Ο ηθοποιός Κώστας Μπάκαλης, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών.
Η δυσάρεστη είδηση έγινε γνωστή μέσω Facebook και συγκεκριμένα μια ανάρτησης στη σελίδα Διάσωση Αρχείου Κρατικής Τηλεόρασης, σύμφωνα με την οποία ο ηθοποιός «έφυγε» την Δευτέρα (05/02) και ετάφη την επόμενη (06/02), στο κοιμητήριο Αμαρουσίου.
Ειδικότερα, η ανάρτηση ανέφερε: «Έφυγε απο την ζωή σε ηλικία 76 ετών ο μεγάλος ηθοποιός Κώστας Μπακάλης. Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1942. Πέθανε στις 5 Φεβρουαρίου 2018 και ετάφη στο κοιμητήριο Αμαρουσίου στις 6-2-2018. Συμμετείχε σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές όπως: 1) Απόρρητος Φάκελος 27 σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρίων (ΥΕΝΕΔ 1972), 2) 38ο Αστυνομικό τμήμα σε σενάριο και σκηνοθεσία Τζίμμυ Κορίνη – Jimmy Corinis (ΥΕΝΕΔ 1972), 3) Η Μάχη των Πελαργών σε σκηνοθεσία Μάριου Ρετσίλα (ΥΕΝΕΔ 1981), 4) Ανάμεσα σε τρείς Γυναίκες σε σκηνοθεσία Κώστα Πρέκα (ΥΕΝΕΔ 1982), 5) Ο Ταξιτζής (ΥΕΝΕΔ 1979), 6) Οι Αξιόπιστοι σε σκηνοθεσία Ερρίκου Ανδρέου (ΥΕΝΕΔ 1982), 7) Το Ξεκίνημα της Φωτιάς σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά (ΕΡΤ 1982), 8) Οι Ιερόσυλοι σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά (ΕΡΤ2 1983), 9) Μαργαρίτα Στέφα σε σκηνοθεσία Κώστα Πρέκα (ΕΡΤ2 1983), 10) Η Επιστροφή σε σκηνοθεσία Αντώνη Τέμπου (ΕΡΤ 1982), 11) Η Έκτη Εντολή σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά (ΕΡΤ2 1989), 12) Η Δίκη σε σκηνοθεσία Αντώνη Τέμπου (ΕΤ2 19991), 13) Η Οργή των Θεών σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά (ΣΚΑΙ 1994) κ.α Αξιόλογη η συμμετοχή του σε πολλές κινηματογραφικές ταινίας και πολλά θεατρικά έργα καθώς και η συμμετοχή σε περιοδεύοντες θιάσους (Δωδεκανησιακό θέατρο κλπ),, Καλό του ταξίδι θα τον θυμόμαστε πάντα.»
Post στο Facebook για το θάνατο του ηθοποιού έκανε και το Μουσικό Θέατρο, το οποίο αναφέρει: “Κώστας Μπακάλης” Εξαιρετικός ηθοποιός του θεάτρου του κινηματογράφου και της τηλεόρασης έπαιξε στο θέατρο σε κωμωδίες και επιθεωρήσεις δυστυχώς ο Κώστας δεν είναι πια ανάμεσά μας Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι πριν τέσσερις μέρες τόσο αναπάντεχα Κώστα μου σου εύχομαι καλό παράδεισο να έχεις θα μας λείψεις.
Το αρχέτυπο του κινηματογραφικού ντόμπρου και καθαρού μεροκαματιάρη, ο σταράτος μάγκας της διπλανής πόρτας και σύμβολο της ελληνικής ψυχής δηλαδή, δεν είναι άλλο από τον μοναδικό από κάθε άποψη Νίκο Φέρμα.
Ο ηθοποιός που καθιερώθηκε στη μανιέρα του μπεσαλή και μετατράπηκε σε έναν από τους μεγάλους δευτεραγωνιστές του ελληνικού πανιού εμφανίστηκε σε αμέτρητες κυριολεκτικά ταινίες, που ανάλογα με την πηγή κυμαίνονται μεταξύ 120-150 φιλμ!
Ο εμβληματικός δευτερορολίστας των δεκαετιών του 1950 και του 1960 ανάγκαζε μάλιστα τις παραγωγές να καθυστερούν τα γυρίσματά τους αν τον ήθελαν -που τον ήθελαν διακαώς- στο καστ τους, καθώς οι τόσες κινηματογραφικές υποχρεώσεις του δεν του άφηναν χρόνο για χασομέρι, σε πλήρη αντίθεση δηλαδή με τους χαλαρούς ήρωες που ενσάρκωνε συνήθως.
Ο φτωχός βιοπαλαιστής της ζωής, ο φουκαριάρης παλιατζής, ο αμίμητος μικροπωλητής, ο πολυτεχνίτης του μόχθου, ο λωποδυτάκος χαρτοπαίκτης, ακόμα και ο πατέρας αυστηρών αρχών του ελληνικού σινεμά έμεινε στις καρδιές μας ως ο βαρύμαγκας-καρικατούρα της οθόνης, καθώς ο Φέρμας έτσι ήταν και στη ζωή του.
Αυθεντικός και ειλικρινής, ο κλασικός δευτεραγωνιστής μεταπήδησε στην ηθοποιία πρώτης γραμμής σαρώνοντας θέατρο και κινηματογράφο με μοναδικό εφαλτήριο τις τεράστιες υποκριτικές του ικανότητες, χωρίς σταριλίκια και παρασκηνιακές διασυνδέσεις, παραμένοντας ένας χείμαρρος που ξεχείλιζε οθόνη και σανίδι.
Ο απόλυτος άνθρωπος της πιάτσας ήταν τόσο πειστικός στους ρόλους του καθώς έτσι ακριβώς ήταν και στη ζωή του: ένας σωστός μάγκας και άρχοντας. Ήσυχος πάντα και επαγγελματίας από τους λίγους, είχε το συνήθειο να φουμάρει το χασίσι παντού και μια μακρά σειρά από κωμικοτραγικά περιστατικά έχουν μείνει θρυλικά στην εθνική μας κινηματογραφία. Κανείς δεν είχε εξάλλου πρόβλημα με αυτό, καθώς ο Φέρμας ήταν πάντα ευχάριστος τύπος αλλά και τρομερός συνεργάτης, πάντοτε πρόθυμος και δουλευταράς.
Ο γνωστός σκηνοθέτης Ντίνος Δημόπουλος αφηγήθηκε την πρώτη του επεισοδιακή γνωριμία με τον Νίκο Φέρμα στο βιβλίο του «Ένας σκηνοθέτης θυμάται»: «Με πλησιάζει ένας μάγκας βαρύς με το αργό λικνιστικό του περπάτημα εκείνο το πρωινό στο γύρισμα. Είναι ο Νίκος Φέρμας. Συρτή φωνή, νωθρή κίνηση, ματιά θαμπή. -Είσαι για μια τζούρα αφεντικό; -Τι τζούρα, ρωτάω παραξενεμένος. -Μια ρουφηξιά για. -Δεν καπνίζω. -Δεν είναι καπνός. Χόρτο είναι. -Τα χόρτα με πειράζουν στο στομάχι. -Τα λάχανα σε πειράζουν. Κι ετούτο δεν είναι λάχανο. Είναι ανθός. Τράβα μία και θα αρχίσεις να πετάς. Και τα πλάνα θα σου ’ρχονται το ένα μετά το άλλο σαν σύννεφα που τα κυνηγάει ο νοτιάς»!
