Πνιγμό από ασφυξία για τους τέσσερις ορειβάτες έδειξε η ιατροδικαστική μελέτη
Δεν έφεραν κακώσεις οι ορειβάτες, σύμφωνα με όσα έδειξε η ιατροδικαστική εξέταση
Από ασφυξία έχασαν τη ζωή τους οι τέσσερις ορειβάτες στα Βαρδούσια όρη σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, τα αποτελέσματα της οποίας έγιναν γνωστά το μεσημέρι της Δευτέρας (29.12.25).
Ακαριαίο θάνατο συνεπεία ασφυξίας, βρήκαν οι τέσσερις ορειβάτες στα Βαρδούσια Όρη. Οι τέσσερις φίλοι καταπλακώθηκαν από τεράστιες ποσότητες μαλακού χιονιού και η αιτία θανάτου, όπως προέκυψε από την ιατροδικαστική εξέταση που ολοκληρώθηκε νωρίτερα σήμερα το μεσημέρι στο νεκροτομείο της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών στο Γουδί, είναι η ασφυξία.
Δείτε το βίντεο:
Μέσα σε ελάχιστα λεπτά, οι τρεις άνδρες και η γυναίκα, έχασαν τη ζωή τους, αφού δεν είχαν οξυγόνο. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες οι δύο ιατροδικαστές Νίκος Καλόγριας και ο Συμεών Μεσογίτης που ανέλαβαν την διερεύνηση των σορών, κατέληξαν στο συμπέρασμα της αιτίας θανάτου.
Οι τέσσερις σοροί, δεν έφεραν άλλα τραύματα και πλέον, απομένουν τα πορίσματα των τοξικολογικών εξετάσεων οι οποίες θα δώσουν ξεκάθαρη «εικόνα» για το εάν κάποιος εκ των τεσσάρων άτυχων ορειβατών είχε καταναλώσει κάτι που ενδεχομένως να θόλωσε την κρίση του κατά την διάρκεια της πεζοπορίας, κάτι που θεωρείται εξαιρετικά απίθανο μιας και πρόκειται για ορειβάτες με αρκετή εμπειρία.
Όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, «συνέβη ακριβώς το ίδιο σαν να καταπλακώθηκαν από τόνους χώματος. Έχασαν ακαριαία το οξυγόνο τους».
Δείτε το βίντεο:
Η αναγνώριση των σορών, ήταν η δύσκολη στιγμή για τα συγγενικά πρόσωπα των τεσσάρων φίλων. Ο Γιώργος Δόμαλης που φέρεται να ήταν ο επικεφαλής της ομάδας, ο Κώστας Πατίκας, ο Θανάσης Κολοτούρος και η Θεοδώρα Καπλάνη, ανανωρίστηκαν ανεπιφύλακτα και πλέον, έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες για να οδηγηθούν στην τελευταία τους κατοικία.
Η τραγωδία εκτυλίχθηκε σε ελάχιστο χρόνο, χωρίς να αφήσει περιθώρια αντίδρασης, καθώς οι διασώστες εντόπισαν τα θύματα θαμμένα κάτω από το χιόνι την επόμενη μέρα των Χριστουγέννων και σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, στοιχείο που δείχνει ότι όλα συνέβησαν αιφνιδιαστικά.
Η τετραμελής παρέα είχε ξεκινήσει το πρωί των Χριστουγέννων από το χωριό Αθανάσιος Διάκος με προορισμό την κορυφή Κόρακας. Οι καιρικές συνθήκες αρχικά χαρακτηρίζονταν καλές, ωστόσο η περιοχή είχε φρέσκο και ασταθές χιόνι, σε συνδυασμό με έντονο ανάγλυφο και μεγάλο υψόμετρο, παράγοντες που αποδείχθηκαν μοιραίοι.
Η εξαιρετικά δύσκολη επιχείρηση ανάσυρσης και μεταφοράς των τεσσάρων ορειβατών που έχασαν τη ζωή τους στα Βαρδούσια Όρη ολοκληρώθηκε το βράδυ του Σαββάτου, με τις σορούς να μεταφέρονται στο Γενικό Νοσοκομείο Άμφισσας και από εκεί στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών για τη διενέργεια νεκροψίας – νεκροτομής.
Από ασυνόδευτοι ανήλικοι από το Αφγανιστάν, συνεργάτες στο υπ. Μετανάστευσης
Ο Χαντί Μοχεμπί ξεκίνησε ως ασυνόδευτος έφηβος από το Αφγανιστάν για να έρθει στην Ελλάδα και πέντε χρόνια μετά το μακρύ αυτό ταξίδι φοιτά στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και συνεργάζεται με το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου ως μέντορας παρέχοντας υποστήριξη σε άλλα ασυνόδευτα παιδιά.
Ο 23χρονος σήμερα Χαντί περιγράφει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι έφυγε από το Αφγανιστάν εξαιτίας του πολέμου έχοντας στις αποσκευές του μόλις λίγα ρούχα και ένα βιβλίο μαθηματικών, το οποίο τον συντρόφευε σε όλο του το ταξίδι.
Το 2016 έφτασε στη Λέσβο και έπειτα από ολιγόμηνη παραμονή στο ΚΥΤ της Μόριας, βρήκε στον ξενώνα για ασυνόδευτα της οργάνωσης Ηλιακτίδα, όπου μεταφέρθηκε, «την ασφάλεια και τα δικαιώματα που κάθε πρόσφυγας αναζητάει». Τότε αποφάσισε να γραφτεί στο εσπερινό σχολείο του νησιού. Ακόμα και μετά την ενηλικίωσή του, συνέχισε το εσπερινό λύκειο στη Θεσσαλονίκη και πήρε το απολυτήριό του το περασμένο καλοκαίρι. Στη συνέχεια έδωσε πανελλαδικές εξετάσεις και πέρασε στη σχολή που επιθυμούσε περισσότερο. Παράλληλα, έχει ξεκινήσει εξ αποστάσεως σπουδές στην πληροφορική στο αμερικανικό University of the People, από όπου έλαβε υποτροφία.
