Ένα τροχαίο που είχε σημειωθεί τον Μάρτιο του 2015, στη λεωφόρο Κηφισίας, με ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν τέσσερα νεαρά παιδιά, είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο.

Η 25χρονη σήμερα Γεωργία Καλτσή μαζί με τον 22χρονο φίλο της Αποστόλη Τσαούση, και δύο ακόμη φίλες τους ήταν μαζί στο όχημα, το οποίο ξέφυγε από την πορεία του στη Λεωφόρο Κηφισίας, προσέκρουσε σε υποκατάστημα Τράπεζας και τυλίχθηκε στις φλόγες.

Τρία χρόνια μετά, η 25χρονη βρίσκεται καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο, ωστόσο θυμάται τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από τη μοιραία βραδιά, που τελικά απέβη μοιραία για τον φίλο της, ο οποίος έχασε τη μάχη για τη ζωή κατά τη νοσηλεία του. Η τραγική ειρωνεία είναι πως τα τέσσερα παιδιά είχαν βγει για να γιορτάσουν τα γενέθλια μίας από τις κοπέλες, χωρίς να φαντάζονται τη συνέχεια που τους επεφύλασσε η μοίρα. Η Ηλιάννα, που είχε και τα γενέθλιά της, καθόταν στη θέση του συνοδηγού, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί πολύ σοβαρά.

Μιλώντας στη βραδινή εκπομπή του ALPHA «Μετά τα μεσάνυχτα», η Γεωργία περιέγραψε τις πρώτες στιγμές μετά το μοιραίο τροχαίο, την προσπάθειά της να απεγκλωβιστεί από το φλεγόμενο αυτοκίνητο και να βοηθήσει τους φίλους της, χωρίς όπως είπε να σκεφτεί στιγμή ότι δεν μπορεί να κουνήσει τα πόδια της. Ανέφερε μάλιστα, πως το δερμάτινο μπουφάν που φορούσε απεδείχθη σωτήριο μιας και την προστάτευσε από σοβαρά εγκαύματα.

Το χρονικό της τραγωδίας

«Εκείνο το βράδυ ήμουν έξω μαζί με τους φίλους μου και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε το βράδυ μας, κάνοντας μια έκπληξη στην αγαπημένη φίλη Ηλιάννα η οποία είχε τα γενέθλιά της εκείνο το βράδυ. Πήγαμε, έσβησε τα κεράκια της τούρτας και μετά έπρεπε να γυρίσουμε σπίτι. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε την Κηφισίας. Στην επικίνδυνη στροφή μετά το ύψος του ΚΑΤ συνέβη το τροχαίο. Πιστεύω ότι ήταν η κακή στιγμή. Χάνει τον έλεγχο ο οδηγός του αυτοκινήτου και αυτό καρφώνεται στην είσοδο του υποκαταστήματος της τράπεζας. Προσπάθησε ο Αποστόλης να ισιώσει το αμάξι αλλά το αυτοκίνητο γύρισε 180 μοίρες και είχε ήδη πάρει φωτιά», λέει χαρακτηριστικά.

Επίσης, αναφέρθηκε στον «φύλακα-άγγελό» της, τον οδηγό ταξί, Γιώργο Παππά, τον οποίο και ευχαρίστησε δημόσια, ο οποίος -όπως είπε- ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν στο σημείο και τη βοήθησε να μην χάσει τις αισθήσεις της προκειμένου να μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

