Μία ανάρτηση Ρώσου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δίνει μία εξήγηση για το λόγο που ο λαός της Ρωσίας συσπειρώνεται γύρω από τον Βλαντιμίρ Πούτιν εδώ και δεκαετίες.

Σε αυτή την ανάρτηση γίνεται μία αναφορά της κατάστασης που παρέλαβε ο Πούτιν το 2000 όταν ανέλαβε τα ηνία της χώρας και που βρίσκεται η Ρωσία σήμερα. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον:

ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΟΥ ΜΟΝΟΥ

Θυμάμαι καλά αυτήν την σύνοδο κορυφής.

Ήταν μόνος στο τραπέζι. Ήταν μόνος σε όλες τις εκδηλώσεις των G20 στην Αυστραλία, και όταν συνειδητοποίησε πλήρως τον ρόλο του, απλώς σηκώθηκε και έφυγε, ευχαριστωντας και σφίγγοντας τα χέρια μόνο με τον επικεφαλής της αστυνομικής συνοδείας.

Πόση βρωμιά, φήμες, λάσπη και κουτσομπολιά, δέχτηκε καθ όλη την διάρκεια της θητείας του.

“Δεκάδες παλάτια του Πούτιν”, “δισεκατομμύρια στους λογαριασμούς του Πούτιν”. Οι καλύτερες υπηρεσίες πληροφοριών στον κόσμο αναζητούν τα μεγάλα περιουσιακά στοιχεία του Προέδρου της Ρωσίας εδώ και πολλά χρόνια, και αφού δεν βρίσκουν τίποτα, έβαλαν όλες τους τις δυνάμεις, για να απομονώσουν και να εκδιώξουν, τους “φίλους του Πούτιν”.

Και τι γίνεται με αυτόν ; Γιατί δεν συγκεντρώνει μια ομάδα δημοσιογράφων, για να διαψεύσει τα ατελείωτα ψέματα εναντίον του ;

Επειδή δεν χρειάζεται.

Εμφανίστηκε το 1999, όταν όλος ο κόσμος άκουγε την Ρωσία ως χώρα, μόνο με το υποτιμητικό συνοδευτικό : “Ρωσική χρεοκοπία”.

Το ΑΕΠ είναι 195 δισεκατομμύρια δολάρια και το εθνικό χρέος είναι 190 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ο Πούτιν ανέλαβε μια χρεοκοπημένη χώρα, της οποίας η αξία ενεργητικού, ήταν ουσιαστικά ίση με το εξωτερικό χρέος της.

Πώς έφτασε στο τώρα η απομονωμένη, χρεοκοπημένη Ρωσία, από την εποχή ανάληψης του Πούτιν ;

Μόνο για το έτος των κυρώσεων 2017, το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 2,7% και ανήλθε στα 3 τρισεκατομμύρια 445 δισ. δολάρια.

Μιλούν οι δύο αριθμοί.

▪︎ΑΕΠ 1999 – 195 δισ. δολάρια

▪︎ΑΕΠ 2017 – 3 τρισεκατομμύρια 445 δισ. δολάρια

Αυτοι οι αριθμοί είναι το τίμημα της απομόνωσης του Πούτιν

Θα προσθέσω τον εαυτό μου.

Θυμάμαι πολύ καλά την Ρωσία χωρίς τον Πούτιν.

Η εκτέλεση του κοινοβουλίου, ο ήχος των τανκς και των τεθωρακισμένων οχημάτων, βροντούσε την νύχτα κάτω από το παράθυρο της Babushkinskaya, όπου έμενα. Ο στρατός με πλήρη εξοπλισμό, σε όλη την Μόσχα. Λίμνες αίματος πολιτών στο πεζοδρόμιο. Το πτώμα περαστικού με το κεφάλι του τσακισμένο από το τανκ στο δρόμο.

Εχεις δει ; Εγώ έχω δει.

Ο πόλεμος στην Τσετσενία και τόσα ταξίδια εκεί με τις ειδικές δυνάμεις. 7 χρόνια κατακτουσαμε φανατικά το πραγματικό Αϊκίντο στο Ντιναμό.

Ρομά, με το παρατσούκλι “Κομπλιν” ένας μεγαλόσωμος άνδρας κάτι κάτω των 2 μέτρων.

2 φοβερές πληγές : “σηκώνομαι και επιστρέφω”.

Τα αγόρια είπαν πώς παρέδωσαν την Τσετσενία σε διεθνείς τρομοκράτες.

▪︎Προδοσία και μνησικακία αξιωματικών, διακίνηση ναρκωτικών, τόνοι δολλαρίων για δωροδοκίες. Μπροστά στα μάτια μας, πέθαιναν τα αγόρια που οι προδότες τα έστειλαν να σφάξουν, για να δημιουργήσουν δυσαρέσκεια, στην χώρα.

