Σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, τα καρύδια έχουν διπλάσιο επίπεδο αντιοξειδωτικών πολυφαινολών από τους άλλους ξηρούς καρπούς και έτσι βοηθούν το σώμα να καταπολεμήσει τις ελεύθερες ρίζες που καταστρέφουν τα κύτταρα και προκαλούν ασθένειες.
Οι ξηροί καρποί όπως τα αμύγδαλα, τα φιστίκια, τα φουντούκια και τα κάσιους είναι επίσης πλούσια σε ακόρεστα λιπαρά οξέα, βιταμίνες και πρωτεΐνες αλλά οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι δεν τρώνε αρκετά, γράφει η Independent.
Στην τελευταία μελέτη, οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σκράντον της Πενσιλβάνια ανέλυσαν την περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικές ουσίες σε διάφορα είδη καρπών με κέλυφος: αμύγδαλα, φιστίκια, φουντούκια, καρύδια Βραζιλίας, καρύδια πεκάν, καρύδια και κάσιους.
Ο επικεφαλής της μελέτης Δρ Joe Vinson είπε: «Τα καρύδια κατατάσσονται πάνω από τα φιστίκια, τα αμύγδαλα, τα καρύδια πεκάν, και τους άλλους ξηρούς καρπούς».
Μια χούφτα καρύδια περιέχει σχεδόν δύο φορές από την ίδια ποσότητα αντιοξειδωτικών οποιωνδήποτε άλλων ξηρών καρπών.
«Η πρότασή μας είναι ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να τρώνε 7 καρύδια την ημέρα» λέει ο επικεφαλής της έρευνας Joe Vinson. Εκείνοι που τρώνε μόνο επτά καρύδια την ημέρα καταναλώνουν 3,7mg περισσότερο βιταμίνης Ε , 5 γραμμάρια περισσότερες φυτικές ίνες, 73mg περισσότερο ασβέστιο , 95mg περισσότερο μαγνήσιο, 157 mg λιγότερο νάτριο , και 260mg περισσότερο κάλιο.
Η κατανάλωσή τους μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης εγκεφαλικών επεισοδίων, εμφραγμάτων καθώς επίσης μειώνει την ολική και την κακή LDL χοληστερόλη του αίματος και περιορίζει την απώλεια οστικής μάζας.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι τα καρύδια βοηθούν επίσης στην ανάπτυξη περισσότερων από τριάντα νευροδιαβιβαστών για τις λειτουργίες του εγκεφάλου. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι τα πλεονεκτήματα ενός καρυδιού, όταν τρώγεται ωμό, είναι πιο αποτελεσματικά.
Συμβουλή
Όλα τα παράνω αυτόματα κατατάσσουν τα καρύδια στην κατηγορία – υπερτροφές (superfoods) της φύσης.
Όμως ΠΡΟΣΟΧΗ! Θωρακίστε τον οργανισμό σας με τους ωφέλιμους καρπούς της φύσης καταναλώνοντας όχι περισσότερο από 7 καρύδια την ημέρα, διότι η υπερβολή ενδέχεται να σας οδηγήσει σε πρόσληψη βάρους.
« Η ευτυχία σε έξυπνους ανθρώπους είναι το πιο σπάνιο πράγμα που ξέρω». – Έρνεστ Χέμινγουεϊ
Η παρουσία ενός πιστού και αγαπημένου συντρόφου, μια σπουδαία οικογενειακή ζωή και μια επιτυχημένη καριέρα, ίσως να μην είναι αρκετά για να αποτρέψουν μια έξυπνη ψυχή να αισθάνεται θλίψη και μελαγχολία.
Ακολουθούν οι 6 πιθανότεροι λόγοι γιατί η ευτυχία φαίνεται να αποφεύγει τους πολύ έξυπνους ανθρώπους:
1. Είναι θύματα της υπερανάλυσης
Πολλοί άνθρωποι με μεγάλο επίπεδο εξυπνάδας σκέφτονται υπερβολικά πολύ και αναλύουν τα πάντα που συμβαίνουν στη ζωή τους, στον περίγυρό τους και πέρα από αυτόν. Η τόση πολλή σκέψη μπορεί να είναι εξαντλητική κάποιες φορές, ιδιαίτερα όταν οι σκέψεις σας, σας οδηγούν σε συμπεράσματα τα οποία σας ενοχλούν και σας απογοητεύουν. Σας βαραίνουν, αλλά δεν μπορείτε να κάνετε κάτι, παρά μόνο να σκέφτεστε και να σκέφτεστε, ανεξαρτήτως του πόσο σας στραγγίζει αυτή η εμπειρία.
Η ικανότητά σας να αναλύετε τα πράγματα είναι πολύ καλή. Όμως, είναι επίσης αλήθεια ότι δεν χρειάζεται να δίνετε προσοχή στα πάντα και να γεμίζετε το μυαλό σας με δυσάρεστες σκέψεις. «Η άγνοια είναι ευτυχία». Αυτή η φράση αληθεύει για ανθρώπους σαν εσάς που μπορούν να δουν μέσα στον άλλον και να αναγνωρίσουν τα πραγματικά του κίνητρα. Χωρίς αμφιβολία, ο κόσμος μοιάζει σαν ένα απογοητευτικό μέρος που το κατοικούν λάθος άνθρωποι.
Για να μην αναφέρουμε και τα συναισθήματα που σας επηρεάζουν σχετικά με τους συλλογισμούς σας με διάφορα φιλοσοφικά προβλήματα, παγκόσμια ζητήματα και τα αιώνια ερωτήματα της ζωής που δεν έχουν απάντηση. Αν μάθετε να αγνοείτε, θα νιώσετε ξένοιαστοι, ευδιάθετοι και χαρούμενοι.
2. Θέλουν να ταιριάζουν τα πάντα με τα υψηλά τους στάνταρ
Οι άνθρωποι με μεγάλο δείκτη ευφυίας είναι πάντα σίγουροι για το τι θέλουν και οτιδήποτε κατώτερο των προσδοκιών τους, αποτυγχάνει να τους ικανοποιήσει. Αυτό δυσκολεύει ακόμα πιο πολύ τα άτομα αυτά να είναι ευτυχισμένα. Αυτό ισχύει για όλα, είτε πρόκειται για κάποια καριέρα, είτε για τις σχέσεις, είτε για οτιδήποτε άλλο συμβαίνει στη ζωή.
Είναι γεγονός ότι δεν παίρνουμε ποτέ όλα αυτά που θέλουμε. Αλλά αυτή η πρακτική γνώση δεν είναι παρούσα σε εκείνους που έχουν ευφυέστατο θεωρητικό μυαλό. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μικρή πρακτική ευφυία και μια ιδεαλιστική ματιά για τον κόσμο που δεν τους βοηθάει καθόλου να τα βγάλουν πέρα μαζί του. Επομένως, όταν ανακαλύπτουν ότι η πραγματικότητα έρχεται σε αντίθεση με τις προσδοκίες τους, αισθάνονται εξαιρετικά απογοητευμένοι.
3. Οι έξυπνοι άνθρωποι κρίνουν τον εαυτό τους πολύ σκληρά
Ένας από τους λόγους της δυστυχίας τους είναι και η τάση τους να είναι εξαιρετικά σκληροί με τον εαυτό τους. Δεν έχει να κάνει μόνο με τις επιτυχίες τους και τις αποτυχίες τους, αλλά με οτιδήποτε τους αφορά. Η βαθιά σκεπτόμενη φύση τους, αναλύει σχολαστικά τη συμπεριφορά τους και τις πράξεις τους και τις συγκρίνει με τα υψηλότερα στάνταρ τους. Παρόλο που αυτό γίνεται χωρίς πρόθεση, αυτή η τάση, τους δίνει ένα καλό λόγο για να κατηγορούν τον εαυτό τους.
