Ένας άντρας στη νοτιοανατολική Κίνα μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο όταν παρατήρησε ότι ένας μυστηριώδης αδένας σε μέγεθος μπάλας έπεσε από τον πρωκτό του.
Οι γιατροί ανέφεραν ο αδένας που ήταν ακόμα συνδεδεμένος στο πίσω μέρος ήταν ο πρωκτός του ο οποίος αποκολλήθηκε από το σώμα του.
Σύμφωνα με τους γιατρούς, η κατάσταση αυτή ονομάζεται πρόπτωση ορθού και μπορεί να προκλήθηκε από το γεγονός ότι ο άντρας καθόταν στην λεκάνη πάνω από 30 λεπτά.
Ο άντρας υποστήριξε ότι έπαιζε παιχνίδια στο κινητό του, ενώ καθόταν στην λεκάνη.
Δείτε το βίντεο
Η ορθική πρόπτωση είναι μια κατάσταση κατά την οποία το τελευταίο μέρος του εντέρου αποκολλάται από το σώμα και είναι ορατό έξω από το σώμα.
“Ο ασθενής είχε πρόπτωση ορθού από την ηλικία των 4, αλλά δεν το πρόσεξε και η κατάσταση επιδεινώθηκε”, ανέφερε η γιατρός του ασθενή. Η αξονική τομογραφία δείχνει το τελευταίο μέρος του εντέρου έξω από το σώμα του άντρα.
Επίσης, η γιατρός ανέφερε ότι η πολύ ώρα που πέρασε ο άντρας στην τουαλέτα τους μυς της λεκάνης του.
Σύμφωνα με την γιατρό, υπήρχαν μώλωπες και ίχνη αίματος στα τοιχώματα του εντέρου του άντρα.
Οι γιατροί αφαίρεσαν με επιτυχία τον μέρος του εντέρου από το σώμα του άντρα και τώρα αναρρώνει.
Τρύφωνας Σαμαρας και Βασίλειος Κωστέτσος ένωσαν τις πληθωρικές τους προσωπικότητες στον αέρα του «Επιτέλους σαββατοκύριακο» και το αποτέλεσμα ήταν εκρηκτικό και… ακατάλληλο!
«Το αποφεύγουμε να πάμε μαζί σε εκπομπές γιατί τσακωνόμαστε γιατί λέει μιλάω συνέχεια και δεν τον αφήνω να μιλάει. Οπότε δεν μιλάω εγώ σήμερα» είπε ο Βασίλειος Κωστέτσος και λίγες στιγμές αργότερα μαζί με τον Τρύφωνα Σαμαρά έδωσαν μια γεύση από αυτό τον συνδυασμό αρκετά γερή…
«Την τελευταία φορά που πήγαμε στο Θέμο μαζί δεν με άφησε να βγάλω λέξη».
«Καλέ, παπ… λέει τώρα! Απλά ήμουν ωραιότερος και άφρισε» απάντησε ο Βασίλειος Κωστέτσος που άφησε τα «γαλλικά» του ελεύθερα στον αέρα της εκπομπής.
Λίγο αργότερα η κουβέντα θα ερχόταν στο μουστάκι που έχει λανσάρει ο Τρύφωνας Σαμαράς, αλλά και στα σχόλια που έχει ακούσει..
«Ήθελα να κάνω μια αλλαγή…Φυσικά ακούγονται διάφορα… Σε άλλους αρέσει, σε άλλους δεν αρέσει», έλεγε ο Τρύφωνας Σαμαράς όταν ο Βασίλειος Κωστέτσος συμπλήρωσε:
«Είναι ο φερετζές του…»
«Σταμάτα! Δεν χρειάζομαι φερετζέ. Αυτός που είναι άντρας, είναι άντρας. Και άντρας είσαι στην συμπεριφορά σου και στη ντομπροσύνη σου, δεν είσαι αν θα αφήσεις μουστάκι ή για να καλυφθείς σε κάτι.»
«Μα για αυτό τους κοροϊδεύουν αυτούς. Δεν λέμε για εσένα…»
Υπάρχουν 12 χαρακτήρες της Ντίσνεϊ που γεννήθηκαν, έγιναν μετά τον γάμο τους και θεωρήθηκαν πριγκίπισσες, λόγω του ηρωισμού τους. Μερικοί από αυτούς τους χαρακτήρες, προέρχονται από θρύλους, από παραμύθια ή και από την πραγματική ζωή, κάτι που είναι πιο συναρπαστικό αλλά και σκοτεινότερο σε σχέση με όσα βλέπουμε στις ταινίες.
Παρακάτω θα μπορέσετε να ανακαλύψετε τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από 9 πριγκίπισσες της Ντίσνεϊ και ποια βασίζεται σε πραγματικό πρόσωπο.
#1 Η μάγισσα διώχνει τη Ραπουνζέλ και τυφλώνει τον πρίγκιπα
Η ιστορία της Ραπουνζέλ, βασίζεται σε παραμύθι των αδερφών Γκρίμ. Σύμφωνα με την εκδοχήτους, όταν η μάγισσα μαθαίνει για τη Ραπουνζέλ και τον πρίγκιπα, κόβει τα μαλλιά της Ραπουνζέλ και τα κρεμάει έξω από το παράθυρο. Όταν ο πρίγκιπας αντικρίζει τη μάγισσα, πηδά από το παράθυρο και τυφλώνεται όταν πέφτε σε αγκάθια. Τελικά βρίσκει τη Ραπουνζέλ, που τον θεραπεύει με τα δάκρυά της.
Είναι ενδιαφέρον ότι στην πρώτη εκδοχή του παραμυθιού, η Ραπουνζέλ είναι εκείνη που αποκαλύπτει τη σχέση της με τον πρίγκιπα, όταν παραδέχεται στη μάγισσα ότι τα ρούχα της γίνονται πολύ σφιχτά γύρω από τη μέση της (υποδεικνύοντας την εγκυμοσύνη της).
Η Άριελ, η Μικρή Γοργόνα, βασίζεται στον χαρακτήρα της κλασικής ιστορίαςτου Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Σε αυτή την ιστορία, η Μικρή Γοργόνα σώζει τον πρίγκιπα από πνιγμό, τον ερωτεύεται και ανταλλάζει την όμορφη φωνή της για να γίνει άνθρωπος. Ωστόσο, υπάρχει και κάτι ακόμη: κάθε βήμα που κάνει είναι εξαιρετικά επώδυνο.
