Αν, πριν ένα χρόνο, ερχόταν κάποιος και μου έλεγε ότι στα 30 μου, θα ήμουν χωρισμένη με δυο παιδιά, θα τον έλεγα, τρελό!

Ένα χρόνο πριν ήμουν μια μητέρα που φαινόταν ότι τα είχε όλα. Είχα δυο πανέμορφα αγοράκια, ένα ωραίο σπίτι, έναν καλό άντρα και πατέρα για τα παιδιά μου. Μαγείρευα καθημερινά, οργάνωνα τις διακοπές μας, αγόραζα δώρα για τα γενέθλια και τους γάμους συγγενών και φίλων μας κλπ. Είχα ένα γεμάτο πρόγραμμα αλλά έβρισκα πάντα χρόνο για να μένα. Όμως κάτι έλειπε. Ένιωθα μοναξιά μέσα στο γάμο μου . Γιατί δεν ήμουν ευτυχισμένη;

Τον πρώην άντρα μου τον γνώρισα όταν ήμουν 17. Ήταν 4 χρόνια μεγαλύτερος μου, δούλευε, είχε αμάξι και δικό του σπίτι. Τα είχε όλα. Ή σχέση μας, μετά από χρόνια, κατέληξε σε γάμο. Ήταν εργατικός και μου έδινε ασφάλεια. Αποκτήσαμε δυο πανέμορφα παιδιά και όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά στη ζωή μας.

Μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού μας όμως, άλλαξα. Άρχισα να απεχθάνομαι το άτομο που ήμουν, η μητέρα και σύζυγος που είχα γίνει. Δεν ένιωθα αρκετή. Ένιωθα φοβερή μοναξιά. Ήμουν δυστυχισμένη.

Προσπαθούσα να είμαι τέλεια και ζητούσα επιβεβαίωση από τον σύζυγο μου όμως πάντα απογοητευόμουν. Επικοινωνούσαμε μόνο σε ότι αφορούσε τις δουλειές της καθημερινότητας και τα παιδιά. Δεν βγαίναμε καθόλου σαν ζευγάρι και δεν υπήρχε ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ μας. Ένιωθα ότι ο σύζυγος μου δεν ήθελε να περνά χρόνο μαζί μου. Η μοναξιά που αισθανόμουν, μετατράπηκε σε θυμό και κατέληξα να μισώ τον άνδρα που παντρεύτηκα.

Έπειτα, η ζωή μου άρχισε να αλλάζει μπροστά στα μάτια μου.

Γνώρισα κάποιον στο ίντερνετ. Κάθε μέρα μιλούσαμε για τη ζωή μας, τα παιδιά μας, την έλλειψη ύπνου, το τρέξιμο και τόσα άλλα. Ήταν λίγο ιδιότροπος αλλά το ίδιο ήμουν και εγώ. Γίναμε αμέσως φίλοι. Δεν μιλούσαμε ποτέ για τα προβλήματα του γάμου μας. Απλά ζούσαμε καλά και πάντα απολάμβανα τις συζητήσεις μου, μαζί του. Μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου μαζί του.

Του άρεσαν τα τατουάζ μου ενώ του συζύγου μου δεν του άρεσαν καθόλου, ήμασταν και οι δυο γλυκατζήδες και ήμασταν και οι δυο εθισμένοι στον καφέ.

Μια μέρα, συνειδητοποίησα ότι δεν τον αγαπούσα απλά σαν φίλο. Ήξερε τα πάντα για εμένα, με έκανε να αισθάνομαι όμορφη, αποδεχόταν τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα μου. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι ήταν ο έρωτας της ζωής μου. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι και οι δυο ήμασταν…παντρεμένοι.

Οι αθώες συζητήσεις μας, έγιναν ερωτικές εξομολογήσεις. Μου είπε πως με είχε ερωτευθεί από την αρχή της φιλίας μας. Καταλήξαμε να συζητάμε για τον γάμο μας, το που θα ζούσαμε, την επικοινωνία με τα παιδιά μας. Αγαπούσαμε ο ένας τον άλλο και ξέραμε ότι δεν μπορούσαμε πια να ζούμε χώρια.

Επηρέασε αυτός ο άντρας την απόφαση μου να χωρίσω από τον σύζυγο μου; Ναι. Ήταν η μόνη αιτία; Σίγουρα όχι. Αλλά το γεγονός ότι είχα βρει τον “έρωτα της ζωής μου” διευκόλυνε κάπως την απόφαση μου να χωρίσω. Όλος ο θυμός και οι ανασφάλειες που είχα καταπιέσει, απελευθερώθηκαν και έτσι έκανα αίτηση διαζυγίου.

