Την Παρασκευή, 03.08.2018, θα είναι η δυσκολότερη μέρα για αυτή την οικογένεια αλλά και όσους πόνεσαν και έκλαψαν μαζί της … Είναι ημέρα που θα γίνουν οι κηδείες των διδύμων, Βασιλικής και Σοφίας Φιλιπποπούλου, αλλά και του παππού και της γιαγιάς τους, με τους οποίους βρήκαν τραγικό θάνατο στις φωτιές στο Μάτι.

Αυτές τις δύσκολες ώρες, η οικογένεια Φιλιπποπούλου δείχνει ανθρωπιά.

Τι ζητά η οικογένεια Φιλιπποπούλου

Οι γονείς των 9χρονων κοριτσιών και οι συγγενείς τους, θα αποχαιρετήσουν στις 15:00 το μεσημέρι τους δικούς τους ανθρώπους στο νεκροταφείο της Καλλιθέας.

Στενός φίλος της οικογένειας, ο οποίος είχε ανακοινώσει μέσω Facebook τα τραγικά νέα, αποκαλύπτει το μέγεθος του μεγαλείου της οικογένειας.

Κι αυτό διότι όπως αναφέρει σε ανάρτησή του, η οικογένεια Φιλιπποπούλου επιθυμεί αντί στεφάνου να κατατεθούν χρήματα στο Χαμόγελο του Παιδιού.

Δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά περισσότερα, εκτός από μια φράση του πατέρα των διδύμων, όπως την μεταφέρει στα σχόλια της ανάρτησής του ο φίλος της οικογένειας: «Και όπως είπε ο Γιάννης, ο μπαμπάς «αφουύ δεν μπορούν να χαμογελάσουν τα δικά μας παιδιά, ας χαμογελάσουν κάποια άλλα»».

Ο ίδιος, μάλιστα, μεταφέρει για ακόμη μια φορά την επιθυμία της οικογένειας, όπως έκανε και χθες, για το… αυτονόητο: Να μην δώσουν το παρών, δηλαδή, στην κηδεία δημοσιογράφοι εν ώρα εργασίας.

Τις τελευταίες μέρες η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία. Κάηκαν χιλιάδες σπίτια από την Πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική. Μαζί τους κάηκαν στη φωτιά στο Μάτι και άνθρωποι. Οι περιγραφές είναι ανατριχιαστικές. Η δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ, Μαρία Βούσουλα, μιλώντας στο Down Town και τη Φανή Πλατσατούρα, λυγίζει…

«Βρίσκομαι για ρεπορτάζ στο Κόκκινο Λιμανάκι και με ειδοποιούν ότι σε ένα σημείο εκεί κοντά, βρέθηκαν μαζεμένοι πάρα πολύ νεκροί. Κατεβαίνω με ένα σφίξιμο στην καρδιά στο χωράφι πoυ λέγεται πως υπάρχουν 26 άνθρωποι, απανθρακωμένοι. Τη στιγμή που βρίσκομαι απ΄ έξω ένας αστυνομικός με σταματά: “Όσο δυνατή και να το παίζεις, μόλις αντικρίσεις αυτό το θέαμα, θα λυγίσεις”. Πιάνω με την άκρη του ματιού μου ένα από τα πτώματα. Την ίδια στιγμή πρέπει να βγω στον “αέρα” του ΣΚΑΪ. Ήθελα να καταρρεύσω, έπαιρνα βαθιές ανάσες και προσπαθούσα να δείξω ψυχραιμία. Από πίσω μου, οι συγγενείς των θυμάτων έκλαιγαν γοερά και αναζητούσαν τα δικά τους πρόσωπα.

Αυτό που με συγκλόνισε πιο πολύ, ήταν το πτώμα μιας γυναίκας και ανάμεσα στα πόδια της ένα πιο μικρό, κουλουριασμένο σώμα. Υπέθεσα ότι ήταν το παιδί της. Οι πυροσβέστες άνοιγαν τις κίτρινες σακούλες και μάζευαν με το φτυάρι τους ανθρώπους που είχαν γίνει στάχτες. Λίγη ώρα μετά, με πλησίασε ένας κύριος, που είχε χάσει τη μητέρα του και κλαίγοντας, μου είπε: «Τρεις φορές μπήκα μέσα στο σπίτι και δεν την βρήκα πουθενά. Μου είπε ο διασώστης ότι την ανακάλυψαν από τα κόκκαλα που έκαναν κρακ – κρακ. Είχε λιώσει ολόκληρη». Συνάντησα ύστερα, μια άλλη κοπέλα που όταν ξέσπασε η φωτιά, της τηλεφώνησε ο πατέρας της και της είπε: «καίγεται το σπίτι, μπαίνω στο αυτοκίνητο να σωθώ». Tελικά κάηκε ζωντανός μέσα στο αυτοκίνητο. Τον εντόπισε η κοπέλα μόνη της και φώναζε “μου κάψατε τον πατέρα μου”.