Ο πρίγκιπας παντρεύεται ένα άλλο κορίτσι που πιστεύει ότι είναι η σωτήρας του, και η Μικρή Γοργόνα πέφτει στον ωκεανό και μετατρέπεται σε αφρό της θάλασσας.
#3 Ο Μάουι είναι ένας λεπτός έφηβος και η Βαϊάνα δεν υπάρχει
Η Βαϊάνα είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας. Η αρχική ιδέα των συγγραφέων, ήταν να κάνουν μια ταινία για τον Μάουι, αλλά μετά την επίσκεψή τους στην Πολυνησία, εμπνεύστηκαν από τις όμορφες και ισχυρές γυναίκες (όπως φαίνεται στη φωτογραφία δεξιά). Έμαθαν επίσης πολλά για τη ναυσιπλοΐα, και έτσι δημιουργήθηκε ο χαρακτήρας της Βαϊάνα.
Η ταινίαείναι γεμάτη από αναφορές στην πολυνησιακή μυθολογία, στην οποία τα νησιά πιστεύεται ότι έχουν δημιουργηθεί από τον ημίθεο Μάουι. Στους μύθους, σε αντίθεση με την ταινία, ο Μάουι εμφανίζεται ως ένας λεπτός νεαρός που μεγαλώνει έχοντας ένα ψηλό κότσο στο κεφάλι του.
Η Μουλάν προέρχεται από την κινεζική μπαλάντατης Μουλάν. Αναφέρεται σε μια γυναίκα πολεμίστρια που πηγαίνει στον πόλεμο και μετά από 10 χρόνια μάχης, αρνείται όλες τις στρατιωτικές τιμές και επιστρέφει στο σπίτι όπου η οικογένειά της την περιμένει χαρούμενη.
Ωστόσο, σε μια εκδοχή του μύθου, η Μουλάν επιστρέφει στο σπίτι και βρίσκει τον πατέρα της νεκρό και την οικογένειά της σκορπισμένη. Αισθάνεται μόνη, ταλαιπωρημένη και αυτοκτονεί.
#5 Η Κακιά Βασίλισσα της Χιονάτης, δέχεται μια σκληρή τιμωρία
Σε αυτό το παραμύθιτων αδερφών Γκριμ, η Κακιά Βασίλισσα φτάνει στο γάμο της Χιονάτης και του Πρίγκιπα. Εκεί, αναγκάζεται να φορέσει ζεστά σιδερένια παπούτσια και να χορέψει με αυτά, μέχρι να πεθάνει.
Η βασίλισσα στην ταινία «Ψυχρά κι Ανάποδα», βασίζεται στο χαρακτήρα του παραμυθιού«Η Βασίλισσα του Χιονιού», του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Είναι η βασίλισσα των χιονονιφάδων και ζει σε ένα παγωμένο παλάτι. Απαγάγει ένα μικρό αγόρι, τον Κάι, και τον γοητεύει με ένα φιλί. Η φίλη της, η Γκέρτα, τον σώζει από το παλάτι της αρκετά χρόνια αργότερα.
#7 «Η Πεντάμορφη και το Τέρας», υπήρχαν και ζούσαν στη μεσαιωνική Γαλλία
Η ιστορία γράφτηκε από την Μαντάμ Γκαμπριέλ-Σουζάν ντε Βιλνέβ και δημοσιεύθηκε το 1740. Πιστεύεται ότι εμπνεύστηκε από ένα πραγματικό ζευγάρι, τον Πέδρο και την Κάθριν Γκονσάλβς. Ο Πέδρο υπέφερε από μια σπάνια γενετική κατάσταση, λόγω της οποίας ολόκληρο το σώμα του ήταν καλυμμένο με πυκνές τρίχες. Η Κάθριν υποτίθεται ότι δεν είδε τον γαμπρό πριν από την ημέρα του γάμου.
Αν και ο σύζυγος δεν έγινε ένας όμορφος πρίγκιπας, το ζευγάρι απέκτησε 7 παιδιά.
Στο Πίρσφορεστ, μια από τις πρώτες εκδόσεις της Ωραίας Κοιμωμένης που γράφτηκε τον 16ο αιώνα, η πριγκίπισσα Ζελαντίν ερωτεύτηκε τον Τρωίλο. Ενώ ο άνδρας φεύγει, η πριγκίπισσα πέφτει σε έναν μαγεμένο ύπνο. Έπειτα, ο Τρωίλος την βρίσκει και την αφήνει έγκυο ενώ η ίδια κοιμάται.
Το νεογέννητο αφαιρεί το λινάρι που είχε προκαλέσει τον ύπνο της μητέρας του. Μετά το ξύπνημα, η πριγκίπισσα συνειδητοποιεί πως ο Τρωίλος είναι ο πατέρας του παιδιού και τον παντρεύεται.
Η Ποκαχόντας, (όνομα γέννησης: Ματοάκα), γεννήθηκε το 1595 και ήταν κόρη του αρχηγού Ποουχάταν. Το 1607, ο Τζον Σμιθ, ένας Άγγλος στρατιώτης και εξερευνητής, συνελήφθη από μια κυνηγετική ομάδα της περιοχής Ποουχάταν. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ματοάκα μπήκε μπροστά στο σώμα του για να τον προστατεύσει από την εκτέλεση. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι αυτό συνέβη πραγματικά.
Η νεαρή απήχθηαπό τους αποίκους ως αντάλλαγμα για τους Άγγλους κρατούμενους που κρατούσε ο πατέρας της. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της, ο καλλιεργητής καπνού Τζον Ρόλφ αποφάσισε να την απελευθερώσει, αν συμφωνούσε να τον παντρευτεί. Πέθανε όταν ήταν 21 ετών.
Η Βόρεια και η Νότια Κορέα αποφάσισαν φέτος να συμμετέχουν στους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της ΠιονγκΤσανγκ ως μια ομάδα και με μια σημαία, και μάλιστα υπεύθυνος για αυτό φαίνεται ότι είναι ο Γιώργος Παπανδρέου..
