Είχε ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσει μετά τη γέννησή της, όμως αυτή η μικρούλα απέδειξε, ότι είχε τεράστια δύναμη.
Η μικρή Μπρέιντι Φόστερ γεννήθηκε στις 25 εβδομάδες και ζύγιζε μόλις 450 γραμμάρια στη Βοστόνη.
Η Μπρέιντι γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου 2020 σε ιατρικό κέντρο της Βοστόνης με επείγουσα καισαρική τομή, καθώς η μητέρα της έπαθε αποκόλληση πλακούντα. Ένα μήνα μετά τη γέννησή της μεταφέρθηκε στην εντατική νεογνών στο Παιδιατρικό Νοσοκομείο της Βοστόνης, όπου πέρασε σχεδόν τον πρώτο χρόνο της ζωής της.
«Μας είχαν πει ότι είχε περίπου 40% πιθανότητες να επιβιώσει», ανέφερε ο πατέρας της.
«Οι πνεύομνές της δεν είχαν αναπτυχθεί πλήρως κι έτσι χρειαζόταν ισχυρή στήριξη και ήταν συνδεδεμένη με οξυγόνο», πρόσθεσε.
Στους πρώτους αυτούς μήνες της ζωής της υποβλήθηκε σε επέμβαση στην καρδιά και έδωσε μάχη με διάφορες μολύνσεις, καθώς και με προβλήματα στους πνεύμονες και γαστρεντερικά, όπως λένε οι γονείς της.
ΥΠΟΒΛΗΘΗΚΕ ΣΕ ΔΕΚΑΔΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
Στους 19 μήνες που βρισκόταν στο νοσοκομείο υποβλήθηκε περίπου σε 10 σοβαρές επεμβάσεις και δεκάδες άλλες μικρότερες.
Καθότι γεννήθηκε στην έναρκη της πανδημίας, επιτρεπόταν μόνο στο έναν από τους δύο γονείς να βρίσκονται στο νοσοκομείο.
Τον Ιανουάριο του 2021, ενώ ήταν 5 μηνών, το κοριτσάκι αρρώστησε βαριά και τοποθετήθηκε σε εξωσωματική οξυγόνωση με μεμβράνη, μία τεχνική παροχής παρατεταμένης καρδιακής και αναπνευστικής υποστήριξης σε άτομα των οποίων η καρδιά και οι πνεύμονες δεν είναι σε θέση να παρέχουν επαρκή ποσότητα ανταλλαγής αερίων ή αιμάτωσης για τη διατήρηση της ζωής.
Εκείνη την ίδια ημέρα πέθανε και ο παππούς της μικρούλας από επιπλοκές του κορωνοϊού.
Η μητέρα τόνισε, πως όταν ήταν στην κηδεία του πατέρα της, την ειδοποίησαναπό το νοσοκομείο ότι η Μπρέιντι βελτιωνόταν και θα έβγαινε από τη μηχανική υποστήριξη. Από τότε η κατάστασή της γίνόταν ακόμη καλύτερη. Της έγινε τραχειοστομία και πλέον δεν χρειαζόταν να βρίσκεται στον αναπνευστήρα.
«Καταφέραμε να δούμε το χαμόγελό της, τα μάτια της ανοιχτά και να θέλει να παίξει», ανέφεραν οι γονείς συγκινημένοι.
Σήμερα 19 μήνες μετά την περιπέτειά της, επέστρεψε στο σπίτι της και πλέον ελπίζει να ζήσει σαν ένα κανονικό παιδί.