Ο Φέρμας δεν φοβόταν να παραδεχτεί δημόσια ότι φούμαρε χασίσι και ποτέ δεν έκρυψε την έξη του, ούτε όταν μπήκε το «χόρτο» στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών. Όχι μόνο το απολάμβανε, αλλά σκάρωνε και φάρσες στους μη μυημένους. Ένα από τα γνωστότερα θύματα του χιούμορ του ήταν ο Σωτήρης Μουστάκας, που πρωτόβγαλτος ακόμα στο θέατρο μοιραζόταν με τον Φέρμα το ίδιο καμαρίνι, το οποίο συνήθιζε να μετατρέπει σε τεκέ ο τελευταίος. Νεαρότατος και άβγαλτος καθώς ήταν ο Μουστάκας, ρώτησε κάποια στιγμή τον Φέρμα για το περιεχόμενο του τσιγάρου του και εισέπραξε την απάντηση ότι ήταν φάρμακο για το στομάχι.
Λίγες μέρες αργότερα, κατέφτασε στο θέατρο με στομαχόπονο ο Μουστάκας και ζήτησε από τον συνάδελφό του μια τζούρα από το θεραπευτικό βοτάνι. Έκπληκτος ο Φέρμας, αντιλήφθηκε ότι ο Μουστάκας δεν είχε καταλάβει ότι κάπνιζε χασίς, όταν και γύρισε και του είπε χωρίς περιστροφές: «Μα καλά, ρε Κύπριε, δεν κατάλαβες τι είναι; Χασίσι είναι»!
Αυτός ήταν ο εξαίσιος καρατερίστας του ελληνικού σινεμά, ένας άνθρωπος απλός τόσο μέσα όσο και έξω από το μεγάλο πανί. Γι’ αυτό και ενσάρκωσε εξάλλου ιδανικά τους ανθρώπους της πιάτσας και του περιθωρίου, τους νταήδες, κομπιναδόρους και λαϊκούς τύπους της κοινωνίας, πάντα με την απαράμιλλη ζωντάνια και τη χαρακτηριστική πειστικότητά του…
Ποιος μπορεί να τον ξεχάσει ως αυστηρό πατέρα στον «Μπακαλόγατο», όταν γυρνά στη Μαρίκα Νέζερ και σχολιάζει τα προξενιά που εκείνη φέρνει σωρηδόν για τη μοναχοκόρη του: «Έχει όμως ο γαμπρός υπ’ όψιν του πως εμάς μας λείπουν 99 δραχμές για να βάλουμε στην μπάντα κάνα κατοστάρικο;»!
Πρώτα χρόνια
Ο Νίκος Φέρμας γεννιέται ως Νίκος Χατζηανδρέου το 1905 σε χωριουδάκι της Λέσβου μέσα σε φτωχή αγροτική οικογένεια. Ο μεροκαματιάρης πατέρας με το μικρό κτηματάκι πέθανε ότι ο μοναχογιός του ήταν δεν ήταν τριών ετών και μάνα και γιος εγκαταστάθηκαν τότε στη Μυτιλήνη, όπου και δούλευε οικιακή βοηθός στα αρχοντικά για να μεγαλώσει τον Νίκο.
Το σχολείο δεν το τέλειωσε ο Φέρμας, μιας και η καταραμένη φτώχεια τον έβγαλε στη βιοπάλη ήδη από πολύ νωρίς. Έκανε τα πάντα, πέρασε από πάμπολλες δουλειές του ποδαριού και μέσω των διασυνδέσεων της μάνας του βρέθηκε κάποια στιγμή κλητήρας τραπεζικού υποκαταστήματος.
Παρά το γεγονός ότι η θέση ήταν πολλά υποσχόμενη και σωστό χρυσωρυχείο για τη φτωχή φαμίλια, η στολή που φορούσε ο Φέρμας με τα χρυσά κουμπιά και το πηλίκιο τού την έδινε στα νεύρα! Δεν άντεχε τις τυπικότητες και τις πειθαρχίες, ούτε και τη δουλοπρέπεια με την οποία τον ανάγκαζαν να φέρεται στους πελάτες. Κι έτσι τα παρατά και ψάχνει πάλι για δουλειά, καθώς φαινόταν να μη στεριώνει πουθενά.
Παρά το γεγονός ότι πολλοί τον θεωρούσαν αλήτη στην τοπική κοινωνία, ο Φέρμας είχε πάντα αγάπη για το θέατρο και τα «καλλιτεχνικά», όπως έλεγε, αν και δεν είχε εμπλακεί μέχρι τότε σε καμιά τέτοια δραστηριότητα. Αν και η μοίρα θα του χτυπούσε σύντομα την πόρτα…
Ο Φέρμας ηθοποιός
Είμαστε στα 1923, όταν η Μικρασιατική Καταστροφή αποβιβάζει στη Μυτιλήνη τον γνωστό ηθοποιό της εποχής Δημήτρη Βερώνη, ο οποίος ξεριζώθηκε από τον τόπο του και έψαχνε πια δουλειά στη Λέσβο. Μην έχοντας τι να κάνει, συγκροτεί τον δικό του θίασο από ντόπιους ερασιτέχνες που «τα έλεγαν» και αρχίζει να δίνει παραστάσεις στο νησί.
Αυτός θα ανακαλύψει τον Φέρμα και το υποκριτικό του ταλέντο, καθώς ο βετεράνος ηθοποιός είχε τον τρόπο του να ξετρυπώνει τα φιντάνια. Ο Βερώνης ήταν αυτός που σκαρφίστηκε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Φέρμας», όταν σιγουρεύτηκε ότι ο 18χρονος νεαρός είχε το μικρόβιο της υποκριτικής.
«-Πώς σε λένε;», τον ρώτησε ο Βερώνης, «-Νίκο Χατζηανδρέου. -Νίκο Χατζηανδρέου; Αυτό το όνομα, παιδί μου, είναι ακατάλληλο για το θέατρο. Θα το αλλάξουμε». Κι αφού σκέφτηκε λίγο, αποφάνθηκε τελικά: «-Θα λέγεσαι Φέρμας. Νίκος Φέρμας. Σ’ αρέσει;». Αδιάφορος ο φέρελπις ηθοποιός για το νέο του όνομα, δεν έφερε καμία αντίρρηση, αν και έμελλε να καθιερωθεί σε λίγα χρόνια τόσο στο σανίδι όσο και το πανί με το ψευδώνυμο που δέχτηκε απρόθυμα και χωρίς δεύτερη σκέψη.
Το περιοδεύον μπουλούκι του Βερώνη έδωσε αρκετές παραστάσεις στη Μυτιλήνη και ο Φέρμας ανδρώθηκε υποκριτικά δίπλα στον μέντορά του. Κι έτσι, όταν διαλύθηκε ο θίασος και πιστεύοντας πια στις ικανότητές του, κατέβηκε στην Αθήνα για να κυνηγήσει το όνειρο της ηθοποιίας, σε πείσμα όλων!
