Κάποτε ήταν μια τυφλή κοπέλα μισούσε τον εαυτό της που γεννήθηκε έτσι…αν και είχε μια όσο γινόταν φυσιολογική Ζώη ήταν απόμακρη και ακόμα και οι γονείς της με το ζόρι πολλές φορές έπαιρναν και μια της λέξη.
Η κοπέλα αυτή είχε ένα φίλο … την στήριζε της συμπαραστεκόταν πάντα. Ήταν δίπλα της την άκουγε … και για εκείνη ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που μπορούσε να ανοιχτεί να πει όσα νιώθει.
“Μ αρέσει να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια σου” του είπε σε ένα περίπατο τους που εκείνος της περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια το τι γινόταν και τι έβλεπε… Αυτό είναι το όνειρο μου να δω κάποτε τον κόσμο όπως και συ” “Σου υπόσχομαι να πραγματοποιήσω αυτή σου την επιθυμία …
Ένα χρόνο αργότερα κατάφερε να βρεθεί δότης στο εξωτερικό και η κοπέλα επί ένα μήνα μεταφέρθηκε στο εξωτερικό για την εγχείριση … με το φίλο της επικοινωνούσαν σπάνια ειδικά τις τελευταίες μέρες. Τελικά η επιστροφή της στο σπίτι άργησε ένα εξάμηνο μιας και οι γονείς της αποφάσισαν να κάνουν ένα ταξίδι στην Ευρώπη.
Όταν γύρισε ο πρώτος που αντίκρισε ήταν εκείνος … πάγωσε! “Είσαι και συ…;”
“Ναι είμαι τυφλός, είχα ένα ατύχημα δεν στο είπα από το τηλέφωνο … δεν λέγονται έτσι αυτά … τέλος πάντων” είπε και έβγαλε ένα κουτάκι από την τσέπη του …
“Είχαμε δώσει μια υπόσχεση … θα με παντρευτείς τώρα που βλέπεις”. Το κορίτσι αρνήθηκε τρομοκρατήθηκε δεν ήθελε να περάσει μια ζωή έτσι … οπότε εκείνος αποφάσισε να φύγει αφήνοντας ένα γράμμα
“Σου υποσχέθηκα να σε κάνω μια μέρα να δεις μέσα από τα μάτια μου … τελικά τα κατάφερα τήρησα την υπόσχεση μου … άσχετα αν αθέτησες την δικιά σου … Σ αγαπώ να προσέχεις τα μάτια μου”.
Το κορίτσι όσο και αν έκλαιγε όσο και αν τον έψαχνε ήταν πλέον αργά…