Οι φίλοι είναι δίπλα μας για να μας συμβουλεύουν, να συζητάμε ώρες ατελείωτες, να μας στηρίζουν, να μας ανυψώνουν τις δύσκολες ώρες, να περνάμε καλά και κυρίως να γελάμε!
Άλλωστε, το παν στη ζωή είναι να προσπαθούμε να είμαστε χαρούμενοι, ακόμα κι αν βιώνουμε άσχημες καταστάσεις. Είναι ευλογία λοιπόν να έχουμε στο πλευρό μας φίλους που μας κάνουν να κλαίμε από τα γέλια, χωρίς να το προσπαθούν ιδιαίτερα!
Nαι, υπάρχουν άνθρωποι που και μόνο ο τρόπος που γελούν δε μας αφήνει άλλη επιλογή από το να κάνουμε το ίδιο, και σίγουρα όλοι έχουμε από έναν τέτοιο στη ζωή μας!
Είναι η ψυχή της παρέας, αφού ακόμα και στο πιο κρύο ανέκδοτο, μας κάνει να γελάμε μόνο και μόνο με το κακάρισμά του… Και δεν σταματάει εκεί! Μπορεί να μετατρέψει την πιο βαρετή μέρα, αλλά και την πιο αποτυχημένη έξοδο, στην πιο αστεία εμπειρία. Δε χρειάζεται πολλά για να το πετύχει. Ένα δικό του γελάκι αρκεί για να πυροδοτήσει στιγμές νευρικού γέλιου σε όλους τους υπόλοιπους.
Κι ας μη μιλήσουμε για τις στιγμές που είμαστε στα κάτω μας! Ο φίλος αυτός μας κάνει να ξεχνάμε όλα τα προβλήματα και τις στεναχώριες μας σε δευτερόλεπτα! Εκεί που κλαίμε, χτυπιόμαστε στα πατώματα και νομίζουμε πως τέλειωσε η ζωή μας, πετάει κάτι εντελώς άσχετο και αρχίζει να γελάει μόνος του. Είναι μετά να μην κλαίμε, αλλά αυτή τη φορά από τα γέλια;
Αυτός ο φίλος είναι το φάρμακο σε κάθε λύπη μας και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτόν!
To άλλο πού το πας; Δεν υπάρχει μέρα που να μην έχουμε γίνει ρεζίλι εξαιτίας του, με αποτέλεσμα να μας κοιτάζει όλος ο ο κόσμος τριγύρω, λες και είμαστε τίποτα απροσάρμοστα!
Αλλά δεν φταίμε εμείς, που αρπάζει κάθε ευκαιρία, ακόμα κι αν αυτό έχει να κάνει με τον πόνο του άλλου. Άνθρωπο να δει να σαβουριάζεται στο δρόμο, υποκύπτει στο πιο δυνατό και νευρικό του γέλιο και εμείς προσπαθούμε μάταια να συγκρατηθούμε, μήπως καταφέρουμε να κάνουμε το ίδιο και μ’ αυτόν. Ποτέ όμως;! Τα δάκρυα αρχίζουν να τρέχουν από τα μάτια μας και κάνουμε αέρα για να ηρεμήσουμε! Αχ, σε καλό να μας βγει… ζήσαμε άλλη μία μέρα να θυμόμαστε!
Φυσικά δε γινόμαστε ρεζίλι μαζί του μόνο στους δρόμους, αλλάκαι σε κάθε δημόσιο χώρο που θα τύχει να βρεθούμε και δη σε εκείνους που απαιτούν άκρα του τάφου σιωπή. Η βιβλιοθήκη, το σινεμά, το θέατρο, είναι μερικά από τα μέρη που λατρεύουμε, γιατί ξέρουμε ότι θα περάσουμε καλά. Ίσως να φταίνε το βρίσιμο κι οι φωνές που τρώμε από τους γύρω, δεν ξέρω. Πάντως αυτά τα μέρη έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας.
Να μη μιλήσω για τα μέσα μεταφοράς, όπου ο κόσμος γυρίζει κουρασμένος από τις δουλειές του και είναι αναγκασμένος να ακούει τα δυνατά γέλια μας. Για εμάς μπορεί πλέον να φαίνεται συνηθισμένο, για τους υπόλοιπους επιβάτες όμως είναι κάτι το άγνωστο και ενοχλητικό, αν κρίνουμε από τα βλέμματα που μας ρίχνουν. Γι’ αυτό και προσπαθούμε να κλείσουμε το ρημάδι το στόμα του φίλου μας, μήπως κι αποφύγουμε την παρατήρηση. Ωστόσο, αυτό που καταφέρνουμε είναι να τον κάνουμε να γελάει ακόμα περισσότερο και το χέρι μας να αποκτάει σημάδι από δάγκωμα.
Και μιας και το ανέφερα, σου θυμίζει και τίποτα άλλο όλη αυτή η κατάσταση;
Ναι, πολύ σωστά. Τα ίδια ακριβώς περνάμε καθ’ όλη τη διάρκεια του μαθήματος στη σχολή. Δεν πα να μας κάνουν τη μία παρατήρηση μετά την άλλη οι καθηγητές, εκείνος περνάει καλά (κι εμείς μαζί του, δυστυχώς) και το δείχνει.
Πολλοί λένε πως πραγματικοί φίλοι είστε με κάποιον αν μπορείς να τον ξεχωρίσεις από μακριά και εμείς τον φίλο μας μπορούμε να τον διακρίνουμε ακούσουμε από χιλιόμετρα!
Εκτός των άλλων, με το μοναδικό αυτό γέλιο του, μας κάνει και famous! Μονάχα ένα instastory αρκεί, για να μας στείλουν οι ακόλουθοι μας άπειρες απαντήσεις με ατελείωτα «χαχαχαχαχαχαχαχαχ». Και εννοείται πως οι followers ανεβαίνουν, αφού δε θέλουν να χάνουν τέτοιο θέαμα! Γιατί περί θεάματος πρόκειται. Τσίρκο συγκεκριμένα.