Όπως γράφει ο «Βηματοδότης»: Η συμφωνία αυτή επετεύχθη στην πιο δύσκολη περίοδο που περνούν οι σχέσεις της Βόρειας Κορέας με την Νότια.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, με την ιδιότητά του ως προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, βρέθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο στο Πεκίνο με πρόσκληση του πρώτου γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας Λιου Γιουνσάν, με σκοπό να αναλάβει πρωτοβουλία ανάμεσα στις δύο Κορέες ενεργοποιώντας την Ολυμπιακή Εκεχειρία, ώστε οι δύο εμπόλεμες χώρες να σταματήσουν κάθε εχθροπραξία και να συμμετάσχουν από κοινού στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
Στο Πεκίνο ο κ. Παπανδρέου έτυχε θερμής υποδοχής και λίγες ημέρες αργότερα ανήρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Fb ότι η Ολυμπιακή Εκεχειρία πέτυχε στην κορεατική χερσόνησο και ότι οι δύο χώρες θα συμμετάσχουν όχι μόνο με κοινή ομάδα, αλλά κατά τη διάρκεια των αγώνων θα απέχουν από κάθε πρόκληση ή εχθροπραξία.
Τι ακριβώς είχε συμβεί;
Ο Γιώργος Παπανδρέου, φεύγοντας από το Πεκίνο, πήγε κατευθείαν στη Σεούλ όπου συνάντησε τον πρώην γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν.
Του εξέφρασε την ανάγκη «για την προώθηση της ειρήνης με την ευκαιρία των Αγώνων» (όπως ο ίδιος υπογράμμισε στο Διαδίκτυο) και τη συνέχεια τη μάθατε από τις ανακοινώσεις των δύο χωρών και από μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία.»
Ασταμάτητη είναι η Κατερίνα Στεφανίδη τη φετινή χρονιά, καθώς πέτυχε τη 17η διαδοχική νίκη της στο μίτινγκ της Ρουέν, περνώντας τα 4,82 μέτρα.
Η “χρυσή” ολυμπιονίκης είναι πλέον η τρίτη καλύτερη στον κόσμο αυτό τον χειμώνα. Ακολούθησε και μια προσπάθεια να ξεπεράσει τα 4,92 μ., ένα εκατοστό πάνω από το ρεκόρ της, χωρίς επιτυχία..
Στο ίδιο μίτινγκ, η Νικόλ Κυριακοπούλου πέρασε τα 4,50 μ., ενώ ο Κώστας Φιλιππίδης πέρασε τα 5,70 μ. και ήταν τρίτος στο επί κοντώ ανδρών.
Δείτε το σχετικό βίντεο με το άλμα της Κατερίνας Στεφανίδη:
Τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης οι αυτοκτονίες ήρθαν στο προσκήνιο στην Ελλάδα. Αναφέρονταν από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, από το βήμα της Βουλής και το θέμα έδειχνε να έχει πάρει διαστάσεις εθνικής τραγωδίας που ανταγωνίζονταν τους θανάτους από τροχαία και το κάπνισμα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή μήπως σε μία κατάσταση που δεν μεταβάλλονταν απλώς κάποιοι έριξαν τον προβολέα επάνω;
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα και αφορούν το 2015, δηλαδή την χρονιά η κρίση βρίσκονταν στην κορύφωση της, η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση σε όλη την Ευρώπη σε ότι αφορά τις αυτοκτονίες.
Οι αριθμοί στον χάρτη οι οποίοι καταγράφει αυτοκτονίες ανά 100.000 κατοίκους δείχνουν ότι πρωταθλήτρια στις αυτοκτονίες είναι η Λιθουανία με 21,1 θανάτους από αυτό τον λόγο ακολουθούμενη από την Λευκορωσία (19,1) και την Πολωνία (18,5).
Στον αντίποδα βρίσκεται η Ελλάδα η οποία φαίνεται και από τον παραπάνω πίνακα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας δεν παρουσιάζει σημαντικές αυξομειώσεις τα τελευταία χρόνια.
Όπως λένε και οι ειδικοί οι οικονομικοί λόγοι βρίσκονται χαμηλά στην λίστα με τις αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στην αυτοχειρία. Δεν είναι τυχαίο ότι στις τελευταίες θέσεις φιγουράρει η Τζαμάικα ενώ στις πρώτες η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, δύο από τις πλέον πλούσιες χώρες του πλανήτη.
Αξίζει να ξέρουμε για τις αυτοκτονίες
Το 95% των αυτοκτονιών θα μπορούσε να προληφθεί. Η ενεργοποίηση των οικείων, συγγενών και φίλων του εν δυνάμει αυτόχειρα μπορεί πραγματικά να αποβεί σωτήρια. Σε μία περίοδο κατά την οποία η αυτοκτονία τείνει να καταστεί «κουλτούρα», η γνώση και αναγνώριση των προειδοποιητικών σημείων και συμπτωμάτων μπορεί να σώσει ζωές. Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε και τι να ΜΗΝ κάνουμε εάν καταλάβουμε ή μας εκμυστηρευθεί κάποιος ότι έχει αυτοκτονικές τάσεις:
* Να παίρνετε πάντα στα σοβαρά τα αυτοκαταστροφικά σχόλια. Όταν ένας άνθρωπος αναφέρει ότι σκέπτεται την αυτοκτονία πρέπει πάντα να αντιμετωπίζουμε αυτά τα σχόλια με σοβαρότητα. Η υπόθεση ότι ο άνθρωπος αυτός επιδιώκει μόνο την προσοχή μας είναι ένα πολύ σοβαρό και ενδεχομένως καταστρεπτικό, λάθος.
