Στο βιβλίο του με τίτλο Endangered, ο φημισμένος φωτογράφος Τιμ Φλακ μοιράζεται τα αποτελέσματα του εξαιρετικού πολυετούς έργου του, η οποία περιλαμβάνει είδη ζώων που είναι υπό εξαφάνιση.
Ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο – σε μέρη που κυμαίνονται από δάση έως σαβάνες έως τις πολικές θάλασσες μέχρι τους μεγάλους κοραλλιογενείς υφάλους – ο Φλακ έχει κατασκευάσει ένα ισχυρό οπτικό ρεκόρ αξιοσημείωτων ζώων και οικοσυστημάτων που αντιμετωπίζουν σκληρές προκλήσεις.
Παρακάτω θα βρείτε μια συλλογή από ζώα που θα μπορούσαν να εξαφανιστούν την επόμενη δεκαετία.
14. Λευκές Μανίδες 
Αυτό το εξωτικό ζώο κατοικεί στα τροπικά δάση των αφρικανικών σαβανών από τη Σενεγάλη στην Κένυα και στη Ζάμπια στο νότο. Η λευκή μανίδα είναι ευάλωτη από το 2008 και έχει απειληθεί από το 2014. Αυτό σημαίνει ότι εάν δεν εφαρμοστούν ειδικά προστατευτικά μέτρα, ο αριθμός των ειδών αυτών μπορεί να μειωθεί κατά 30-50% τα επόμενα 10-20 χρόνια.
13. Λεμούριος με δακτυλιδωτή ουρά
Οι Λεμούριοι με δακτυλιδωτή ουρά μπορούν να βρεθούν κυρίως σε ξηρά ανοικτά εδάφη και στα δάση στα νότια της Μαδαγασκάρης. Η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) καθόρισε αυτό το είδος ως απειλούμενο επειδή ο πληθυσμός του έχει πέσει μεταξύ 2.000 και 2.400 ζώων – μια συγκλονιστική μείωση κατά 95% από το έτος 2000. Παράγοντες που οδηγούν στην πτώση περιλαμβάνουν την ταχεία απώλεια του φυσικού τους περιβάλλοντος, το κυνήγι και το παράνομο εμπόριο κατοικίδιων ζώων.
12. Μαϊμού με προβοσκίδα
Αυτός ο πίθηκος είναι ενδημικός στο νησί του Βόρνεο στη Νοτιοανατολική Ασία και μπορεί να βρεθεί και στις 3 χώρες που μοιράζονται αυτό το νησί: Ινδονησία, Μπρουνέι και Μαλαισία. Είναι πιο κοινός γύρω από τα ποτάμια, τις παράκτιες περιοχές, τα μαγγόβια και τους βάλτους του νησιού.
Αυτό το είδος χαρακτηρίζεται ως απειλούμενο. Ο αριθμός τους μειώθηκε κατά 50% τα τελευταία 36-40 χρόνια. Η απώλεια βιότοπων ήταν η κύρια αιτία της δραματικής μείωσης του πληθυσμού τους. Ο δεύτερος λόγος είναι το κυνήγι γιατί το κρέας αυτού του πιθήκου χρησιμοποιείται στην κινεζική ιατρική. Επί του παρόντος, ο πίθηκος με προβοσκίδα μπορεί να βρεθεί μόνο σε προστατευόμενες περιοχές και σε καθορισμένα ιερά.
11. Χρυσός πίθηκος
Κατοικούν στη Νότια και Κεντρική Κίνα και προτιμούν να ζουν στα βουνά σε ύψη 1-2 μιλίων, γι ‘αυτό αποκαλούνται και «πίθηκοι του χιονιού». Είναι πολύ σπάνιοι και ταξινομούνται ως απειλούμενο είδος.
Η απώλεια βιότοπων είναι η κύρια απειλή τους. Οι λειχήνες είναι το βασικό συστατικό της διατροφής του πιθήκου και τα νεκρά δέντρα έχουν τη μεγαλύτερη κάλυψη των λειχήνων. Δυστυχώς, τα νεκρά δέντρα συλλέγονται, μειώνοντας έτσι την ποιότητα του οικοτόπου και τη διαθεσιμότητα των τροφίμων. Ο πίθηκος είναι εξαιρετικά επιλεκτικός με την τροφή του, οπότε η βλάβη του οικοτόπου του επηρεάζει σοβαρά το είδος. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός αυτών των πιθήκων μπορεί να βρεθεί στο Wanglang National Nature Reserve στην Κίνα.
