Με λένε Δήμητρα και θέλω να σας πω και εγώ τη δική μου ιστορία πως εξαπατήθηκα από έναν άνθρωπο που έλεγε πως ήταν χωρισμένος ενώ περίμενε το δεύτερο παιδί του. Δεν είμαι μονογονέας, είμαι 35 χρονών χωρίς παιδιά και το μόνο που ήθελα ήταν να κάνω οικογένεια. Όχι με το ζόρι και με όποιον να ΄ναι αλλά με κάποιον που θα αγαπούσα και θα με αγαπούσε. Νόμιζα ότι το είχα βρει ώσπου ανακάλυψα πως για δύο χρόνια, ήμουν το τρίτο πρόσωπο χωρίς να το γνωρίζω…
Πρίν από 5 χρόνια χώρισα από μια μακροχρόνια σχέση κυρίως γιατί εγώ ήθελα οικογένεια και εκείνος όχι. Φυσικά αυτό ήταν η αφορμή όχι η αιτία αφού στη πορεία ανακαλύψαμε πως σε πολλά θέματα τελικά, θέλαμε άλλα πράγματα. Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν πόνεσα τόσο με αυτό το χωρισμό, ίσως επειδή ήμουν συνειδητοποιημένη ότι δεν τράβαγε άλλο και άρχισα να μην τον θέλω πια. Μετά τον χωρισμό αποφάσισα να μείνω μόνη μου να ηρεμήσω και να βρώ τον εαυτό μου, ώσπου μπήκε στη ζωή μου ο Αντρέας.
Γνωριστήκαμε στο νοσοκομείο που πήγα με τη μητέρα μου να κάνει μια επέμβαση ρουτίνας. Ήταν γιατρός και αυτός και συνεργάτης του γιατρού που θα έκανε την επέμβαση. Η επέμβαση έγινε, όλα πήγαν καλά και μετά από 10 μέρες ξαναπήγαμε να τη δεί ο γιατρός αλλά τελικά την είδε ο Αντρέας γιατί ο γιατρός της μητέρας μου, έλειπε. Υπήρχε από την αρχή μια οικειότητα μεταξύ μας, μου χαμογελούσε ζεστά, αστειευόμασταν κλπ. και όταν έφυγα είπαμε να βρεθούμε στο facebook.
Μερικές μέρες μετά βρεθήκαμε στο facebook και αρχίσαμε να μιλάμε. Μου είπε πως ήταν χωρισμένος και είχε ένα παιδάκι και πράγματι στο προφίλ του είχε μόνο φωτογραφίες με εκείνον και το παιδί. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως εκείνο το προφίλ να μην ήταν αληθινό, να ήταν δηλαδή κάποιο δεύτερο προφίλ που είχε φτιάξει για να μπορεί να κρύβεται. Ίσως και όχι δεν ξέρω. Μετά από κάποιες συζητήσεις είπαμε να συναντηθούμε και εκτός facebook οπότε και γίναμε ζευγάρι. Ήμουν τρισευτυχισμένη, ήταν ο άνθρωπος που πάντα ήθελα στο πλάι μου. Γλυκός, περιποιητικός, ευγενικός, τρυφερός, μου φερόταν όπως δεν μου φέρθηκε ο προηγούμενος φίλος μου. Έλεγε πάντα αυτό που σκεφτόταν, πίστευα πως είχα απέναντί μου έναν πραγματικά ειλικρινή άνθρωπο. Πηγαίναμε παντού μαζί, υπήρχε απίστευτη χημεία και με έκανε να γελάω πολύ. Μου είχε πεί πως έμενε μόνος του και ότι έβλεπε το παιδί κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο. Επειδή είχε εφημερίες ή μεγάλες βάρδιες, συνήθως βρισκόμασταν 1-2 φορές την εβδομάδα και κάποια Σαββατοκύριακα είχαμε φύγει εκδρομή ενώ είχε γνωρίσει και τους γονείς μου και όλα έδειχναν πως σοβάρευαν και πως ίσως τελικά να παντρευόμουν αυτόν που ονειρευόμουν. Δεν είχα παρατηρήσει περίεργα τηλεφωνήματα ή συνομιλίες. Δεν μου είχε δώσει αφορμή να σκεφτώ ότι δεν ήμουν η μόνη στη ζωή του, το μόνο που μου είχε κινήσει λίγο τη περιέργεια ήταν ότι δεν είχα πάει ποτέ σπίτι του αλλά μου έλεγε ότι μπαινόβγαινε το παιδί του εκεί και δεν ήθελε να του συστήσει τη νέα του σύντροφο και το σεβόμουν. Κατά τα άλλα τίποτα δεν έδειχνε πως ο άνθρωπος που είχα σχέση 2 χρόνια, όχι μόνο δεν ήταν χωρισμένος ή ούτε καν στα χωρίσματα, αλλά ήταν παντρεμένος και ευτυχισμένος με τη γυναίκα του και περίμεναν και δεύτερο παιδί.
