Χρήστος Κόγιας: Ένα από τα πιο ακραία βίντεο πραγματοποιήσε ο Έλληνας Youtuber

Ο διάσημος Έλληνας Youtuber, Χρήστος Κόγιας αποφάσισε να κάνει ένα από τα πιο ακραία βίντεο καθώς μέσα σε 73 ώρες έκανε το ταξίδι Θεσσαλονίκη – Αθήνα με μεταφορικό μέσο, ένα ηλεκτρικό πατίνι. Μάλιστα το βίντεο του έχει γίνει ήδη viral.

Ένα από τα πιο… παράξενα και ακραία βίντεο πραγματοποίησε ο γνωστός Έλληνας YouTuber, Chris Kogias. Τι έκανε; Πήρε από τη Θεσσαλονίκη ένα ηλεκτρικό πατίνι και παρέα με έναν φίλο του, έκαναν το ταξίδι μέχρι την Αθήνα, σε 73 ώρες!
Φυσικά ο Χρήστος Κόγιας, όπως είναι το όνομά του, δεν είναι κάποιος… τυχαίος στον χώρο. Το κανάλι του αριθμεί πάνω από 143.000 συνδρομητές, ενώ όσοι παρακολουθούν ελληνικό YouTube, τον γνωρίζουν εδώ και χρόνια, κυρίως για βιντεάκια που κάνει με θέμα τη γυμναστική και τη μαγειρική, ενώ είναι τρομερά ενεργός και στο TikTok.

Χρήστος Κόγιας: Το βίντεο που κάνει τον γύρο του διαδικτύου

Στο προσωπικό του blog στο Gazzeta.gr έγραψε ο Χρήστος Κιούσης τη δική του άποψη για το σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει με τον Στάθη Παναγιωτόπουλο.

Δείτε όλα όσα έγραψε ο Χρήστος Κιούσης:

Μπορεί να έρθει και αυτή η στιγμή. Όταν μαθαίνεις, ότι ο επί 13 χρόνια συνεργάτης σου έχει προβεί σε πράξεις εγκληματικές, αποτρόπαιες, σιχαμερές εις βάρος ενός προσώπου που δεν τον έβλαψε σε τίποτα και πουθενά. Από τη στιγμή που το μαθαίνεις και μετά, δεν υπάρχουν τακτικές, διαχείριση κρίσης, damage control ή όπως αλλιώς το λένε, υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Σηκώνεις το τηλέφωνο από την πρώτη στιγμή και απευθύνεις την ερώτηση: « Τι είναι αυτά που διαβάζω ρε; Τι έχεις κάνει;»

Και ναι όπως αποδεικνύει η δική του δημόσια δήλωση, τα έχει κάνει. Δεν λέγεται revenge porn, δεν εκδικήθηκε κανένας πρώην εραστής την γυναίκα με την οποία σύναψε σχέση, ανάρτησε, ενώ ήταν ακόμα σε σχέση, video και φωτογραφίες σε site με πορνογραφικό περιεχόμενο χωρίς τη συναίνεσή της. Δεν ξέρω με ποια αγγλική ή ελληνική ορολογία να αντικαταστήσω το revenge porn, ας απασχολήσει ψυχιατρικούς και νομικούς κύκλους αυτό.

Από την πρώτη μέρα, από την πρώτη στιγμή ο θύτης έπαψε να είναι για μας ακόμα και αυτό που απολύτως περιχαρακωμένα ήταν ως τότε, ένας επαγγελματικός συνεργάτης. Δεν υπήρχε ούτε άλλος δρόμος, ούτε διαφορετική σκέψη για μια στιγμή. Ο άνθρωπος αυτός πρόδωσε μια συνεργασία με τον πατέρα μιας κόρης κι ενός γιου, με τον πατέρα ενός γιου και τον πατέρα δυο κοριτσιών κι ενός αγοριού. Από τη στιγμή που μάθαμε την είδηση, είμαστε μόνο αυτό. Για αυτό δεν γίνεται να είμαστε και να συνεχίσουμε προς το παρόν ως οτιδήποτε άλλο.

Τα θύματα όμως δεν είμαστε εμείς. Το θύμα είναι ένα, βασανίστηκε και βασανίζεται άδικα και όλο αυτό πρέπει να πάρει ένα τέλος. Και θα πάρει. Όχι τέλος ως είδηση, τέλος ως βασανιστήριο. Ψυχικό και πνευματικό. Αυτή η εξόντωση τελειώνει εδώ.

