Μία φιλοσοφημένη συζήτηση με τον Γιώργο Λιάνη είχε κάνει προ ετών ο Πασχάλης Τερζής ο οποίος μίλησε για τον ξεπεσμό της νύχτας, αλλά και για το γεγονός ότι δεν ξέρουμε να ψηφίζουμε την στιγμή που έχουν χτιστεί Παρθενώνες.
Η νύχτα ξέπεσε. Η δισκογραφία τέλειωσε… Γιατί;
Γιατί υπάρχουν ευκολίες σήµερα και κανείς δεν θέλει να δυσκολευτεί. Εδώ ακόµα και η ζωή ευτελίζεται. ∆εν θέλουν να βασανιστούν, δεν θέλουν να παιδευτούν. Πάντως, κάποτε µία µεγάλη τραγουδίστρια µου είπε: «∆εν υπάρχουν σκυλάδικα τραγούδια, υπάρχουν σκυλάδες τραγουδιστές». Η Αρβανιτάκη µού το είπε αυτό…
Η Ελλάδα, κατά γενική οµολογία, βρίσκεται σε παρακµή. Ποιος φταίει;
Θες πραγµατικά την αλήθεια; Εσείς φταίτε, οι πολιτικοί. Με άξονα εµάς, που δεν ξέρουµε να ψηφίζουµε. Και γίναµε ο ένας αιχµάλωτος του άλλου.
Και πώς θα σταµατήσει η κατρακύλα;
Πιστεύεις ότι εγώ µπορώ να βρω τη λύση; Θα έλεγα µε τη δουλειά. Ακόµα και το µεροδούλι, µεροφάι. Υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν να βρουν ένα µεροκάµατο.
Άκου, Πασχάλη, η ώρα της χώρας γέρνει, όπως θα έλεγε ο Καβάφης. Αισθάνεσαι ότι η Ελλάδα λιγοστεύει; Χάνει την παλιά της αίγλη;
Όταν έχουν χτιστεί Παρθενώνες, όταν υπάρχουν οι ∆ελφοί και οι Μυκήνες, πώς θα λιγοστέψει η Ελλάδα; Μία παρακµή προσωρινή περνάµε…
Τη νιώθεις;
Όλοι τη νιώθουµε. ∆εν θέλει φαντασία. Οι φόροι ανεβαίνουν και χτυπάνε ταβάνι και τα µεροκάµατα κατεβαίνουν και οι συντάξεις µειώνονται. Τι ψάχνεις; Μηδέν εις το πηλίκον.
∆εν αισθάνεσαι ότι αυτή η κρίση µας κάνει λιγότερο Ελληνες;
Τι είναι αυτά που λες, ρε Γιώργο; Εγώ πιστεύω στους Έλληνες και στην Ελλάδα. Σιγά µη µας αφανίσει η κρίση. Ο καθένας πρέπει να δουλεύει µε τον τρόπο που µπορεί να βοηθήσει. Σκέφτηκα κάποτε να πω πολιτικό τραγούδι. Και όταν το είπα, κατάλαβα ότι δεν ήµουν ο εαυτός µου. Εγώ δεν είµαι γι’ αυτά τα πράγµατα. Εγώ είµαι µόνο για το λαϊκό τραγούδι.