Στα μάτια μας έρχονταν στάχτες και σπίθες από τη φωτιά και εμείς έπρεπε να συνεχίσουμε το ρεπορτάζ. Έβλεπες παντού μια διάχυτη αγωνία. Οι κάτοικοι έπαιρναν τηλέφωνο τους δικούς τους και έλεγαν “είναι κλειστό” και έτρεχαν στην αστυνομία, στο λιμεναρχείο και έκλαιγαν βουβά. Έχω ξανακαλύψει φωτιές και καιρικά φαινόμενα. Ήμουν στις πλημμύρες στη Μάνδρα αλλά αυτό εδώ, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Εδώ υπάρχει η οσμή του θανάτου. Όλα είναι καμένα, όλα είναι μαύρα».

Κατατέθηκε η πρώτη μήνυση από συγγενείς θυμάτων της φονικής πυρκαγιάς της 23ης Ιουλίου στην Ανατολική Αττική.

Στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών κατατέθηκε η πρώτη μήνυση από συγγενείς θυμάτων της πυρκαγιάς της 23ης Ιουλίου που έπληξε την Ανατολική Αττική.

Ειδικότερα, η μηνυτήρια αναφορά στρέφεται κατά του γενικού γραμματέα Πολιτικής Προστασίας, Γιάννη Καπάκη, της περιφερειάρχη Αττικής, Ρένας Δούρου, του δημάρχου Μαραθώνα, Ηλία Ψινάκη, των υπευθύνων γραφείων Πολιτικής Προστασίας Περιφέρειας Αττικής και του δήμου Μαραθώνος, των αρμόδιων και υπευθύνων αξιωματικών του Πυροσβεστικού Σώματος για την περιοχή της Ανατολικής Αττικής, αρμόδιων και υπεύθυνων αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας για την περιοχή της ανατολικής αττικής και κατά παντός υπευθύνου για τα τραγικά συμβάντα.

Η μηνυτήρια αναφορά κατατέθηκε από τον δικηγόρο Αντώνη Φούσσα, ο οποίος εκπροσωπεί τρεις συγγενείς δυο θυμάτων, οι οποίοι έχασαν τον σύζυγο, πατέρα και τη μητέρα τους.

Με τη μηνυτήρια αναφορά οι συγγενείς των θυμάτων ζητούν την ποινική δίωξη των υπευθύνων για τα αδικήματα της κατά συρροή κακουργηματικής έκθεσης, της ανθρωποκτονίας εξ αμέλειας, του εμπρησμού δάσους από αμέλεια, των σωματικών βλαβών και ότι αλλά αδικήματα προκύψουν από την έρευνα.

Στη μήνυση αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι «για τη βιβλική συνολική αυτή καταστροφή, όπως ασφαλώς και για τους δυο ως άνω δικούς μας ανθρώπους, ασφαλώς υπάρχουν τεράστιες ποινικές (και άλλες) ευθύνες των αρμόδιων και επιφορτισμένων κρατικών λειτουργών και οργάνων για τη διαχείριση και αντιμετώπιση παρόμοιων σοβαρών κρίσεων και έκτακτων φυσικών καταστροφών (πυρκαγιών, σεισμών, πλημμυρών κ.λπ.) και για τον λόγο αυτό σπεύδουμε να καταθέσουμε την παρούσα έγκληση μας παρότι γνωρίζουμε ότι από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου ελήφθην σχετική πρωτοβουλία αλλά κρίναμε σκόπιμο ότι πρέπει να υποβάλλουμε κι εμείς την παρούσα έγκληση μας και να δηλώσουμε παράσταση πολιτικής αγωγής ώστε να καταστούμε νομίμως και επισήμως διάδικοι και να κ προσέχουμε από την πρώτη στιγμή να ασκούμε τα νόμιμα δικαιώματα μας».