10. Κόκκινο Πάντα
Το είδος αυτό περιλαμβάνεται στην κόκκινη λίστα της IUCN και είναι σε απειλούμενη κατάσταση, επειδή έχουν απομείνει λιγότερα από 2.500. Για παράδειγμα, ο πληθυσμός των κόκκινων Πάντα στα ανατολικά Ιμαλάια έχει μειωθεί κατά 40% τα τελευταία 50 χρόνια.
Η πυκνότητα του πληθυσμού των κόκκινων Πάντα είναι πολύ χαμηλή και οι κύριες απειλές τους είναι η άμεση συγκομιδή από την άγρια φύση, ο ανταγωνισμός με τα κατοικίδια ζώα που έχει ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση των οικοτόπων και η αποδάσωση με απώλεια βιότοπων. Ο άλλος λόγος είναι ότι τα κόκκινα Πάντα εξακολουθούν να θηρεύονται και να απομακρύνονται στη Νοτιοανατολική Κίνα.
9. Φαλαινοκέφαλος
Ο Φαλαινοκέφαλος κατοικεί σε τροπικούς βάλτους στην Κεντρική και Ανατολική Αφρική, όπου μπορούν να βρεθούν Δίπνοοι – η κύρια διατροφή τους. Το ράμφος τους κάνει το πουλί έναν πολύ επιδέξιο ψαρά. Ωστόσο, το πουλί είναι πολύ ευαίσθητο στην ανθρώπινη παρουσία και μπορεί εύκολα να αφήσει τη φωλιά του μετά από αυτό.
Αυτοί οι πελαργοί είναι εξαιρετικά σπάνιοι και ο αριθμός τους περιορίζεται σε 5.000-8.000. Αυτό το είδος θεωρείται ευάλωτο με τις κυριότερες απειλές που είναι η καταστροφή των οικοτόπων, η διαταραχή και το κυνήγι.
8. Δίχρωμος ταμαρίνος
Ο Δίχρωμος ταμαρίνος μπορεί να βρεθεί σε μια περιορισμένη περιοχή στο βραζιλιάνικο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, καθώς και μέσα και ακριβώς βόρεια από τα όρια της πόλης του Μανάους, την πρωτεύουσα του κράτους του Αμαζονίου της Βραζιλίας. Λόγω της καταστροφής του φυσικού του οικότοπου, το είδος κινδυνεύει. Φαίνεται επίσης ότι υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ του Δίχρωμου ταμαρίνου και του Ταμαρίνου μίδα, με τον τελευταίο να μετατοπίζει σταδιακά τον πρώτο από περιοχές της ιστορικής διανομής του.
7. Νεκροσύρτης
Η περιοχή του οικοτόπου τους είναι η Κεντρική και η Νότια Αφρική. Ζουν στη σαβάνα και στα δάση, όπου φωλιάζουν σε δέντρα κοντά στους οικισμούς. Τρέφονται κυρίως από τα νεκρά ζώα και τα απόβλητα.
Ο αριθμός αυτών των γυπών έχει μειωθεί σημαντικά, και τώρα βρίσκονται στην κατάσταση των κρίσιμα απειλούμενων ειδών. Απειλούνται λόγω διαφόρων παραγόντων όπως η δηλητηρίαση, το κυνήγι, η απώλεια οικοτόπων και η υποβάθμιση του οικοτόπου.
6. Ιβηρικός λύγκας
Ο λύγκας κατοικεί στο νοτιοδυτικό τμήμα της Ισπανίας (η πλειοψηφία του πληθυσμού βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Doñana), και τώρα η κύρια περιοχή του βιότοπου είναι τα βουνά.
Ο ιβηρικός λύγκας είναι το πιο απειλούμενο είδος αιλουροειδών παγκοσμίως. Το 2002, υπήρχαν μόνο 100 από αυτά. Λόγω των προσπαθειών διατήρησης, υπάρχουν 404 τώρα. Ωστόσο, στις αρχές του 20ου αιώνα, υπήρχαν περίπου 100.000 ιβηρικοί λύγκες. Μέχρι τη δεκαετία του 1960, έμειναν μόνο 3.000.