* Πρέπει να μάθετε όσο το δυνατόν περισσότερα για το τι σκέπτεται. Όσο περισσότερο έχει προγραμματίσει τις πράξεις του, τόσο μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχει. Εάν ο άνθρωπος αυτός έχει προσχεδιάσει την μέθοδο και την χρονική στιγμή τότε βρίσκεται σε εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο, γι’ αυτό το λόγο δεν πρέπει να διστάσετε να καλέσετε το 1018 και να εξασφαλίσετε ότι το άτομο αυτό θα πάρει βοήθεια από ειδικούς ψυχικής υγείας. Μιλήστε ανοιχτά για την αυτοκτονία και ρωτήστε τον ίδιο εάν αισθάνεται τόσο άσχημα που σκέφτεσαι την αυτοκτονία;
* Αφήστε τον να εκφράσει τα συναισθήματα του με τον τρόπο που θέλει εκείνος. Προσπαθήστε να μην φανείτε σοκαρισμένος. Ο άνθρωπος είναι ήδη πολύ συντετριμμένος και αν διακρίνει την ταραχή σας, ίσως επηρεαστεί αρνητικά. Παραμείνετε ήρεμοι και μιλήστε μαζί του. Αφήστε τον να κλάψει, να φωνάξει και να κάνει ότι είναι γι’ αυτόν απαραίτητο για να απελευθερώσει τα συναισθήματα του. Όμως μην του επιτρέψετε να γίνει βίαιος ή να βλάψει τον εαυτό του. Χρησιμοποιήστε ενθαρρυντικές φράσεις. Να θυμάστε ότι ο έντονος συναισθηματικός πόνος μπορεί να είναι συντριπτικός, γι’ αυτό το λόγο να είστε όσο το δυνατό πιο ευγενικοί και υποστηρικτικοί. Πείτε του ότι ανησυχείτε πολύ γι’ αυτόν. Ένας αυτοκαταστροφικός άνθρωπος είναι ευάλωτος και χρειάζεται να αισθανθεί το ενδιαφέρον σας.
* Μην προσπαθήσετε να βοηθήσετε αυτόν τον άνθρωπο μόνοι σας. Βεβαιωθείτε ότι παρακολουθείτε από γιατρό και ειδικό ψυχικής υγείας. Ένας αυτοκαταστροφικός άνθρωπος χρειάζεται βοήθεια από επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Μην επιτρέψετε σε μη σωστά καταρτισμένους ανθρώπους να δράσουν ως οι μοναδικοί σύμβουλοι αυτού του ατόμου.
* Προτού αφήσετε μόνο του τον άνθρωπο αυτό βεβαιωθείτε ότι δέχτηκε βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας ή ότι ο κίνδυνος αυτοκτονίας έχει περάσει. Δεν μπορείτε να τον αφήσετε έως ότου περάσει ο κίνδυνος ή έως ότου μπει σε θεραπεία. Ένας άνθρωπος με αυτοκτονικό ιδεασμό είναι σε κίνδυνο κάθε στιγμή. Βεβαιωθείτε ότι κάνατε τις κατάλληλες ενέργειες για να τον βοηθήσετε πριν τον αφήσετε μόνο του.
* Εάν αυτός ο άνθρωπος είναι κάτοχος όπλου και σας μιλήσει για την πρόθεση του να το χρησιμοποιήσει πρέπει άμεσα να αποκλειστεί η πρόσβαση του σε αυτό. Τα πυροβόλα χρησιμοποιούνται σε πολλές περιπτώσει και συνήθως εκείνοι που τα χρησιμοποιούν ως μέσω αυτοκτονίας δεν επιζούν. Αυτή είναι μια έκτακτη ανάγκη που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα.
* Εάν κάποιος σας πει να κρατήσετε μυστικές τις αυτοκτονικές του προθέσεις, να θυμάστε ότι δεν μπορείτε να κρατήσετε αυτό το μυστικό. Σε καμία περίπτωση δεν μπορείτε να κρατήσετε ένα μυστικό που μπορεί να προκαλέσει το θάνατο κάποιου. Δεν παραβιάζετε μια προνομιούχο επικοινωνία και λαμβάνετε τα απαραίτητα μέτρα για να αποτρέψετε μια αυτοκτονία. Αυτή είναι μια έκφραση αγάπης, φροντίδας, και σοβαρής ανησυχίας και η μόνη επιλογή σε μια κατάσταση, τόσο σοβαρή όσο αυτή.
Ο ηθοποιός Κώστας Μπάκαλης, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών.
Η δυσάρεστη είδηση έγινε γνωστή μέσω Facebook και συγκεκριμένα μια ανάρτησης στη σελίδα Διάσωση Αρχείου Κρατικής Τηλεόρασης, σύμφωνα με την οποία ο ηθοποιός «έφυγε» την Δευτέρα (05/02) και ετάφη την επόμενη (06/02), στο κοιμητήριο Αμαρουσίου.
Ειδικότερα, η ανάρτηση ανέφερε: «Έφυγε απο την ζωή σε ηλικία 76 ετών ο μεγάλος ηθοποιός Κώστας Μπακάλης. Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1942. Πέθανε στις 5 Φεβρουαρίου 2018 και ετάφη στο κοιμητήριο Αμαρουσίου στις 6-2-2018. Συμμετείχε σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές όπως: 1) Απόρρητος Φάκελος 27 σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρίων (ΥΕΝΕΔ 1972), 2) 38ο Αστυνομικό τμήμα σε σενάριο και σκηνοθεσία Τζίμμυ Κορίνη – Jimmy Corinis (ΥΕΝΕΔ 1972), 3) Η Μάχη των Πελαργών σε σκηνοθεσία Μάριου Ρετσίλα (ΥΕΝΕΔ 1981), 4) Ανάμεσα σε τρείς Γυναίκες σε σκηνοθεσία Κώστα Πρέκα (ΥΕΝΕΔ 1982), 5) Ο Ταξιτζής (ΥΕΝΕΔ 1979), 6) Οι Αξιόπιστοι σε σκηνοθεσία Ερρίκου Ανδρέου (ΥΕΝΕΔ 1982), 7) Το Ξεκίνημα της Φωτιάς σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά (ΕΡΤ 1982), 8) Οι Ιερόσυλοι σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά (ΕΡΤ2 1983), 9) Μαργαρίτα Στέφα σε σκηνοθεσία Κώστα Πρέκα (ΕΡΤ2 1983), 10) Η Επιστροφή σε σκηνοθεσία Αντώνη Τέμπου (ΕΡΤ 1982), 11) Η Έκτη Εντολή σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά (ΕΡΤ2 1989), 12) Η Δίκη σε σκηνοθεσία Αντώνη Τέμπου (ΕΤ2 19991), 13) Η Οργή των Θεών σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά (ΣΚΑΙ 1994) κ.α Αξιόλογη η συμμετοχή του σε πολλές κινηματογραφικές ταινίας και πολλά θεατρικά έργα καθώς και η συμμετοχή σε περιοδεύοντες θιάσους (Δωδεκανησιακό θέατρο κλπ),, Καλό του ταξίδι θα τον θυμόμαστε πάντα.»
