Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2025
Blog Σελίδα 10

Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής – 11 Ιουνίου: Φτιάξτε κόλλυβα

Ψυχοσάββατο: Το προσεχές Σάββατο 11 Ιουνίου είναι το Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής.

Πολλοί από εμάς έχουμε χάσει αγαπημένα μας πρόσωπα, άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο κοντινά. Σίγουρα τα πρόσωπα αυτά ζουν στις αναμνήσεις μας, αλλά καλό είναι να τα τιμούμε πότε πότε. Ο τρόπος που μπορούμε να το κάνουμε αυτό είναι με κάποιες τελετές που γίνονται από την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Αυτά είναι τα Μνημόσυνα που γίνονται σε κάποια συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα (πχ 40 μέρες, τρεις μήνες, εννιά μήνες, ένας χρόνος κλπ) και τα Τρισάγια. Εκτός όμως από αυτές τις τελετές υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα Σάββατα του χρόνου που είναι αφιερωμένα στους νεκρούς. Αυτά είναι ένα είδος Μνημόσυνου και είναι τα λεγόμενα Ψυχοσάββατα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ

Σύμφωνα με τα εκκλησιαστικά βιβλία, τα Ψυχοσάββατα είναι ένα είδος άκαιρου (μη προγραμματισμένου) Μνημοσύνου που αναλαμβάνει η ίδια Εκκλησία για όσους δεν μπορούν για οποιοδήποτε λόγο να τελέσουν τα καθιερωμένα Μνημόσυνα. Η πρόβλεψη αυτή υπάρχει κυρίως για όσους πέθαναν στη ξενιτιά ή σε δύσκολες συνθήκες π.χ. στη θάλασσα, στα βουνά κλπ ή ακόμη και για τους φτωχούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν τα κανονικά Μνημόσυνα.

Τα Ψυχοσάββατα λοιπόν είναι ένα Μνημόσυνο που κάνει η Εκκλησία ώστε όλοι να έχουν την δυνατότητα να συγχωρεθούν και να κριθούν κατά την Δευτέρα Παρουσία. Τα Ψυχοσάββατα για να συγχωρεθεί η ψυχή των αγαπημένων μας προσώπων συνηθίζεται να προσφέρουμε κόλλυβα, τα οποία μπορούμε είτε να τα φτιάξουμε μόνοι μας είτε να τα πάρουμε έτοιμα από κάποιο ζαχαροπλαστείο.

Στη συνέχεια, τα πηγαίνουμε στην Εκκλησία για να διαβαστούν είτε στον Εσπερινό της Παρασκευής είτε στη Θεία Λειτουργία του Σαββάτου. Τα επίσημα Ψυχοσάββατα σύμφωνα με την Εκκλησία είναι δύο και μάλιστα οι ημερομηνίες τους είναι κινητές καθώς εξαρτώνται από το Πάσχα. Πιο συγκεκριμένα το πρώτο είναι το Σάββατο πριν την Κυριακή της Απόκρεω και το δεύτερο είναι το Σάββατο πριν την Πεντηκοστή.

Συνταγή από το Άγιο Όρος για να φτιάξετε κόλλυβα

Υλικά:

1/2 κιλό σιτάρι
2 κουταλιές της σούπας καρυδόψιχα τριμμένη
1 κουταλιά της σούπας αμυγδαλόψιχα ασπρισμένη και τριμμένη
1 κουταλιά της σούπας μαϊντανό ψιλοκομμένο
1/2 κουταλιά της σούπας σουσάμι καβουρδισμένο
1/2 κουταλιά της σούπας σπόρους από ρόδι
1/2 κουταλάκι του γλυκού κανέλα
1 κουταλιά της σούπας σταφίδες
1 κουταλιά της σούπας ζάχαρη
1 κουταλιά της σούπας φρυγανιά
άχνη ζάχαρη και κανέλα για την επικάλυψη

Εκτέλεση:

Βράζουμε το σιτάρι τόσο ώστε να μη χυλώσει. Το σουρώνουμε και το απλώνουμε σε καθαρή πετσέτα για να τραβήξει το νερό του. Βάζουμε σε μια λεκάνη όλα τα υλικά (εκτός από την άχνη ζάχαρη) και ανακατεύουμε. Τα απλώνουμε σε πιατέλα και τα πιέζουμε από πάνω με μια λαδόκολλα.

Τα καλύπτουμε με άχνη ζάχαρη. Αν τα κόλλυβα είναι για μνημόσυνο ή τρισάγιο, σχηματίζουμε στην επιφάνεια έναν σταυρό με κανέλα ή αμύγδαλο ή σπόρους από ρόδι. Αν είναι για εορταζόμενο άγιο, σχηματίζουμε τη μορφή του αγίου με κανέλα ή φυσικά χρώματα.

Ψυχοσάββατο σήμερα να μην ξεχάσω…

0

Ψυχοσάββατο. Μέρα ξεχασμένη για τους πολλούς του κόσμου. Ο θάνατος είναι άλλωστε για τη νοοτροπία της εποχής μας το τέρμα.

Οι κεκοιμημένοι μάς πονούν, αλλά πρέπει να ζήσουμε. Να προχωρήσουμε. Και το μνημόσυνο είναι μόνο ατομική υπόθεση. Όταν συμπληρώνονται οι μέρες, οι σαράντα, ο χρόνος, θυμόμαστε. Πάμε στο ναό. Έρχονται και όσοι μας αγαπούν και όσοι αγαπούσαν τον κεκοιμημένο. Και φτάνει. Γιατί άραγε όλοι μαζί, να έχουμε δύο ημέρες το χρόνο στις οποίες να θυμόμαστε πάντας τους κεκοιμημένους. Έτσι δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως πάντων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων ορθοδόξων χριστιανών, βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομονάχων, μοναχών, γονέων, προγονέων, πάππων, προπάππων, διδασκάλων, αναδόχων ημών εν τη πίστει…