Σας συμβαίνει κι εσάς να μην μπορείτε να μαλώσετε με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, γιατί πολύ απλά δε σας αφήνει;! Πώς να του κρατήσεις κακία, όταν ο ίδιος μέσα σε λίγα λεπτά ξεχνάει το λόγο που τσακωθήκατε και συνεχίζει να κάνει… τα δικά του;
Κι όταν ο φίλος μας είναι μακριά, η απουσία του γίνεται αισθητή κάθε στιγμή της μέρας μας. Μας λείπει γαμώτο αυτό το χαζό γέλιο!
Μετράμε αντίστροφα τις μέρες και για να νιώθουμε λιγότερο μακριά του, τον παίρνουμε τηλέφωνο και τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στα χέρια του ή μάλλον στα γέλια του…
Το Αγκίστρι βρίσκεται μόλις 55 λεπτά από τον Πειραιά, σε απόσταση αναπνοής από την Αίγινα και προσφέρεται για υπέροχες καλοκαιρινές διακοπές και για χαλαρά, ξεκούραστα Σαββατοκύριακα.
Αποτελεί ίσως την καλύτερη επιλογή για όποιον θέλει να κάνει διακοπές κοντά στην Αθήνα, συνδυάζοντας τις διακοπές με τις δουλειές του ή για αυτόν που θέλει μία μονοήμερη αναπνοή και χαλάρωση μέσα στο καλοκαίρι.
Είναι ένας μικρός επίγειος παράδεισος του Αργοσαρωνικού, πνιγμένος στο πράσινο, με τα πεύκα να «αγγίζουν» τα καταγάλανα νερά του.
Στο Αγκίστρι θα βρείτε καταπράσινα πευκοδάση, αμμουδερές παραλίες, καταγάλανα νερά, παραδοσιακό χρώμα, ησυχία, γαλήνη, αλλά και έντονη νυχτερινή ζωή για όσους το επιθυμούν.Η γενική εικόνα που παρουσιάζει το νησί είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που παρουσιάζουν άλλα νησιά που κατακλύζονται κάθε χρόνο από μαζικό τουρισμό. Ίσως είναι ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς προορισμούς στην Ελλάδα, που σιγά – σιγά αποτέλεσε πόλο έλξης και χώρο έμπνευσης πολλών καλλιτεχνών.
Το Αγκίστρι έχει δύο φυσικά λιμάνια στα οποία προσεγγίζουν τα πλοία. Το λιμάνι της Σκάλας, στο οποίο φθάνουν τα ferry boat από τον Πειραιά, και το λιμάνι του Μεγαλοχωρίου, στο οποίο φθάνουν τα flying dolphin.
Και στα δύο Λιμάνια υπάρχουν Μαρίνες που αποτελούν ορμητήριο των πλοίων για μικρές και μεγάλες εξορμήσεις στα γύρω νησιά και ταυτόχρονα αποτελούν το μέρος για τον ανεφοδιασμό τους, σε νερό και καύσιμα.
Το λιμάνι της Σκάλας και το λιμάνι του Μεγαλοχωρίου συνδέονται με την Αίγινακαθημερινά και όλο το χρόνο με θαλάσσια ταξί ή με τοπικά δρομολόγια που εκτελεί το πλοίο «Αγκίστρι Express«.
Το Μεγαλοχώρι που διαφορετικά ονομάζεται «Μύλος», βρίσκεται δυτικά της Σκάλας και αποτελεί την Διοικητική πρωτεύουσα του νησιού. Στο Μεγαλοχώρι βρίσκεται και το Δημαρχείο.
Στη Σκάλα και στο Μύλο υπάρχουν πολλά τουριστικά καταστήματα, ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια & διαμερίσματα, cafe snack, bar, πάρα πολλές γραφικές ταβέρνες πάνω στο κύμα, όλα κατάλληλα για οικογενειακές διακοπές.
Επίσης στο Αγκίστρι υπάρχουν σούπερ μάρκετ, μίνι μάρκετ, αρτοποιεία, εμπορικά μαγαζιά, μηχάνημα ανάληψης χρημάτων, φαρμακείο και περιφερειακό ιατρείο του Τζάνειου νοσοκομείου Πειραιά, που συμβάλλουν στην άνετη διαμονή των επισκεπτών του νησιού.
Για διασκέδαση, εκτός από τις δραστηριότητες που θα βρείτε στο Αγκίστρι, υπάρχουν και πολλά μαγαζιά και στέκια μουσικής για να ξεφαντώσετε μέχρι το πρωϊ.
Για να περιηγηθείτε στο νησί και να πάτε στις γραφικές παραλίες του, υπάρχουν μαγαζιά που ενοικιάζουν ποδήλατα και μοτοποδήλατα.
Αν δεν έχετε μεταφορικό μέσο για τις μετακινήσεις σας στα διάφορα μέρη του νησιού, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ταξί, λεωφορείο ή ακόμη και το τουριστικό τρενάκι.
Η Αστυνομία, το Λιμενικό, ο Δήμος και οι απλοί Νησιώτες είναι πρόθυμοι να σας εξυπηρετήσουν σε ό,τι χρειαστείτε κατά την διάρκεια της διαμονής σας στο νησί.
Τα παραπάνω, το φθηνό κόστος των διακοπών, η φιλοξενία των κατοίκων, η ηρεμία, η φυσική ομορφιά, η καλή τουριστική υποδομή και οι πεντακάθαρες θάλασσες, αποζημιώνουν τους επισκέπτες του νησιού, οι οποίοι συνδέονται με το Αγκίστρι, με ένα συναισθηματικό τρόπο, έτσι ώστε να συνεχίσουν στο μέλλον να επισκέπτονται το νησί που τόσο αγάπησαν και δέθηκαν μαζί του.
Από το Αγκίστρι μπορείτε να αγοράσετε λάδι, ελιές, γλυκά του κουταλιού, γαλακτομπούρεκο και αμυγδαλωτά (βοτσαλάκι).