Μέσα σε δύο χρόνια, θα βρεθεί να σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Ελληνικού Ωδείου και να παίζει στο αισχύλειο θεατρικό «Επτά επί Θήβας» στο νεοσύστατο Θέατρο Τέχνης του Σπύρου Μελά, κάνοντας το αθηναϊκό ντεμπούτο του. Αφού πήρε μέρος σε όλες τις παραστάσεις των επόμενων σεζόν, δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής, έγινε αργά αλλά σταθερά αναπόσπαστο μέλος της αθηναϊκής θεατρικής σκηνής, γινόμενος κάποια στιγμή περιζήτητος από τους θεατρώνηδες και τους σκηνοθέτες.
Εμφανίστηκε δίπλα στους Χορν, Αυλωνίτη, Κωνσταντάρα, Χατζηχρήστο, Φωτόπουλο, Λαμπέτη, Βουγιουκλάκη, Καρέζη και τους άλλους μεγάλους πρωταγωνιστές της εποχής και όλοι είχαν να πουν έναν καλό λόγο για κείνον.
Με τον Χατζηχρήστο συνδέονταν με βαθιά φιλία και ο Φέρμας ήταν βασικός συνεργάτης του, καθώς κανείς δεν ενσάρκωνε καλύτερα τον τύπο του απλού λαϊκού ανθρώπου. Ο Φέρμας διακρίθηκε κυρίως σε έργα πρόζας αλλά και στη μεγάλη επιθεώρηση του καιρού…
Καριέρα στο σινεμά
Μποέμ από τους λίγους, ο Φέρμας έγινε βασικό μέλος των συντροφιών που περνούσαν τα βράδια τους με κρασί και λογοτεχνικές συζητήσεις και αποτελούνταν από ποιητές, πεζογράφους και ηθοποιούς. Έχοντας κάνει ήδη όνομα στο θεατρικό σανίδι και με πείρα χρόνων πια στις πλάτες του, ήταν ώρα να τον ανακαλύψει και ο ελληνικός κινηματογράφος.
Ο Φέρμας ντεμπουτάρει το 1948, όντας πια 43 ετών, στο φιλμ του Σακελλάριου «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται», και δεν φεύγει ποτέ από τα κινηματογραφικά πράγματα, μέχρι το 1972, όταν θα τον προλάβαινε αναπάντεχα ο θάνατος. Ο μεγάλος δευτερορολίστας πήρε μέρος σε αμέτρητες κυριολεκτικά ταινίες που δύσκολα μπορεί να απαριθμήσει κανείς!
Αν και όλοι τον θυμόμαστε στους χαρακτηριστικότερους ίσως ρόλους του που άφησαν εποχή: «Ένας ήρωας με παντούφλες», «Λατέρνα φτώχεια και γαρύφαλλο», «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος», «Ποτέ την Κυριακή», «Καλώς ήλθε το δολάριο», «Λόλα», «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης», «Η χαρτοπαίχτρα», «Της κακομοίρας», «Ανθισμένη αμυγδαλιά», «Όσα κρύβει η νύχτα», «Ο παπατρέχας», «Τρεις κούκλες κι εγώ» κ.ά.
Ο Φέρμας έπαιξε τα πάντα και τα έπαιξε με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, από δράματα μέχρι και κωμωδίες, με την ίδια απροσχημάτιστη απλότητα που διακρίνει τους πραγματικά μεγάλους. Μέσα σε είκοσι χρόνια κινηματογραφικής καριέρας, πρόλαβε να ερμηνεύσει πλήθος ρόλων και τύπων και να μας χαρίσει αξιομνημόνευτες ατάκες που όλοι θυμόμαστε…
Ο Φέρμας είχε ανέβει καλλιτεχνικά και τα είχε πράγματι καταφέρει, αν και πάντα στεκόταν απέναντι στη ζωή και την επιτυχία με μια επιβλητική αδιαφορία που έκανε σε όλους εντύπωση. Ο ηθοποιός παντρεύτηκε με την ηθοποιό Άννα Παντζίκα, με την οποία έμειναν μαζί μέχρι τον θάνατό του, αποτελώντας ένα από τα πιο πετυχημένα ζευγάρια της ελληνικής showbiz, πράγμα όχι και τόσο συνηθισμένο για τα θεατρικά ζευγάρια.
Θρυλείται ότι στον γάμο του Φέρμα ο Αλέκος Σακελάριος, για να του κάνει πλάκα, έβαλε χασίσι μέσα στο θυμιατό του παπά, με αποτέλεσμα πολλοί από τους καλεσμένους να ζαλιστούν! Αλλά και ο θιασάρχης Βασίλης Μπουρνέλης κάθε φορά που περνούσε έξω από το καμαρίνι του συνήθιζε να τον πειράζει για την καπνίλα λέγοντας: «Αγιασμό έχουμε πάλι σήμερα;».
Αυτός ήταν ο λατρεμένος Νίκος Φέρμας, ένας άνθρωπος που αντιμετώπισε τη ζωή με το χιούμορ και τη χαλαρότητα που της πρέπει. Έφυγε ξαφνικά από τον κόσμο στις 14 Αυγούστου 1972, όταν τον πρόδωσε η τρυφερή του καρδιά.
Μέσα σε μια αγορά με πολυεθνικές εταιρείες κολοσσούς που κονταροχτυπιούνται για τα μερίδια, σε μια αγορά που θυμίζει τη μάχη «Δαυίδ και Γολιάθ», οι ελληνικές επιχειρήσεις δίνουν το δικό τους αγώνα και πολλές φορές ξεχωρίζουν.
Ειδικά στην αγορά των αναψυκτικών τα πράγματα εξελίσσονται δύσκολα. Τα τελευταία χρόνια, σε μια αγορά που οι πολυεθνικές ελέγχουν τα μεγαλύτερα μερίδια οι πιέσεις αυξάνονται.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της IRI, τα αναψυκτικά καταγράφουν πτώση 7,3% σε αξία και 11,4% σε όγκο διατηρώντας την αρνητική πορεία των τελευταίων ετών. Το 2016 έκλεισε για την κατηγορία των μη αλκοολούχων με απώλειες 5,9% σε αξία και 8,6% σε όγκο, ενώ κάπως έτσι φαίνεται να διαμορφώνεται και το 2017.
Σε όρους αξίας, οι πωλήσεις μη αλκοολούχων ποτών εκτιμάται ότι αγγίζουν το ποσό των 1,5 δισ. ευρώ.
Μερίδιο από αυτή την πίτα του 1,5 δισ. ευρώ διεκδικούν και μικρότερες επιχειρήσεις, ενώ τη δική της θέση έχει μία Κρητικιά. Η «Φήμη».
Πρόκειται για μια οικογενειακή επιχείρηση που κρατάει στη δύσκολη αγορά των αναψυκτικών, για περισσότερα από 90 χρόνια.
Η επιχείρηση μεγαλούργησε από τη δεκαετία του 1960 μέχρι το 1980, ενώ αντιστάθηκε στην εισβολή μεγάλων πολυεθνικών στην ελληνική αγορά.
