Τολμηρός σκύλος “εισβάλλει” και συμμετέχει σε χορευτικό τσιρλίντερ στην πλατεία Αριστοτέλους.
Με παιχνιδιάρικη διάθεση, ο ακάλεστος επισκέπτης απολαμβάνει από κοντά τις καλλίγραμμες κοπέλες και κάνει τα δικά του κόλπα στην άμμο, ενώ οι έκπληκτοι θεατές καταχειροκροτούν όλη την ομάδα μαζί και την μασκότ βεβαίως…
Δείτε το βίντεο
Την απίθανη είδηση μετέδωσε στο Πρωινό η Κλεοπάτρα Πατλάκη και έμειναν όλοι με το στόμα ανοιχτό. Πασίγνωστη Ελληνίδα τραγουδίστρια έκλεψε την καρδιά του σεΐχη του Μπαχρέιν! Ποια είναι αυτή; Η Θωμαΐς Απέργη!
«Έμεινα με ανοιχτό το στόμα Παρασκευή βράδυ όταν μου είπαν τον νέο έρωτα της Θωμαΐδος Απέργη. Μιλάμε για χίλιες και μία νύχτες στο Μπαχρέιν. Την αγαπημένη μας Θωμαΐδα την ερωτεύτηκε ο σεΐχης! Τον γνώρισε στην Αθήνα σε μια εκδήλωση πριν από 5 μήνες. Τώρα η Θωμαΐς ζει στο Μπαχρέιν κι έρχεται εδώ για τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις.
Δείτε όσα αποκάλυψαν στο Πρωινό:
Δεκαετία του ‘60, Νέα Υόρκη. Ο νεαρός Δημήτρης Καλοειδής σχολάει έπειτα από 12 ώρες ακατάπαυστης δουλειάς σε εστιατόριο της πόλης όπου εργάζεται ως μάγειρας. Για να φτάσει στη θέση αυτή έχει περάσει πρώτα από το σέρβις και τη λάντζα, μέχρι να πειστεί ο ιδιοκτήτης του καταστήματος για τις μαγειρικές του ικανότητες. Αλλες φορές πάλι απαιτείται να κάνει τον υπάλληλο-ορχήστρα, να σερβίρει, να μαγειρεύει, να σκουπίζει, όπως συμβαίνει με πολλούς Ελληνες μετανάστες στην Αμερική όπου κάνουν σχεδόν τα πάντα για να επιβιώσουν.
Ο Δημήτρης ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι το 1955 από την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Πετρίνα Λακωνίας, 35 χιλιόμετρα νότια της Σπάρτης. Εκείνη την εποχή σημειώθηκε το μεγαλύτερο μεταναστευτικό ρεύμα από την Ελλάδα για το εξωτερικό.
Οι μετανάστες ήταν κυρίως νέοι, από αγροτικές οικογένειες και εκτός από τη σωματική τους ικανότητα δεν διέθεταν άλλα προσόντα. Ο Δημήτρης Καλοειδής ωστόσο δεν ανήκε σε αυτή την κατηγορία.
Μπορεί τα πόδια του να άναβαν κάθε βράδυ από την ορθοστασία, να τα έπλενε σε μια λεκάνη με νερό και να ξάπλωνε μόλις για λίγες ώρες, για να σηκωθεί και να ξαναπιάσει δουλειά, όμως το μυαλό του ήταν συνεχώς ανήσυχο. Πέντε χρόνια μετά τον Δημήτρη, θα έπαιρνε το πλοίο για να κάνει το ίδιο ταξίδι η Γεωργία Μανωλάκου. Λακώνισσα και η ίδια, από το χωριό Βλαχιώτη, πήγε στην Αμερική όπου σπούδασε Πληροφορική και Διοίκηση Επιχειρήσεων.
Παράλληλα δούλευε στο εστιατόριο του αδελφού της για να βγάζει τα προς το ζην. Δύο νέοι που μπορεί να μη συναντήθηκαν στη Λακωνία, έμελλε όμως να γνωριστούν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Στην αρχή θα γίνουν καλοί φίλοι και θα μοιραστούν αγωνίες, προβλήματα αλλά και ελάχιστες εξόδους χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς από τη σκληρή δουλειά.
Επειτα από λίγο θα διαπιστώσουν ότι τους συνδέουν περισσότερα πράγματα. Θα αναπτυχθεί έρωτας μεταξύ τους και το 1974 θα ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας. Οι δύο νέοι θα εργαστούν σκληρά για χρόνια.
Ο δαιμόνιος και δραστήριος Λάκωνας θα πάρει το ρίσκο να ανοίξει το δικό του εστιατόριο. Με ατελείωτες ώρες δουλειάς και πολύ μεράκι θα καταφέρει όχι μόνο να το κρατήσει ανοιχτό αλλά και να επεκτείνει την επιχειρηματική του δραστηριότητα. Σήμερα το ζεύγος Καλοειδή έχει αλυσίδα εστιατορίων στην Αμερική. Το «Bridgeview Diner» στην περιοχή του Bay Ridge, το «Arch Diner» στο Canarsie, το «Floridian» στο Flatlands, αλλά και η αίθουσα κοινωνικών εκδηλώσεων «Terrace on the Park» είναι μερικά από τα ακίνητα που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους.
Εκτός από τον χώρο της εστίασης και του real estate, θα ασχοληθούν και με την τέχνη. Θα αγοράσουν και θα μεταπωλήσουν σπάνια κομμάτια που θα τους αποφέρουν σημαντικά έσοδα. Το αμερικανικό όνειρο που αναζητούν τόσο Αμερικανοί όσο και ξένοι μετανάστες, δεν έμεινε άπιαστο για τους δύο Λάκωνες οι οποίοι όμως ποτέ δεν ξέχασαν από πού ξεκίνησαν και πόσο δύσκολο ήταν το ταξίδι. Και ο τελικός προορισμός δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από την ιδιαίτερη πατρίδα τους.
Το ζεύγος Καλοειδή θα αναπτύξει έντονη φιλανθρωπική δράση. Μια δωρεά ύψους περίπου 1 εκατ. ευρώ στο κοινοτικό σχολείο Τιμίου Σταυρού στο Μπρούκλιν θα φέρει τις θερμές ευχαριστίες του σχολείου αλλά και το όνομα του Δημήτρη και της Γεωργίας στην ταμπέλα του. Kάθε χρόνο προσφέρουν τρεις υποτροφίες αναλαμβάνοντας τα δίδακτρα των κορυφαίων μαθητών του σχολείου «Δημήτριος και Γεωργία Καλοειδή».
Συνοδοιπόρος στο ταξίδι τους και φίλος ζωής θα γίνει ο Κύπριος Πανίκος Παπανικολάου, τον οποίο γνωρίζουν στην Αμερική. Ο κ. Παπανικολάου είναι πρόεδρος των κυπριακών οργανώσεων στις ΗΠΑ, ενώ έχει στενές σχέσεις με την Εκκλησία ως μέλος του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου, πρόεδρος της παιδικής χορωδίας της Αρχιεπισκοπής και πολλές ακόμη ιδιότητες. Στο νοσοκομείο του Κουίνς, όπου ζει μεγάλος αριθμός Ελλαδιτών και Κυπρίων, αποφάσισαν να δημιουργήσουν καρδιολογική κλινική με το όνομα της πολύπαθης Κερύνειας. Ο Δημήτρης Καλοειδής πρόσφερε περίπου 1 εκατ. ευρώ. Σημαντικές δωρεές έκανε ακόμη στο Πολιτιστικό Κέντρο Λακώνων, για την ίδρυση του Ιατρικού – Οδοντιατρικού Κέντρου στην ακαδημία του Αγίου Βασιλείου, στο Γκάρισον της Ν.Υ. , το Ιδρυμα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής για το Κέντρο Ελληνικής Εκπαίδευσης.