Όπως εξηγεί, «είμαι από τη φυλή Χαζαρά, δεν δίνονταν οι ίδιες ευκαιρίες για εμάς στο Αφγανιστάν. Αυτό μας έκανε να ζητάμε, να ψάχνουμε, να έχουμε θέληση στην εκπαίδευση. Επίσης, από μικρός ήθελα κάτι μεγάλο για μένα, να φτάσω ψηλά. Έχω στόχους και παλεύω γι’ αυτούς».
Ο Χαντί τους τελευταίους μήνες δουλεύει μέσω του EASO στο πρόγραμμα Mentorship της Ειδικής Γραμματείας Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων. Στο πρόγραμμα αυτό τέσσερις πρώην ασυνόδευτοι ανήλικοι από τέσσερις διαφορετικές χώρες καταγωγής, ο Χαντί, ο Αμαντού Κάιν Καμάρα από τη Γουινέα, ο Κεϊτά Αλασάν από την Ακτή Ελεφαντοστού και ο Νουρντίν Αλσαχίν από τη Συρία, παρέχουν ως μέντορες εξατομικευμένη καθοδήγηση στα ασυνόδευτα παιδιά σε κάθε βήμα της πορείας τους στην Ελλάδα.
«Όλοι μας έχουμε φτάσει εδώ ως ασυνόδευτοι σε διαφορετικές περιόδους, άρα έχουμε βιώσει όλες τις δυσκολίες που βιώνουν τα παιδιά τώρα και αυτό μας κάνει να καταλαβαίνουμε τις ανησυχίες και τα προβλήματά τους. Μιλάμε μαζί τους και μεταφέρουμε στο υπουργείο τα προβλήματά τους. Δουλεύουμε σαν μια γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ του υπουργείου και των παιδιών», εξηγεί ο Χαντί. Ο ίδιος επισημαίνει ότι το σημαντικότερο για τους τέσσερις μέντορες, «αυτό που μας άνοιξε πολλές πόρτες ήταν να μάθουμε την ελληνική γλώσσα και να πάμε σχολείο. Αυτό εξηγούμε στα παιδιά ότι θα τους βοηθήσει σε κάθε κομμάτι της ζωής τους, στην αγορά εργασίας, στην ένταξή τους».
Αγωνία για το νομικό καθεστώς
Ο σημαντικότερος προβληματισμός που τα ασυνόδευτα παιδιά συζητούν είναι, σύμφωνα με τον 27χρονο μέντορα από την Ακτή Ελεφαντοστού, Κεϊτά Αλασάν, το νομικό τους καθεστώς, καθώς ανησυχούν για το τι θα γίνει αν δεν πάρουν άσυλο. Ο Κεϊτά τους απαντάει με τη δική του ιστορία. Ήρθε στην Ελλάδα το 2010 ως ασυνόδευτος ανήλικος και ζήτησε άσυλο σε μια περίοδο, όπως περιγράφει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ που η προστασία των ασυνόδευτων παιδιών ήταν περιορισμένη, δεν υπήρχαν αρκετοί ξενώνες ούτε οικονομική υποστήριξη. Σε ηλικία 16 ετών χρειάστηκε να μείνει σε ένα σπίτι 50 τετραγωνικών με άλλα 17 άτομα. «Έπαθα σοκ. Αναγκάστηκα να μείνω ένα χρόνο εκεί και για να βγάλω λεφτά μάζευα από τα σκουπίδια ποτήρια, παπούτσια, ρούχα και τα πουλούσα», θυμάται. Έπειτα, βρήκε θέση σε ξενώνα στην Αθήνα, οπότε αποφάσισε να πάει σχολείο. «Στην αρχή πήγαινα στο σχολείο μόνο για να περνάει η ώρα μου, αλλά άρχισα σιγά-σιγά να ενδιαφέρομαι πιο πολύ, είχα πολύ καλούς δασκάλους που με έκαναν να θέλω να συνεχίσω το σχολείο» λέει και προσθέτει: «Το βράδυ όμως έκλαιγα στον ξενώνα γιατί δεν ήξερα τι θα γίνω, ήταν η χειρότερη στιγμή στην Ελλάδα με την κρίση και φοβόμουν».
Αφού τελείωσε το Λύκειο και ξεκίνησε να δουλεύει στην Praksis ως μεταφραστής, ο Κεϊτά έλαβε την πολυπόθητη απόφαση ασύλου: αρνητική. «Ήταν το μεγαλύτερο σοκ για μένα. Παρόλο που είχα τελειώσει το σχολείο εδώ και δούλευα, μου είπαν ότι πρέπει να φύγω από τη χώρα». Ο Κεϊτά απογοητεύτηκε πολύ, ωστόσο κατάφερε να πάρει άδεια διαμονής εξαιτίας της επταετούς παραμονής του στη χώρα. Αυτές τις εμπειρίες του μεταφέρει στα παιδιά που συναντάει στους ξενώνες και τα διαμερίσματα ημιαυτόνομης διαβίωσης, που επισκέπτεται με τους άλλους μέντορες. «Κάποιο παιδί μπορεί να μου περιγράψει ότι είναι απογοητευμένο που δεν πήρε άσυλο. Έχω ακριβώς την ίδια ιστορία. Και τότε νιώθει ότι έχει ελπίδα. Τους λέω να μάθουν τη γλώσσα, να μην κάθονται σπίτι, να πάνε σχολείο, να αρπάξουν όποια ευκαιρία τους δοθεί. Αλλά και να μην μπλέξουν σε τίποτα παράνομο», λέει.
