Ο Αλέξης Τσίπρας υποδέχτηκε τον Τούρκο πρόεδρο στο Σύνταγμα. Κατόπιν ο Ερντογάν κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.

Στη συνέχεια μετέβη στο Προεδρικό Μέγαρο όπου συναντάται με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο.

Δείτε το βίντεο από την ΕΡΤ:

Του Αγίου Νικολάου χθες και αρκετοί ήταν οι χρήστες του Facebook που έσπευσαν να του ευχηθούν με inbox στη σελίδα «Νίκος Καζαντζάκης» αν και έχει φύγει από την ζωή τον Οκτώβριο του 1957.

facebook

Έτσι οι διαχειριστές της σελίδας αναγκάστηκαν να προβούν σε… διευκρινιστική δήλωση, ενημερώνοντας πως ο σπουδαίος Έλληνας συγγραφέας έχει πεθάνει και η σελίδα απλώς τιμά το έργο του.

facebook

Σε πολύ βαρύ κλίμα ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία ξεκινά σήμερα η διήμερη επίσημη επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν στην Ελλάδα. Για την επιδείνωση του κλίματος ευθύνεται προσωπικά ο Τούρκος Πρόεδρος, ο οποίος σε τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε χθες στο ΣΚΑΙ μεταξύ άλλων έθεσε εκ νέου θέμα αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάννης, λέγοντας ότι χρειάζεται «επικαιροποίηση».

Η συνέντευξη αυτή και ειδικά τα όσα είπε ο κ. Ερντογάν για τη συνθήκη της Λωζάνης προκάλεσαν ταραχή στην Αθήνα. Είναι ενδεικτικό, πως η κυβέρνηση αισθάνθηκε την υποχρέωση να σηκώσει το γάντι. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος απάντησε ευθέως στον Τούρκο Πρόεδρο λέγοντας ότι η συνέντευξη Ερντογάν «εγείρει έντονο προβληματισμό και ερωτήματα» ενώ επανέλαβε ότι «ο σεβασμός της συνθήκης της Λωζάνης αποτελεί τον αποκλειστικό και αδιαπραγμάτευτο θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο μπορεί να οικοδομηθεί η ειλικρινής συνεργασία των δυο χωρών» και εμμέσως πλην σαφώς χαρακτήρισε τις αναφορές περί αναθεώρησης ως μη εποικοδομητικές.

Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει τις ανησυχίες που είχαν εκφραστεί στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργικού Επιτελείου σε σχέση με την επίσκεψη Ερντογάν και τις αμφιβολίες ως προς τη χρησιμότητά της. Αν κάτι προσδοκούσε η Αθήνα από την επίσκεψη ήταν η βελτίωση του κλίματος ανάμεσα στις δύο χώρες, την οποία έκρινε ιδιαίτερα χρήσιμη σε μια συγκυρία επιδείνωσης των σχέσεων της Τουρκίας με την ΕΕ και τη Δύση γενικότερα.

Ωστόσο ο Τούρκος Πρόεδρος, πριν καν πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα, έβαλε αρνητική ατζέντα και προδιέγραψε το κλίμα, καθώς θεωρείται δεδομένο πως τόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος όσο και ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν θα αφήσουν αναπάντητα τα όσα είπε ο κ. Ερντογάν. Σε συνέντευξη που παραχώρησε χθες στο Πρακτορείο «Αναντολού» άλλωστε, ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε ότι ο πλήρης σεβασμός της συνθήκης της Λωζάνης αποτελεί τη βάση για την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων.

Έχουν ιδιαίτερη σημασία πάντως όχι μόνον η συγκυρία στην οποία ο κ. Ερντογάν επαναφέρει τα περί αναθεώρησης της Λωζάννης (λίγες ώρες πριν έρθει στην Αθήνα) αλλά και δύο αποστροφές του που φανερώνουν για πρώτη φορά ξεκάθαρα τις προθέσεις του. Ως τώρα άλλωστε, η αμφισβήτηση της Λωζάνης από τον κ. Ερντογάν είχε ως κύριο αποδέκτη την εσωτερική πολιτική σκηνή στην Τουρκία, στόχο τους κεμαλιστές και έκανε λόγο για μια «κακή συνθήκη» που αποδέχτηκαν ο Κεμάλ και ο Ινονού.

Για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα, ο κ. Ερντογάν συναρτά την ανάγκη αναθεώρησης με τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή – «η Λωζάνη, με βάση τα πρόσφατα γεγονότα, χρειάζεται μια επικαιροποίηση», είπε στον Αλέξη Παπαχελά και για πρώτη φορά επίσης η Έλλάδα μπαίνει στο κάδρο της αναθεώρησης . «Αυτή η επικαιροποίηση δεν αφορά μόνο την Τουρκία, αλλά και την Ελλάδα», είπε ο Τούρκος Πρόεδρος.

Πέρα από το μείζον ζήτημα της αμφισβήτησης της Λωζάνης, ο Τούρκος Πρόεδρος προχώρησε και σε άλλες προκλήσεις για την Αθήνα. Έβαλε εκ νέου στο τραπέζι μεταξύ άλλων το θέμα της έκδοσης των οκτώ, υποστηρίζοντας εκ νέου ότι ο Πρωθυπουργός του είχε υποσχεθεί την έκδοσή τους την νύχτα του Πραξικοπήματος, έβαλλε κατά της ελληνικής δικαιοσύνης και χαρακτήρισε τη μειονότητα «ομοεθνείς» του.

Αυτό το τελευταίο προκαλεί ανησυχία για το τι θα πει στη Θράκη, την οποία θα επισκεφτεί την Παρασκευή – αν και για την επίσκεψη αυτή υπήρξε εργώδης προπαρασκευή και υποτίθεται συμφωνία ανάμεσα στις δύο πλευρές να αποφευχθούν πράξεις και δηλώσεις που θα δυναμιτίσουν το κλίμα. Ο κ. Ερντογάν δεν χρειάζεται να την παραβιάσει, ότι είχε να πει το είπε εκ προοιμίου.