Το όνειρο της επιστροφής
Ομως το όνειρο ζωής του Δημήτρη και της Γεωργίας είναι κάποια στιγμή να επιστρέψουν στον τόπο τους και να προσφέρουν αγάπη αλλά και ένα μέρος της περιουσίας που απέκτησαν στην Αμερική.
Με δωρεά τους το Ασυλο Ανιάτων Σπάρτης απέκτησε μεταφορικό μέσο για την παιδική πτέρυγα. Στην Πετρίνα η αυτονόμηση της ύδρευσης και η απεξάρτηση από τις πηγές της Αγίας Μαρίνας είναι επίσης έργο του ζεύγους Καλοειδή, το οποίο στοίχισε περίπου 500.000 ευρώ.
Επιπροσθέτως, ήταν οι κύριοι ευεργέτες για τη 10η επέτειο του Συμποσίου Ελληνικών Γραμμάτων και Τεχνών. Το 1994 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος απένειμε στον κ. Καλοειδή τον τίτλο του Αρχοντα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στο οποίο είναι μέλος του συμβούλιου και το υπηρετεί ως ταμίας του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου. Ωστόσο η δίψα τους για προσφορά δεν είχε εξαντληθεί.
Τους χειμώνες ζουν και εργάζονται στη Νέα Υόρκη, ενώ τα καλοκαίρια τα περνούν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, αλλά και στο σπίτι που αγόρασαν στη Βούλα. Πριν από έξι χρόνια ο Δημήτρης και η Γεωργία Καλοειδή θα αποφασίσουν τη δημιουργία ενός ακόμη έργου.
Αρχικά είχαν σκοπό να φτιάξουν ένα μουσείο στη Σπάρτη και να εκθέσουν εκεί σημαντικά έργα τέχνης. Στην πορεία όμως τα σχέδια άλλαξαν και το μουσείο μετατράπηκε σε ξενοδοχείο. Ενα εντυπωσιακό συγκρότημα που στοίχισε περίπου 15 εκατ. ευρώ. Τo «Mystras Grand Palace Resort & Spa», ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων με αρχιτεκτονική προσαρμοσμένη στα χαρακτηριστικά του Μυστρά, με έντονη τη χρήση πέτρας και ξύλου.
Ενα έργο που για τον 84χρονο σήμερα Δημήτρη και την 80χρονη Γεωργία Καλοειδή σκοπό δεν έχει το κέρδος, όπως θα πουν οι ίδιοι αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, που έδωσε το «παρών» στα εγκαίνια που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Δευτέρα μαζί με τον Κύπριο ομόλογό του Νίκο Αναστασιάδη. «Σας οφείλω μια εξήγηση, διότι δεν είναι συνηθισμένο δύο Πρόεδροι Δημοκρατίας να βρίσκονται στα εγκαίνια μιας, ας το πω έτσι, ιδιωτικής επένδυσης, είναι θέμα αρχής. Μόνο που αυτό που συμβαίνει εδώ δεν είναι μια ιδιωτική επένδυση.
Και θέλω απευθυνόμενος στον κύριο και την κυρία Καλοειδή να τους πω ότι αναγνωρίζουμε με την παρουσίας μας εδώ ότι αυτό που κάνουν είναι μια προσφορά στον τόπο όχι μόνο για τούτη εδώ την περιοχή, αλλά μια προσφορά που αφορά τον Ελληνισμό την Ορθοδοξία, διότι αυτό το οικοδόμημα που βλέπουμε μπροστά μας πραγματοποιείται εδώ στον Μυστρά», θα πει στην ομιλία του ο κ. Παυλόπουλος, ενώ θα αναφερθεί στην ιστορία της περιοχής και τη συμβολή της στην επανάσταση του 1821. Τα εγκαίνια του ξενοδοχείου «Mystras Grand Palace Resort & Spa» την περασμένη Δευτέρα ήταν αναμφισβήτητα το γεγονός του καλοκαιριού στη Σπάρτη. Πρώτοι έφτασαν από την Παρασκευή ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης με τη σύζυγό του Αντρη και ο πρώην Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας με τη σύζυγό του Ελση, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος και ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Παναγιώτης Κουρουμπλής, οι οποίοι και φιλοξενήθηκαν στις εγκαταστάσεις του ξενοδοχειακού συγκροτήματος. Τα μέτρα ασφαλείας ήταν αυστηρά, ενώ οι υψηλοί καλεσμένοι συνοδεύονταν από πολλούς άνδρες της προσωπικής τους φρουράς.
Τα εγκαίνια «Σύνοδος Κορυφής»
Τη Δευτέρα, ημέρα των εγκαινίων, τα μέτρα ασφαλείας θύμιζαν Σύνοδο Κορυφής. Από νωρίς το μεσημέρι η παρουσία τροχονόμων στους δρόμους της Σπάρτης προμήνυε την άφιξη επισήμων. Οι μαύρες λιμουζίνες κατέφταναν η μία μετά την άλλη, ενώ άλλοι καλεσμένοι έφτασαν ακόμη και με ελικόπτερο. Σωματοφύλακες και αστυνομικοί από τη Γενική Διεύθυνση Προστασίας Επισήμων και Ευπαθών Στόχων της Ελληνικής Αστυνομίας είχαν κατακλύσει το ξενοδοχείο. Ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά μύρισαν σπιθαμή προς σπιθαμή το χώρο για να αποκλειστεί ο κίνδυνος εκρηκτικών. Στις 17.30 κατέφθασε ο κ. Παυλόπουλος με τη σύζυγό του Βλασία.
Στα εγκαίνια παρευρέθησαν ακόμη ο πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. και νυν βουλευτής Γιάννης Πλακιωτάκης με τη σύζυγό του Αφροδίτη, που εντυπωσίασε με την εμφάνισή της, οι βουλευτές της Ν.Δ. Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης και Θανάσης Δαβάκης, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Λεωνίδας Γρηγοράκος, ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης, ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας, ο μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης Ευστάθιος, ο μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος και η πρόεδρος του Ιδρύματος για το Παιδί και την Οικογένεια και του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με Καρκίνο «Ελπίδα» Μαριάννα Βαρδινογιάννη. Ο κόσμος έφθανε μέχρι έξω από το ξενοδοχείο, ενώ την τελετή παρακολούθησαν πίσω από τον πέτρινο τοίχο και αρκετοί κάτοικοι της περιοχής που έσπευσαν για να δουν από κοντά τα επίσημα πρόσωπα. Μέρος της εκδήλωσης παρουσίασε η ηθοποιός και παρουσιάστρια Ζέτα Μακρυπούλια.
Τον αγιασμό τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, ο οποίος δώρισε στο ζεύγος Καλοειδή μια κεντημένη εικόνα του Αγίου Δημητρίου, ενώ έκοψαν την κορδέλα των εγκαινίων κρατώντας μαζί ένα τεράστιο ψαλίδι. Ιδιαίτερα συγκινημένη ήταν η Γεωργία Καλοειδή. «Ποτέ δεν ξεχάσαμε τη συμβουλή των γονιών μας να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας. Θέλαμε να βοηθήσουμε στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, την Ορθόδοξη Εκκλησία, τα άσυλα και τα νοσοκομεία. Αυτά, όμως, δεν κάλυψαν το μεγάλο όνειρό μας: να δημιουργήσουμε κάτι στον τόπο που γεννηθήκαμε, τη Λακωνία. Σήμερα είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανοίξουμε τις πόρτες μας σε αυτό το έργο δίνοντας καινούρια ζωή στην πανέμορφη Λακωνία», είπε η σύζυγος του επιχειρηματία, ανακοινώνοντας τη λειτουργία του ξενοδοχείου που πρόσφερε 90 θέσεις εργασίας σε νέους και νέες, όλοι τους Λάκωνες.
