Ένα ακόμη επεισόδιο έρχεται να προστεθεί στο σίριαλ του 22χρονου επιδειξία της Νέας Σμύρνης.

Μετά την προκλητική δήλωση του ίδιου στην αστυνομία ότι έχει απλώς «ένα βίτσιο», αλλά και τη δήλωση του πατέρα του ότι «το παιδί είναι τέλειο», σειρά πήρε η γιαγιά του νεαρού, η οποία βρήκε πιο ευφάνταστο τρόπο να υποστηρίξει το καλό προφίλ του εγγονού της.

«Δεν έχει δώσει κάτι, να είναι τύπος ή αναρχικός ή κάτι. Δεν είναι. Δεν δίνει δικαίωμα» είπε χαρακτηριστικά στο STAR, αναπαράγοντας για μια ακόμη φορά στερεοτυπικές θέσεις ότι οι αναρχικοί είναι εκ φύσεως παραβατικοί σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους, ενώ οι «φοιτητές» δεν δίνουν δικαιώματα.

Τι είπε η γιαγιά του

«Χθες είχε ρεπό δεν δούλεψε. Ήταν με το κορίτσι του. Βγάλανε το σκυλί και γυρίσανε. Όχι ότι είμαι γιαγιά να τον υπερασπιστώ αλλά επειδή εγώ ξέρω, είμαι εδώ μέσα στο σπίτι, εγώ τα ξέρω και τα προγράμματα τους και όλα τους. Διότι έχει και το κορίτσι του, δεν είναι ανάγκη να πάει να κάνει κάτι άλλο. Τι να σας πω. Δηλαδή πέφτω από τα σύννεφα. Εγώ ξέρω ότι έχει ένα ήπιο πλάσμα, μία κοπελίτσα, βγαίνουμε με τα σκυλιά τους, αυτό τον καιρό είναι με τα μαθήματα μέσα εδώ που κάνει. Δεν έχει δώσει κάτι, να είναι τύπος ή αναρχικός ή κάτι. Δεν είναι. Δεν δίνει δικαίωμα. Τίποτα. Το παιδί μας τελειώνει τώρα, φέτος θα τελειώσει μηχανολόγος αεροσκαφών και δουλεύει. Πηγαίνετε να ρωτήσετε στη δουλειά του, στην πλατεία» είπε συγκεκριμένα.

Υπενθυμίζεται ότι ο νεαρός έχει αναγνωριστεί ως θύτης από πέντε διαφορετικές γυναίκες, ενώ ο σάλος δεν έχει κοπάσει μετά τη δημοσιοποίηση του βίντεο όπου φαίνεται να ακολουθεί μια νεαρή γυναίκα μέχρι την πόρτα του σπιτιού της με το μόριο του έξω από το παντελόνι.

Στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Λάρισας συνεχίζει να νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση ο 20χρονος φοιτητής του ΑΠΘ, Γεράσιμος Ιάσονας Γεωργιάδης,που ταξίδευε στο πρώτο βαγόνι του μοιραίου τρένου.

Σημειώνεται, πως από τη μετωπική σύγκρουση ο νεαρός εκσφενδονίστηκε από το παράθυρο του βαγονιού με αποτέλεσμα να τραυματιστεί βαριά στο κεφάλι και από την 1η Μαρτίου δίνει «μάχη» στη ΜΕΘ και αποτελεί τον μόνο επιβάτη από το πρώτο βαγόνι που επιβίωσε.

Η γιαγιά του Γεράσιμου είπε πως ο εγγονός της νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση και παρότι αρχικά υπήρχαν πληροφορίες για ενθαρρυντικές ενδείξεις και ότι θα μπορούσε να αποσωληνωθεί, κάτι τέτοιο-δυστυχώς-δεν ισχύει τελικά…

«Τα ίδια είναι το παιδί… Στείλαμε στο Βοστόνη τις εξετάσεις του και στην πρώτη αξονική μας είπαν ότι είναι νεκρό, στη δεύτερη μας είπαν πως ελαφρώς κάτι δείχνει, καλύτερο θα είναι άλλη αξονική. Τώρα θα στείλω τις εξετάσεις και σε άλλο πανεπιστήμιο για να δούμε τι εξέλιξη θα έχουμε. Είναι βαριά το παιδί μας», είπε αρχικά, μιλώντας στο Star η γιαγιά του 20χρονου Γεράσιμου-Ιάσονα.

Παράλληλα, η γιαγιά του μιλώντας για τον Γεράσιμο είπε πως «ήταν αριστούχος, έβγαλε το μουσικό σχολείο, μάθαινε φτωχά παιδάκια όργανα που δεν είχαν λεφτά.