Κι όμως. Στο ψυχοχάρτι του Σαββάτου των Απόκρεω, πριν την Κυριακή της ανάμνησης ότι θα έρθει η τελευταία Κρίση, όπως και το Σάββατο πριν την Πεντηκοστή, πριν την Κυριακή του ξεκινήματος της παρουσίας της Εκκλησίας στον κόσμο, αποτυπώνεται όχι μόνο η μνήμη, αλλά και η ελπίδα. Μνήμη ότι οι αγαπημένοι μας ουκ απέθανον αλλά κοιμώνται. Μνήμη ότι η αγάπη δεν νικήθηκε από το θάνατο. Ότι μπορεί ένα κομμάτι μας να έφυγε μαζί του, να τάφηκε στο χώμα, κι όχι μόνο από όσους γνωρίσαμε, αλλά και από όλους όσους έζησαν πολύ πριν από εμάς, απ’ αιώνος, όμως τίποτε δεν τελείωσε. Επειδή Χριστός Ανέστη ο θάνατος εσκυλεύθη. Επειδή Χριστός Ανέστη θα βρεθούμε ξανά με όλους όσους προηγήθηκαν. Κοντά στον Θεό των πνευμάτων και πάσης σαρκός. Εν τόπω φωτεινώ και χλοερώ και αναψύξεως. Και δεν θα είναι η συνάντησή μας μόνο εν πνεύματι. Δικό μας και δικό τους. Θα έρθει η ώρα που το σώμα τους και το δικό μας θα βγούνε από τις κρύπτες του θανάτου. Και θα ενωθεί η συμφυΐα, σε έναν τρόπο αιώνιο και χωρίς μετατροπή. Όπου ο έσχατος εχθρός θα καταργηθεί. Και θα είναι η ύπαρξη συνάντηση με το Φως και την γλυκύτητα της ωραιότητος του προσώπου του Χριστού και των Αγίων Του. Η Εκκλησία που δεν θα είναι μόνο μια πρόσκληση ένταξης στο σώμα του Χριστού, αλλά το ίδιο το Σώμα από το οποίο δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε.

Προγευόμαστε αυτή την χαρά να είμαστε μέλη του Σώματος κάθε φορά που τελούμε την Θεία Λειτουργία. Αυτήν στην οποία πιστεύουμε και ζούμε το διαρκές παρόν της Βασιλείας του Θεού. Της συνάντησης ζώντων και κεκοιμημένων, αγίων και αμαρτωλών, μελίσματος και μη διαίρεσης, βρώσεως και μη δαπανήσεως εν τω Χριστώ. Μόνο που τα δύο αυτά Σάββατα νιώθουμε τους κεκοιμημένους πιο κοντά μας. Γιατί δεν είμαστε μόνο εμείς που έχουμε να θυμόμαστε. Αλλά όλο το σώμα του Χριστού. Και η μνημόνευση των ονομάτων, μακρόσυρτη υπό τον ήχο του «Κύριε ελέησον», μάς υπενθυμίζει ότι η αγάπη δεν είναι μόνο για τους οικείους και συγγενείς, αλλά για όλους που εν Χριστώ γίνονται οι κατεξοχήν οικείοι μας. Οι αδελφοί μας.

Ας βρεθούμε το απόγευμα της Παρασκευής και το πρωί του Σαββάτου στο ναό της γειτονιάς μας. Μεγαλύτεροι και μικρότεροι. Πρέπει να ζήσουμε, αυτό είναι δεδομένο. Έτσι κι αλλιώς ο θάνατος για μας δεν είναι τέρμα, αλλά μια στάση και ένα πέρασμα, ένα Πάσχα. Τη στάση την περνάμε μόνοι μας, ακόμη κι αν έχουμε την ώρα του θανάτου κοντά μας αυτούς που μας αγαπούνε. Ο θάνατος είναι η προσωπική μας έξοδος, στην οποία κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει, να καταλάβει, να συντροφεύσει. Μία ροπή όμως είναι η στάση. Και μπαίνουμε στο πέρασμα της ανάστασης. Συντροφευμένοι από όσους έχουν προηγηθεί και πρωτίστως όσους αγάπησαν το Θεό και τον άνθρωπο. Κι αυτοί θα μας οδηγήσουν στο να αναγνωρίσουμε Εκείνον που θανάτω τον θάνατον επάτησε. Ας Τον παρακαλέσουμε λοιπόν. Και των κεκοιμημένων μνημόνευσον Σωτήρ μου, εν δόξη όταν έλθης. Των δικών μας και όλων των ανθρώπων. Να συναντιόμαστε στην αγάπη Σου!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
orthognosia.blogspot.ca

Ψυχοσάββατο σήμερα – Τι είναι και ποια η έννοια

0

Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα που βλέπομε να ζει, να κινείται, να εργάζεται, να χαίρεται, να υποφέρει, να γηράσκει και να πεθαίνει.

Είναι και η ψυχή η αθάνατη, που ευρίσκεται ενωμένη με το σώμα, όσο εκείνο ζη. Όταν όμως πεθάνει το σώμα, η ψυχή ζη, υπάρχει και παραμένει αθάνατη.

Είναι πνευματική υπόσταση, αιώνια και μεταφέρεται στον αόρατο κόσμο των πνευμάτων,αλλάζει δηλαδή κατάσταση και τρόπο ύπαρξης Και η Εκκλησία, σαν φιλόστοργη μητέρα, δεν είναι μόνο για όσους ζουν στον κόσμο τούτο, αλλά και για τα παιδιά της που πέθαναν και η ψυχή των βρίσκεται στον πνευματικό κόσμο.

Η διδασκαλία αυτή είναι βασική αλήθεια της ορθοδόξου πίστεώς μας. Σαν συνέχεια αυτού του δόγματος είναι και μια άλλη διδασκαλία στενά ενωμένη με την προηγούμενη.

Είναι η διδασκαλία περί της κρίσεως. Ο Θεός θα κρίνει τους ανθρώπους σύμφωνα με τα έργα τους στην Δευτέρα Παρουσία.

Ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός και ένοχος μπροστά στην θεία δικαιοσύνη, για μικρές ή μεγάλες αμαρτίες.

Το σοβαρότερο καθήκον του ανθρώπου είναι να ευρίσκεται πάντα έτοιμος για την άλλη ζωή,γιατί είναι άγνωστος ο χρόνος και οτρόπος της αναχώρησης μας απο τον κόσμο αυτόν.

Η Εκκλησία εύχεται πάντοτε για την σωτηρία των παιδιών της. Αγωνίζεται να καταρτίζει αγίους, για τη βασιλεία των ουρανών.

Πολλοί όμως άνθρωποι πεθαίνουν με ορισμένες ατέλειες και ρύπους, όχι γιατί ήσαν άπιστοι και ασεβείς, αλλά από αδυναμίες ίσως να ήλθε και ο θάνατος ξαφνικά και έφυγαν ατελείς και ελαττωματικοί στην αρετή και την αγιότητα.