Στην μήνυση περιγράφεται το τραγικό ιστορικό της υπόθεσης, καθώς ο ένας εκ των δύο θανόντων είχε παντρέψει την 34χρόνη κόρη του, δύο ημέρες πριν από τη φονική πυρκαγιά και η οικογένεια παρέμεινε στην εξοχική της κατοικία στον Νέο Βουτζά μέχρι τη μοιραία ημέρα, όπου έχασε την ζωή του ο πατέρας της νύφης (70χρόνος εκπαιδευτικός), αλλά και η επίσης εκπαιδευτικός 73χρόνη ενοικιάστρια του από κάτω διαμερίσματος.

[iefimerida]

Το κτίσμα- φυσικά αυθαίρετο- είναι κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα. Είναι μια εικόνα από την παραλία “Μαριδάκι”, στα νότια του νομού Ηρακλείου.

Δεν είναι κάτι το πρωτοφανές για την Ελλάδα και ειδικά την Κρήτη, όμως είναι πολύ χαρακτηριστικό της Ελλάδας της αυθαιρεσίας και του “δικού μου”…

Μάλιστα φέρεται να είναι ιδιοκτησία στενού συγγενικού προσώπου γνωστού πολιτικού παράγοντα της ΝΔ στο Ηράκλειο, που είναι στην πρώτη γραμμή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

[candiadoc]

Μια από τις εικόνες που δυστυχώς αποτύπωσαν με τον πιο σκληρό τρόπο το δράμα των συνανθρώπων μας που έδωσαν μάχη επιβίωσης για να γλυτώσουν από τις φλόγες στην Ανατολική Αττική, είναι και αυτές που είδαμε με όσους προσπάθησαν να βρουν καταφύγιο στη θάλασσα στο Μάτι. 

Ανάμεσα στις εικόνες- που όπως πολλοί έχουν σχολιάσει μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από ταινία του Αγγελόπουλου- ξεχωρίζει και μία στην οποία εμφανίζεται μια ηλικιωμένη γυναίκα που έχει μπει μέχρι τη μέση στη θάλασσα και κρατά σφιχτά στην αγκαλιά της ένα κορίτσι που μοιάζει τρομαγμένο.

Η νονά του 9χρονου αυτού κοριτσιού και δημοσιογράφος, Αλεξία Σβόλου μίλησε στην εκπομπή «Από Νωρίς» του Epsilon ΤV και αφηγήθηκε την ιστορία πίσω από τη φωτογραφία που τράβηξε ο 14χρονος αδερφός του κοριτσιού.

Η αφήγηση της κ.Σβόλου:

«Βρίσκονταν στο σπίτι το οποίο είναι ακριβώς πάνω στο παραλιακό μονοπάτι του Ματιού με τα βραχάκια και τα πολύ μικρά λιμανάκια από κάτω που δεν έχουν ουσιαστικά παραλίες. Είναι κάπως πριν από τον Κάβο που έχει τη μεγάλη παραλία της «Αργυρής Ακτής» και έπαιζαν όλοι στα σπίτια φίλων τα οποία είναι δίπλα το ένα στο άλλο. Ο Βασίλης είδε πρώτος με τους φίλους του τη φωτιά γιατί ήταν στο από πάνω σπίτι ενός φίλου του. Ήταν λίγο πιο κοντά και είδε τον καπνό και μάλιστα είπε χαρακτηριστικά στους φίλους του «δεν θα προλάβει να μας φτάσει». Μέσα σε λεπτά, γιατί τράβαγε και βίντεο, κατάλαβε ότι έφτανε η φωτιά και έγινε μπλακ αουτ, κόπηκε ρεύμα, νερό ταυτόχρονα.

https://www.facebook.com/ApoNoris/videos/1929319077368221/?t=0

Έτρεξε στο δικό του το σπίτι το οποίο είναι γειτονικό για να είναι μαζί με τους δικούς του ανθρώπους. Οι γονείς του ήταν ακόμα στις δουλειές τους και είχε την ψυχραιμία να κλείσει παράθυρα και πόρτες. Το παπαγαλάκι τους σώθηκε χάρη σε αυτή την παρέμβαση. Δεν έπαθε τίποτα γιατί ήταν κλειδαμπαρωμένο μέσα στο σπίτι. Η μόνη στιγμή που φοβήθηκε είναι όταν εκεί που τα έκλεινα όλα και κοίταζε από τα παράθυρα άκουσε ένα ουρλιαχτό γείτονα «φωτιά» αναγνώρισε και τη φωνή και κατάλαβε ότι η φωτιά δεν είναι μακριά αλλά είναι στο σπίτι. Αρπάζει την γιαγιά και την Κάτια και τους είπε «είναι ή τώρα ή ποτέ, φεύγουμε».