Ένα χριστιανικό «τείχος» έχει κτιστεί από την Βαλτική μέχρι την Μεσόγειο που περιλαμβάνει τις χώρες της Ρωσίας, της Πολωνίας, της Αυστρίας, της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας, της Σλοβενίας, της Τσεχίας, της Ελβετίας και της Ιταλίας.
Οι οποίες χώρες έχουν αναλάβει τον δύσκολο και σημαντικό ρόλο να προστατέψουν της Ευρώπη από την αποχριστιανοποίηση που όπως φαίνεται κάποια κέντρα επιχειρούν να την επιβάλλουν (και μάλλον τα ίδια κέντρα το προσπαθούν και στις ΗΠΑ κάτι που τους το «χάλασε» η εκλογή Ν.Τραμπ).
Ο καγκελάριος της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτς ανακοίνωσε σήμερα Παρασκευή ότι η χώρα του θα απελάσει πολλούς ιμάμηδες που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό και θα κλείσει επτά τεμένη προκειμένου να καταπολεμηθεί το «πολιτικό ισλάμ».
Η απόφαση, διευκρίνισε ο Κουρτς, συνδέεται με την ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη αναπαράσταση από παιδιά ντυμένα με στρατιωτικές στολές μιας μάχης της οθωμανικής ιστορίας σε ένα από τα μεγαλύτερα τεμένη της Βιένης, που συνδέεται με την τουρκική κοινότητα.
«Οι παράλληλες κοινωνίες, το πολιτικό ισλάμ και η ριζοσπαστικοποίηση δεν έχουν θέση στη χώρα μας», διαβεβαίωσε ο Αυστριακός καγκελάριος στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
Φωτογραφίες από την αναπαράσταση της μάχης της Καλλίπολης, στην οποία συμμετείχαν παιδιά σε ένα τέμενος, δημοσιοποιήθηκαν στις αρχές του μήνα από το κεντροαριστερό περιοδικό Falter και προκάλεσαν αντιδράσεις από τους Αυστριακούς πολιτικούς.
Στις φωτογραφίες φαίνονται νεαρά αγόρια ντυμένα με στολή παραλλαγής να περπατούν σε παράταξη, να χαιρετούν στρατιωτικά και να κρατούν τουρκικές σημαίες μπροστά από ένα πλήθος άλλων παιδιών.
Σε μια άλλη φωτογραφία κάποια παιδιά φαίνονται να κείτονται στο έδαφος προσποιούμενα τα θύματα της μάχης, με τα σώματά τους καλυμμένα από την τουρκική σημαία.
Το εν λόγω τέμενος διαχειρίζεται η Ισλαμική, Τουρκική Ένωση της Αυστρίας (Atib), που συνδέεται άμεσα με την Τουρκική Διεύθυνση Θρησκευτικών Θεμάτων (Diyanet).
H Atib είχε χαρακτηρίσει την αναπαράσταση «ιδιαίτερα λυπηρή».
Σε αυτό αξίζει να προσθέσουμε την πρόσφατη προσπάθεια της Βαυαρίας, ομοσπονδιακού κρατιδίου της Γερμανίας να αποκτήσει και πάλι, «κόντρα» στο «ρεύμα» της εποχής, το χριστιανικό της χαρακτήρα.
Μετά από χρόνια υποχρεωτικής αποχριστιανοποίησης της Ευρώπης από τις φαεινές ιδέες «προοδευτικών» και «τεχνοκρατών» κάτι φαίνεται πως αλλάζει και είναι υποχρεωτική εδώ και μια εβδομάδα η παρουσία σταυρών στις εισόδους όλων των δημοσίων κτηρίων στη Βαυαρία καθώς τίθεται σε εφαρμογή ο νόμος Kreuzpflicht (υποχρεωτικός ο σταυρός).
Eπί σειρά ετών είχε γίνει «μόδα» σε όλη την Ευρώπη οι γηγενείς κάτοικοι και οι εγχώριες Αρχές να κρύβουν την θρησκευτική τους ταυτότητα για να μην «προσβάλλονται» οι κατά κύριο λόγο μουσουλμανικοί πληθυσμοί προσφύγων και μεταναστών που έρχονται στις ευρωπαϊκές χώρες.
Είναι η πρώτη φορά που μια περιοχή της ΕΕ αποφασίζει να αντιστρέψει την διαδικασία αυτή. Η θρησκευτική ταυτότητα θεωρείται ως ένα εκ των βασικότερων συστατικών της εθνικής ταυτότητας και η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί το γεγονός ότι κάτι πάει να αλλάξει αφού πλέον υπάρχουν αντιδράσεις από την βάση της ευρωπαϊκής κοινωνίας.
Σαφώς η Βαυαρία επηρεάζεται και αυτή (θετικά εννοείται) από το χριστιανικό «τείχος» και είναι ζήτημα χρόνου να επηρεάσει την Γερμανία στο σύνολό της.
Για πολλούς η επαναθεμελίωση του Χριστιανισμού στην Ευρώπη ξεκίνησε σαφώς από τον Β.Πούτιν αλλά οικοδομείται από τον Ούγγρο πρωθυπουργό Β.Ορμπάν ο οποίος έχει παρασύρει όλα τα γειτονικά του κράτη προς αλλαγή κατεύθυνσης και επιστροφή στις «ρίζες»
Όποιος δεν έχει «ρίζες» πεθαίνει.
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν είναι αποδεδειγμένα ένας εκ των μεγαλύτερων σύγχρονων ηγετών, πολλοί τον κατατάσσουν στο επίπεδο του Β.Πούτιν καθώς και αυτός διαμορφώνει καταστάσεις και δημιουργεί νέες πολιτικές πραγματικότητες.
Είναι αυτός που αποτέλεσε τον οδηγό για την συνολική αντεπίθεση της πραγματικής Δεξιάς στην Ευρώπη, μιας Δεξιάς που μετά την συντριπτική νίκη στην Ιταλία δείχνει πως αρχίζει και διεκδικεί και πάλι την Ευρώπη από τους «προοδευτικούς» και τις διεθνιστικές πολιτικές συνιστώσες που τόση ζημιά έχουν προκαλέσει στα έθνη και στα ευρωπαϊκά κράτη, προσπαθώντας να τα αποδομήσουν προς δημιουργία μεγάλων υπερεθνικών οργανισμών
Mετά το ξέσπασμα της μεταναστευτικής κρίσης, κι άλλοι στα χνάρια του Β.Ορμπάν θριάμβευσαν στις κάλπες: Ο Ρόμπερτ Φίκο στη Σλοβακία (2016), ο οποίος στη συνέχεια αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά την δολοφονία του δημοσιογράφου Γιαν Κουτσιάκ.
Μετά ακολούθησε ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, στη Σερβία (Απρίλιος 2017).
Επίσης, το δεξιό γερμανικό κόμμα Alternative Für Deutschland έγινε τρίτη πολιτική δύναμη στη Γερμανία και κέρδισε 94 από τις 709 έδρες στη βουλή (Σεπτέμβριος του 2017).
Ακολούθησε ο Σεμπάστιαν Κουρτς, στην Αυστρία (Οκτώβριος 2017), ο οποίος συγκυβερνά με τους εθνικιστές του FPÖ. Στην Τσεχία κέρδισε ο Μίλος Ζέρμαν (Ιανουάριος 2018). Και φυσικά κυριάρχησε στην Ιταλία η συμμαχία της Λέγκα με το Κίνημα Πέντε Αστέρων (Ιούνιος 2018).
