Μερικές φορές, η ζωή δημιουργεί τα πιο ευφάνταστα σενάρια που ούτε οι πιο ταλαντούχοι σεναριογράφοι του Χόλιγουντ δεν μπορούν να σκεφτούν. Κωμική, διφορούμενη, απρόβλεπτη, τραγική, η ζωή είναι πάντα πολύπλευρη.
Αλλά ό,τι και να γίνει, πάντα υπάρχει χώρος για αγάπη, καλοσύνη, χαρούμενα περιστατικά και απλά θαύματα.
Δείτε παρακάτω 10 ιστορίες για την αληθινή δύναμη της αγάπης που θα σας συγκινήσουν.
- Σήμερα, δυο μέρες μετά την κηδεία του συντρόφου μου, έλαβα ένα μπουκέτο με λουλούδια που είχε παραγγείλει για μένα την προηγούμενη βδομάδα. Το σημείωμα έγραφε: “Ακόμα και αν ο καρκίνος νικήσει, θέλω να ξέρεις, ότι είσαι η γυναίκα των ονείρων μου.”
- Σήμερα, κέρδισα μια δικαστική υπόθεση που είχε διαρκέσει πολύ καιρό. Πριν από 14 μήνες, ανακάλυψα, ότι ο γείτονάς μου χτυπούσε τακτικά τον σκύλο του. Οπότε, τον απήγαγα και με συνέλαβαν. Ξόδεψα πολλά χρήματα για την δίκη, αλλά σήμερα ξύπνησα και ένιωσα την ζεστασιά ενός τριχωτού φίλου μου στα πόδια μου και εκείνη την στιγμή ήξερα, ότι όλα αυτά άξιζαν τον κόπο.
- Η κόρη μου γύρισε σπίτι από το σχολείο και με ρώτησε που θα μπορούσε να μάθε την νοηματική γλώσσα. Την ρώτησα γιατί ήθελε να μάθει την νοηματική γλώσσα και μου είπε, ότι είχε έρθει μια καινούργια κοπέλα στο σχολείο, που είχε χάσει την ακοή της και δεν είχε κανέναν για να μιλάει.
© Big Beach Films
- Σήμερα, επέλεξα λάθος αριθμό και έστειλα κατά λάθος στον μπαμπά μου ένα μήνυμα που έγραφε “Σ’ αγαπώ.” Το μήνυμα προοριζόταν για τον σύζυγό μου. Λίγα λεπτά αργότερα, έλαβα την απάντηση “Και εγώ σ’ αγαπώ.” Ήταν τόσο συγκινητικό. Λέμε τόσο σπάνια τέτοια πράγματα ο ένας στον άλλον.
- Στο σχολείο μας, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα, είναι μια κοπέλα που είναι πιο δημοφιλής από τις άλλες κοπέλες. Είναι απίστευτα όμορφη και έξυπνη και όλα τα αγόρια θα έκαναν τα πάντα για να τραβήξουν την προσοχή της. Αλλά εκείνη περνάει όλη την ώρα με ένα αγόρι: τον αδερφό της, που πάσχει από αυτισμό.
- Ο παππούς μου και εγώ βλέπαμε κάτι παλιές φωτογραφίες και πέσαμε πάνω σε μια παλιά φωτογραφία, που ο ίδιος και η γιαγιά μου, που πέθανε πριν από πολλά χρόνια, χόρευαν σε ένα πάρτι. Τότε, έβαλε τα χέρια του γύρω μου και είπε: “Πάντα να θυμάσαι, πως ακόμα και αν κάτι δεν διαρκέσει για πάντα, δεν σημαίνει πως δεν άξιζε τον χρόνο σου.”
© New Line Cinema
- Δούλευα ως σύμβουλος για το μεγάλωμα των παιδιών για 15 χρόνια. Κάποια στιγμή, συνάντησα ένα από τα παιδιά με τα οποία είχαμε δουλέψει μαζί. Ήταν ένα δύσκολο παιδί, που πάντα ήταν θυμωμένος και αναστατωμένος με την ζωή. Μια φορά, του είχα ζωγραφίσει τον Σούπερμαν και του είχε γράψει ένα μήνυμα για το ότι οι σούπερ ήρωες δεν τα παρατάνε ποτέ και πάντα κερδίζουν στο τέλος. Αυτό το μικρό αγόρι είναι πυροσβέστης τώρα σώζει τις ζωές των ανθρώπων. Μιλήσαμε για περίπου μισή ώρα και πριν φύγουμε μου έδειξε την ζωγραφιά του Σούπερμαν που έχει πάντα στο πορτοφόλι του.
- Έχω διαβήτη. Πριν από δύο χρόνια, η μαμά μου πέθανε και εγώ υιοθέτησε τη γάτα της, την Κιτ. Πρόσφατα, ξύπνησα στις 3 το πρωί, όταν η Κιτ καθόταν στα πόδια μου και μιαούριζε. Ποτέ δεν τον είχα ακούσει να μιαουρίζει πιο δυνατά και επίμονα. Σηκώθηκα να δω τι συμβαίνει και ξαφνικά ένιωσα πολύ αδύναμη. Άρπαξα τον μετρητής γλυκόζης μου για να ελέγξω το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα μου. Είχε πέσει στο 53 και ο γιατρός μου είχε πει, ότι το κανονικό επίπεδο ήταν 70-120. Αργότερα, στο νοσοκομείο, μου είπαν ότι αν η Κιτ δεν με είχε ξυπνήσει εκείνη την ώρα δεν θα είχα ξυπνήσει ποτέ.
© Studio Canal
- Ένα μεγάλο αδέσποτο σκυλί με ακολούθησε από το μετρό σχεδόν μέχρι την πόρτα του διαμερίσματός μου. Είχα αρχίσει να γίνομαι πού νευρικός. Ξαφνικά, ένας άντρας εμφανίστηκε μπροστά μου, έβγαλε μαχαίρι και μου είπε να του δώσω το πορτοφόλι μου. Πριν προλάβω να αντιδράσω, ο σκύλος του όρμηξε. Του έπεσε το μαχαίρι και μετά έτρεξε να φύγει. Τώρα, είμαι ασφαλής στο σπίτι μου χάρη στον αδέσποτο σκύλο.
- Πρόσφατα, πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο με μεταχειρισμένα βιβλία και αγόρασα ένα αντίγραφο του βιβλίου που μου είχαν κλέψει, όταν ήμουν παιδί. Ξαφνιάστηκα τόσο πολύ, όταν ανακάλυψα, ότι ήταν το ίδιο βιβλίο που μου είχαν κλέψει. Στην πρώτη σελίδα, ήταν γραμμένο το όνομά μου και η αφιέρωση του παππού μου που μου είχε δώσει το βιβλίο. Η αφιέρωση έγραφε “Ελπίζω πραγματικά αυτό το βιβλίο να ξαναπέσει στα χέρια σου μετά από πολλά χρόνια και να το ξαναδιαβάσεις.”