Το διαζύγιο ήταν απλό και γρήγορο. Μέσα σε δυο μήνες, από παντρεμένη με τη “τέλεια” οικογένεια, έγινα χωρισμένη μαμά. Αλλά είχα σχέδιο. Επιτέλους θα έβρισκα την ευτυχία – ή έτσι νόμιζα.

Ήμουν πλέον χωρισμένη αλλά εκείνος δεν ήταν. Συνεχίσαμε να κάνουμε σχέδια για το μέλλον και να φανταζόμαστε πόσο ευτυχισμένοι θα γινόμασταν. Αλλά μια μέρα, όλα αυτά άλλαξαν. Μου είπε ότι ,αν και με αγαπούσε, δεν μπορούσε να χωρίσει γιατί δεν ήθελε να πληγώσει τα παιδιά του. Έτσι λοιπόν, τα σχέδια μου να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου με τον άντρα που αγαπούσα, γκρεμίστηκαν.

Δεν τα διηγήθηκα όλα αυτά για να ζητήσω λύπηση και οίκτο. Είμαι πληγωμένη; Ναι. Ήμουν αφελής; Σίγουρα. Αλλά δεν είμαι θύμα. Έκανα κάποια λάθη και αναλαμβάνω τις ευθύνες των πράξεων μου. Τα μοιράζομαι όλα αυτά μαζί σας, επειδή θέλω να πω ότι δεν είμαι τέλεια, κανένας δεν είναι. Όλοι μας κάνουμε λάθη αλλά, παρόλα αυτά, μας αξίζει η ευτυχία. Έπρεπε να χωρίσω και να πληγωθώ για να ξεκινήσω πραγματικά να μάθω, ποια είμαι και τι θέλω.

Η απόφασή του, να μην χωρίσει τη γυναίκα του, ήταν ένα δυνατό πλήγμα για ‘μένα. Δυσκολεύθηκα να σταθώ και πάλι στα πόδια μου. Δεν είναι εύκολο αλλά μαθαίνω να βλέπω διαφορετικά τη ζωή. Είμαι πιο υπομονετική, πιο χαμηλών τόνων και συγχωρώ πιο εύκολα. Μαθαίνω σιγά-σιγά να αγαπώ εμένα και έτσι γίνομαι καλύτερος γονιός.

Στα 30 μου είμαι διαζευγμένη με δυο καταπληκτικά παιδιά. Νιώθω μοναξιά; Ναι. Αλλά δεν πειράζει. Έμαθα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου τον τελευταίο χρόνο και πλέον ξέρω ότι αξίζω την ευτυχία. Στο μέλλον σκοπεύω να μην συμβιβαστώ με τίποτα λιγότερο, από αυτό!

Σοφία

Όπως οι περισσότεροι γονείς, έτσι κι εγώ, δεν μπορούσα να φανταστώ, ότι τα παιδιά μου κάποια στιγμή θα κάνουν σεξ. Υπήρξα κι εγώ έφηβη και έτσι ήξερα, ότι ήταν πολύ πιθανό να το θελήσουν, πριν ενηλικιωθούν. Ποτέ, όμως δεν πίστεψα, ότι όταν το αποφάσιζαν, θα τα άφηνα να το κάνουν μέσα στο σπίτι μου.

Το να μιλήσεις ανοιχτά μαζί τους για το σεξ, πριν ενεργοποιηθούν σεξουαλικά είναι σημαντικό. Είναι άλλο πράγμα, όμως, να συζητάς με τα παιδιά σου, που ξέρεις, ότι κάνουν σεξ.

Θεωρητικά, είναι σημαντικό να μην στιγματίζουμε τη σεξουαλική ζωή των παιδιών μας ή να δημιουργούμε ντροπή γύρω από αυτό, που μπορεί να διαρκέσει μια ζωή. Στην πράξη, όμως, όταν άρχισα να υποψιάζομαι, ότι ο ένας από τους έφηβους γιους μου είχε σεξουαλικές σχέσεις, μπήκα στον πειρασμό να του απαγορεύσω να περνάει χρόνο μόνος του με τη φίλη του.

Τα παιδιά μου δεν είναι τα πρώτα στην παρέα τους, που έκαναν σεξ. Για την ακρίβεια, συγκλονίστηκαν όταν έμαθαν, ότι οι φίλοι τους άρχισαν να κάνουν σεξ στα 13 ή στα 14 τους και θα παραδεχτώ, ότι και εγώ σοκαρίστηκα, επίσης.

Το πιο «κουλό» της υπόθεσης ήταν, ότι τα παιδιά που ξεκίνησαν να κάνουν σεξ σε πολύ νεαρή ηλικία, ήταν τα παιδιά, των οποίων οι γονείς ήταν οι πιο αυστηροί σε αυτό το θέμα. Αν προσπαθούσα να αποδείξω, ότι ελέγχω αποτελεσματικά τη σεξουαλική ζωή των παιδιών μου, δεν θα τα κατάφερνα.

