της σχέδιο διαφυγής, χωρίς να φοβάται ότι θα την κρίνεις.
Μάθε στον γιο σου ότι όπως αυτός θα πονέσει αν του κλείσουν με βία όλα τα δάχτυλα στην πόρτα έτσι πονάει και το άλλο σώμα όταν του κάνουν κάτι που δε θέλει.
Μάθε τα παιδιά αντί να φιλάνε το χέρι του παππά και το μάγουλο του θείου να έχουν την επιλογή να σου πουν όχι γιατί τα κορμάκια είναι μόνο δικά τους κι αυτά επιλέγουν πως θα τα διαθέσουν.
Αν του επιβάλεις τι θα φορέσει για κοινωνικούς λόγους τότε το παιδί θα νιώθει ότι δικαίωμα στο σώμα του έχει όλη η κοινωνία.
Ξέρεις ποσό σημαντικές καταγραφές γίνονται στο υποσυνείδητο ενός παιδιού μέχρι την ενηλικίωση; Το αφήνουμε εκεί έξω με αυτά που έμαθε: Η κοινωνία ορίζει πως θα παρουσιάσει και διαθέσει ένα κορίτσι το σώμα του ενώ το αγόρι υπόκειται σε ελάχιστους κανόνες (και πάλι δεν τους τηρεί).
Πώς θα μάθει το παιδί τα όρια όταν δεν έχει δικαίωμα να πει στη μαμά «αυτή τη στιγμή δε θέλω να με φιλήσεις» γιατί πραγματικά το σώμα του δε νιώθει αυτή τη στιγμή να φιλήσει.
Όταν δεν τους μαθαίνουμε να διεκδικούν τα δικά τους όρια, πως θα σεβαστούν των άλλων;
Πως θα καταλάβουν ότι τα όρια τους είναι ιερά και δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία αν κάποιος τα παραβιάσει, ακόμα κι αν είναι γονιός;
Χωρίς όρια υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να γίνουν έρμαιο του κάθε χειριστικού νάρκισσου. Αυτό τους το έχει πει κανείς;
Η κοινωνία θέλει μόνο «καλά παιδιά», δεν έχει σημασία αν βιάζουν ή ξυλοκοπούν ή ασκούν οποιασδήποτε μορφή βίας σε ξένο σώμα.
Τα θέλει να φαίνονται καλά αλλά δεν ξέρει η κοινωνία ότι ένα βασικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθή και νάρκισσου είναι η «επιφανειακή γοητεία» (supeficial charm). Είναι το φαινόμενο της υπερδιορθωσης της εικόνας προς την κοινωνία.
Θυμάμαι λίγο τα τελευταία γεγονότα με τον «γνωστό σκηνοθέτη» και αναγνωρίζω αυτό το «καλό παιδί» και σκέφτομαι ποια παιδιά ήταν το θήραμα του.
Τα περισσότερα χαμένα από ανασφάλειες που τους γέμισε η οικογένεια.
Δε θέλω καν να σκεφτώ τη διαπαιδαγώγηση του ίδιου του σκηνοθέτη.
Όσοι είχαν πολύ βίαιη εμπειρία σεξουαλικής κακοποίησης λένε το ίδιο πράγμα «πάγωσα, δεν ήξερα τι να κάνω».
Δεν μας έχει εκπαιδεύσει η κοινωνία να βάζουμε ψηλά τα όρια μας με κάθε κόστος. Δεν μας έχει μάθει ότι το πρόβλημα δεν είναι η άμυνα αλλά η επίθεση.
Δε μας έχει αφήσει να μεγαλώσουμε ως κυρίαρχοι του εαυτού μας.
Η κοινωνία απλά κρίνει με το “καλόμετρο”, στο οποίο έχει να γίνει update από το ‘50.
Και πριν απειλήσεις τον γιο μου, που θα βγει ραντεβού με την κόρη σου, φρόντισε να της έχεις μάθει 5 πράγματα για το σώμα της και την επαφή με άλλους ανθρώπους κι εγώ θα φροντίσω να τη σεβαστεί περισσότερο κι από σένα κι αν δεν το κάνει θα φροντίσω προσωπικά να τιμωρηθεί.
Τέλος αν έχεις ένα αγόρι κι ένα κορίτσι μάθε τους τα ίδια πράγματα γιατί σε κάποιο άλλο σπίτι την ίδια στιγμή μεγαλώνει ένα αγόρι που του λένε στα 7 «τι έγινε παιχταρά μου έχεις γκόμενα;», στα 15 «πόσες έχεις κανονίσει;», στα 18 «μα πως σ αρέσει αυτή; έχει πάει με τη μισή περιοχή» κ.α.
Πως θα σου φαινόταν να βγει από εκείνο το σπίτι ένα ίδιο αγόρι με τον παιχταρά τον δικό σου και να γίνει υποψήφιος αγαπητικός της κόρης σου, που της έμαθες να κρύβεται αλλά όχι να προστατεύεται απ’ τον χειρισμό του κάθε παιχταρά; Είναι πιο εύκολο να μάθει κουνγκ φου η κόρη σου λοιπόν ή να μάθεις τον γιο σου να σέβεται;
Το «μάθε» δεν πάει μόνο στους γονείς αλλά σε όλη την κοινωνία.
Μην αφήνεις άλλο τις πριγκίπισσες με τα κλειδιά σφιχτά κρατημένα ανάμεσα στα δάχτυλα.