Η δε σχέση της εταιρείας με την παράδοση και τον τόπο της Κρήτης είναι ιδιαίτερη και άρρηκτη. Οι χυμοί και τα αναψυκτικά «Φήμη» φτιάχνονται από το 1925 έως σήμερα σ’ένα μέρος: τις Αγιές Παρασκιές στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Η ιστορία ξεκινάει από το Βασίλη Ζηδιανάκη το 1925. Η Κρήτη είχε πρόσφατα ενωθεί με τη μητέρα Ελλάδα και είχε δεχτεί ένα μεγάλο κύμα προσφύγων με την ανταλλαγή των πληθυσμών και τα αγροτικά προϊόντα του νησιού είναι ο βασικός τροφοδότης της οικονομίας και ξεκινούν οι πρώτες απόπειρες παραγωγής αναψυκτικών αφού τα φρούτα και ειδικά τα λεμόνια είναι άφθονα στο νησί.
Τότε που οι περιβόητοι «λεμονατζήδες» βγαίνουν στους δρόμους με τις «παγωμένες» σε χωριά και πόλεις. Άλλωστε η λεμονάδα ήταν το δροσερό αναψυκτικό του καλοκαιριού.
Ο πατριάρχης της οικογένειας Ζηδιανάκη ο Βασίλης, ήταν ο πρώτος «λεμονατζής» της Φήμη.
Το 1925 ο Βασίλης Ζηδιανάκης, στο ισόγειο του σπιτιού του, στις Αγιές Παρασκιές, μέσα στο επονομαζόμενο «Υποδηματοποιείον», ξεκινάει την χειροκίνητη εμφιάλωση σε πορσελάνινο μπουκάλι. Περνάει στο επόμενο στάδιο από αυτό των πλανόδιων «λεμονατζήδων» και ανοίγει τη δουλειά.
Η λεμονάδα μπαίνει σε μπουκάλια στο ισόγειο του πατρικού του Βασίλη Ζηδιανάκη και η οικογενειακή επιχείρηση κάνει τα πρώτα της βήματα στην Κρήτη.
Τα χρόνια που ακολουθούν τα μπουκάλια της Φήμης φορτώνονται σε γαϊδουράκια και ταξιδεύουν από χωριό σε χωριό στην Κρήτη… Η εταιρεία επιβιώνει στον πόλεμο και η διαδικασία παραγωγής και εμφιάλωσης παραμένει ίδια μέχρι και το 1950.
Λεμονάδα στην αρχή, πορτοκαλάδα, γκαζόζα και το περιβόητο μπυράλ αργότερα όλα μπαίνουν σε μπουκάλια και ταξιδεύουν στην Κρήτη.
Από το 1960 ο ηλεκτρισμός κάνει την εμφάνισή του σε πόλεις και χωριά και τότε ξεκινούν οι αλλαγές. Αναλαμβάνει την οικογενειακή επιχείρηση ο Βαγγέλης Ζηδιανάκης και βάζει το θεμέλιο εργοστασιακό λίθο αλλάζοντας την κλίμακα της παραγωγής. Διατήρησε τον οικογενειακό χαρακτήρα της επιχείρησης και παράλληλα προχώρησε σε εκσυγχρονισμό του παραγωγικού εξοπλισμού, ακολουθώντας την πλέον προχωρημένη τεχνολογία εκείνης της εποχής.
Από το 1974 η εμφιάλωση γίνεται σε γυάλινες φιάλες με πώμα και η επιχείρηση αλλάζει στέγη, πάλι στις Αγιές Παρασκιές.
Σταδιακά η οικογενειακή επιχείρηση εξελίχθηκε από μια μικρή οικοτεχνία σε μια πολλά υποσχόμενη βιοτεχνία.
Ωστόσο εκείνα τα χρόνια η Φήμη όπως είναι φυσικό βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλες αλλαγές. Στη δεκαετία του 80 τα αναψυκτικά τύπου Cola γίνονται της μόδας και είναι η περίοδος που οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις αναψυκτικών δεν αντέχουν και βάζουν λουκέτο. Η επέλαση των μεγάλων και ισχυρών έχει αρχίσει και οι μικρές τοπικές εγχώριες επιχειρήσεις αναζητούν τρόπους άμυνας βλέποντας τα μερίδιά τους να μειώνονται. Το μπυράλ φεύγει από τη μόδα, τα σινεμά που αποτελούσαν σταθερά σημεία μεγάλων πωλήσεων, αρχίζουν να «πέφτουν» όσοι οι τηλεοράσεις μπαίνουν στα σπίτια και οι αλλαγές που γίνονται δεν αφήνουν κανέναν ανεπηρέαστο.
Η εταιρεία ωστόσο καταφέρνει να κρατηθεί και να περάσει στα επόμενα χρόνια. Έφτιαξε προϊόντα τύπου cola, άλλαξε τις συσκευασίες σε αυτές που ζητούσε η αγορά, κράτησε όμως τα παραδοσιακά της στοιχεία.
Το 2000 περίπου άλλαξε νομική μορφή και έγινε μια ανώνυμη εταιρεία. Ο Βασίλης Ζηδιανάκης, εγγονός του ιδρυτή, οδήγησε τη «Φήμη» στη νέα χιλιετία, καθώς την ανέλαβε από το 2000 και άνοιξε τη «Φήμη» σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και της Κύπρου.
Σήμερα η «Φήμη» κρατάει την ίδια συνταγή από τα πρώτα εκείνα χρόνια, παραμένει στην ελληνική αγορά και έχει εξελιχθεί σε μια εταιρεία με σύγχρονα μηχανήματα για την εμφιάλωση των αναψυκτικών με μια γραμμή παραγωγής δυναμικότητας 4,5 τόνων την ημέρα σε γυάλινο μπουκάλι, καθώς και μια γραμμή παραγωγής πλαστικών φιαλών τύπου PET.
Τον εφιάλτη μεσοπέλαγα έζησαν χτες (10/02) όσοι ταξίδεψαν με το Festos Palace, από τον Πειραιά προς την Κρήτη, εξαιτίας της κακοκαιρίας.
«Πίστευα πως θα πεθάνω. Έβλεπα το πιάνο στο σαλόνι των επιβατών να αναποδογυρίζει και να σκάει με δύναμη στο πάτωμα. Ένας επιβάτης που βρισκόταν ακριβώς δίπλα κινδύνεψε να τον πλακώσει. Τα ψυγεία μεταφέρονταν από την θαλασσοταραχή μία δεξιά και μία αριστερά. Στο τέλος άρχισαν και αυτά να αναποδογυρίζουν. Μέσα στο πλοίο δεν μπορούσαμε να σταθούμε. Ρωτούσαμε να μάθουμε τι συμβαίνει και κανείς δεν μας απαντούσε. Καρέκλες, τραπέζια, συρτάρια, πολυθρόνες. Όλα έπεσαν στο πάτωμα. Γιατί ξεκίνησαν; Δεν γνώριζαν τι καιρό είχε;».
“Δύσκολες στιγμές κατά το ταξίδι του Κνωσσός Palace για Ηρακλειο χθες το βράδυ”, έγραψαν στη σελίδα τους οι Μετεωκρήτες ανεβάζοντας τις σχετικές φωτογραφίες
Αυτός ο Ελληνας έβαλε στόχο να κάνει τον γύρο της Κρήτη με καγιάκ και τα κατάφερε.
Ο Μανώλη Λουδάρος (σελίδα στο facebook Around Crete) ξεκίνησε την πρωτοχρονιά από την Ελαφόνησο και το ταξίδι του διήρκεσε 39 μέρες. Μάλιστα, ο ίδιος είχε κάνει καγιάκ τον γύρο της Πελοποννήσου πέρσι, εκπληρώνοντας έτσι τον δεύτερό του στόχο φέτος.