Αίσθηση έχει προκαλέσει ένα tweet του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργου Κυρίτση, ο οποίος σχολίασε βίντεο του Al Jazeera για τις συλλήψεις παιδιών από την Παλαιστίνη.
Το βίντεο αναφέρεται στα παιδιά που συλλαμβάνονται και οδηγούνται σε δίκη στο Ισραήλ.
Αναφέρει πως το 2017 σχεδόν 1.500 ανήλικοι συνελήφθησαν και σχεδόν 700 οδηγήθηκαν στα δικαστήρια.
«Ο δυτικός πολιτισμός έστειλε εκατομμύρια παιδιά στους θαλάμους αερίων κ οι δυτικές κοινωνίες ψηφίζουν τους πολιτικούς απογόνους αυτών που το έκαναν. Για τους ισλαμιστές δεν υπάρχει κάτι ανάλογο καταγεγραμμένο», έγραψε ο βουλευτής.
«Κάποτε ήμουνα πουλί και μ’ αγαπούσανε πολύ» ή «άτιμη κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια»!
Ποιος δεν θυμάται τον ξεκαρδιστικό τρόπο με τον οποίο ξεφούρνιζε η Μήτση απροσχημάτιστα μια σειρά από κλασικές ατάκες του ελληνικού σινεμά;
Αλλά και ο Λαμπρούκος, και τι δεν έκανε στις ταινίες του για να παντρέψει την κινηματογραφική αδερφή του που έμενε μονίμως στο ράφι!
Και πόσο δύσκολα μπορεί κάποιος να θυμηθεί τον έναν χωρίς τον άλλο, μιας και αποτέλεσαν ένα κωμικό δίδυμο που ξεδιπλώθηκε σε τόσες και τόσες ταινίες χαρίζοντας γέλιο και σκηνές κινηματογραφικής ανθολογίας.
Η μικρότερη αδελφή του Λάμπρου ήταν ωστόσο πολλά περισσότερα από την προστατευόμενή του. Εμείς τη μάθαμε σε μεγαλύτερη ηλικία από το σελιλόιντ, εκείνη ωστόσο είχε ήδη διαγράψει ανεπανάληπτη θεατρική καριέρα ως ενζενί, μιας και στα νιάτα της ήταν κουκλάρα και οι άντρες σφάζονταν στην ποδιά της.
Το ελληνικό σινεμά την τυποποίησε βέβαια στον ρόλο της κακομοίρας γεροντοκόρης ή της υπηρέτριας, όντας μια γυναίκα άβουλη και έρμαιο σωστό του υπεύθυνου (ή σπαρταριστά ανεύθυνου) αδερφού. Η Μήτση περίμενε καρτερικά τον κατά φαντασία γαμπρό που επιτέλους θα την αποκαταστήσει και ο φουκαράς ο Ρωμιός που είχε φιλότιμο έκανε ό,τι μπορούσε για να κρύψει τα χρονάκια της.
Σαφώς αδικημένη από τον τρόπο που τη γνώρισε το νεότερο κοινό, ως αφανή παρτενέρ του φοβερού και τρομερού Λάμπρου Κωνσταντάρα δηλαδή, η Μήτση είχε μια ζηλευτή καριέρα και είχε κάνει τόσα πράγματα πριν έρθει στη ζωή της το εμπορικό σινεμά και την καθηλώσει στους περιοριστικούς αυτούς ρόλους.
Η μικρότερη Κωνσταντάρα ήταν μια δυναμική γυναίκα που παρά τις αυστηρές οικογενειακές συνθήκες και τις απαγορεύσεις, έκανε αυτό που αγαπούσε, έγινε θεατρίνα δηλαδή, χωρίς να δειλιάσει μάλιστα ούτε στιγμή. Σπουδαγμένη στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, απ’ όπου αποφοίτησε με άριστα, πρωτοεμφανίστηκε στο σανίδι το 1945 και πρόλαβε να παίξει σε σημαντικές παραστάσεις της αθηναϊκής σκηνής και να γίνει μόνιμο μέλος των περιπλανώμενων μπουλουκιών.
Καλομαθημένη και προστατευμένη από όλους, και κυρίως τον Λάμπρο, δεν μπόρεσε ποτέ να ξεφύγει από την αγάπη και την επιρροή του, όντας λες σε μια σφιχτή αγκαλιά που την έπνιγε. Όταν πέθανε ο Λάμπρος το 1985, η Μήτση έπεσε σε βαριά μελαγχολία και έσβησε κι εκείνη έξι μήνες μετά…
Πρώτα χρόνια
Η Δήμητρα «Μήτση» Κωνσταντάρα γεννιέται το 1922 στο Κολωνάκι ως το τρίτο παιδί μιας εύπορης οικογένειας με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Ο Λάμπρος ήταν ο πρωτότοκος, γεννημένος το 1913, μετά ήρθε η Σάσα (1914) και οχτώ χρόνια αργότερα γεννιέται η Μήτση (ή Μήτσα για τους οικείους της), η οποία έρχεται στη ζωή σχεδόν ταυτόχρονα με τον θάνατο του πατέρα της Δημήτρη. Γι’ αυτό και την είπαν εξάλλου Μήτση.
Η μικρή μεγαλώνει μέσα στη μεγαλοαστική οικογένεια με το κεντρικό κοσμηματοπωλείο και ζει άνετα παιδικά χρόνια. Όλοι της έχουν μάλιστα αδυναμία και κανείς δεν της χαλά χατίρι. Φοιτά σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία, κάνει κατ’ οίκον μαθήματα και την προορίζουν να ασχοληθεί με την πετυχημένη οικογενειακή επιχείρηση.
Εκείνη όμως επαναστάτησε και τους χάλασε τα σχέδια, όπως ακριβώς και ο μεγαλύτερος Λάμπρος, που πήγε στο Παρίσι για να γίνει ηθοποιός! Εντυπωσιακά όμορφη, με πλούσια μαύρα μαλλιά και καταπράσινα μάτια, κολλά το μικρόβιο της υποκριτικής και φέρνει αναταραχή στο αυστηρών αρχών σπιτικό όταν τους ξεφουρνίζει τα νέα. Παρά τις αντιρρήσεις και τις απειλές, γίνεται δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, απ’ όπου αποφοιτά το 1945 με άριστα και ξεκινά την επαγγελματική της πορεία κατευθείαν στην πρώτη σκηνή της χώρας!