Ένα αγγελούδι, γελαστό, ζεστό… Εμείς πιστεύουμε στον Χριστό, όλη η οικογένεια και ο γιος μου που ήταν ιπτάμενος εκπαιδευτής στα F-16 και έχει δει θαύματα την ώρα που σκοτώνονταν με τα αεροπλάνα μπροστά του.

Μας είπαν ότι το παιδί δεν είναι καλά, μας είπαν να είμαστε έτοιμοι για όλα. Όλη η Ελλάδα και τα μοναστήρια προσεύχονται. Τον γιο μου τον ξέρουν όλα τα μοναστήρια».

Από το Κέντρο Υγείας του Στρυμονικού Σερρών, μια αξιαγάπητη γιαγιά 107 ετών έκανε την 3η δόση του εμβολίου κατά του κορονοϊού και έστειλε το δικό της μήνυμα για να εμβολιαστούν κι άλλοι.

Με το χαμόγελο στα χείλη, η γιαγιά Παρέσσα, συνοδευόμενη από τον γιό της Γιάννη Ορφανίδη, συνάντησε τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ζήτησαν να βγουν φωτογραφίες μαζί της αφού της έκαναν το εμβόλιο. Εκεί είχε κάνει και τις προηγούμενες δύο δόσεις. Μάλιστα, η υπεραιωνόβια γυναίκα ζήτησε η ίδια από το γιο της να την πάει στο εμβολιαστικό κέντρο λέγοντάς του: «Πρέπει να κάνω το εμβόλιο, πρέπει να ακούμε τους γιατρούς».

Αφού έλαβε την ενισχυτική δόση, μιλώντας στην κάμερα της ΕΡΤ, δήλωσε: «Τα εμβόλια είναι γιατροί, αλλά ο κόσμος δεν πιστεύει. Να κάνουν όλοι το εμβόλιο. Γιατί δεν το κάνουν;». Από τη μεριά του ο διευθυντής του Κέντρου Υγείας του Στρυμονικού Σερρών, Βασίλης Γκόλιας, ανέφερε πως τη γιαγιά Παρέσσα την ξέρουν και την εξυπηρετούν και είναι από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα της περιοχής. Τόνισε, δε, πως «με χαρά συμμετέχουμε στον αγώνα προς την ελευθερία μας».

Έχοντας ζήσει την μικρασιατική καταστροφή έφτασε μικρό κορίτσι στην Ελλάδα και σήμερα ζει στο Λιβαδοχώρι. Συνεχίζοντας την καθημερινότητά της χωρίς αλλαγές, κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού της όπως το πότισμα του κήπου της, με λίγο φαγητό και αρκετό ύπνο προσδοκά να γιορτάσει τα επόμενα γενέθλια της μαζί με τα τέσσερα παιδιά, τα οκτώ εγγόνια, τα δεκαπέντε δισέγγονα και τα έξι τρισέγγονα της.

Δείτε το βίντεο:

Αν και είναι γεννημένη το 1910 και τόσο η μνήμη της όσο και ο συγκροτημένος λόγος της σε προδιαθέτουν πως δεν ξεπερνάει τα 80.

Η κυρ Αγγέλω Καϊάφα είναι η μοναδική μακροβιότερη γυναίκα στην Αχαΐα, που έχει μνήμες από την έναρξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας, που ξεκίνησε από τους Έλληνες αμέσως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο 1914-1918.

Το Istologio G. Mosxou την συνάντησε, με την βοήθεια του ανιψιού της Περικλή Γεραλή, στο χωριό της όπου ζει σήμερα, με την οικογένεια της κόρη της Ελένη στο Πουρναρόκαστρο Πατρών και συζήτησε μαζί της.

Η κυρ’ Αγγέλω είναι ηλικίας 107 ετών, γεννημένη το 1910 και τόσο η μνήμη της όσο και ο συγκροτημένος λόγος της σε προδιαθέτουν πως δεν ξεπερνάει τα 80 χρόνια.

Δεν είναι ο άνθρωπος του ποτού, αλλά ένα μικρό ποτηράκι από την πατραϊκή τεντούρα της αρέσει. Περισσότερο αφού το μπουκαλάκι είναι προσφορά του αγαπημένου ανιψιού της.

«Έπαιρνα από αυτή κάνα μπουκαλάκι σαν κατέβαινα με το ζώο, στο Μαρκάτο, στην Πάτρα, τότε που ήμουν νέα» αφηγείται.

Κατά προτίμηση, από του οινοποιού γερο-Χάχαλη, που έφυγε από τη ζωή σε μεγάλη ηλικία. Το επάγγελμά της ήταν αγρότισσα, αν και ξεκίνησε από μικρή ως τσοπανοπούλα, όπως λέει η ίδια.