Κουτρουβαλάνε, κατεβαίνουν τα πέτρινα σκαλάκια της παραλίας, είναι μία μικρή παραλία και να πηδήξεις χτυπάς, δεν σκοτώνεσαι, είναι χαμηλά τα βράχια. Σε αυτή την παραλία ζήτημα είναι αν χωράνε 5 με 7 άτομα. Μαζεύτηκαν 60 και δεν έβλεπαν. Τον πήραν οι φίλοι του τηλέφωνο, του είπαν ότι είναι στην παραλία και δεν τους έβλεπε. Σε μία τσάντα έριξε ό,τι είχε για επικοινωνία, κινητά, tablet και είπε: «Αυτά τα χρειάζομαι για να επικοινωνήσω. Έφτασαν στο λιμάνι της Ραφήνας και όπως είναι μέσα στη θάλασσα, βλέπει ένα πεύκο γερμένο να παίρνει φωτιά και λέει στον κόσμο που ήταν εκεί. «Αυτό πρέπει να το σβήσουμε γιατί θα μας κάψει και θα μας πνίξει».

Και ορμήξανε όλοι πάνω στην σκάλα με μπλούζες, σακούλες και ό,τι είχαν και έσβησαν το πεύκο. Και κάποια στιγμή έρχεται το λιμενικό με μία ψαρόβαρκα. Και τους φωνάζει να πέσουν στη θάλασσα για να τους σώσει. Και επειδή κάποιοι δεν μπορούσαν γιατί δεν ήξεραν επιστρατεύτηκε ένα κανό. Και ο Βασίλης μαζί με άλλους βοήθησε όλους όσοι δεν μπορούσαν και «οδηγούσε» το κανό. Ήταν ο τελευταίος που ανέβηκε στην ψαρόβαρκα και μου είπε ότι ήμουν ο μόνος που πήγε κολυμπώντας» ανέφερε η κ. Σβόλου.

Εξομολόγηση που θα ενοχλήσει πολλούς. Γιατί έχουμε μάθει να κάνουμε ότι γουστάρουμε αρκεί να βολευτούμε εμείς και μόνο εμείς.

Παρκάρουμε στη μέση του δρόμου με αλαρμ κόβωντας μια λωρίδα γιατί εκει βολεύει εμάς, πετάμε τα σκουπίδια μας στην αυλή του άλλου και άλλες πολλές ομορφιές..

Μακάρι αυτή την αλληλεγγυη που έχουμε αυτές τις μέρες να την είχαμε κάθε μέρα.

γράφει η  Γ. Χ.

Είμαι κάτοικος Παραλίου Άστρους εδώ και 10 περίπου χρόνια και τον τελευταίο καιρό βλέπω τη παραλία του χωριού μου να γεμίζει με ομπρέλες. Θα μου πείτε, που είναι το κακό; Μήπως τελικά είμαι μια αναποδιασμένη-όπως με χαρακτήρισε σήμερα ένας μεσήλικας τουρίστας;

Το πρόβλημα, βασικά, είναι ότι η ομπρέλα αυτή είναι μέρος μιας υπερσύγχρονης ελληνικότατης πατέντας που περιλαμβάνει καρέκλες –πλαστικές και σκηνοθέτη- και διάφορα άλλα αξεσουάρ θαλάσσης, αλυσοδεμένα για μέρες, βδομάδες ή και μήνες στο ίδιο σημείο. Και είναι δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες αυτά τα αφιερώματα στο ήθος του ελληναρα, που καταλαμβάνουν την παραλία (ακόμα και δίπλα σε περιφραγμένα σημεία πιθανής κυοφορίας θαλάσσιων χελωνών) ενώ οι ιδιοκτήτες απουσιάζουν για απροσδιόριστο διάστημα. Πέρσι, μάλιστα, το ζήτημα είχε θιχτεί και από το Lifo, με σχετικό φωτογραφικό υλικό.