Μια πράξη που έκαναν πριν πολλά χρόνια μπορεί ξαφνικά να στοιχειώσει το μυαλό τους και να τους υπενθυμίσει πως απέτυχαν να κάνουν τα πράγματα με τον σωστό τρόπο. Αυτό ενοχλεί το μυαλό τους και χαλάει την διάθεσή τους. Μετά από αυτό μπορούν με δυσκολία να περάσουν τη μέρα τους με χαρά ή να καταφέρουν να κοιμηθούν ήρεμοι το βράδυ.
Αυτά τα είδη των αναμνήσεων σχετικών με τα λάθη του παρελθόντος, είναι συχνά στους έξυπνους ανθρώπους. Η ενοχή και η δυσαρέσκεια γεμίζουν το μυαλό τους. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα είναι αρκετά για να σβήσουν την ευτυχία από τη ζωή τους.
4. Στοχεύουν μεγαλύτερα πράγματα
Δεν μπορούν να ικανοποιηθούν με αυτά που έχουν στη ζωή τους επειδή η μεγάλη τους ευφυία, τους δίνει τη δύναμη να φανταστούν μεγαλύτερα πράγματα. Πάντα ψάχνουν για έναν μεγαλύτερο σκοπό, νόημα, σχέδιο.
Μερικοί από αυτούς παρασύρονται τόσο πολύ από την έντονη φαντασία τους, που τους είναι αδύνατο να απολαύσουν τα καλά πράγματα που έχουν στη ζωή τους. Η συνηθισμένη ζωή είναι τόσο βαρετή για αυτούς και για αυτό το λόγο ψάχνουν για «εξαιρετισμό», που φυσικά δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.
Μήπως πιστεύετε ότι αυτός ο πλανήτης δεν είναι η πραγματική σας κατοικία ή ότι θα έπρεπε να ζείτε σε μια διαφορετική εποχή; Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο για μια έξυπνη, βαθιά σκεπτόμενη προσωπικότητα. Με τέτοιες σκέψεις να κατακλύζουν το μυαλό σας δύσκολα θα είστε χαρούμενοι, όταν δεν μπορείτε να αποδεχτείτε τον κόσμο, ακόμα και την εποχή στην οποία ζείτε.
5. Κανείς δεν τους αντιλαμβάνεται και δεν βρίσκουν άτομα να κάνουν ουσιαστικό διάλογο
Όλοι μας λαχταράμε να μας καταλαβαίνουν πραγματικά οι άλλοι, αλλά οι έξυπνοι άνθρωποι μπορούν πολύ δύσκολα να βρουν κάποιον που να τους καταλαβαίνει. Όταν έχουμε γύρω μας ανθρώπους που μας καταλαβαίνουν, το μισό από το στρες που έχουμε σταματάει να υφίσταται.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο καθησυχαστικό από το να κάνουμε ουσιαστικό διάλογο με κάποιο άτομο που καταλαβαίνει την οπτική μας και τις ιδέες μας πάνω στην προσωπική μας ζωή, την φιλοσοφία, τα παγκόσμια ζητήματα και άλλα πολύπλοκα ερωτήματα. Οι περισσότεροι έξυπνοι άνθρωποι αισθάνονται παρεξηγημένοι και μοναχικοί καθώς συνήθως κανείς δεν εκτιμάει το βάθος της σκέψης τους και τον τρόπο που βλέπουν και αναλύουν τα πράγματα.
Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι οι έξυπνοι άνθρωποι δεν χρειάζεται να κοινωνικοποιούνται τόσο πολύ όσο οι άνθρωποι με μέσο δείκτη νοημοσύνης, για να είναι χαρούμενοι. Ωστόσο, οι έξυπνοι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να συναντάνε ανθρώπους, να επικοινωνούν και να κάνουν απολαυστικές συζητήσεις.
Ενδιαφέρονται περισσότερο να μιλάνε για πράγματα ουσιαστικά και συναρπαστικά παρά για θέματα όπως το φαγητό, ο καιρός ή σχέδια για το σαββατοκύριακο. Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να βρουν κάποιο άτομο που θα ικανοποιήσει την επιθυμία τους για μια εις βάθος συζήτηση. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της υλικής και καταναλωτικής κοινωνίας στην οποία ζούμε.
6. Οι έξυπνοι άνθρωποι συχνά έχουν ψυχολογικά θέματα
Πολλές έρευνες έχουν βρει μια σύνδεση ανάμεσα σε πολύ έξυπνα μυαλά και σε ψυχιατρικές διαταραχές όπως διπολική διαταραχή και κοινωνικό άγχος. Είναι δυνατόν αυτές οι διαταραχές να προκαλούνται από ένα έξυπνο μυαλό; Δεν μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε αυτό, καθώς υπάρχουν τόσα πολλά κρυμμένα μυστήρια για το ανθρώπινο μυαλό που περιμένουν να αποκαλυφτούν από την επιστήμη.
Δεν υποφέρουν όλοι οι έξυπνοι άνθρωποι από διάφορες ψυχικές διαταραχές. Όμως ακόμα και αυτοί που δεν υποφέρουν, είναι επιρρεπείς στην υπαρξιακή κατάθλιψη, η οποία συνήθως προκύπτει από το γεγονός ότι σκέφτονται πάρα πολύ.
Αν συνεχίσετε να σκέφτεστε και να αναλύετε τα πάντα βαθιά, θα ρθει η στιγμή που θα αρχίσετε να σκέφτεστε για τη ζωή και το θάνατο. Το μυαλό σας θα αρχίσει να ψάχνει για το νόημα της ύπαρξής σας και τότε θα αρχίσετε να επαναξιολογείτε τη ζωή σας. Αυτό θα σας στενοχωρήσει, χωρίς προφανή λόγο.
Ο Μήνας Αύγουστος είναι γνωστός και ως μήνας της Παναγίας γιατί στις δεκαπέντε του τιμάται με λαμπρότητα η Κοίμηση της Θεοτόκου. Το Ελληνορθόδοξο έθνος μας και οι ένοπλες δυνάμεις του, τιμούν την Θεοτόκο ως Υπερμάχο Στρατηγό.
«Ο Μήνας Αύγουστος είναι γνωστός και ως μήνας της Παναγίας γιατί στις δεκαπέντε του τιμάται με λαμπρότητα η Κοίμηση της Θεοτόκου. Η ημέρα δηλαδή, κατά την οποία η Παναγία μας εγκατέλειψε, ως άνθρωπος, αυτή τη ζωή και ετάφη στη Γεσθημανή από τους Αγίους Αποστόλους. Η λέξη κοίμηση χρησιμοποιείται στην εκκλησιαστική γλώσσα ως δηλωτική του θανάτου, όχι μόνο για τους αγίους αλλά για κάθε χριστιανό.
Διότι, σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία που θεμελιώνεται στην Ανάσταση του Χριστού, ο θάνατος έχει νικηθεί και δεν έχει εξουσία επί των ανθρώπων…Αν λοιπόν αυτά ισχύουν για κάθε πιστό, πολύ περισσότερο ισχύουν για τη Μητέρα του Θεού, η Κοίμηση της οποίας ονομάζεται στην υμνολογία και μετάσταση, δηλαδή μετακίνηση από ένα τόπο σε άλλο.
Και πραγματικά, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο υμνογράφος, μετέστη προς την ζωήν μήτηρ υπάρχουσα της ζωής. Μετέβη δηλαδή στην αληθινή ζωή, κοντά στον Υιό της, διότι δεν θα μπορούσε να παραμείνει στο θάνατο αυτή που γέννησε τη ζωή. Το γεγονός αυτό επαληθεύτηκε ιστορικά με τη μη εύρεση της σορού της Παναγίας στον τάφο…»
«Το Ελληνορθόδοξο έθνος μας και οι ένοπλες δυνάμεις του, τιμούν την Θεοτόκο ως Υπερμάχο Στρατηγό γιατί σε αμέτρητες περιπτώσεις αποδείχθηκε προστάτις και σωτήρας μας.