Ο λύγκας παρατίθεται ως εξαιρετικά απειλούμενος στην λίστα της IUCN. Ο κυριότερος λόγος για τον μειωμένο πληθυσμό ήταν το κυνήγι, αλλά το κυνήγι απαγορεύτηκε από τη δεκαετία του ’70.
5. Πεταλούδα μονάρχης
Αυτή η πεταλούδα μπορεί να βρεθεί στη Βόρεια Αμερική. Κάθε χρόνο, μεταναστεύει από τα βόρεια και τα κεντρικά κράτη και το νότιο Καναδά στη Φλόριντα και το Μεξικό. Οι πεταλούδες περνούν συνήθως το χειμώνα εκεί, επειδή το κλίμα είναι λιγότερο σκληρό, δίνοντάς τους περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν.
Η πεταλούδα μονάρχης χαρακτηρίζεται ως απειλούμενο είδος. Ο κύριος λόγος για αυτό είναι η απώλεια οικοτόπων λόγω της χρήσης ζιζανιοκτόνων. Ωστόσο, η πεταλούδα είναι τώρα προστατευμένη και υπάρχει πιθανότητα να αποκατασταθεί ο πληθυσμός της.
4. Πολική αρκούδα
Η πολική αρκούδα κατοικεί στις περιοχές πάγου της Αρκτικής και περιλαμβάνεται στον Κόκκινο Κατάλογο της IUCN. Ο αριθμός των ζώων το 2015 ήταν μεταξύ 22.000-31.000.
Σημαντική μείωση του πληθυσμού των πολικών αρκούδων αναμένεται τα επόμενα 35 χρόνια. Οι κλιματικές αλλαγές, η ρύπανση, η ανάπτυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου και η αργή αναπαραγωγή καθιστούν τις αρκούδες εξαιρετικά ευάλωτες.
3. Μπελούγκα
Μπορούν να βρεθούν στις λεκάνες της Κασπίας, της Αζοφικής και της Μαύρης Θάλασσας, από όπου μετακινούνται προς τα πάνω στα ποτάμια για να γεννήσουν. Αν και ήταν αρκετά πολυάριθμα στο παρελθόν, ο οξύρρυγχος μπελούγκα είναι πλέον απειλούμενο είδος, κυρίως εξαιτίας της αλιείας λόγω του χαβιαριού του.
Τώρα τα ψάρια βρίσκονται υπό ισχυρή προστασία. Η θανάτωση και η εμπορία αυτών των ψαριών απαγορεύεται και το χαβιάρι απαγορεύεται.
2. Αετός των Φιλιππίνων
Αυτό το πουλί μπορεί να βρεθεί μόνο στα δάση των Φιλιππίνων. Είναι ο μεγαλύτερος αετός στον κόσμο με το μήκος των φτερών του και είναι το εθνικό πουλί των Φιλιππίνων.
Ο αετός των Φιλιππίνων χαρακτηρίζεται ως απειλούμενο είδος και ο κύριος λόγος για αυτό είναι η απώλεια των δασών. Η δολοφονία αυτού του αετού τιμωρείται με 12 χρόνια φυλάκισης και τεράστια πρόστιμα.
1. Αντιλόπη Σάιγκα
Οι σημερινές περιοχές του οικοτόπου του Σάιγκα είναι το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Τουρκμενιστάν, η Ρωσία και η Μογγολία. Το 2002, η IUCN πρόσθεσε τα Σάιγκα στον κατάλογο των ειδών που βρίσκονται σε κίνδυνο.
Η μείωση του πληθυσμού οφείλεται κυρίως στη λαθροθηρία (λόγω των κέρατων τους) και στις μολυσματικές ασθένειες. Ο άλλος λόγος είναι η κλιματική μεταβλητότητα. Οι σκληροί χειμώνες με ισχυρούς ανέμους ή υψηλή κάλυψη χιονιού απενεργοποιούν τη σίτιση στο χορτάρι κάτω από το χοντρό χιόνι.
Εργο του στη Σαγκάη
Γλυπτό του Κωστή Γεωργίου στην Κίνα
«ANATASIS» στην Βούλα
«EQUUS» στην Βουλιαγμένη 
