Μια απίστευτη ιστορία από τα φοιτητικά χρόνια της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο Παρίσι αποκαλύπτει μια συμφοιτήτριά της.
Την ιστορία ανήρτησε ο δημοσιογράφος Αμπντουλχαλίμ Ντεντέ και την αφηγείται η Σίσυ Μπάρα, με αφορμή τις αποχωρήσεις υποψήφιων βουλευτών από την Πλεύση Ελευθερίας.
Μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι είχε ιδρύσει μια φοιτητική παράταξη, ωστόσο την ημέρα των εκλογών είχε… αποκοιμηθεί λόγω ξενυχτιού το προηγούμενο βράδυ. Η διαδικασία ξεκίνησε χωρίς να συμπεριλάβουν το ψηφοδέλτιο της Κωνσταντοπούλου, όταν εμφανίστηκε και απαιτούσε να επιστρέψουν οι φοιτητές να ψηφίσουν, αφού συμπεριληφθεί και η παράταξή της. Όταν αυτό δεν έγινε…. άρπαξε την κάλπη και έφυγε με ταξί, με τους φοιτητές να την κυνηγούν από πίσω…
Η Σίσυ Μπάρα, καταλήγοντας, λέει την άποψή της για την πρόεδρο της Πλεύσης:
«Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ό,τι ήταν από μικρή είναι και τώρα: Ένα κακομαθημένο, αυταρχικό πλάσμα, που θεωρεί ότι της οφείλονται τα πάντα και πολιτικά είναι ολόκληρη ένα θολό νερό. Με την αριστερά και τα κινήματα δεν είχε ποτέ καμιά σχέση. Και απορώ πώς είναι δυνατόν άνθρωποι της αριστεράς να την ψηφίζουν ακόμη. Στην πραγματικότητα είναι αδίστακτη. Κάνει τα πάντα για να μπει στη Βουλή ακόμα κι αγκαλιά με τους φασίστες. Εξάλλου, οι απόψεις της για τα εθνικά είναι γνωστές, για τα οικονομικά ζητήματα δε, ο λόγος της είναι ένα μάτσο γενικόλογες ασυναρτησίες, λίγο καλύτερες από του Βελόπουλου…».
Ολόκληρο το κείμενο που δημοσιοποίησε η Sissie Bara
«Με αφορμή τις ηχηρές αποχωρήσεις των γυναικών από τη Πλεύση θα σας πω μια ιστορία επειδή οι άνθρωποι δεν αλλάζουν παρά μόνο με πολύ κόπο κι όταν πραγματικά μέσα τους το θελήσουν: Οταν η ΖΚ ήρθε ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Παρίσι δημιούργησε μια δική της παράταξη, ανεξάρτητη απο οποιαδήποτε οργάνωση της αριστεράς που υπήρχε τότε είτε στην Ελλάδα είτε στο Παρίσι, με περιεχόμενο ανάλογο με εκείνο των αστείων ανεξάρτητων πλην όμως πρακτικά δεξιών φοιτητικών παρατάξεων των ελληνικών παν/ών. Γραμματέας της παράταξης της φυσικά ήταν εκείνη. Όλο το χρόνο η παράταξη αυτή δεν έκανε τίποτα για να βελτιωθεί κάπως η ζωή του φοιτητόκοσμου που είχε πρόβλημα στέγασης, επιβίωσης με τις ατελείωτες καθυστερήσεις που είχε τότε το ΙΚΥ κοκ.
Πέρασε λοιπόν ο καιρός και ήρθε η μέρα των εκλογών. Τη προηγούμενη μέρα το Σάββατο αυτή και τα φιλαράκια της το είχαν κάψει που λένε στον Όλυμπο. Ο Ολυμπάς που έχει κλείσει μετά τη κρίση του 2008, ήταν ένα γνωστό ποπ ελληνο-σκυλάδικο του Παρισιού, πανάκριβο φυσικά, όπου σύχναζαν εκτός από την παρασιτική μαφιόζικη ελληνική αστική τάξη της Διασποράς και οι γουναράδες: οι εμπορευόμενοι γούνες από Καστοριά μεριά που έρχονταν να πουλήσουν στους διαφόρους Γάλλους μόδιστρους γούνες. Πολλά λεφτά οι γουναράδες.
Η ΖΚ με την παρέα της λοιπόν τα σπάσανε στο μαγαζί κείνο το Σάββατο, ξενυχτήσανε, με αποτέλεσμα να μην ξυπνήσουν ώστε να είναι στην ώρα τους τη Κυριακή των εκλογών. Όλες οι παρατάξεις ήταν παρούσες την ώρα που έπρεπε, αλλά η ΖΚ και η παρέα της κοιμόταν. Αρχικά περιμέναμε. Η εφορευτική όμως από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσε να περιμένει. Ο κόσμος είχε ξεκινήσει να έρχεται να ψηφίσει, δεν μπορούσε να καθυστερήσει και άλλο η διαδικασία. Έπρεπε να κατατεθούν τα ψηφοδέλτια.