Το γνωστό κοντάκιο του Ακαθίστου Ύμνου αλλά και πλήθος αφιερωμάτων σε εικόνες της Παναγίας…είναι αδιάψευστοι μάρτυρες αυτού του γεγονότος. Αξίζει ειδικά να τονίσουμε πως αυτό ακόμη το λάβαρο της επανάστασης, που υψώθηκε στην Αγία Λαύρα το 1821, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κεντητή εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Για να δηλώσει ασφαλώς ότι όπως εκείνη η Κοίμηση προμήνυε την αληθινή ζωή έτσι και το υπόδουλο έθνος θα αποκτούσε την ελευθερία του…»
Δύο δεκαετίες μετά την καθιέρωση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος υπάρχουν ακόμα στα σεντούκια των Ελλήνων δραχμές αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ.
Πριν από περίπου είκοσι χρόνια όλες οι συναλλαγές στην Ελλάδα γίνονταν με τις δραχμές. Μετά ήρθαν τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα του ευρώ. Πολλοί από ότι φαίνεται από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος κράτησαν δραχμές που η αξία τους σήμερα υπολογίζεται στα 477,9 εκατομμύρια ευρώ.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Bloomberg, το ποσό των παλαιών εθνικών νομισμάτων που ακόμη μπορούν να ανταλλαχθούν στις κεντρικές τράπεζες ανέρχεται σε περίπου 8,5 δισ. ευρώ. Με βάση τον παρακάτω πίνακα η Γερμανία συνεχίζει να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσό των παλαιών εθνικών νομισμάτων, καθώς είναι φανερή η αγάπη των Γερμανών στο μάρκο. Η συνολική αξία των γερμανικών νοικοκυριών πλησιάζουν τα 6 δισ. ευρώ. Στην δεύτερη θέση είναι η Ισπανία με ύψος αποταμιεύσεων σε πεσέτες που υπολογίζεται ότι πλησιάζει το 1,8 δισ. ευρώ σε αξία και η Ιταλία με λιρέτες συνολικής αξίας περίπου 1,2 δισ. ευρώ.
Οι λόγοι που τα παλαιά νομίσματα μένουν στα σεντούκια
H Bundesbank, σε αντίθεση με άλλες κεντρικές τράπεζες, έχει πάρει την απόφαση ότι θα ανταλλάσσει επ’ αόριστον τα γερμανικά μάρκα με ευρώ. Στην περίπτωση της Ισπανίας και της Ιταλίας δεν εφαρμόζεται αντίστοιχη πολιτική, καθώς οι κεντρικές τράπεζες των δύο χωρών έχουν πάψει να ανταλλάσσουν τα παλιά εθνικά νομίσματα με ευρώ.
Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της Γαλλίας, στην οποία υπολογίζεται ότι υπάρχουν ακόμη γαλλικά φράγκα αξίας που πλησιάζει το 1 δισ. ευρώ. Σε ό,τι αφορά την Πορτογαλία, έχει πάψει να μετατρέπει νομίσματα του εσκούδο σε ευρώ και τον Φεβρουάριο θα δώσει τέλος και στην ανταλλαγή χαρτονομισμάτων του παλαιού νομίσματος.
Δεν είναι σαφές πόσα από αυτά μπορούν ακόμη να ανταλλαχθούν με ευρώ ακριβώς επειδή δεν είναι ίδια η πρακτική σε όλες τις χώρες. Ακόμη πιο ασαφές είναι όμως το γιατί δεν έχουν ανταλλαχθεί έως τώρα. Ανάμεσα στις πιθανές εξηγήσεις της παράξενης αυτής στάσης των Ευρωπαίων είναι το ενδεχόμενο να ήταν αποταμιεύσεις που ξεχάστηκαν κάτω από στρώματα, ενώ δεν αποκλείεται και η πιθανότητα να διατηρούνται με νοσταλγία, καθώς αποτελούν ενθύμια μιας άλλης εποχής.
Πόσο κοστίζει το κέρμα των 100 δραχμών
Ειδικός εκτιμητής νομισμάτων τονίζει πως υπάρχουν ορισμένα σπάνια νομίσματα μεγάλης αξίας που όμως δεν βρίσκονται στα χέρια των πολιτών. Τα νομίσματα των 100 ή λιγότερων δραχμών, μπορεί μεν να πωλούνται στο διαδίκτυο, όμως η αξία τους είναι μηδαμινή, με την αντικειμενική τους αξία να είναι στα 2 ευρώ, το ένα κιλό αυτών.
Βέβαια, υπάρχουν ελάχιστα νομίσματα των 100 δραχμών με τον Μέγα Αλέξανδρο που κοστίζουν 3.000 ευρώ έκαστο, όμως η πλειοψηφία των Ελλήνων μάλλον δεν τα έχει δει ποτέ της. Υπάρχουν 15 νομίσματα που κόπηκαν το 1990 σε PROOF κατάσταση και αυτά αξίζουν 3.000 το καθένα, όμως βρίσκονται ήδη στα χέρια συλλεκτών και όχι σε κουμπαράδες περασμένων δεκαετιών.
χ
Και όμως η Ελλάδα είχε κυκλοφορήσει χαρτονόμισμα των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών, το οποίο είχε την υπογραφή του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Ξενοφών Ζολώτα. Βέβαια, η αξία του δεν ήταν αυτή που αναγράφεται, αλλά ήταν σχεδόν μηδενική.
Το παραπάνω τραπεζογραμμάτιο κυκλοφόρησε στις 3 Νοεμβρίου του 1944, μία περίοδο υπερπληθωρισμού που η Ελλάδα βρισκόταν υπό κατάρρευση. Το νόμισμα είχε απαξιωθεί. Στην πορεία τυπώθηκαν και άλλα αντίστοιχα των 2 δισεκατομμυρίων, των 5, των 25 ακόμα και των 200.
Φυσικά, αν τότε είχες αυτό το χαρτονόμισμα δεν ήσουν πάμπλουτος. Σε μια προσέγγιση με βάση τη χρυσή λίρα Αγγλίας σήμερα η πραγματική του αξία δεν θα ξεπερνούσε τα 10 λεπτά του ευρώ! Το χαρτονόμισμα του δισεκατομμυρίου μετά από λίγες μέρες αποσύρθηκε από την αγορά. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την γερμανική κατοχή στην Ελλάδα, έγιναν δύο μεταρρυθμίσεις στο νόμισμα της Ελλάδας, ώστε να αποκτήσει η χώρα ένα σταθερό νόμισμα.
Η πρώτη μεταρρύθμιση έγινε τον Νοέμβριο του 1944 και η ισοτιμία της υποτιμημένης δραχμής ορίστηκε σε 50.000.000.000 παλιές δραχμές για κάθε 1 νέα δραχμή, ενώ η δεύτερη μεταρρύθμιση σημειώθηκε μία δεκαετία αργότερα, το 1954, όταν η δραχμή αντικαταστάθηκε ξανά με μία νεότερη, με αναλογία 1.000 δραχμές προς 1 νέα.
Ο τύπος αυτός συνδυάζει μερικά σπάνια χαρίσματα: Ισχυρή ηγετική στόφα, αποφασιστικότητα, κύρος, περηφάνια και ….ψαρωτικό στυλ. Πατάει στα πόδια του καλά και το δείχνει.