Η Εκκλησία λοιπόν έρχεται βοηθός και παρήγορος και γι’; αυτές τις ψυχές. Παράδοση Αποστολική, αρχαία, να προσφέρονται δώρα και προσφορές, κερά, λιβάνια, κανδήλια, υπέρ των νεκρών. «Δεκτά γαρ ταύτα Θεώ και πολλήν φέροντα την αντίδοσιν», λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, «Ας φροντίσομε για την ωφέλεια των νεκρών μας. Ας τους δώσομε την πρέπουσα βοήθεια, ελεημοσύνες και προσφορές, γιατί αυτό τους δίδει πολλή ανακούφιση και κέρδος και ωφέλεια.

Γιατί αυτά δεν νομοθετήθηκαν στην τύχη αλλά από τους πανσόφους Μαθητές και Αποστόλους του Κυρίου παρεδόθησαν στην Εκκλησία, να μνημονεύει ο ιερέας πάνω στα άχραντα Μυστήρια τους πιστούς που εκοιμήθησαν», λέγει και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Και προσθέτει πως «όσοι λησμονούν και αποφεύγουν να τελέσουν τα νενομισμένα στους νεκρούς των θα έχουν ευθύνη και αμαρτία».

Τα μνημόσυνα, λειτουργίες, ελεημοσύνες και όσα άλλα γίνονται για τους νεκρούς, έχουν μεγαλύτερη σημασία για κείνους που πέθαναν σε πολέμους, συμφορές και καταστροφές, σε ερημιές, σε θάλασσες, με θανάτους διαφόρους, και μάλιστα όταν δεν είχαν κανένα δικό τους να ενδιαφερθεί για την ψυχή τους.

Η Εκκλησία μνημονεύει «των από περάτων κεκοιμημένων πατέρων και αδελφών», γιατί γνωρίζει την ευσπλαχνία του Θεού και ότι «νικά το φιλάνθρωπον».

Η στοργή αυτή της Εκκλησίας για τους νεκρούς είναι και μέγα μάθημα για τους ζώντες, γιατί τους καλεί σε συναίσθηση της αμαρτωλότητός των, στην μετάνοια και στην σταθερή προετοιμασία για την σωτηρία της ψυχής των στην αιωνιότητα του Θεού.

Η Εκκλησία μας έχει και δυο Ψυχοσάββατα στα οποία μνημονεύονται όλοι οι χριστιανοί από αρχής του κόσμου μέχρις εσχάτων.

Το πρώτο Ψυχοσάββατο το όρισαν οι Πατέρες την Κυριακή προ τής Κρίσεως (Απόκρεω).

Αυτή τη μέρα ή Εκκλησία τελεί μνημόσυνα για τα παιδιά της πού πέθαναν σε ξένη γη, είτε στη Θάλασσα, είτε στην έρημο γη αυτούς δεν έχουν γίνει κανονικά μνημόσυνα και έχουν στερηθεί την ωφελεία τους.

Οι Θείοι Πατέρες κινούμενοι από φιλανθρωπία όρισαν να τελούνται μνημόσυνα όπερα όλων «των κεκοιμημένων», για να συμπεριλαμβάνονται και κείνοι πού δεν τούς έγιναν ειδικά μνημόσυνα. Για ποιο λόγω όμως διάλεξαν οι Πατέρες αυτό το Σάββατο;

Επειδή θα τοποθετούσαν την επόμενη μέρα τη Δευτέρα Παρουσία τού Χριστού, ταιριαστά μνημονεύουν και τις ψυχές, για να παρακαλέσουν τον φοβερό Κριτή να χρησιμοποίηση τη συνηθισμένη του συμπάθεια και να τις κατάταξη στην απόλαυση πού τις υποσχέθηκε.

Το δεύτερο Ψυχοσάββατο το τελεί η Εκκλησία μας εννέα μέρες μετά την Ανάληψη τού Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, δηλαδή το Σάββατο προ τής Πεντηκοστής.

Στο μνημόσυνο αυτό ή ‘Εκκλησία μας μνημονεύει όλους τούς ευσεβείς κοιμηθέντες από Αδάμ μέχρι σήμερα. Προσεύχεται γι’ αυτούς και ζητά από το Χριστό πού αναλήφθηκε στους ουρανούς και κάθισε στα δεξιά του Πατρός να τους αξίωση την ώρα τής Κρίσεως να δώσουν καλή απολογία σ’ Αυτόν πού Θα κρίνη όλη τη γη.

Να παρασταθούν στα δεξιά Του, στη χαρά, με το μέρος των δικαίων και στην φωτεινή τάξη των αγίων. Να γίνουν άξιοι κληρονόμοι τής Βασιλείας και δεν εύχεται μόνο για τούς Χριστιανούς, διότι δεν ήταν κανένας χριστιανός από Αδάμ μέχρι Χριστού, αλλά για όλους τούς ανθρώπους.

Στο σημείο αυτό μπορεί να δη κανείς την αγάπη τής Εκκλησίας μας για όλο το ανθρώπινο γένος.

Πηγή: dogma.gr

Ψυχοσάββατο να μην ξεχάσω

0

Ψυχοσάββατο. Μέρα ξεχασμένη για τους πολλούς του κόσμου. Ο θάνατος είναι άλλωστε για τη νοοτροπία της εποχής μας το τέρμα.

Οι κεκοιμημένοι μάς πονούν, αλλά πρέπει να ζήσουμε. Να προχωρήσουμε. Και το μνημόσυνο είναι μόνο ατομική υπόθεση. Όταν συμπληρώνονται οι μέρες, οι σαράντα, ο χρόνος, θυμόμαστε. Πάμε στο ναό. Έρχονται και όσοι μας αγαπούν και όσοι αγαπούσαν τον κεκοιμημένο. Και φτάνει. Γιατί άραγε όλοι μαζί, να έχουμε δύο ημέρες το χρόνο στις οποίες να θυμόμαστε πάντας τους κεκοιμημένους. Έτσι δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως πάντων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων ορθοδόξων χριστιανών, βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομονάχων, μοναχών, γονέων, προγονέων, πάππων, προπάππων, διδασκάλων, αναδόχων ημών εν τη πίστει…