Ο 22χρονος Αποστόλης

«Δεν πίστεψα ούτε μια στιγμή ότι κάποιος από τους φίλους μου είχε πεθάνει. Δεν έγινε κάποια έκρηξη αλλά σκεφτόμουν πως αν γίνει έκρηξη καλύτερα να πεθάνω χωρίς να καταλάβω τίποτα. Οι περαστικοί μας βοήθησαν ενώ στη συνέχεια ήρθε και η πυροσβεστική. Τους έλεγα: “τραβήξτε με γιατί έχω κολλήσει και δεν μπορώ να βγω”. Ήταν δύσκολο να μας απεγκλωβίσουν. Ο φύλακας άγγελος μου ήταν ένας ταξιτζής που μου κράταγε το χέρι και μου έλεγε να μην λιποθυμήσω. Πρώτη βγήκα εγώ από το αμάξι γιατί είχα τις αισθήσεις μου. Στη συνέχεια με έβαλαν στο ασθενοφόρο και θυμάμαι ότι σε κάθε λακκούβα της Κηφισίας ένιωθα την πλάτη μου να σπάει, και μόλις πέρασα την είσοδο του νοσοκομείου έχασα τις αισθήσεις μου», προσθέτει η 25χρονη.

«Μου έδιναν 1% πιθανότητα να ζήσω»

«Ένα μήνα με είχαν σε καταστολή κι όταν ξύπνησα από το κώμα με ενημέρωσαν για το θάνατο του Αποστόλη. Μάλιστα, μου έδιναν 1% πιθανότητα για να ζήσω. Πίστευα ότι επειδή έχω εγκαύματα δεν μπορώ να κουνήσω τα πόδια μου και δεν πίστεψα ποτέ ότι εγώ θα ήμουν σε αμαξίδιο μετά από ένα χτύπημα. Μου είχαν πει ότι όλοι οι φίλοι μου είναι καλά αλλά τελικά μου έλεγαν ψέματα. Όταν έμαθα για το θάνατο του Αποστόλη η στενοχώρια ήταν μεγάλη. Δεν μπορώ να πιστέψω ακόμα πως ο Αποστόλης “έφυγε” για πάντα από τη ζωή.

Οι γονείς του μέσα στο πόνο τους συμπαραστάθηκαν σε όλους μας. Είμαι με την οικογένειά του πάρα πολύ κοντά», λέει η κοπέλα.

Η Γεωργία σήμερα, αν και δεν μπορεί ακόμη να σηκωθεί από το αναπηρικό αμαξίδιο, δίνει καθημερινά τη δική της μάχη. Κάνει φυσικοθεραπείες, έχει πάντοτε στο πλευρό της τους φίλους και την οικογένειά της, και δεν χάνει το χαμόγελο και την αισιοδοξία της.

Η 25χρονη Γεωργία

«Τελείωσα τις σπουδές μου και πήρα πτυχίο στη Κλινική Διαιτολογία-Διατροφολογία. Οι συνήθειες μου δεν έχουν αλλάξει. Προσπαθώ να κάνω όλα αυτά που έκανα και πριν. Συνεχίζω να αθλούμαι, κάνω φυσικοθεραπείες και μένω μόνη μου. Έχω την οικογένεια μου και τους φίλους μου στο πλευρό μου αλλά μένω μόνη μου. Δε σταμάτησα ούτε στιγμή να ονειρεύομαι και είμαι σίγουρη ότι θα πετύχω όλους τους στόχους μου», εξομολογείται η Γεωργία.

Κλείνοντας, έδωσε το δικό της αισιόδοξο μήνυμα σε όλους όσοι πιθανόν αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα λέγοντας πως «ποτέ δεν ξέρεις πόσο δυνατός είσαι, μέχρι που το να είσαι δυνατός είναι η μόνη σου επιλογή», σχολιάζοντας πως «η ζωή είναι πιο ωραία έξω παρά τις όποιες δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν».

Η γυναίκα ως ποpνογραφικό φετίχ και ως εμπόρευμα: η πραγμοποίηση του ανθρώπου, με μοναδική μορφή συνείδησης την αυτοσυνείδηση του εμπορεύματος, η στερεοτυπική αναπαραγωγή όλων εκείνων που εξιτάρουν την ανδροκεντρική λίμπιντο, είναι νερό στο μύλο της ανισότητας των πατριαρχικών δομών, νερό επίσης στο μύλο του καπιταλισμού που παράγει εμπορεύματα. Και, πριν από αυτά, τους ίδιους τους πελάτες που θα τα καταναλώσουν.