Τζανακόπουλος: Έντονος προβληματισμός και ερωτήματα για τη συνέντευξη Ερντογάν

Την έντονη δυσφορία της ελληνικής κυβέρνησης για τα όσα δήλωσε ο Ταγίπ Ερντογάν στην τηλεοπτική του συνέντευξη στον ΣΚΑΪ, εξέφρασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος με γραπτή του δήλωση.

Αναλυτικά η δήλωση του κ. Τζανακόπουλου:

«Η σημερινή συνέντευξη του κ. Ερντογάν εγείρει έντονο προβληματισμό και ερωτήματα. Η Ελληνική κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός επιθυμούν η επίσκεψη του να αποτελέσει αφορμή να χτιστούν γέφυρες όχι να υψωθούν τείχη.

Ο σεβασμός της συνθήκης της Λωζάνης αποτελεί τον αποκλειστικό και αδιαπραγμάτευτο θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο μπορεί να οικοδομηθεί η ειλικρινής συνεργασία των δυο χωρών.

Οι αναφορές περί αναθεώρησης της δε συμβάλλουν στο κλίμα που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε στις σχέσεις μας και στην περιοχή».

Στις 9 μ.μ. ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα , στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα στα Εξάρχεια. Μια ώρα μετά, η πληροφορία της εν ψυχρώ δολοφονίας έχει διαδοθεί και το κέντρο της Αθήνας παίρνει φωτιά.

Στις πορείες που οργανώνονται την επόμενη μέρα με κατεύθυνση τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, η κοινωνική σύνθεση των συμμετεχόντων περιλαμβάνει ως επί το πλείστον παιδιά στην ηλικία του Αλέξη. Λίγο μεγαλύτερους ή λίγο μικρότερους έφηβους που για πρώτη φορά κατεβαίνουν στο δρόμο στις 7 Δεκεμβρίου του 2008 και γυρίζουν στο σπίτι τους στα τέλη Γενάρη του 2009. Άνθρωποι που δεν έχουν προλάβει να χρωματιστούν κομματικά και πολιτικά δημιουργούν αυθόρμητα και απατρονάριστα ένα δικό τους κίνημα που σε αντίθεση με τα κινήματα του ’60-’70 δεν περιέχει ελπίδα, αλλά απόγνωση.

Κάνουν καταλήψεις στα σχολεία τους, πορείες στα Αστυνομικά Τμήματα των περιοχών τους, κατεβαίνουν στο Σύνταγμα καθημερινά, δίνουν λουλούδια στις δυνάμεις καταστολής και ξαπλώνουν μπροστά τους για να αναπαραστήσουν νεκρά σώματα. Συγκρούονται με τα ΜΑΤ και εισπνέουν δακρυγόνα, απαξιώνουν το πολιτικό και το μιντιακό σύστημα και οργανώνουν τα δικά τους δίκτυα αντιπληροφόρησης. Κυρίως ασχολούνται με ένα τρόπο σχεδόν ποιητικό και έχουν μια εκτός ελέγχου λαχτάρα για αλλαγή.

Μερικούς μήνες μετά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου το ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει την διακυβέρνηση της χώρας και υπογράφει λίγο αργότερα το πρώτο Μνημόνιο. Σήμερα, επτά χρόνια και τρία Μνημόνια μετά, η γενιά αυτή μεγάλωσε και πρωταγωνιστεί σε μια Ελλάδα που διανύει μια περίοδο βαθιάς ύφεσης. Οι προοπτικές μπροστά τους μοιάζουν περιορισμένες ενώ τα αποτυπώματα της κοινωνικής έκρηξης του Δεκέμβρη του 2008 είναι σήμερα απτά, αναγνωρίσιμα και συνθέτουν το προφίλ της σύγχρονης ελληνικής νεολαίας που δηλώνει κάτι παραπάνω από δυσαρεστημένη με τον κόσμο, τις δυνάμεις καταστολής και την πολιτική της χώρας. Μεγάλο κομμάτι αυτής της γενιάς εντάχθηκε στον αναρχικό χώρο και όσοι αναρχικοί δέχτηκαν να μας μιλήσουν προϋπόθεση ήταν να μην δείξουμε τα πρόσωπά τους.

Νίκος

 «Όταν ξεκίνησαν τα γεγονότα ήμουν ακριβώς στην ηλικία του Αλέξη. Αρχικά ήμουν αδιάφορος και θυμάμαι πως με παρακίνησαν οι συμμαθητές μου να κατέβω στις πορείες. Τότε δεν είχα καμιά επαφή κανένα πολιτικό χώρο, απλά μου φάνηκε σωστό το να πάρω μέρος στις κινητοποιήσεις. Μετά ξεκίνησα να ψάχνομαι, αυτό ήταν η αφορμή για να οργανωθώ, να διαβάσω, να αποκτήσω αναρχική πολιτική συνείδηση. Από εκείνο τον Δεκέμβρη που ένας αστυνομικός σκότωσε ένα παιδί στην ηλικία μου, δεν είδαμε καμιά αλλαγή στον τρόπο που λειτουργεί η αστυνομία. Αντιθέτως η κατάσταση έχει γίνει χειρότερη και από θαύμα δεν έχουμε παρόμοιες περιπτώσεις δολοφονιών. Η περίπτωση του Γρηγορόπουλου παραμένει χαραγμένη μέσα μας και δεν θα έπρεπε να τον ξεχάσουμε. Ούτε τον Αλέξη, ούτε τον Καλτεζά, ούτε κανένα νεκρό. Αυτό που έχω να πω για την Κυριακή είναι ότι ο κόσμος δεν χρειάζεται να περιμένει κι άλλες αφορμές για να εξεγερθεί. Έχει ήδη αρκετές και κάθε μορφή αντίστασης είναι καλή γιατί δείχνει πως συνειδητοποιούμε ότι κάτι πηγαίνει πολύ λάθος τριγύρω μας. Στην Ελλάδα απέχουμε πολύ από το να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα. Αυτό προϋποθέτει να αλλάξουν τα μυαλά των ανθρώπων και σήμερα δεν είμαστε, ούτε και ζούμε σαν άνθρωποι».