Η υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Σοφία Βούλτεψη, χαρακτηρίζει το πρόγραμμα Mentorship ως «εμβληματική πρωτοβουλία που θα επιφέρει ουσιαστικές αλλαγές στις συνθήκες υποδοχής των ασυνόδευτων ανηλίκων» και εκφράζει την πεποίθησή της ότι το πρόγραμμα αυτό «θα αποτελέσει καλή πρακτική και για άλλα κράτη μέλη της ΕΕ».
«Με αυτό το πρόγραμμα πετυχαίνουμε ένα διπλό σκοπό», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ειδική γραμματέας Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων, Ειρήνη Αγαπηδάκη. «Αφενός δίνουμε ευκαιρίες σε ανθρώπους που τα έχουν καταφέρει στη χώρα μας, είναι ενταγμένοι και μπορούν να λειτουργήσουν ως role models και να εντάξουν και άλλους. Αφετέρου παίρνουμε και ως φορέας χάραξης πολιτικής πολύτιμη πληροφόρηση για αυτά τα οποία προσπαθούμε να σχεδιάσουμε». Ο ρόλος των μεντόρων, σύμφωνα με την κ. Αγαπηδάκη είναι «η ενδυνάμωση, υποστήριξη, διευκόλυνση με τα παιδιά, καθώς και η ανατροφοδότηση προς το υπουργείο για τις δράσεις που αναπτύσσουμε».
Οι τέσσερις μέντορες καταδεικνύουν, όπως υπογραμμίζει η ειδική γραμματέας, ότι τα ασυνόδευτα παιδιά «φυσικά και θέλουν προστασία, είναι παιδιά, αλλά είναι παιδιά που διψάνε και θέλουν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, θέλουν να κάνουν την ευκαιρία πράξη και να προχωρήσουν. Δεν είναι θυματοποιημένοι άνθρωποι, μπορεί να είναι τραυματισμένοι, αλλά δεν είναι ακινητοποιημένοι».
Το πρόγραμμα υλοποιείται με την υποστήριξη και χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξη
Πριν από 13 χρόνια, ο Χαλίλ Ραφάτι ήταν άστεγος και εθισμένος στην ηρωίνη. Ήταν υπερβολικά αδύνατος και βρώμικος. Σήμερα, είναι εκατομμυριούχος!
Ο Ραφάτι είναι ο ιδιοκτήτης των SUNLIFE Organics, μιας αλυσίδας με χυμούς που εξαπλώθηκε από την γενέτειρά του στο ηλιόλουστο Μαλιμπού σε 6 διαφορετικές τοποθεσίες στο Λος Άντζελες.
Ο 46χρονος Χαλίλ Ραφάτι είναι ο εκατομμυριούχος ιδιοκτήτης της αλυσίδας φυσικών χυμών SunLife Organic.
Η μεταμόρφωση του Ραφάτι είναι απίστευτη τα τελευταία 13 χρόνια. Από άστεγος, ναρκομανής και καταδικασμένος εγκληματίας (αριστερά) στο σήμερα (δεξιά).
Ο κόσμος κάνει ουρές για να απολαύσει κάποιον από τους χυμούς σε ένα από 6 διαφορετικά σημεία πώλησης στο Λος Άντζελες.
Μερικοί από τους διάσημους πελάτες του είναι ο Ντέιβιντ Ντουκόβνι και ο τραγουδιστής των Red Hot Chili Peppers, Άντονι Κιέντις.
Μέσα μόλις 5 χρόνια, ο Ράφατι μπόρεσε να φτιάξει μια αυτοκρατορία βασισμένη στους χυμούς που υποστηρίζει, ότι του έσωσαν την ζωή.
Στο παρελθόν είχε την δική του επιχείρηση με αυτοκίνητα και είχε πολύ διάσημους πελάτες, όπως η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, αλλά έκανε και διακίνηση μαριχουανάς και χαπιών έκστασης.
Λίγο αργότερα, δοκίμασε ηρωίνη, εθίστηκε και κόντεψε να χάσει την ζωή του δυο φορές.
Ο Ραφάτι επικεντρώθηκε στην υγεία και την νηφαλιότητά του το 2003, όταν είχε πιάσει πάτο.
Αλλά, η ζωή του μεγιστάνα άλλαξε δραστικά, όταν ένας φίλος του εισήγαγε στον κόσμο των χυμών και των υπερτροφών.
Ο Ραφάτι άνοιξε το πρώτο μαγαζί UNLIFE Organics το 2011, αφού οι χυμοί του γίνονταν ολοένα και πιο δημοφιλείς σε ένα κέντρο ανάκαμψης που είχε ανοίξει το 2007.
Το 2003, ο Ραφάτι βρέθηκε σε μια φυλακή του Λος Άντζελες και έπιασε πάτο:
“Δεν θα μπορούσα να πέσω πιο κάτω. Ήμουν τελειωμένος”, είχε δηλώσει.
Στην συνέχεια, άρχισε να φτιάχνει χυμούς για τους ασθενείς και το προσωπικό στο κέντρο αποκατάστασης “Ριβιέρα”, που είχε ανοίξει το 2007.
Στο κέντρο αποκατάστασης ο Ραφάτι είδε από πρώτο χέρι, ότι οι χυμοί του βοηθούσαν στην βελτίωση της υγείας των ασθενών του.
Σταδιακά, τα νέα για τους ευεργετικούς χυμούς του εξαπλώθηκαν στο Μαλιμπού και το Λος Άντζελες.