Αφού παίξει στην «Αρλεζιάνα» του Εθνικού και πάρει τις πρώτες καλές κριτικές ως ενζενί, σειρά έχουν μετά οι περιπλανώμενοι θίασοι (μπουλούκια), των οποίων θα γίνει μόνιμο μέλος και θα οργώσει κυριολεκτικά την Ελλάδα. Τώρα είναι όμως μια θεατρίνα και η μεγαλοαστική οικογένειά της δεν είναι καθόλου ευχαριστημένη με την επιλογή της.
Ταλαντούχα, έξυπνη και πανέμορφη, αρχίζει την καριέρα της από τα χαμηλά, το «σχολείο» της επαρχίας, πριν μετακινηθεί στα θέατρα της Αθήνας, μιας και ό,τι κάνει, θέλει να το κάνει με το σπαθί της.
Οι κατακτήσεις της δεκάδες και τα φλερτ εκατοντάδες, εκείνη όμως δεν έχει μάτια για τίποτα άλλο από την υποκριτική. Η χάρη της θα φτάσει ως την Κωνσταντινούπολη το 1948, σε μια μεγάλη περιοδεία με τον θίασο Δημητρίου-Σκορδούλη-Κάσση. Το μαύρο πρόβατο της οικογένειας βρίσκει τελικά τη θέση της στα αθηναϊκά θέατρα και πάνω που στρώνει η καριέρα της, μπαίνει στον δρόμο της ο Λάμπρος.
Ο οποίος για τους δικούς του λόγους της ζητά να αποσυρθεί από το θέατρο για να αφοσιωθεί στο σπιτικό της οικογένειας Κωνσταντάρα! Εκείνη τον λατρεύει και δεν το σκέφτεται δεύτερη φορά. Η Μήτση σταματά τις εμφανίσεις αυτή την εποχή, παρά τη λατρεία της για το θέατρο, για να σταθεί στο πλευρό του αδελφού της που τη χρειάζεται σε προσωπικό επίπεδο.
Κι έτσι μένει στο κοινό τους σπίτι για μια ολόκληρη δεκαετία. Μόνο μετά το 1961, που θα βγει από τον ασφυκτικό κλοιό του Λάμπρου και θα πάει να ζήσει με τον σύζυγό της, θα επιστρέψει και πάλι στο σανίδι. Και επιστρέφει μόνη, χωρίς τον μεγάλο αδερφό. Παίζει στον θίασο Μαρίας Αλκαίου-Βασίλη Διαμαντόπουλου και σε πολλούς ακόμα για τα επόμενα τρία χρόνια.
Το 1964, στα 42 της πια, θα συνεργαστεί με τον Λάμπρο σε σανίδι και πανί και θα γίνει τώρα αναγνωρίσιμη στα πέρατα της χώρας…
Κινηματογραφική καριέρα
Όταν επανήλθε η Μήτση στο προσκήνιο, σε ώριμη πλέον ηλικία, δεν θα προλάβαινε να κάνει ταινίες! Όλοι της οι ρόλοι και οι θεατρικές της εμφανίσεις γίνονται πια αποκλειστικά δίπλα στον Λάμπρο και τα δυο αδέλφια δεν περνούν στιγμή χώρια. Και βέβαια το παράδοξο εδώ είναι πως ενώ είναι εννιά χρόνια μικρότερή του, παίζει τη μεγάλη του -γεροντοκόρη- αδερφή, την ώριμη οικιακή βοηθό, ακόμα και την πεθερά του!
Τόσο καλή θεατρίνα ήταν που δεν κατάλαβε ποτέ κανείς ποιος ήταν ο μικρότερος και ποιος ο μεγαλύτερος από τα δυο αδέλφια. Πλάι βέβαια στην ανεπανάληπτη κινηματογραφική της καριέρα, η Μήτση επιστρέφει στο θεατρικό της σπίτι, το Εθνικό, τη δεκαετία του 1970 και παίζει σε πλήθος παραστάσεων κλασικού ρεπερτορίου αλλά και αριστοφανικές κωμωδίες. Η θεατρική της πορεία σε αυτή τη δεκαετία είναι μάλιστα αυτόνομη, όπως ήταν εξάλλου πάντα και η τηλεοπτική της σταδιοδρομία.
Η «άλλη» Κωνσταντάρα θα παίξει στη δεκαετία του ’70 σε πλήθος τηλεοπτικών σειρών-ορόσημων για τη χώρα μας, όπως τα σίριαλ «Λούνα παρκ, «Εκείνες κι εγώ», «Μεθοριακός σταθμός», «Παλιατζής», «Αξιωματικός υπηρεσίας», «Ψιλικατζίδικο ο κόσμος», «Η κραυγή των λύκων», «Ιούλιος και Ιουλιέτα», «Αυλές και ρετιρέ» κ.ά.
Θα ήταν όμως δίπλα στον Λαμπρούκο που θα συναντούσε τη μεγαλύτερη επιτυχία και σίγουρα τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας της. Τα ανεπανάληπτα θεατρικά τους στη δεκαετία του 1960, όλα τους τεράστιες εμπορικές επιτυχίες, μεταφέρονται στον κινηματογράφο και ζουν μια δεύτερη και ακόμα πιο ζηλευτή ζωή: «Μια κυρία ατυχήσασα» (ο κινηματογραφικός «Στρίγγλος που έγινε αρνάκι»), «Τι 30, τι 40, τι 50», «Υπάρχει και φιλότιμο» και τόσα ακόμα, που γυρίζονται κατόπιν σε φιλμ και γράφουν χρυσές σελίδες στο ελληνικό σινεμά.