Μάιρα

 «Πήγαινα Β΄ Γυμνασίου όταν ο Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε. Το αρχικό συναίσθημα ήταν το σοκ. Αργότερα ήρθε η οργή. Την επόμενη της δολοφονίας πήγαμε στο σχολείο και υπήρχε από όλους τους μαθητές διάθεση για κινητοποίηση παρά το γεγονός πως υπήρχαν καθηγητές που μας απειλούσαν με αποβολές γιατί θεωρούσαν πως ο Γρηγορόπουλος ευθυνόταν. Η άμεση αντίδραση μας ήταν να κάνουμε πορείες στο Αστυνομικό τμήμα της περιοχής μας, ενώ, επειδή ήμασταν και λίγο η γενιά του msn, θυμάμαι πως είχε έρθει σε όλους μας ένα μήνυμα να ανάψουμε κεριά στα μπαλκόνια και να κρεμάσουμε λευκά σεντόνια σαν ένδειξη πένθους σε ό, τι έγινε. Χωρίς να έχουμε καθοδήγηση από κανέναν και χωρίς κάποιος από εμάς να ανήκει σε κάποιο πολιτικό χώρο. Εγώ πολύ αργότερα, όταν μπήκα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, οργανώθηκα από το πρώτο έτος στη Νεολαία Συνασπισμού και μετέπειτα στη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, απ’ όπου και αποχώρησα φέτος, ωστόσο συμμετέχω σε κινητοποιήσεις και πορείες.

Ο θάνατος του Γρηγορόπουλου ήταν ένα κινητήριο έναυσμα ώστε να δραστηριοποιηθώ πολιτικά προς την Αριστερά. Ήταν μια στιγμή που προσωποποιήθηκαν τα πάντα. Είδαμε ξαφνικά πως αυτά δεν γίνονται μόνο στην Αμερική, αλλά ένας αστυνομικός σκότωσε ένα παιδί εδώ δίπλα μας κι αυτό αυτόματα διαμόρφωσε και την άποψη μου προς τις δυνάμεις καταστολής. Τότε υπήρχαν δυο ειδών παιδιά όπως και σήμερα υπάρχουν δυο ειδών άνθρωποι. Αυτοί που ήθελαν να αντιδράσουν σε ό,τι είχε γίνει και αυτοί που ήθελαν να χάσουν μάθημα και δεν ασχολήθηκαν. Υπάρχουν παιδιά που γνώρισα μέσω της πολιτικοποίησης μου όμως, που το βίωσαν πολύ έντονα αυτό. Με τις πορείες στο κέντρο, με την κηδεία, με όλη την πολιτική κατάσταση. Για εμάς ήταν τόσο τραυματική αλλά παράλληλα γόνιμη εμπειρία το να κατέβουμε εκείνη τη στιγμή στο δρόμο, οπότε ήταν και πολύ σημαντικό σημείο έναρξης για την πολιτικοποίηση μας».

Νίκος

 «Το 2008 όταν άκουσα την είδηση για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, ήταν για μένα κάτι πολύ περίεργο, επειδή ο πατέρας μου ήταν αστυνομικός. Αυτό που με άφησε άφωνο όμως, ήταν κυρίως το ότι βρέθηκαν και βρίσκονται άνθρωποι που υπερασπίζονται τον Κορκονέα. Ο θάνατος του Γρηγορόπουλου έδειξε στη γενιά μας ότι ο αστυνομικός δεν συνεπάγεται κάτι καλό απαραίτητα, ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή σαν έφηβοι είχαμε μια εξιδανικευμένη εικόνα για τον κόσμο η οποία κατέρρευσε στα δελτία των 8. Στη συνέχεια ακόμη κι αν ήθελες να πεις πως «απλά συνέβη ένα τυχαίο περιστατικό και ίσως να μην συνέβαινε ποτέ σε εμένα», αναπόφευκτα μπαίνεις στη θέση του Γρηγορόπουλου γιατί ξέρεις πως δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό αστυνομικής βίας. Δεν ξέρω τι μπορώ να περιμένω σήμερα, τα πάντα συμβαίνουν τριγύρω μας σαν να είναι φτιαγμένα για να υπάρχουν ειδήσεις στα δελτία. Ακόμη και οι πολιτικοί, έχουν γίνει περισσότερο τηλεπερσόνες. Πολιτικά δεν θα μπορούσα να ανήκω σε κανένα κόμμα, ούτε και στον αναρχικό χώρο. Επιλέγω να είμαι ουμανιστής και να πιστεύω πως όταν ο κόσμος καταλάβει πως αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν θα δει πως είναι θέμα χρόνου να αποδομήσει όλους τους πολιτικούς χώρους και να βρεθεί στο ίδιο στρατόπεδο. Δυστυχώς αυτό που παρατηρώ είναι πως η γενιά μου έχει παραιτηθεί και πως οι ηλικιωμένοι έχουν περισσότερη διάθεση για αλλαγή».