Της Κατέ Καζάντη

Καπούλια που κουνιούνται ή δεν κουνιούνται, «πωπουδάκια» ανασηκωμένα, κατά κυριολεξία υλικά, με τα οποία μπορείς ή δεν μπορείς να δουλέψεις: το μάρκετινγκ αναλαμβάνει να φτιάξει μια ολόκληρη κουλτούρα, που απαιτεί την αφαίρεση της ανθρωπινότητας της γυναίκας, για να την πουλήσει ξανά και ξανά, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα ελαστικές συνειδήσεις που θα καταπίνουν τα πάντα.

Η χυδαιότητα ενός κόσμου – κρεατομηχανής όπου η αγένεια, η σκληρότητα, ο ανταγωνισμός ανάγονται σε ιδιοσυστατικά της επιτυχίας, ενός ημίκοσμου στην πραγματικότητα, που έχει λούστρο και –ενίοτε- φράγκα, βασίλειο μιας ιδιότυπης μειονότητας που κινείται γύρω από το κεφάλαιο και το υπηρετεί, προτείνεται όχι μόνο σαν κανονικότητα, αλλά σαν μοναδική ευκαιρία. Η ανέλιξη των πληβείων στις πασαρέλες της χλιδής, η υπέρβαση της ταξικής προέλευσης –και συνείδησης- είναι το όνειρο, ή οφείλει να είναι, των πολλών. Η δε κατασκευή συγκεκριμένης «γυναικείας» ταυτότητας περιλαμβάνει και την αντοχή στην αντικειμενικοποίηση και στις προσβολές που αυτή επιφέρει.

Η αλλοτρίωση

«Να καταθέσετε την ψυχή σας, αλλιώς να πάτε σπίτι σας». Η διαταγή διά στόματος εκείνης που «πέτυχε», υπηρετώντας με συνέπεια το κύκλωμα του φετιχισμού των –άχρηστων- εμπορευμάτων, της βιομηχανίας της μόδας, η οποία, σημειωτέον, συχνάκις καταστρέφει ζωές, είναι η διαταγή του –κάθε- αφεντικού που απαιτεί προσαρμοσμένο προσωπικό, τέτοιο που να τα δίνει όλα. Η επιτομή του αλλοτριωμένου εργάτη βρίσκεται, εξάλλου, εκεί όπου η δουλειά κυριαρχεί στα πάντα: χρόνο, διάνοια, συναισθήματα. Δώστε, οπότε, την ψυχή σας, αλλιώς η απόλυση καραδοκεί.

Η τηλοψία (Star Channel) ξαναβγάζει στο κουρμπέτι σιγά σιγά όλα εκείνα τα υποπροϊόντα των παρελθόντων, των προ κρίσης, ετών. Ένα μικρό στρατόπεδο συγκέντρωσης για τις όμορφες, από όπου θα αναδυθεί η πιο όμορφη και ταυτόχρονα η πιο ανθεκτική στις αλυσίδες, το με «δουλειά, δουλειά, δουλειά» Νext top model βγαίνει στους δέκτες και αναπαράγεται την επομένη από ένα σωρό εκπομπές, σάιτ κοκ. Η δε αναβίωση των καλλιστείων, από έτερο όμιλο (ANT1-Μακεδονία TV), με τη στέψη της «ωραιότερης», αποβληθείσας όμως από το πρώτο σόου, δημιουργεί έναν «πιπεράτο» (υπο)κόσμο, ο οποίος και υπερπροβάλλεται με ένα διαρκές αλισβερίσι. Η ζώνη της τηλεοπτικής «ψυχαγωγίας» εξάλλου, σε κάθε τηλεοπτικό σταθμό, (μόνο) τέτοιας κοπής προϊόντα περιλαμβάνει. Το αλήστου μνήμης «Survivor», ας πούμε, με τους μιμητές και τους συνεχιστές του, στην ίδια κατηγορία εντάσσεται.