Τελευταίος στη λίστα ήρθε ο Γιάνες Γιάνσα και το Δημοκρατικό Κόμμα Σλοβενίας (SDS) το οποίο κέρδισε τις εκλογές στις 3 Ιουνίου, με σαφή ατζέντα κατά του φιλελευθερισμού, της παράνομης μετανάστευσης, του Τζορτζ Σόρος, εναντίον των ελίτ και εναντίον των Βρυξελλών.
Σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής καμπάνιας, ο Γιάνσα είχε την στήριξη του Ούγγρου ομολόγου του Βίκτορ Ορμπάν, ο οποίος πήγε να τον υποστηρίξει αυτοπροσώπως στην πόλη Celje, στις 11 Μαίου.
Σημειώνεται ότι και η Ελβετία κρατάει με την θέληση του ενεργού, διαμέσου δημοψηφισμάτων, λαού της τον χριστιανικό της χαρακτήρα.
Θυμίζουμε ότι στην Ελβετία είχε διεξαχθεί το 2009 δημοψήφισμα για την ανοικοδόμηση μιναρέδων.
Τότε τάχθηκαν οι Ελβετοί υπέρ της απαγόρευσης των μιναρέδων και μιλάμε για μια χώρα η οποία θεωρείται «ανεκτική» (άλλο ανέχομαι και άλλο αλλάζω για χάρη άλλων)
Η ελβετική κυβέρνηση ήταν αντίθετη στην απαγόρευση και είχε προειδοποιήσει ότι η τροποποίηση του συντάγματος ώστε να απαγορευτεί η οικοδόμηση μιναρέδων «θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα ακραίων κύκλων».
Και όμως ο ελβετικός λαός πήρε την απόφασή του και έκρινε ότι ήθελε να διατηρήσει την εθνική του ταυτότητα. Μιλάμε για έναν λαό που αποτελείται από 3 εθνότητες. Την ιταλική, την γερμανική και την γαλλική και όμως είχε κοινή και σαφέστατη γραμμή.
Για «τεράστια έκπληξη» έκανε λόγο τότε η ελβετική τηλεόραση, 30 λεπτά ύστερα από το τέλος της ψηφοφορίας.
Η πρόταση του δημοψηφίσματος έγινε από το Λαϊκό Ελβετικό Κόμμα, το οποίo θεωρούσε πως οι μιναρέδες είναι σύμβολο εξισλαμισμού.
Στην Ελβετία ζουν περίπου 400.000 μουσουλμάνοι και, σε όλη τη χώρα, υπάρχουν μόλις τέσσερις μιναρέδες.
Με βάση του ελβετικό σύστημα, το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος δεν είναι δεσμευτικό εκτός κι αν το εγκρίνουν τα περισσότερα καντόνια και οι περισσότεροι ψηφοφόροι.
Το Ισλάμ είναι η δεύτερη πιο διαδεδομένη θρησκεία στην Ελβετία μετά τον Χριστιανισμό. Υπάρχουν λίγα τεμένη και διάφοροι άλλοι χώροι προσευχής για τους Μουσουλμάνους, όμως οι αιτήσεις για την ανέγερση νέων μιναρέδων σχεδόν πάντα απορρίπτονται.
Οι υποστηρικτές της απαγόρευσης επισημαίνουν ότι αν επιτραπεί η οικοδόμηση νέων μιναρέδων αυτό θα συμβολίζει την εξάπλωση μιας ιδεολογίας και ενός νομικού συστήματος (της ισλαμικής νομοθεσίας Σαρία) που δεν ταιριάζουν με το πνεύμα της ελβετικής δημοκρατίας.
Τελικώς η απαγόρευση ανοικοδόμησης νέων μιναρέδων νομοθετήθηκε το 2009.
Το θέμα είναι ποια επιλογή θα κάνει η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός στα χρόνια που έρχονται. Σύντομα θα γίνει κατανοητό ότι η κατάρρευση μιας κοινωνίας γίνεται όταν η κοινωνία αυτή χάσει τον χαρακτήρα της και τα πιστεύω της.
Είναι σίγουρο ότι το νέο χριστιανικό τείχος θα επηρεάσει σύντομα και την Γαλλία και την Ισπανία ίσως και την Αγγλία που η σημαία της η ίδια είναι ο Σταυρός του Αγίου Γεωργίου και την Σκωτία (τα δύο κύρια συστατικά έθνη του κράτους του Ηνωμένου Βασιλείου-Βρετανίας) που η δική της σημαία συμβολίζει την σταύρωση του Αγίου Ανδρέα.
Πηγή: pronews, tanea.gr
Με απόφαση του ιταλικού υπουργείου Εσωτερικών, τα ιταλικά λιμάνια δεν πρόκειται να επιτρέψουν την είσοδο στο πλοίο Aquarius, το οποίο μεταφέρει 629 μετανάστες και πρόσφυγες.
Ο Ιταλός υπουργός εσωτερικών Σαλβίνι, με επιστολή του, ζήτησε από τις αρχές της Μάλτας να επιτρέψουν στο πλοίο να αγκυροβολήσει στη Βαλέτα, τα λιμάνια της οποίας, σύμφωνα με την ιταλική κυβέρνηση, είναι, στη φάση αυτή, τα πλησιέστερα και ασφαλέστερα.
Είναι η πρώτη φορά που η Ιταλία λαμβάνει την απόφαση να κλείσει τα λιμάνια της. Μια απόφαση που η νέα κυβέρνηση Κόντε δικαιολογεί, ουσιαστικά, με το ότι η Μάλτα αρνείται, σχεδόν συστηματικά, να δεχθεί πλοία στα οποία επιβαίνουν μετανάστες και πρόσφυγες.
Το πλοίο Aquarius, το οποίο ανήκει στη μη κυβερνητική οργάνωση Sos Mediterranèe, μεταφέρει «απελπισμένους της θάλασσας» που ξεκίνησαν το ταξίδι τους από τη Λιβύη και διασώθηκαν σε σειρά επιχειρήσεων, την περασμένη νύχτα. Στους επιβάτες του, συμπεριλαμβάνονται 123 ανήλικα και επτά γυναίκες που κυοφορούν.
Η Μάλτα αψήφησε την Ιταλία και δεν υποδέχθηκε πλοίο που μετέφερε 600 πρόσφυγες
Η Μάλτα αρνήθηκε να υποδεχθεί ένα πλοίο που μετέφερε πάνω από 600 μετανάστεςοι οποίοι διασώθηκαν στη Μεσόγειο, παρότι η κυβέρνηση της Ιταλίας απαίτησε να το κάνει.
Ο μαλτέζος πρωθυπουργός Τζόζεφ Μουσκάτ συνομίλησε τηλεφωνικά για το ζήτημα αυτό με τον επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης Τζουζέπε Κόντε και τόνισε πως «η Μάλτα ενεργεί συμμορφούμενη πλήρως προς τις διεθνείς υποχρεώσεις της», όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή της η κυβέρνηση της χώρας.
«Η Μάλτα δεν θα υποδεχθεί το εν λόγω πλοίο στα λιμάνια της», ξεκαθάρισε η Βαλέτα στην ίδια ανακοίνωση.
Η Μάλτα αντέδρασε με αυτόν τον τρόπο στην απαίτηση που πρόβαλε νωρίτερα την Κυριακή η ιταλική κυβέρνηση, με μια κοινή ανακοίνωση του υπουργού Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι και του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Ντανίλο Τονινέλι, αρμόδιων για τον έλεγχο των ιταλικών ακτών.
