“Ναϊλί εσέν καμέντσα μάνα… τι θα περάσεις από τώρα και στο εξής” ήταν οι πρώτες λέξεις της Κούλας, μητέρας της Ελένης Τοπαλούδη απευθυνόμενη στην Ποντία, Μελίνα Κακουλίδου μάνα του αδικοχαμένου Αλκιβιάδη.
“Πήρα το αίτημα φιλίας της από νωρίς χθες το πρωί και έπεσα από τα σύννεφα θα πει στην ΕΡΤ Ορεστιάδας η Κούλα Αρμουτίδου -Τοπαλούδη συγκλονισμένη από το “άγρον χαπάρ” που αναστάτωσε την οικογένεια της στο άκουσμα του.
Όπως μας εξήγησε, η χαροκαμένη Μελίνα ζητούσε στήριξη από την μάνα της Ελένης αισθάνθηκε την ανάγκη να ενώσει τον πόνο της με την συνάδελφο της Κούλα.
“Αμέσως σκέφτηκα το Γολγοθά που την περιμένει μας είπε η μητέρα της Ελένης σκέφτηκα την τραγωδία που θα ζήσει. Άρχισα να την παρηγορώ γιατί ξέρω τι θα περάσει από τώρα και στο εξής”.
“Δεν υπάρχει ζωή”
Η εξομολόγηση της Κούλας ήταν ανατριχιαστική για άλλη μια φορά. Ήρθαν στο μυαλό της όλες εκείνες οι φριχτές στιγμές, από την ώρα που πρωτάκουσε το μαντάτο.
“Μόνο σκοτάδι έχω από τότε στο μυαλό μου. Δεν υπάρχει ζωή, δεν υπάρχει καθημερινότητα, το όνειρο, η ελπίδα. Μας οδήγησαν στα τάρταρα. Σ’ ένα βράδυ μέσα μου τα πήρανε όλα, αυτά τα τέρατα. Αν ήμουν η μάνα του Ροδίτη ή του Αλβανού θα ντρεπόμουν να αντικρίσω το φως του ήλιου. Αν ήμουν η μάνα όλων αυτών των ανθρωπόμορφων τεράτων όπως και αυτού που αφαίρεσε τη ζωή του Άλκη θα τους στραγγάλιζα με τα ίδια μου τα χέρια. Θα έλεγα σκοτώστε τα, αφανίστε τα από προσώπου γης. Δεν μπορεί να βαραίνουν αυτή την κοινωνία αυτό το χώμα. Τα ισόβια τα εννοώ εγώ η μάνα της Ελένης και μιλώ και για λογαριασμό όλων των μανάδων που στείλανε στον τάφο τα παιδιά τους μέσα από βασανισμούς και δολοφονίες”.
“… Ξαφνικά σε ρίχνουν σ’ έναν μαύρο ωκεανό και κάνεις χιλιάδες προσπάθειες να ανέβεις αλλά συνεχώς βουλιάζεις, βουλιάζεις και ποτέ δε θα μπορείς ελεύθερα να κολυμπάς, να επιπλέεις – Μελίνα μου (τεμέτερον Σιμέλα), χαροκαμένη μάνα, κλάψε το παιδάκι σου, αγκάλιασέ το, φίλησέ το, νανούρισέ το, πες του ό,τι δεν πρόλαβες να του πεις κι αποχαιρέτησέ το… Ρούφηξε τα πάντα από τη μορφή του αδικοχαμένου παιδιού σου και σφήνωσέ τα, αποτύπωσέ τα σε όλα τα κύτταρα του εγκεφάλου σου… Από τώρα και στο εξής θα τον κουβαλάς τον Άλκη σου μέσα στην ψυχούλα σου και στην καρδούλα σου… Δολοφόνοι του Άλκη, η κατάρα μας να πέσει πάνω στα κεφάλια σας. Ο άδικος χαμός αυτού του αγοριού να γίνει ο εφιάλτης σας. Μαυροντύσατε μια οικογένεια που δεν σας έφταιξε σε τίποτα. Αγουρόπον μικρόν, Καλόν Παράδεισον να έχς!
Κούλα – Γιάννης”