Συγκεκριμένα, ο φετινός στόχος ήταν ξεκινώντας από την Ελαφόνησο, να προσεγγίσει την Κρήτη μέσω Κυθήρων και Αντικυθήρων και να συνεχίσει πραγματοποιώντας τον περίπλου του νησιού.
Ο τερματισμός του ταξιδιού έγινε την Πέμπτη στον Μπάλο, έχοντας διασχίσει περίπου 800 χλμ (500 μίλια).
Τις 39 μέρες που διήρκησε αυτό το ταξίδι, ο Μανώλης αντιμετώπισε κακοκαιρία, ισχυρούς βοριάδες σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά και συνθήκες που δυσκόλεψαν ακόμα περισσότερο το ήδη δύσκολο εγχείρημα.
Όπως περιγράφει ο ίδιος όταν βρέθηκε στο Λασίθι τις ημέρες των θυελλωδών ανέμων:
«Έκθεση, δύσκολες συνθήκες, δυνατά ρεύματα, καταιγίδες, ακραία φαινόμενα μέσα και έξω από το νερό… Η Ανατολική Κρήτη άγρια, απλοϊκή, με ιδιαίτερη φυσική ομορφιά και μεγάλη ιστορία θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου ως μία από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες που έχω περάσει έως τώρα. Το πέρασμα στη Νότια Κρήτη και η προσέγγιση στο Γούδουρο δε, μια άνιση μάχη για γερά νεύρα με το σκοτάδι να με δοκιμάζει. Αδιανόητα και ακραία καιρικά φαινόμενα με θυελλώδεις ανέμους, εξωπραγματικές ριπές 120 χλμ την ώρα, μεγάλες καταστροφές σε όλη την περιοχή, κλειστά σχολεία για 3 μέρες, ανεπανόρθωτες ζημιές σε θερμοκήπια που αποτελούν το κύριο εισόδημα της περιοχής…»
Την Δευτέρα περιγράφει ο Μανώλης από την Αγία Ρουμέλη: «Ριψοκίνδυνη είσοδος στο νερό, κάποια από τα πιο άγρια τοπία της Κρήτης να χτυπιούνται με μανία από τα κύματα, μία αναγκαστική έξοδος σ’ ένα φυσικό βράχινο καταφύγιο και τα τελευταία 20 χλμ. μέχρι την Παλαιόχωρα να αποτελούν δοκιμασία για το μυαλό και το σώμα, αποδεικνύοντας ότι τα όρια είναι για να ξεπερνιούνται!»
Το ταξίδι τελείωσε την Πέμπτη στον Μπάλο: «Μια πολύ δυνατή μέρα αλλά και μια πολύ δυνατή παρέα που με συνόδεψε από τα Φαλάσαρνα μέχρι και την Κίσσαμο αψηφώντας τα προγνωστικά για τον καιρό και πιέζοντας τα όρια για μια ακόμη φορά. Η απάντηση του ερωτήματος που είχα θέσει στον εαυτό μου «εαν ειναι εφικτό;» Ναι, είναι! Με υπομονή, επιμονή και γερά νεύρα…» απαντά ο Μανώλης και ετοιμάζει τον επόμενο στόχο του…
Η αυτοάνοση ασθένεια, είναι μια διαταραχή όπου το ανοσοποιητικό σύστημα αρχίζει λανθασμένα να επιτίθεται σε μέρη του σώματος, θεωρώντας τα ξένα. Σύμφωνα με μια έρευνα, οι αυτοάνοσες ασθένειες είναι μία από τις 10 πρώτες αιτίες θανάτου σε γυναίκες όλων των ηλικιακών ομάδων έως 64 ετών. Υπάρχουν περισσότερες από 80 διαφορετικές αυτοάνοσες ασθένειες, αλλά ορισμένα συμπτώματα είναι κοινά σε όλες.
Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίσουμε τα πρώτα σημάδια, καθώς η έγκαιρη διάγνωση βοηθά στην επέκταση της ζωής, στην αύξηση της ποιότητας και στη μείωση του αριθμού και της βαρύτητας των επιδεινώσεων. Παρακάτω θα μάθετε ποια συμπτώματαφανερώνουν ότι κάτι δεν πάει καλά με το ανοσοποιητικό σας σύστημα και πως έφτασε η ώρα για να δείτε έναν γιατρό.
Οι πονοκέφαλοι, η θολούρα και άλλα ειδικά συμπτώματα, μπορούν να βλάψουν σοβαρά την ποιότητα της ζωής μας. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να σχετίζονταιμε το άγχος ή την έλλειψη ύπνου, αλλά είναι επίσης σημάδια δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού μας συστήματος (π.χ. λύκος ή αναιμία).
Τα προβλήματα του δέρματος μπορεί να είναι πολύ ενοχλητικά, καθώς είναι δύσκολο να ζει κανείς κρύβοντας το δέρμα του κάτω από φορτία ρούχων. Αν τα συνηθισμένα φάρμακα δεν βοηθήσουν, κάντε μια επίσκεψη στον γιατρό σας, καθώς αυτά τα συμπτώματα μπορεί να προκληθούναπό αιμολυτική αναιμία, ψωρίαση, σκληροδερμία και άλλες διαταραχές.
Υπάρχουν κάποιες αμφιβολίες ότι το άσθμα μπορεί να συσχετιστεί με αυτοάνοσες διαταραχές. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές έρευνεςπου υποδηλώνουν μια αυτοάνοση βάση για αυτή την ασθένεια.
Αυτά τα συμπτώματα είναι τα πιο συνηθισμένα σε όλες σχεδόν τις αυτοάνοσες παθήσεις και συνήθως είναι ένα μεγάλο σημάδι. Μπορεί να διαπιστώσετε ότι τα φυσιολογικά πράγματα καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια και σας αφήνουν εξαντλημένους. Ή ίσως ξυπνήσετε πιο κουρασμένοι από ότι ήσασταν πριν πάτε για ύπνο, ακόμα κι αν όλα ήταν καλά πριν.
Οιαδύναμοι μύες και ο πόνος, μπορούν να κάνουν δύσκολες τις καθημερινές δραστηριότητες, όπως το περπάτημα στις σκάλες ή τη μεταφορά βαριών πραγμάτων. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να έρθουν και να εξαφανιστούν ή να είναι σταθερά, αλλά αυτό είναι επίσης ένα σημάδι που δεν πρέπει να αγνοηθεί, καθώς μπορεί να προκαλείταιαπό αυτοάνοση ηπατίτιδα, ασθένεια του Χασιμότο, ψωρίαση, ρευματοειδή αρθρίτιδα και άλλες παθήσεις.
#6 Κράμπες στο στομάχι, αέρια, φούσκωμα, διάρροια, δυσκοιλιότητα
Τα θέματα της πέψης είναι πολύ εξασθενητικά. Μπορούν να είναι σημάδι αυτοάνοσων ασθενειών όπως η κοιλιοκάκη, η ελκώδης κολίτιδα, οι διαταραχές του θυρεοειδούς και άλλων.
Ορισμένες αυτοάνοσες ασθένειες επηρεάζουν τον θυρεοειδή. Αυτό το όργανο ελέγχει πολλές μεταβολικές διεργασίες στο σώμα μας. Αν αρχίσει να παράγει υπερβολικές ή δεν παράγει αρκετές ορμόνες, οι άνθρωποι μπορεί να χάσουν ή να πάρουν βάρος.
#8 Μούδιασμα και μυρμήγκιασμα στα χέρια και τα πόδια
Το «τσίμπημα και το βελόνιασμα» δεν είναι σοβαρά συμπτώματα αν εμφανίζονται και εξαφανίζονται και δεν εμφανίζουν πόνο. Αν συμβεί αρκετές φορές σε μια εβδομάδα και παρατηρήσετε και άλλα συμπτώματα, μπορεί να είναι ένδειξη σοβαρότερων προβλημάτων.
Αν το ανοσοποιητικό σύστημα αρχίσει να προσβάλει τους θύλακες των τριχών, έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια μαλλιών. Η διαδικασία ξεκινάει με τη φλεγμονή του τριχωτού της κεφαλής. Μπορεί επίσης να επηρεάσει τις τρίχες και σε άλλα μέρη του σώματος.
Ένας ανεξήγητος πυρετός χωρίς άλλα συμπτώματα, αγνοείται συχνά. Αλλά αυτό είναι ένα από τα πιο δύσκολα συμπτώματα για θεραπεία. Το πρόβλημα είναι ότι ο πυρετός μπορεί να συνδεθεί με πολλές ασθένειες, και οι αυτοάνοσες είναι μεταξύ αυτών.
Μην απελπίζεστε αν έχετε παρατηρήσει κάποιο από αυτά τα συμπτώματα. Μπορούν να υπάρχουν και άλλοι λόγοι για αυτά, αλλά το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να επισκεφθείτε έναν γιατρό.
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος και η παρέα του ετοίμασαν ένα μελωδικό αφιέρωμα με την Πάολα και την παρέα της. Μαζί της οι φίλοι της, Στέλιος Ρόκκος, Ευρυδίκη, Νίκος Βουρλιώτης και Δήμος Αναστασιάδης ερμηνεύουν τις δικές τους επιτυχίες και γνωστά αγαπημένα τραγούδια.
Αυτό το αφιέρωμα κρύβει ιδιαίτερες στιγμές αλλά και εκπλήξεις. Ο γνωστός συνθέτης Τάκης Σούκας συμπράττει με την Πάολα σε διαχρονικά τραγούδια ενώ η Γιώτα Γιάννα τραγουδά με την ερμηνεύτρια παίζοντας φυσαρμόνικα.
Δείτε το βίντεο με τα ζεϊμπέκικα που έκανες πολλούς να σηκωθούν και να χορέψουν.
Αποχώρηση από τις διαπραγματεύσεις ζητεί ο ηγέτης της σκοπιανής διασποράς στις ΗΠΑ που χαρακτηρίζει τις προτάσεις Νίμιτς ως «γελοίες».
Ο Αμερικανός, σκοπιανής καταγωγής, Μέτο Κολόφκσι, επικεφαλής της «United “Macedonian” Diaspora», που εκπροσωπεί Σκοπιανούς στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία, ξεκίνησε την καμπάνια «Είμαστε η Μακεδονία», μια παγκόσμια πρωτοβουλία που απλώθηκε από διάφορες οργανώσεις Σκοπιανών της διασποράς σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η εκστρατεία έχει κεντρικό σύνθημα την απόρριψη των συνομιλιών και να στείλει μήνυμα ότι δεν θα επιτρέψουν αλλαγή του ονόματος.
Η εκστρατεία «Είμαστε η Μακεδονία» έχει συγκεντρώσει 23.000 υπογραφές και έχει διοργανώσει 12 συλλαλητήρια σ’ όλο τον κόσμο.
Η «United “Macedonian” Diaspora» ανήκει στην προπαγανδιστική μηχανή των Σκοπιανών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Με την πολιτική και οικονομική βοήθεια της Αγκυρας,μόνο την περίοδο 2015-2017, εκτιμάται οτι δαπάνησε πλέον του 1 εκ.δολ σε υπηρεσίες δημοσίων σχέσεων (lobbying) στις ΗΠΑ.
Σημειωτέον ότι τα κεντρικά γραφεία της “United Mecedonian Dispora” στην Oυάσιγκτον συστεγάζονται με το αντίστοιχο τουρκικό λόμπι.
Αναλυτικά η συνέντευξη που παραχώρησε στο real.gr
– Πώς σχολιάζετε τις τελευταίες εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις;
“Πρώτον, έχουμε πάρει εξαρχής θέση κατά των διαπραγματεύσεων για το όνομα. Η χώρα μας δεν θα έπρεπε να έχει γίνει δεκτή στον ΟΗΕ φέροντας ένα όνομα με το οποίο ο Οργανισμός δεν συμφωνεί. Οι γονείς μου εγκατέλειψαν τη Γιουγκοσλαβία εξαιτίας του κομμουνισμού και λόγω των όσων συνέβησαν στη Γιουγκοσλαβία και νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν θέλουν να χαρακτηρίζονται ως οτιδήποτε “Πρώην Γιουγκοσλαβικό”.
Πρόκειται για διάκριση εις βάρος της χώρας μας να ονομάζεται με τρόπο τον οποίο δεν επέλεξε ανεξάρτητα από το πώς είναι αναγνωρισμένοι και γνωστοί οι κάτοικοί της διεθνώς. Είναι και θέμα ταυτότητας. Το γεγονός ότι γίνονται διαπραγματεύσεις για το όνομα συνεπάγεται και αλλαγή της ταυτότητας. Δεν νομίζω ότι οι πολίτες της χώρας θα το επιτρέψουν αυτό. Κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι υπάρχουν “Μακεδόνες” μέσα στη χώρα και σε όλο τον κόσμο και κανείς δεν έχει πρόβλημα αν κάποιος στην Ελλάδα θέλει να αποκαλεί τον εαυτό του “Μακεδόνα”. Νομίζω ότι θα πρέπει να υπάρχει αμοιβαία κατανόηση ως προς αυτό.
Παρακολουθώντας την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων, βλέπουμε να έρχεται η μία πρόταση μετά την άλλη και οι διαπραγματεύσεις να γίνονται όλο και πιο φαιδρές χρόνο με τον χρόνο. Το γεγονός και μόνο ότι οι προτάσεις του κυρίου Νίμιτς στον ΟΗΕ είναι “Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)” ή “Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας” ή “Νέα Μακεδονία”. Στην αγγλική γλώσσα, ονομασίες όπως “Ρεπούμπλικα Μακεντόνιγια (Σκόπια)” (Republika Makedonija, Skopje) είναι δύσκολο να προφερθούν. Μπορώ να σας πω ότι κάθε φορά “σκότωναν” το επίθετό μου στο Δημοτικό. Λέγομαι “Μετόντιγια” και κανείς δεν μπορούσε να το προφέρει, το έλεγαν λάθος. Ξέρω πώς είναι να γίνεται διάκριση εις βάρος σου λόγω του ονόματός σου και νομίζω ότι είναι λάθος να ζητούν από τη Μακεδονία να αλλάξει το όνομά της.
Επίσης, ο Μάθιου Νίμιτς βρίσκεται εν μέσω συγκρουόμενων συμφερόντων. Την περίοδο των εορτών προσέλαβε μια νέα γραμματέα/βοηθό ελληνικής καταγωγής, επίσης ενόσω ήταν Γενικός Διευθυντής η εταιρεία του επένδυσε σε μια δανέζικη εταιρεία με ελληνική θυγατρική και ανακαλύψαμε ακόμα ότι έχει δωρίσει συνολικά 25.000 δολάρια στην βουλευτή Maloney, η οποία είναι προσωπική του φίλη και συν-προεδρεύουσα της Επιτροπής του Κογκρέσου για τα Ελληνικά Θέματα. Ένας διαμεσολαβητής με τέτοια συμφέροντα και μεροληπτικός δεν μπορεί να προσφέρει έναν καλό διάλογο που θα επιλύσει το ζήτημα”.
-Εκτός απο την ονομασία, την ελληνική πλευρά απασχολεί έντονα ο συνεχιζόμενος αλυτρωτισμός που επιδεικνύουν οι συμπατριώτες σας μέσω του Συντάγματος, των σχολικών βιβλίων και των χαρτών της “Μεγάλης Μακεδονίας.
“Υπάρχει ένας χάρτης της χώρας τον οποίο πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν για τον λόγο ότι πολλοί εξ αυτών προέρχονται από την Ελλάδα. Η μεριά της μητέρας μου έχει καταγωγή από εκείνη την περιοχή της Ελλάδας. Εκείνοι λοιπόν είναι “γηγενείς Μακεδόνες” κι αυτή είναι η μία απάντηση. Η άλλη είναι ότι αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα του καθενός να φέρει ό,τι θέλει μαζί του.
Στην Ελλάδα, πριν μερικές εβδομάδες όταν είχαν το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, έκαψαν σημαίες της ΠΓΔΜ και το έχω δει αυτό να συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση. Υπήρχαν επίσης χάρτες της Μεγάλης Ελλάδας χρονολογούμενοι από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δεν έχει νόημα να κατηγορεί η μία πλευρά την άλλη για ισχυρογνωμοσύνη.
Πιστεύω ότι αυτά πρέπει να τα αφήσουμε στην άκρη. Δεν νομίζω ότι η ΠΓΔΜ πιέζει τους πολίτες να πολεμήσουν για εδάφη της Ελλάδας. Θα πολεμήσουμε για οτιδήποτε χρειαστεί εκτός από τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματά μας τα οποία εγγυάται το Διεθνές Δίκαιο και οι Συνθήκες που έχουν υπογραφεί μετά το 1948”
– Η Ελλάδα, όμως, επιμένει για αλλαγή άρθρων του Συντάγματος/
“Προκειμένου η Ελλάδα να άρει το οικονομικό εμπάργκο που επέβαλε στην ΠΓΔΜ τη δεκαετία του 1990, η ΠΓΔΜ έπρεπε να κάνει δύο τροποποιήσεις στο Σύνταγμά της. Παρεμπιπτόντως, το Σύνταγμα ανέκαθεν έλεγε ότι η ΠΓΔΜ δεν έχει εδαφικές βλέψεις.
Η πρώτη τροποποίηση λέει ότι η ΠΓΔΜ δεν έχει καθόλου εδαφικές βλέψεις προς τις γείτονες χώρες. Η δεύτερη ότι η ΠΓΔΜ δεν θα παλέψει για τα ανθρώπινα δικαιώματα κανενός υπηκόου της που ζει σε γείτονα χώρα. Αυτό είναι παράνομο βάσει Διεθνούς Δικαίου καθώς κάθε χώρα έχει δικαίωμα να υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα οποιουδήποτε λαού, είτε είναι ο δικός της λαός είτε είναι άλλος.
Η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ έχει πολλάκις προσφέρει εγγυήσεις στο Ελληνικό Κοινοβούλιο όπως η επικύρωση ενδιάμεσης συμφωνίας μέσα στο Κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ το 1995 όταν το Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν επικύρωσε ποτέ αυτή τη συμφωνία. Η ΠΓΔΜ άλλαξε τη σημαία της όταν οι Έλληνες ισχυρίστηκαν ότι φέρει ελληνικό σύμβολο. Επομένως, η ΠΓΔΜ έχει προσαρμόσει το Σύνταγμά της και έχει κάνει προσθήκες σε αυτό.
Θεωρώ ότι έχει κάνει πολλά περισσότερα απ’ όσα θα έπρεπε να έχει κάνει ως χώρα προκειμένου να κατευνάσει την Ελλάδα και να της δείξει ότι δεν έχει εδαφικές βλέψεις προς εκείνη”.
-Ποια από τις προτάσεις που κατέθεσε πρόσφατα ο κύριος Νίμιτς είναι για εσάς περισσότερη αποδεκτή;
“Καμία δεν είναι αποδεκτή. Ο λόγος είναι ότι η ΠΓΔΜ δεν πρέπει να εξαναγκαστεί σε αλλαγή του ονόματός της προκειμένου να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας ή της οικογένειας του ΝΑΤΟ.
Μακάρι όταν η ΠΓΔΜ διακήρυττε την ανεξαρτησία της να ήταν η Ελλάδα η πρώτη της φίλη. Αν δείτε καλύτερα, έχουμε πολλά κοινά ως λαοί. Πολλοί κάτοικοι της ΠΓΔΜ ταξιδεύουν στην Ελλάδα, πηγαίνουν για διακοπές, ξοδεύουν τα χρήματά τους στην ελληνική οικονομία. Υπάρχει επίσης πολύ μεγάλο εμπόριο κατά μήκος των συνόρων.
Κάτοικοι της ΠΓΔΜ πάνε στην Ελλάδα, και αντίστροφα, για να επισκεφθούν τα καζίνο, τον οδοντίατρο και άλλα καθώς είναι πολύ φθηνότερες οι υπηρεσίες στην ΠΓΔΜ λόγω του ότι δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Ίσως και να ευνοούσε περισσότερο τους Έλληνες αν η ΠΓΔΜ δεν έμπαινε στο ΝΑΤΟ. Θεωρώ ότι όλες οι προτάσεις είναι γελοίες.
Δεν νομίζω ότι είναι αποδεκτές. Διότι, πρώτον, όπως ανέφερα έχουμε το δικαίωμα να έχουμε το όνομά μας. Δεύτερον, εξαναγκάζεται μια χώρα να αλλάξει το όνομά της σε διεθνή βάση χρησιμοποιώντας μια λανθάνουσα ονομασία”.
.
-Προβλέπετε νέο αδιέξοδο;
Σίγουρα δεν βλέπω να λύνεται το θέμα σύντομα. Πιστεύω ότι ο τρόπος να λυθεί αυτό το ζήτημα είναι να αποσυρθεί η ΠΓΔΜ από τις συνομιλίες για την ονομασία και να αναζητήσει τρόπους να αναγνωριστεί ως “Δημοκρατία της Μακεδονίας” από τον ΟΗΕ.
Η πλειοψηφία των μελών του ΟΗΕ αναγνωρίζουν την ΠΓΔΜ ως “Δημοκρατία της Μακεδονίας” και κάποια στιγμή πρέπει η Ελλάδα να το αποδεχτεί. Όσο πιο σύντομα το αποδεχτεί, τόσο πιο γρήγορα θα βελτιωθεί η σχέση μεταξύ των δύο χωρών. Δεν μπορεί κανείς να διαπραγματευθεί με κάποιον που δηλώνει ότι δεν υπάρχουν “Μακεδόνες” ή ότι δεν υπήρξε ποτέ “Μακεδονικό Έθνος”.