Η μαλτέζικη κυβέρνηση, ανέφεραν οι υπουργοί της ιταλικής κυβέρνησης στην ανακοίνωση, «δεν μπορεί να συνεχίσει να κοιτάει αλλού όταν πρόκειται για τον σεβασμό συγκεκριμένων διεθνών συμβάσεων για την προστασία της ανθρώπινης ζωής» και «για αυτό απαιτούμε από την κυβέρνηση της Βαλέτας να υποδεχθεί το Aquarius προκειμένου να προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες στους μετανάστες που επιβαίνουν σε αυτό».
Το Aquarius, πλοίο που μισθώνει η γαλλική μη κυβερνητική οργάνωση Μεσόγειος SOS (SOS Méditerranée), περισυνέλλεξε 629 μετανάστες κατά τη διάρκεια έξι χωριστών επιχειρήσεων στα ανοικτά της Λιβύης τη νύχτα του Σαββάτου προς Κυριακή.
Εκπρόσωπος των αρχών της Μάλτας όμως δήλωσε ότι οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης έγιναν στην περιοχή ευθύνης της Λιβύης και υπόκειντο στον συντονισμό του κέντρου επιχειρήσεων της Ρώμης.
Το πλοίο έπλεε τη νύχτα της Κυριακής προς Δευτέρα στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Μάλτας και της Σικελίας και ανέμενε άδεια για να αποβιβάσει τους ανθρώπους που διέσωσε σε ένα λιμάνι.
Η γαλλική ΜΚΟ ανέφερε ότι ανάμεσα στους μετανάστες αυτούς είναι 123 ασυνόδευτοι ανήλικοι, 11 μικρά παιδιά και επτά έγκυες.
Ο επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης Τζουζέπε Κόντε ανακοίνωσε ότι η Ιταλία έστειλε προς την κατεύθυνση του Aquarius δύο περιπολικά σκάφη με γιατρούς, «έτοιμους να επέμβουν για να προστατεύσουν την υγεία κάθε ανθρώπου που βρίσκεται πάνω στο Aquarius και μπορεί να το έχει ανάγκη».
Πηγή: cnn
Επίθεση κατά της Ελλάδας και της Κύπρου εξαπέλυσε ο επικεφαλής του Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος, Ντεβλέτ Μπαχτσελί και συνεργάτης του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Κατά τη διάρκεια προεκλογικής του ομιλίας ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί σχολίασε την ενόχληση της Ελλάδας αναφορικά με το προεκλογικό σποτ της παράταξής του, το οποίο δείχνει την Κύπρο ως τουρκική.
Απόρησε για την ελληνική αντίδραση και… κάλεσε την Ελλάδα να «μην ξεχνάει τι τράβηξαν οι πρόγονοί της όταν ρίχτηκαν στον πάτο της θάλασσας».
«Γιατί ενοχλούνται; Επειδή δείχνει την Κύπρο ως τουρκικό έδαφος. Θα ρωτήσω αυτούς τους ανόητους και χοντροκέφαλους “τι θα κάναμε”, “πώς θα τη δείχναμε”; Το δηλώνω και το τονίζω: Η Κύπρος είναι τουρκική. Είναι τουρκική πατρίδα και τουρκική θα παραμείνει», ανέφερε ο Μπαχτσελί σύμφωνα με όσα μεταδίδει η yenisafak και συνέχισε:
«Η ελληνική κυβέρνηση, η οποία παίζει παιχνίδια στα νησιά του Αιγαίου, ας μάθει τα όριά της και ας μην ξεχνάει τι πέρασαν οι πρόγονοί της όταν ρίχτηκαν στον πάτο της θάλασσας. Θα ξαναγίνει το ίδιο. Δόξα τω Θεώ, η βούληση να γίνει ξανά το Αιγαίο τάφος των πόθων των Ελλήνων, είναι ακόμη ζωντανή. Και θα συνεχίζει να είναι μέχρι τέλους».
Ονειρεύεστε καταπράσινα τοπία και βόλτες σε σοκάκια με ρυάκια;
Οι αρχές της πολιτείας του Βερμόντ στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι θα δώσουν σε κάποιους τυχερούς Αμερικανούς πολίτες το ποσό έως και 10 χιλιάδων δολαρίων για να μετακομίσουν στην κατάφυτη περιοχή καθώς ξεμένει από… εργατικό δυναμικό.
Οι μόνες απαιτήσεις;Πρέπει να εργάζεστε με καθεστώς πλήρους απασχόλησης σε εργοδότη στον ιδιωτικό τομέα και να δεσμευτείτε ότι θα γίνεται μόνιμος κάτοικος του Βερμόντ.
Ο πληθυσμός της αμερικανικής αυτής πολιτείας δεν ξεπερνά τις 623.657, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή που έγινε τον Ιούλιο του 2017, όπως αναφέρει το αμερικανικό πρακτορείο CNN.
Η πολιτεία του Βερμόντ γνωστή για τα φυσικά τοπία της, τα χειμερινά τουριστικά θέρετρα και την παραγωγή γαλακτομικών προϊόντων,έχει χάσει πολλούς εργαζόμενους. Το εργατικό δυναμικό της αμερικανικής πολιτείας επιλέγει μεγάλες βιομηχανικές πόλεις.
Αν και το Βερμόντ είναι από τους δημοφιλείς ταξιδιωτικούς προορισμούς-η πολιτεία καλωσορίζει σχεδόν 13 εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο- οι τοπικές αρχές επιθυμούν να προσελκύσουν περισσότερους μόνιμους κατοίκους.
«Σήμερα έχουμε 16 χιλιάδες λιγότερους εργαζόμενους απ’ ότι το 2009.Η ενίσχυση της εργατικής δύναμης είναι μία από τις προτεραιότητες των τοπικών αρχών»,όπως επισημαίνει ο κυβερνήτης του Βερμόντ,Φιλ Σκοτ.
«Τα χρήματα θα διατεθούν ως επιχορήγηση για τους νέους κατοίκους του Βερμόντ με σειρά προτεραιότητας από 1ης Ιανουαρίου του 2019. Το ποσό θα εισπραχθεί σε διάστημα δύο ετών με κάθε εργαζόμενο να λαμβάνει το ποσό των πέντε χιλιάδων δολαρίων ετησίως«,προσθέτει.
Τα σημερινά παιδιά δεν πάνε καλά. Μπορεί να είναι υγιέστερα, αλλά είναι υπερκινητικά, έχουν προβλήματα στο σχολείο και δυσκολεύονται να αυτονομηθούν. Τι φταίει; Ο υπερβολικός φιλελευθερισμός στο σπίτι, απαντά ο πιο γνωστός παιδίατρος της Γαλλίας.
Το βιβλίο του Γάλλου παιδιάτρου Αλντό Ναουρί «Εκπαιδεύοντας τα παιδιά – Όρια στην παιδική παντοδυναμία«, μπορεί να κυκλοφόρησε το 2012, όμως παραμένει ένα από τα πλέον ευπώλητα, παρά τις… αιρετικές του θέσεις. Όπως χαρακτηριστικά θα διαβάσετε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
[Ο Ναουρί] προτρέπει τις μαμάδες να πάψουν να «ασκούν γοητεία» στα παιδιά τους, τους μπαμπάδες να μην αρκούνται στο ρόλο του παρατηρητή, και τους δύο γονείς να δώσουν έμφαση στη μεταξύ τους σχέση. Στηλιτεύει τη «γλυκερή ψευδοστοργή» των σημερινών γονιών, που δεν διαπαιδαγωγεί αλλά συντηρεί την αίσθηση της παιδικής παντοδυναμίας υπονομεύοντας το μέλλον.