Σωτήρης

 «Τη στιγμή που έμαθα για την δολοφονία του Γρηγορόπουλου, έβλεπα μια ταινία που τη διέκοψε ένα έκτακτο δελτίο. Προσπαθούσα να καταλάβω τι γίνεται όταν μετά από μια ώρα άρχισαν να μεταδίδονται πλάνα από την Αθήνα να καίγεται. Με τα επεισόδια αυτά και τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου ο αστυνομικός ενώ ήταν κάτι καλό στη συνείδηση μου, έγινε αυτόματα ένας άνθρωπος που πληρώνεται για να χτυπάει κόσμο. Τα περιστατικά βίας είναι πια αναρίθμητα και αυτό που θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι είναι πως ακόμη κι αν υπερασπίζονται τον αστυνομικό στην ουσία και οι ίδιοι τον φοβούνται. Κι όμως ακόμη και τότε χωριστήκαμε σε δυο στρατόπεδα. Με θυμάμαι δηλαδή να τσακώνομαι στα διαλείμματα με συμμαθητές μου για τον Γρηγορόπουλο. Σήμερα βρίσκομαι στον αναρχικό χώρο επειδή μόνο εκεί μπορώ να δω τον εαυτό μου. Δεν είναι όμως ο Δεκέμβρης που πρέπει να βαφτεί μαύρος. Ο κόσμος πρέπει να δείξει την οργή του απέναντι στην καταστολή και την εξαθλίωση που βιώνει. Κι αυτό πρέπει να το κάνει όλους τους μήνες του χρόνου. Όπως και η αλληλεγγύη προς τους ανθρώπους που δυστυχούν δεν θα πρέπει να προέρχεται μόνο από αναρχικά στέκια και καταλήψεις, αλλά από όλο τον κόσμο. Έχεις μια κουβέρτα επιπλέον σπίτι σου. Τη δίνεις σε κάποιον που δεν έχει. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι το να αναπτύξουμε κοινωνικό ιστό».

[vice]

Για μία κόμη φορά εκπαιδευτικός στο Ρέθυμνο «πέφτει» θύμα ξυλοδαρμού και αυτή τη φορά η είδηση έρχεται πάλι από το Ρέθυμνο. Πρόκειται για Μαθηματικό που διδάσκει στο 1^ο ΕΠΑΛ Ρεθύμνου στα Περιβόλια και δέχτηκε την επίθεση από μαθητή της Β’ Λυκείου.

Το περιστατικό συνέβη εν ώρα μαθήματος, όταν ο καθηγητής προσπάθησε να συμμορφώσει τον μαθητή, να επανέλθει στην τάξη, για να συνεχιστεί το μάθημα. Ο μαθητής επέμενε στο να μην φέρεται κόσμια και όταν ο καθηγητής πια τού έβαλε τις φωνές, ο μαθητής εξαγριώθηκε σε τέτοιο βαθμό, που σηκώθηκε από τη θέση του και επιτέθηκε στον εκπαιδευτικό.

Σύμφωνα με τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνου, πρόκειται για μαθητή που αντιμετωπίζει πρόβλημα ως προς τη διαχείριση των συναισθημάτων του και ιδιαίτερα του θυμού του.

Το αποτέλεσμα τελικά ήταν πως όταν ο καθηγητής πια τού φώναξε να περάσει έξω από τη σχολική τάξη, ο μαθητής εξαγριώθηκε σε τέτοιο βαθμό που σηκώθηκε και επιτέθηκε στον εκπαιδευτικό με αποτέλεσμα να ραγίσει η επιγονατίδα του και να φέρει γύψο στο πόδι του, μέχρι να αποκατασταθεί το πρόβλημα.

Οι νομικές κινήσεις του καθηγητή

Δε θα ασκηθεί μήνυση από τον Μαθηματικό του 1^ου ΕΠΑΛ στον μαθητή της Β’ Λυκείου, αφού οι γονείς του εφήβου προσκόμισαν γνωμάτευση ειδικού που αναφέρει την κατάσταση του μαθητή και αιτιολογεί τη συμπεριφορά του.

Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για άριστο μαθητή, αφού πέρυσι ο ίδιος Μαθηματικός τον είχε βαθμολογήσει με 20, όμως αναδεικνύεται για μία ακόμη φορά η ανάγκη πρόσληψης σχολικών ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και ψυχιάτρων που εξειδικευμένα θα παρέχουν τις υπηρεσίες τους στην σχολική κοινότητα, με τα ανάλογα περιστατικά του παρελθόντος και το τωρινό, να αποδεικνύουν στην πράξη, ότι πια, ούτε η οικογένεια, ούτε το σχολείο μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να βοηθήσουν παιδιά και εφήβους στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν…

Πηγή: neakriti.gr

Το Χριστουγεννιάτικο παραμύθι ξεκίνησε και φέτος στην Ονειρούπολη. Για 14η συνεχόμενη χρονιά, η πρωτεύουσα των Χριστουγέννων στην πόλη της Δράμας, άνοιξε τις πύλες της σε μια εντυπωσιακή τελετή έναρξης γεμάτη φώτα, μουσική, πυροτεχνήματα, γιορτινούς ήχους, με τη συμμέτοχη χιλιάδων κόσμου και πρωταγωνιστή τον αγαπημένο άγιο των παιδιών, τον Άγιο Βασίλη που φέτος επέλεξε να κατέβει στο νέο του σπίτι μ’ ένα αλεξίπτωτο.

Η Ονειρούπολη αναμένεται και φέτος να γίνει ο απόλυτος προορισμός για όσους θέλουν να νιώσουν όμορφα, να ξεφύγουν από την καθημερινότητα και να βρεθούν σε γιορτινή διάθεση.

Οι διοργανωτές αναμένουν ότι περισσότεροι από 600.000 επισκέπτες θα βρεθούν στη Δράμα και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας για να δουν από κοντά την Ονειρούπολη και να ζήσουν όμορφες στιγμές ξεγνοιασιάς, σ’ ένα παραμυθένιο σκηνικό γεμάτο εκπλήξεις.

Σε αυτό το σκηνικό που στήθηκε με πολύ φροντίδα στο κεντρικό πάκο της πόλης και η είσοδος είναι δωρεάν, ο Άγιος Βασίλης, τα ξωτικά, οι νεράιδες, οι χιονάνθρωποι, συνοδευόμενοι με τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες, θα είναι οι κύριοι πρωταγωνιστές.