Κι όμως. Στο ψυχοχάρτι του Σαββάτου των Απόκρεω, πριν την Κυριακή της ανάμνησης ότι θα έρθει η τελευταία Κρίση, όπως και το Σάββατο πριν την Πεντηκοστή, πριν την Κυριακή του ξεκινήματος της παρουσίας της Εκκλησίας στον κόσμο, αποτυπώνεται όχι μόνο η μνήμη, αλλά και η ελπίδα. Μνήμη ότι οι αγαπημένοι μας ουκ απέθανον αλλά κοιμώνται. Μνήμη ότι η αγάπη δεν νικήθηκε από το θάνατο. Ότι μπορεί ένα κομμάτι μας να έφυγε μαζί του, να τάφηκε στο χώμα, κι όχι μόνο από όσους γνωρίσαμε, αλλά και από όλους όσους έζησαν πολύ πριν από εμάς, απ’ αιώνος, όμως τίποτε δεν τελείωσε. Επειδή Χριστός Ανέστη ο θάνατος εσκυλεύθη. Επειδή Χριστός Ανέστη θα βρεθούμε ξανά με όλους όσους προηγήθηκαν. Κοντά στον Θεό των πνευμάτων και πάσης σαρκός. Εν τόπω φωτεινώ και χλοερώ και αναψύξεως. Και δεν θα είναι η συνάντησή μας μόνο εν πνεύματι. Δικό μας και δικό τους. Θα έρθει η ώρα που το σώμα τους και το δικό μας θα βγούνε από τις κρύπτες του θανάτου. Και θα ενωθεί η συμφυΐα, σε έναν τρόπο αιώνιο και χωρίς μετατροπή. Όπου ο έσχατος εχθρός θα καταργηθεί. Και θα είναι η ύπαρξη συνάντηση με το Φως και την γλυκύτητα της ωραιότητος του προσώπου του Χριστού και των Αγίων Του. Η Εκκλησία που δεν θα είναι μόνο μια πρόσκληση ένταξης στο σώμα του Χριστού, αλλά το ίδιο το Σώμα από το οποίο δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε.

Προγευόμαστε αυτή την χαρά να είμαστε μέλη του Σώματος κάθε φορά που τελούμε την Θεία Λειτουργία. Αυτήν στην οποία πιστεύουμε και ζούμε το διαρκές παρόν της Βασιλείας του Θεού. Της συνάντησης ζώντων και κεκοιμημένων, αγίων και αμαρτωλών, μελίσματος και μη διαίρεσης, βρώσεως και μη δαπανήσεως εν τω Χριστώ. Μόνο που τα δύο αυτά Σάββατα νιώθουμε τους κεκοιμημένους πιο κοντά μας. Γιατί δεν είμαστε μόνο εμείς που έχουμε να θυμόμαστε. Αλλά όλο το σώμα του Χριστού. Και η μνημόνευση των ονομάτων, μακρόσυρτη υπό τον ήχο του «Κύριε ελέησον», μάς υπενθυμίζει ότι η αγάπη δεν είναι μόνο για τους οικείους και συγγενείς, αλλά για όλους που εν Χριστώ γίνονται οι κατεξοχήν οικείοι μας. Οι αδελφοί μας.

Ας βρεθούμε το απόγευμα της Παρασκευής και το πρωί του Σαββάτου στο ναό της γειτονιάς μας. Μεγαλύτεροι και μικρότεροι. Πρέπει να ζήσουμε, αυτό είναι δεδομένο. Έτσι κι αλλιώς ο θάνατος για μας δεν είναι τέρμα, αλλά μια στάση και ένα πέρασμα, ένα Πάσχα. Τη στάση την περνάμε μόνοι μας, ακόμη κι αν έχουμε την ώρα του θανάτου κοντά μας αυτούς που μας αγαπούνε. Ο θάνατος είναι η προσωπική μας έξοδος, στην οποία κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει, να καταλάβει, να συντροφεύσει. Μία ροπή όμως είναι η στάση. Και μπαίνουμε στο πέρασμα της ανάστασης. Συντροφευμένοι από όσους έχουν προηγηθεί και πρωτίστως όσους αγάπησαν το Θεό και τον άνθρωπο. Κι αυτοί θα μας οδηγήσουν στο να αναγνωρίσουμε Εκείνον που θανάτω τον θάνατον επάτησε. Ας Τον παρακαλέσουμε λοιπόν. Και των κεκοιμημένων μνημόνευσον Σωτήρ μου, εν δόξη όταν έλθης. Των δικών μας και όλων των ανθρώπων. Να συναντιόμαστε στην αγάπη Σου!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
orthognosia.blogspot.ca

Ψυχοπαθής όποιος πίνει τον καφέ του σκέτο!

0

Πάσχουν από ναρκισσισμό,έχουν επιθετικότητα και τάση για καθημερινό σαδισμό ή μαζοχισμό.

Σας αρέσει να πίνετε τον καφές σας σκέτο; Ακόμα κι ένας κόκκος ζάχαρης σας χαλάει τη γεύση; Άσε που ο πιο υγιεινός τρόπος για να λάβει κανείς την καφεΐνη είναι ακριβώς το να πίνει τον καφέ του χωρίς ζάχαρη.

Σας αρέσει να πίνετε τον καφές σας σκέτο; Ακόμα κι ένας κόκκος ζάχαρης σας χαλάει τη γεύση; Άσε που ο πιο υγιεινός τρόπος για να λάβει κανείς την καφεΐνη είναι ακριβώς το να πίνει τον καφέ του χωρίς ζάχαρη.

Τα δεδομένα όμως μπορεί να είναι κάπως διαφορετικά και το γεγονός ότι πίνετε τον καφέ σας «μαύρο» να σημαίνει ότι απλώς είστε ένα… τέρας.

Τουλάχιστον σύμφωνα με μία νέα μελέτη, η οποία διαπιστώνει ότι οι άνθρωποι που προτιμούν τον πικρό καφέ είναι πιο πιθανό να έχουν ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά στην προσωπικότητας τους.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ίνσμπρουκ στην Αυστρία μελέτησαν 953 ενήλικες Αμερικανούς, με μέσο όρο ηλικίας τα 35 χρόνια.

Οι συμμετέχοντες ανέφεραν ποια τρόφιμα τους άρεσαν καλύτερα μέσα από μία έρευνα, και στη συνέχεια απάντησαν σε διάφορα ερωτηματολόγια προσωπικότητας, η οποία κατέγραφε ιδιότητες, όπως ο ναρκισσισμός, η επιθετικότητα, η ψυχοπάθεια, η τάση για καθημερινό σαδισμό ή μαζοχισμό.