Η Μήτση είχε παίξει σε μια ταινία το 1951 («Να παιδί, να μάλαμα») και σε άλλη μια το 1963 («Αφοσίωση»), η κινηματογραφική της καριέρα θα ξεκινήσει όμως το 1964, δίπλα στον Λάμπρο Κωνσταντάρα στο «Θα σε κάνω βασίλισσα». Δέκα ταινίες αργότερα, θα έρθει ο μοναδικός «Στρίγγλος που έγινε αρνάκι» (1967) και η Μήτση θα γράψει τη δική της σελίδα ως υπηρέτρια Δέσποινα Ανυφαντούλη με ξεκαρδιστικές ατάκες περί… πουλιών!
Ή περί άτιμων κοινωνιών! Ακούτε κύριε Πετροχείλο;
Μεγάλη δευτερορολίστρια, η Μήτση έπαιξε σε καμιά τριανταριά ταινίες με τον αδερφό της και σε δέκα ακόμα με άλλους συντελεστές. Η τελευταία της παραγωγή θα έρθει το 1982, στο δράμα «Φυλακές ανηλίκων». Δύσκολα μπορεί κάποιος να φανταστεί ταινία του Κωνσταντάρα χωρίς τη χαρακτηριστική Μήτση να κλέβει το γέλιο κυριολεκτικά από το παράθυρο!
Όπως έλεγαν μάλιστα οι συνάδελφοί της, ήταν πάντα διαβασμένη και ήξερε όλο το σενάριο απέξω. Μπορεί να έκανε δεύτερους ρόλους, εκείνη τους αντιμετώπιζε όμως με τη δέουσα σημασία και προσοχή, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στον ρυθμό. Κι αν ο Λάμπρος ήταν εκρηκτικός υποκριτικά και ξέφευγε πάντα από το κείμενο αυτοσχεδιάζοντας, η Μήτση ήταν η ήρεμη δύναμη που προσαρμοζόταν άμεσα στη σκηνή και πήγαινε το πράγμα πολλά γέλια παρακάτω.
Προσωπική ζωή και τελευταία χρόνια
Η Μήτση Κωνσταντάρα δεν απέκτησε παιδιά, διοχετεύοντας την αγάπη της στα ανίψια της. Άνθρωπος καλοσυνάτος και δοτικός, έκανε συνεχώς δώρα στους οικείους της και συνήθιζε να περνά τον ελεύθερο χρόνο της πλέκοντας. Και φροντίζοντας τις τέσσερις γάτες της φυσικά.
Παντρεύτηκε, όπως είπαμε, μια φορά, κράτησε όμως πάντα την προσωπική της ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ήταν μάλιστα αντίστοιχα σκορποχέρα με τον Λάμπρο, γεμίζοντας όσους αγαπούσε με δώρα και αγάπη. Όσοι την ήξεραν καλά, την έβλεπαν διαρκώς με το χαμόγελο στα χείλη, με κέφι αλλά και μια απλόχερη αγκαλιά για όλους. Και προπάντων για τα δυο της αδέλφια, τον Λάμπρο και τη Σάσα.
Το μεγάλο πλήγμα στη ζωή της ήρθε τον Ιούνιο του 1985, όταν έφυγε από τη ζωή ο αγαπημένος της αδελφός, χτυπημένος εδώ και δυο χρόνια από διπλό εγκεφαλικό. Ο Λάμπρος είχε αποσυρθεί από τον έξω κόσμο και η Μήτση μαράζωνε μέρα με τη μέρα να τον βλέπει έτσι, καθώς ο Λαμπρούκος ήταν η μεγάλη της λατρεία και η παντοτινή της αφοσίωση.
Έπεσε λένε σε βαθιά μελαγχολία μετά τον θάνατό του και συνομιλούσε πια με τη φωτογραφία του. Έξι μήνες αργότερα, θα τον ακολουθούσε στον άλλο κόσμο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: χτυπήθηκε από εγκεφαλικό επεισόδιο και κατέληξε στις 22 Δεκεμβρίου 1985. Όλοι είπαν πως λυτρώθηκε κινώντας να πάει να τον βρει…
Σχεδόν 2000 άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί από το Μεγάλο Νησί (Big Island) της Χαβάης, λόγω της έκρηξης του ηφαιστείου που εξερράγη πριν από λίγες μέρες.
Το Σάββατο το ηφαίστειο «σίγησε», όμως σήμερα ξύπνησε και πάλι, εκτοξεύοντας τη λάβα του δεκάδες μέτρα πάνω από την επιφάνεια της γης.
Από τη λάβα καταστράφηκαν πέντε σπίτια, όμως κανένας άνθρωπος δεν έχει πάθει το παραμικρό, σύμφωνα με τους αξιωματούχους της χώρας.
Το ηφαίστειο Kilauea εξερράγη την Πέμπτη, ενώ την Παρασκευή σημειώθηκε σεισμική δόνηση μεγέθους 6,9 Ρίχτερ, από τις ισχυρότερες που έχουν καταγραφεί από τη δεκαετία του 1970.
Σήμερα σε μια έκταση χιλιομέτρων οι κρατήρες του ηφαίστειου άνοιξαν, πετώντας τη λάβα τους σε ύψος μέχρι και 70 μέτρα ψηλά, ενώ κάποιοι τολμηροί έμειναν εκεί καταγράφοντας τις εικόνες που προκαλούν δέος.
Όπως φαίνεται στο βίντεο, η λάβα έχει καλύψει το δρόμο σχεδόν μέχρι το σημείο όπου στέκονται οι εικονολήπτες.
Σύμφωνα με την Πολιτική Προστασία της Χαβάη, η θερμοκρασία της λάβας φτάνει τους 1150 βαθμούς Κελσίου.
Το ηφαίστειο Kilauea είναι ένα από τα πιο ενεργά του κόσμου και βρίσκεται σε συνεχή δραστηριότητα τα τελευταία 35 χρόνια.