Τότε, ο Ραφάτι αποφάσισε να ανοίξει το πρώτο SUNLIFE Organics με αρχικό κεφάλαιο 50.000 δολαρίων και οικονομική στήριξη από έναν επαγγελματία παίκτη τυχερών παιχνιδιών.
Τώρα, ο Ραφάτι πουλάει 32 διαφορετικά είδη χυμών, ροφήματα πρωτεΐνης, σμούθις και καφέ.
Πλέον, ο Ραφάτι προσλαμβάνει νέο κόσμο, που χρειάζεται βοήθεια, όπως ακριβώς και εκείνος πριν από 13 χρόνια.
Μια τρομερή ιστορία ενός 28χρονου πρόσφυγα του Ζυλιέν Μακαλού, που βρέθηκε ξαφνικά άστεγος, κοιμόταν σε παγκάκι, βίωσε τον ρατσισμό στην Αθήνα και σήμερα έχει καταφέρει να φτιάξει τη δική του επιχείρηση.
Ποιος είναι ο Ζυλιέν Μακαλού
Μπορεί να είναι μόνο 28 χρόνων, αλλά ο Ζυλιέν Μακαλού έχει ζήσει ήδη μια σχεδόν μυθιστορηματική ζωή, γεμάτη δάκρυα, αλλά και επιτυχίες. Από την πατρίδα του, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, την οποία εγκατέλειψε ως ασυνόδευτος για να γλυτώσει από τις διώξεις που αντιμετώπιζε η οικογένειά του, βρέθηκε άστεγος στην Αθήνα. Λίγα χρόνια αργότερα εισήχθη πρώτος στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και σήμερα έχει καταφέρει να φτιάξει τη δική του επιχείρηση.
«Η ιστορία μου είναι αποτέλεσμα πολλών προσπαθειών, θυσίας και υπομονής. Είναι μια σταγόνα νερού στον ωκεανό των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες», λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Γιατί αναγκάστηκε να φύγει από το Κονγκό ο Ζυλιέν Μακαλού
Ο Ζυλιέν αναγκάστηκε να φύγει από το Κονγκό, καθώς ο πατέρας του, αρχιτέκτονας, με ενεργό πολιτική συμμετοχή στην αντιπολίτευση, διωκόταν για τη δράση του. Όταν αποχαιρετούσε τους γονείς του, η μητέρα του με δάκρυα στα μάτια τού έδωσε μια Καινή Διαθήκη και τον σταυρό που φορούσε και αυτά είναι τα μόνα αντικείμενα που τον συντρόφευαν καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του και τον συντροφεύουν μέχρι σήμερα.
Έφτασε στην Τουρκία με αεροπλάνο και εκεί ένας διακινητής τον εγκατέλειψε κοντά στον Έβρο. Μπορεί να γνώριζε πολλά για την ελληνική ιστορία, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Σωκράτη και τον Ιπποκράτη, ωστόσο, όταν περνούσε το ποτάμι, δεν είχε καταλάβει σε ποια χώρα θα έφτανε. Η ζωή του απειλήθηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, άλλοι πρόσφυγες πνίγηκαν δίπλα του στην προσπάθειά τους να περάσουν στην Ελλάδα, αλλά εκείνος κατάφερε να περάσει τα σύνορα τον Νοέμβριο του 2011, σε ηλικία μόλις 16 ετών.
«Η αποφασιστικότητά μου να επιβιώσω με οδήγησε στην Ορεστιάδα με την ελπίδα να συνεχίσω τον αγώνα μου για να αλλάξω το γεμάτο δάκρυα παρελθόν μου σε ένα μέλλον γεμάτο ελπίδα», επισημαίνει.
Έμεινε για τρεις μήνες στην Ορεστιάδα ο Ζυλιέν Μακαλού
Αναγκάστηκε να μείνει για τρεις μήνες σε ένα κελί στην Ορεστιάδα. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Αθήνα, όπου κοιμόταν σε παγκάκια, μέχρι που στα τέλη του 2012 μεταφέρθηκε σε ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων στην Κόνιτσα. Λίγο καιρό αργότερα έμαθε ότι κανένας από την οικογένειά του δεν είχε ξεφύγει από τα χέρια των διωκτών τους, εκτός από μία από τις αδελφές του, η οποία πλέον ζει μαζί του στην Ελλάδα, και έναν θείο του, ο οποίος έχει εγκατασταθεί στη Γαλλία. Και τους δύο έψαχνε νυχθημερόν μέσα από ιστοσελίδες, κοινωνικά δίκτυα και συμπατριώτες του.
Ένα από τα διδάγματα της δασκάλας μητέρας του ήταν ότι η εκπαίδευση είναι το κλειδί του μέλλοντος και ο Ζυλιέν λέει χαρακτηριστικά ότι «ούτε τα κάγκελα της φυλακής ούτε τα παγκάκια της πλατείας Αμερικής με εμπόδισαν να θέλω να επιστρέψω στα θρανία».
Αμέσως μόλις εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα, άρχισε να μαθαίνει ελληνικά, διαβάζοντας πάνω από δέκα ώρες την ημέρα και δηλώνει τυχερός, γιατί συνάντησε μια καθηγήτρια με θέληση να τον βοηθήσει. Εξάλλου, φοίτησε για τρία χρόνια στο επαγγελματικό λύκειο της πόλης και, όταν το 2015, έδωσε πανελλαδικές εξετάσεις, πέρασε πρώτος στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, στο οποίο συνέχισε και τις μεταπτυχιακές του σπουδές.