Post στο Facebook για το θάνατο του ηθοποιού έκανε και το Μουσικό Θέατρο, το οποίο αναφέρει: “Κώστας Μπακάλης” Εξαιρετικός ηθοποιός του θεάτρου του κινηματογράφου και της τηλεόρασης έπαιξε στο θέατρο σε κωμωδίες και επιθεωρήσεις δυστυχώς ο Κώστας δεν είναι πια ανάμεσά μας Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι πριν τέσσερις μέρες τόσο αναπάντεχα Κώστα μου σου εύχομαι καλό παράδεισο να έχεις θα μας λείψεις.
Το αρχέτυπο του κινηματογραφικού ντόμπρου και καθαρού μεροκαματιάρη, ο σταράτος μάγκας της διπλανής πόρτας και σύμβολο της ελληνικής ψυχής δηλαδή, δεν είναι άλλο από τον μοναδικό από κάθε άποψη Νίκο Φέρμα.
Ο ηθοποιός που καθιερώθηκε στη μανιέρα του μπεσαλή και μετατράπηκε σε έναν από τους μεγάλους δευτεραγωνιστές του ελληνικού πανιού εμφανίστηκε σε αμέτρητες κυριολεκτικά ταινίες, που ανάλογα με την πηγή κυμαίνονται μεταξύ 120-150 φιλμ!
Ο εμβληματικός δευτερορολίστας των δεκαετιών του 1950 και του 1960 ανάγκαζε μάλιστα τις παραγωγές να καθυστερούν τα γυρίσματά τους αν τον ήθελαν -που τον ήθελαν διακαώς- στο καστ τους, καθώς οι τόσες κινηματογραφικές υποχρεώσεις του δεν του άφηναν χρόνο για χασομέρι, σε πλήρη αντίθεση δηλαδή με τους χαλαρούς ήρωες που ενσάρκωνε συνήθως.
Ο φτωχός βιοπαλαιστής της ζωής, ο φουκαριάρης παλιατζής, ο αμίμητος μικροπωλητής, ο πολυτεχνίτης του μόχθου, ο λωποδυτάκος χαρτοπαίκτης, ακόμα και ο πατέρας αυστηρών αρχών του ελληνικού σινεμά έμεινε στις καρδιές μας ως ο βαρύμαγκας-καρικατούρα της οθόνης, καθώς ο Φέρμας έτσι ήταν και στη ζωή του.
Αυθεντικός και ειλικρινής, ο κλασικός δευτεραγωνιστής μεταπήδησε στην ηθοποιία πρώτης γραμμής σαρώνοντας θέατρο και κινηματογράφο με μοναδικό εφαλτήριο τις τεράστιες υποκριτικές του ικανότητες, χωρίς σταριλίκια και παρασκηνιακές διασυνδέσεις, παραμένοντας ένας χείμαρρος που ξεχείλιζε οθόνη και σανίδι.
Ο απόλυτος άνθρωπος της πιάτσας ήταν τόσο πειστικός στους ρόλους του καθώς έτσι ακριβώς ήταν και στη ζωή του: ένας σωστός μάγκας και άρχοντας. Ήσυχος πάντα και επαγγελματίας από τους λίγους, είχε το συνήθειο να φουμάρει το χασίσι παντού και μια μακρά σειρά από κωμικοτραγικά περιστατικά έχουν μείνει θρυλικά στην εθνική μας κινηματογραφία. Κανείς δεν είχε εξάλλου πρόβλημα με αυτό, καθώς ο Φέρμας ήταν πάντα ευχάριστος τύπος αλλά και τρομερός συνεργάτης, πάντοτε πρόθυμος και δουλευταράς.
Ο γνωστός σκηνοθέτης Ντίνος Δημόπουλος αφηγήθηκε την πρώτη του επεισοδιακή γνωριμία με τον Νίκο Φέρμα στο βιβλίο του «Ένας σκηνοθέτης θυμάται»: «Με πλησιάζει ένας μάγκας βαρύς με το αργό λικνιστικό του περπάτημα εκείνο το πρωινό στο γύρισμα. Είναι ο Νίκος Φέρμας. Συρτή φωνή, νωθρή κίνηση, ματιά θαμπή. -Είσαι για μια τζούρα αφεντικό; -Τι τζούρα, ρωτάω παραξενεμένος. -Μια ρουφηξιά για. -Δεν καπνίζω. -Δεν είναι καπνός. Χόρτο είναι. -Τα χόρτα με πειράζουν στο στομάχι. -Τα λάχανα σε πειράζουν. Κι ετούτο δεν είναι λάχανο. Είναι ανθός. Τράβα μία και θα αρχίσεις να πετάς. Και τα πλάνα θα σου ’ρχονται το ένα μετά το άλλο σαν σύννεφα που τα κυνηγάει ο νοτιάς»!
Ο Φέρμας δεν φοβόταν να παραδεχτεί δημόσια ότι φούμαρε χασίσι και ποτέ δεν έκρυψε την έξη του, ούτε όταν μπήκε το «χόρτο» στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών. Όχι μόνο το απολάμβανε, αλλά σκάρωνε και φάρσες στους μη μυημένους. Ένα από τα γνωστότερα θύματα του χιούμορ του ήταν ο Σωτήρης Μουστάκας, που πρωτόβγαλτος ακόμα στο θέατρο μοιραζόταν με τον Φέρμα το ίδιο καμαρίνι, το οποίο συνήθιζε να μετατρέπει σε τεκέ ο τελευταίος. Νεαρότατος και άβγαλτος καθώς ήταν ο Μουστάκας, ρώτησε κάποια στιγμή τον Φέρμα για το περιεχόμενο του τσιγάρου του και εισέπραξε την απάντηση ότι ήταν φάρμακο για το στομάχι.