Επιπλέον φαίνεται να έχει καλή οργανωτική αντίληψη, αν κρίνει κανείς ότι παρέλαβε ένα χάος και μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να κάνει την πατρίδα του να σταθεί στα πόδια της. Η Ρωσία ξαναβρήκε την ιστορική της αίγλη στο μέγεθος και την διεθνή επιρροή που της αναλογεί.
Επομένως γιατί να μην τον προτιμούν οι Ρώσοι; Επειδή η μέθοδος διακυβέρνησης του, διακρίνεται και από ορισμένα αυταρχικά χαρακτηριστικά; Φοβούμαι ότι αυτό είναι γνώρισμα μεγάλων ηγετών, ακόμη και σε σύγχρονες δημοκρατίες όταν καλούνται να επιβάλουν συνθήκες τάξης υπό αντίξοες συνθήκες ή να συμμαζέψουν εξαιρετικά…ξεχειλωμένες καταστάσεις.
Και για αυτήν ακριβώς την αδιαμφισβήτητη ικανότητα του ο Βλαδίμηρος Πούτιν σαρώνει σε δημοφιλία και στην Ελλάδα. Όχι επειδή είναι καλός φίλος μας, αλλά επειδή «έναν τέτοιο ηγέτη θα θέλαμε να είχαμε».
Το γιατί δεν είναι καλός φίλος μας σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Οι δύο λαοί είναι αναμφισβήτητα κοντά. Και λόγω κοινού θρησκευτικού δόγματος και λόγω παραδοσιακών δεσμών φιλίας.
Σαφώς και δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι θα ρθει ο Μόσχοβος και το «ξανθό γένος» να πολεμήσει για να διώξει τον Τούρκο και να μας στείλει …στη Κόκκινη Μηλιά.
Ακόμη και σε συνθήκες του παρελθόντος όπου η Τσαρική Ρωσία ήταν σε θέση να μας βοηθήσει ουσιαστικά, δεν το έκανε πάντα. Η τουλάχιστον δεν το έκανε…ολόψυχα. Ορισμένες φορές μάλιστα το απέφυγε. Πούλησε την Ελλάδα για λόγους δικού της γεωστρατηγικού συμφέροντος.
Κακά τα ψέματα η σημερινή επίσημη Ρωσία είναι πολύ πιο κοντά στην Τουρκία απ΄ότι στην Ελλάδα και αυτό οφείλεται σε μία σειρά λόγων που σχετίζονται ασφαλώς και με την ατολμία ή την εθελοδουλία, αν θέλετε, των τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων.
Η υπαγωγή στο μνημόνιο ευνούχισε πλήρως την ικανότητα προσαρμογής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής σε μία πολυπολική κατεύθυνση που θα επέτρεπε την καλύτερη εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων. Στην θεωρία κλείναμε το μάτι στη Μόσχα και στην πράξη κλείναμε την πόρτα σε οποιαδήποτε ρωσική επένδυση ή επιρροή.
Με μοναδική φωτεινή εξαίρεση την θητεία Καραμανλή όπου επιχειρήθηκε μία σοβαρή ενεργειακή σύμπραξη με την Ρωσία,(και είχε ως αποτέλεσμα την πτώση του τότε Ελληνα πρωθυπουργού με το …fake news σκάνδαλο του Βατοπαιδίου), οι ελληνικές ηγεσίες έταζαν φιλίες, αγάπες και όλων των ειδών τα φούμαρα προς τον Πούτιν. Μέλι-μέλι, αλλά από… τηγανίτα τίποτα!
Σταδιακά δημιουργήθηκε ένα τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης του Ρώσου ηγέτη προς τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης ασφαλώς και της σημερινής «αριστερής». Ελλειμμα φοβούμαι, απολύτως δικαιολογημένο.
Δεν θα σταθώ στις φαιδρότητες του αμερικανόπληκτου Τζέφρει που αντί να ζητήσει οικονομική βοήθεια, την ώρα που είχε το πιστόλι στον κρόταφο, μιλούσε για την κλιματική αλλαγή κάνοντας τον Μεντβέντεφ να τον χαρακτηρίσει επιεικώς… «αλλοπαρμένο». Ο Πούτιν ποτέ δεν τον πήρε σοβαρά. Η μεγάλη ζημιά όμως έγινε με την κυβέρνηση Σαμαρά. Που δεν είχε το θάρρος να πει εξ αρχής ότι οι δανειστές της έχουν δέσει τα χέρια και παρίστανε ότι ήταν έτοιμη να πουλήσει την ΔΕΠΑ στην Gazprom!
Δυό τρείς φορές έφερε τον ισχυρό άνδρα του ρωσικού κολοσσού, Αλεξέι Μίλερ στο Μαξίμου και το δούλεμα έπεφτε σύννεφο! Δεν καταλάβαιναν οι καψεροί ότι Gazprom ίσον Κρεμλίνo!
Υπάρχουν βέβαια και οι σημερινοί. Που νόμιζαν ότι θα στείλουν τον Λαφαζάνη να αρπάξει 5-6 δις, χωρίς αντάλλαγμα. Και σήμερα έχουν γίνει πεκινουά της Μέρκελ και του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα.
Υπάρχει γενικώς και ένα παγιωμένο νομοτελειακό θεώρημα ότι «ανήκουμε εις την Δύσιν» και απαγορεύεται να …ξενοκοιτάζουμε. Μια τραγική ένδεια διπλωματικής ευελιξίας όπως αυτή που διαθέτει η Κύπρος και σήμερα παρά την «τιμωρία» από τους ρωσοφοβικούς δανειστές είναι δεύτερη πατρίδα πολλών Ρώσων(ακόμη και Ρωσικό κόμμα υπάρχει εκεί!).
Δεν ισχυρίζομαι, προς Θεού, ότι αν είχαμε κάνει ένα ουσιαστικότερο άνοιγμα προς τη Μόσχα σήμερα θα είχαμε, εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης ή ασπίδα στις αρπακτικές διαθέσεις της Τουρκίας. Απλά οι Ρώσοι ιστορικά, ψυχικά και συναισθηματικά μας ταιριάζουν περισσότερο από τους ξεδιάντροπους Γερμαναράδες. Και το στυλ διακυβέρνησης Πούτιν ίσως να ταίριαζε καλύτερα στις ανάγκες της σημερινής Ελλάδας…
Ένα στολισμένο καράβι στο σπίτι δίνει μια νότα λίγο πιο ζεστή, πιο νοσταλγική και σίγουρα, πολύ πιο ελληνική. Γιατί καλό το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου, αλλά, όπως και να το κάνουμε, το καραβάκι μάς θυμίζει άλλες εποχές, πιο αθώες και ανέμελες.
Πού βρίσκονται, όμως, οι ρίζες της παράδοσης του στολισμού καραβιού, τις μέρες της γέννησης του Χριστού; Και γιατί το χριστουγεννιάτικο δέντρο κατάφερε να εκτοπίσει το καράβι από τα ελληνικά σπίτια και τις πλατείες; Η ιστορία μάς πάει αρκετά πίσω και οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα είναι πιο απλές από όσο θα νόμιζε κανείς.
Στολισμένο καράβι στον Πειραιά, από προηγούμενα Χριστούγεννα
Η Ελλάδα είναι ευλογημένος τόπος. Ευλογημένος με το δώρο της θάλασσας και του απέραντου γαλάζιου. Και οι Έλληνες αγαπήσαμε από νωρίς τα μυστήρια και τα μυστικά της και βαλθήκαμε να την κατακτήσουμε. Έτσι, η Ελλάδα υπήρξε, ιστορικά, χώρα ναυτικών. Και είναι ακόμα, έχοντας βιώσει έντονα όσα καλά, αλλά και κακά φέρνει η θάλασσα, στο πέρασμα των χρόνων.