Γιατί για τον Έλληνα, απαιτείται υπεράνθρωπη προσπάθεια να παρκάρει δίπλα σχεδόν στην αμμουδιά και να κουβαλάει κάθε μέρα ομπρέλα μαζί με ένα ολόκληρο νοικοκυριό, οπότε γιατί να μην το κοτσάρει εκεί;

Προσπαθώντας να βγάλω άκρη στην όλη κατάσταση, κάλεσα σε πρώτη φάση το Λιμεναρχείο Παραλίου Άστρους. Ήταν ευγενέστατοι αλλά από το σάστισμα τους σχημάτισα την εντύπωση ότι όχι μόνο δεν είχαν ιδέα για την κατάσταση αλλά τους φάνηκε περίεργο που απευθύνθηκα σε αυτούς (μα μιλάμε για τον γιαλό, wtf???). Με παρέπεμψαν στην Αστυνομία η οποία με παρέπεμψε ξανά στο Λιμεναρχείο, οπότε αποφάσισα να πάω στο Δήμο μπας και βγάλω άκρη. Εκεί ενημερώθηκα ότι ο Δήμαρχος έχει ήδη δώσει εντολή μέχρι το τέλος της άλλης βδομάδας (δηλαδή έως τις 10/8) να ξηλωθούν όλα αυτά νωρίς το πρωί, καθότι πρόκειται για παράνομη κατάληψη παραλίας (ναι, μας θυμίζει κάτι).

Επιστρέφοντας στη θάλασσα για το πρωινό μου μπάνιο, διαδραματίστηκε η τελευταία πράξη αυτής της ελληνικής κωμωδίας. Πριν βουτήξω σκέφτηκα να τραβήξω μερικές φωτογραφίες τις 15 ομπρέλες που είναι αγκυροβολημένες στα λιγοστά τετραγωνικά μέτρα μεταξύ δύο beach bar. Μια λουόμενη, ιδιοκτήτρια «αυθαίρετης» ομπρέλας, με πλησίασε διστακτικά και με ρώτησε εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Κι εγώ, εντελώς αυθορμήτως, σκέφτηκα να κάνω ένα κοινωνικό πείραμα (θα μπορούσε να έχει τον τίτλο: ‘πόσο γρήγορα συσπειρώνονται οι Έλληνες όταν απειλείται το βόλεμα τους’). Της είπα λοιπόν, πως ο Δήμος μάλλον θα ξήλωνε το επόμενο πρωινό όλες τις ομπρέλες με τις αλυσίδες. «Μα γιατί δεν έχουμε λάβει καμία ενημέρωση;» με ρώτησε σοκαρισμένη. «Εφόσον πρόκειται για κάτι παράνομο, φαντάζομαι δεν είναι υποχρεωμένοι να ενημερώσουν» απάντησα και πήγα να κολυμπήσω.

Από μακριά είδα τα «νέα» να διαδίδονται αστραπιαία, με την εν λόγω κυρία να ενημερώνει τους αυθαίρετους γείτονες της, κάποιοι από τους οποίους άρχισαν να φωνάζουν και να χειρονομούν, για το ξεκουβάλημα που θα ήταν τώρα υποχρεωμένοι να κάνουν. Ένιωσα πως θα ακολουθούσε ματς, ευτυχώς τα εμπλεκόμενα πρόσωπα δεν ήταν αρκετά για να δημιουργηθεί οργισμένος όχλος και να με λιτσάρουν.

Βγαίνοντας, λοιπόν, από τη θάλασσα, μια άλλη κυρία ήρθε και με ρώτησε εάν είμαι υπάλληλος του Δήμου, και όταν απάντησα ότι είμαι από τα άτομα που έχουν κάνει την καταγγελία μου είπε «Μα ποιον ενοχλούμε;» και της απάντησα «Μα είναι παράνομο» για να με ξαναρωτήσει «Μα ποιόν ενοχλούμε» για να της ξαναπώ «Μα είναι παράνομο», περίπου 3-4 φορές. Γιατί η λέξη Νόμος φαντάζει σαν αέρας κοπανιστός στη χώρα που ζούμε. Τότε ήρθαν δύο άντρες και ξεκίνησαν οργισμένη επίθεση λέγοντας πως ένα σωρό πράγματα τριγύρω είναι παράνομα, και πως τολμάω να δημιουργώ θέμα σε ανθρώπους που ήρθαν από την Ήπειρο έως εδώ για διακοπές, πως είμαι αναποδιασμένη και με τι δικαίωμα διαμαρτύρεται για ομπρέλες ένα άτομο με κρίκο στη μύτη (WTF No2);