ΠΗΓΗ: newsitamea.gr

Ψυχοπαθείς και σαδομαζοχιστές όσοι πίνουν τζιν με τόνικ σύμφωνα με αυστριακή έρευνα

0

Το ποτό που παραγγέλνουμε στο μπαρ αποκαλύπτει πολλά περισσότερα για τον ψυχισμό μας από όσα νομίζαμε, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Ερευνητές στο Innsbruck University της Αυστρίας διαπίστωσαν πως οι άνθρωποι που απολαμβάνουν πικρές γεύσεις όπως το τόνικ μέσα στο τζιν, ο καφές χωρίς ζάχαρη και η μαύρη σοκολάτα είναι μεταξύ άλλων πιο επιρρεπείς στο «Μακιαβελισμό, τον ψυχωτισμό και τον ναρκισσισμό».

006c6a0eae267b3c69a04086e0cef961

Στην έρευνα συμμετείχαν περισσότεροι από 900 άντρες και γυναίκες, που κλήθηκαν να αξιολογήσουν γλυκές, αλμυρές και πικρές τροφές σε βαθμίδες και να εκτιμήσουν μέσω ερωτηματολογίων την συναισθηματική τους σταθερότητα.

«Το “Supertasting”, δηλαδή η υπερευαισθησία σε πικρά συστατικά συνδέθηκε σταθερά με αυξημένο συναισθηματισμό σε ανθρώπους και ποντίκια», αναφέρεται στην έρευνα. «Οι πικρές γεύσεις έδειξαν να προκαλούν πιο αυστηρή ηθική κρίση και διαπροσωπική εχθρότητα», προστίθεται.

3e2a1119b93fed580df61f15137b90e5

Με άλλα λόγια, αυτό που διαπίστωσαν οι επιστήμονες είναι πως όσοι προτιμούν πικρές τροφές και ποτά πολύ συχνά εμφάνιζαν μεγαλύτερο αριθμό αρνητικών χαρακτηριστικών στην προσωπικότητά τους.

[emilkirkegaard] [lifo]

Ψυχολόγος προειδοποιεί: Πώς να μεγαλώσετε ένα αγόρι που δεν θα παρενοχλεί τα κορίτσια

0

…ή αλλιώς: Πώς να μη μεγαλώσετε έναν μικρό Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, αν έχετε ακούσει για το τεράστιο σκάνδαλο που ξέσπασε πριν δύο μήνες στην Αμερική, με τον πασίγνωστο παραγωγό να κατηγορείται για αμέτρητες σεξουαλικές επιθέσεις σε νέες ηθοποιούς. Μετά τον Γουάινσταϊν «στη φόρα» βγήκαν πολλοί ακόμα, περισσότερο ή λιγότερο διάσημοι άνδρες που έχουν κακοποιήσει ή επιτεθεί, λεκτικά ή σωματικά, σε γυναίκες, τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα –και δεν αναφερόμαστε μόνο σε ερωτικούς συντρόφους.

Όπως χαρακτηριστικά γράφει η ψυχολόγος κ. Αθανασιάδου Μαρία «Είναι πολλά τα περιστατικά ενηλίκων ανδρών, που ασκούν λεκτική, σωματική και σεξουαλική κακοποίηση εις βάρος των γυναικών. Εργοδότες που χρησιμοποιούν την θέση τους και παρενοχλούν ερωτικά τις υφισταμένες τους, σύντροφοι που σηκώνουν χέρι στις γυναίκες τους, επειδή δεν μπορούν να ελέγξουν το συναίσθημα του θυμού, σεξουαλικά διεστραμμένοι άντρες που επιλέγουν τον βιασμό για να ικανοποιήσουν τις αρρωστημένες τους επιθυμίες. Και αυτά είναι μόνο ακραίες αντιδράσεις. Στην καθημερινότητα συναντάμε γύρω μας ανθρώπους, που μέσα από την συμπεριφορά τους αναδεικνύουν συνεχώς την έλλειψη σεβασμού που υπάρχει ως προς το γυναικείο φύλο και την πλήρη υποτίμηση αυτού.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι οι συγκεκριμένοι ενήλικες άντρες ήταν κάποτε παιδιά. Μεγάλωσαν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο προφανώς δεν υπήρξαν ούτε παραδείγματα ανάλογου σεβασμού, ούτε κατάλληλα μαθήματα εκ μέρους των γονέων. Δεν γίνεται ένα αγόρι 5 ετών να βλέπει τον πατέρα του να βρίζει υποτιμητικά την μητέρα του και να αντιμετωπίζει τις γυναίκες, γενικότερα, ως εργαλεία σεξουαλικής ηδονής και αυτό το παιδί να γίνει αργότερα ένας άντρας που θα εκτιμήσει την σύντροφο του πέρα από το ωραίο σώμα της και την δυνατότητα να γίνει αυτή σάκος του μποξ στα νεύρα του».

Πώς μπορούμε να μάθουμε, λοιπόν, τα αγόρια μας να σέβονται τις γυναίκες;

Η κ. Αθανασιάδου δίνει συγκεκριμένες συμβουλές για αυτό το μάθημα ζωής που κάθε γονιός οφείλει να δώσει:

Τι μηνύματα θέλω να περάσω στο παιδί μου για να εξασφαλίσω την προοπτική ενός άντρα, που θα αντιμετωπίζει το γυναικείο φύλο με εκτίμηση;

1) Θέλω το αγόρι μου να παρακολουθεί ένα υγιές πρότυπο ανδρός μέσα στο σπίτι: Μπαμπάς, παππούς, θείος, φίλος, κ.ο.κ. Άντρες που είναι σημαντικά πρόσωπα οικογενείας, τα οποία να αποτελούν καλά παραδείγματα για τα αγόρια μας. Η στάση τους απέναντι στην γυναίκα να ενέχει εκτίμηση και αναγνώριση.

2) Θέλω το αγόρι μου να καταλάβει, ότι με το να έχει σωματικό εκτόπισμα και δύναμη, αυτό δεν το καθιστά ελεύθερο να το χρησιμοποιεί ως εργαλείο υποταγής των αδυνάτων: Είναι καλό τα αγόρια να μάθουν πως και οι λέξεις έχουν δύναμη και όταν αυτές χρησιμοποιούνται κατάλληλα, τότε έχουν και θεραπευτική αξία. Μπορούν να βάζουν στην θέση τους τον οποιονδήποτε με επιχειρήματα και όταν αδικούνται να υπερασπίζονται τον εαυτό τους χωρίς να επιδιώκουν την καθήλωση του άλλου.