1
This photo provided by Hawaii Electric Light shows lava flowing over Mohala Street in the Leilani Estates area near Pahoa on the Big Island of Hawaii Friday, May 4, 2018. Nearly 1,500 people have fled from their homes after Hawaii’s Kilauea volcano sent molten lava chewing through forests and bubbling up on paved streets in an eruption that one resident described as “a curtain of fire.” (Hawaii Electric Light via AP)This photo provided by Hawaii Electric Light shows lava flowing over Mohala Street in the Leilani Estates area near Pahoa on the Big Island of Hawaii Friday, May 4, 2018. Nearly 1,500 people have fled from their homes after Hawaii’s Kilauea volcano sent molten lava chewing through forests and bubbling up on paved streets in an eruption that one resident described as “a curtain of fire.” (Hawaii Electric Light via AP)This photo provided by Shane Turpin shows results of the eruption from Kilauea Volcano on Hawaii’s Big Island Friday, May 4, 2018. The eruption sent molten lava through forests and bubbling up from paved streets and forced the evacuation of about 1,500 people who were still out of their homes Friday after Thursday’s eruption. (Shane Turpin/seeLava.com via AP)In this photo released by U.S. Geological Survey, ash plume rises above the Puu Oo vent, on Hawaii’s Kilaueaa Volcano Thursday, May 3, 2018 in Hawaii Volcanoes National Park. Nearly 1,500 residents were ordered to evacuate from their volcano-side homes after Hawaii’s Kilauea Volcano erupted, sending molten lava to chew its way through forest land and bubble up on paved streets. (U.S. Geological Survey via AP)
Οι Θάντερκατς (Thundercats) είναι αμερικανική σειρά κινουμένων σχεδίων και προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1985. Αποτελείτο από 4 κύκλους επεισοδίων και μία τηλεταινία, η οποία προβλήθηκε το 1986, με τον συνολικό αριθμό επεισοδίων να ανέρχεται στα 130.
Υπήρξαν από τις πιο δημοφιλείς σειρές κινουμένων σχεδίων των 80’s και αγαπήθηκαν από το τηλεοπτικό κοινό σε όσες χώρες προβλήθηκαν. Οι παραγωγοί είχαν προσλάβει μέχρι και ψυχολόγο, για να ελέγχει το σενάριο ώστε να περνάνε σωστά μηνύματα. Για τους λίγους, που δεν ξέρουν και πολλά για τους Θάντερκατς:Είναι μια ομάδα ανθρωπόμορφων αιλουροειδών με υπερφυσικές δυνάμεις από τον πλανήτη της Θαντέρα. H ιστορία ξεκινούσε με τους ήρωες να φεύγουν από τον πλανήτη τους έπειτα από μια μεγάλη έκρηξη.
Φεύγουν στο διάστημα αναζητώντας νέο πλανήτη, για να εγκατασταθούν (ο Τζάγκα, που είναι ο μεγαλύτερος όλων, αναλαμβάνει να οδηγήσει το σκάφος στην Τρίτη Γη, ενώ οι υπόλοιποι Θάντερκατς, η Τσιτάρα, ο Τάιγκρα, ο Πάνθρο, ο Γουάιλικατ, η Γουάιλικιτ, ο Σναρφ και ο έφηβος άρχοντας των Θάντερκατς, ο Λάιονο, ο οποίος παραμένει έφηβος, αλλά σε σώμα ενήλικου) και μπαίνουν σε χρονοκάψουλες, για να αποφύγουν τη φθορά του χρόνου. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ο Τζάγκα πεθαίνει. Ο στόλος τους δέχεται επίθεση από τους εχθρούς τους, τα Μεταλλάγματα από τον πλανήτη Πλάνταρ, με αποτέλεσμα να καταστραφούν όλα τα σκάφη τους εκτός από τη ναυαρχίδα. Σε αυτή βρίσκεται το ξίφος των οιωνών, το οποίο έχει το μάτι της Θαντέρα, που αποτελεί την πηγή δύναμης των Θάντερκατς.
Ταυτόχρονα φτάνουν στην Τρίτη Γη και τα Μεταλλάγματα. Στο καινούργιο τους σπίτι οι Thundercats δεν είναι ευπρόσδεκτοι, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με τον κακό μάγο που είχε μορφή μούμιας, Μαμ-Ρα, ο οποίος προσπαθεί να τους καταστρέψει με τη βοήθεια των Μεταλλαγμάτων και άλλων μοχθηρών δυνάμεων, για να σταματήσει την κυριαρχία τους στην Τρίτη Γη.
Μια από τις χαρακτηριστικές σκηνές της σειράς ήταν όταν ο Λάιονο έβγαζε το σπαθί του και φώναζε «Thunder, Thunder, Thunder, ThunderCats HOOOOOOO!» και η δράση ξεκινούσε.
Το πρώτο επεισόδιο είχε τίτλο «Η φυγή» και προβλήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1985. Στα πρώτα επεισόδια οι χαρακτήρες παρουσιαζόταν γυμνοί, αλλά επειδή η εικόνα τους δεν ευχαρίστησε τους συντελεστές στα επόμενα επεισόδια τους έντυσαν με στολές που αρμόζουν σε όλους τους υπερήρωες. Δεκάδες παιχνίδια με τη μορφή των ηρώων κυκλοφόρησαν στην αγορά και έγιναν ανάρπαστα.
Στην Ελλάδα προβλήθηκε πρώτη φορά το 1987 από την ΕΡΤ2. Κάθε βράδυ στις 8.00 τα παιδιά κάθονταν μπροστά από την τηλεόραση για να παρακολουθήσουν τον Λάιονο και την παρέα του να κατατροπώνουν τον κακό Μαμ-Ρα.
Τζάγκα (ο μεγαλύτερος και σοφότερος όλων)
Τσιτάρα
Τάιγκρα
ο Πάνθρο
ο Γουάιλικατ και η Γουάιλικιτ
ο Σναρφ
και φυσικά, ο έφηβος άρχοντας των Θάντερκατς, ο Λάιονο
Το τελευταίο επεισόδιο ήταν στις 29 Σεπτεμβρίου 1989. Έκτοτε στην ελληνική τηλεόραση προβλήθηκε σε επαναλήψεις και απέκτησε φανατικό κοινό και από τις επόμενες γενιές. Το 2011 έγινε μια νέα σειρά animation με τα Thundercats, οι οποίοι είχαν κάνει πολλές αλλαγές στους ήρωες και το κοινό δεν ενθουσιάστηκε.