Αφού είδαμε κι απόειδαμε ξεκινήσαμε τη διαδικασία χωρίς να συμπεριλάβουμε στα ψηφοδέλτια την παράταξη της ΖΚ.
Κάποια στιγμή, δεν θυμάμαι, μέσα στη μέρα κι αφού ο κόσμος ήδη ψήφιζε σκάει μύτη η ΖΚ και απαιτεί να ακυρωθεί η εκλογική διαδικασία, και να ξαναρχίσει από την αρχή η ψηφοφορία!!
Να βγάλουμε δλδ ανακοίνωση με κάποιο τρόπο, να πάρουμε τηλέφωνα τους ανθρώπους που ψήφισαν και να τους πούμε να έρθουν ξανά να ψηφίσουν για 2η φορά, προκειμένου να συμπεριληφθεί και ο δικός της συνδυασμός στις εκλογές!
Της λέμε “Ζωή δεν γίνεται αυτό που ζητάς γιατί τίθεται ζήτημα εγκυρότητας της διαδικασίας. Πού θα τους βρούμε καταρχήν τους ανθρώπους που ήρθαν το πρωί και ψήφισαν;”.
Τότε η ΖΚ κάνει το απίστευτο: Βουτάει τη κάλπη κι αρχίζει και τρέχει έξω από την αίθουσα, στο δρόμο όπου παρακαλώ πολύ τη περίμενε ήδη ένα ταξί, που σημαίνει ότι το είχε σχεδιάσει. Μένουμε κάγκελο, αλλά ευτυχώς δεν τα χάνουμε τελείως: Μπροστά η ΖΚ με την κάλπη στη πλάτη να τρέχει, ξοπίσω της η Βίκη από την οργάνωση της αριστεράς που ερχόταν εκείνη την ώρα απ΄ έξω. Μπαίνει η ΖΚ στο ταξί για να διαφύγει, αλλά τη προλαβαίνει η Βίκη και μπαίνει μπροστά στο ταξί, με κίνδυνο να τη χτυπήσει το αμάξι. Τρέχουμε κι εμείς από πίσω στο μεταξύ φωνάζοντας “Φέρε πίσω την κάλπη αμέσως!”
Η κάλπη με τα πολλά επέστρεψε και η διαδικασία συνεχίστηκε, αλλά η ΖΚ μυαλό δεν έβαλε. Ούτε φυσικά έκανε ποτέ της κάποια αυτοκριτική για το συμβάν ή να ζητήσει ένα συγνώμη. Τουναντίον.
Αργότερα ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, αφότου διέπρεψε υπερασπιζόμενη ένα βιαστή γυναικών που ήρθαν για διακοπές στην Ελλάδα, βρέθηκε σε εκλόγιμη θέση, από το πουθενά φυτευτή, με μηδέν αγώνες στην πλάτη της χάρη στο πατέρα της και παρά την αντίθετη γνώμη των φεμινιστριών του σύριζα που είχαν αντιδράσει τότε. Στη συνέχεια συνδέθηκε στενά με τον Τσίπρα και την ηγετική του ομάδα, προωθήθηκε, εκλέχτηκε στην Βουλή και αναρριχήθηκε μέχρι την προεδρία.
Η ΖΚ ό,τι ήταν από μικρή είναι και τώρα: Ένα κακομαθημένο αυταρχικό πλάσμα που θεωρεί ότι της οφείλονται τα πάντα και πολιτικά είναι Ολόκληρη ένα Θολό νερό. Με την αριστερά και τα κινήματα δεν είχε ποτέ Καμιά σχέση. Και απορώ πώς είναι δυνατόν άνθρωποι της αριστεράς να τη ψηφίζουν ακόμα. Η ίδια εξάλλου επαναλαμβάνει σε όλες τις τις συνεντεύξεις όπου εμφανίζεται παρεμπιπτόντως μόνο αυτή και κανένας άλλος ή άλλη: ότι δεν τοποθετείται ούτε αριστερά ούτε δεξιά και ούτε στο κέντρο. Στην πραγματικότητα είναι αδίστακτη. Κάνει τα πάντα για να μπει στη Βουλή ακόμα κι αγκαλιά με τους φασίστες. Εξάλλου οι απόψεις της για τα εθνικά είναι γνωστές, για τα οικονομικά ζητήματα δε, ο λόγος της είναι ένα μάτσο γενικόλογες ασυναρτησίες, λίγο καλύτερες από του Βελόπουλου. Όσο για το χρέος της χώρας που είναι το νούμερο 1 πρόβλημα, θα το λύσει το Διεθνές Δίκαιο που έχει ένα εκατομμύριο κενά, γιατί στο μυαλό της το ζαβό για τη διακυβέρνηση της χώρας αρκούν οι Θεσμοί, με την ίδια βέβαια πιλότο».