Ξέρετε πολλές φορές οι άνθρωποι που αδικούνται κατάφωρα, φτάνουν να συντρίβονται σε ένα τείχος. Φτιαγμένο με υλικά όπως η σωματική κούραση, η ψυχική εξάντληση, η οικονομική αδυναμία, η μη ηθική υποστήριξη, υψώνεται μπροστά τους ένα τείχος που γράφει «δεν αντέχω άλλο», «δεν θα βρω το δίκιο μου ποτέ.» Δεν είναι μια τέτοια περίπτωση, γιατί δεν θα επιτρέψουμε εμείς να είναι.

Κατάφερα χτες βράδυ εκ μέρους της ομάδας μας να επικοινωνήσω με την κοπέλα μετά από δική μας on air παράκληση και δική της πρωτοβουλία και να μάθω όλη την αλήθεια από το στόμα της. Επικοινωνήσαμε και με τη δικηγόρο της, που μου περιέγραψε όλο το δικαστικό Γολγοθά που ανεβαίνει το θύμα από το 2019, σχεδόν τρία χρόνια πριν. Μάθαμε από πρώτο χέρι λοιπόν για τις επανειλημμένες παρακλήσεις του θύματος να κατέβει το παράνομα αναρτημένο πορνογραφικό υλικό, τις υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, τη συστηματική εξαπάτηση, τη μη εμφάνιση στο δικαστήριο, την αποφυγή της αυτοφώρου διαδικασίας, τα πληροφορηθήκαμε όλα. Κι άκουσα στο τηλέφωνο έναν άνθρωπο απογοητευμένο κι αποκαμωμένο.

Η κοινή γραμμή που χαράξαμε στο studio μιλώντας με τον Αντώνη και τον Γιάννη δεν είχε να κάνει με δικό μας damage control, με διαχείριση της δικής μας κρίσης αλλά με τη διαχείριση της δικής της κρίσης που έχει μακρύνει χρονικά τόσο, που παύει να είναι «κρίση», για αυτό και το περιγράφω ως βασανιστήριο.

Όποια νομική, ψυχολογική ή άλλη αρωγή του θύματος την αναλαμβάνουμε εμείς. Ό,τι χρειάζεται για να δικαστεί τίμια αυτή η υπόθεση, όποια νομικά και επιστημονικά εργαλεία χρειάζεται η δικηγόρος της, όλα τα αναλαμβάνουμε εμείς. Δεν θα είναι ποτέ ξανά μόνη της απέναντι σε αυτόν που τόσο άδικα την έβλαψε.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες της δικογραφίας (απίστευτο που πρέπει να χρησιμοποιήσω αυτή τη φράση), γιατί η δικηγόρος της μου έδωσε αυτήν την πολύ συγκεκριμένη οδηγία. Δεν θα κάνουμε κανένα λάθος μπροστά στην αγανάκτηση και την οργή που νιώθουμε. Έχουμε τον απαραίτητο χρόνο, τους πόρους και πάνω απ’ όλα τη διάθεση να συμπαρασταθούμε εμείς εμπράκτως σε αυτή την κοπέλα, σαν είναι αδερφή μας, σαν να είναι κόρη μας.

Η απάντηση στην ερώτηση του τίτλου «πώς γίνεται να μην ξέρατε;» είναι τόσο απλή. Ο άνθρωπος που έκανε τις πράξεις τις οποίες τώρα παραδέχεται δεν τις μοιράστηκε ποτέ με κανέναν. Ήξερε φαντάζομαι, ότι δεν θα μπορούσε να τις μοιραστεί με τον Αντώνη, τον Γιάννη, εμένα ή όποιον άλλο πίσω από τις κάμερες συνεργάτη μας διατηρώντας την ανωνυμία και την ατιμωρησία του. Και τα έκανε όλα κρυφά. Και δυστυχώς δεν έκανε μόνο αυτά, όπως μαθαίνουμε από πρόσθετες καταγγελίες. Και δυστυχώς δεν ξέρουμε τι άλλο μπορεί να έκανε που θα καταγγελθεί από δω και μπρος. Αλλά έτσι πρέπει! Να καταγγελθούν όλα και να βγουν όλα στο φως. Και άσχετα αν το στομάχι μας πάει να σπάσει από τη στεναχώρια και το θυμό, άσχετα αν αηδιάζουμε μπροστά στο βόθρο των πράξεων του, αυτό το καπάκι δεν θέλουμε να κλείσει σκεπάζοντας και κουκουλώνοντας άλλα θύματα.