Αρκέστηκα να πω τη φράση «είναι παράνομο» για πολλοστή φορά και αποχώρησα έχοντας την έντονη αίσθηση πως τελικά παίζω σε κάποιο τραγελαφικό έργο με τον αείμνηστο Θανάση Βεγγό. Μόνο που μάλλον δεν είναι για να γελάμε. Είμαστε για κλάματα . Γιατί ζούμε σε έναν υπέροχο τόπο, τον οποίο καταστρέφουμε με όσους πιθανούς τρόπους μπορούμε να επινοήσουμε, ώστε το βόλεμά μας να αγγίξει το 100%, για να ρίξουμε μετά όλο την ευθύνη στην εκάστοτε κυβέρνηση, στο Δήμο, στην Αστυνομία, στα μνημόνια.

Βλέπετε, εάν ρωτήσεις σήμερα ένα μικρό παιδί π.χ. «γιατί πετάς το σκουπίδι κάτω», είναι πολύ πιθανό να σου απαντήσει «μα κι ο Γιαννάκης το κάνει» ή «αφού η Αννούλα πετάει περισσότερα». Ως εκπαιδευτικός πάντα πίστευα ότι αυτές οι απαντήσεις έχουν να κάνουν με τον κάπως πιο απλοϊκό τρόπο σκέψης που έχουν τα μικρά παιδιά.  Σήμερα όμως, βλέποντας όλες αυτές τις οικογένειες να έχουν κάνει, με τόσο θράσος, κατάληψη σε κάτι που ανήκει σε όλους, σκέφτηκα ότι δεν είναι ‘φυσικό’ τα παιδιά  να σκέφτονται έτσι. Στην ουσία είναι τα φερέφωνα της νοοτροπίας που καταστρέφει τον τόπο μας.

[mikropragmatalifo]

Μπασκετμπολίστας του Μαραθώνα ήταν ο 29χρονος που τόσο άδικα έχασε τη ζωή του στο Μάτι Αττικής.

Η ομάδα του ΜΕΣ Μαραθώνα θρηνεί για τον θάνατο του 29χρονου Παναγιώτη Χαμηλοθώρη, στις φονικές φωτιές στο Μάτι.

Η ΜΕΣΜΑ στην ανακοίνωση της επισημαίνει:

«Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι σήμερα ταuτοποιήθηκε ανάμεσα στους ανθρώπους που έχασαν την ζωή τους στην καταστροφική πυρκαγιά και ένα δικό μας παιδί, ο Παναγιώτης μας.

Η οικογένεια του ΜΕΣΜΑ είναι φτωχότερη μετά από μια τραγωδία που δεν έχει τέλος….

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του Παναγιώτη καλό κουράγιο και καλή δύναμη!!!

Δεν θα ξεχαστεί ποτέ αυτός ο καταπληκτικός άνθρωπος με την αγνή ψύχη, θα ζει πάντα μέσα στην καρδιά μας!!!

Κάθε παιχνίδι της ομάδας από δω και στο εξής θα είναι αφιερωμένο στον Παναγιώτη μας!!!».

Ταυτόχρονα, ο πρόεδρος της ομάδας, Γιώργος Κοτταρίδης, δήλωσε:

«Όπως ήμουν στην εξέδρα τρέχεις και μου λες, πρόεδρε θέλω να βγάλουμε μια φωτογραφία να έχω να την δείχνω στον κόσμο όταν θα πάμε στην Α1 τον Μαραθώνα, γιατί με εσένα στο τιμόνι η ομάδα εκεί πάει!!!

Έτσι μου είπες γλυκέ Παναγιωτάκη και βγάλαμε αυτή την φωτογραφία γελώντας και οι δυο με την καρδιά μας!!

Έτσι ήσουν πάντα ζωντανός και χαμογελαστός.

Η καρδιά μου έχει κοπεί στα δυο….

Παλικάρι μου καλό δε θα σε ξεχάσω ποτέ!!!».