Όσο οι φίλοι τους γίνονταν όλο και πιο ενεργοί σεξουαλικά, τόσες περισσότερες ερωτήσεις είχαν τα παιδιά μου. Μερικές φορές, αυτές οι ερωτήσεις αφορούσαν τα συναισθήματά τους σχετικά με το σεξ, άλλες φορές ήταν πιο «τεχνικής» φύσεως:

«Τι είναι τα προφυλακτικά; Είναι αποτελεσματικά; Που τα βρίσκουμε; Κι αν μείνει κάποιο κορίτσι έγκυος τί γίνεται; Αν όλα τα άλλα αποτύχουν, πού θα μπορούσαμε να πάμε για έκτρωση;». Πολλές φορές έφερναν τους φίλους τους σε εμένα, όταν ήθελαν να ρωτήσουν κάτι ή να μου μιλήσουν για τις σχέσεις τους και τα προβλήματα, που είχαν.

Έχω μιλήσει στα παιδιά μου για το ασφαλές σεξ πολλές φορές, αλλά αυτές οι αμήχανες συνομιλίες δεν τα προετοίμασαν για το σεξ στην πράξη. Γιατί άλλο η θεωρία, άλλο η πράξη.

Μόνο όταν οι έφηβοι γιοι μου ήρθαν σε μένα, για να μιλήσουν για τις ανησυχίες τους σχετικά με ένα από τα αδέλφια τους, που έκανε σεξ, συνειδητοποίησα, πόσα πράγματα είχα ακόμα να τους πω. Είχα πει στο γιο μου να χρησιμοποιεί προφυλακτικό φυσικά, αλλά είχα υπογραμμίσει τη σημασία της χρήσης δύο μεθόδων προστασίας για την πρόληψη της εγκυμοσύνης; Ήξερε ο γιος μου, ότι μπορούσε πάντα να μου ζητήσει να του αγοράσω προφυλακτικά, όταν τελείωναν;

Αλλά το πιο σημαντικό: θα εξακολουθούσε ο γιος μου να είναι προσεκτικός στο σεξ, αν του απαγόρευα να το κάνει σπίτι; Τουλάχιστον στο σπίτι ήξερα, ότι δεν θα ξέμεναν από προφυλακτικά, ούτε θα αισθάνονταν άσχημα ή σε ξένο περιβάλλον.

Αυτό δεν σημαίνει, ότι το να κάνει ο γιος μου σεξ στο σπίτι δεν είναι δυσάρεστο ή άβολο για μένα ή για τα άλλα μου παιδιά. Μου ζήτησαν να «κάνω κάτι», όταν ανακάλυψαν σεξουαλικά βοηθήματα στην κρεβατοκάμαρά του. Αλλά όπως τους υπενθύμισα, δεν είναι καλό να μπαίνουν στο δωμάτιό του, για να δανειστούν τα πράγματά του, εκτός αν θέλουν να βλέπουν πράγματα, που τους ενοχλούν.

Το σεξ είναι στη φύση του ανθρώπου και εν μέρει νιώθω ευτυχής, που ο γιος μου αισθάνεται αρκετά άνετα, για να πειραματίζεται.

Πολλοί άνθρωποι δεν αισθάνονται άνετα με τη σεξουαλικότητά τους μέχρι την ενηλικίωση. Η άλλη μου πλευρά εξακολουθεί να είναι ακόμη αρκετά τρομαγμένη, αλλά αυτό δεν θα σταματήσει να συμβαίνει, ακόμη κι αν γίνω 50 ετών.

Η πραγματικότητα είναι, ότι τα παιδιά μου, θέλω, δεν θέλω, κάποια στιγμή θα κάνουν σεξ. Και τα δικά σου, επίσης. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από μόνη της δεν αρκεί. Σ’ αρέσει, δεν σ’ αρέσει, είναι πολύ πιθανό το παιδί σου να κάνει σεξ για πρώτη φορά, όσο ζείτε ακόμη κάτω απ’ την ίδια στέγη.

Αν μου δοθεί η επιλογή να κάνει για πρώτη φορά σεξ το παιδί μου σε ένα ασφαλές μέρος ή σε ένα πάρτι, στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου ή ένας Θεός ξέρει, πού αλλού, προτιμώ να του επιτρέψω να το κάνει στο σπίτι. Είμαι ευγνώμων, που είχα τη λογική να βάλω τα υπνοδωμάτια των παιδιών στον κάτω όροφο.

Πηγή: yourtango.com