Λογικό ήταν, λοιπόν, η καθημερινότητα των κατοίκων της να περιστρέφεται γύρω από το υγρό στοιχείο. Γεγονός που ήταν, μάλιστα, εντονότερο πριν αρκετές δεκαετίες, όταν σχεδόν από κάθε σπίτι, θα έλεγε κανείς, ο πατέρας ή ο γιος -πολλές φορές και οι δύο- έλειπαν “στα καράβια”, παλεύοντας για το ψωμί της οικογένειας. Και τα Χριστούγεννα δεν μπορούσαν να διαφέρουν.
Τα παιδιά που έμεναν πίσω, οπλισμένα με πολλή φαντασία, συνήθιζαν να κατασκευάζουν μόνα τα παιχνίδια τους, χρησιμοποιώντας ό,τι είχαν πρόχειρο· συνήθως, ξύλο και λίγο χαρτί ή κουρέλια. Τα περισσότερα κατέληγαν να φτιάχνουν το παραδοσιακό, πλέον, καραβάκι, εμπνευσμένα από τα μακρινά ταξίδια των αγαπημένων τους προσώπων και τη νοσταλγία να τα ξαναδούν.
Τα κάλαντα με τη συνοδεία στολισμένου καραβιού, στη Σύρο, παραμονή Χριστουγέννων
Δεν μας είναι ξένη η εικόνα παιδιών (ή και μεγαλύτερων) να γυρνάνε από πόρτα σε πόρτα για να πούνε τα κάλαντα, κρατώντας στα χέρια ένα τέτοιο, χειροποίητο καραβάκι. Στολισμένο με χρωματιστά χαρτιά και σχοινιά, γέμιζε από γλυκά και χριστόψωμα από τους γείτονες. Αν και το συγκεκριμένο έθιμο έχει ατονίσει, κρατάει ακόμα στα νησιά, από όπου και προέρχεται.
Το καραβάκι ενδεχομένως να συμβόλιζε, όχι μόνο την προσμονή των παιδιών για αντάμωση με τους συγγενείς τους, αλλά και τη δική τους αγάπη για τη θάλασσα. Παράλληλα, μικρά καραβάκια είχαν τον ρόλο και ενός τιμητικού καλωσορίσματος για τους Έλληνες θαλασσοπόρους που επέστρεφαν στα σπίτια και τις οικογένειές τους, καθώς και τάματος για να είναι ασφαλείς στα άγρια κύματα.
Ως τέτοιο βρήκε, σιγά – σιγά, μεγαλύτερη θέση και μέσα στα σπίτια των Ελλήνων – κυρίως όσων ασχολούνταν με τη θάλασσα – και καθιερώθηκε το έθιμο του στολισμού του. Όπως, όμως, επισημαίνει ο συγγραφέας Δημήτριος Λουκάτος, το καραβάκι ήταν, συχνά, συνυφασμένο με την αίσθηση του αποχωρισμού και με δυσάρεστες αναμνήσεις και δεν μπόρεσε να εδραιωθεί ως γιορτινό σύμβολο.
Καραβάκια αντί για τα συνηθισμένα αστέρια στόλισαν την πόλη της Καρδίτσας πριν κάποια χρόνια
Για τον λόγο αυτό, ήταν εύκολο να αντικατασταθεί, αργότερα, από το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου, το οποίο απαλλαγμένο από τέτοιους συσχετισμούς στις συνειδήσεις των Ελλήνων, κατάφερνε να πλαισιώσει ιδανικά συνεστιάσεις θαλπωρής, με παρόντα όλα τα μέλη της φαμίλιας και να τονώσει τον οικογενειακό τους χαρακτήρα.
Ακόμα κι έτσι, όμως, το έθιμο με το καραβάκι άντεξε για αρκετά χρόνια μετά το… ντεμπούτο του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην ελληνική πραγματικότητα. Το πρώτο δέντρο στην Ελλάδα -πιθανότατα ένα έλατο- στολίστηκε το 1833, στα ανάκτορα του βασιλιά Όθωνα, στο Ναύπλιο. Παρόλα αυτά, μόλις τη δεκαετία του 1950 κατάφερε να μπει μαζικότερα στα ελληνικά σπίτια.
Το παραδοσιακό καράβι και το πιο σύγχρονο δέντρο συνυπάρχουν αρκετές φορές σε ελληνικές πλατείες
Πάντως, κυρίως ανάμεσα σε ναυτικούς, ψαράδες και θαλασσοπόρους, το έθιμο με το στόλισμα καραβιού κρατάει ακόμα γερά. Ίσως και σαν μία μορφή τάματος στον Άη Νικόλα, προστάτη άγιο των ναυτικών, ο οποίος γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου, για μπουνάτσες τη νέα χρονιά.
Τα καραβάκια, λοιπόν, εξακολουθούν να στολίζονται σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας – περισσότερο στα νησιά. Και αν και πιο σπάνια από τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία στροφή αρκετών δήμων στην παράδοση, με καράβια να κάνουν την εμφάνισή τους σε όλο και περισσότερες πλατείες της χώρας.
Το στολισμένο καράβι, λένε ότι, συμβολίζει την καινούρια πλεύση του ανθρώπου στη ζωή, μετά τη γέννηση του Ιησού. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, τα καραβάκια που θα στολιστούν φέτος, σε όλη τη χώρα, να δώσουν νέα πλεύση στη χώρα το 2019, να την ταξιδέψουν σε ήρεμα νερά και να μας δείξουν τον δρόμο για ένα καλύτερο αύριο. Το 2018 ήταν φουρτουνιασμένο.
Chanel, Prada, Hermès: Γιατί οι Έλληνες αγαπούν την πολυτέλεια
Η κρίσης της πολυτέλειας δεν αγγίζει την ελληνική αγορά – Ανάπτυξη 13,2% μεταξύ 2018 και 2022
Την ίδια στιγμή που η πολυτελής μόδα βρίσκεται σε μια ιστορική καμπή στις μεγάλες αγορές σε όλο τον κόσμο, καθώς οι καταναλωτές αποφεύγουν τα είδη πολυτελείας, η αγορά προσωπικών ειδών πολυτελείας παρουσίασε στην Ελλάδα αξιοσημείωτες επιδόσεις το 2022, επιτυγχάνοντας καθαρές πωλήσεις συνολικού ύψους 509,8 εκατ. ευρώ, με μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 13,2% μεταξύ 2018 και 2022.
Εξάλλου σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Bain & Co, «η καταναλωτική βάση της αγοράς πολυτελείας αναμένεται να επεκταθεί σε 500 εκατομμύρια άτομα μέχρι το 2030. Αυτοί οι καταναλωτές διψούν για μοναδικά προϊόντα και εμπειρίες και θέτουν τις στρατηγικές VIC (Very Important Client) των εμπορικών σημάτων σε υπερδιέγερση».
ο νεοπαγές κατάστημα της Chanel επί της Βουκουρεστίου 13, στην Αθήνα
Λάμπει η Chanel και με τη «βούλα»
Μοναδικό ορόσημο για τη Chanel αποτέλεσε το 2023, καθώς ήταν η χρονιά που ο γαλλικός οίκος υπό την καθοδήγηση της οικογένειας Wertheimer και του γονικού οργανισμού Mousse Investments Limited, αποφάσισε να οριστικοποιήσει και επισήμως τη μακρόχρονη αλλά άτυπη συνεργασία που διατηρούσε με την Αγγελική Τσίγκα Κασνακίδη.
Από το 1994 και επί τρεις δεκαετίες η επιχειρηματίας γνώρισε στην ελληνική αγορά την μοναδική ιστορία της γαλλικής μάρκας που έφερε την υπογραφή της εμβληματικής Coco Chanel και πλέον η σύναψη συμφωνίας με την εμπορική εισαγωγική εταιρεία Linea Piu, οδήγησε από πέρυσι στην ανάθεση αποκλειστικής αντιπροσώπευσης.