Στη σύγχρονη επιταγή «Μπορείς και δικαιούσαι να τα έχεις όλα» ο Αλντό Ναουρί αντιτάσσει: «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να παλέψεις για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα». Στα συνεχή «ναι» των γονιών που διαλύουν τον ατομικό ψυχισμό και τον κοινωνικό ιστό αντιπαραβάλλει ένα «όχι» που καταφάσκει στη ζωή!
Με αφορμή το εν λόγω βιβλίο, ο Ναουρί μίλησε εκείνη την εποχή στο περιοδικό “Le Point” και αυτά που είπε θα σας κάνουν σε μεγάλο βαθμό να σκεφτείτε το πώς μεγαλώνετε τα παιδιά σας…
Le Point: Τα παιδιά μας πηγαίνουν τόσο άσχημα;
Aldo Naouri: Πιστεύω ναι. Στα 40 χρόνια που εξασκώ το επάγγελμα μου, βλέπω πόσο τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η φυσική τους υγεία έχει βελτιωθεί αισθητά, αλλά παρουσιάζουν εδώ και 10 ή 15 χρόνια, προβλήματα συμπεριφοράς και αναπτύξεως άγνωστα παλαιότερα.
Le Point: Παραδείγματος χάριν;
Aldo Naouri: Παρουσιάζουν δυσκολίες σχετικές με την καθυστέρηση της εκμάθησης της γλώσσας, σχολικά προβλήματα, προβλήματα υπερκινητικότητας. Η απόδειξη; Η απίστευτη ανάπτυξη των επαγγελμάτων όπως αυτά που σκοπεύουν σε «αποκατάσταση» και αναφέρονται στην ψυχομετρία ή την ορθοφωνία.
Le Point: Κατά την γνώμη σας, προτού οι γονείς καταφύγουν στον ψυχολόγο, πρέπει να εκπληρώσουν τον καθοδηγητικό τους ρόλο καθόλη την διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Όμως δεν το κάνουν, γιατί;
Aldo Naouri: Στο βάθος αυτής της «αδυναμίας της καθοδήγησης», υπάρχουν δύο βασικά γεγονότα. Το πρώτο είναι ο έλεγχος από το 1975 των γεννήσεων με την αντισύλληψη. Προφανώς με χαροποιεί. Αλλά αλλάζει τα πάντα. Το μωρό δεν είναι πλέον ένα αθέλητο αποτέλεσμα της σεξουαλικής πράξεως, αλλά το αποτέλεσμα της θελήσεως και των δύο, τοποθετούμενο επομένως στην κορυφή του οικογενειακού οικοδομήματος.
Το δεύτερο είναι το πέρασμα την ίδια περίοδο από μια κοινωνία της στερήσεως σε μια κοινωνία της αφθονίας. Προφανώς και αυτό με ικανοποιεί. Όμως σε μια κοινωνία της στερήσεως όπως εκείνη που γνωρίσαμε πριν από το 70, το ενδόμυχο μήνυμα που υπήρχε στην εκπαίδευση ήταν: «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα». Παρείχετο μια κατάσταση που το λιγότερο που μπορούσε να χαρακτηριστεί ήταν αυτή της διάψευσης (ματαίωσης), αυτή που οι ψυχαναλυτές ονομάζουν έλλειψη και που είναι κατά την γνώμη μου ουσιαστική στην εκπαίδευση ενός παιδιού από την ποιο μικρή ηλικία. Σήμερα το μήνυμα της καταναλωτικής κοινωνίας, επομένως και των ίδιων των γονέων είναι «Όχι μόνο μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά όπως και εμείς, έχεις δικαίωμα σε όλα».
Le Point: Υπαινίσσεστε ότι είναι οι μεσαίες τάξεις που πρέπει να αναλάβουν την καθοδήγηση των παιδιών τους.
Aldo Naouri: Απόλυτα. Γιατί αυτές ήταν που ωφελήθηκαν από την αύξηση του πλούτου. Πως να αναθρέψουν τα παιδιά τους μέσα σε μια αφθονία που είναι τόσο νέα; Με κίνδυνο να σοκάρω, σκέπτομαι πως οι ανώτερες τάξεις της κοινωνίας που είχαν αυτή την κληρονομιά και δεν γνώρισαν τον βάρβαρο πλουτισμό, πορεύονται καλλίτερα, γιατί συνεχίζουν να έχουν την διάψευση στην εκπαίδευση, είτε ευχαριστεί είτε όχι τα παιδιά.
Le Point: Η θεωρία σας εφαρμόζεται ίσως στις καλές συνοικίες, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας σήμερα αποκλείεται από την αφθονία. Τα παιδιά των δύσκολων συνοικιών είναι απογοητευμένα και δεν πάνε καλά.
Aldo Naouri: Προέρχομαι και εγώ από την μιζέρια, από την οποία κατάφερα να βγω και δεν είμαι ο μόνος από την γενιά μου. Μεγάλωσα όμως σε μια εποχή όπου το μήνυμα της ήταν: «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να αγωνισθείς για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα». Αυτό που είναι φοβερό, είναι να μεγαλώνεις στη στέρηση και η κοινωνία να σε κάνει να πιστεύεις ότι έχεις δικαίωμα για τα πάντα. Είναι κάτι που μπορεί να σε τρελάνει.
Le Point: Γιατί τόσοι πολλοί γονείς παραπονιούνται, ότι δεν μπορούν να έχουν καθοδηγητικό ρόλο;
Aldo Naouri: Αυτό που θεμελιώνει την καθοδηγητικότητα δεν είναι ο θυμός, δεν είναι τα χαστούκια ή το ξύλο τα οποία καταδικάζω, είναι η ιεραρχία μέσα στην οικογένεια και προπάντων η αίσθηση ότι υπάρχει. Όταν δεν υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία πάνω στο δικαίωμα του καθοδηγείν, όταν δεν χρησιμοποιούμε μεθόδους δελεασμού, τότε ο ρόλος του καθοδηγητή λειτουργεί. Πολλοί γονείς εμπλέκονται σε διαπραγματεύσεις, σε παζάρια με τα παιδιά τους. Όμως διαπραγματευόμαστε με ένα άτομο ίσο με εμάς!
Le Point: Αυτό το άτομο δεν είναι ένα παιδί;
Aldo Naouri: Ένα μικρό παιδί είναι μια προσωπικότητα άξια σεβασμού. Αλλά όχι δεν είναι ακόμη ένας ισότιμος συνομιλητής.
Le Point: Μα δεν είναι δικό σας λάθος, των παιδιάτρων, των ψυχολόγων και των υπολοίπων ειδικών για τα παιδιά, που οι γονείς δεν αισθάνονται ως καθοδηγητές; Τα βιβλία και οι μεγάλες θεωρίες που γνωρίζετε και που εξασκείτε, δεν αποδεικνύουν ότι εσείς είστε που έχετε αποστερήσει αυτό τον ρόλο;
Aldo Naouri: Απόλυτα! Μα μην με βάζετε και μένα μέσα. Όλο μου το έργο, εδώ και τριάντα χρόνια, αποτελείται ακριβώς από την προσπάθεια να πείσει τους γονείς να επανεύρουν την θέση τους και να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους. Είχα πει στην Françoise Dolto*: «Λόγω των απόψεών σας οι γονείς έχουν μουγγαθεί, γι’αυτό τους συμβουλεύω να μην σας ακούν!». Είχε ένα τέτοιο ταλέντο ώστε καθιστούσε τους γονείς παράλυτους. Προτιμώ τους γονείς που κάνουν λάθη, αλλά αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και τα δικαιώματά τους αυτοί «υψηλά ιστάμενοι» και τα παιδιά «χαμηλά», παρά αυτούς που καταφεύγουν στις συνταγές των ψυχιάτρων.
