Προχθές βρέθηκαν γονείς που έβαλαν τα παιδιά τους να κολυμπήσουν στην πλαζ του Αλίμου, που απαγορεύται γιατί τη χτύπησε κι αυτή η πετρελαιοκηλίδα της ανευθυνότητας (πλοιοκτήτριας εταιρείας, υπουργείου).
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιεί μετά τους θανάτους παιδιών στην Ευρώπη, και ο Ιατρικός Σύλλογος για την άνοδο των κρουσμάτων Ιλαράς στα παιδιά στην Ελλάδα. 14.000 κρούσματα στην Ευρώπη και 42 νεκροί.
Οκ είμαστε πολλοί οι Ευρωπαίοι αλλά δεν είναι κρίμα να πεθαίνει κάποιος το 2017 από μια ασθένεια που βρισκόταν σε «ύπνωση» περίπου 40 χρόνια και «ξύπνησε» επειδή κάποιοι κάνουν κίνημα κατά των εμβολιασμών!
Οι ίδιοι ανεύθυνοι γονείς κάνουν κίνημα κατά των εμβολίων. Και επιχειρηματολογούν με τσιτάτα στα κοινωνικά δίκτυα (παρασέρνοντας κι άλλους – νομίζοντας δε, ότι επιτελούν …κοινωνικό έργο!)
Και αφήνουν τα παιδιά τους απροστάτευτα σε ασθένειες που είχαν εκλείψει κι επιστρέφουν ακριβώς λόγω αυτής της ανοησίας.
Ο Τάκης Παναγιωτόπουλος, καθηγητής του τομέα Υγείας του Παιδιού στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, στη συνέντευξή του στο Αθηναϊκό πρακτορείο ειδήσεων προειδοποιεί ότι σε εμβολιασμό για την Ιλαρά πρέπει να υποβληθούν όχι μόνο παιδιά αλλά και ενήλικες γιατί πρόκειται για μια σοβαρή αρρώστια.
Τονίζει μάλιστα ότι από τα πρώτα 100 περιστατικά που καταγράφηκαν, τα 90 αφορούν Έλληνες πολίτες.Και αποκλείει κάθε σχέση για την εμφάνιση της αρρώστιας με τους μετανάστες.
Επισημαίνει μάλιστα ότι το κίνημα κατά των εμβολίων έχει ευθύνη για την έξαρση και ότι οι γονείς θα πρέπει να ακολουθούν τις οδηγίες του γιατρού τους.
Δεν είναι λοιπόν η Ιλαρά που σκοτώνει, είναι η ηλιθιότητα. Και όταν η ηλιθιότητα πηγάζει από έναν γονιό είναι ακόμη πιο επικίνδυνη!
Τα τελευταία χρόνια με πρωτεργάτες του πολιτικούς , πολλοί καθημερινοί πολίτες δίνουν τον δικό τους αγώνα για την αναγνώριση των “LIKE” στα κοινωνικά δίκτυα.
Δεν θα αναλύσουμε εδώ το φαινόμενο της δημοσιότητας που δίνει στο κύκλο του καθενός μια καλή ατάκα.
Το πρόβλημα είναι ότι τελικά οι πολίτες έχουν τους δημοσιογράφους που τους αξίζουν.
Τι εννοώ: όπως οι δημοσιογράφοι, κάποιοι όχι όλοι, σε κάθε ευκαιρία γίνονται ειδικοί, έτσι το διαδίκτυο έχει γεμίσει «ειδικούς» που με επιστημονικοφανή λόγο και χρησιμοποιώντας τις εξαιρέσεις για τις παρενέργειες των εμβολίων στήνουν αυτόν τον επικίνδυνο χορό του θανάτου.
Ναι υπάρχουν παρενέργειες και κάποια παιδιά έχουν υποστεί βλάβες ακόμη και τον θάνατο από κάποια εμβόλια.
Άλλα είναι άλλο να παλέψουμε όλοι μαζί ώστε οι φαρμακευτικές να βελτιώσουν τα εμβόλια, να τα κάνουν πιο φτηνά αλλά το να καταδικάζουμε όλα τα παιδιά στον κίνδυνο της έκθεσης σε μολυσματικές ασθένειες που εξαπλώνονται μάλιστα ταχύτατα – όπως η Ιλαρά είναι σίγουρα θανατηφόρο!
Αλλά είπαμε: Η ανευθυνότητα είναι ανίκητη, όπως και η βλακεία! Όταν μάλιστα συνδυάζονται στο ίδιο πρόσωπο… άστα!
Γι’ αυτό και τους έκανα T-shirt:
Η ιλαρά αγγίζει τα υψηλότερα επίπεδα της εικοσαετίας!
Στα υψηλότερα επίπεδα της τελευταίας εικοσαετίας προβλέπεται να κυμανθούν φέτος τα κρούσματα ιλαράς στην Ευρώπη, σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, με βασικό υπαίτιο το λεγόμενο αντιεμβολιαστικό κίνημα.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, φαίνεται ότι πλέον τίθεται ένα πολύ καίριο ερώτημα στις υγειονομικές αρχές. Πως είναι δυνατόν να αμφισβητείται ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία της σύγχρονης ιατρικής.