Η διοίκηση της εταιρείας με στοχευμένες κινήσεις προέβη στην κατασκευή δύο νέων καταστημάτων στην Αθήνα (Βουκουρεστίου 13) και στη Μύκονο (στην τουριστική περιοχή του (Nammos Village), ενώ επένδυσε σε νέα κανάλια προβολής και διανομής και μετέφερε την έδρα της από την οδό Σέκερη στην Βουκουρεστίου.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην οικονομική έκθεση της Linea Piu συμφερόντων της οικογένειας Κασνακίδη, οι κινήσεις αυτές είχαν ως αποτέλεσμα οι πωλήσεις το 2023 να αυξηθούν κατά 136,83% σε σχέση με την προηγούμενη χρήση.
Συγκεκριμένα, ο κύκλος εργασιών ανήλθε στο ποσό των 27,87 εκατ. ευρώ, όταν το 2022 είχε κυμανθεί περί τα 11,77 εκατ. ευρώ.
Το μικτό αποτέλεσμα ανήλθε σε 14,78 εκατ. ευρώ αυξημένο κατά 121,48% σε σχέση με το 2022, ενώ ακόμη μεγαλύτερη ήταν η άνοδος στα κέρδη.
Τα EBITDA αυξήθηκαν κατά 204,86% και ξεπέρασαν τα 10,65 εκατ. ευρώ ενώ τα καθαρά κέρδη μετά φόρων ενισχύθηκαν κατά 220,39% και κυμάνθηκαν περί τα 8,1 εκατ. ευρώ.
Τα κέρδη μετά φόρων παρουσίασαν αύξηση σε σχέση με την προηγούμενη χρήση σε ποσοστό 220,39% και σε αξία 5.583.745 ευρώ, ενώ τα κέρδη ανά μετοχή άγγιξαν τα 624,41 ευρώ για το 2023 και 194,89 για το 2022.
To κατάστημα της Prada επί της Βουκουρεστίου 17
Εδραίωση της Prada στην εγχώρια αγορά
Πάνω από 15 χρόνια συμπληρώνει στην ελληνική αγορά το ιταλικό brand του Mario Prada μέσα από την παρουσία του με τον ελληνικό βραχίονά του. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, βρέθηκε μπροστά σε μια σειρά από προκλήσεις που αφορούσαν την ελληνική οικονομική κρίση, τις επιπτώσεις της πανδημίας και την επακόλουθη αλλαγή των καταναλωτικών τάσεων.
Παρόλα αυτά οι Έλληνες αποδείχθηκαν μια αξιόπιστη βάση, σύμφωνα και με τις οικονομικές καταστάσεις του 2022. Το μερίδιο των καταναλωτών στη νεότερη γενιά αυξήθηκε σημαντικά, όπως και οι πωλήσεις των ψηφιακών καναλιών πωλήσεων καθώς και των εγχώριων καταναλωτών. Γεγονός που οδήγησε τον όμιλο να εφαρμόσει μια πολυκάναλη μετασχηματιστική στρατηγική για να επιτύχει το brand awareness και τη δέσμευση των πελατών της μάρκας.
Οι πωλήσεις της ελληνικής θυγατρικής του πολυτελούς οίκου μόδας το 2021 ξεπέρασαν ακόμη και το προπανδημικό 2019, αγγίζοντας τα 3,851 εκατ. ευρώ από 1,948 εκατ. ευρώ το 2020 και 3,620 εκατ. ευρώ το 2019.
Σε επίπεδο κερδοφορίας, η εταιρεία έκλεισε τη χρήση με πολύ μικρή ζημιά 685 ευρώ κυρίως λόγω των υψηλών χρηματοοικονομικών εξόδων έναντι ζημίας 633 χιλ. ευρώ το 2020.
Στην έκθεση διαχείρισης με υπογράφουσα τότε την Alessandra Cozzani, οι καλές επιδόσεις συνεχίζονται και εφέτος, καθώς το πρώτο εξάμηνο του 2022 «είχε πολύ θετική τάση στις πωλήσεις με αύξηση περίπου 57% σε σύγκριση με το έτος 2019 παρά την αβεβαιότητα στην παγκόσμια οικονομία που προκάλεσε η σύγκρουση Ρωσίας – Ουκρανίας».
Το τρίτο τρίμηνο του έτους έκλεισε με αύξηση πωλήσεων 44% σε σύγκριση με το προπανδημικό έτος 2019 και η ανάπτυξη αυτή επιβεβαιώθηκε το τελευταίο τρίμηνο του έτους όταν ο τζίρος αυξήθηκε περίπου 30% σε σύγκριση με το τελευταίο τρίμηνο του 2019.
Συνολικά το οικονομικό έτος 2021 έκλεισε με αύξηση 98% σε σχέση με το προηγούμενο έτος όταν τα καταστήματα έκλεισαν για συνολική περίοδο 107 ημερών και 6% σε σύγκριση με το έτος 2019.
Σε κίνηση-κλειδί για την εδραίωσή της στην ελληνική αγορά αναδείχθηκε η αγορά του κτιρίου όπου βρίσκεται το κατάστημα από την ημέρα έναρξης λειτουργίας του το 2008, στη Βουκουρεστίου 17.
«Αυτή η σημαντική στρατηγική απόφαση του Ιουνίου 2021 ελήφθη με σκοπό την εδραίωση της εμπορικής θέσης του ομίλου Prada στην Ελλάδα», αναφέρεται στην έκθεση.
Η επένδυση ύψους 19 εκατ. ευρώ έχει χρηματοδοτηθεί εξ ολοκλήρου με νέα εισφορά κεφαλαίου συνολικού ποσού 20 εκατ. ευρώ εκ των οποίων 1,5 εκατ. ευρώ έχουν διατεθεί σε μετοχικό κεφάλαιο και 18,5 εκατ. ευρώ σε υπέρ το άρτιο.
Το πρώτο τρίμηνο του 2022 η εταιρεία προέβη σε μία ανανέωση του καταστήματος με στόχο να ενισχύσει την αναγνωρισιμότητα της εμπορικής επωνυμίας και να κάνει την τοποθεσία πιο ελκυστική για τους πελάτες. Ενώ από τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, ως διαχειριστές εμφανίζονται η Mara Brognoli και Maria Viola Grimaldi.
Το κατάστημα της Hermès Grece στη γωνία Σταδίου και Βουκουρεστίου, στο City Link
Αύξηση πωλήσεων της Hermès Grece
Υπό την καθοδήγηση του Luc Hennard, Regional Managing Director για Ευρώπη και Μέση Ανατολή, η ελληνική θυγατρική του γαλλικού οίκου Hermès άγγιξε τα 13,6 εκατ. ευρώ σημειώνοντας αύξηση 23,2% σε σχέση με τα 11 εκατ. ευρώ το 2021.
Όπως επισημαίνεται στις οικονομικές καταστάσεις του 2022, το κόστος των πωληθέντων διαμορφώθηκε στο ποσό των 7,33 εκατ. ευρώ, έναντι 6,05 εκατ. ευρώ, με αποτέλεσμα το μικτό κέρδος επί των πωλήσεων να κυμανθεί στο 46,06% επί των πωλήσεων έναντι 45,15% της προηγούμενης χρήσης.
Ακόμη πιο εντυπωσιακές ήταν οι επιδόσεις του εμβληματικού καταστήματος στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Βουκουρεστίου, στο City Link, όπου διατίθενται οι εμβληματικές τσάντες Birkin και Kelly, τα φημισμένα μεταξωτά μαντήλια και γραβάτες, τα ακριβά αρώματα και τα δερμάτινα είδη που φέρουν την σφραγίδα της παράδοσης του σελοποιού Thierry Hermes.