▪︎ Έχετε συναντήσει ποτέ την τρέλα των μητέρων να ρίχνονται υστερικά στο μεταλλικό κουτί του φαγητού ;

▪︎Ξεχάσατε το Nord – Ost, που συνέβη χάρη σε διεφθαρμένους αστυνομικούς που επέτρεψαν σε στρατιωτικά φορτηγά με τρομοκράτες, εκρηκτικά και όπλα, να περάσουν ανεξέλεγκτα σχεδόν στο κέντρο της Μόσχας, για 2-3 χιλιάδες δολλάρια.

▪︎Ξεχάσατε το σχολείο στο Μπεσλάν.

Όταν παιδάκια όμηροι έπιναν τα ούρα τους, για να μην πεθάνουν από την δίψα

▪︎Όταν οι ειδικοί μας αξιωματικοί θυσιάστηκαν, καλύπτοντας το παιδί που δραπέτευσε από το παράθυρο.

▪︎Ανεργία, χιλιάδες επιχειρήσεις κλειστές, καθηγητές εμπορεύονταν στις αγορές, δημόσιοι υπάλληλοι δεν έπαιρναν μισθούς για χρόνια.

Στο κέντρο της Μόσχας πυροβολήθηκα απο γκάνγκστερ. Πυροβολισμοί, κραυγές τραυματιών, πτώματα δίπλα σε αυτοκίνητα. Κι εσύ, με καθαρό κοστούμι και λευκό πουκάμισο, σέρνεσαι με το στομάχι σου κάτω από τον τοίχο του σπιτιού στην λάσπη κατά μήκος της μάντρας στην γωνία, για να μην γίνεις ενα απο τα στατιστικά της “φυσικής μείωσης του πληθυσμού”.

Στην δεκαετία του 1990, χάσαμε περισσότερο πληθυσμό από ότι στα χρόνια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου.

Δεν σου το είπαν τα κανάλια ;

Εσύ δεν θυμάσαι ; Εγω θυμάμαι.

Ο Πούτιν δεν είναι άγγελος και δεν τον εξιδανικεύω. Θα αποτίσω όμως φόρο τιμής σε αυτόν τον άνθρωπο.

Θυμάμαι ποιος σταμάτησε όλη αυτήν την εξόντωση. Και μερικές φορές θέλω να ρωτήσω αυτούς που επικρίνουν και ρίχνουν λάσπη σε αυτόν τον άνθρωπο :

ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΕΣΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ;

ΤΙΠΟΤΑ.

Πηγή: Clinker CM, olympia

Καυγάδες, κόντρες αλλά και όπλα, ναρκωτικά και παραβατικές συμπεριφορές – Είναι αυτονόητο ότι αν είσαι ράπερ θα μπλέξεις κάπως με το νόμο; Το γράφει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις τους;

Η παραβατικη συμπεριφορα

To 2001, o Puff Daddy δεν δίστασε να πυροβολήσει μέσα σε ένα κατάμεστο κλαμπ του Μανχάταν που οδήγησε στον τραυματισμό 3 ανθρώπων. To 2007 o Lil Wayne συνελήφθη και πέρασε 7 μήνες στη φυλακή για κατοχή ναρκωτικών. Ο Gucci Mane πλάκωσε στο ξύλο έναν concert promoter το 2008.

Στην Ελλάδα, έχουμε σε μικρότερο βαθμό, τηρουμένων των αναλογιών, αντίστοιχες καταστάσεις με τους τράπερ που θέλουν να αποδείξουν πως είναι κι αυτοί κακά παιδιά.

Οι καυγάδες του Snik σε κλαμπ της Κατερίνης, το ξυλοφόρτωμα Light και Snik στα Mad Awards, η σύλληψη του Tranos λόγω οπλοκατοχής, όλα περνούν από μπροστά μας σαν ειδήσεις, λες και είμαστε στο Bronx. Ο Thug Slime συνελήφθη πέρυσι στα διόδια της Θήβας για ναρκωτικά.

Τα beefs

Η ραπ δεν είναι εγγενώς βίαιη και οι διαφωνίες των ράπερ γεννιούνται από ποικίλες αιτίες: αποτυχημένες επιχειρηματικές σχέσεις, προσβολές, ζήλια, προδοσία, αφοσίωση, για την τιμή των όπλων.