Λίγες μέρες αργότερα, κατέφτασε στο θέατρο με στομαχόπονο ο Μουστάκας και ζήτησε από τον συνάδελφό του μια τζούρα από το θεραπευτικό βοτάνι. Έκπληκτος ο Φέρμας, αντιλήφθηκε ότι ο Μουστάκας δεν είχε καταλάβει ότι κάπνιζε χασίς, όταν και γύρισε και του είπε χωρίς περιστροφές: «Μα καλά, ρε Κύπριε, δεν κατάλαβες τι είναι; Χασίσι είναι»!
Αυτός ήταν ο εξαίσιος καρατερίστας του ελληνικού σινεμά, ένας άνθρωπος απλός τόσο μέσα όσο και έξω από το μεγάλο πανί. Γι’ αυτό και ενσάρκωσε εξάλλου ιδανικά τους ανθρώπους της πιάτσας και του περιθωρίου, τους νταήδες, κομπιναδόρους και λαϊκούς τύπους της κοινωνίας, πάντα με την απαράμιλλη ζωντάνια και τη χαρακτηριστική πειστικότητά του…
Ποιος μπορεί να τον ξεχάσει ως αυστηρό πατέρα στον «Μπακαλόγατο», όταν γυρνά στη Μαρίκα Νέζερ και σχολιάζει τα προξενιά που εκείνη φέρνει σωρηδόν για τη μοναχοκόρη του: «Έχει όμως ο γαμπρός υπ’ όψιν του πως εμάς μας λείπουν 99 δραχμές για να βάλουμε στην μπάντα κάνα κατοστάρικο;»!
Πρώτα χρόνια
Ο Νίκος Φέρμας γεννιέται ως Νίκος Χατζηανδρέου το 1905 σε χωριουδάκι της Λέσβου μέσα σε φτωχή αγροτική οικογένεια. Ο μεροκαματιάρης πατέρας με το μικρό κτηματάκι πέθανε ότι ο μοναχογιός του ήταν δεν ήταν τριών ετών και μάνα και γιος εγκαταστάθηκαν τότε στη Μυτιλήνη, όπου και δούλευε οικιακή βοηθός στα αρχοντικά για να μεγαλώσει τον Νίκο.
Το σχολείο δεν το τέλειωσε ο Φέρμας, μιας και η καταραμένη φτώχεια τον έβγαλε στη βιοπάλη ήδη από πολύ νωρίς. Έκανε τα πάντα, πέρασε από πάμπολλες δουλειές του ποδαριού και μέσω των διασυνδέσεων της μάνας του βρέθηκε κάποια στιγμή κλητήρας τραπεζικού υποκαταστήματος.
Παρά το γεγονός ότι η θέση ήταν πολλά υποσχόμενη και σωστό χρυσωρυχείο για τη φτωχή φαμίλια, η στολή που φορούσε ο Φέρμας με τα χρυσά κουμπιά και το πηλίκιο τού την έδινε στα νεύρα! Δεν άντεχε τις τυπικότητες και τις πειθαρχίες, ούτε και τη δουλοπρέπεια με την οποία τον ανάγκαζαν να φέρεται στους πελάτες. Κι έτσι τα παρατά και ψάχνει πάλι για δουλειά, καθώς φαινόταν να μη στεριώνει πουθενά.
Παρά το γεγονός ότι πολλοί τον θεωρούσαν αλήτη στην τοπική κοινωνία, ο Φέρμας είχε πάντα αγάπη για το θέατρο και τα «καλλιτεχνικά», όπως έλεγε, αν και δεν είχε εμπλακεί μέχρι τότε σε καμιά τέτοια δραστηριότητα. Αν και η μοίρα θα του χτυπούσε σύντομα την πόρτα…
Ο Φέρμας ηθοποιός
Είμαστε στα 1923, όταν η Μικρασιατική Καταστροφή αποβιβάζει στη Μυτιλήνη τον γνωστό ηθοποιό της εποχής Δημήτρη Βερώνη, ο οποίος ξεριζώθηκε από τον τόπο του και έψαχνε πια δουλειά στη Λέσβο. Μην έχοντας τι να κάνει, συγκροτεί τον δικό του θίασο από ντόπιους ερασιτέχνες που «τα έλεγαν» και αρχίζει να δίνει παραστάσεις στο νησί.
Αυτός θα ανακαλύψει τον Φέρμα και το υποκριτικό του ταλέντο, καθώς ο βετεράνος ηθοποιός είχε τον τρόπο του να ξετρυπώνει τα φιντάνια. Ο Βερώνης ήταν αυτός που σκαρφίστηκε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Φέρμας», όταν σιγουρεύτηκε ότι ο 18χρονος νεαρός είχε το μικρόβιο της υποκριτικής.
«-Πώς σε λένε;», τον ρώτησε ο Βερώνης, «-Νίκο Χατζηανδρέου. -Νίκο Χατζηανδρέου; Αυτό το όνομα, παιδί μου, είναι ακατάλληλο για το θέατρο. Θα το αλλάξουμε». Κι αφού σκέφτηκε λίγο, αποφάνθηκε τελικά: «-Θα λέγεσαι Φέρμας. Νίκος Φέρμας. Σ’ αρέσει;». Αδιάφορος ο φέρελπις ηθοποιός για το νέο του όνομα, δεν έφερε καμία αντίρρηση, αν και έμελλε να καθιερωθεί σε λίγα χρόνια τόσο στο σανίδι όσο και το πανί με το ψευδώνυμο που δέχτηκε απρόθυμα και χωρίς δεύτερη σκέψη.
Το περιοδεύον μπουλούκι του Βερώνη έδωσε αρκετές παραστάσεις στη Μυτιλήνη και ο Φέρμας ανδρώθηκε υποκριτικά δίπλα στον μέντορά του. Κι έτσι, όταν διαλύθηκε ο θίασος και πιστεύοντας πια στις ικανότητές του, κατέβηκε στην Αθήνα για να κυνηγήσει το όνειρο της ηθοποιίας, σε πείσμα όλων!
Μέσα σε δύο χρόνια, θα βρεθεί να σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Ελληνικού Ωδείου και να παίζει στο αισχύλειο θεατρικό «Επτά επί Θήβας» στο νεοσύστατο Θέατρο Τέχνης του Σπύρου Μελά, κάνοντας το αθηναϊκό ντεμπούτο του. Αφού πήρε μέρος σε όλες τις παραστάσεις των επόμενων σεζόν, δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής, έγινε αργά αλλά σταθερά αναπόσπαστο μέλος της αθηναϊκής θεατρικής σκηνής, γινόμενος κάποια στιγμή περιζήτητος από τους θεατρώνηδες και τους σκηνοθέτες.