Επόμενο βήμα είναι η ιστορία των Thundercats να μεταφερθεί στον κινηματογράφο, όπως έχει συμβεί με πολλά κινούμενα σχέδια, που έκαναν πάταγο τη δεκαετία του ’80 και έγιναν μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες.
Μπορεί να έχουν περάσει μέρες, ωστόσο συνεχίζει να συγκλονίζει η υπόθεση της δολοφονίας του νεογέννητου βρέφους στην Νέα Σμύρνη, το οποίο η μητέρα του πέταξε στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας μόλις το γέννησε.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της RealNews, η 22χρονη στην κατάθεσή της στην ανακρίτρια περιέγραψε τι ακριβώς συνέβη μέχρι το μοιραίο περιστατικό, επιμένοντας πως δεν είχε σκοπό να σκοτώσει το παιδί, αλλά να το δώσει για υιοθεσία.
Αναφέρει επίσης πως από εκείνη την ημέρα σκέφτεται να κάνει κακό στον εαυτό της. Μάλιστα τις επόμενες ημέρες αναμένεται να εξεταστεί από ψυχίατρο καθώς, όπως έχει δηλώσει ο συνήγορός της Αλέξανδρος Αλεξιάδης, είναι απαραίτητη μια πραγματογνωμοσύνη που θα αποτυπώνει την κακή κατάσταση στην οποί βρίσκεται.
«Το άφησα στο δίχτυ, δεν ήθελα να το σκοτώσω»
H 22χρονη περιέγραψε στην ανακρίτρια λεπτό προς λεπτό την αποτρόπαια πράξη της. Είπε πως όταν γεννήθηκε το μωρό, το πήρε στα χέρια της, για να δει αν είναι ζωντανό.
«Δεν το άκουγα να κλαίει. Ανέπνεε με δυσκολία. Το καθάρισα, το σκούπισα. Εκείνη την ώρα άκουσα την εξώπορτα. Μπήκε η μητέρα μου στο σπίτι». Όπως είπε, ο πανικός που ένιωσε μετριάστηκε για λίγο όταν της είπε ότι θα ξαναβγει για ένα δίωρο, καθώς αυτό της έδινε χρόνο, έστω και ελάχιστο, να διαχειριστεί την κατάσταση.
«Πήγα στο δωμάτιο μου με το μωρό και επειδή φοβόμουν ότι θα γυρνούσε η μητέρα μου το πήρα και επειδή δεν ήθελα να το σκοτώσω το άφησα στο δίχτυ. Έκρυψα όσα μπορούσα, και άφησα το μωρό να πέσει στο δίχτυ. Δεν έβαλα κάτι επάνω του ήταν γυμνό. Δεν ήθελα να το σκοτώσω. Ήθελα να βρω μια κενή ώρα που δε θα ήταν η μητέρα μου στο σπίτι, να πάρω το παιδί να το πάω στο νοσοκομείο να το δώσω για υιοθεσία.
Την πετσέτα που είχα σκουπίσει το παιδί και τον πλακούντα τα έβαλα σε μια σακούλα και τα πέταξα στον κάδο. Το έκανα αφού είχα αφήσει το μωρό στο δίχτυ. Αισθανόμουν αδύναμη. Παρ΄όλα αυτά κατάφερα να βγω από το σπίτι και να πετάξω τη σακούλα».
«Από φόβο δεν είπα τίποτα»
Από εκείνη τη στιγμή μέχρι που ανακαλύφθηκε το μωρό δεν κατάφερε να μείνει μόνη. «Δεν βγήκαμε από το σπίτι ούτε την Παρασκευή ούτε το Σάββατο. Έβγαινα στο μπαλκόνι να βλέπω το μωρό. Δεν έκλαιγε ούτε κινούνταν. Τα πράγματα που βρέθηκαν πάνω του είχαν πέσει από τον αέρα. Στον ακάλυπτο υπάρχει πρόσβαση από πόρτα στο υπόγειο που είναι ανοιχτή
. Δεν πήγα ούτε το βράδυ που κοιμόταν η μητέρα μου να πάρω το παιδί, γιατί φοβόμουν μη με ακούσει. Όταν η γειτόνισσα πήγε με τη μητέρα μου και είδαν ότι επρόκειτο για μωρό, δεν είπα κάτι γιατί φοβόμουν. Φοβόμουν την αντίδραση της μητέρας μου. Φοβόμουν ότι θα μου φώναζε. Από φόβο και πανικό δεν είπα κάτι στην αστυνομία. Η μητέρα μου από την αστυνομία έμαθε ότι το παιδί ήταν δικό μου».
«Σκέφτομαι να κάνω κακό στον εαυτό μου»
Στην ερώτηση της ανακρίτριας γιατί δεν κάλεσε το ΕΚΑΒ, η απάντηση της 22χρονης ήταν πως είχε «θολώσει» το μυαλό της. Όπως είπε, «από εκείνη την ημέρα, τα σκέφτομαι αυτά, σκέφτομαι να κάνω κακό στον εαυτό μου. Οι σχέσεις με την μητέρα μου είναι καλές. Επειδή είχαμε οικονομικά προβλήματα δεν ήθελα να την επιβαρύνω, ντρεπόμουν. Δεν βρήκα τη δύναμη να της το πω.
Τι αναφέρει η γειτόνισσα
Η γειτόνισσα που βρήκε το μωρό φέρεται να επισημαίνει στην κατάθεσή της :»Οταν πήγα να ποτίσω τα φυτά, είδα ότι πάνω στο δίχτυ υπήρχε κάτι που στην αρχή μου φάνηκε σαν κούκλα. Δεν ήμουν σίγουρη όμως αν ηταν κούκλα ή μωρό. Χτύπησα στη γετόνισσα για να βγούμε στον ακάλυπτο από το δικό της σπίτι. Όμως ούτε αυτή κατάλαβε αν αυτό στο δίχτυ ήταν άνθρωπος ή κούκλα».