Le Point: Ισχυρίζεστε, εσείς ο φανατικός της ψυχαναλύσεως ότι η θέση που έχει πάρει το υποσυνείδητο μέσα στην κοινωνία μας είναι εμπόδιο στην εκπαίδευση!
Aldo Naouri: Μα η εκπαίδευση δεν είναι διαδικασία θεραπευτική! Είναι μια δέσμευση των ορμών! Η λέξη η οποία μπορεί να κάνει την μεγαλύτερη ζημιά μέσα στις οικογένειες είναι η λέξη «τραυματικός». Φοβόμαστε μήπως την υποστούν τα παιδιά και έτσι υφίστανται πολύ καλά την απογοήτευση, τους εμποδίζουν να μεγαλώσουν…Είναι όπως όταν έρχονται στον παιδίατρο με τα οκτάχρονα παιδιά τους, μαζί με ένα μπιμπερό ή με μια πιπίλα στο στόμα, γιατί ο γονιός δεν ξέρει πώς να το αποτρέψει χωρίς να το «τραυματίσει». Αρκεί να τους το πάρει!
Le Point: Χρησιμοποιείτε λέξεις πολύ σκληρές για τους γονείς, μα είναι προπάντων οι μητέρες που ως συνήθως μέσα στα γραπτά σας, κατηγορούνται για όλα τα κακά. Θα έλεγε κανείς ότι μετά από 40 χρόνια συναναστροφή στο ιατρείο σας, δεν μπορείτε ούτε να τις βλέπετε!
Aldo Naouri: Αντιθέτως, συμπάσχω με την μοίρα τους και θέλω να τις βοηθήσω! Τις έχουν κάτω από μια μεγάλη πίεση αυτή της μητρότητας και εκείνη του επαγγέλματος, που για να κρατηθούν έχουν βρει ένα τρόπο απλό να επιμελούνται του ναρκισσισμού τους: να αγαπιούνται από τα μικρά παιδιά τους ευχαριστώντας τα σε όλα, τιθέμενες καθολοκληρίαν στην διάθεσή τους. Πρόκειται για καταστροφή!
Le Point: Όμως οι σημερινές γυναίκες εργάζονται, επενδύουν έξω από τα παιδιά τους. Πώς μπορούν να τεθούν στην διάθεσή τους;
Aldo Naouri: Προσπαθώντας να ανακτήσουν κάθε βράδυ σε μιάμιση ώρα τις δέκα ώρες της απουσίας τους! Τι λάθος! Προσπαθώ να τις πείσω ότι η παρουσία τους δεν έχει την σημασία που της δίνουν και πως τα μωρά τους, πέντε λεπτά αφότου τις βρήκαν, είναι σαν να τις είχαν όλη την ημέρα. Δεν χρειάζεται κάτι να «ανακτήσουν».
Le Point: Αισθάνεται κανείς την εμπάθεια σας για τους πατεράδες… Είναι λίγο έντονο, μόλις εξήλθαμε από την πατριαρχική κοινωνία, μόλις που άντρας και γυναίκα βιώνουν την ισότητα και παραπονιέστε για τους φτωχούς πατεράδες.
Aldo Naouri: Παραδέχομαι την εμπάθεια. Αλλά ο πατέρας και η μητέρα δεν είναι ίσοι. Οι ενδομήτριες σχέσεις αφήνουν ίχνη ανεξίτηλα στα παιδιά, που γνωρίζουν αμέσως ποια είναι η μητέρα τους από την οποία δεν μπορούν να «απαλαγούν», ενώ ο πατέρας για ένα μωρό είναι ένας ξένος. Η μητέρα οφείλει να επενδύσει στο λόγο της και η κοινωνία να την στηρίξει στην αρμόζουσα θέση της, η οποία δεν είναι ανταλλάξιμη με αυτή της άφωνης μαμάς. Κάνουμε το αντίθετο και όλος ο κόσμος χάνει. Θυμόσαστε την αναφορά του δικαστή Bruel πάνω στην βία στα περίχωρα το 1998. Η διάγνωση ήταν χωρίς
αμφιβολία: έλλειψη του πατέρα!
Le Point: Όμως οι πατεράδες του σήμερα είναι περισσότερο παρόντες, επενδύουν πολύ περισσότερα στα παιδιά τους.
Aldo Naouri: Είναι θαυμάσιο, αλλά για μια φορά ακόμα, αν δεν επενδύσουν και δεν αναγνωρισθούν στον ρόλο τους από την φωνή της μητέρας και ολόκληρη την κοινωνία, αν θεωρούνται σαν δεύτερες μητέρες, δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσουν στην εκπαίδευση του παιδιού. Ένας πατέρας μπορεί να είναι συνέχεια παρών και να μην έχει καθόλου λόγο. Έτσι το βλέπω! Δεν πρόκειται για την εισαγωγή μιας άδειας πατρότητος των δέκα πέντε ημερών με την οποία θα επαναφέρει την θέση του. Είναι ενθαρρυντικό η κοινωνία και οι μητέρες να δεχτούν, ότι ο πατέρας παίζει σπουδαίο διαλεκτικό ρόλο στην εκπαίδευση: ελκύστε τη μητέρα προς την θηλυκότητά της και θρυμματίστε την σχέση μητέρας παιδιού.
Le Point: Αν αυτή η «ανεπάρκεια στην εκπαίδευση» διαιωνίζεται, σε τι κίνδυνους εισέρχεται η κοινωνία;
Aldo Naouri: Ένα άτομο του οποίου η παιδική παντοδυναμία δεν έχει σταματήσει από την συνεχή εκπαίδευση, στην ώριμη ηλικία θα ζει στην αγωνία, στην φιλαυτία και στη μονομανία. Τους αναγνωρίζω αμέσως αυτούς τους ενήλικες! Αν οι γονείς δεν επαναεπενδύσουν στο ρόλο τους, η κοινωνία μας κινδυνεύει με ρήξη στο κοινωνικό ιστό, ο οποίος είναι ήδη παρόν. Κινδυνεύει να μείνει ακυβέρνητη.
Le Point: Στο βάθος ποιο είναι για σας το παιδί το σωστά μεγαλωμένο;
Aldo Naouri: Είναι το ήρεμο παιδί.
*Françoise Dolto (1908 –1988), γνωστή γαλλίδα παιδίατρος και ψυχαναλύτρια που ασχολήθηκε με την
ψυχανάλυση των παιδιών.
Δεν χρειάζεται να πάτε στο διάστημα για να εξερευνήσετε μέρη που δεν έχει πατήσει ποτέ άνθρωπος. Πρόσφατα, μια διεθνής ομάδα επιστημόνων ξεκίνησε μια αποστολή για να ερευνήσει την θαλάσσια βιοποικιλότητα στα βαθιά νερά των ανατολικών ακτών της Αυστραλίας.
Το βάθος του ωκεανού σε αυτά τα μέρη φτάνει τα 4.000 με 6.000 μέτρα. Αυτή η ζώνη βρίσκεται σε ένα αιώνιο σκοτάδι. Η θερμοκρασία κυμαίνεται ανάμεσα στους 2-3 βαθμούς κελσίου και το περιβάλλον είναι πολύ περιορισμένο από άποψη τροφών.
“Η άβυσσος είναι το μεγαλύτερο και βαθύτερο μέρος του πλανήτη, το οποίο καλύπτει την μισή επιφάνεια των ωκεανών και το 1/3 της περιοχής της Αυστραλίας. Ταυτόχρονα, είναι και το πιο ανεξερεύνητο μέρος του πλανήτη”, ανέφερε ο επιμελητής Τιμ Ο’ Χάρα.