“Το μεγαλύτερο μέρος της τρέχουσας ραπ έχει παραιτηθεί από τον περίπλοκο λυρισμό για τα πιασάρικα hooks και τις πνευματώδεις ατάκες. Οι κόντρες το αλλάζουν αυτό. Οι κόντρες μπορεί να γίνουν άσχημες, αλλά αναδεικνύουν επίσης το καλύτερο σε κάθε ράπερ, στιχουργικά – κανένας ράπερ δεν θέλει να έχει ένα κακό diss κομμάτι” γράφει το High Snob Society. Φυσικά, ό,τι ξεκινά λεκτικά, γρήγορα μπορεί να καταλήξει σε ξυλίκι στην αληθινή ζωή.

“Τα Beefs δελεάζουν τους MC να ανεβάζουν διαρκώς το level της δουλειάς τους για τον αντίπαλό τους, καθώς και να διασκεδάζουν τους θαυμαστές με μοναδικούς και δημιουργικούς τρόπους. Η λυρική επίθεση του Nas ήταν τόσο μοχθηρή που όχι μόνο ξεκίνησε ξανά την καριέρα του αλλά έγινε ξανά viral” έγραφαν τα περιοδικά για τα beefs των ράπερ.

Και μπορεί μια κόντρα να ξεκινήσει ως απλώς διασκεδαστική… ανταγωνιστικότητα, όμως πολύ συχνά οι καλλιτέχνες είχαν επαγγελματικά ή προσωπικά προβλήματα μεταξύ τους. Οι μπουνιές στα Mad Awards ήταν κάπως η προαναγγελθείσα με χίλιους τρόπους κατάληξη της κόντρας τους, που ούτως ή άλλως κρατά χρόνια, μεταξύ του Snik και του Light.

Αναπόφευκτα θα ξεπεραστούν οι γραμμές. Οι οικογένειες, οι φίλοι και οι σχέσεις πάντα θα εμπλέκονται. Ο Drake ανέφερε την αρραβωνιαστικιά του Pusha στο “Duppy Freestyle” και έπειτα ο Pusha αποκάλυψε πολλά για την προσωπική ζωή του Drake που ο δεύτερος δεν ήθελε με τίποτα να γίνουν γνωστά.

“Φυσικά και μπορεί να υπάρξει ράπερ χωρίς beef. Ο FY, ο Immune, ο Lil Barty δεν έχουν κάνει κάποιο beef. Και σε παγκόσμιο επίπεδο, ο Lil Uzi Vert και όλοι οι artists π.χ. που κάνουν feel good μουσική δεν beef-άρουν με κανέναν. Απλώς, στην Ελλάδα μιλάμε για πολλούς ανθρώπους μαζεμένους σε λίγα τετραγωνικά, δεν είναι όπως στην Αμερική, που ο ένας είναι στην Ατλάντα, άλλος στη Νέα Υόρκη και άλλος στην Φλόριντα, εδώ οι μισοί βρίσκονται στην Αθήνα, οι άλλοι μισοί στη Θεσσαλονίκη και ό,τι κι να γίνει, θα πέσει ο ένας πάνω στον άλλο.

Οπότε, γίνεται να είσαι ράπερ χωρίς beef, αλλά εξαιτίας του μεγέθους της χώρας μας και της σκηνής είναι πολύ δύσκολο να μην έρθεις σε ρήξη και κόντρα με κάποιον. Τα πράγματα θα αγριέψουν κι άλλο τα επόμενα χρόνια γιατί έχουν πέσει μέσα σε αυτή την κατσαρόλα των ράπερ πολλά διαφορετικά στοιχεία, real Gs, φυλακόβιοι, μπράβοι, φλώροι που το παίζουν μάγκες, έχουν μπει και τα οπαδικά μέσα, και αυτό, όσο ανακατεύεται, κάνει την κατάσταση πιο εκρηκτική και κάποια στιγμή θα γίνει το μπαμ. Το ραπ για αρκετούς ανθρώπους είναι συνυφασμένο με την παραβατικότητα και την εγκληματικότητα, δεν είναι αστείο γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Σχεδόν όλοι οι ράπερ πλέον έχουν κάποιον τέτοιο από πίσω τους” έλεγε ο Light σε συνέντευξή του στη LIFO.

Κάποιες κόντρες είναι ασήμαντες, κάποιες είναι βαθιά προσωπικές. Κάποια τελειώνουν με την ελπίδα πως δεν θα ξανασυμβεί τίποτα αντίστοιχο, άλλες γίνονται για το θεαθήναι. Όπως και να έχει, βλέποντας τα γεγονότα, η ραπ σκηνή είναι η σκηνή που έχει “δώσει” τις περισσότερες κόντρες – και ένα beef που καταλήγει σε ξύλο φέρνει αρκετό clout σε έναν ράπερ – που ούτως ή άλλως “πατάει” επάνω στην παραβατική συμπεριφορά ως φιλοσοφία…