Από την πλευρά του ο αστυνομικός που έφτασε στο σημείο περιγράφει : «Το κέντρο του ΕΚΑΒ μου είπε να κατεβάσω το μωρό και να το παραδώσω στο ΕΚΑΒ μόλις ερχόταν. Πήρα μια σκάλα και ένα ψαλίδι από το διαμέρισμα και πήγα στο σημείο. Οι γείτονες μου έδωσαν κι ένα σεντόνι για να τυλίξω το μωρό».
Βρισκόμαστε στα Επτάνησα του περασμένου αιώνα όπου οι ευγενείς της εποχής έψαχναν να βρουν έναν τρόπο για να απαλλαγούν από τις δυσάρεστες αναθυμιάσεις κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Η λύση βρέθηκε από κάποιον και ονομάστηκε με το όχι και τόσο σικ όνομα «κλανιόλα» ή «κλανιόρα» όπως λεγόταν στη Ζάκυνθο.
Η συσκευή αποτελούνταν από ένα χωνί και ένα μακρύ λάστιχο. Η μια άκρη του λάστιχου με το χωνί κρυβόταν κάτω από τα σκεπάσματα και έμπαινε… στο σημείο που φαντάζεστε και η άλλη άκρη έβγαινε από το δωμάτιο από μια τρύπα στον τοίχο (της οποίας η πρόβλεψη γινόταν ήδη από την κατασκευή του κτιρίου, τόσο σημαντική θεωρούνταν) ή σε φτωχότερα σπίτια από το παράθυρο.
Με αυτόν τον τρόπο οι ανεπιθύμητοι ήχοι -και κυρίως οι οσμές- έφευγαν εκτός σπιτιού μακριά από το κρεβάτι του αντρόγυνου.
Συνήθως το εργαλείο ήταν δερμάτινο, υφασμάτινο ή και, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ασημένιο.
Η ξακουστή κλανιόλα θεωρούνταν απαραίτητη σε κάθε σπίτι ζευγαριού και υπήρχε για αρκετά χρόνια σε όλα τα Επτάνησα. Αξίζει, μάλιστα να σημειωθεί και τι έπρεπε να έχει κάθε νιόπαντρο ζευγάρι στο σπίτι του για προίκα: κοκετίνα με ντεστιέρες και μπαλντακί (ένα κρεβάτι με κάγκελα και ουρανό), μαξιλάρια με ντεμέλες ρικαμάδες (δηλαδή με κεντημένες μαξιλαροθήκες), τσαγκούλι (δοχείο νυκτός), αναπαψόλια (βοηθήματα του συζυγικού κρεβατιού, η χρήση τους ήταν να βοηθούν τη γυναίκα κατά την διάρκεια της τέλεσης της ερωτικής πράξης, ξεκουράζοντας τα πόδια της), σκαλνταλέτο (μπακιρένιο δοχείο που περιείχε ζεστή στάχτη ώστε να ζεσταίνει το κρεβάτι) και φυσικά κλανιόλ.
Από το Καλλιμάρμαρο του 1968 στη Λωζάνη του 2000 και από ‘κει στο ΟΑΚΑ του 2018. Μια γεωγραφική και χρονολογική διαδρομή που ενώνει τις τρεις ευρωπαϊκές κούπες της ΑΕΚ. Ταυτόχρονα ολοκληρώνει με το πιο ονειρεμένο φινάλε μια σεζόν γεμάτη εμπόδια και περιπέτειες.
Ποιοτικό σύνολο η Μονακό, με καλούς παίκτες και προπονητή που δουλεύει σωστά. Πώς ν’ αντέξει όμως σε μια κολασμένη ατμόσφαιρα. Πώς να μην λυγίσει όταν απέναντί της έχει μια ΑΕΚ γεμάτη αποφασιστικότητα;
LIVE εικόνα από το ΟΑΚΑ: Η ΑΕΚ κατέκτησε το Basketball Champions League!
Δημοσιεύτηκε από SPORT 24 στις Κυριακή, 6 Μαΐου 2018
Ο άμυαλος Γκριν του ημιτελικού μεταμορφώθηκε, το μάτι του γυάλιζε. Ο Χάντερ ήταν ισοπεδωτικός στη ρακέτα. Ο Πάντερ έβαλε τα σουτ που έπρεπε όταν η Μονακό κυνήγησε την ανατροπή. Ο Χάρις έκανε… ρεκόρ σε ριμπάουντ αποδεικνύοντας πως δεν είναι μονάχα αυτός που θα σκοράρει. Ο Σάκοτα ήταν ηγετικός, αρχηγός κανονικός. Ο Ξανθόπουλος, ο Βασιλόπουλος, ο Μαυροειδής αυτοί που έβαλαν τις πινελιές.
Το σχεδόν τέλειο πρώτο ημίχρονο της Ένωσης ήταν η βάση για ό,τι θ’ ακολουθούσε στο δεύτερο. Με 13 ασίστ για μόλις 3 λάθη, 7 κλεψίματα, διάβασμα των καταστάσεων και 20 πόντους από τον πάγκο, η ΑΕΚ πέτυχε 53 πόντους και είχε το +9 να υπερασπιστεί.
Ναι η Μονακό επέστρεψε. Γράψαμε πως είναι ομάδα με καλά στοιχεία και πολλές επιλογές. Έφτασε στο -1 (58-57), αργότερα και στο -2 (73-71). Στο φινάλε κατέληξε να διεκδικεί μια ανατροπή απ’ αυτές που δεν είναι σύνηθες φαινόμενο, όταν το 89-77 το έφερε στο 97-94. Ακόμη κι εκεί όμως δεν άντεξε. Ο Τζέιμς πρώτα έκοψε τον Κούπερ, μετά έκλεψε και έβαλε τις βολές.