Εμφανίστηκε δίπλα στους Χορν, Αυλωνίτη, Κωνσταντάρα, Χατζηχρήστο, Φωτόπουλο, Λαμπέτη, Βουγιουκλάκη, Καρέζη και τους άλλους μεγάλους πρωταγωνιστές της εποχής και όλοι είχαν να πουν έναν καλό λόγο για κείνον.
Με τον Χατζηχρήστο συνδέονταν με βαθιά φιλία και ο Φέρμας ήταν βασικός συνεργάτης του, καθώς κανείς δεν ενσάρκωνε καλύτερα τον τύπο του απλού λαϊκού ανθρώπου. Ο Φέρμας διακρίθηκε κυρίως σε έργα πρόζας αλλά και στη μεγάλη επιθεώρηση του καιρού…
Καριέρα στο σινεμά
Μποέμ από τους λίγους, ο Φέρμας έγινε βασικό μέλος των συντροφιών που περνούσαν τα βράδια τους με κρασί και λογοτεχνικές συζητήσεις και αποτελούνταν από ποιητές, πεζογράφους και ηθοποιούς. Έχοντας κάνει ήδη όνομα στο θεατρικό σανίδι και με πείρα χρόνων πια στις πλάτες του, ήταν ώρα να τον ανακαλύψει και ο ελληνικός κινηματογράφος.
Ο Φέρμας ντεμπουτάρει το 1948, όντας πια 43 ετών, στο φιλμ του Σακελλάριου «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται», και δεν φεύγει ποτέ από τα κινηματογραφικά πράγματα, μέχρι το 1972, όταν θα τον προλάβαινε αναπάντεχα ο θάνατος. Ο μεγάλος δευτερορολίστας πήρε μέρος σε αμέτρητες κυριολεκτικά ταινίες που δύσκολα μπορεί να απαριθμήσει κανείς!
Αν και όλοι τον θυμόμαστε στους χαρακτηριστικότερους ίσως ρόλους του που άφησαν εποχή: «Ένας ήρωας με παντούφλες», «Λατέρνα φτώχεια και γαρύφαλλο», «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος», «Ποτέ την Κυριακή», «Καλώς ήλθε το δολάριο», «Λόλα», «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης», «Η χαρτοπαίχτρα», «Της κακομοίρας», «Ανθισμένη αμυγδαλιά», «Όσα κρύβει η νύχτα», «Ο παπατρέχας», «Τρεις κούκλες κι εγώ» κ.ά.
Ο Φέρμας έπαιξε τα πάντα και τα έπαιξε με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, από δράματα μέχρι και κωμωδίες, με την ίδια απροσχημάτιστη απλότητα που διακρίνει τους πραγματικά μεγάλους. Μέσα σε είκοσι χρόνια κινηματογραφικής καριέρας, πρόλαβε να ερμηνεύσει πλήθος ρόλων και τύπων και να μας χαρίσει αξιομνημόνευτες ατάκες που όλοι θυμόμαστε…
Ο Φέρμας είχε ανέβει καλλιτεχνικά και τα είχε πράγματι καταφέρει, αν και πάντα στεκόταν απέναντι στη ζωή και την επιτυχία με μια επιβλητική αδιαφορία που έκανε σε όλους εντύπωση. Ο ηθοποιός παντρεύτηκε με την ηθοποιό Άννα Παντζίκα, με την οποία έμειναν μαζί μέχρι τον θάνατό του, αποτελώντας ένα από τα πιο πετυχημένα ζευγάρια της ελληνικής showbiz, πράγμα όχι και τόσο συνηθισμένο για τα θεατρικά ζευγάρια.
Θρυλείται ότι στον γάμο του Φέρμα ο Αλέκος Σακελάριος, για να του κάνει πλάκα, έβαλε χασίσι μέσα στο θυμιατό του παπά, με αποτέλεσμα πολλοί από τους καλεσμένους να ζαλιστούν! Αλλά και ο θιασάρχης Βασίλης Μπουρνέλης κάθε φορά που περνούσε έξω από το καμαρίνι του συνήθιζε να τον πειράζει για την καπνίλα λέγοντας: «Αγιασμό έχουμε πάλι σήμερα;».
Αυτός ήταν ο λατρεμένος Νίκος Φέρμας, ένας άνθρωπος που αντιμετώπισε τη ζωή με το χιούμορ και τη χαλαρότητα που της πρέπει. Έφυγε ξαφνικά από τον κόσμο στις 14 Αυγούστου 1972, όταν τον πρόδωσε η τρυφερή του καρδιά.
Μέσα σε μια αγορά με πολυεθνικές εταιρείες κολοσσούς που κονταροχτυπιούνται για τα μερίδια, σε μια αγορά που θυμίζει τη μάχη «Δαυίδ και Γολιάθ», οι ελληνικές επιχειρήσεις δίνουν το δικό τους αγώνα και πολλές φορές ξεχωρίζουν.
Ειδικά στην αγορά των αναψυκτικών τα πράγματα εξελίσσονται δύσκολα. Τα τελευταία χρόνια, σε μια αγορά που οι πολυεθνικές ελέγχουν τα μεγαλύτερα μερίδια οι πιέσεις αυξάνονται.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της IRI, τα αναψυκτικά καταγράφουν πτώση 7,3% σε αξία και 11,4% σε όγκο διατηρώντας την αρνητική πορεία των τελευταίων ετών. Το 2016 έκλεισε για την κατηγορία των μη αλκοολούχων με απώλειες 5,9% σε αξία και 8,6% σε όγκο, ενώ κάπως έτσι φαίνεται να διαμορφώνεται και το 2017.
Σε όρους αξίας, οι πωλήσεις μη αλκοολούχων ποτών εκτιμάται ότι αγγίζουν το ποσό των 1,5 δισ. ευρώ.
Μερίδιο από αυτή την πίτα του 1,5 δισ. ευρώ διεκδικούν και μικρότερες επιχειρήσεις, ενώ τη δική της θέση έχει μία Κρητικιά. Η «Φήμη».
Πρόκειται για μια οικογενειακή επιχείρηση που κρατάει στη δύσκολη αγορά των αναψυκτικών, για περισσότερα από 90 χρόνια.
Η επιχείρηση μεγαλούργησε από τη δεκαετία του 1960 μέχρι το 1980, ενώ αντιστάθηκε στην εισβολή μεγάλων πολυεθνικών στην ελληνική αγορά.
Η δε σχέση της εταιρείας με την παράδοση και τον τόπο της Κρήτης είναι ιδιαίτερη και άρρηκτη. Οι χυμοί και τα αναψυκτικά «Φήμη» φτιάχνονται από το 1925 έως σήμερα σ’ένα μέρος: τις Αγιές Παρασκιές στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Η ιστορία ξεκινάει από το Βασίλη Ζηδιανάκη το 1925. Η Κρήτη είχε πρόσφατα ενωθεί με τη μητέρα Ελλάδα και είχε δεχτεί ένα μεγάλο κύμα προσφύγων με την ανταλλαγή των πληθυσμών και τα αγροτικά προϊόντα του νησιού είναι ο βασικός τροφοδότης της οικονομίας και ξεκινούν οι πρώτες απόπειρες παραγωγής αναψυκτικών αφού τα φρούτα και ειδικά τα λεμόνια είναι άφθονα στο νησί.
Τότε που οι περιβόητοι «λεμονατζήδες» βγαίνουν στους δρόμους με τις «παγωμένες» σε χωριά και πόλεις. Άλλωστε η λεμονάδα ήταν το δροσερό αναψυκτικό του καλοκαιριού.
Ο πατριάρχης της οικογένειας Ζηδιανάκη ο Βασίλης, ήταν ο πρώτος «λεμονατζής» της Φήμη.
Το 1925 ο Βασίλης Ζηδιανάκης, στο ισόγειο του σπιτιού του, στις Αγιές Παρασκιές, μέσα στο επονομαζόμενο «Υποδηματοποιείον», ξεκινάει την χειροκίνητη εμφιάλωση σε πορσελάνινο μπουκάλι. Περνάει στο επόμενο στάδιο από αυτό των πλανόδιων «λεμονατζήδων» και ανοίγει τη δουλειά.
Η λεμονάδα μπαίνει σε μπουκάλια στο ισόγειο του πατρικού του Βασίλη Ζηδιανάκη και η οικογενειακή επιχείρηση κάνει τα πρώτα της βήματα στην Κρήτη.
Τα χρόνια που ακολουθούν τα μπουκάλια της Φήμης φορτώνονται σε γαϊδουράκια και ταξιδεύουν από χωριό σε χωριό στην Κρήτη… Η εταιρεία επιβιώνει στον πόλεμο και η διαδικασία παραγωγής και εμφιάλωσης παραμένει ίδια μέχρι και το 1950.
Λεμονάδα στην αρχή, πορτοκαλάδα, γκαζόζα και το περιβόητο μπυράλ αργότερα όλα μπαίνουν σε μπουκάλια και ταξιδεύουν στην Κρήτη.
Από το 1960 ο ηλεκτρισμός κάνει την εμφάνισή του σε πόλεις και χωριά και τότε ξεκινούν οι αλλαγές. Αναλαμβάνει την οικογενειακή επιχείρηση ο Βαγγέλης Ζηδιανάκης και βάζει το θεμέλιο εργοστασιακό λίθο αλλάζοντας την κλίμακα της παραγωγής. Διατήρησε τον οικογενειακό χαρακτήρα της επιχείρησης και παράλληλα προχώρησε σε εκσυγχρονισμό του παραγωγικού εξοπλισμού, ακολουθώντας την πλέον προχωρημένη τεχνολογία εκείνης της εποχής.
Από το 1974 η εμφιάλωση γίνεται σε γυάλινες φιάλες με πώμα και η επιχείρηση αλλάζει στέγη, πάλι στις Αγιές Παρασκιές.
Σταδιακά η οικογενειακή επιχείρηση εξελίχθηκε από μια μικρή οικοτεχνία σε μια πολλά υποσχόμενη βιοτεχνία.
Ωστόσο εκείνα τα χρόνια η Φήμη όπως είναι φυσικό βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλες αλλαγές. Στη δεκαετία του 80 τα αναψυκτικά τύπου Cola γίνονται της μόδας και είναι η περίοδος που οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις αναψυκτικών δεν αντέχουν και βάζουν λουκέτο. Η επέλαση των μεγάλων και ισχυρών έχει αρχίσει και οι μικρές τοπικές εγχώριες επιχειρήσεις αναζητούν τρόπους άμυνας βλέποντας τα μερίδιά τους να μειώνονται. Το μπυράλ φεύγει από τη μόδα, τα σινεμά που αποτελούσαν σταθερά σημεία μεγάλων πωλήσεων, αρχίζουν να «πέφτουν» όσοι οι τηλεοράσεις μπαίνουν στα σπίτια και οι αλλαγές που γίνονται δεν αφήνουν κανέναν ανεπηρέαστο.
Η εταιρεία ωστόσο καταφέρνει να κρατηθεί και να περάσει στα επόμενα χρόνια. Έφτιαξε προϊόντα τύπου cola, άλλαξε τις συσκευασίες σε αυτές που ζητούσε η αγορά, κράτησε όμως τα παραδοσιακά της στοιχεία.
Το 2000 περίπου άλλαξε νομική μορφή και έγινε μια ανώνυμη εταιρεία. Ο Βασίλης Ζηδιανάκης, εγγονός του ιδρυτή, οδήγησε τη «Φήμη» στη νέα χιλιετία, καθώς την ανέλαβε από το 2000 και άνοιξε τη «Φήμη» σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και της Κύπρου.
Σήμερα η «Φήμη» κρατάει την ίδια συνταγή από τα πρώτα εκείνα χρόνια, παραμένει στην ελληνική αγορά και έχει εξελιχθεί σε μια εταιρεία με σύγχρονα μηχανήματα για την εμφιάλωση των αναψυκτικών με μια γραμμή παραγωγής δυναμικότητας 4,5 τόνων την ημέρα σε γυάλινο μπουκάλι, καθώς και μια γραμμή παραγωγής πλαστικών φιαλών τύπου PET.