Οι πολυπράγμονες επιχειρηματίες των μίντια, μαζί με τους υπαλλήλους τους διαφημιστές, επιβάλλουν εκείνο που επιθυμούν. Η δε θεαματικότητα, για την οποία καυχώνται, είναι το φυσικό επόμενο αυτής της επιβολής. «Η δημοτικότητα δεν είναι παρά η αδίστακτη προσαρμογή του λαού σ’ αυτό που κατά την άποψη της βιομηχανίας της διασκέδασης αρέσει στον λαό» (Μαξ Χορκχάιμερ, Τέχνη και Μαζική Κουλτούρα).

Πελάτες-θύματα

Η απολιτίκ θέαση της (ταξικής) κοινωνίας, με τις αρένες, τα λιοντάρια και το γνωστό αίμα-σπέρμα, μαζί με την αναπαραγωγή σeξιστικών προτύπων, της κραταιής ακόμα πατριαρχίας, υπηρετούν το ένα και μοναδικό υπαρκτό πολιτικό σύστημα, τον καπιταλισμό, σε κάθε μορφή και σε κάθε φάση του.

Στις παρελθούσες εποχές των κινημάτων, γυναίκες φεμινίστριες θα παρεμπόδιζαν με ακτιβισμούς τη διεξαγωγή τέτοιας ποιότητας σόου, καταγγέλλοντας όσους μετέχουν σ΄ αυτά. Αλλά οι κριτές – στυλοβάτες της κοινωνίας, όπως η κυρία που θέλει τα κορίτσια «στεγνά», πρώην μοντέλο, σύζυγος τώρα γνωστού επιχειρηματία και, προπαντός, μητέρα, έχουν ήδη περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο ως «πετυχημένοι». Πρότυπο για τις νεαρές πτωχές και τίμιες διαγωνιζόμενες, από το νου των οποίων δεν περνά το ενδεχόμενο να αποδράσουν από την τυχαιότητα της ταξικής τους καταγωγής αλλάζοντας, με τους αγώνες τους, ως πολιτικά υποκείμενα, την κοινωνία. Είναι οι καλύτεροι πελάτες της σαρκοβόρας βιομηχανίας του θεάματος και ταυτοχρόνως, γυναίκες γαρ, τα μεγαλύτερά θύματά της.

H Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων προσέφυγε με επιστολή προς το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, απέστειλε άλλη μία στο Star Channel, όπως και στο Συμβούλιο Ελέγχου Επικοινωνίας, με αίτημα την απόσυρση του επίσης βαθιά σeξιστικού διαφημιστικού σποτ του 11880, σποτ που εν τέλει αποσύρθηκε.

Αλλά ο σeξισμός και η πατριαρχία έχουν πολλά κεφάλια. Έως ότου εξοντωθούν, πλήθος κορίτσια, κάποια απ’ τα οποία θα δούμε στις οθόνες κι άλλα πολλά που δεν θα συναντήσουμε ποτέ, θα διαγκωνίζονται για μια θέση στον τρυφηλό, ιδιότυπο (υπο)κόσμο της εξοντωτικής βιομηχανίας της μόδας που κρύβει εντός της όλο τον οχετό του καπιταλισμού. Από την παιδική εργασία μέχρι τη χρήση κοκαΐνης και το εμπόριο της σάρκας.

Πηγή: Η Εποχή

Επική γκάφα του ΣΚΑΙ κατά την διάρκεια των δηλώσεων του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για την παραίτηση Κοτζιά.

Την ώρα που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ετοιμαζόταν να κάνει δήλωση για την παραίτηση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, στην λεζάντα κάτω από τον Τσίπρα έγραφε: «Δήλωση του πρωθυπουργού μετά την παραίτηση Τσίπρα».