94891c051a3af81c932ef41ecc34c62c

3) Θέλω το αγόρι μου να μην αξιολογεί μία γυναίκα μόνο μέσα από την εμφάνιση της, αλλά να κοιτάει και τον εσωτερικό της κόσμο, την προσωπικότητα της: Πέρα από ένα καλλίγραμμο σώμα και ένα όμορφο παρουσιαστικό, επιθυμώ να μάθω στο αγόρι μου την σημαντικότητα των αξιών, όπως είναι η ειλικρίνεια, η ευγένεια, η δημιουργικότητα, η εξυπνάδα, η καλοσύνη, κ.ο.κ.

4) Θέλω το αγόρι μου να μάθει να είναι ευγνώμων και να λέει ευχαριστώ ακόμα και για μικρά πράγματα:Είναι πολύ σημαντικό να εκτιμά το αγόρι την όποια προσφορά της γυναίκας και να μην την υποτιμά, ακόμα κι αν εκείνη δεν εργάζεται ή δεν διαθέτει ένα ανεβασμένο μορφωτικό ή κοινωνικο-οικονομικό status. Και μία νοικοκυρά εργάζεται και αυτό που παρέχει στο σπίτι της είναι πολύτιμο και καθόλου αυτονόητο. Όλοι οι άνθρωποι έχουν την προσωπική τους αξία. Αυτή δεν περιορίζεται στο χρήμα ή σε μία εντυπωσιακή εμφάνιση.

5) Θέλω το αγόρι μου να μάθει να ακούει σε μία συζήτηση και να εκφράζει τα συναισθήματα του: Αυτό είναι κάτι, που θα τον βοηθήσει στην επικοινωνία, θα αποκτήσει ενσυναίσθηση και σεβασμό στην διαφορετική άποψη. Να μην απειλείται, όταν υπάρχει διαφωνία και ο στόχος του πάντα να είναι η εύρεση μίας κοινής πορείας και όχι η διάλυση.

6) Θέλω το αγόρι μου να μην φοβάται να έχει ευαισθησίες: Η ευαισθησία θα το κάνει να έρχεται σε επαφή με τα συναισθήματα της γυναίκας, δεν θα είναι σκληρός και άκαμπτος, θα μπορεί να καλλιεργεί μέσα του την ανάγκη της κατανόησης και της συμπόνοιας, αλλά πάντα με οριοθέτηση και με την κατάλληλη προστασία και του ίδιου του εαυτού του.

7) Θέλω το αγόρι μου να μπορεί να είναι μέλος μίας ομάδας: Που αυτό τι σημαίνει; Ότι θα μάθει να μην κοιτάει μόνο την πάρτη του, αλλά και τις ανάγκες και τις επιθυμίες των άλλων. Θα μάθει πως δεν περιστρέφεται ο κόσμος γύρω από αυτόν.

file34381195 2af16850

8) Θέλω το αγόρι μου να μάθει, ότι μόνο δύναμη δηλώνει για τον άντρα να φροντίζει την γυναίκα του: Η φροντίδα προς την γυναίκα δεν ταυτίζεται με αδυναμία ή με έλλειψη αρρενωπότητας. Ο άντρας που μπαίνει στα παπούτσια μίας γυναίκας, για να σκεφθεί τι της αρέσει, τι την ευχαριστεί, είναι αρκετά έξυπνος. Και το κυριότερο που θέλω να μάθει το αγόρι μου είναι πως τις πιο πολλές φορές αρκεί μία ζεστή και μεγάλη αγκαλιά για να νιώσει η γυναίκα γλυκά προς το πρόσωπο του.

9) Θέλω το αγόρι μου να μάθει να βοηθά στις δουλειές του σπιτιού: Το νοικοκυριό δεν είναι κληρονομική υποχρέωση μόνο μίας γυναίκας. Το να αναλαμβάνει κάποιες δουλειές μέσα στο σπίτι δηλώνει  στοργή, τρυφερότητα και κατανόηση στον πολλαπλό ρόλο που έχει εκείνη μέσα σε μία οικογένεια.

10) Θέλω το αγόρι μου να μάθει να αγαπάει την δέσμευση και να την καλλιεργεί: Αυτό μπορεί να σημαίνει πως δεν υπάρχει λόγος να φοβάται την απώλεια της ελευθερίας του στα πλαίσια μίας σχέσης. Το να είναι πιστός δηλώνει σεβασμό απέναντι στον εαυτό του και φυσικά απέναντι στην γυναίκα με την οποία σχετίζεται. Η σχέση δεν συνεπάγεται τον εγκλωβισμό και την στέρηση του όποιου δικαιώματος έχουμε ως άνθρωποι. Ίσα ίσα είναι καλό να ενισχύει ένα αγόρι την προσωπική εξέλιξη μίας γυναίκας σε κάθε επίπεδο και αυτό να ισχύει και αντιστρόφως.

Ψυχολόγος ξεσπά: «Γεμίζουν τα ντιβάνια μας με ανθρώπους που δεν θα έπρεπε, επειδή δεν έρχεστε εσείς που πρέπει»

0

Ο ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος ανέβασε μια ανάρτηση που έγινε viral, καθώς βάζει στη θέση τους όλους εκείνους τους ανθρώπους που νομίζουν πως, επειδή έχουν τα νεύρα τους, μπορούν να ξεσπάνε στους γύρω τους χωρίς κανένα κόστος.

Ολόκληρη η ανάρτηση

«Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να γυρνάς και να πατάς τα μούτρα σου μέσα στο σπίτι, που μένουνε και άλλοι άνθρωποι μαζί;

Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να κοπανάς τις πόρτες πίσω σου και να πετάς πράγματα δεξιά και αριστερά κάθε φορά που “τα παίρνεις στο κρανίο”;
Ποιος πιστεύεις ότι είσαι, που φωνάζεις στους ανθρώπους σου, λες και απευθύνεσαι σε τίποτα σχολιαρόπαιδα που κάναν αταξία;

Άκουσε φίλε μου… Δικαίωμα σου να νιώθεις όπως θες. Το πώς θα φέρεσαι όμως, με συγχωρείς, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Γεμίζουν τα ντιβάνια μας με ανθρώπους που δεν θα έπρεπε, επειδή δεν έρχεστε, εσείς που πρέπει…».

screenshot 2023 09 27 at 21.00.56

Ψυχολόγος Καρολάιν: «Μόνο τα καλύτερα έχω να πω για το ζευγάρι» – Τι μου έλεγε η κοπέλα

0

«Ερχονταν πάντα μαζί με τον Μπάμπη» – Το μαρτύριο που βιώνει ο άντρας της

Για ένα πολύ ευτυχισμένο και δεμένο ζευγάρι έκανε λόγο η Ελένη Μυλωνοπούλου, ψυχολόγος της Καρολάιν που δολοφονήθηκε στα Γλυκά Νερά, αναφερόμενη στη σχέση της κοπέλας με τον σύζυγό της.