Τα στοιχεία “μιλούν” από μόνα τους.
Το 2018 κλείνει με 60.000 κρούσματα ιλαράς στην Ευρώπη – την ώρα που ο στόχος ήταν η πλήρης εξάλειψη της ασθένειας από την ευρωπαϊκή ήπειρο έως το 2020. Φέτος οι θάνατοι από ιλαρά στην Ευρώπη έφθασαν τους 72, ήταν δηλαδή διπλάσιοι από τον αριθμό των θανάτων πέρυσι. Διπλάσια από πέρυσι ήταν και τα κρούσματα (60.000 αντί 30.000).
Το πόσο έχουν επηρεάσει την κοινή γνώμη οι πολιτικοί ηγέτες, όχι μόνο με σχετικές δηλώσεις αλλά και με τη συνολική τους στάση απέναντι στην αμφισβήτηση της επιστήμης, είναι πλέον κάτι παραπάνω από εμφανές.
«Είναι απίστευτο το ότι έχουμε παιδιά που πεθαίνουν από ιλαρά. Είχαμε υποσχεθεί ότι το 2020 δεν θα υπήρχε στην Ευρώπη ιλαρά», δήλωσε ο επίτροπος Υγείας, καρδιοχειρουργός Βιτένις Αντριουκάιτις. Ο Αντριουκάιτις κατηγόρησε ακροδεξιούς λαϊκιστές πολιτικούς για ανευθυνότητα και διερωτήθηκε πώς θα αντιμετωπίσουν το ζήτημα στις χώρες όπου αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση, αποκτώντας την ευθύνη της δημόσιας υγείας.
Διαφορετικά εμβόλια (της ιλαράς, της γρίπης, του καρκίνου του τραχήλου) συναντούν ξεχωριστές αντιδράσεις σε διαφορετικές χώρες.
«Πρύτανης» του αντιεμβολιαστικού κινήματος μεταξύ των ηγετών είναι αναμφίβολα ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος έφθασε να καλέσει στον επίσημο χορό του Λευκού Οίκου τον Αντριου Γουέικφιλντ, τον γαστρεντερολόγο που έχασε το κύρος του ισχυριζόμενος ότι το εμβόλιο ΜMR σχετίζεται με τον αυτισμό. Καχύποπτη απέναντι στα εμβόλια είναι και η νέα ιταλική κυβέρνηση, με τα fake news περί εμβολίων να περιλαμβάνονται στο «αντισυστημικό» μενού ειδήσεων που ανταλλάσσονται στα κοινωνικά δίκτυα του Κινήματος 5 Αστέρων. «Όταν ανέλαβαν τη διακυβέρνηση και αντιμετώπισαν τη δεύτερη μεγαλύτερη επιδημία ιλαράς στην Ευρώπη μετά τη Ρουμανία, οι υπεύθυνοι του Κινήματος 5 Αστέρων φαίνεται ότι χαμήλωσαν τους τόνους, αν και παραμένει ασαφές ποια ακριβώς είναι η πολιτική τους», ανέφερε το δημοσίευμα του Guardian. Πάντως, στις αρχές Δεκεμβρίου, η υπουργός Υγείας Τζούλια Γκρίλο, που προέρχεται από το Κίνημα 5 Αστέρων, απέλυσε όλα τα μέλη της σημαντικότερης επιτροπής εμπειρογνωμόνων της χώρας.
Διαδεδομένος είναι ο σκεπτικισμός κατά των εμβολίων και στη Γαλλία, με την ακροδεξιά πολιτικό Μαρίν Λεπέν να ζητάει την κατάργηση των υποχρεωτικών εμβολιασμών, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για τις μακροχρόνιες επιπτώσεις τους και παρουσιάζοντας τα εμβόλια ως εργαλεία για την αύξηση της κερδοφορίας των φαρμακευτικών εταιρειών.
Η πολιτικοποίηση ενός ζητήματος δημόσιας υγείας προξενεί έντονες ανησυχίες στους ειδικούς. «Βλέπουμε πόσο εύκολα πολιτικοποιείται το θέμα των εμβολιασμών και πώς θρησκευτικές ή άλλες οργανώσεις και άτομα το χρησιμοποιούν για οικονομικό και πολιτικό όφελος, ή για να αποκτήσουν δημοτικότητα», είπε η Λάιζα Μένιγκ, εργαζόμενη στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας που ασχολείται με το ζήτημα της αποδοχής των εμβολιασμών. Αλλοι ειδικοί αναφέρουν μία ακόμη παράμετρο, που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την επιστημονική αντιμετώπιση του ζητήματος: για κάποιους ανθρώπους, η συμμετοχή στο αντιεμβολιαστικό κίνημα έχει καταλήξει να είναι ζήτημα ταυτότητας.
[
φωτογραφίες: NDP Photo Agency