Γεννημένη στην Ελεκίστρα, είναι του γένους Παν. Βασιλόπουλου και η κύρια ασχολία της ήταν τα πρόβατα, αλλά γράμματα έχει μάθει μέχρι την τετάρτη Δημοτικού. Η κόρη της Ελένη διαβεβαιώνει πως ξέρει να βάζει την υπογραφή της!

Εκεί στη βοσκή, κάποια μέρα συνέβη το… μοιραίο. Ένα άλλο τσοπανόπουλο, από το παραπάνω χωριό, το Πουρναρόκαστρο, που έβοσκε τα δικά του πρόβατα κοντά της, αφού επί καιρό την πιλάτεψε με προτάσεις να γίνει γυναίκα του, αποφάσισε και την έκλεψε.

«Με έκλεψε ο άντρας μου. Εγώ δεν ήθελα, αλλά ήταν καλό παλικάρι» μας λέει με τρόπο πειστικό.

Και την πήγε στο κοντινό χωριό του, το Πουρναρόκαστρο!

-Μα ολόκληρη απαγωγή γιαγιά, για να σε φέρει εδώ;

-Αμέεε. Εδώ με έφερε. Παντρευτήκαμε το 1938, κάναμε και δύο παιδιά, απάντησε χωρίς δισταγμό.

Κατεβήκαμε στην Πάτρα και δούλεψε ο άντρας μου στα χτήματα, στην Περιβόλα. Είχε νοικιάσει σπίτι και μέναμε. Δεν του άρεσε όμως, τα χρήματα που έπαιρνε ήταν λίγα και μετά από λίγο καιρό ήρθαμε πάλι στο χωριό.

Η μνήμη της οξυμένη.

– Θυμάμαι τον Ασιαστικό Πόλεμο, πολύ καλά. Ήμουν μικρό κορίτσι, τότε, λέει για την Μικρασιατική Εκστρατεία. Και συνεχίζει για να θυμηθεί στιγμές από τον πρώτο βομβαρδισμό της Πάτρας στις 28 Οκτώβρη 1940.

-Βλέπαμε τα αεροπλάνα πάνω από την πόλη και τους καπνούς που σηκώνονταν, από το βομβαρδισμό. Από δω που είμαστε, αργότερα έβλεπα και τα αεροπλάνα που έπεφταν στη θάλασσα, λέει εννοώντας τα γερμανικά υδροπλάνα στο λιμάνι της Πάτρας.

-Στο χωριό μας το καλοκαίρι (σ.σ.: του 1941) ήρθαν οι Ιταλοί στρατιώτες. Εμείς όταν τους είδαμε να έρχονται , έτρεξαν οι άντρες κι έκρυψαν ότι όπλα είχαμε. Ο άντρας μου έκρυψε το όπλο του στις φασολιές, στο περιβόλι μας. Όπως περνούσε ο Ιταλός, μπερδεύτηκε με το όπλο και τότε όλοι άρχισαν να ψάχνουν. Βρήκαν και ένα κοντάκι, παραπέρα. Και κάτι άλλα παλιά όπλα.

Πήραν τον άντρα μου και τρεις-τέσσερις άλλους συγχωριανούς και τους έκλεισαν στην Πάτρα. Στη φυλακή του Μαργαρίτη. Πήγαινα και τον έβλεπα τις Κυριακές. Μετά τον έστειλαν στην Τρίπολη. Τον κράτησαν έξι μήνες και τον έφεραν πάλι στην Πάτρα, στου Μαργαρίτη. Το καλοκαίρι του άλλου χρόνου, τους πήγαν στην Εγλυκάδα, που είχαν κάνει φυλακή το δημοτικό σχολείο. (Σ.Σ.: γιατί είχε πέσει τύφος στου Μαργαρίτη και οι Ιταλοί απολύμαιναν την φυλακή). Μετά την Εγλυκάδα, τον αποφυλάκισαν.

Το 1943 όμως, Μεγάλη Εβδομάδα, πέθανε από την καρδιά του. Λίγο έζησα μαζί του. Έκοβα ξύλα από το χωριό και με το ζώο τα κατέβαζα στην Πάτρα και τα πουλούσα, για να ζήσουμε. Το 1940 είχα κάνει την κόρη μου Ελένη. Το φαΐ μας ήταν λιγοστό, αλλά δεν πεινάσαμε, λέει η κυρ Αγγέλω.