Η ψυχολόγος αφού έδωσε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ που κυκλοφορεί μίλησε και στην εκπομπή «Καλημέρα» του Γιώργου Αυτιά στον ΣΚΑΙ και ήταν άκρως αποκαλυπτική, μιλώντας ευθέως για όσα της εκμυστηρευόταν η 20χρονη το διάστημα που την επισκεπτόταν. Είπε μάλιστα ότι η Καρολάιν δεν ερχόταν ποτέ μόνη της, αλλά πάντα μαζί με τον Μπάμπη, με τον οποίο ήταν πολύ αγαπημένοι.

 

«Γι’ αυτό το ζευγάρι, μονο τα καλύτερα έχω να πω. Ερχονταν πάντα μαζί. Η Καρολάιν δεν είχε φίλες, οι φίλες της ήταν στην Αλόννησο και αφιέρωνε όλο τον χρόνο στο παιδάκι της. Στην ψυχολόγο έκανε καθε φορά κατάθεση ψυχής. Μάθαινα τι την κανει χαρούμενη, τι την κάνει ευτυχισμένη. Ηταν ενα 20χρονο παιδί, την έβλεπα σαν παιδί μου, φανταστείτε ότι τα παιδιά μου είναι πάνω από 30 ετών και εκείνη είναι 20. Ηθελε τις συμβουλές μου γιατί διακατεχόταν από λίγο άγχος, δεν είχε όμως φόβο για τίποτε. Ηταν γελαστό παιδί, με στόχους, το άγχος της ήταν για το παιδί της. Πριν γεννήσει είχε μία αποβολή, γέννησε και τη Λυδία πρόωρα οπότε καταλαβαίνετε ότι έχοντας βιώσει όλο αυτό είχε ένα άγχος πώς θα μεγαλώσει το παιδί της. Ο Μπάμπης ήταν πολύ υποστηρικτικός σε όλα και για να συνεχίσει τις σπουδές της. Παντα μαζί έρχονταν δεν έκρυβε τίποτε».

Και η κ. Μυλωνοπούλου συνεχίζει: «Η Καρολάιν ήταν μια ευτυχισμένη κοπέλα. Ηταν η χαρα της ζωής. Ενα πολυτάλαντο παιδί, ενα ευτυχισμένο παιδί. Λάτρευε τον συζυγό της, κι εκείνος το ίδιο. Μου είχε πει τα πάντα, μιλούσε για την ευτυχία της. Ηθελε να φτιαξει το σπίτι της, να στεγάσει την ευτυχία της. Τα έλεγε τα όνειρά της. Μην ανοίγεσαι τόσο πολύ, της έλεγα, ο κόσμος δεν είναι όλος καλός».

Babis_and_Karolyn_32Ερωτηθείσα για την τελευταία φορά που είδε την Καρολάιν είπε: «Δεν θυμάμαι την ακριβή ημερομηνία, το Πάσχα είχαν φύγει ταξίδι τα παιδιά, μετά δεν προλάβαμε να μιλήσουμε, δεν μπορέσαμε να ξαναειδωθούμε».

«Οι ψυχολόγοι βλέπουν πίσω από τα χαμόγελα και καταλαβαινουν τι είναι ψευτικο ή αληθινό. Η Καρολάιν δεν είχε κανένα πρόβλημα, το λέω μετά πλήρους βεβαιότητας. Δεν είχε κανένα θεμα στις σχέσεις με τον άντρα της. Ο Μπάμπης βιώνει το δράμα του με μεγάλη αξιοπρέπεια. Οι άνθρωποι στην κοινωνία μας δικάζουν και ασελγούν στις ανθρώπινες ψυχές χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης. Τα σόσιαλ μίντια γίνονται όπλα στα χέρια ανθρώπων με νοσηρή ψυχοσύνθεση που διαπομπεύουν ανθρώπους. Με τον Μπάμπη έχουμε συνεχή επικοινωνία γιατί έχει να ξεπεράσει πολλά πράγματα. Κατ’ αρχάς τον διασυρμό στα σόσιαλ μίντια, δεν τον αφήνουν να πενθήσει. Εχει το τραύμα που έχει βιώσει. Μου έχει μιλήσει δεν θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες, είναι στοιχεία που έχει η αστυνομία. Μου έχει περιγράψει τι έγινε. Δεν θα ήθελα να πω άλλα» (protothema).

Εκτιμώντας τι έγινε το μοιραίο βράδυ είπε: «Εβλεπε να απειλειται το παιδί της, σαφώς θα φώναξε. Εψαχναν χρήματα και ρώταγαν τον Μπάμπη “Πού είναι τα χρήματα ρε;”. Οι άνθρωποι κοιμόντουσαν με το παιδάκι τους και όλα έγιναν αιφνιδιαστικά. Πρέπει να τους παρακολουθούσαν και κάτι να ήξεραν. Κατά τη γνωμη μου δεν μπήκαν τυχαία μέσα»

Κλείνοντας τη συνέντευξη αναφέρθηκε στον Μπάμπη μιλώντας για έναν άνθρωπο που βιώνει ένα μεγάλο μαρτύριο.

Ψυχολόγος εξηγεί: Πού νοσεί το σώμα όταν πονάει η ψυχή

0

Ο ορισμός των ψυχοσωματικών ασθενειών μετράει χιλιάδες χρόνια πίσω, αν θυμηθούμε τον Ιπποκράτη που έλεγε ότι κάθε νόσος ξεκινάει πρώτα από την ψυχή και μετά καταλήγει στο σώμα.

Ωστόσο οι σύγχρονες επιστήμες διαχωρίζουν τα ψυχοσωματικά σε δύο κατηγορίες, όπως δηλώνει στο Πρακτορείο Fm και στην εκπομπή της Τάνιας Μαντουβάλου «104,9 Μυστικά Υγείας» η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Φαίδρα Λογοθέτη. «Υπάρχουν κάποια ψυχοσωματικά που είναι ιατρικώς ανεξήγητα, αν σκεφτεί μάλιστα κανείς ότι το ένα τρίτο των ανθρώπων που πηγαίνει σε παθολόγο φεύγει χωρίς διάγνωση. Υπάρχει όμως και το είδος των ψυχοσωματικών που είναι διάφορες διαγνωσμένες ασθένειες, για τις οποίες η έρευνα έχει διαπιστώσει ότι συνδέονται με στρες και άλλες ψυχικά επιβαρυμένες καταστάσεις».