Τα προ φόρων κέρδη να ενισχύθηκαν κατά 29% στα 3,1 εκατ. ευρώ έναντι 2,4 εκατ. ευρώ το 2021, ενώ τα καθαρά κέρδη ανήλθαν σε 2,4 εκατ. ευρώ έναντι 1,9 εκατ. ευρώ το 2021, εμφανίζοντας άνοδο κατά 28,4%.
Δύο χρόνια πριν, όταν το λιανεμπόριο είχε μπει στο σκοτεινό τούνελ της πανδημίας, ο τζίρος της Hermès Grece είχε κλείσει στα 7,63 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας μείωση κατά 28,49%, με τα καθαρά αποτελέσματα (μετά από φόρους) να διαμορφώνονται σε κέρδη 434.826 ευρώ, καταγράφοντας πτώση κατά 72,81%.
Η θετική πορεία των μεγεθών της Hermès διατηρείται και τη φετινή χρονιά, με βάση τις επιδόσεις που δημοσίευσε η μητρική εταιρεία, η οποία στο πρώτο εξάμηνο του 2023 εμφανίζει αύξηση εσόδων 25% στα 6,7 δισ. ευρώ και 36% ενίσχυση στην καθαρή κερδοφορία η οποία ανήλθε σε 2,2 δισ. ευρώ.
Η παράδοση να χτίζονται οι εκκλησίες του Προφήτη Ηλία σε βουνά και σε υψώματα είναι ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο σε όλη την Ελλάδα.
Αν και ο Προφήτης Ηλίας είναι μια σημαντική μορφή της Παλαιάς Διαθήκης, το συγκεκριμένο έθιμο έχει βαθιές ρίζες τόσο στη χριστιανική πίστη όσο και σε αρχαιότερες παραδόσεις που σχετίζονται με τη λατρεία των κορυφών.
Ο Προφήτης Ηλίας θεωρείται προστάτης της βροχής, της βροντής και της αστραπής. Σύμφωνα με τη Βίβλο, συχνά εμφανίζεται σε ψηλά βουνά και λόφους, όπου συνομιλεί με τον Θεό ή εκτελεί θαυματουργές πράξεις. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι όταν ανέβηκε στο όρος Χωρήβ, όπου συνάντησε τον Θεό. Έτσι, οι βουνοκορφές έγιναν συνδεδεμένες με την παρουσία του και θεωρούνται ευλογημένες τοποθεσίες για να ανεγείρονται ναοί στη μνήμη του.
Επιπλέον, πολλοί λαογράφοι επισημαίνουν ότι η συνήθεια αυτή σχετίζεται και με την αρχαία ελληνική παράδοση. Πριν τον χριστιανισμό, οι αρχαίοι Έλληνες έχτιζαν βωμούς στους θεούς τους στις κορυφές των βουνών, ιδιαίτερα σε όσους σχετίζονταν με τα καιρικά φαινόμενα, όπως ο Δίας. Με την εξάπλωση του χριστιανισμού, η λατρεία αυτή ενσωματώθηκε στη νέα θρησκεία και τοποθετήθηκε στο πρόσωπο του Προφήτη Ηλία, ο οποίος ταυτίστηκε με τις δυνάμεις της φύσης και το στοιχείο της φωτιάς.
Η πρακτική πλευρά, επίσης, έπαιξε ρόλο στην επιλογή τοποθεσίας. Από τις κορυφές των βουνών, οι κάτοικοι μπορούσαν να παρακολουθούν τον καιρό, να προστατεύουν τα χωριά τους από εισβολείς και να αισθάνονται πιο κοντά στον ουρανό και το θείο. Οι εκκλησίες αυτές, πολλές φορές, λειτουργούσαν και ως παρατηρητήρια ή σημεία συγκέντρωσης σε δύσκολες εποχές.
Τέλος, οι γιορτές του Προφήτη Ηλία στα βουνά έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις τοπικές κοινότητες. Η ανάβαση στην εκκλησία γίνεται με πανηγυρικό χαρακτήρα, ενώ διατηρούνται έθιμα που συνδυάζουν τη θρησκευτική κατάνυξη με το πανηγύρι, το μοίρασμα φαγητού και την ενίσχυση των κοινωνικών δεσμών. Έτσι, οι εκκλησίες του Προφήτη Ηλία στα βουνά αποτελούν όχι μόνο θρησκευτικά αλλά και πολιτισμικά ορόσημα της ελληνικής παράδοσης.
Ο Προφήτης Ηλίας είναι ένας από τους αγαπημένους της Ορθοδοξίας και με το όνομά του έχουν συνδεθεί πολλές παραδόσεις. Ποιος είναι όμως ο Προφήτης Ηλίας και ποια παράδοση τον συνδέει με εκκλησίες που βρίσκονται σε υψόμετρο;
Ο Ηλίας ο Θεσβίτης ήταν ένας εξέχων Ισραηλίτης προφήτης του Θεού. Ήταν γιος του Σωβάκ και καταγόταν από ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής της Γαλαάδ που πιθανόν ονομαζόταν Θέσβη. Κατοικούσε στη γη Γαλαάδ και έδρασε στα χρόνια του βασιλιά Αχαάβ, κατά τον 9ο-10ο αιώνα ΠΚΧ.
Το όνομα Ηλίας αποτελεί ελληνική μεταφορά του αντίστοιχου εβραϊκού ονόματος Ελιγιαχού το οποίο σημαίνει «Ο Θεός μου είναι ο Ιεχωβά» ή «Ο Ιεχωβά Είναι Θεός». Αναφορές στον Ηλία περιέχονται και στο Κοράνιο. Υπήρξε εξαιρετικά δραστήριος, δυναμικός και θαρραλέος προφήτης, ενεργώντας ως αντιπρόσωπος του Θεού.
Σε πολλές περιοχές, ιδιαίτερα στη Θράκη και τη Μακεδονία, ο προφήτης Ηλίας θεωρούνταν κύριος της βροχής, των βροντών και των κεραυνών. Αυτό εξηγείται από τα γεγονότα που εξιστορούνται στην Παλαιά Διαθήκη για την ξηρασία που επέβαλε ο Ηλίας και το μετά τριετία άνοιγμα του ουρανού για να ξαναπέσει βροχή.
Οι χωρικοί μάλιστα της Βόρειας Θράκης, πού ήρθαν στην Ελλάδα το 1923 και εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Μακεδονία, πρόσφεραν στον άγιο «κουρμπάνι». Ο κίνδυνος από την κάψα του ηλίου, αλλά και από την καλοκαιρινή νεροποντή, συνδέθηκε με τον προφήτη Ηλία.
Στις κορυφές των βουνών, όπου βρίσκονται πάντα τα εκκλησάκια του, ο προφήτης Ηλίας αντικατέστησε το Δία των αρχαίων μας προγόνων, το Δία τον νεφεληγερέτη, τον κύριο του ηλίου, αλλά και της αστραπής, της βροντής και των ανέμων, μ’ ένα λόγο, το ρυθμιστή των καιρικών συνθηκών.
Υπάρχει, βέβαια, μία ακόμη θεωρία σύμφωνα πάντοτε με την λαϊκή παράδοση, ότι ο Αϊ-Λιας ήταν ναύτης που η θάλασσα προσπάθησε πολλές φορές να τον πνίξει και όταν βαρέθηκε τα ταξίδια, αποφάσισε να βρει ένα μέρος που να μην ξέρουν τι είναι θάλασσα και καράβι.
Έτσι, λοιπόν σύμφωνα με την παράδοση, πήρε ένα κουπί στον ώμο και τράβηξε για τη στεριά και όποιον συναντούσε τον ρωτούσε τι είναι αυτό που κρατάει στα χέρια του και όσο του απαντούσαν «κουπί», τραβούσε ψηλότερα.