Φέτος, την έναρξη των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων έκανε ο αγαπημένος Έλληνας παραμυθάς και συγγραφέας παιδικών βιβλίων Ευγένιος Τριβιζάς, ο οποίος βρέθηκε στην κεντρική σκηνή και παρέλαβε το «χρυσό κλειδί της Ονειρούπολης» από τον δήμαρχο Δράμας Χριστόδουλο Μαμσάκο. Την ανακήρυξή του ως πρώτου επίτιμου κατοίκου της Ονειρούπολης ακολούθησε συναυλία του ανερχόμενου τραγουδιστή Κωσταντίνου Κουφού.

Στις φετινές δράσεις της Ονειρούπολης περιλαμβάνονται το νέο σπίτι του Άη Βασίλη, το ζαχαροπλαστείο των ξωτικών, η σχολή χριστουγεννιάτικης μαγείας, τα Playmobil με ιππότες και πριγκίπισσες, το ταχυδρομικό εργαστήρι, το σπιτάκι του παραμυθιού με αφιέρωμα στον μεγάλο παραμυθά Ευγένιο Τριβιζά, το παγωμένο εργαστήρι πειραμάτων, το εργαστήρι χαμόγελου, το εργαστήρι της φύσης, το δάσος των ευχών και της ελπίδας, το ταξίδι στην εποχή των παγετώνων και το funpark.

Σήμερα το απόγευμα, σε μια μοναδική εκδήλωση στην αίθουσα του Δημοτικού Ωδείου Δράμας, ο Ευγένιος Τριβιζάς θα συναντήσει, θα μιλήσει και θα φωτογραφηθεί με τους μικρούς και μεγάλους φίλους του.

Η εκδήλωση αυτή πραγματοποιείται με πρωτοβουλία του Δικτύου Αλληλεγγύης του Ιατρικού Συλλόγου Δράμας, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Βιβλιοπωλών Δράμας, ενώ ένα μέρος των εσόδων από την πώληση βιβλίων θα δοθεί για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

[toc] [cnn]

Σε πεδίο μάχης είχε μετατραπεί χτες ο χώρος γύρω από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης καθώς διαδηλωτές από την πορεία για την συμπλήρωση των εννέα χρόνων από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, φτάνοντας στο πανεπιστήμιο άρχισαν να εκτοξεύουν βόμβες βομβών μολότοφ προς τους αστυνομικούς, οι οποίοι απάντησαν με χρήση χημικών.

Μάλιστα οι κουκουλοφόροι που χρησιμοποιούν ως ορμητήριό τους το Πανεπιστήμιο, έκαψαν μια ελληνική σημαία, την οποία άφησαν στη συνέχεια να πέσει στο οδόστρωμα.

Δείτε το βίντεο από τον ΑΝΤ1:

Ξεπέρασε και τη Ρεπούση ο νέος Ειδικός Γραμματέας Λάμπρος Μπαλτσιώτης: μιλάει για Τσαμουριά και «Δημοκρατία της Μακεδονίας» – «Δεν συντελέστηκε Γενοκτονία στον Πόντο και τη Μικρά Ασία» – «Στην Ηπειρο προμελετημένη εθνοκάθαρση των… Τσάμηδων από τους Ελληνες»

Έναν ιστορικό που μιλά για «προμελετημένη εθνοκάθαρση» των Τσάμηδων από τους Ελληνες, που αμφισβητεί τη Γενοκτονία των Ποντίων και εξισώνει τις σφαγές στον Πόντο και τη Μικρά Ασία από τους Τούρκους με «τις σφαγές της μειονότητας» στην Τσαμουριά επέλεξε η κυβέρνηση για τη θέση του νέου ειδικού γραμματέα Ιθαγένειας! 

Την ώρα που η αλυτρωτική ρητορική των γειτόνων μας βρίσκεται σε έξαρση, η τοποθέτηση στο κρίσιμο αυτό πόστο του 51χρονου διδάκτορα Ιστορίας Λάμπρου Μπαλτσιώτη, προκειμένου να επιταχύνει τις διαδικασίες απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς, αποκτά προφανώς ιδιαίτερη, αν όχι ανησυχητική σημασία.

Δεδομένου ότι ο εν λόγω διορισμένος ως ειδικός επιστήμονας στον Συνήγορο του Πολίτη ιστορικός αναφέρεται δημοσίως στη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και εναντιώνεται με παρεμβάσεις του στη «δεξιά ποντιακή αφήγηση», μάλλον δεν συνεισφέρει με τις απόψεις του στην υγιή και ψύχραιμη, απαλλαγμένη από υπερβολές και μονομέρειες, αποτίμηση της ιστορικής μνήμης.

Λόγω της ενασχόλησής του με την ανάδειξη των ευαίσθητων ζητημάτων των μειονοτήτων στην υποτιθέμενη -όπως χαρακτηρίζεται από μεγάλη μερίδα της επιστημονικής κοινότητας των ιστορικών- προσπάθειά του αποδυνάμωσης των εθνικισμών, ο ίδιος θεωρείται από πολλούς συναδέλφους του ως θιασώτης της απλοποίησης και της επιτάχυνσης των διαδικασιών για την κτήση ιθαγένειας. Διαδικασίες που έχει θέσει ως προτεραιότητα η σημερινή κυβέρνηση.

Η ομιλία στο ΚΕΜΟ

Όταν τον Φεβρουάριο του 2008 ο κ. Μπαλτσιώτης συμμετείχε ως ομιλητής στην πρώτη δημόσια και θυελλώδη εκδήλωση που έγινε στη χώρα μας για το ζήτημα των Τσάμηδων, το εξοργισμένο ακροατήριο, αποτελούμενο από μέλη βορειοηπειρωτικών συλλόγων, δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη μετέπειτα εξέλιξή του σε επικεφαλής ενός ευαίσθητου κυβερνητικού πόστου.