Οι χρήστες των social media και οι αναρτήσεις τους, οι θεσμικοί και μη θεσμικοί παράγοντες που μυρίστηκαν αίμα και βγαίνουν να το γευτούν, οι κυβερνητικοί και μη, όλοι αυτοί που συμψηφίζουν υποθέσεις, χαρακτήρες και ζωές, όλοι θα πάρουν τις απαντήσεις τους εν καιρώ. Δεν είναι για μας αυτό το επείγον.

Κλείνω εδώ με μια ανθρώπινη παράκληση από όλους μας, τον Αντώνη, τον Γιάννη, εμένα, όλα τα παιδιά της παραγωγής προς τους συναδέλφους των media. Αφήστε το θύμα να ηρεμήσει, να συγκροτηθεί, να υπάρχει! Για ό,τι χρειάζεστε, επικοινωνήστε με τη δικηγόρο της. Μην γίνει άλλη ζημιά, σας παρακαλούμε. Εμείς ως επαγγελματίες μπορούμε να διαχειριστούμε τα πάντα. Εκείνη όχι. Ας είμαστε άνθρωποι πρώτα πρώτα, μετά ας είμαστε ό,τι άλλο.

Με ένα άκρως συγκινητικό μήνυμα αποχαιρέτησε τον ανιψιό του ο δημοσιογράφος, Χρήστος Ζαμπούνης, ο οποίος έχασε τη ζωή του στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Ο γνωστός δημοσιογράφος το πρωί της Τρίτης 7/3 μέσα από μια ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram είπε το τελευταίο αντίο στον πολυαγαπημένο του ανιψιό, με το μήνυμα του να ραγίζει καρδιές.

Ο άτυχος Σωτήρης βρέθηκε το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας στην Αθήνα, για να δει τη σύντροφό του και θα επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη το απόγευμα της Δευτέρας. Όπως αποκαλύπτει ο δημοσιογράφος όμως, ζήτησε σαν χάρη από τον πατέρα του να καθίσει μία μέρα ακόμη. Η απόφασή του αυτή όμως ήταν μοιραία και του στοίχισε τη ζωή.

«Στο τηλέφωνο ο εξάδελφός μου ήταν συντετριμμένος. Θυμάσαι που με ρωτούσες τις προάλλες, τι κάνει ο ανιψιός σου ο Παοκτσής; Πάει Χρήστο. Εξαϋλώθηκε. Είχαν πάει στην Αθήνα με τον φίλο του τον Αρειανό να δουν τις κοπέλες τους. Την Καθαρά Δευτέρα με πήρε για να με ρωτήσει εάν μπορούσε να μείνει μία ημέρα ακόμη. ‘Φυσικά, γιε μου’, του είπα, “αλλά την Τετάρτη σε περιμένω στην δουλειά”. Ήταν τόσο χαρούμενος”. Παύσις. “Συλλυπητήρια εξάδελφε”. Παύσις. “Οι αλήτες!” Παύσις. Δεν πειράζει. Ο Θεός μού έδωσε πολλά παιδιά και μου πήρε ένα», αναφέρει αρχικά.

«Έως την προηγουμένη Τρίτη, ουδείς εκ της οικογενείας μας είχε “χαθεί” από βίαιο θάνατο. Η λέξις “χαθεί” –φευ! – δεν χρησιμοποιείται τυχαίως. Η σορός του ανιψιού μου δεν ανευρέθη και έπρεπε ο πρώτος μου εξάδελφος να μεταβεί στην Λάρισα, για να υποβληθεί σε τεστ D.N.A., ούτως ώστε να τακτοποιηθεί μέλος του σώματος του υιού του, το οποίο σώμα, από ό,τι φαίνεται, είχε απανθρακωθεί».

Στο ίδιο κείμενο, ο δημοσιογράφος κάνει και μία καταγγελία, καθώς κανείς από τους αρμόδιους δεν εμφανίστηκε στην κηδεία: «Η υποτίθεται δημοσία δαπάνη κηδεία ήταν άκρως ιδιωτική. Κυβέρνησις, Hellenic Train, Ο.Σ.Ε. και ΤΡΑΙΝΟΣΕ, όχι μόνον δεν είχαν στείλει εκπροσώπους, αλλά ούτε καν στεφάνια. Από την μία πλευρά τούς καταλαβαίνει κανείς. Ποίος θα ήθελε να εισπράξει την οργή του κόσμου; Καλύτερα κρυμμένοι ή, έστω, προστατευμένοι στα τηλεοπτικά στούντιο».