– Διαφωνείτε με την πολιτική του πρωθυπουργού Ζάεφ;
“Ναι διαφωνούμε ως οργάνωση. Πιστεύουμε ότι ο Ζάεφ πρέπει να αποσυρθεί από τις διαπραγματεύσεις για το όνομα. Το έχουμε ζητήσει αυτό από όλους τους προηγούμενους πρωθυπουργούς. Το ίδιο κάναμε και με τον κύριο Γκρούεφσκι παλαιότερα.
Αυτή ήταν ανέκαθεν η πολιτική της οργάνωσής μας: “αποσυρθείτε από τις διαπραγματεύσεις”. Εγώ κι εσύ, για να είμαστε φίλοι, θα πρέπει να έχουμε αμοιβαίο σεβασμό ο ένας για τον άλλο. Εσύ θα πρέπει να δεχθείς ότι το όνομά μου είναι “Μακεδονία” και εγώ ότι το όνομά σου είναι είναι “Ελληνική Δημοκρατία”. Δεν θα πρέπει να υπάρχει διαφωνία ως προς αυτό.
Όσο πιο σύντομα αποδεχθούμε το γεγονός ότι δεν υπάρχει διαφωνία σ’αυτό, τόσο πιο σύντομα θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε άλλα θέματα. Ειλικρινά, πιστεύω ότι το πιο σημαντικό ζήτημα με το οποίο θα έπρεπε να ασχολούμαστε είναι πώς θα βελτιώσει η κάθε χώρα την οικονομία της και πώς θα εξασφαλίσουμε θέσεις εργασίας στην ΠΓΔΜ, την Ελλάδα και ολόκληρη την περιοχή.
Όσο πιο σύντομα λήξουμε τους πολιτικούς καυγάδες και αναγνωρίσουμε ο ένας την ύπαρξη του άλλου ως λαού, τόσο πιο σύντομα θα μπορέσουμε να αφήσουμε στην άκρη τις διαφορές μας και να ασχοληθούμε με τα πιο σημαντικά ζητήματα”.
– Για αυτούς που θεωρούν οτι πιστεύετε στη “Μεγάλη Μακεδονία”;
“Φυσικά και όχι. Πιστεύω ότι η ΠΓΔΜ μόλις γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ θα βοηθήσει στη βελτίωση όλης της περιοχής. Δεν πιστεύω σε καμία “Μεγάλη Μακεδονία”.
Έχουμε κι εμείς έναν παρόμοιο φόβο, ότι η Αλβανική κοινότητα της ΠΓΔΜ ίσως επιδιώκει ένα τρίτο αλβανικό κράτος στην Ευρώπη και αυτό δεν πρέπει να γίνει ανεκτό.
Καμία επιδίωξη για καμία “Μεγάλη χώρα” δεν πρέπει να γίνει ανεκτή. Θα πρέπει όλοι να είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και να συνεργαζόμαστε για τη βελτίωση της Ευρώπης, του ΝΑΤΟ, της Βορειοατλαντικής ασφάλειας αλλά και του κόσμου ολόκληρου και πιο σημαντικά της περιοχής μας. Όσο πιο σύντομα είμαστε οικονομικά σταθεροί, τόσο το καλύτερο για όλους”.
-Στην Ελλάδα έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις πρόσφατα και σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση, το 60% των πολιτών είναι κατά της χρήσης σύνθετης ονομασίας με τον όρο Μακεδονία.
“Δημοσκοπήσεις γίνονται σε τακτική βάση. Ανάλογα με το τι λέει ο κάθε πολιτικός, οι δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν αύξηση ή μείωση στα ποσοστά. Δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε την κοινή γνώμη βασιζόμενοι σε σποραδικές δημοσκοπήσεις.
Πιστεύω ότι αν ρωτήσετε κάποιον από τον χώρο του τουρισμού, πιθανότατα θα σας πει ότι δεν τον ενδιαφέρει το θέμα γιατί αυτό που θέλει είναι να επισκέπτονται οι Σκοπιανοί την Ελλάδα, να πηγαίνουν στο ξενοδοχείο του, στην παραλία του. Δεν τον αφορά ούτε στο ελάχιστο πώς θα αποακαλούνται”.
Πιστεύω ότι πρέπει να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας σε κάθε περίπτωση, είτε υπάρξει κοινή απόφαση είτε όχι. Ο μέσος πολίτης θέλει να μας δει να συνεργαζόμαστε”
– To 1992, ο πρώην Πρόεδρος της χώρας, Kίρο Γκλιγκόροφ, είχε δηλώσει ότι οι κάτοικοι των Σκοπίων ήρθαν στην περιοχή μετά τον 6ο μ. Χ. αιώνα, ότι είναι Σλάβοι, και ότι δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες. Είναι επίσημα καταγεγραμμένο. Πώς το σχολιάζετε αυτό;
“Δεν είμαι ιστορικός, δεν θέλω να εμπλακώ σε θέματα της Ιστορίας. Ας αφήσουμε την Ιστορία στους ιστορικούς, ας τους αφήσουμε το δικαίωμα να συζητήσουν επί του θέματος. Εκείνοι έχουν στοιχεία να παρουσιάσουν, ας είναι οι ίδιοι υπόλογοι. Αυτό που θα έλεγα εγώ είναι ότι η χρήση ιστορικών προσώπων από εκατοντάδες χρόνια πριν δεν θα βοηθήσει σε καμία λύση.
Εγώ κι εσύ μπορούμε να πούμε ότι μοιάζουμε, τα δικά σου μάτια είναι καστανά, τα δικά μου είναι μπλε, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είμαστε συγκεκριμένη φυλή κι ότι φέρουμε αίμα που χρονολογείται πριν από 2.100 χρόνια. Δεν θέλω να εμπλακώ σε μια τέτοια συζήτηση, το δικό μου αντικείμενο συζήτησης είναι τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματά μου. Είμαι “Μακεδόνας”, το όνομά μου είναι Μετόντιγια Κολόφσκι και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό”.
– Παρακολουθήσατε τα συλλαλητήρια σε Αθηνα και Θεσσαλονίκη;
“Οι εκτιμήσεις από το 1991-1992 έδειχναν ότι 2 εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους τότε.Οι σημερινοί αριθμοί δεν είναι τόσο μεγάλοι σε σύγκριση με εκείνον τη δεκαετία του 1990. Θεωρώ ότι οι Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν χρειάζονται αυτά και ότι κοστίζει ακριβά μια τέτοια προσπάθεια να αποδείξει κανείς ότι δεν υπάρχει “Μακεδονική ταυτότητα”.
Φαίνεται πως οι τεταμένες σχέσεις Τουρκίας – Γερμανίας πέρασαν σε άλλο επίπεδο. Στον τομέα της διαφήμισης η εταιρία ελαστικών Continental παρουσιάζει σε βίντεο που προωθεί τις υπηρεσίες της, έναν χάρτη που έχει στη θέση της Τουρκίας, θάλασσα! Ευσεβείς πόθοι καταποντισμού της γείτονος; Ποιος ξέρει τι σκέφτονταν οι Γερμανοί όταν έφτιαχναν αυτόν τον χάρτη.