Έτσι συνέχισε και μετά. Μπήκε στη μαναβική. Τότε οι γυναίκες δεν κατέβαιναν στην Πάτρα. Μόνον οι άντρες, αλλά μόνη της τι να έκανε;

Η κυρ Αγγέλω θυμάται έντονα, μετά την κατάρρευση της Ιταλίας, κάτι Ιταλούς πεινασμένους που τριγυρνούσαν στα μέρη του χωριού της, ενώ με την ανάπτυξη του ΕΛΑΣίτικου αντάρτικου, μία ομάδα ανταρτών να συνοδεύουν Γερμανούς αιχμάλωτους και να τους ανεβάζουν στο Παναχαϊκό.

Μεταπολεμικά για να ζήσει, κατέβαινε στην Πάτρα, από το Πουρναρόκαστρο, μέσα από τα μονοπάτια και περνούσε από την άνω Πόλη, με τα χαμηλά σπιτάκια τότε.

Κατέβαινα και περνούσα από το Χαλίλι, από τα Καντριάνικα, από το καμίνι και έφτανα στα Ψηλαλώνια και στο Μαρκάτο, με το ζώο φορτωμένο φρέσκα κηπευτικά.

Και κάτι ακόμη, χαρακτηριστικό της αγάπης της για το λεγόμενο γυναικείο ποτό! Εβρισκόμενη στο νοσοκομείο πρόσφατα, την ερώτησε η γιατρός τι τρώη και αν παίρνει φάρμακα και τις απάντησε: Παίρνω καμιά ασπιρίνι πότε-πότε. Της πρότιναν αν θέλει να τις δώσουν μπανάνα. Της έδωσαν και… δυστρόπησε.

-Εγω δεν ζήτησα από αυτό, είπε. Πίστευε πως θα της έδιναν ποτό μπανάνα!

Πάντως η κυρ Αγγέλω Καϊάφα, με ελάχιστο γλυκόποτο και κυρίως με προτίμηση στην πατραϊκή τεντούρα Χάχαλη, με αρκετή πεζοπορία, λιτή στο φαγητό της και με καθαρό αέρα του χωριού, κοντά στο παράθυρο, που βλέπεις στον κήπο και απέναντι στο τζάκι του δωματίου της, αναγκαίο για τις κρύες ημέρες του χειμώνα, έφθασε αισίως στα 107 έτη ζωής και εάν την δείτε και την συζητήσετε, θα καταλάβετε πως έχει πολύ ζωή ακόμη μπροστά της.

Και μην ξεχάστε να σταματήσετε για να ακούστε καλά την ευχή της:

– «Να πάρετε τα χρόνια μου», θα σας δώσει την ευχή της απλόχερα.

Η κυρ Αγγέλω Καϊάφα με τον ανιψιό της Περικλή Γεραλή, στο κονάκι της, στο Πουρναρόκαστρο Πατρών. Δίπλα της μία τεντούρα «Κάστρο» της πατραϊκής οινοποιίας Χάχαλη. Την ώρα που τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους.

Είναι 100 ετών, ζει στη Μονεμβασιά και προχθές έκανε την τρίτη δόση του εμβολίου κατά του κορονοϊού. Και έχει ένα μήνυμα να στείλει σε όσους φοβούνται να εμβολιαστούν ενάντια στην Covid-19.

Η Eλένη Καλαπόθου θέλησε να κάνει την πρώτη της δόση όταν άνοιξε η πλατφόρμα, σύμφωνα με ρεπορτάζ της ΕΡΤ. Πήγε στο φαρμακείο μόνη της και ζήτησε από την φαρμακοποιό να τη βοηθήσει να κάνει τη διαδικασία για το εμβόλιο. Βιαζόταν γιατί θέλει να ζήσει, ανέφερε χαρακτηριστικά η δημοσιογράφος.

«Ήθελα να πάω να εμβολιαστώ για να μην αρρωστήσω και φύγω μια ώρα αρχύτερα. Είπα και στα εγγόνια και στα παιδιά μου να πάνε και εκείνα να εμβολιαστούν», δήλωσε η γιαγιά Ελένη στην κάμερα της ΕΡΤ. «Δεν φοβήθηκα καθόλου», συνέχισε.

Η γιαγιά Ελένη ζει μόνη της και φροντίζει το σπίτι της, όπως είπε. Έχει νικήσει δύο φορές τον καρκίνο, ενώ κατάφερε να επιβιώσει κατά την μεγάλη πανδημία του 1918, την γνωστή ως Ισπανική γρίπη, όταν έχασε δυο μέλη της οικογένειας της.

Το μήνυμά της σε όσους λένε ότι φοβούνται να κάνουν το εμβόλιο είναι το εξής: «Να μη φοβούνται, να πάνε να το κάνουν για να μην χαθούν τσάμπα ζωές. Εγώ τα ανάγκασα και τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου και τον εαυτό μου. Ό,τι σας λένε οι γιατροί να το κάνετε».

Δείτε το βίντεο:

Πηγή: ertnews