Ως εκ τούτου η ψυχολογική στήριξη είναι άκρως σημαντική επισημαίνει η κ. Λογοθέτη, επικαλούμενη και έρευνα του πανεπιστημίου του Southampton, σύμφωνα με την οποία τα τρία τέταρτα των ασθενών με ευερέθιστο έντερο, που έλαβαν ψυχολογική βοήθεια, εκτός της ιατρικής, είχαν εντυπωσιακή μείωση συμπτωμάτων.

Απ’ ότι φαίνεται οι θετικές σκέψεις, η υγιής έκφραση των συναισθημάτων και η σύνδεση με άλλους ανθρώπους μπορούν να μας αποτρέψουν να σωματοποιήσουμε ψυχικά προβλήματα, και να ζήσουμε μια ισορροπημένη και ευτυχισμένη ζωή.

Πώς αλήθεια όμως εκφράζεται ο πόνος της ψυχής στο σώμα και ποια είναι τα σημεία που αντανακλάται ο ψυχικός πόνος; Η η κ. Λογοθέτη λέει:

  • Πονοκεφάλους έχουν συνήθως οι άνθρωποι που είναι πολύ αυστηροί με τον εαυτό τους και τελειομανείς.
  • Προβλήματα στο στομάχι ή το έντερο συνήθως συνδέονται με το φόβο, την ανασφάλεια, και την έλλειψη αυτοπεποίθησης.
  • Οι πόνοι στο κάτω μέρος της πλάτης συνδέονται με ανησυχίες οικονομικών θεμάτων ή έλλειψη στήριξης από άλλα άτομα.
  • Τα ιατρικά προβλήματα στη μέση, συνήθως εμφανίζονται σε ανθρώπους που έχουν πολλά βάρη στη ζωή τους, πολλές ευθύνες, πολλές υποχρεώσεις.
  • Άνθρωποι που δεν είναι ευέλικτοι, και είναι άκαμπτοι ισχυρογνώμονες και αρκετά περήφανοι, συνήθως αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα γόνατα.

Ποιοι είναι πιο ευάλωτοι

Αν και η πλειονότητα πιστεύει ότι οι πιο ευάλωτοι είναι οι πιο ευαίσθητοι, η άποψη της επιστήμης είναι διαφορετική: «Οι πιο ευάλωτοι είναι αυτοί που είναι πιο επιρρεπείς στο να διαχειρίζονται τα θέματα της ζωής τους με πάρα πολύ στρες. Το οποίο δεν αφορά μόνο τη δουλειά ή τα οικονομικά. Στρες είναι οτιδήποτε μας δίνει ένταση. Για παράδειγμα όταν υπάρχει ένας μόνιμος θυμός, όταν κάποιος αναμασάει το παρελθόν, ή όταν δυσκολεύεται να πει όχι και συσσωρεύει πολύ αγανάκτηση και παράπονο. Ακόμα και όταν κάποιος θυσιάζεται για τους άλλους και βάζει στην άκρη τις ανάγκες του», επισημαίνει η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια.

Το στρες προκαλεί φλεγμονές που ευθύνονται για ασθένειες

Το ερώτημα για το πώς λειτουργεί το στρες ως μηχανισμός που συνδέεται ή και ευθύνεται για ασθένειες εύλογο και η κ. Λογοθέτη απαντάει: «Όταν δημιουργείται στρες απελευθερώνεται κορτιζόλη, η οποία δεν είναι απαραίτητα κακή, καθότι ”αφυπνίζει” τον οργανισμό και κάποιες φορές ίσως και να χρειάζεται. Ωστόσο η παρατεταμένη παραγωγή της κορτιζόλης δημιουργεί περισσότερες κυτοκίνες, οι οποίες είναι πρωτεΐνες που ρυθμίζουν ανοσολογικά θέματα της κυτταρικής λειτουργίας. Αυτό δημιουργεί φλεγμονές, οι οποίες είναι ”σημαντικές” για την έναρξη ασθενειών».

Στρες: η διάρκεια βλάπτει όχι η ένταση

Τα χρόνια νοσήματα και τα αυτοάνοσα συνδέονται απόλυτα με το στρες και δεν έχει σημασία η ένταση όσο η διάρκεια, τονίζει η κ. Λογοθέτη. «Αν έχουμε ένα έντονο στρες για έναν μήνα δεν σημαίνει ότι θα μας βγάλει πρόβλημα στο σώμα. Αν όμως έχουμε ένα πιο ήπιο στρες για τρία χρόνια, οι πιθανότητες να μας βγάλει πρόβλημα στο σώμα είναι πολύ μεγάλες».

Μοναξιά και θυμός «αρωγοί» σε ψυχοσωματικά και όχι μόνο

Το κυρίαρχο πράγμα στη ζωή μας είναι οι σκέψεις, οι οποίες δημιουργούν τεράστια βιοχημική θύελλα, τονίζει η κ. Λογοθέτη και συμπληρώνει: «Κάθε κακή σκέψη δημιουργεί συγκεκριμένη χημική αλλαγή στο σώμα μας. Πολλές κακές σκέψεις δημιουργούν μία άλλη χημεία στο σώμα, η οποία επηρεάζει το ανοσοποιητικό». Σύμφωνα με την ψυχολόγο πολύ σημαντικό ακόμη είναι να μην μένουμε μόνοι στη ζωή και να έχουμε πάντα ανθρώπους κοντά μας, καθότι έχει φανεί σε έρευνες ότι ένα στρεσογόνο γεγονός σε συνδυασμό με τη μοναξιά εννεαπλασιάζει τις πιθανότητες να εμφανιστεί όγκος. «Επίσης έχει πολύ μεγάλη σημασία να εκφράζουμε με υγιή τρόπο τα συναισθήματα μας, ειδικά του θυμού, που είναι από τα πιο δύσκολα και τοξικά συναισθήματα», τονίζει.

Σε κάθε περίπτωση ο Ιπποκράτης φαίνεται να είναι πάντα εδώ, αφού πρώτος απ’ όλους έχει πει ότι πριν αποφασίσουμε ποια θεραπεία θα ακολουθήσουμε για το σώμα, πρέπει πρώτα να έχουμε θεραπεύσει το τραύμα της ψυχής.