Όταν κάποτε έφτασε σε ένα ψηλό βουνό συνάντησε έναν τσοπάνη και τον ρώτησε τι ήταν αυτό που βαστούσε. Ο τσοπάνης το κοίταξε καλά καλά και ύστερα του είπε «ξύλο είναι». Ο Αϊ-Λιας γέλασε ικανοποιημένος και έμεινε από τότε κοντά στους ανθρώπους των βουνών και όπως αναφέρει η παράδοση «Στένει ολόρθο το κουπί, χτίζει μια καλύβα και αποφασίζει να μείνει εκεί όλη του τη ζωή. Για τούτο τον Άγιο Ηλία τον βάνουν πάντα στα ψηλώματα».
Το ότι οι Εβραίοι πρέπει να απέχουν πλήρως από την κατανάλωση χοιρινού αναφέρεται στο… Λευιτικό και στο Δευτερονόμιο της Παλαιάς Διαθήκης.
Η απαγόρευση είναι παλαιότερη κατά αρκετές εκατοντάδες χρόνια της αντίστοιχης του Κορανίου, αλλά οι συνθήκες που οδήγησαν σε αυτές τις απαγορεύσεις είναι λίγο πολύ οι ίδιες.
Σε πολλούς πολιτισμούς, το γουρούνι θεωρούνταν απεχθές, γιατί κυλιέται στη λάσπη και τρώει περιττώματα, ενώ στην Παλαιά Διαθήκη χαρακτηρίζεται ακάθαρτο γιατί δε μηρυκάζει, δεν τρέφεται δηλαδή με χορτάρι.
Ωστόσο, πολύ πριν από την εγκατάσταση των Εβραίων στη Χαναάν, στη γη που βρίσκεται δυτικά του ποταμού Ιορδάνη, οι άνθρωποι εκεί έτρωγαν χοιρινό. Σε ανασκαφές έχουν βρεθεί οστά χοίρων που χρονολογούνται 5.000 χρόνια πριν.
Ορισμένα από αυτά προέρχονται από θυσίες, άρα οι χοίροι θα πρέπει να θεωρούνταν ιερά ζώα. Είναι πιθανό η αντίθεση προς τη θρησκεία των Χαναανιτών να οδήγησε τους Εβραίους νομοθέτες να απαγορεύσουν αυστηρά το χοιρινό.
Και αυτο που δεν ειναι γνωστό σε πολλούς: Ακούγεται ένα: Γραάάπππ!, ένας θόρυβος από βαρύ μαχαίρι πάνω σε ξύλο. Μετά και δεύτερο πιο δυνατό, και τρίτο πιο χαλαρό. Κοιτάς και βλέπεις την ίδια και απαράλλαχτη κίνηση σαν τον παραδοσιακό χασάπη που κόβει το σφάγιο κομμάτια πάνω στο χοντρό κυκλικό ξύλο… (από ευκάλυπτο)
Ας παρατηρήσουμε πως η όλη διαδικασία έχει μια μυσταγωγία, εκπέμπει έναν φόβο. Όπως και το ίδιο ‘γκράπ’ που κάνει ο χασάπης όταν κόβει με τη μανιάρα πάνω στο ξύλο. Πολλοί γουρνοπουλάδες καμαρώνουν πως ξέρουν να κόβουν ‘ακριβώς’ όσο τους ζητήσεις , ‘στο γραμμάριο’.—Ποιός το φαντάζονταν πως υπάρχει και ένας άλλος πολύ σημαντικός λόγος που είναι δημοφιλής η γουρνοπούλα, εκτός από την νοστιμιά της.
Η γουρνοπούλα ήταν αντίσταση των Ελλήνων προς την Παλαιά Διαθήκη και προς τους Μουσουλμάνους Τούρκους.
Βιβλίο 3ον, Λευιτικόν, 11 κεφάλαιο, στίχοι: 4, 6,7,8, 22 Ο Κύριος (Γιαχβέ) μίλησε στον Μωυσή και του είπε: αυτά τα ζώα μπορείτε να τρώτε απ΄ όσα υπάρχουν πάνω στη γη. Κάθε πλάσμα που έχει χωρισμένη την οπλή και έχει σχισμή στις οπλές και αναμασάει την τροφή. Να μην τρώτε την καμήλα επειδή αναμασάει την τροφή αλλά δεν έχει χωρισμένη οπλή. Το λαγό, επειδή αναμασάει την τροφή αλλά δεν έχει χωρισμένη την οπλή, Επίσης το γουρούνι επειδή έχει χωρισμένη την οπλή, αυτό όμως δεν αναμασάει την τροφή. Είναι ακάθαρτο για εσάς. Δεν πρέπει να τρώτε καθόλου απ το κρέας τους, ούτε να τα αγγίζετε όταν είναι νεκρά. Είναι ακάθαρτα για σας. (…) Και συνεχίζει: από τα φτερωτά που περπατούν με τα τέσσερα και κάνουν άλματα (ενν: τα έντομα) μπορείτε να τρώτε μόνο την αποδημητική ακρίδα και την φαγώσιμη ακρίδα, και τον γρύλο, κλπ.
Η Παλαιά Διαθήκη,-λοιπόν, -ένα ιερό βιβλίο-, απαγορεύει το χοιρινό και το λαγό (τα πιο νόστιμα κρέατα) και μας λέει να τρώμε ακρίδες και γρύλους! Αυτό κάνουν οι μουσουλμάνοι και μερικοί εβραίοι. Δεν το κάνουν επειδή τάχα είναι αδηφάγο και παμφάγο ζώο και δείχνει ‘βρώμικο’ καθώς κυλιέται στις λάσπες. Αλλά επειδή λέει έτσι η θρησκεία τους.
Επειδή δεν αναμασά την τροφή, ενώ έχει χωρισμένα δάχτυλα.ο Μωάμεθ ήθελε να μοιάσει του Μωυσή κάνοντας ένα ψευτοθαύμα, και έθαψε ασκιά με νερό, ώστε να χτυπήσει το ραβδί και να βγεί νερό. Αλλά πήγαν τα γουρούνια και του τα χάλασαν, γι αυτό τα καταράστηκε, και είπε να μην τα τρώνε.
Τα παλαιά τα χρόνια, επί τουρκοκρατίας, αν έτρωγες αρνί ερχόταν ο Τούρκος και στο έπαιρνε, αλλά αν έτρωγες γουρνοπούλα ούτε καν πλησίαζε, από απόσταση!….Ο μόνος νομός στην Ελλάδα που τρώνε τόση γουρνοπούλα καθημερινά, και τις έχουν και επί των δρόμων είναι η Μεσσηνία.
Και περισσότερο η Τριφυλία: Κυπαρισσία-Κοπανάκι, κλπ. Κι αυτό ως έθιμο, ως ανάμνηση για όσα πέρασαν απ τους Τούρκους και ως υπόμνηση πως από εδώ ξεκίνησε η επανάσταση του 21. Η γουρνοπούλα τότε ήταν είδος αντίστασης, και τρόπος επιβίωσης.
Ο Κωστής Παλαμάς που έμεινε ένα χρόνο στην Άνω Πόλη Κυπαρισσίας, λέει πως όλα τα σπίτια είχαν πολλά γουρούνια, που γύριζαν και ελεύθερα στους δρόμους τρώγοντας ότι βρίσκανε μπροστά τους.
Ο νόμος που τα απαγόρευε να είναι ελεύθερα δεν μπορούσε να εφαρμοστεί. Και λέει επί λέξει: δοκίμασε να εφαρμόσεις τον νόμο, δεν θα τα καταφέρεις: αρκαδιά κλαίουσα τα χοιρίδια αυτής…