Στη σχετική πρόσκληση εκείνης της ημερίδας με θέμα «Ιστορία και επικαιρότητα του ζητήματος των Τσάμηδων στις ελλονοαλβανικές σχέσεις» -που πραγματοποιήθηκε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ)- αναγραφόταν: «Για πρώτη φορά στην Ελλάδα επιχειρείται με δημόσια εκδήλωση η μελέτη ενός από τα πιο “ευαίσθητα” μειονοτικά ζητήματα της Ελληνικής Ιστορίας», με τον νυν ειδικό γραμματέα Ιθαγένειας να αναπτύσσει το θέμα «Οι προϋποθέσεις της έξωσης».

Η ομιλία του κατηγορήθηκε από συναδέλφους του στον ίδιο επιστημονικό κλάδο -στο σύνολό της- ως «πολιτική ανακατασκευή» της Ιστορίας. Σε τέτοιον μάλιστα βαθμό ιστορικής αλλοίωσης ώστε οι ίδιοι μετριοπαθείς ιστορικοί έκαναν σκωπτικά λόγο ότι άνετα η συγκεκριμένη ομιλία του θα μπορούσε να αναγνωστεί στην αλβανική Βουλή που ομόφωνα έχει ορίσει την 27η Ιουνίου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Τσάμηδων! Στον απόηχο της ημερίδας τα βραδινά δελτία ειδήσεων εκείνης της ημέρας φιλοξενούσαν ρεπορτάζ με τον τίτλο «Υπέρ των Τσάμηδων Ελληνες επιστήμονες». Ωστόσο η αποδομητική ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων υπό το πρίσμα της ιδεολογικά φορτισμένης χρήσης τους δεν σταμάτησε εκεί.

«Ομογενής, ήτοι Ελλην ή Αλβανός την καταγωγήν» τιτλοφορούνταν το άρθρο του κ. Μπαλτσιώτη στην «Αυγή» τον Φεβρουάριο του 2011 με αφορμή την απόφαση του Δ’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι βασικές διατάξεις του Νόμου 3838/2010 περί μαζικής απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς και του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές.

Ο αρθρογράφος, αφού αναφέρθηκε «στην άγνοια των δικαστών σε σχέση με την ιστορία της ελληνικής ιθαγένειας, ιστορία αποκρύψεων, αντιφάσεων και αλλαγών…», απάντησε στο υποθετικό ερώτημα που έθεσε: «Ας υποθέσουμε, όμως, ότι μπροστά στους δικαστές που εξέδωσαν τη συγκεκριμένη απόφαση παρουσιάζονταν δύο έφηβοι.

Ο ένας απόγονος κάποιου που έφυγε από την Πελοπόννησο πριν από έξι γενιές (με 1,5% ελληνικό αίμα!), με πλήρη άγνοια των ελληνικών και της Ελλάδας και Ελληνας πολίτης με τη λογική της καταγωγής, αλλά και με το ισχύον και σήμερα δίκαιο, ακόμη και μετά τη μεταρρύθμιση του 2010. Ο άλλος, ένα παιδί χωρίς ελληνική καταγωγή, που γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι οι ίδιοι δικαστές θα διάλεγαν ως κατάλληλο να είναι Ελληνας πολίτης τον δεύτερο».

Εξι χρόνια αργότερα και με βάση τον νόμο της προ 4μήνου σύστασης της Ειδικής Γραμματείας Ιθαγένειας, η οποία υπάγεται απευθείας στον υπουργό Εσωτερικών Πάνο Σκουρλέτη, τα τρέχοντα καθήκοντα του κ. Μπαλτσιώτη είναι ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημόσιων πολιτικών για θέματα που αφορούν στην κτήση και απώλεια της ελληνικής ιθαγένειας, ενώ παράλληλα έχει υπό την εποπτεία του τη Διεύθυνση Ιθαγένειας του υπουργείου.

Η επιστημονική εξειδίκευση του ειδικού γραμματέα Ιθαγένειας επικεντρώνεται σε ζητήματα γλωσσικής και θρησκευτικής ετερότητας στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, σπούδασε Ιστορία στο δημόσιο κολέγιο του Παρισιού Ecole des Hautes Études en Sciences Sociales, ενώ σήμερα είναι διδάκτωρ Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο οποίο διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα το μάθημα «Η ετερότητα στα Βαλκάνια, οι πηγές και η ανάγνωσή τους».

Το κυβερνητικό στέλεχος υποστηρίζει ότι δεν συντελέστηκε Γενοκτονία στον Πόντο και ότι ο συγκεκριμένος όρος δρα αποπροσανατολιστικά καθώς η ελληνική πλευρά οδηγήθηκε στην εκφορά εθνικιστικού και αλυτρωτικού λόγου

Η Τσαμουριά και οι «σφαγές»

Στη μελέτη του με τίτλο «Τσαμουριά: Πραγματικότητες και φαντασιώσεις» που περιλαμβάνεται στον φάκελο σημειώσεων για το μάθημα «Ιστορία και πολιτισμός της νεότερης Αλβανίας» του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου, αναφέρεται στις «σφαγές» των Τσάμηδων από ελληνικά αντάρτικα αποσπάσματα.

Ξεκινώντας από την παραδοχή της πλήρους απόκρυψης «των σφαγών της μειονότητας από τις δυνάμεις του ΕΔΕΣ (Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος) που χαρακτηρίζει την ελληνική πλευρά», ο κ. Μπαλτσιώτης επισημαίνει: «Αυτό που έπραξε ο ΕΔΕΣ ήταν μια προμελετημένη εθνοκάθαρση, σύμφωνα με τον όρο που χρησιμοποιούμε σήμερα: σκοπός ήταν η εκδίωξη της μειονότητας και ένα από τα μέσα ήταν οι σφαγές. Και ο ΕΔΕΣ μπορεί να μην ήταν το συντεταγμένο κράτος, λίγο καιρό αργότερα, όμως, συμμετείχε στο κράτος».