Τα μάτια μου άνοιξε δυστυχώς, ο γιατρός που χειρούργησε τη μητέρα μου. Λίγες μέρες αφού γυρίσαμε από διακοπές με τον Αντρέα, η μητέρα μου πονούσε στο σημείο που έκανε την επέμβαση και φοβηθήκαμε. Πήρα τηλέφωνο τον Αντρέα αλλά το κινητό του ήταν κλειστό και ύστερα πήρα το γιατρό της και μας είπε να πάμε εκτάκτως στο νοσοκομείο. Ο γιατρός της μας καθησύχασε ότι δεν είχε σχέση με την επέμβαση και την έστειλε να κάνει κάποιες εξετάσεις. Επειδή δεν έβλεπα τον Αντρέα εκεί γύρω, ρώτησα τον γιατρό που ήταν και μου απάντησε «Ο Αντρέας λείπει με άδεια, γέννησε η γυναίκα του χθες». Έμεινα στήλη άλατος, δεν πίστευα αυτό που άκουγα, ειδικά οι γονείς μου. Κάτι πήγε ο πατέρας μου να πει στον γιατρό αλλά δεν τον άφησα, του έκανα νόημα και πήγε η μητέρα μου, να κάνει τις εξετάσεις. Δεν με χωρούσε ο τόπος. Ήθελα να βγω έξω, να ουρλιάξω, να σκίσω τις σάρκες μου, να πέσω να πεθάνω. Γιατί;
Γυρίσαμε σπίτι και ζήτησα από τους γονείς μου να μην του πουν που θα ήμουνα. Πήρα τηλέφωνο τη διευθύντριά μου, ζήτησα άδεια, πήρα τα πράγματά μου, άλλαξα νούμερο και έφυγα. 2 χρόνια σχέση 2 χρόνια όνειρα, τινάχθηκαν στον αέρα σε λιγότερο από μια μέρα. Το θράσος του βέβαια δεν είχε όρια αφού προσπάθησε σαν δαιμονισμένος να με βρεί, γέμισε το facebook με μηνύματα , μέχρι που πήγε στους γονείς μου και εκλιπαρούσε ο γελοίος. Και επειδή είμαι σίγουρη ότι με διαβάζει ο δήθεν χωρισμένος, θέλω να του πω πως δεν λυπάμαι ούτε τα δύο χρόνια από τη ζωή μου, ούτε εκείνον ούτε εμένα. Πιο πολύ από όλους λυπάμαι την οικογένειά του που έχει για σύζυγο και πατέρα της, αυτό τον καραγκιόζη. Δεν θέλω τίποτα από εκείνον, το μόνο που θέλω είναι να σταματήσει να με ενοχλεί τη στιγμή που το ένα του παιδί είναι μόλις λίγων μηνών. Ας ξυπνήσει επιτέλους και ας δεί όχι μόνο αυτός αλλά και ο κάθε «χωρισμένος» πατέρας, πόσο τυχερός είναι που έχει αυτό που δεν έχουν όλοι και αν δεν του αρέσει, ας σταματήσει τουλάχιστον να εμποδίζει τους άλλους ανθρώπους να το αποκτήσουν. Εγώ ονειρευόμουν να κάνω οικογένεια και σίγουρα όχι πάνω στα συντρίμμια μιας άλλης. Τώρα πια δεν ονειρεύομαι τίποτα.
Δήμητρα