Η Αρχιεπισκοπή του παρείχε στέγη του Ζυλιέν Μακαλού
Κατά την περίοδο των σπουδών του στην Αθήνα, η Αρχιεπισκοπή Αθηνών τού παρείχε στέγη (τον Ζυλιέν υποδέχθηκε και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος), ενώ υποτροφίες του χορήγησαν το ΙΚΥ και ιδιωτική εταιρεία. Την ίδια περίοδο, δούλευε σε τηλεφωνικά κέντρα και έτσι κατάφερε να συγκεντρώσει χρήματα για να ανοίξει τη δική του επιχείρηση. Η απόφασή του, εξηγεί, βασίστηκε στο άγχος να μην ξαναβιώσει την αστεγία των πρώτων μηνών του στην Ελλάδα.
«Ήθελα να κάνω κάτι που θα μου δώσει ψωμί να φάω. Το 2012 κοιμόμουν στο δρόμο και σε κάθε βήμα μου σκέφτομαι να μην μείνω πάλι στο δρόμο», λέει.
Η εταιρεία δραστηριοποιείται στη γρήγορη και οικονομική μεταφορά πακέτων από την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο, τη μεταφορά χρημάτων παγκοσμίως και την εισαγωγή βιολογικών τροφίμων από την Αφρική.
Χαρακτηρίζει την επιχείρησή του «μια γέφυρα ανάμεσα στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη, ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αφρική».
Στόχος του είναι η εδραίωση και επέκτασή της και σε άλλες χώρες, ωστόσο το μεγαλύτερο όνειρό του, όπως λέει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «δεν είναι να έχω εκατομμύρια, αλλά να βοηθήσω εκατομμύρια άτομα. Ό,τι κερδίζω, δεν θέλω να τα μαζέψω, αλλά να τα μοιραστώ με άτομα που έχουν ανάγκη, όπως τα παιδιά που είναι ορφανά ή που έχουν καρκίνο. Ήμουν και εγώ κάποτε παιδί και με βοήθησε κάθε Έλληνας που ήρθε σε επαφή μαζί μου και την αγάπη που έδειξαν σε μένα, θέλω να τη δείξω σε άλλους που έχουν ανάγκη».
«Αντιμετώπισα ρατσισμό » λέει ο Ζυλιέν Μακαλού
Τον ρωτάμε για τις δυσκολίες που συνάντησε κατά τη δημιουργία της επιχείρησής του.
«Δεν αντιμετώπισα ρατσισμό», απαντά, «απλά είχα ένα βασικό πρόβλημα ότι δεν είχα μεγάλο κεφάλαιο, ώστε να μπορώ να κάνω πολλά πράγματα».
Μεγάλη δυσκολία, συμπληρώνει, συνάντησε με τη γραφειοκρατία, ωστόσο την ξεπέρασε διαβάζοντας επί ώρες νόμους και διαδικασίες.
Ο Ζυλιέν εξομολογείται ότι κάποιες φορές όταν περνάει από την πλατεία Αμερικής, κάθεται στο ίδιο παγκάκι που κοιμόταν όταν πρωτοήρθε στην Αθήνα.
«Βλέποντας πώς ήμουν πριν από κάποια χρόνια και πώς είμαι τώρα, πραγματικά ούτε εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να το πιστέψω», λέει.
Χαρακτηρίζει την εξέλιξή του «θαύμα του Θεού» και τονίζει:
«Τα μάτια μου έριξαν πολλά δάκρυα, από τότε που ήμουν μικρός με τις συνθήκες στη χώρα μου μέχρι σήμερα. Σε όλες αυτές τις καταστάσεις ο Θεός δεν με αφήνει ποτέ. Είναι η προσευχή και η πίστη μου στον Θεό που μου δίνει δύναμη».
Εξάλλου, βαφτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος και δηλώνει πολύ υπερήφανος γι’ αυτό.
Το 2018, ο Ζυλιέν είχε την ευκαιρία να ταξιδέψει στις Βρυξέλλες με το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και να μιλήσει στο Ευρωκοινοβούλιο για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ασυνόδευτα παιδιά. Σήμερα, συμμετέχει στην άτυπη συμβουλευτική ομάδα σε θέματα ένταξης που έχει δημιουργήσει η Ύπατη Αρμοστεία, που αποτελείται από αναγνωρισμένους πρόσφυγες στην Ελλάδα, με στόχο να προσφέρουν, μέσα από τις δικές τους εμπειρίες, συμβουλές για την υποστήριξη της αποτελεσματικής ένταξης των προσφύγων στη χώρα. Ο Ζυλιέν ήταν ένας από τους πρώτους προσκεκλημένους ομιλητές του κύκλου ανοιχτών συζητήσεων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες με τίτλο «Οι πρόσφυγες μιλούν στους πρόσφυγες», που άρχισε στα τέλη του 2021.
Το μήνυμα που στέλνει σε άλλους πρόσφυγες ο Ζυλιέν Μακαλού
Το μήνυμα που θέλει να στείλει στους άλλους πρόσφυγες είναι να σέβονται την Ελλάδα και τους Έλληνες και να αξιοποιήσουν κάθε ευκαιρία που τους δίνεται.
«Το παρελθόν ήταν δύσκολο για όλους μας, αλλά δεν πρέπει να κλαίμε. Πρέπει να δεχτούμε την πραγματικότητα ότι τώρα δεν έχω τίποτα, αλλά πρέπει να δω πώς θα προχωρήσω. Με το να μείνεις μέρες και νύχτες σε ένα κρεβάτι και να κλαις για το σπίτι σου που δεν υπάρχει πια, βάζεις τον εαυτό σου και τη ζωή σου πίσω».