Αφού ισχυρίζεται ότι η ελληνική αφήγηση «αποκρύπτει πλήρως την εθνοκάθαρση και τις σφαγές», ο ιστορικός επιχειρεί μια ακροβατική σύνδεση των γεγονότων που συνέβησαν στην περιοχή της Τσαμουριάς με τη σφαγή των ελληνικών πληθυσμών κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή. «Η αναγόρευση σε γενοκτονία (των Τσάμηδων) των γεγονότων του 1944-1945 από την αλβανική Βουλή απλώς επιβεβαιώνει την εθνική τύφλωση και υποστηρίζει την άποψη ότι μια ανιστορική εθνικιστική πολιτική μπορεί να είναι καλή εσωτερική και εξωτερική πολιτική, θυμίζει δε αρκετά την πιο πρόσφατη αναγόρευση σε γενοκτονία των σφαγών και των εκτοπισμών που διεπράχθησαν κατά των ελληνικών πληθυσμών στη Μικρά Ασία».

Στο σημείο αυτό της μελέτης το κυβερνητικό στέλεχος κάνει αναφορά και στη «Δημοκρατία της Μακεδονίας»! «Τα τελευταία πέντε περίπου χρόνια αναπτύσσεται στην Αλβανία ένας εθνικιστικός λόγος στον οποίο η Τσαμουριά κατέχει προνομιακή θέση δίπλα στο Κόσοβο και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Αναφορά σε «Μακεδόνες» και «μακεδονική μειονότητα» κάνει ο ιστορικός και στη μελέτη του «Η ελληνική μειονότητα της Αλβανίας: Μια προσπάθεια προσέγγισης». Εξάλλου, ο κ. Μπαλτσιώτης συμμετείχε το 2010 στην ημερίδα με τίτλο «Από κοινού οικοδομούμε γέφυρες», η οποία πραγματοποιήθηκε στα Σκόπια με ομιλητές Σκοπιανούς και Ελληνες ιστορικούς σε μια προσπάθεια γεφύρωσης των διαφορών των δύο χωρών μέσω της Ιστορίας. Αναφορικά με τους Ελληνες της Αλβανίας, στην παραπάνω ανάλυση επισημαίνει: «Ο αλυτρωτικός (πια) όρος Βόρειος Ηπειρος χαρακτηρίζει τα εδάφη που ακόμα διεκδικούνταν από την Ελλάδα και ο όρος Βορειοηπειρώτης αντίστοιχα τους ορθόδοξους πληθυσμούς που κατοικούσαν σε αυτά.

Μέχρι και σήμερα, ως επιχείρημα της ελληνικότητας αυτών των περιοχών προτάσσεται η ύπαρξη ελληνικών σχολείων σε πολλές ορθόδοξες κοινότητες μέχρι τη δημιουργία του αλβανικού κράτους ή και αργότερα. Το επιχείρημα αυτό είναι αβάσιμο».

Στο περιοδικό «Χρόνος» αμφισβήτησε τη Γενοκτονία των Ποντίων

Στο μεταξύ, ιδιαίτερη σύνδεση της Γενοκτονίας των Ποντίων με την υπόθεση των Τσάμηδων επιχειρείται στο κείμενο του κ. Μπαλτσιώτη με τίτλο «Ποιον ωφελεί η αναδιάταξη της θέσης των Ποντίων» που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2013 στο περιοδικό «Χρόνος». Αναφερόμενος στη χρήση του όρου «γενοκτονία» για τις σφαγές των Τούρκων στον Πόντο γράφει: «Αν ανήκουμε, λοιπόν, σε όσους επικροτούν τη χρήση του όρου ως ιστορικού αναλυτικού εργαλείου, θα μπορούσε να αποδεχθεί κανείς την ποντιακή γενοκτονία, καθώς όπως είδαμε το κάνουν κάποια μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας για ήσσονος σημασίας συμβάντα, αν και πάλι θα έπρεπε να δικαιολογηθεί η χρήση του όρου.

Ερχόμενοι στην ελληνική περίπτωση, οι “χρήστες” του όρου θα πρέπει προφανώς με συνέπεια να τον χρησιμοποιούν, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση των μουσουλμάνων Τσάμηδων ή ακόμη και κάποιων πράξεων που έκαναν αντάρτικα σώματα στον Πόντο».

Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα υποστηρίζει ότι δεν συντελέστηκε γενοκτονία στον Πόντο συγκριτικά με τις σφαγές των Αρμενίων από τους Τούρκους, κάνοντας λόγο για «ψευδοεπιστημονική βιβλιογραφία». «Με αφετηρία τα παραπάνω, δηλαδή τη θεώρηση της “βαρύτητας” και τη σύγκριση με τους Αρμένιους, δεν συντελέστηκε γενοκτονία στον Πόντο και παράλληλα βέβαια στη Μικρά Ασία. Είναι προφανές ότι αυτό έρχεται σε αντίθεση με μια λαϊκή ιστοριογραφία, αλλά και την εθνική, βασισμένες είτε σε πραγματικές μαρτυρίες είτε σε κατασκευές, αλλά ακόμη και σε μυθεύματα.

Εχει δημιουργηθεί μια ψευδοεπιστημονική βιβλιογραφία, στην οποία μετέχουν και κάποια μέλη της κοινότητας των ιστορικών, που πολλές φορές αποδέχονται στοιχειωδώς χαλκευμένα στοιχεία, όπως για παράδειγμα αυτά του πληθυσμού στον Πόντο πριν από τις εκκαθαρίσεις και των θυμάτων τους, ή που δυστυχώς κατασκευάζουν άλλα, όπως των υποτιθέμενων “κρυπτοχριστιανών” που έμειναν πίσω».

Στο ίδιο άρθρο, αφού εκφράζει την πεποίθησή του ότι το ερώτημα για τον αν συντελέστηκε γενοκτονία στον Πόντο είναι πολιτικό και όχι ιστορικό, σημειώνει με κάποια έλλειψη σεβασμού, προς την ξεριζωμένη από την πατρογονική της γη, δραστήρια και ακμάζουσα σήμερα στη Ελλάδα και τον κόσμο, ποντιακή κοινότητα: «Από την καθιέρωση της Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας, που άλλωστε προτάθηκε από τη μεριά του ΠΑΣΟΚ, μέχρι την προσθήκη της ποντιακής φορεσιάς στην προεδρική φρουρά, βλέπουμε ένα συνεχές στην αναδιάταξη της θέσης των Ποντίων.

Παράλληλα αναπτύχθηκε μια ολόκληρη βιομηχανία επένδυσης στο ποντιακό, όπου από πολιτικούς, τοπικούς παράγοντες και ακαδημαϊκούς, μέχρι γυμναστές-χορογράφους και εταιρείες τροφοδοσίας αναπαρήγαγαν -και οικονομικά- το ίδιο το ζήτημα, αλλά και τον ρόλο του στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Θεωρώ δε ότι όλα αυτά τα είχαν ήδη εγκολπωθεί και τα διαχειρίζονταν όχι μόνο οι εργολάβοι του ποντιακού, αλλά όλοι οι αντιτιθέμενοι στους “γραικύλους”, από τον Καραμπελιά και τον Καλεντερίδη μέχρι τον Χριστόδουλο και τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, δηλαδή είχε ήδη διαχυθεί το ζήτημα στην ακροδεξιά, ειδικά στη Βόρειο Ελλάδα, αλλά όχι μόνο».

Παράλληλα, εκτιμώντας ότι οι γενοκτονίες «αυγαταίνουν κάθε χρόνο και η σημασία τους μειώνεται», επικεντρώνεται στο αφήγημά του, στο οποίο ισχυρίζεται ότι η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων οδήγησε την ελληνική πλευρά στην εκφορά εθνικιστικού και αλυτρωτικού λόγου. «Η γενοκτονία δηλαδή αποτελεί μια αναφορά, που ναι μεν ωφέλησε την κοινότητα, καθώς αναπροσάρμοσε τη θέση της στην ιεραρχία του εθνικού φαντασιακού, αλλά άνοιξε τον δρόμο για την άσκηση ενός εθνικιστικού, αν όχι λανθάνοντα αλυτρωτικού λόγου και ανάλογων επενδύσεων πολιτικού κεφαλαίου σε αυτόν.

Παράλληλα, εξελίχθηκε μια άλλη διαδικασία, αυτή της δημιουργίας ενός ιστορικού ενιαίου φαντασιακού Πόντου».
Οσοι ενδιαφέρονται, πάντως, για την πλήρη ανάπτυξη της συλλογιστικής του κ. Μπαλτσιώτη και την εξαγωγή των διατυπωμένων συμπερασμάτων του γι’ αυτό το ευαίσθητο ζήτημα, μπορούν να διαβάσουν σε πλήρη έκταση το άρθρο του στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.chronosmag.eu/index.php/lplss-p-fl-ex-ths-p.html.

Οι αντιδράσεις των ιστορικών

Οι αντιδράσεις που πυροδότησε με τις συγκεκριμένες θέσεις του από ιστορικούς ποντιακής καταγωγής και όχι μόνο, οδήγησαν τον κ. Μπαλτσιώτη να επανέλθει δύο μήνες αργότερα με νέο άρθρο του στον ίδιο ιστότοπο, με τίτλο «Είτε ως ερμηνευτική αφετηρία είτε ως ερμηνευτικό ζητούμενο, η “γενοκτονία” δεν μπορεί παρά να δρα αποπροσανατολιστικά», όπου αρνείται ότι ανήκει στους «αρνητές της ποντιακής-μικρασιατικής γενοκτονίας», αλλά δεν θεωρεί ότι (η γενοκτονία) είναι όρος ιστορικής ανάλυσης και «ταξινόμησης».

Παράλληλα, δηλώνει ευθαρσώς αριστερός ιστορικός. «Οσο για τον χαρακτηρισμό μου ως “αριστερού ιστορικού”, η αλήθεια είναι -για να μιλήσω συναισθηματικά- τον αποδέχομαι και εναντιώνομαι σε μια “δεξιά” ποντιακή αφήγηση». Και καταλήγει: «Είτε ως ερμηνευτική αφετηρία, είτε ως ερμηνευτικό ζητούμενο, η “γενοκτονία”, όπως κάθε άλλη τέτοιου τύπου έννοια, δεν μπορεί παρά να δρα αποπροσανατολιστικά και να δημιουργεί νέες αφηγήσεις που “ποιοτικά” δεν δια­φέρουν από τις στρατευμένες εθνικές ή άλλες αφηγήσεις όπως τις γνωρίσαμε -μάλιστα μέχρι πρόσφατα- στην Ελλάδα και την Τουρκία». Βλ. www. chronosmag.eu/index.php/lplss-f-g-e-p-p-e-ppsls.html

Επιστημονικοί κύκλοι, πάντως, αναφερόμενοι στο φορτισμένο ιδεολογικά έργο καθώς και στις αριστερόστροφες μελέτες και έρευνες του νεοδιορισμένου επικεφαλής της Ειδικής Γραμματείας Ιθαγένειας, εκτιμούν ότι τέτοιες αντιλήψεις μπορούν να τροφοδοτήσουν τυφλές εντάσεις ανάμεσα στους αυτόκλητους «εθναμύντορες» που εκφράζουν την «οργή» και την «αγανάκτησή» τους κατά του λεγόμενου εθνομηδενισμού.

Προφανώς την ευθύνη για την επιλογή και την τοποθέτηση του κ. Μπαλτσιώτη σε ευαίσθητη θέση την έχει η κυβέρνηση, η οποία το λιγότερο επωμίζεται και το βάρος των «εξεζητημένων», αν όχι ακραίων, ιστορικών του τοποθετήσεων, αν δεν συμφωνεί απόλυτα με αυτές. Ωστόσο, κατά την άσκηση των καθηκόντων του για τη διεκπεραίωση και την επιτάχυνση σε υποθέσεις κτήσης ιθαγένειας από αλλοδαπούς, που επιθυμεί ασμένως η κυβέρνηση, απαιτείται ορθολογισμός και διαφάνεια.

[protothema]