Η Σοφία Αγγελική Χαμηλοθώρη, μέλος της οικογένειας του, ενημέρωσε ότι το τελευταίο «αντίο» θα είναι αυστηρά «μεταξύ συγγενών και φίλων» και αντί στεφάνων, ζήτησε να πραγματοποιηθεί δωρεά στο Λύρειο Ίδρυμα.

«Δυστυχώς σήμερα ταυτοποιήθηκε και το δικό μας το παιδί. Οι γονείς μας, η αδερφή μου Κατερίνα και εγώ ευχαριστούμε όλους τους συγγενείς, φίλους, γνωστούς, αγνώστους και τα ΜΜΕ για την συμπαράσταση που μας έδειξαν αυτές τις μέρες. Θα αποχαιρετήσουμε τον Παναγιώτη μας αύριο, παρακαλούμε όμως να κατανοήσετε πως θέλουμε αυτές οι στιγμές να παραμείνουν αυστηρά ιδιωτικές, μόνο μεταξύ συγγενών και φίλων. Αντί στεφάνων θα θέλαμε να δοθούν δωρεές υπέρ του Λύρειου Ιδρύματος. Μακάρι να είμαστε η τελευταία οικογένεια που θρηνεί τον άνθρωπό της εξαιτίας της παντελούς έλλειψης συντονισμού, σχεδιασμού και κυρίως της έλλειψης κοινού νου των ανθρώπων που κατέχουν θέσεις ευθύνης».

Στην άμεση αποκατάσταση ζημιών που υπέστη το Λύρειο Παιδικό Ϊδρυμα, προχωρά η “Μότορ Όιλ Διυλιστήρια Κορίνθου Α.Ε.”, σε συνεννόηση με το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος, συμβάλλοντας έτσι στην αντιμετώπιση των καταστροφικών συνεπειών της φωτιάς που έπληξε περιοχές της Ανατολικής Αττικής.

Ειδικότερα, η εταιρεία θα αναλάβει την ανακατασκευή κτισμάτων που καταστράφηκαν από τη φωτιά όπως του ξενώνα κατοικίας των παιδιών, του οικήματος υποδοχής και διημέρευσης, του οικήματος λογιστηρίου και κοινωνικής πρόνοιας, καθώς και της αποθήκης τροφίμων.

Επίσης, θα αντικαταστήσει οχήματα που καταστράφηκαν, τα οποία απαιτούνται για την κάλυψη των αναγκών μετακίνησης των παιδιών του Ιδρύματος, ενώ θα συμβάλει και στην ανάπλαση του εξωτερικού χώρου του Ιδρύματος.

“Στόχος μας είναι η προσφορά μας να βοηθήσει έτσι ώστε το Ίδρυμα να καταφέρει να συνεχίσει το σπουδαίο ανθρωπιστικό έργο που επιτελεί για τα παιδιά της χώρας μας” αναφέρεται σε ανακοίνωση της εταιρίας.

Διαβάστε παρακάτω την πλήρη ανακοίνωση της εταιρείας:

«Η Μότορ Όιλ Διυλιστήρια Κορίνθου Α.Ε. επιθυμώντας να συμβάλει στην αντιμετώπιση των καταστροφικών συνεπειών της πυρκαγιάς που έπληξε περιοχές της Ανατολικής Αττικής και σε συνεννόηση με το Διοικητικό Συμβούλιο του Λυρείου Παιδικού Ιδρύματος, προχωρά στην άμεση αποκατάσταση ζημιών που υπέστη αυτό.

Συγκεκριμένα η εταιρεία θα αναλάβει την ανακατασκευή κτισμάτων που καταστράφηκαν από τη φωτιά όπως του ξενώνα κατοικίας των παιδιών, του οικήματος υποδοχής και διημέρευσης, του οικήματος λογιστηρίου και κοινωνικής πρόνοιας καθώς και της αποθήκης τροφίμων.

Επιπρόσθετα, θα αντικαταστήσει οχήματα που καταστράφηκαν τα οποία απαιτούνται για την κάλυψη των αναγκών μετακίνησης των παιδιών του Ιδρύματος.

Τέλος, θα συμβάλει στην ανάπλαση του εξωτερικού χώρου του Ιδρύματος.

Στόχος μας είναι η προσφορά μας να βοηθήσει έτσι ώστε το Λύρειο Παιδικό Ίδρυμα να καταφέρει να συνεχίσει το σπουδαίο ανθρωπιστικό έργο που επιτελεί για τα παιδιά της χώρας μας.»