Επίσης, ο ίδιος μίλησε πρόσφατα σε εκδήλωση της Ύπατης Αρμοστείας για τη διασύνδεση προσφύγων και επιχειρήσεων. Εκεί απευθυνόμενος στους εκπροσώπους των επιχειρήσεων που ήταν παρόντες δήλωσε:
«Μπορείτε να συνεργαστείτε με πρόσφυγες και έτσι να βοηθήσετε όλη την κοινωνία. Οι πρόσφυγες το μόνο που ψάχνουν είναι ευκαιρίες να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Σας προσκαλώ να γράψουμε μαζί μια νέα σελίδα της ιστορίας των προσφύγων στην Ελλάδα».
Έχοντας λάβει πλέον την ελληνική ιθαγένεια, ο Ζυλιέν θέλει τώρα να νιώσει τη θαλπωρή της οικογένειας που τόσο στερήθηκε. Η σύζυγος και η δίχρονη κόρη τους, Φωτεινή, όμως, ζουν στην Κύπρο, και παρόλο που έχουν κάνει αίτημα να έρθουν στην Ελλάδα, οι διαδικασίες καθυστερούν. Ο Ζυλιέν απευθύνει έκκληση για επιτάχυνση των διαδικασιών και από τις δύο χώρες, ώστε να μπορέσει να επανενωθεί με την οικογένειά του.
Ένα φωτεινό παράδειγμα πως όταν θέλει ο άνθρωπος ακόμα και αν οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες… όλα τα μπορεί να τα καταφέρει. Εμείς να ευχηθούμε στον Ζυλιέν καλή σταδιοδρομία και από εδώ και πέρα όλα καλά να του πηγαίνουν.
«Βασικά ήμουν ανεμβολίαστος. Ήμουν αρνητής του εμβολίου» λέει στο LIVE NEWS ο 50χρονος Νικόλας Αρμανίδης, πρώην ασθενής Covid-19, που δεν πίστευε στον κορωνοϊό.
Μιλά μέσα από το κέντρο αποκατάστασης, εκεί όπου πέρασε Χριστούγεννα και θα περάσει ακόμη έναν ολόκληρο μήνα.
Πάλεψε με τον κορωνοϊό 18 μέρες διασωληνωμένος. Βγήκε νικητής αλλά όχι και αλώβητος. «Εγώ πώς επέζησα είναι ένα θαύμα από τον Θεό» σημειώνει.
«Μου έδιναν 1% πιθανότητα να ζήσω»
Ο 50χρονος Νικόλας εξιστορεί αποκλειστικά στο LIVE NEWS πώς τον επισκέφτηκε ο κορωνοϊός. Ένας ύπουλος εχθρός που δεν προειδοποιεί για το τι θα επακολουθήσει.
«Δεν παίρνεις χαμπάρι τίποτε. Ξαφνικά έρχεται, χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου και πλέον είναι αργά».
Τι κι αν ο ίδιος ένιωθε καλά, οι ακτινογραφίες του έδειχναν τη ζημιά που είχε προκαλέσει ο ιός στα πνευμόνια του. Οι γιατροί στο Μαμάτσειο Κοζάνης τον είχαν προετοιμάσει για τα χειρότερα.
«Έχεις πιθανότητα 1% για ζωή, δεν έχεις παραπάνω. Δηλαδή αν βλέπατε τις ακτινογραφίες του θώρακός μου θα νομίζατε ότι ήμουν 150 χρόνια καπνιστής.
Ο 50χρονος Νικόλας διασωληνώνεται και τότε αναλαμβάνει ο θεράπων γιατρός του Κωνσταντίνος Στόκκος που όπως λέει, του έσωσε τη ζωή.
«Του έχω μεγάλη ευγνωμοσύνη. Μεγάλη ευγνωμοσύνη».
Ο ίδιος, μιλώντας αποκλειστικά στο LIVE NEWS, περιγράφει την στιγμή που κατάφεραν να τον ξυπνήσουν.
«Μόλις συνήλθε σήκωσε τα χέρια του και μας λέει σας ευχαριστώ. Πόση παραπληροφόρηση υπάρχει στο ίντερνετ. Δε ήθελα να εμβολιαστώ. Μόνος του τα έλεγε σαν να ήθελε να τα βγάλει από μέσα του», λέει ο κ. Στόκκος.
«Ίσως πήρα ανθρώπους στον λαιμό μου»
Όπως παραδέχεται στο LIVE NEWS, ο 50χρονος δεν ήταν απλά ανεμβολίαστος αλλά και αντιεμβολιαστής, με τη σελίδα του στο Facebook να κατακλύζεται από δεκάδες αναρτήσεις κατά του εμβολίου.
«Έτυχε να είμαι αρνητής. Να ασπάζομαι τις προτροπές των ιερέων. Να ακούω τα fake news τα οποία ήταν όλα μια τεράστια απάτη».
Μια πλάνη στην οποία είχε πέσει και ο ίδιος, με τη μία ανάρτηση συνωμοσίας να διαδέχεται την άλλη.
«Είναι όλα ψέματα και θέλω να ζητήσω συγγνώμη κυρίως στον Θεό γιατί ίσως με τις απόψεις μου και τις τοποθετήσεις μου πήρα ανθρώπους στον λαιμό μου. Ίσως κάποιοι άνθρωποι να υποφέρουν εξαιτίας μου αυτήν την στιγμή».
Σχεδόν δύο μήνες έχει ν’ αγκαλιάσει τα τρία μικρά παιδιά του, με την τελευταία εικόνα που έχει να είναι μέσα από ένα τζάμι την ημέρα της αποσωλήνωσης.
«Έβλεπα τους ανθρώπους μου απέναντι μου σε ένα τζάμι και είχαν ξεσπάσει σε λυγμούς. Κλαίγανε».