Στην περιγραφή του άτυχου Σωτήρη που έχασε άδικα τη ζωή του, μιλά για ένα παιδί γεμάτο ενέργεια και αγάπη για τη ζωή: «Ένα παιδί ευχάριστο, ανιδιοτελές, ενθουσιώδες, που έδινε και έπαιρνε πολλή αγάπη. Ένας νέος που αντιπροσώπευε την Ελλάδα του μέλλοντος, την Ελλάδα της ενότητος, διότι πόσοι φανατικοί οπαδοί του δικέφαλου αετού έχουν επιστήθιο φίλο οπαδό του Άρεως;».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Christos Zampounis (@zampounis_christos)

Ο Χρήστος Ζαμπούνης μίλησε για την ζωή του, τα βιβλία του και την περίοδο που βυθίστηκε στα ναρκωτικά από το πένθος.

Ο Χρήστος Ζαμπούνης βρέθηκε καλεσμένος στο Στούντιο 4 της ΕΡΤ1 για να μιλήσει για τη συγγραφική του πορεία, τη ζωή του και τις πρόσφατες ασχολίες του. Παράλληλα αποκάλυψε πως αποφάσισε να γράψει για τον εθισμό του στα ναρκωτικά όταν έχασε την κόρη του.

Όπως είπε νιώθει πως θα μπορούσε να εργάζεται μέχρι τα 100 χρόνια του, ενώ κάνει διάφορες δουλειές. Τα καλοκαίρια βρίσκεται στην Πάτμο όπου ξεναγεί τους τουρίστες στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Ενώ συνεχίζει να εκδίδει τα βιβλία του και γράφει, αλλά και αποθηκεύει κι άλλα γραπτά του που δεν θέλει να εκδόσει ακόμη.

Χαρακτηριστικά είπε: «Κάνω πέντε δουλειές, ξεναγός στην Πάτμο, στο μοναστήρι και στο σπήλαιο, κάθε καλοκαίρι πηγαίνω στην Πάτμο, διαχειρίζομαι την πλατφόρμα, εκδίδω βιβλία, γράφω… Κάθε μέρα έρχεται κάποιος μου τηλεφωνεί μου λέει έλα να βρεθούμε και σιγά σιγά προκύπτουν κι άλλα. Ποτέ δεν είπα αυτό θα ακολουθήσω ως καριέρα… Σκέφτηκα στα 100 θα συνταξιοδοτηθώ. Έχω τέτοια διάθεση για εργασία που θα ήθελα να πληρώνω την ασφαλιστική μου εισφορά», συμπλήρωσε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο. Αναφέρθηκε επίσης στην απώλεια του 27χρονου ανιψιού του στην πολύνεκρη τραγωδία στα Τέμπη.

Ο Χρήστος Ζαμπούνης έχει εκδόσει τα απομνημονεύματά του, περιγράφοντας τις αδυναμίες του και την οδυνηρή στιγμή που έχασε την κόρη του: ««Όταν κατέρρευσαν όλα, άρχισα τη συγγραφή του βιβλίου «Ιστορίες ενός παιδήλικα». Αυτή ήταν η ψυχοθεραπεία που έκανα, η ενδοσκόπηση. Μετάνιωσα που τα εξέδωσα γιατί αυτά ήταν για εμένα, δεν χρειαζόταν να τα πω.

Η μητέρα μου έλεγε ότι τα εν οίκω, μη εν δήμω. Για ποιο λόγο έπρεπε να καθίσω να γράψω ότι όταν έχασα την κόρη μου έκανα για δύο χρόνια χρήση ναρκωτικών; Μετά το έκανα συνειδητά, λέγοντας ότι έστω και ένας νεαρός χρήστης αν διαβάσει ότι υπάρχει άνθρωπος που σταμάτησε την κοκαΐνη, ίσως μπορεί να τη σταματήσει και κάποιος άλλος. Γιατί αυτό το πράγμα δεν σταματάει, είναι εθιστικό ναρκωτικό και τελικά το έκανα μόνο με αυτή την σκέψη.

Μερικοί το πήρανε κακόβουλα, εγώ δεν ασχολήθηκα με τα κακόβουλα σχόλια. Μου πήρε χρόνια να αποφασίσω αν θα βγάλω τελικά το βιβλίο μου», είπε ολοκληρώνοντας στο απογευματινό μαγκαζίνο της ΕΡΤ1.

Το πρώτο μέρος της συνέντευξης: