Τα Χριστούγεννα φαίνονται από μακριά. Οι βιτρίνες σιγά-σιγά γεμίζουν στολίδια και στο ραδιόφωνο άρχισαν να παίζουν αγαπημένα τραγούδια της εποχής. Όσες φορές και να τα ακούσεις όχι μόνο δεν τα βαριέσαι αλλά σου φτιάχνουν πάντα τη διάθεση.
Όσο και να εκνευρίζεσαι, είτε στην δουλειά, είτε στο σπίτι, είτε στον δρόμο, όλο και από κάπου θα ξεφυτρώσει ένας Άγιος Βασίλης, μια στολισμένη βιτρίνα για να χαζέψεις, ένας Χριστουγεννιάτικος σκοπός να σιγοτραγουδήσεις. Και ξαφνικά, νιώθεις καλύτερα. Αλλάζει η διάθεση σου στιγμιαία. Νιώθεις όμορφα και πιάνεις το εαυτό σου να χαμογελά. Αυτή είναι η μαγεία των Χριστουγέννων.
Ίσως γι’ αυτό τα περιμένουμε όλοι πώς και πώς. Κάθε χρόνο με μεγαλύτερη ανυπομονησία από τον προηγούμενο. Η γιορτινή διάθεση, το θετικό πνεύμα είναι κάτι που μας λείπει όλο τον υπόλοιπο χρόνο.
Η λίστα με τα δώρα, το στόλισμα του δέντρου, οι Χριστουγεννιάτικες ευχετήριες κάρτες, το μενού για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Όλα αυτά γίνονται με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό και δε θεωρούνται ούτε στο ελάχιστο, αγγαρείες.
Τα Χριστούγεννα φέρνουν με τον ερχομό τους σε μικρούς και μεγάλους τη καλύτερη διάθεση και μια ευχάριστη αναμονή για τον καινούριο χρόνο, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής.
Και ενώ όλα είναι τόσο όμορφα, χαρούμενα και γιορτινά, έρχεται στα κρυφά και κάπως ύπουλα η νοσταλγία. Η νοσταλγία για το αγαπημένο σου πρόσωπο που θα λείπει και αυτά τα Χριστούγεννα από κοντά σου.
Είτε γιατί απλά χαθήκατε, είτε γιατί χωρίσατε, είτε γιατί δε βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας. Σημασία έχει πως σου λείπει. Και δεν μπορείς να το αγνοήσεις αυτό το συναίσθημα, γιατί όσο πλησιάζουν οι γιορτινές μέρες, τόσο μεγαλώνει το κενό που σου αφήνει η απουσία του.
Δεν είναι μόνο εσύ, στα δύσκολα και στα άσχημα όλοι προτιμάμε να είμαστε μόνοι μας. Δε θέλεις οι κοντινοί σου άνθρωποι, αυτοί που αγαπάς και νοιάζεσαι τόσο, να σε βλέπουν να υποφέρεις. Γιατί φοβάσαι μη μεταδόσεις τη λύπη σου σ’ αυτούς. Στα δύσκολα και στα άσχημα δε σου λείπουν και τόσο αυτοί που λείπουν απ’ τη ζωή σου. Η λύπη και η δυστυχία αναζητούν τη μοναξιά.
Τη χαρά σου όμως θέλεις να τη μοιράζεσαι. Θέλεις να τη μεταδόσεις στους αγαπημένους σου. Ξέρεις πως η δική σου χαρά θα γίνει και δική τους. Αυτοί που μας αγαπούν ταυτίζονται μαζί μας. Θέλεις να γευτούν και αυτοί την ευτυχία σου. Δε θες να την κρατάς για ‘σένα. Η χαρά και η ευτυχία δε σηκώνουν εγωισμούς. Και γι’ αυτό τα Χριστούγεννα, αυτοί που μας λείπουν, μας λείπουν πιο πολύ.
Τότε είναι που θα ψάξεις τους φίλους σου και θα ανακαλύψεις πως έχετε χαθεί εδώ και καιρό. Όταν θα αρχίσεις να κανονίζεις τις γιορτινές σας εξορμήσεις. Θα ψάξεις το άλλο σου μισό που τελικά αποδείχτηκε πως δεν ήταν αυτό που νόμιζες. Όταν στολίζεις το δέντρο στο σπίτι και ξαφνικά θυμάσαι που σου έλεγε να το πας λίγο πιο εκεί. Θα ψάξεις το άτομο αυτό που τώρα λείπει.
Η νοσταλγία για αυτά τα πρόσωπα θα τρυπώσει εκεί που δεν το περιμένεις. Και θα σε βασανίσει. Αυτός είναι άλλωστε και ο ορισμός της. Να θυμάσαι κάτι από το παρελθόν σου, που σου άρεσε και δε μπορείς να το έχεις πια. Είναι γλυκόπικρη η νοσταλγία. Γλυκιά γιατί θυμάσαι χαρούμενες στιγμές και πικρή γιατί ξέρεις πως δε θα ξανάρθουν. Μην το αφήσεις όμως να σε πάρει από κάτω.
Σκέψου πώς αν και σκέφτεσαι τον πρώην σύντροφο σου, υπάρχουν λόγοι που δεν είσαστε πια μαζί. Βγες να διασκεδάσεις και πιες στην υγειά αυτού που ζήσατε για όσο κράτησε.
Τους φίλους που χαθήκατε, πάρε τους ένα τηλέφωνο. Κανόνισε εσύ μια γιορτινή έξοδο μια που το έχουν οι μέρες. Και αν δεν το κάνουν αυτοί δε σημαίνει πως εσύ δεν τους λείπεις. Μπορεί απλά να αμελούν όπως και εσύ άλλωστε. Μην το σκέφτεσαι, απλά κάνε το. Είναι μόνο ένα τηλεφώνημα μακριά.
Αυτοί που τόσο αγαπάμε και δεν είναι πια μαζί μας, να σκέφτεσαι πως είναι μαζί μας, συνέχεια. Σκέψου πως βρίσκονται πλάι μας σε κάθε μας βήμα. Και φυσικά σου λείπουν αυτά τα Χριστούγεννα και θα σου λείπουν κάθε Χριστούγεννα. Η απουσία τους θα πολλαπλασιάζεται με τον καιρό. Εσύ κράτησε την ανάμνησή τους ζωντανή και να χαμογελάς σαν τους σκέφτεσαι.
Αυτά τα Χριστούγεννα μην αφήσεις τη νοσταλγία να σε νικήσει. Μην την αφήσεις να μετατρέψει την ευφορία σου σε μελαγχολία. Αυτά τα Χριστούγεννα ζήσε τα ως τα πιο γλυκά.
Επιμέλεια Κειμένου Γεωργίας Ιωάννου: Κατερίνα Κεχαγιά – pillowfights.gr