Οι ερευνητές έφεραν στην επιφάνεια πάνω από 100 διαφορετικά είδη θαλάσσιας ζωής από τα οποία τα 5 πιστεύεται ότι δεν έχουν ξαναβρεθεί.
Δείτε παρακάτω τα σπάνια είδη θαλάσσιας ζωής που ανακαλύφθηκαν στις ακτές της Αυστραλίας:
1.Κόκκινο ακανθώδες καβούρι
Αυτό το κόκκινο καβούρι έχει μια “πανοπλία” με ακίδες που το προστατεύει από εξωτερικούς κινδύνους.
2. Εξακτινελλίδες
Το μήκος αυτών των σφουγγαριών μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο. Τρέφονται με βακτήρια και άλλους μονοκύτταρους οργανισμούς.
3. Σιπουνκουλοειδές
Αυτό το θαλάσσιο σκουλήκι ζει σε πολύ βαθιά νερά και μοιάζει με φαλλό.
4. Καρχαρίας κόπτης
Αυτό το είδος καρχαρία ζει σε βάθος 1.000 μέτρων και τρέφεται με μεγάλα ψάρια και δελφίνια.
5. Μυστηριώδες ψάρι που ανήκει στην κατηγορία των Λοφιόμορφων και μάλλον πρόκειται για καινούργιο είδος.
6. Ψάρι – Σαύρα
Αυτό το ψάρι ζει σε βάθος 1.500-2.000 μέτρων με ελάχιστο φαγητό.
7. Ψάρι κηλίδα
Αυτό το ψάρι έχει πολύ απαλό δέρμα και περιμένει κρυμμένο το θήραμα του για να το ξαφνιάσει και να το πιάσει.
8. “Απρόσωπο” ψάρι
Αυτό το ψάρι δεν έχει μάτια και ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά πριν από 140 χρόνια.
9. Εξακοράλλια
Αυτοί οι κοραλλιογενείς οργανισμοί ανήκουν στην ίδια ομάδα με τις ανεμώνες και τις τσούχτρες.
10. Οφιουροειδή
Αυτός ο οργανισμός μπορεί να βρεθεί σε όλο τον κόσμο από την Σιβηρία μέχρι την Ανταρκτική/
11. Χταπόδι Ντάμπο
Τα πλοκάμια αυτού του χταποδιού μοιάζουν με τα αυτιά του γνωστού ελέφαντα “Ντάμπο το ελεφαντάκι.”
12. Σκουλήκι – Ζόμπι
Αυτά τα σκουλήκια βρίσκονται συνήθως στα πτώματα φαλαινών τους στα βάθη των ωκεανών.
13. Τεράστια θαλάσσια ανεμώνη
Πρόκειται για ένα από τα πιο παλιά αρθρόποδα που έχουν βρεθεί στον πλανήτη.
14. Αγέλη θαλάσσιων χοίρων
Αυτοί οι μικροί χοίροι χρησιμοποιούν τα πόδια τους που μοιάζουν με σωλήνες για να κινούνται μέσα στην άβυσσο των ωκεανών.
15. Σαρκοβόρα καρκινοειδή
Αυτοί οι οργανισμοί τρώνε οτιδήποτε θρεπτικό βρεθεί στον δρόμο τους.
16. Αχινός που μοιάζει με τηγανίτα
17. Ψάρι – αράχνη
Η όραση αυτών των ψαριών είναι πολύ κακή και βασίζονται στην “αίσθησή” τους για να τραφούν.
Τους ανθρώπους με το πεινασμένο μάτι να φοβάσαι παιδί μου.
Εκείνους που είναι τόσο μίζεροι που δεν κατάφεραν ποτέ να απολαύσουν τίποτα.
Δεν είναι πως δεν τους δόθηκε. Είναι πως αυτό που τους δόθηκε δεν τους έφτανε. Το ήθελαν “όλο” και το ήθελαν “μόνο δικό τους”. Αντί να απολαύσουν το τώρα, την στιγμή, εκείνα που τους δινόντουσαν, εκείνοι θέλανε “κι άλλο”, “παραπάνω”. Και κανείς δεν τους έμαθε πως οι αποκλειστικότητες, είναι για τους δημοσιογράφους και τους εραστές.. όχι για τους φίλους. Όχι για τις παρέες. Όχι για την υπόλοιπη ζωή.
Είναι εκείνοι που ακόμα και το χαμόγελό τους είναι μίζερο και μετρημένο και ποτέ δεν φτάνει από τα χείλια τους στα μάτια τους.
Δεν μπορούν να χαρούν με καμιά χαρά, γιατί για εκείνους η χαρά σου είναι απλά ένα “γιατί όχι εγώ”.
Θα πάρουν τις λέξεις σου, τις εκφράσεις σου, θα υιοθετήσουν εκείνα που εσύ αγαπάς και στο τέλος θα προσπαθήσουν να ζήσουν την ζωή σου.
Μόνο που κανείς δεν τους είπε πως η ζωή σου, δεν ήταν ποτέ στρωμένη με ροδοπέταλα.
Έχεις περάσει δυσκολίες, έχεις πέσει κι έχεις γκρεμοτσακιστεί, έχεις πονέσει κι έχεις ματώσει.
Δεν σου δόθηκε τίποτα απλόχερα και χωρίς κόπο.
Μόνο που κάθε φορά που έπεφτες, σηκωνόσουνα και χαμογελούσες.
Έκλεινες το μάτι στην ζωή και συνέχιζες..
Δεν μοιρολατρούσες. Δεν κοιτούσες δίπλα σου για να προσκοληθείς. Δεν ζήλευες την ευτυχία κανενός.
Μόνος σου την έχτιζες την ζωή σου, κομματάκι κομματάκι.
Κι ήταν μια ζωή που τους χώραγε όλους μέσα της!
Όλους εκτός από τους μίζερους. Εκτός από εκείνους τους κισσούς που ζουν από την ζωή σου.
Όλους εκτός από εκείνους τους αχάριστους που δεν έμαθαν ποτέ να δίνουν αγάπη χωρίς αντάλλαγμα.
Να δίνουν χαρά χωρίς προσδοκία.
Να δίνονται απλόχερα από ψυχής.
Ναι ρε φίλε, αυτούς τους ανθρώπους η δική μου η ζωή, δεν τους χωράει.
Απλά γιατί στην δική μου την ζωή, το “περνάω καλά”, σημαίνει μια μέρα στην θάλασσα με φίλους, μπύρες και ιστορίες. Με γέλια και δάκρυα μα πάνω από όλα με αληθινά χαμόγελα.
Ένα μεσημέρι σε μια πισίνα τα παιδιά μου να δοκιμάζουν τα όρια μου και να με βάζουν να ξεπεράσω αναστολές, φόβους και φοβίες, κάνοντάς με στο τέλος να βουτάω ατρόμητη, από την νεροτσουλήθρα.
Ένα απόγευμα σχεδιάζοντας εικόνες για την καινούρια ιστορία που γράφεται.
Ένα βράδυ στο μπαλκόνι παίζοντας μπιρίμπα μέχρι το πρωί.
Ένα ξημέρωμα στην αγκαλιά του άντρα μου, να μιλάμε για ταξίδια και θάλασσες.
Λυπάμαι μα μεγάλωσα πολύ για να δέχομαι, να ανέχομαι και να αντέχω τους ανθρώπους που ζουν στην μιζέρια, την ζήλεια και την τοξικότητά τους.
Έχει σηκώσει μελτέμι σου λέω… και καθαρίζει πάλι τον ορίζοντα!
Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