Το στάδιο της αποκατάστασης είναι χρονοβόρο και επίπονο με τον πρώτο καιρό να μην μπορεί καν να κουνήσει τα χέρια του.
«Σαν χελιδόνι που δεν έχει ξαναβγεί από τη φωλιά του. Δεν μπορούσα να σηκώσω όχι το σώμα μου. Ούτε ένα ποτήρι νερό».
Σήμερα ξεκίνησε να περπατά αλλά χρειάζεται τουλάχιστον 1 μήνα αποθεραπείας για να επανέλθει πλήρως. Μέσα από το κέντρο αποκατάστασης όπου περνάει τις γιορτές στέλνει το δικό του μήνυμα προς όλους όσοι, σαν κι αυτόν, πίστευαν πως με το να εμβολιαστούν αντιβαίνουν στην πίστη τους.
«Ας κάνουν την προσευχή και να έχουν το λαδάκι τους αλλά ας κάνουν και το εμβόλιο. Ας κάνουν το εμβόλιο, ας ακούσουν πρώτα τους επιστήμονες και μετά ας γίνει ό,τι θέλουν. Συν Θεώ να τα κάνουν όλα».
Τα τρία παιδιά του περιμένουν πως και πώς να έρθει ο Φλεβάρης για να αγκαλιάζουν και πάλι τον πατέρα τους.
Μια από τις πιο πολυσυζητημένες συνεργασίες της φετινής σεζόν, αυτή του Γιώργου Μαζωνάκη με τον Λευτέρη Πανταζή στο Fever, φαίνεται πως… ματαιώθηκε λίγο πριν την τελική ευθεία για την πρεμιέρα.
Οι δύο καλλιτέχνες είχαν συμφωνήσει στα περισσότερα σημεία και απέμενε η τυπική διαδικασία των υπογραφών, ωστόσο, σύμφωνα με ρεπορτάζ που υπογράφει η Τζώρτζια Συρίχα, οι διαφορετικές προσεγγίσεις τους στη δομή του σχήματος δημιούργησαν εμπόδια που δεν ξεπεράστηκαν ποτέ.
Έτσι, ο Λευτέρης Πανταζής επέλεξε να αποχωρήσει, αφήνοντας μετέωρο ένα μουσικό εγχείρημα που αναμενόταν να δώσει νέο αέρα στη νυχτερινή Αθήνα.
Η είδηση ξάφνιασε, καθώς οι σχέσεις των δύο τραγουδιστών παραμένουν άριστες. Μάλιστα, δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Πανταζής στήριξε ανοιχτά τον Γιώργο Μαζωνάκη μετά την περιπέτεια της υγείας του, μιλώντας δημόσια με ιδιαίτερη εκτίμηση για εκείνον. Αυτή η στάση θεωρήθηκε τότε ως «προάγγελος» μιας κοινής πορείας, που τελικά δεν καρποφόρησε.
Στο παρασκήνιο τώρα, η ιδέα της συνεργασίας είχε ξεκινήσει από τον επιχειρηματία Θανάση Παπαγεωργίου και είχε προκαλέσει συζητήσεις, καθώς θα έφερνε δύο μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού στην ίδια σκηνή. Τώρα, τα δεδομένα αλλάζουν: ο Μαζωνάκης βρίσκεται ήδη σε αναζήτηση νέου σχήματος για το Fever, ενώ ο Πανταζής φέρεται να επιστρέφει στο Barbarella, εκεί όπου εμφανιζόταν την περσινή σεζόν.
Η περιπέτεια που κατέληξε σε τραγωδία για το τρίχρονο κοριτσάκι, της οικογένειας από το Ξηρόμερο, ξεκίνησε τη Μεγάλη Τρίτη, όταν εισήχθη στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου» με πρήξιμο στον αστράγαλο.
Σε ανακοπή καρδιάς οφείλεται, σύμφωνα με πληροφορίες, ο θάνατος του τρίχρονου κοριτσιού που κατέληξε στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης.
Έχει πραγματοποιηθεί η νεκροψία-νεκροτομή, ενώ διαπιστώθηκε ανεπάρκεια σε ζωτικά όργανα.
Σύμφωνα με τον ΣΚΑΙ, για να βγει το πόρισμα αναμένονται και τα αποτελέσματα των ιστολογικών και κυτταρολογικών εξετάσεων που πιθανόν δεν θα είναι έτοιμες σήμερα.
Όπως αναφέρει η ίδια πηγή, ο υπουργός Υγείας έχει διατάξει ερευνά για τις συνθήκες νοσηλείας του κοριτσιού στο Παπαγεωργίου.
Η περιπέτεια υγείας που κατέληξε σε τραγωδία
Σημειώνεται πως η περιπέτεια που κατέληξε σε τραγωδία για το τρίχρονο κοριτσάκι ξεκίνησε τη Μεγάλη Τρίτη, όταν εισήχθη στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου» με πρήξιμο στον αστράγαλο.
Μετά από λίγες ημέρες νοσηλείας η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε, με τους γιατρούς του νοσοκομείου να εξετάζουν ακόμη και την πιθανότητα της νόσου «Kawasaki».
Μετά τη βιοψία που πραγματοποιήθηκε, αποκλείστηκε τόσο το ενδεχόμενο οξείας συστηματικής αγγειίτιδας, όσο και εκείνο του long covid, καθώς εντοπίστηκαν αντισώματα στον οργανισμό του.
Με την κατάσταση της υγείας του να χειροτερεύει, το τρίχρονο κοριτσάκι διακομίστηκε διασωληνωμένο το Σάββατο στο Ιπποκράτειο, στις 12 το μεσημέρι, όπου μέσα σε περίπου δυόμιση ώρες, κατέληξε.
Σύμφωνα με πληροφορίες του ThessToday.gr, οι γιατροί δεν κατέληξαν σε διάγνωση, γεγονός που εγείρει ερωτήματα ως προς τα αίτια που επέφεραν τον θάνατο. Επίσης, οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι το κοριτσάκι υπέστη και εγκεφαλικό οίδημα.
Οι γονείς αρνούμενοι να πιστέψουν την τραγική εξέλιξη οδηγήθηκαν στο Αστυνομικό Τμήμα Τούμπας προκειμένου να καταθέσουν μήνυση για τον θάνατο του παιδιού τους, εκφράζοντας υποψίες περί ιατρικού λάθους.
Σύμφωνα με πληροφορίες του ThessToday.gr αναμένεται να πραγματοποιηθεί νεκροψία – νεκροτομή, η οποία θα ρίξει «φως» στον θάνατο του τρίχρονου παιδιού.
Ανακοπή καρδιάς είναι η αιτία θανάτου του 17χρονου Αλέξανδρου Τανίδη που είχε εξαφανιστεί από την Πυλαία Θεσσαλονίκης. Ο 17χρονος εντοπίστηκε νεκρός την Παρασκευή στην αυλή του νοσοκομείου Παπανικολάου.
Σε ανακοπή καρδιάς οφείλεται ο θάνατος του 17χρονου Αλέξανδρου Τανίδη όπως μεταδίδει η ΕΡΤ.
Παράλληλα, αναμένονται τα αποτελέσματα των τοξικολογικών και ιστολογικών εξετάσεων.
Ο 17χρονος είχε τρία αδέρφια, με τα δύο μικρότερα να βρίσκονται σε ίδρυμα. Η μεγαλύτερη αδερφή του ήταν ο μόνος άνθρωπος από την οικογένεια που είχε επικοινωνία μαζί του.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Αλέξανδρος Τανίδης είχε διαγνωστεί με σπάνια ψυχιατρική ασθένεια η οποία χαρακτηρίζεται από ιδεοληψίες και μανία καταδίωξης.
Η ολιγωρία και τα σπαρακτικά μηνύματα
Το πτώμα του νεαρού βρέθηκε το πρωί της Παρασκεύης μέσα στην περίφραξη του νοσοκομείου Παπανικολάου. Ο Αλέξανδρος Τανίδης είχε εξαφανιστεί από τις 21 Φεβρουαρίου.
Ο 17χρονος είχε εξαφανιστεί από τις 21 Φεβρουαρίου και σήμερα, μόλις έγιναν γνωστά τα τραγικά νέα, ο Πρόεδρος από «Το χαμόγελο του παιδιού» προχώρησε σε μία ανακοίνωση, στην οποία αναφέρει ότι υπήρξε καθυστέρηση από τους εμόδιους και από κρατικές υπηρεσίες ως προς την ενημέρωση για την εξαφάνιση.
Σύμφωνα με τον κύριο Γιαννόπουλο, ενώ η εξαφάνιση του παιδιού δηλώθηκε στις 21 Φεβρουαρίου, «Το χαμόγελο του παιδιού» ενημερώθηκε τέσσερις μέρες μετά, στις 25 του μήνα δηλαδή, μετά από κλήση που έλαβε από οικογενειακή φίλη του παιδιού.
Η ανάρτηση στο facebook του 17χρονου
Την ίδια ώρα, ερωτήματα προκαλέι και μια ανάρτηση που είχε κάνει ο 17χρονος στο facebook, στις 12 Φεβρουαρίου. Το παιδί, που αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα και προερχόταν από προβληματική οικογένεια, ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητούσε βοήθεια μέσα από τα social media. Λίγες ημέρες μετά, εξαφανίστηκε και τελικά βρέθηκε νεκρό.
Η φωτιά που εκδηλώθηκε την Τετάρτη 31/7 στον Πισσώνα Εύβοιας οφείλεται σε άγριο πουλί.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, το άγριο πτηνό ήρθε σε επαφή με ηλεκτροφόρα καλώδια σε κολόνα της ΔΕΗ. Από αυτή την επαφή προκλήθηκαν σπινθήρες που δημιουργήθηκαν και έπεσαν στο έδαφος προκλήθηκε η φωτιά.
Το ανακριτικό τμήμα της πυροσβεστικής που πήγε στο σημείο βρήκε το απανθρακωμένο πουλί, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα είναι γεράκι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι θα οριστεί πραγματογνώμονας με σκοπό να τεκμηριώσει επιστημονικά την εκτίμηση των αξιωματικών της πυροσβεστικής.
Μπορεί ο 33χρονος Eddie Redmayne να είναι ο μεγάλος νικητής των φετινών βραβείων Οσκαρ τα πρώτα του βήματα στο χώρο του θεάματος κάθε άλλο παρά λαμπερά ήταν.
Πριν από 10 χρόνια ξεκίνησε ως ένα άσημο μοντέλο και φωτογραφήθηκε για κατάλογο της εταιρίας πουλόβερ «Rowan».
Οι φωτογραφίες που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας απεικονίζουν τον νεαρό τότε Eddie Redmayne αδύνατο, πιτσιρικά και γεμάτο φακίδες.
Τίποτα πάντως δεν προμήνυε τότε ότι 33χρονος διάσημος ηθοποιός θα γινόταν σήμερα ο μεγάλος νικητής των Οσκαρ.
Πριν από 10 χρόνια ξεκίνησε ως ένα άσημο μοντέλο και φωτογραφήθηκε για κατάλογο της εταιρίας πουλόβερ «Rowan».
